Remember December? [ƠƝЄ ƊƖƦЄƇƬƖƠƝ Christmas AU]

December 10th.

Olah muchacha's ;D

Hier is een nieuw hoofdstuk, en ik ga niet een halve bladzijde onzin vertellen, dus hier is hoofdstuk 10.

Btw, wat vinden jullie van mijn andere verhaal, Shining Star? :)

xx

**********************************

Hoofdstuk 10

Ow, kijk eens aan. Ik heb Jade helemaal over het hoofd gezien! Maar ik weet dat je er bent. Ik heb je gezien.

Er trekt een rilling over mijn rug. Louis maakte me vannacht wakker omdat hij de eerste opdracht binnen had gekregen. Hij had alleen mij wakker gemaakt, waarom weet ik niet. Al begin ik langzaam een idee te krijgen.

Om mijn excuses aan te bieden, heb ik daarom de eerste opdracht aan jou opgedragen, Jade.

Ik zucht en sla mijn ogen neer. Ik heb geen zin om verder te lezen. Waarom word ik hier opeens bij betrokken? Ik hoor toch niet echt bij de groep? Niall is nooit echt mijn vriend geweest, ik heb nooit echt met hem gepraat. Waarom moet ik dan de eerste opdracht doen? Ik dacht dat ik hierbuiten stond, maar blijkbaar niet…

Ik wil dat je vanavond, 10 december, om twaalf uur precies in het bod staat. Midden in, op de open plek. Je neemt 1000 euro mee, en je komt alleen. Zo niet, dan weet je wat er met Niall gaat gebeuren.

‘En?’ vraag Louis zacht, als ik zijn telefoon terug geef.

Ik slik, ‘Geld.’ Antwoord ik, ‘Hij wil geld.’

Louis trekt zijn wenkbrauw omhoog, ‘Geld?!’

‘Ja, dat hoor je toch wel vaker? Als iemand ontvoert word, willen ze losgeld. Duizend euro om precies te zijn.’

‘Hoe wil je dat brengen?’

Ik sla mijn ogen neer. Is het wel een verstandig idee om alleen naar dat bos te gaan? Ik bedoel, wat als hij mij ook ontvoert? Of wat als hij Niall niet mee heeft? Wat als er iets heel ergs gebeurt? Dit is zo ziek. Waarom zou je iemand ontvoeren om geld te vragen? Je kan toch ook gewoon een bank beroven of zo iets?

Ik leg Louis uit dat ik morgen naar het bos moet, en hij schud beslist zijn hoofd, ‘Je gaat niet alleen!’

Ik zucht. Wat wil hij anders doen? Wil hij dan meegaan? Dat kan toch niet! We moeten Niall toch redden? We zitten vast in een tweestrijd met het redden van onszelf, of het redden van Niall.

‘Ik heb een plan,’ zegt hij opeens. Hij fluistert wat in mijn oor, en ik knijp mijn ogen samen.

‘Weet je zeker dat dat een goed idee is?’

Maar Louis is er zeker van. Hij wil het plan uitvoeren, en pakt meteen de telefoon. Een paar minuten komt hij glimlachend de kamer in, ‘Ze doen het.’

‘Wie doen wat?’ vraagt een slaperige stem opeens. Ik draai me om en kijk recht in Harry’s ogen. Hij krabt vragend op zijn achterhoofd en kijkt ons met een opgetrokken wenkbrauw aan.

‘Uhm…’ begin ik aarzelend.

Ik zie Louis met zijn hand schudden op de hoogte van zijn nek, als teken dat ik het niet mag vertellen.

‘Het is een verassing,’ mompelt Louis.

Harry haalt zijn schouders op en loopt naar de keuken.

‘We praten morgen verder, oke?’ zeg ik nog snel tegen Louis, en ren daarna de trap weer op.

Vlug bint ik mijn haar in een paardenstaart en bekijk mezelf in de spiegel. Het is zo irritant dat je niet alle spullen hier hebt, ik bedoel, het meeste ligt nog thuis; borstel, elastiekjes, sokken, mijn muts, sjaal en handschoenen, mijn goeie jas, en mijn schaatsen… Maar gelukkig gaan Sofie, en Liam straks even terug naar mijn appartement, dus ik vraag ze wel of ze nog wat spullen mee willen nemen. Liam is sinds gister ook weer onder ons. Hij zit gelukkig niet de hele dag op zijn kamer. Hij praat nog niet veel, maar het kan er mee door. Het gaat in ieder geval beter met hem. De jongens helpen hem goed, dus ik hoop dat hij snel weer de oude is. Misschien was het ook wel gewoon de schrik. Ik bedoel, Harry was ook helemaal overstuur. Sommige mensen kunnen er gewoon niet zo goed tegen, en tenslotte was Liam de eerste die het zag.