Remember December? [ƠƝЄ ƊƖƦЄƇƬƖƠƝ Christmas AU]

December 13th.

Hella! :D

Dit is niet zo'n lang stukje, maar ik wilde een soort van cliffhanger aan het eind stoppen, en tja... Nog 12 hoofdstukjes!! D: Het lijkt zo lang geleden dat ik serieus dit boek ben begonnen...

Ik had echt nooit van m'n hele leven gedacht dat het zo zou lopen allemaal... En ik heb zo'n leuk idee voor het laatste hoofdstuk en het proloog!! :DD Dus ik kan echt niet wachten!

Opgedragen aan ItsMeMarioo omdat ze stiekem Mario is!! :D And because you're truly amazing <3

xRose

*******************

Jade’s POV

Ik móét weten wat hij voor me voelt. Eerder kan ik hem niet van me af zetten. Eerder kan ik geen oordeel over hem trekken. Ik geloof twee dingen, die precies tegenover elkaar staan. Ik moet weten of Harry echt van me heeft gehouden, of dat het allemaal een grote leugen was. Eerder weet ik dat ik toch niet kan slapen, ook al is het al zo laat. In de kamer naast me hoor ik Niall snurken. Het is nu de tweede nacht dat hij weer terug is. Het is moeilijk om niet de jongens op te bellen dat hij gevonden is, want ik kan zien dat ze kapot gaan. Ik wilde hem zo graag meenemen uit eten om te vieren dat hij eindelijk weer terug is, maar het kon niet. Hij kan niet naar buiten voor hij weet dat hij veilig is. Hoe erg moet het zijn om dagen lang opgesloten zit? Zonder frisse lucht? Wij kunnen naar buiten gaan, maar Niall kan hier niet weg. Hij zit vast. En het feit dat ik machteloos ben, maakt me verdrietig en boos tegelijkertijd. Gister vroeg hij of alles goed was met Sofie, want hij mist haar ontzettend. Het idee dat hij dit allemaal heeft gedaan voor Sofie… Hoeveel moet je dan van iemand houden? Als je je eigen leven op het spel zet? Veel, niet?

Ik kan merken dat Niall ook niet meer zoals vroeger is. Ik denk dat ze iets tegen hem hebben gezegd, of dat er iets is gebeurt wat hem kapot heft gemaakt. Waarschijnlijk gaat hij die angstige blik in zijn ogen de eerste paar jaar niet kwijtraken.

Ik zou mijn leven geven voor Harry, zonder enige twijfel. Misschien ook wel omdat hij de enige is die ik nog heb. Of had. Ik denk dat ik liever dood ben, dan levend zonder hem. Maar maak je geen zorgen, ik ben sterk en ik blijf sterk. Ik ben een moeilijke fase voorbij, en mijn grootste angst is om een terugval te krijgen. Ik moet mezelf bijeen rapen en sterk blijven. En natuurlijk is het terugvallen veel makkelijker, maar Max kijkt naar me en ik weet dat hij trost zou zijn. Evenals mamma en pappa.

Ik slik en draai om. Het liedje dat ik ooit voor Harry heb geschreven speelt achterin mijn hoofd.

Ow babe, you came not to cry,

But in the end you leave with no goodbye.

You walked miles to here,

Just to say,

The word I never found.

But in the end you didn’t say,

All the words you had that day.

And now you can’t find your way back home…

I saw your eyes when you came to this,

You don’t want to break me, but it feel like it.

Don’t you worry, I’m still here

And I know my heart believes,

That you can make it all okay.

Don’t you worry,

I’ll stay.

Zuchtend draai ik weer op m’n andere zij en sluit mijn ogen. Ik heb altijd geweten dat er ook iets met Harry was, maar ik was te bang om het te vragen. Bang dat het om mij ging, dat hij me zielig vond, of dat ik niet goed genoeg was om zijn vriendin te zijn. Dat doet pijn, en daarom wil ik het niet weten. Misschien wil ik het juist wél weten, maar wil ik de waarheid niet onder ogen zien. Want, stel dat hij me nou verteld dat het allemaal een leugen was? Ik denk niet dat ik dat aankan.