Emilia's POV
I'm furiously mad to Roderick right now kasi hindi niya ako sinasagot. Wag niyang sasabihin sakin na lowbat or walang signal cuz it's ringing. Hayst! If only I have number of Lizzy? Hindi ko na siya tatawagan, nakakainis.
I called him multiple times again pero ni isang tawag ko, hindi niya sinagot. Hmpft! Friday pa naman ngayon. To be honest I am planning to tell him na pumunta sila dito bukas kasi sigurado akong wala silang trabaho and then uuwi sila ng Sunday that's why I keep on calling him.
Around 5pm Lucas arrived. I welcomed him then immediately borrow his phone cuz I'm sure na kapag ang daddy niya ang tatawag, sasagot yun agad. At first cannot be reach but the 2nd time he answered na so I took a deep breath muna then wait for him to speak up.
*On call
Rod: Yes? Hello, Dad?
Emilia: I knew it.
Rod: M-mom?!
Emilia: Tsk! Yes son (the rolled her eyes)
Rod: M-mommy I'm really sorry kasi po...a-ano...ahm, I-I left my phone dito sa sasakyan a—
Emilia: Stop making palusot, Roderick!
Rod: Mommy hindi.
Emilia: Anong hindi?! Ilang beses akong tumatawag sayo simula pa kaninang umaga ni isang tawag ko wala kang sinagot. Don't tell me na walang signal o lowbat kasi nagri-ring.
Rod: Mommy naman, as I said earlier naiwan ko po dito sa sasakyan. Nandito po kasi ako sa site ngayon. Wag ka ng magalit, okay? Bahala ka, magkaka-wrinkles ka niyan.
Emilia: Hmpft! Wrinkles wrinkles ka jan, tigilan mo ako ha!
Rod: (laugh) Asus! Ang mommy ko nagsusungit na naman. Bakit miss mo na ako? Umamin ka na mommy, miss mo na ba yung pogi mong anak?
Emilia: Pogi ka jan? Tumigil ka nga, mag-isa mo lang naman eh kaya wala akong choice noh!
Rod: Hayst! Okay, I'll hang up na mom. Papunta na po dito yung girlfriend ko.
Emilia: Naks! Girlfriend?! (Then laugh) feel na feel mo namang tawaging girlfriend si Li—— (didn't finish her words cuz Rod speak up)
Rod: Mom! Nang-aasar ka na naman eh.
Emilia: HAHAHAHAH
Rod: Sige na mommy, I'll hang up na po papunta na siya dito oh.
Emilia: No! I wanna talk to her din.
Rod: Mommy mamaya na po, okay?
Emilia: I said no, Roderick.
Rod: Okay, bye. I love you!
After Roderick tell those words, he immediately end the call. Hayst! Nakakataas talaga ng dugo yung batang yun! Dahil sa inis ko, I tried calling him again pero wala na, siguro he power off his phone na. Tsk! Loko yung batang yun ah. Humanda talaga sakin yun kapag nagkita kami. Ihihiwalay ko talaga ang dalawang tenga niya.
Rod's POV
It's already 6pm and kadarating lang namin ni Lizzy dito sa resort. We are now heading to her room, ihahatid ko kasi siya bago ako pumunta sa kwarto ko. I was the one who unlock the door na. As we enter her room, umupo muna ako saglit.
Imee: Tawagan mo na yung mommy mo (while removing her shoes)
Rod: Mamaya na, love.
Imee: Bakit naman?
Rod: Eh kukulitin lang na naman ako non eh.
Imee: Buti ka nga kinukulit, eh ako? Hindi.
Rod: Aysus! Don't worry love, sigurado ako mamaya tatawagan ka nila.
Imee: Okay, sabi mo eh (then smile downward)
When Lizzy tell those words, I stood up then sit beside her.
Imee: Ano ba kasing sinasabi ng mommy mo? Bakit ka nakukulitan?
Rod: As usual, pinapatanong niya kasi kung kelan daw kita dadalhin at ipakilala sa kanila personally as my girlfriend.
Imee: Ah okay.
Rod: Eh kelan nga ba kasi, love? (Then lean his back on the couch)
Imee: I-I don't know. I still have 2 months to stay here pa kasi eh.
Rod: So matatagalan pa?
Imee: Y-yah and Dr. Francisco inform us also that possible din na mag-extend kami.
Rod: Ah okay.
While telling those words, Lizzy lean her back on the couch na din then pinatong niya ang paa niya sa mini couch. Awww, pagod ata ang mahal ko cuz she even close her eyes so I move closer and kiss her forehead. After a second, she look at me so I speak up.
Rod: Pagod?
She didn't utter any words. She just simply nodded with matching pa-cute face. Jusko! Ano to? Torture? Ang hirap kaya magpigil! So I just close my eyes and look away.
Imee: Why?
Rod: Nothing.
Imee: Sure?
Rod: Yes.
Silence hit us for a while. Hindi na din muna ako nagsalita kasi alam kong everytime pagod siya, gusto niya yung tahimik lang. Habang nakapikit ang mga mata niya, tahimik ko nalang muna siyang pinagmamasdan. I'm really mesmerise with her angelic face. Ang haba ng mga pilik mata, napakatangos na ilong, natural eyebrows, no pores and of course, perfect lips. Minsan talaga napapatanong ako kung naranasan niya bang maging pangit, hayst! After a minute, I held her hand which cause her to open her eyes.
Rod: Oh sorry, love. Sige matulog ka lang, dito lang ako.
Imee: Anong oras na?
Rod: 6:32 palang, love.
Imee: let's have dinner around 7:30 na ha? May gagawin kasi akong report eh.
Rod: Okay.
While holding her hand, napatingin siya dito at bigla siyang tumawa. That made me confuse so I ask.
Rod: Why?
Imee: Hindi ka ba nagsasawang hawakan yang kamay ko ha? Kanina ka pa hawak ng hawak eh. Pati kapag nagmamaneho ka ni ayaw mong bitawan.
Rod: Ang soft kasi love tsaka perfect toh kapag may singsing na.
After telling those words, bumitaw siya agad and umayos sa pagkakaupo so I did the same. Medyo lumayo din siya and that made me confuse. I even smell my shirt kasi baka naman amoy araw na pero hindi naman.
Rod: W-why? I don't smell bad naman, love. Bakit ka lumayo?
Imee: Ah medyo sumakit lang yung leeg ko kaya umayos na ako ng pagkakaupo.
Rod: Ah okay (smile then hold Imee's hand again)
Imee: Yah.
Rod: But seriously, parang gusto ko ng makita na may suot 'tong ring finger na 'to na singsing, love.
Imee: Patawa ka jan ha! (Then laugh)
Rod: Seryoso ako (faced Imee) Magpakasal na kaya tayo.
After asking her, she laugh and check my temperature. Akala niya ata nakikipagbiruan ako dito.
Imee: Wala ka namang sakit. You look okay din naman. Wait, cause ba yan ng gutom?
Rod: No!
Imee: Oh eh bakit kung ano-anong pinagsasabi mo jan?
Rod: Hindi kung ano-ano yun love, seryoso nga ako.
After telling those words, she just shook her head and stood up. I don't know but I felt sad and disappointed of what she react. She's now facing the mirror while removing her make up (I guess). So I walk towards her and stand behind.
Imee: Go to your room na and maligo ka na, love. Bumalik ka nalang dito kapag dinner, okay?
Rod: Love, ayaw mo pa ba? (Looking at Imee's reflection on the mirror)
Imee: Huh? W-what do you mean ayaw?
Rod: If I propose to you now, will you say yes?
After asking her, she sigh and put down the cotton na hawak niya. Napansin na siguro niyang seryoso ako so she faced me and placed her hand on my chest.
Imee: Gusto mo ba talagang sagutin ko yan?
Rod: Yes (then wrapped his hands on Imee's waist)
Imee: Anong sagot ang gusto mo? Yung totoo pero nakaka-disappoint o yung hindi pero magiging masaya ka?
When she tell those words, kinabahan ako kasi parang alam ko na yung isasagot niya. But then again, I'm hoping na sana iba. Sana kung maririnig ko man yung totoo, hindi ganon kabigat sa dibdib.
Rod: Y-yung totoo.
Imee: Sigurado ka?
Rod: Yes.
Imee: Okay then ask me again.
Rod: If I propose to you now, will you say yes?
Imee: No.
That word echoed in my mind. Parang nawala ako sa sarili ng ilang segundo. Well, sa totoo lang I was expecting na yun ang isasagot niya pero iba pala talaga kapag narinig ko na mismo. Dalawang letra lang yun pero sobrang sakit, sobrang bigat sa dibdib.
Rod: N-no? Bakit?
Imee: Syempre ilang araw palang tayo Rod tapos propose na agad yang nasa isip mo?
Rod: Bakit? Matagal naman na tayong magkakilala ah.
Imee: Kahit pa.
I sigh deeply and sit at the edge of the bed. Napayuko ako and didn't utter any words. After a second, she sit beside me and rest her head on my shoulder.
Imee: Love.
Rod: Ayaw mo ba akong pakasalan?
Imee: Huh? Anong klaseng tanong naman yan?
Rod: You answered no eh.
Imee: For now yun love kasi bago palang tayo eh. Perhaps after a year tanungin mo ako ulit for sure sasagot na ako ng yes (sit properly and look at Rod)
Rod: Bakit after a year pa? Bakit patatagalin pa natin eh sigurado naman na ako sayo tsaka ganun ka din naman diba? Sabi mo nakikita mo na ang future mo sakin. So what's the point na aabot pa ng isang taon kung pwede namang ngayon na?
Imee: Okay, let's say sinabi kong yes. Sige nga, paano ko sasabihin sa mga magulang ko yun? Ni hindi ko pa nga nasabi na tayo na eh.....Paano? I'll say hi mom, dad. I have boyfriend slash fiancé na po and we're getting married soon, ganon?!
When she tell those words, napansin kong medyo galit na siya and I've realise everything na nasabi ko so I faced her and hold her hand. Hayst! Kahit kelan talaga palpak ako eh. I shouldn't say those things! Aurgh, so stupid.
Imee: Ano? Ganon ba ang gusto mong sabihin ko?
Rod: Hi-hindi. Look, I'm really sorry love, okay? Sorry (move closer to Imee then kissed her forehead)
Imee: Bakit ka ba kasi nagmamadali ha?
When she ask me, hindi ko alam kong anong isasagot ko kasi sa totoo lang agad akong nakaramdam ng hiya. Parang gusto ko na ngang lamunin ako dito ng lupa eh. Hayst!
Imee: Rod?
Rod: Hmm?
Imee: If you're thinking na maghahanap o mapupunta pa ako sa iba, tigilan mo na, okay? Kasi hinding-hindi naman mangyayari yun eh.
Rod: Totoo?
Imee: Ahuh! (Then wink)
Rod: Promise?
Imee: Promise....pero maliban nalang kung maghanap o ipagpalit mo pa ako sa iba.
After she tell those words, she stood up then sit infront of the mirror. She also get some cotton again then continue to clean her face.
Imee: Ano? Maghahanap ka pa? Ipagpapalit mo pa ako?
When she ask me, natawa ako ng kaunti. Pambihira naman oh, ako pa talaga ang tatanungin niya ng ganon? Jusko! Kung maghahanap ako, edi sana noon ko pa ginawa. She notice na natawa ako so she shook her head. She was about to walk away but I immediately stood up and hug her from the back.
Imee: Ano? Tinatanong kita.
Rod: Hindi, okay? Hinding-hindi. Ang tagal kitang hinintay noh sa tingin mo papakawalan pa kita? Never! Ang tanga ko naman non kapag nagkataon.
Imee: Precisely. Nakahanap ka na nga ng gold tapos ipagpapalit mo pa sa mukhang kalawang. Ay sobrang tanga mo na non.
When she tell those words, I burst into laughters. That term "kalawang" made me laugh. Tama nga sila Stephen, minsan talaga hindi mapreno ang bibig niya. Kung magsalita, direct to the point talaga eh.
After a minute nagpaalam na din ako cuz it's already 7pm na pala. Jusko! Ni hindi ko namalayan ang oras. When I enter my room, naligo na ako agad then wore comfy sleepwear. I was about to leave but my phone ring and as I saw the caller's name, napabuntong hininga nalang ako. Tsk! Bakit ba kasi nataong may signal pa dito.
Sa totoo lang I wanna reject the call but I can't dahil si mommy na naman. As I answer the call, si Lizzy agad ang tinanong niya. Hayst! Minsan talaga napapatanong na ako kung sino ang anak niya eh HAHAHA biro lang. It took us a couple of minutes to talk then after that pinuntahan ko na si Imee.
*while eating
Rod: May gusto ka pa?
Imee: Wala na. Okay na 'to.
Rod: Sure?
Imee: Yep.
Rod: Ahm, love?
Imee: Hmm?
Rod: Wala
Nagdadalawang isip talaga ako kung itatanong ko ba yung pinapatanong ni mommy kasi nasabi na niya kanina na baka mage-extend pa sila dito. Hayst!
Rod: Love?
Imee: Yes?
Rod: A-ah wala. Sige kain ka na.
After telling those words, I smile forcedly but then again she gave me a confuse look. Hayst! Sasabihin ko ba talaga o hindi? Kasi naman kapag hindi ko tinanong, lagot ako kay mommy nito but on other hand nahihiya naman ako magtanong. Tsk! Bahala na.
Rod: Love?
Imee: Ano ba yun?
Rod: Ka-kasi ano....ahm, ano kasi....gezzz! Pano ko ba sisimulan toh, ahm si mo—Hayst! Nevermind nalang. Kumain nalang tayo, love.
Imee: Come on, Rod. Sabihin mo na. Ano ba yun?
Rod: Okay, fine. Si mommy kasi tumawag sakin kanina.
Imee: Oh tapos?
Rod: Pinapatanong niya kung pwede daw ba tayong pumunta sa Manila bukas besides weekends naman tsaka wala tayong trabaho. Gusto ka na kasing makita non eh.
Imee: Bukas agad?
Rod: Yes.
Imee: Kung pupunta tayo, 4 hours ang byahe, Rod. Let's say aalis tayo ng 7am so around 11am tayo makakarating doon. Paano yan? Parang naglunch lang tayo doon tapos uuwi agad? You know me, ayokong magbyahe ng napakalayo sa gabi.
Rod: No, love.
When I said no, she raised her left brow and gave me a confuse look.
Rod: Sabi kasi ni mom, pupunta tayo bukas tapos uuwi tayo ng Sunday. We-well, kung gusto mo lang naman, love. Kung ayaw mo, okay lang.
Imee: Sunday?
Rod: Yes.
Imee: Okay.
Rod: Y-you mean okay lang sayo na pumunta tayo bukas then uuwi ng Sunday?
Imee: Yes.
Rod: Sure?! (Surprise)
Imee: Oo nga.
Rod: Finally!!!
Imee: Shhh! Lower your voice, Rod. Hindi lang tayo ang kumakain dito.
Rod: Ay sorry (then do peace sign)
Imee: Pero pwede bang pumunta din tayo sa bahay?
Rod: Sa bahay mo o sa bahay nila Tito?
Imee: Bahay nila Dad.
Rod: O-oo naman.
Imee: Thank you (then smile)
I just smile back then drink all the water in my glass. Jusko! Pupunta kami sa bahay nila. Dalawang attorney ang makakaharap ko. Sa totoo lang, ngayon palang ramdam ko na ang kaba. Parang hahatulan ako bukas ah. Well, I know that tomorrow isn't the first time na makikita ko sila pero hindi ko alam. Kabado bente talaga ako eh. Hayst! Goodluck nalang talaga sakin bukas.
It took us 45 minutes to finish our dinner then after that hinatid ko na siya sa kwarto niya. While walking papunta sa room ko, iniisip ko na kung anong dapat kong isuot. Hayst! Bahala na talaga bukas. As I enter my room, I immediately lay on my bed and thank god for this wonderful day. Sana bukas hindi ako magisa ng buhay. Sana makabalik pa ako dito sa Linggo ng masaya kasama si Lizzy HAHAHAH
_______________________________________
Enjoy reading this chapter🤗
Leave comments guys
(I really love reading comments eh😬😂)