Mamahalin Kita ng Malayo

CHAPTER 20

Rod's POV
It's been a week since Lizzy talked to me. Nawalan ako ng gana sa lahat. Ayokong lumabas ng kwarto, kumain at gusto kong mapag-isa lagi. Mom always try to talk to me pero ayoko kasi nahihiya ako. Lalaki ako eh, kaya dapat hindi niya makita na umiiyak ako. It's already 3pm and I haven't eat breakfast and lunch. I was about to go downstairs but as I open the door, I saw Franky standing infront of the door so I told her na pumasok na muna.

Franchesca: Oyy kamusta na?

Rod: Ayos lang (then went to the balcony)

Franchesca: Kelan ka daw ba papasok ulit? Miss ka na namin sa office.

Rod: I don't know Franky.

Franchesca: Huh?

Rod: Babalik ako pero wag muna ngayon. I just need some time to heal?

Franchesca: Heal? Ba-bakit?!

Rod: We're done, Franky. We're done (his tears started to fall)

Franchesca: Done?! Paano? Eh hindi naman naging kayo? Wait, so it means basted ka? Pinatigil ka na niya sa panliligaw?

Rod: Yah.

Franchesca: T***i**! Tignan mo nga naman oh. Pinaghintay ka ng napakatagal tapos wala din pala? Iba din yung Chavez na yan ha (then laugh sarcastically)

Rod: You know what Franky, I've realized na kasalanan ko din naman. Kasi alam mo, simula palang sinabihan na niya ako. She even gave some rules pero wala, makulit ako.

Franchesca: Anong rules ba?

Rod: #1, wag kulitin kapag nag-aaral siya. #2, wag ko siyang pilitin na bigyan ako ang oras. And lastly hindi ako ang priority niya.

Franchesca: Luh! Hindi pa nga kayo ganun na agad ang rules?! Tsaka tanga ka pala eh, alam mo na ngang ganon yung rules niya, nagpatuloy ka pa din?! (then shook his head)

Rod: Mahal ko eh.

Franchesca: Mahal mo nga kaso anong sinukli sayo? Wala! ........ Ayy actually meron naman, pain!

Rod: Minahal niya din naman ako. I think the last time nga na lumabas kami, she was about to say yes na kaso lang hindi natuloy.

Franchesca: What?

Rod: Yeah. Alam mo napanaginipan ko nga na sinagot na niya ako eh. It felt so real to the point na ayaw ko ng gumising (then wiped his tears)

Franky didn't utter any words, she just smile then sit beside me.

Rod: Tama nga yung sabi nila, mas masakit mawala yung isang taong hindi naging kayo pero minahal niyo ang isat-isa......Yung kailangan niyong tapusin pero wala namang dapat tapusin kasi walang kayo.

Franchesca: Ano bang reason niya? Bakit ka niya pinatigil?

Rod: She needs to focus on her studies and hindi niya daw magagawa yun kapag nasa tabi niya ako. She love me Franky but then again, she chose to let go......She chose to leave.

Franchesca: Eh Ikaw naman kasi, nagmahal ka ng taong mas lamang ang isip kaysa sa puso.

Rod: Alam mo sinabi ko yan sa kanya.

I looked at Franky then smile while my tears continues to fall. She's now crying also but still trying to comfort me.

Franchesca: Iiyak mo lang yan hanggang sa mawala yung sakit, nandito lang ako (then rest her head on Rod's shoulder)