HUEY'S POV
Maaga pa akong nagising, naisipan ko kasing magdala ng breakfast para sa mag ina ko.
Napakunot ang noo ko. She slept late? Eh around 9 nakauwi na kami.
Pinag walang bahala ko nalang muna iyon at naghanda na para umalis.
Agad akong sinalubong ni Zayden sa entrada palang ng bahay. "Daddy!" yumakap eto sa akin.
"Good morning big boy!" Ginulo ang buhok niya. "Is mom awake na?"
"No daddy. She's still sleeping."
"Oh." Naglibot ako ng tingin. Ang tahimik na ng bahay. "Where's lolo and lola?" Tanong ko.
"They went out with manang do buy some groceries." Ngumit lang eto. Handang sumagot sa bawat tanong kong isusunod.
"So it's just you and mommy here?"
"No. Manong is in the backyard fixing something.."
Sumilip pa ako sa mahabang long dinning table nila sa di kalayuan ng kinatatayuan namin.
"Did everybody eat breakfast already?" Tanong ko.
"Lolo and Lola did.." ngumiti siya ulit. "I told them I can't join them cause you were coming.."
"Okay." natawa ako. "Let's cook breakfast then? Before mommy wakes up." Kinarga ko eto papunta kusina at nagsimulang maghanap ng kung anong pwedeng lutuin.
Zayden is indeed a big boy already. Halatang laki sa lola dahil sa karunungan neto sa kusina. He assisted me while cooking and of course asked me questions on the side too.
"Where did you learn to cook dad?"
"Do you cook for yourself everyday?"
"Who's the better cook? You or mommy?"
Halos sunod sunod niyang natanong. Natatawa nalang ako.
"Maybe next time, you'll be the one to cook for mom and dad.." marahang ginulo ko ang buhok niya.
"Zayden??" Rinig naming sambit papalapit sa amin. "Where are you? Is your Dad— oh.."
Natigilan eto when they saw us in the kitchen, cooking.
"Aga mo?" Nagulat eto.
"Did you read my messages?"
Marahang tumango lang eto. "I thought wala ka pa.." she cleared her throat. "Matagal pa yan?" Sumilip siya bahagya sa niluluto namin.
"No mommy.. i think it's gonna be done na." Sagot si Zayden.
"Okay. Good.." ngumiti eto. "I have work kase.."
"But it's sunday?" Pagtataka ko. "Sunday is family day, no work allowed."
Bumuntong hininga siya. "It doesn't apply anymore Hue.. And this is important. We have to revise the presentation for next week's business trip."
OH.
"Okay.." ngumiti ako. "I'll help you.. para mabilis kang matapos and we can spend the rest of the day together."
"Hindi na.. no need."
"Yes daddy.. don't help mommy na."
"Bakit naman?" nagpapalit palit pa ako ng tingin sa dalawa.
"P-pupunta kase si Lucas.. he'll be the one to help me." Halatang kabado niyang nasambit.
"And you can play with me instead!" Singit ni Zayden. "Or we can watch netflix just like what mommy and I use to do." Masayang sambit neto.
Gusto ko mang mainis ay di ko na nagawa. Unang araw palang ulit eto namin tatlo. I don't want to ruin the mood.
Habang kumakain kami, panay pindot pindot si Alara sa cellphone niya. Di ko malaman kung anong gingawa. Salitan ang kamay niya sa pag pindot at subo ng pagkain.
Si Zayden naman ay busy lang kakapapak ng pagkain niya.
Habang ako, naninibago. Parang di ko na ata kilala ang mga taong andito sa harapan ko. Alara is never like this lalo na kung kumakain kami, she usually talks and never brings her phone to the table. Si Zayden naman ay masyado nang malaki para kumain na mag isa, parang dati lang nasa highchair niya pa eto at sinusubuan namin ng Alara ng salitan.
Masyado akong maraming na miss sa buhay. Pano nga ba ako mag cacatch up neto? It's like I getting to know them all over again.
"Hue?"
"Dad?"
Sabay nilang sambit, nakatingin sa akin. Halata atang nag space out ako.
"Oh?" Nabalik ang ulirat ko nakatingin sakanila.
"And sabi ko, tapos na ako kumain.." nakatitig na sabi ni Alara sa akin, may pagtataka sa mukha.
Di ko namalayang ang tagal ko palang nawala sa sarili.
"Parating na si Lucas.." dagdag neto. "Maliligo na din ako.."
"S-sige.." mabilis kong sinubo ang natitirang pagkain sa plato ko at nilagok ang tubig sa baso. "Sama na kami sa taas.. dun nalang muna kami habang nagtratrabaho ka.." pilit kong ngiti.
"O-okaay.." may tataka parin sa mukha pero kalauna'y binalewala nalang.
ALARA'S POV
Pagkalabas ko ng banyo nadatnan ko si Huey na nakaupo sa dulo ng kama.
"Where's Zayden?" habang pinapatuyo ng tuwalya ang buhok ko.
"In his room.." diretso lang nakatitig sa akin. "He's tryna' show me something daw.."
I slowly went closer to him. At yumuko sakanya para silipin ang mukha niya.
Halatang nagulat siya sa bahagyang panlalaki ng mata niya. "W-what?" Utal niyang nasabi.
"Are you okay?" Kunot noo akong nilapit ang mukha ko sakanya. "You spaced out kanina.."
Nung hindi siya naka sagot sa akin bigla ko nalang dinampian ang labi niya ng halik.
I felt an urge to do that. I felt like I needed to do that, di ko alam kung bakit.
Mas nanlaki pa ang mata niya nung bahagyang nilayo ko ang mukha matapos siyang halikan.
Mabilis siyang namula. "L-love.."
Akmang aasarin ko pa sana siya but my phone rang. Pareho kaming napalingon sa bed side table.
Kita mula dito ang caller ID. Aabutin ko na sana pero biglang humawak siya sa mukha ko at siniil ang mga labi namin.
"Hmmm" mahinang protesta ko. "Baka pumasok si Zayden.." i said in between our kiss.
Mas diniinan niya pa eto at ginamit ang dila para mas mabuka ang bibig ko.
"Di naka lock.." pagsingit ko muli and tried to lightly push him.
Binalot niya ang kamay sa bewang ko at basta basta malang hinatak papalapit sakanya dahilan para mapa higda kaming dalawa, ako sa ibabaw niya.
There was no stopping him from what he wanted to do. I eventually gave in at sinagot lagat ng mapupusok na halik na ibinibigay niya sa akin.
Bigla akong napa bitaw ng makarinig ng mabibigat na yapak patungo sa pinto kaya mabilis akong tumayo at inayos ang sarili.
"Tsh." Singha ni Huey. Napaupo siya at muling hinatak ko hawak ang bewang.
Our bodies were so close to each other, him looking up on me and I was looking down on him. He gave me that look.. the look that made me ignore what I just heard.
"Ela.." biglang bumukas ang pinto.
Pareho kaming napalingon ni Huey sa bumukas na pinto. Magkadikit parin ang katawan.
I felt Huey's arms hug me tighter. Kaya kahit wala nang espasyo sa pagitan namin, mas nadiin pa ako sa katawan niya.
"Lucas.." wala sa sariling nasabi ko. "A-anong ginagawa mo dito?"
"Am I not welcome anymore?" natural na tonong nabanggit niya.
"Sa kwarto hindi." Kita kong ngumiwi si Huey.
"It's not like it's my first time to enter here." sarkastiko niyang sabi.
"Ano?!" napabitaw si Huey sa akin at biglang napatayo.
"Huey." Mariin kong sabi at pinigilan gamit ang braso. "Lucas. Stop it." panunuway ko.
"What?" Napatawa siya. "Dumi ng utak mo Huey. Dito kami NAGLALARO ni Zayden." He emphasized that word.
"Wag ka na sumagot." mariing bulong ko kay Huey.
Tinapunan niya ako ng masamang tingin bago iniwas eto at tinuon nalang sa kung saan.
Hinapuhap ko ang braso niya to calm him down. "I will finish this as quick as possible. Okay?" I looked at him.
"Fine." parang batang spoiled na sumagot siya.
I gently squeezed his arm and gave him a smile before letting go of him and went outside.
"Ganun nalang ba yun?" bakat ang sarkasmo sa tono ni Lucas habang pababa kami ng hagdan. "Napakadali mo naman pala makalimot?"
"Lucas." Natigilan ako sa kalagitnaan ng hagdan. "Kung bilis lang naman, hindi ba't mas mabilis kong nakalimutang may kasalanan ka din sa akin?" Makahulugan ko siyang tinignan.
"Sinaktan ka niya. Hindi lang ikaw, kundi ang sarili niya ding anak tinaboy niya. Magkaiba yun sa ginawa ko." mariin niyang sabi.
"Pareho lang din naman masakit yun ah?"
"Hindi pareho yun." giit niya.
"Sige, ano ang pagkakaiba?" pinag krus ko ang dalawang braso at sumandal sa handle ng hagdan.
"Hindi ko alam." Nagiwas siya ng tingin.
"Alam mo.." mahinahon kong sabi. "Wag na tayo mag talo kung sino ang mas nakasakit sa inyo."
"Bakit ba kase bigla nalang nawala ang galit mo sakanya? Di ka naman ganyan dati.. ni ayaw mo siyang makita o makausap." paliwanag neto.
"Gusto mo ng totoo?" Napaayos ako ng tayo.
Natigilan siya. I bet that from his face alone, he doesn't want to hear what I'm about to say next.
He's thinking na sasabihin kong mahal ko pa si Huey.
Well, that's what he's thinking.. but that's not what I'm going to say.