Mamahalin Kita ng Malayo

CHAPTER 54

Imee's POV
It's been 2 days and nakiusap sa akin si Mr. Enriquez na bumalik sa baryo kung saan ako naligaw. To be honest, ayoko talaga. I really want to refuse pero anong magagawa ko? Wala kasi it's part of my job. Nabanggit daw kasi ni Aling Dolores yun nung nagpunta siya sa bayan kaya ayun, sinabihan na ako. Hayst!

We are currently conducting Medical Mission here and mamayang 1pm kami pupunta sa baryo. Medyo madami ang tao ngayon pero kaya naman gawin lahat ng mga nurses ang trabaho kaya nakaupo lang ako dito habang kausap si Sam.

Samantha: Imee hindi ba delikado doon?

Imee: Hindi.

Samantha: Eh diba nabanggit nila na may gumagalang NPA doon?

Imee: Yah pero wala naman akong nakita eh.

Samantha: Hoy halla! Parang ayoko talagang pumunta, bakla!

I was about to speak but my phone vibrates. As I saw the senders name, tumingin agad ako sa site and there I saw Rod standing habang nakangiti.

From Rod:
Aalis daw kayo mamaya?

As I read his message I simply show him thumbs up and napansin yun ni Sam so she speak up.

Samantha: Aysus pasimple ka pa jan. As if naman hindi ko mapapansin (then laugh)

We were shook cuz Stephen placed a chair infront of us and speak up.

Stephen: Ano yung narinig ko? Anong pasimpleng pinagsasabi niyo jan?

Samantha: Ito kasing si Imee eh. I think someone send her a message tapos instead of replying pasimple nalang siyang nag-thumbs up.

Stephen: Sus! Wala namang bago doon. Eh ganyan naman talaga yan eh. Sino yun? Si Architect ba?

Imee: Kung siya man yun, wala na kayo doon noh!

Stephen: Aysus! Alam mo Imee kinikilig ako sa mga paganyan mong bakla ka ha!

Imee: Tsk! bakit ka ba nandito ha? Samahan mo nga sila doon. Magtrabaho ka nga. Nandito ka na namang nakikipagchismisan eh (Referring to Stephen)

Samantha: Dzaiii, tumingin ka sa likod mo. Tapos na, okay? Wala ng tao.

After Sam tell those words, Stephen laugh so hard to the point na pinagtitinginan na siya ng mga ibang kasamahan namin dito.

Imee: My god! Sorry guys. Hi-hindi namin kilala yan (then point Stephen)

Samantha: Hoy Stephen! Baklang toh. Nakakahiya ka.

Stephen: Eh paano si Imee kasi halatadong lutang ang bakla (then laugh again)

Imee: Tsk! Stop! (Then rolled her eyes)

The conversation goes on until my phone vibrates again.

From Rod:
Wag masyadong masungit, Doc. Stop frowning, mas maganda ka kapag nakangiti😉

As I read his message, tumingin ulit ako sa site and sadly, hindi ko siya nakita. After a couple of minutes, tumili si Sam and Stephen. I got curious so I turn back and there, I saw Roderick holding one rose. "Nakakaloka ka Rod! Anong pakulo na naman yan? (In her mind)". All nurses and Doctors were now looking at me and I guess parang lahat na ng dugo ko eh napunta na sa pisngi ko, nakakahiya!!!