မနက္ေနမထြက္မီအေစာႀကီးထကာထယ္ေယာင္းလက္တြဲရင္း
ဆိုလ္းၿမိဳ႕လမ္းေတြထက္လမ္းေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ကိုယ္ဝန္
ေဆာင္သည္တစ္ေယာက္အတြက္ကိုယ္လက္လူပ္႐ွားမူ႔လည္း
လိုတယ္မလား။ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ေျခေထာက္အတြက္ထယ္ေယာင္းမွာ
ေဂ်ာင္ကုကိုလက္တြဲမျဖဳတ္ရဲ။ေဂ်ာင္ကု၏ေတာင့္တင္းသန္မာ
ေသာလက္ေမာင္းႂကြက္သားေတြကိုသာရီးေလးခိုရင္း ျဖည္း
ျဖည္းခ်င္းစီလမ္းေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ ေဆာင္းနံသင္းသင္း
ေလးေရာေနတဲ့မနက္ခင္း ရနံကပင္လယ္ျပင္၏ဆားနံသင္း
ေနတဲ့ေလ လိုပင္စိတ္ကိုၾကည္လင္လန္းဆန္းေစသည္။
"ဗိုက္ဆာၿပီလား၊တစ္ခုခုသြားစားၾကမလား"
ေဂ်ာင္ကု က ဂ႐ုတစ္စိုက္ေမးလာသည္။
"ဂြၽန္ ေရာဆာၿပီလား"
မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ေတာက္ေတာက္ေလးေတြျဖင့္ၾကည့္ကာ
ျပန္းေမးလာတဲ့ထယ္ေယာင္းရယ္။
"ဆာတာေပါ့..ကိုယ္က အျမဲတမ္းဆာေနတာ။ မင္းကို
ကိုက္စားခ်င္တာမ်ားလြန္ေရာ"
ဂြၽန္ဆီက ေပါက္ကရစကားေတြၾကားရဖန္မ်ားလာေသာအခါ
ဘာဆိုတာနားလည္လာၿပီးထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာပူရျပန္သည္။
"ေပါက္တတ္ကရေတြ...အဲ့လိုေတြခဏခဏေျပာတာမ
႐ွက္တတ္ဖူးလား"
ပါးေဖာင္းေဖာင္းလံုးကစ္ကစ္ကေလးကဆူလာေတာ့ေဂ်ာင္ကု
မွာရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမ်က္ႏွာပိုးသတ္မရ။သို႔ေသာ္..ခင္ပြန္းေလး
၏စကားကိုလည္းေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာျခင္းမလုပ္ရဲ။
"ဒါက႐ွက္စရာမွမဟုတ္တာ၊လက္ေတြ႔ေတာင္ဆင္းဖူးေသး
တာပဲ စကားေလာက္ေျပာတာကို႐ွက္စရာလို႔ ကိုထင္မ
ေနဘူး။ဒီအတိုင္း စကားနဲ႔ sexၾကမလား"
"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု..လူယုတ္မာ"
ထယ္ေယာင္း ဒီအ႐ွက္မ႐ွိလူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ေတာ့
သည္မို္႔တြဲထားတဲ့လက္ကိုျဖဳတ္ကာအေ႐ွ႕ကေနသာခပ္
ျမန္ျမန္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ေျပာလို႔မရဘူး..ဒီလူက
လက္ကိုင္တာေလးေတာင္ေပါက္ကရေတြးၿပီးညစ္ညမ္းေန
မွာ။
"ေယာင္း..ေစာင့္ဦးေလ အခ်စ္၊အေ႐ွ႕မွာကားလမ္း႐ွိတယ္လို႔"
ေဂ်ာင္ကုမွာျပာယီးျပာယာအေနာက္ကေနေျပးလိုက္ရသည္။
္ထယ္ေယာင္း၏
ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေျခဖဝါးေလးေတြကသံုးႏွစ္သားကေလး
ေတြလိုပင္လမ္းပင္ေကာင္းေကာင္းမေလ်ွာက္တတ္ေသးသည္
မို႔ေခ်ာ္လဲမွာစိတ္ပူရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ထယ္ေယာင္းေနာက္
သာျပန္ေျပးလိုက္ရင္းမနည္းေခ်ာ့ကာ မနက္စာစားဖို႔ေကာ္
ဖီဆိုင္ထဲဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။
ထယ္ေယာင္းက ႏွလံုးအခံ႐ွိသည္မို႔ေကာ္ဖီေတြဘာေတြထက္
ပဲႏို႔တစ္ဘူးသာမွာေပးလိုက္ၿပီးအအီေျပစေတာ္ဘယ္ရီကိတ္မုန္႔ကေလးသာခ်ေကြၽးထားလိုက္သည္။ဆယ္ႏွစ္သားကေလး
ေတြေတာင္ေယာင္းလိုကေလးဆန္တဲ့အစားစာေတြစားမည္
မဟုတ္ေၾကာင္းေတြးမိေသာအခါေဂ်ာင္ကုမ်က္ႏွာဟာျပံဳးလုလု။
ထယ္ေယာင္းကသူ႔ကိုဘာဟာသေတြမွအနားထိုင္ေျပာစရာ
မလိုဘဲရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္သည့္တစ္ဦး
တည္းေသာလူသာေလးပင္။
"ဂြၽန္ ဟာႀကီးကေရာေကာင္ လား"
သူေသာက္ေနတဲ့ေကာ္ဖီခြက္ကိုမ်က္ေစာင္းႀကီးထိုးကာ
တံုးတိႀကီးေမးခ်လာတဲ့ဘိုးေတာ္ေလးေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကု
မွာတံေတြးေတာင္သီးလုလု။ Cream ေတြေပပြေနသည့္
ႏူတ္ခမ္းနီတာရဲေလးက ေဂ်ာင္ကုအား႐ူးေအာင္ျပဳစားေသး
သည္။ေဂ်ာင္ကု ေဘးနားက Tissueစအားထုတ္ယူကာ
ထယ္ေယာင္း၏ေပပြေနေသာႏူတ္ခမ္းသားေလးတစ္ဝိုက္ကို
ခပ္ဖြဖြေလးသုတ္ေပးရင္းသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေပးလိုက္သည္။
"ဘယ္ဟာႀကီးကိုေျပာတာလဲ..ကိုယ္ေတာင္နည္းနည္း႐ွက္သြားတယ္၊မထင္ရဘူးေနာ္..ကိုယ္ဘိုးေဘးေလးကဒီလို
ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြေျပာမယ္လို႔"
ထယ္ေယာင္း မ်က္လံုးေလးမွာဝိုင္းစက္သြားရသည္။
ဟိုးအတိတ္တုန္းက ဂြၽန္က သူ႔ကိုမ်က္စိထဲစိတ္ကူးထဲမ႐ွိ
လစ္လ်ဴ႐ူေနတတ္ၿပီး အခုသူ႔ေ႐ွ႕မွာသူ႔ကိုခ်စ္ျခင္းမ်ာစြာ
ျဖင့္ၾကည့္ေနတဲ့ဂြၽန္က အျမဲတမ္းသူကိုယ္လံုးတီးျဖစ္မည့္
အေၾကာင္းေတြပဲေတြးကာထန္ေနတတ္သည္။ဂ႐ုစိုက္
ကာၾကင္နာေပးတတ္ေပမဲ့အခ်ိန္တိုင္းသူ႔ေဘးနားကပ္
ရပ္ကာမေကာင္းၾကံစည္ေနတတ္သည္။
"ဖက္ ကယူ.."
ေဂ်ာင္ကု နဲ႔အခ်ိန္မ်ားစြာအတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ျခင္းကေန
ထယ္ေယာင္းသင္ၾကားမိခဲ့တာ ထိုတစ္ခုထဲသာ။
ေဂ်ာင္ကုမွာထယ္ေယာင္းဆီကဆဲသံေလးၾကားရတဲ့အခ်ိန္
မွာ ေအာ္မရီဘဲမေနႏိုင္ေတာ့။ဒါေလးက ဘာေလးလည္း
ကြာ။သူ႔ကိုမပီကလာပီကလာနဲ႔လည္းဆဲေသး။
ေယာင္းေရ..ကိုယ္ခ်စ္လြန္းလို႔႐ူးရခ်ည္ရဲ႕။
"ေယာင္းမွားေနၿပီ... ေယာင္းက ဖက္ကယူလို႔ေျပာရမွာ
မဟုတ္ဘူး၊ Fuck me လို႔ေျပာရမွာ"
မ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ပင့္တင္ရင္းေျပာလိုက္တဲ့ေဂ်ာင္ကုရယ္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ေဂ်ာင္ကု ေျပာသမ်ွအားလံုးကိုယံု
ေနတဲ့ခပ္တံုးတံုငါးေလးပင္။
"ဖက္ မီ..."
ထယ္ေယာင္းက ပီပီသ သ ႀကီးေျပာခ်လာေသာအခါေဂ်ာင္ကု
မွာအူလိမ့္ရျပန္သည္။သို႔ေသာ့ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္း
ခ်ဳပ္ကာ
"ေနာက္ဆို..ဆဲခ်င္ရင္ကိုယ့္ကိုအဲ့တိုင္းဆဲ၊လံုးဝစိတ္မဆိုးဘူး
ဒါေပမဲ့တစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္၊အိပ္ယာထဲမွဘယ္ေတာ့မွ
အဲ့စကားမထြက္ေစနဲ႔..."
"ေျပာမိရင္ေရာ"
ထယ္ေယာင္းအဲ့ေလာက္ထိေစ့ေစ့စပ္စပ္ေမးမည္လို႔
ထင္မထား။မနက္ခင္းႀကီးကလင္းထင္းေနေပမဲ့ေဂ်ာင္ကု
တစ္ေယာက္ထည္းမိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ေနေတာ့သည္။
"ေျပာရင္..ငါးေလးကိုဒီကလူသားျကီးကအ႐ိုးပါမက်န္ဝါး
စားပစ္မွာ ႐ွင္းၿပီလား"
မအူမလည္ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ဘယ္လိုေကာက္ခ်က္
ဆြဲသြားတယ္ ေဂ်ာင္ကု မသိ။ေခါင္းေတာ့ညိမ့္ျပ႐ွာသည္။
ေဂ်ာင္ကု Ph ကို ထုတ္ကာအေ႐ွ႕ကေကာင္ေလး၏ခ်စ္
စရာေကာင္းမူ႔အဖံုဖံုကိုဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူလိုက္သည္။
"ဘာလုပ္တာလဲ..."
"ေယာင္းပံုေလးေတြ႐ိုက္ေနတာ..ဘယ္လိုလဲသေဘာက်
ရဲ႕လား..."
ေဂ်ာင္ကု Ph ကိုထယ္ေယာင္းေ႐ွ႕အနည္းငယ္တိုး
ေပးရင္းGallery ထဲ က႐ိုက္ထားတဲ့ေယာင္းဓာတ္
ပံုမ်ားကိုေ႐ွ႕ေနာက္ေရႊ႔ကာျပေနလိုက္သည္။
ေယာင္းအတြက္လည္း ဘယ္ရာမဆိုသေဘာအက်ႀကီး
က်ကာအထူးအဆန္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။ သူကပါးစပ္
ေလးဟကာဝူးဝူးဝါးဝါးအံျသလို႔မဆံုး။သူ႔ပံုေတြအမ်ားႀကီး
ေဂ်ာင္ကု ႐ိုက္ထားတာေတြ႔ေတာ့ပိုၿပီးဝမ္းသာေနမိေသးသည္။
"ကိုယ္တို႔အတူတူဓာတ္ပံုတြဲ႐ိုက္ၾကမလား"
ထယ္ေယာင္းကေခါင္းပင္အျမန္ညိမ့္ျပလာသည္။
"လာ..ေပါင္ေပၚလာထိုင္"
ေဂ်ာင္ကုစကားဆံုးသည္ႏွင့္ထယ္ေယာင္းမွာေဂ်ာင္ကုေပါင္
ေပၚေဘးတစ္ေစာင္းဝင္ထိုင္ကာပခံုးက်ယ္ႀကီးအားဖက္
ထားလိုက္သည္။.ေဂ်ာင္ကုကလည္းသူ႔ခါးေသးေသး
ေလးကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔ထိန္းဖက္ရင္းေနာက္လက္တစ္
ဖက္ျဖင့္ ကင္မရာ အားခ်ိန္လိုက္သည္။
"1..2...3.."
ခ်ပ္ကနဲမည္သံအဆံုးႏွစ္ေယာက္သားပံုေလးမွာလွလွပပ
ထြက္ေပၚလာရၿပီးမၾကာခင္ ေဂ်ာင္ကု၏ ph
Wallpaperထက္ေနရာယူသြားေတာ့သည္။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေကာင္းေတြပိုင္ဆိုင္ၿပီးေနာက္
ေဂ်ာင္ကုေရာထယ္ေယာင္းပါဗီလာသို႔ျပန္လာခဲ့သည္။
ထယ္ေယာင္းကစေတာ္ဘယ္ရီကိတ္မုန္႔ေတြႀကိဳက္တယ္
ဆိုလို႔အမ်ားႀကီးဝယ္လာခဲ့ေသး။အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္
ေဂ်ာင္ကု မွာေယာင္းေလးစားဖို႔ဟင္းေျပးခ်က္သ လိုထယ္
ေယာင္းမွာလည္းွအိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ျပာလဲ့ေနေသာ
ငါးကန္ေလးထဲဒိုင္ဗင္ထိုးကာေျပးဆင္းသြားသည္။
ဗြမ္းကနဲ မည္သံႀကီးနဲ႔အတူထယ္ေယာင္းေျခေထာက္မွာနဂို
မူလေရႊေရာင္ငါးအျမႇီးႀကီးသို႔ကူးေျပာင္းသြားကာသဘာဝ
အတိုင္းေရစိမ္ရင္းဇိမ္ခံေနေတာ့သည္။ ေဂ်ာင္ကုက
ေတာ့ YT Video ေတြနဲ႔ႏွစ္ပါးသြားကာ သူခင္ပြန္းေလး
ခံတြင္းၿမိန္ဖို႔အတြက္ခ်က္ျပဳတ္ေနရျပန္သည္။
ဟင္းခ်င္ေနစဥ္အတြင္းတစ္တီတီဝင္လာေသာ Ph ေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ကုအျမန္ေျပးကာေကာက္ကိုင္လိုက္ရေသး။
"ေျပာ..ပတ္ခ္ဂ်ီမင္း"
"ကြၽန္ေတာ္သူေဌးဗီလာအနားေရာက္ေတာ့မယ္။ အန္တီက
မဂၤလာေဆာင္ရင္ဝတ္ဖို႔ခ်ဳပ္ခိုင္းထားတဲ့ ႐ိုးရာဟန္ေဘာ့
ေတြေတာ္မေတာ္ဝတ္ၾကည့္ေပးပါဦးတဲ့.."
"အြင္း..လာခဲ့လိုက္"
ေဂ်ာင္ကုစကားေျပာၿပီးသည္ႏွင့္Ph ကိုတီကနဲခ်ပစ္ကာ
ထယ္ေယာင္းအားေရကန္ထဲကေနဆြဲေပြ႔လိုက္သည္။
အျမႇီးႀကီးကေရမေျခာက္ေသးသည္မို႔ဘဘာဝအတိုင္း႐ွိ
ေနၿပီးတစ္လူပ္လူပ္ရယ္။ေရစိုေနတဲ့သဖန္းသီးေလးက
ေမႊးပ်ံလန္းဆန္းကာစားခ်င္စဖြယ္။ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္အျမႇီး
အထက္ပိုင္း႐ွိ ဝမ္းဗိုက္ေလးမွာေဖာင္းျပည့္ျပည့္ေလးျဖစ္
ေနကာငါးပူတင္းနဲ႔ေတာင္အမ်ိဳးေတာ္ေနေသးသည္။
"ပတ္ခ္ဂ်ီမင္းက ကိုယ္တို႔မဂၤလာဝတ္စံုေတြအတြက္အိမ္လာ
မလို႔တဲ့၊အေပၚတက္ၿပီးအခန္းထဲမွာေန၊ကိုယ္ဂ်ီမင္းနဲ႔
ေဆြးေႏြးစရာ႐ွိတယ္..."
"ဂ်ီမင္းနဲ႔ေတြ႔ခ်င္တယ္"
မထင္မွတ္ထားေသာစကားေၾကာင့္အိမ္ေပၚသို႔လွမ္းေနတဲ့
ေဂ်ာင္ကုေျခလွမ္းေတြကတံုကနဲ။
"အာ..ဂ်ီမင္းက ကိုယ့္ေလာက္ၾကည့္ေကာင္းတာလဲ
ဟုတ္ဘူး၊မေတြ႔ခ်င္နဲ႔... "
"ဒါေပမဲ့..သူက ခင္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
ပတ္ခ္ဂ်ီမင္းက ဘာေတြဘယ္လိုေတြစည္းရံုးေရးဆင္းထား
သည္မသိ။ထယ္ေယာင္းက ဂ်ီမင္းကိုအရမ္းခင္တြယ္႐ွာပံု။
ဒါ့ေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုလည္းမႀကိဳက္သည့္တိုင္ ေတြ႔ဖို႔သေဘာ
တူေပးလိုက္သည္။
သိပ္မၾကာလိုက္ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္းမွာအထုပ္ႀကီးငယ္ဆြဲ ၿပီးသူ႔
အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေဂ်ာင္ကုအိမ္တံခါးဖြင့္ေပး
လိုက္သည္ႏွင့္ဂ်ီမင္းမွာသြားေလးေပၚသည္အထိရီျပံဳးကာ
ထယ္ေယာင္းဆီေျပးသြားေတာ့သည္။
"ထယ္ထယ္...ေနေကာင္းလား"
"ေကာင္းပါတယ္...အခုတေလာဂ်ီကမလာဘူးေနာ္၊
ဘယ္ေတြေပ်ာက္"
"မင္ယြန္ဂီေလ.. Studio က အျပန္ေရခ်ိဳးမွားၿပီး
ဖ်ားတာ။သူဖ်ားရင္ဂ်ီကိုဘယ္မွလႊတ္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး၊
အခ်ိန္တိုင္း လိုက္ၿပီးကပ္ခြၽဲေနေတာ့တာ၊ရံုးေတာင္ခြင့္ယူ
ထားရတယ္..သူေဌးကိုအားနာစရာႀကီး"
ေဂ်ာင္ကု မ်က္ခံုးက်ံဳ ့၍ ၾကည့္လာသည္မို႔ဂ်ီမင္းကိုယ့္
ပါးစပ္ကိုျမန္ျမန္ဘရိတ္ အုပ္လိုက္ရသည္။
"ေအာ္...သူေဌး ဒါေတြကမဂၤလာဝတ္စံုေတြ၊အန္တီေပးခိုင္း
လိုက္တာ"
ဂ်ီမင္းေပးတဲ့ အက်ီ ၤ box ေတြကို ေဂ်ာင္ကုဖြင့္ၾကည့္
လိုက္သည္။သူေပးထားတဲ့ အတိုင္းနဲ႔ခ်ဳပ္ထားသည္မို႔
မေတာ္စရာမ႐ွိ။အနီေရာင္႐ိုးကာဟန္ေဘာ့ေလးက ထယ္
ေယာင္းအတြက္ျဖစ္ၿပီးသူကေတာ့အျပာေရာင္ ဟန္ေဘာ့
ကိုသာေရြးထားသည္။ Hotel ေတြဘာေတြထက္သူ႔ဗီလာ
ရဲ႕ ျမက္ခင္းျပင္ကိုမဂၤလာေနရာေရြးထားၿပီးထယ္ေယာင္းစိတ္
က်ဥ္းက်ပ္မူ႔မျဖစ္ေစရန္လူအနည္းငယ္သာေရြးဖိတ္ထား
သည္။
ေဂ်ာင္ကု ဒီဘက္မွာသူ႔အေတြးနဲ႔သူေပ်ာ္ေနခိုက္ဂ်ီမင္းမွာ
လည္းအခြင့္အေရးရတုန္းေလး ထယ္ေယာင္းအတြက္
သူယူလာတဲ့ဟင္းဘူးေလးအားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
"ထယ္ထယ္..အား႐ွိေအာင္ငါးေခါင္းဟင္းခ်ိဳပူပူ
ေလးလုပ္လာတယ္..."
္ဟင္းခြက္ထဲေပါေလာေပၚေနတဲ့ငါးေခါင္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး
ထယ္ေယာင္းေခါင္းေလးေတြေတာင္ယားက်ိက်ိ၊ဒါႀကီး
ကရက္စက္လြန္းရာက်မေနဘူးလား...လူသားေတြက
ငါးေတြကိုေခါင္းျဖတ္ၿပီးခ်က္ျပဳတ္စားက်တယ္တဲ့။
"ငါလုပ္လိုက္ရ..မင္ေသေတာ့မယ္၊ဘာေတြလာေကြၽးေနတာ
လဲ..."
ေဂ်ာင္ကုေျပာေျပာဆိုဆိုဘူးအားယူၾကည့္လိုက္ေသာအခါ
ေပါေလာေပၚေနတဲ့ငါးေခါင္းေတြသာျမင္ေတြ႔လိုက္ရၿပီး
ထယ္ေယာင္းငိုခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္လည္းမဆန္းေတာ့။
သို႔ေသာ္ အိမ္ေထာင္ျပဳတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာပတ္ခ္ဂ်ီမင္း၏
ဟင္ခ်က္လက္ရာကေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္ဟုေျပာရ
မည္။ရနံေလးတစ္သင္းသင္းနဲ႔သေရယိုခ်င္စရာ။
ဟိုတုန္းကဆိုပတ္ခ္ဂ်ီမင္းက လခတက္ဖို႔အတြက္အရမ္း
ကိုဖားယားတတ္ၿပီး သူစားဖို႔ေနလည္စာကအစ ရံုးကို
မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရထည့္လာတတ္သည္။အခုလို ရင္းႏွီး
ေနတဲ့အရသာေလးေၾကာင့္အနည္းငယ္ေတာ့ျမည္းၾကည့္
ခ်င္ေသးသည္။
"ထားလိုက္၊ငါစားလိုက္မယ္"
စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေျပာၿပီးမွခင္ပြန္းေလးကငါးေခါင္း
ေတြစားသည့္သူ႔ကိုေၾကာက္သြားမည္ဆိုးကာ ထိုဟင္းဗူး
ေလးအားအဖံုးျမန္ျမန္ပိတ္ေပးလိုက္သည္။
"ကိုယ့္လင္ကိုယ္သာျပန္ေကြၽးေတာ့၊ထယ္ေယာင္းက
ငါးဟင္းမႀကိဳက္ဘူး"
"ဒါေပမဲ့ သူေဌးေတာ့ႀကိဳက္တယ္မလား။သူေဌးက ငါးဆို
ေခါင္းကေနအၿမီွးဆံုးအကုန္စားတာပဲ၊သူေဌးပဲယူထားလိုက္"
ဖန္ရည္လဲ့ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းမ်က္ဝန္းေတြက အထူး
အဆန္းသဖြယ့္သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္ကိုျမင္ေတာ့ေဂ်ာင္ကု
မခံစားႏိုင္ေတာ့။အေ႐ွ႕ကလူပုသေလာက္လ်ွာအလြန္
႐ွည္ျပေနေသာပတ္ခ္ဂ်ီမင္းအား႐ိုက္သတ္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။
"လီး..လ်ွာမ႐ွည္နဲ႔၊ငါမႀကိဳက္ရင္မႀကိဳက္ဘူးေပါ့၊
ျမန္ျမန္သိမ္းၿပီးရင္မင္းလင္ကိုပဲ ျပန္ေကြၽးလိုက္၊ဟုတ္
ၿပီလား"
နည္းနည္းေလးဆဲခံလိုက္ရမွပတ္ခ္ဂ်ီမင္းမွာၿငိမ္ကုပ္သြား
ကာ ဟင္းဗူးေလးအားျပန္သိမ္းလိုက္သည္။
"ဒါနဲ ့ထယ္ထယ္ကငါးမႀကိဳက္ဘူးဆိုေတာ့ ေတာ့ပိုကီ
စားမလား"
ေတာ့ပိုကီဆိုတဲ့အရာႀကီးကိုဘာမွန္းမသိေပမဲ့ထယ္ေယာင္း
အားနာနာျဖင့္ေခါင္းညိမ့္လိုက္သည္။သူ႔အတြက္ဂ်ီမင္းပင္
ပန္းခံၿပီးခ်က္လာတဲ့ငါးဟင္းကိုျငင္းလိုက္မိလို႔စိတ္မေကာင္း။
" ေယာင္း..စပ္တယ္ေနာ္၊ေတာ္ပိုကီ က..."
ေဂ်ာင္ကုစကားပင္မဆံုးေသး။ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့ပိုကီအား
ပါးစပ္ထဲထည့္ကာစားလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ထို႔ေနာက္စပ္လို႔
ထင္သည္.. မ်က္လံုးျပဴးၿပီးလက္ခါေျခေဆာင့္ေတြပါ
ျဖစ္လာေရာ။
"ခဏေစာင့္...ကိုယ္အေအးသြားယူဦးမယ္"
ေလကဲ့သို႔အလ်ွင္ႏွင့္လွစ္ကနဲေနာက္ေဖးေဆာင္ေျပးဝင္
သြားေသာေဂ်ာင္ကုကိုၾကည့္ရင္းဂ်ီမင္းေလးမွာ
သံေဝဂရခ်င္သြားသည္။
သူ႔ကိုက်ခ်ီးႏိုင္ေသးႏိုင္.. ႏိုင္ထားသမ်ွေယာက်ာ္းလည္းရ
ေရာဝ၌ လည္ေရာ။
ေဂ်ာင္ကု အေအးခြက္ကိုင္ရင္းထယ္ေယာင္းေ႐ွ႕ျပန္ေရာက္
လာသည္။ထယ္ေယာင္းလည္းဟန္ေတာင္မေဆာင္ႏိုင္
ဂြပ္ကနဲေမာ့ခ်လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္စားစရာ႐ွိတာ
ဆက္စားသည္။
ေဂ်ာင္ကုႏွင့္ဂ်ီမင္းကေတာ့ဆက္ၿပီး အလုပ္ကိစၥမ်ားသာ
ေျပာျဖစ္ၾကသည္။စကားေကာင္းေနစဥ္မွာပင္..ဂ်ီမင္း
Phကဝင္လာေတာ့သည္။
"ဟယ္လို.. မင္လား၊ ဂ်ီျပန္ေနာက္က်ဦးမွာထမင္းစား
ထားလိုက္ေနာ္၊ဂ်ီကိုေစာင့္မေနနဲ႔၊ဂ်ီအိမ္ျပန္ေရာက္မွထမင္း
ထက္ေကာင္းတာေကြၽးမယ္ဟုတ္လား"
သာမာန္ထက္ပိုခြၽဲပစ္ေနေသာအသံေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုနား
ထဲကေလာ္ခ်င္ရယ္။အ႐ွက္မ႐ွိ ေပါက္ကရစကားေတြ
ကလည္းသူ႔ေ႐ွ႕ေျပာေသး။
ဂ်ီမင္းကေတာ့ ဘဲႏွင့္အီၿပီးသည္ႏွင့္ေဂ်ာင္ကု ကိုျပန္ျပံဳးျပ
ျပန္သည္။
"သြားေတာ့..နားၾကားျပင္းကပ္လြန္းအားႀကီးလို႔၊မင္းလင္ကို
ထမင္းထက္ေကာင္းတာေကြၽးမွာမလား၊ျမန္ျမန္လစ္..."
ဂ်ီမင္းမွာေပ်ာ္ကာဟီးကနဲရီျပလာသည္။
သူၾကားခ်င္တာလည္းဒီအသံပဲ။
"ဒါနဲ႔ေနဦး။သန္းဘက္ခါ မဂၤလာေဆာင္အတြက္ဆံပင္
မိတ္ကပ္အလွျပင္တဲ့သူကို႐ွာထားဦး။မိန္းမေတြ႐ွာမလာ
နဲ႔၊ေယာင္းကိုထိတာမႀကိဳက္ဘူး"
ေဂ်ာင္ကုမ်က္ႏွာစူစူပုပ္ပုပ္ျဖင့္လွမ္းေျပာလာသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ဒါေတြသိပ္ဂ႐ုမစိုက္။ေတာ့ပိုကီစား
ဖို႔ပင္အာရံုစိုက္ေနေတာ့သည္။
"ဟုတ္..သူေဌး"
ဂ်ီမင္းျပန္ဖို႔ေျခႂကြရံုေလး႐ွိေသး
"ေယာက်ာ္းေတြလည္းေခၚမလာနဲ႔၊ေသာက္ျမင္ကပ္တယ္"
ငလူး.. ေယာက်ာ္းေရာမိန္းမပါေခၚမလာရဘူးဆိုေတာ့ငါ
ဘယ္လိင္အမ်ိဳးအစားေခၚရမွလဲ..ငါ _ိုးမသူေဌးရဲ ့။
"အဲ့ေတာ့ အေျခာက္ေခၚလာခဲ့မယ္"
"မႀကိဳက္ဘူး"
"ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သာ႐ွာေတာ့၊စိတ္ကုန္တယ္"
"လင္ဆီျပန္ရမယ္ဆို ဘာမွစိတ္မဝင္စားခ်င္ဘူး"
ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္မွာထံုးစံအတိုင္းတစ္ေယာက္
နဲ႔တစ္ေယာက္ေအာ္ဟစ္ရင္းၿပီးဆံုးသြားရျပန္သည္။
ဂ်ီမင္းအဲ့သူေဌးကို စိတ္တိုေနတာ
မဟုတ္ဘူး..စိတ္ကုန္ေနတာ။
Thank You For Reading..
Votes Conments Rl အတြက္ေက်းဇူးပါ။
အမွားပါလည္းခြင့္လႊတ္ပါ။
TaeKook is real for me.
Thinzar 251
Unicode
မနက်နေမထွက်မီအစောကြီးထကာထယ်ယောင်းလက်တွဲရင်း
ဆိုလ်းမြို့လမ်းတွေထက်လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။ကိုယ်ဝန်
ဆောင်သည်တစ်ယောက်အတွက်ကိုယ်လက်လူပ်ရှားမူ့လည်း
လိုတယ်မလား။ယိုင်နဲ့နဲ့ ခြေထောက်အတွက်ထယ်ယောင်းမှာ
ဂျောင်ကုကိုလက်တွဲမဖြုတ်ရဲ။ဂျောင်ကု၏တောင့်တင်းသန်မာ
သောလက်မောင်းကြွက်သားတွေကိုသာရီးလေးခိုရင်း ဖြည်း
ဖြည်းချင်းစီလမ်းလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ဆောင်းနံသင်းသင်း
လေးရောနေတဲ့မနက်ခင်း ရနံကပင်လယ်ပြင်၏ဆားနံသင်း
နေတဲ့လေ လိုပင်စိတ်ကိုကြည်လင်လန်းဆန်းစေသည်။
"ဗိုက်ဆာပြီလား၊တစ်ခုခုသွားစားကြမလား"
ဂျောင်ကု က ဂရုတစ်စိုက်မေးလာသည်။
"ဂျွန် ရောဆာပြီလား"
မျက်ဝန်းကြည်ကြည်တောက်တောက်လေးတွေဖြင့်ကြည့်ကာ
ပြန်းမေးလာတဲ့ထယ်ယောင်းရယ်။
"ဆာတာပေါ့..ကိုယ်ကအမြဲတမ်းဆာနေတာ။ မင်းကို
ကိုက်စားချင်တာများလွန်ရော"
ဂျွန်ဆီက ပေါက်ကရစကားတွေကြားရဖန်များလာသောအခါ
ဘာဆိုတာနားလည်လာပြီးထယ်ယောင်းမျက်နှာပူရပြန်သည်။
"ပေါက်တတ်ကရတွေ...အဲ့လိုတွေခဏခဏပြောတာမ
ရှက်တတ်ဖူးလား"
ပါးဖောင်းဖောင်းလုံးကစ်ကစ်ကလေးကဆူလာတော့ဂျောင်ကု
မှာရယ်ချင်စိတ်ကိုမျက်နှာပိုးသတ်မရ။သို့သော်..ခင်ပွန်းလေး
၏စကားကိုလည်းလှောင်ပြောင်ရယ်မောခြင်းမလုပ်ရဲ။
"ဒါကရှက်စရာမှမဟုတ်တာ၊လက်တွေ့တောင်ဆင်းဖူးသေး
တာပဲ စကားလောက်ပြောတာကိုရှက်စရာလို့ ကိုထင်မ
နေဘူး။ဒီအတိုင်း စကားနဲ့ sexကြမလား"
"ဂျွန်ဂျောင်ကု..လူယုတ်မာ"
ထယ်ယောင်း ဒီအရှက်မရှိလူနှင့်မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်တော့
သည်မို့်တွဲထားတဲ့လက်ကိုဖြုတ်ကာအရှေ့ကနေသာခပ်
မြန်မြန်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ပြောလို့မရဘူး..ဒီလူက
လက်ကိုင်တာလေးတောင်ပေါက်ကရတွေးပြီးညစ်ညမ်းနေမှာ။
"ယောင်း..စောင့်ဦးလေ အချစ်၊အရှေ့မှာကားလမ်းရှိတယ်လို့"
ဂျောင်ကုမှာပြာယီးပြာယာအနောက်ကနေပြေးလိုက်ရသည်။
ထယ်ယောင်း၏
ဖြူဖြူဖွေးဖွေးခြေဖဝါးလေးတွေကသုံးနှစ်သားကလေး
တွေလိုပင်လမ်းပင်ကောင်းကောင်းမလျှောက်တတ်သေးကြောင့်
မို့ချော်လဲမှာစိတ်ပူရသည်။ထို့ကြောင့်ထယ်ယောင်းနောက်
သာပြန်ပြေးလိုက်ရင်းမနည်းချော့ကာ မနက်စာစားဖို့ကော်
ဖီဆိုင်ထဲဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။
ထယ်ယောင်းက နှလုံးအခံရှိသည်မို့ကော်ဖီတွေဘာတွေထက်
ပဲနို့တစ်ဘူးသာမှာပေးလိုက်ပြီးအအီပြေစတော်ဘယ်ရီကိတ်မုန့်ကလေးသာချကျွေးထားလိုက်တယ်။ဆယ်နှစ်သားကလေး
တွေတောင်ယောင်းလိုကလေးဆန်တဲ့အစားစာတွေစားမည်
မဟုတ်ကြောင်းတွေးမိသောအခါဂျောင်ကုမျက်နှာဟာပြုံးလုလု။
ထယ်ယောင်းကသူ့ကိုဘာဟာသတွေမှအနားထိုင်ပြောစရာ
မလိုဘဲရယ်မောပျော်ရွှင်အောင်လုပ်ပေးနိုင်သည့်တစ်ဦး
တည်းသောလူသာလေးပင်။
"ဂျွန် ဟာကြီးကရောကောင် လား"
သူသောက်နေတဲ့ကော်ဖီခွက်ကိုမျက်စောင်းကြီးထိုးကာ
တုံးတိကြီးမေးချလာတဲ့ဘိုးတော်လေးကြောင့်ဂျောင်ကု
မှာတံတွေးတောင်သီးလုလု။ Cream တွေပေပွနေသည့်
နူတ်ခမ်းနီတာရဲလေးက ဂျောင်ကုအားရူးအောင်ပြုစားသေး
သည်။ဂျောင်ကု ဘေးနားက Tissueစအားထုတ်ယူကာ
ထယ်ယောင်း၏ပေပွနေသောနူတ်ခမ်းသားလေးတစ်ဝိုက်ကို
ခပ်ဖွဖွလေးသုတ်ပေးရင်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်၏။
"ဘယ်ဟာကြီးကိုပြောတာလဲ..ကိုယ်တောင်နည်းနည်းရှက်သွားတယ်၊မထင်ရဘူးနော်..ကိုယ်ဘိုးဘေးလေးကဒီလို
ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပြောမယ်လို့"
ထယ်ယောင်း မျက်လုံးလေးမှာဝိုင်းစက်သွားရတယ်။
ဟိုးအတိတ်တုန်းက ဂျွန်က သူ့ကိုမျက်စိထဲစိတ်ကူးထဲမရှိ
လစ်လျူရူနေတတ်ပြီး ၊အခုသူ့ရှေ့ကသူ့ကိုချစ်ခြင်းမျာစွာဖြင့်ကြည့်နေတတ်တဲ့ဂျွန်ကလည်း အမြဲတမ်းသူကိုယ်လုံးတီးဖြစ်မည့်
အကြောင်းတွေပဲတွေးကာထန်နေတတ်တယ်။ဂရုစိုက်
ကာကြင်နာပေးတတ်ပေမဲ့အချိန်တိုင်းသူ့ဘေးနားကပ်
ရပ်ကာမကောင်းလည်းကြံစည်နေတတ်ပြန်
၏။
"ဖက် ကယူ.."
ဂျောင်ကု နဲ့အချိန်များစွာအတူယှဉ်တွဲနေထိုင်ခြင်းကနေ
ထယ်ယောင်းသင်ကြားမိခဲ့တာ ထိုတစ်ခုထဲသာ။
ဂျောင်ကုမှာထယ်ယောင်းဆီကဆဲသံလေးကြားရတဲ့အချိန်
မှာ အော်မရီဘဲမနေနိုင်တော့။ဒါလေးက ဘာလေးလည်း
ကွာ။သူ့ကိုမပီကလာပီကလာနဲ့လည်းဆဲသေး။
ယောင်းရေ..ကိုယ်ချစ်လွန်းလို့ရူးရချည်ရဲ့။
"ယောင်းမှားနေပြီ... ယောင်းက ဖက်ကယူလို့ပြောရမှာ
မဟုတ်ဘူး၊ Fuck me လို့ပြောရမှာ"
မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်တင်ရင်းပြောလိုက်တဲ့ဂျောင်ကုရယ်။
ထယ်ယောင်းကတော့ဂျောင်ကု ပြောသမျှအားလုံးကိုယုံ
နေတဲ့ခပ်တုံးတုံငါးလေးပင်။
"ဖက် မီ..."
ထယ်ယောင်းက ပီပီသ သ ကြီးပြောချလာသောအခါဂျောင်ကု
မှာအူလိမ့်ရပြန်သည်။သို့သော့ရယ်ချင်စိတ်ကိုမနည်းထိန်း
ချုပ်ကာ
"နောက်ဆို..ဆဲချင်ရင်ကိုယ့်ကိုအဲ့တိုင်းဆဲ၊လုံးဝစိတ်မဆိုးဘူး
ဒါပေမဲ့တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊အိပ်ယာထဲမှဘယ်တော့မှ
အဲ့စကားမထွက်စေနဲ့..."
"ပြောမိရင်ရော"
ထယ်ယောင်းအဲ့လောက်ထိစေ့စေ့စပ်စပ်မေးမည်လို့
ထင်မထား။မနက်ခင်းကြီးကလင်းထင်းနေပေမဲ့ဂျောင်ကု
တစ်ယောက်ထည်းမိုးစုန်းစုန်းချုပ်နေတော့သည်။
"ပြောရင်..ငါးလေးကိုဒီကလူသားကြီးကအရိုးပါမကျန်ဝါး
စားပစ်မှာ ရှင်းပြီလား"
မအူမလည်ထယ်ယောင်းကတော့ ဘယ်လိုကောက်ချက်
ဆွဲသွားတယ် ဂျောင်ကု မသိ။ခေါင်းတော့ညိမ့်ပြရှာသည်။
ဂျောင်ကု Ph ကို ထုတ်ကာအရှေ့ကကောင်လေး၏ချစ်
စရာကောင်းမူ့အဖုံဖုံကိုဓာတ်ပုံရိုက်ယူလိုက်သည်။
"ဘာလုပ်တာလဲ..."
"ယောင်းပုံလေးတွေရိုက်နေတာ..ဘယ်လိုလဲသေဘာကျရဲ့လား...."
ဂျောင်ကု Ph ကိုထယ်ယောင်းရှေ့အနည်းငယ်တိုး
ပေးရင်းGallery ထဲ ကရိုက်ထားတဲ့ယောင်းဓာတ်
ပုံများကိုရှေ့နောက်ရွှေ့ကာပြနေလိုက်သည်။
ယောင်းအတွက်လည်း ဘယ်ရာမဆိုသဘောအကျကြီး
ကျကာအထူးအဆန်းဖြစ်နေတော့သည်။ သူကပါးစပ်
လေးဟကာဝူးဝူးဝါးဝါးအံသြလို့မဆုံး။သူ့ပုံတွေအများကြီး
ဂျောင်ကု ရိုက်ထားတာတွေ့တော့ပိုပြီးဝမ်းသာနေမိသေးသည်။
"ကိုယ်တို့အတူတူဓာတ်ပုံတွဲရိုက်ကြမလား"
ထယ်ယောင်းကခေါင်းပင်အမြန်ညိမ့်ပြလာသည်။
"လာ..ပေါင်ပေါ်လာထိုင်"
ဂျောင်ကုစကားဆုံးသည်နှင့်ထယ်ယောင်းမှာဂျောင်ကုပေါင်
ပေါ်ဘေးတစ်စောင်းဝင်ထိုင်ကာပခုံးကျယ်ကြီးအားဖက်
ထားလိုက်သည်။.ဂျောင်ကုကလည်းသူ့ခါးသေးသေး
လေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ထိန်းဖက်ရင်းနောက်လက်တစ်
ဖက်ဖြင့် ကင်မရာ အားချိန်လိုက်သည်။
"1..2...3.."
ချပ်ကနဲမည်သံအဆုံးနှစ်ယောက်သားပုံလေးမှာလှလှပပ
ထွက်ပေါ်လာရပြီးမကြာခင် ဂျောင်ကု၏ ph
Wallpaperထက်နေရာယူသွားတော့သည်။
ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့အချိန်ကောင်းတွေပိုင်ဆိုင်ပြီးနောက်
ဂျောင်ကုရောထယ်ယောင်းပါဗီလာသို့ပြန်လာခဲ့သည်။
ထယ်ယောင်းကစတော်ဘယ်ရီကိတ်မုန့်တွေကြိုက်တယ်
ဆိုလို့အများကြီးဝယ်လာခဲ့သေး။အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့်
ဂျောင်ကု မှာယောင်းလေးစားဖို့ဟင်းပြေးချက်သ လိုထယ်
ယောင်းမှာလည်းအိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့်ပြာလဲ့နေသော
ငါးကန်လေးထဲဒိုင်ဗင်ထိုးကာပြေးဆင်းသွားသည်။
ဗွမ်းကနဲ မည်သံကြီးနဲ့အတူထယ်ယောင်းခြေထောက်မှာနဂို
မူလရွှေရောင်ငါးအမြှီးကြီးသို့ကူးပြောင်းသွားကာသဘာဝ
အတိုင်းရေစိမ်ရင်းဇိမ်ခံနေတော့၏။ ဂျောင်ကုက
တော့ YT Video တွေနဲ့နှစ်ပါးသွားကာ သူခင်ပွန်းလေးခံတွင်းမြိန်ဖို့အတွက်ကြိုးစားချက်ပြုတ်တော့
တယ်။
ဟင်းချင်နေစဉ်အတွင်းတစ်တီတီဝင်လာသော Ph ကြောင့်
ဂျောင်ကုအမြန်ပြေးကာကောက်ကိုင်လိုက်ရသေး။
"ပြော..ပတ်ခ်ဂျီမင်း"
"ကျွန်တော်သူဌေးဗီလာအနားရောက်တော့မယ်။ အန်တီ
မင်္ဂလာဆောင်ရင်ဝတ်ဖို့ချုပ်ခိုင်းထားတဲ့ ရိုးရာဟန်ဘော့
တွေတော်မတော်ဝတ်ကြည့်ပေးပါဦးတဲ့.."
"အွင်း..လာခဲ့လိုက်"
ဂျောင်ကုစကားပြောပြီးသည်နှင့်Ph ကိုတီကနဲချပစ်ကာ
ထယ်ယောင်းအားရေကန်ထဲကနေဆွဲပွေ့လိုက်သည်။
အမြှီးကြီးကရေမခြောက်သေးသည်မို့ဘဘာဝအတိုင်းရှိ
နေပြီးတစ်လူပ်လူပ်ရယ်။ရေစိုနေတဲ့သဖန်းသီးလေးက
မွှေးပျံလန်းဆန်းကာစားချင်စဖွယ်။ကိုယ်ဝန်ကြောင့်အမြှီး
အထက်ပိုင်းရှိ ဝမ်းဗိုက်လေးမှာဖောင်းပြည့်ပြည့်လေးဖြစ်
နေကာငါးပူတင်းနဲ့တောင်အမျိုးတော်နေသေးတယ်။
"ပတ်ခ်ဂျီမင်းက ကိုယ်တို့မင်္ဂလာဝတ်စုံတွေအတွက်အိမ်လာ
မလို့တဲ့၊အပေါ်တက်ပြီးအခန်းထဲမှာနေ၊ကိုယ်ဂျီမင်းနဲ့
ဆွေးနွေးစရာရှိတယ်..."
"ဂျီမင်းနဲ့တွေ့ချင်တယ်"
မထင်မှတ်ထားသောစကားကြောင့်အိမ်ပေါ်သို့လှမ်းနေတဲ့
ဂျောင်ကုခြေလှမ်းတွေကတုံကနဲ။
"အာ..ဂျီမင်းက ကိုယ့်လောက်ကြည့်ကောင်းတာလဲ
ဟုတ်ဘူး၊မတွေ့ချင်နဲ့... "
"ဒါပေမဲ့..သူက ခင်ဖို့ကောင်းတယ်"
ပတ်ခ်ဂျီမင်းက ဘာတွေဘယ်လိုတွေစည်းရုံးရေးဆင်းထား
သည်မသိ။ထယ်ယောင်းက ဂျီမင်းကိုအရမ်းခင်တွယ်ရှာပုံ။
ဒါ့ကြောင့်ဂျောင်ကုလည်းမကြိုက်သည့်တိုင် တွေ့ဖို့သဘော
တူပေးလိုက်သည်။
သိပ်မကြာလိုက် ပတ်ခ်ဂျီမင်းမှာအထုပ်ကြီးငယ်ဆွဲ ပြီးသူ့
အိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ဂျောင်ကုအိမ်တံခါးဖွင့်ပေး
လိုက်သည်နှင့်ဂျီမင်းမှာသွားလေးပေါ်သည်အထိရီပြုံးကာ
ထယ်ယောင်းဆီပြေးသွားတော့သည်။
"ထယ်ထယ်...နေကောင်းလား"
"ကောင်းပါတယ်...အခုတလောဂျီကမလာဘူးနော်၊
ဘယ်တွေပျောက်"
"မင်ယွန်ဂီလေ.. Studio က အပြန်ရေချိုးမှားပြီး
ဖျားတာ။သူဖျားရင်ဂျီကိုဘယ်မှလွှတ်တော့တာမဟုတ်ဘူး၊
အချိန်တိုင်း လိုက်ပြီးကပ်ချွဲနေတော့တာ၊ရုံးတောင်ခွင့်ယူ
ထားရတယ်..သူဌေးကိုအားနာစရာကြီး"
ဂျောင်ကု မျက်ခုံးကျုံ့၍ ကြည့်လာသည်မို့ဂျီမင်းကိုယ့်
ပါးစပ်ကိုမြန်မြန်ဘရိတ် အုပ်လိုက်ရသည်။
"အော်...သူဌေး ဒါတွေကမင်္ဂလာဝတ်စုံတွေ၊အန်တီပေးခိုင်း
လိုက်တာ"
ဂျီမင်းပေးတဲ့ အင်္ကျီ box တွေကို ဂျောင်ကုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။သူပေးထားတဲ့ အတိုင်းနဲ့ချုပ်ထားသည်မို့
မတော်စရာမရှိ။အနီရောင်ရိုးကာဟန်ဘော့လေးက ထယ်
ယောင်းအတွက်ဖြစ်ပြီးသူကတော့အပြာရောင် ဟန်ဘော့
ကိုသာရွေးထားသည်။ Hotel တွေဘာတွေထက်သူ့ဗီလာ
ရဲ့ မြက်ခင်းပြင်ကိုမင်္ဂလာနေရာရွေးထားပြီးထယ်ယောင်းစိတ်
ကျဉ်းကျပ်မူ့မဖြစ်စေရန်လူအနည်းငယ်သာရွေးဖိတ်ထားတယ်။
ဂျောင်ကု ဒီဘက်မှာသူ့အတွေးနဲ့သူပျော်နေခိုက်ဂျီမင်းမှာ
လည်းအခွင့်အရေးရတုန်းလေး ထယ်ယောင်းအတွက်
သူယူလာတဲ့ဟင်းဘူးလေးအားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
"ထယ်ထယ်..အားရှိအောင်ငါးခေါင်းဟင်းချိုပူပူ
လေးလုပ်လာတယ်..."
ပေါလောပေါ်နေတဲ့ငါးခေါင်းတွေကိုကြည့်ပြီးကိုကြည့်ပြီး
ထယ်ယောင်းခေါင်းလေးတွေတောင်ယားကျိကျိ၊ဒါကြီး
ကရက်စက်လွန်းရာကျမနေဘူးလား...လူသားတွေက
ငါးတွေကိုခေါင်းဖြတ်ပြီးချက်ပြုတ်စားကျတယ်တဲ့။
"ငါလုပ်လိုက်ရ..မင်းသေတော့မယ်၊ဘာတွေလာကျွေးနေတာ
လဲ..."
ဂျောင်ကုပြောပြောဆိုဆိုဘူးအားယူကြည့်လိုက်သောအခါ
ပေါလောပေါ်နေတဲ့ငါးခေါင်းတွေသာမြင်တွေ့လိုက်ရပြီး
ထယ်ယောင်းငိုချင်ချင်ဖြစ်သွားသည်လည်းမဆန်းတော့။
သို့သော် အိမ်ထောင်ပြုတာကြာပြီဖြစ်သောပတ်ခ်ဂျီမင်း၏
ဟင်ချက်လက်ရာကတော်တော်ကောင်းသည်ဟုပြောရ
မည်။ရနံလေးတစ်သင်းသင်းနဲ့သရေယိုချင်စရာ။
ဟိုတုန်းကဆိုပတ်ခ်ဂျီမင်းက လခတက်ဖို့အတွက်အရမ်း
ကိုဖားယားတတ်ပြီး သူစားဖို့နေလည်စာကအစ ရုံးကို
မျက်နှာလိုမျက်နှာရထည့်လာတတ်သည်။အခုလို ရင်းနှီး
နေတဲ့အရသာလေးကိုူအနည်းငယ်တော့မြည်းကြည့်
ချင်သေးသည်။
"ထားလိုက်၊ငါစားလိုက်မယ်"
စိတ်လွတ်လက်လွတ်ပြောပြီးမှခင်ပွန်းလေးကငါးခေါင်း
တွေစားသည့်သူ့ကိုကြောက်သွားမည်ဆိုးကာ ထိုဟင်းဗူး
လေးအားအဖုံးမြန်မြန်ပိတ်ပေးလိုက်သည်။
"ကိုယ့်လင်ကိုယ်သာပြန်ကျွေးတော့၊ထယ်ယောင်းက
ငါးဟင်းမကြိုက်ဘူး"
"ဒါပေမဲ့ သူဌေးတော့ကြိုက်တယ်မလား။သူဌေးက ငါးဆို
ခေါင်းကနေအမြှီးဆုံးအကုန်စားတာပဲ၊သူဌေးပဲယူထားလိုက်"
ဖန်ရည်လဲ့နေတဲ့ထယ်ယောင်းမျက်ဝန်းတွေက အထူး
အဆန်းသဖွယ့်သူ့ကိုကြည့်နေသည်ကိုမြင်တော့ဂျောင်ကု
မခံစားနိုင်တော့။အရှေ့ကလူပုသလောက်လျှာအလွန်
ရှည်ပြနေသောပတ်ခ်ဂျီမင်းအားရိုက်သတ်ချင်နေပြီဖြစ်သည်။
"လီး..လျှာမရှည်နဲ့၊ငါမကြိုက်ရင်မကြိုက်ဘူးပေါ့၊
မြန်မြန်သိမ်းပြီးရင်မင်းလင်ကိုပဲ ပြန်ကျွေးလိုက်၊ဟုတ်
ပြီလား"
နည်းနည်းလေးဆဲခံလိုက်ရမှပတ်ခ်ဂျီမင်းမှာငြိမ်ကုပ်သွား
ကာ ဟင်းဗူးလေးအားပြန်သိမ်းလိုက်တယ်။
"ဒါနဲ့ထယ်ထယ်ကငါးမကြိုက်ဘူးဆိုတော့ တော့ပိုကီ
စားမလား"
တော့ပိုကီဆိုတဲ့အရာကြီးကိုဘာမှန်းမသိပေမဲ့ထယ်ယောင်း
အားနာနာဖြင့်ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။သူ့အတွက်ဂျီမင်းပင်
ပန်းခံပြီးချက်လာတဲ့ငါးဟင်းကိုငြင်းလိုက်မိလို့စိတ်မကောင်း။
" ယောင်း..စပ်တယ်နော်၊တော်ပိုကီ က..."
ဂျောင်ကုစကားပင်မဆုံးသေး။ထယ်ယောင်းမှာတော့ပိုကီအား
ပါးစပ်ထဲထည့်ကာစားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ထို့နောက်စပ်လို့
ထင်သည်.. မျက်လုံးပြူးပြီးလက်ခါခြေဆောင့်တွေပါ
ဖြစ်လာရော။
"ခဏစောင့်...ကိုယ်အအေးသွားယူဦးမယ်"
လေကဲ့သို့အလျှင်နှင့်လှစ်ကနဲနောက်ဖေးဆောင်ပြေးဝင်
သွားသောဂျောင်ကုကိုကြည့်ရင်းဂျီမင်းလေးမှာ
သံဝေဂရချင်သွားသည်။
သူ့ကိုကျချီးနိုင်သေးနိုင်.. နိုင်ထားသမျှယောကျာ်းလည်းရ
ရောဝ၌ လည်ရော။
ဂျောင်ကု အအေးခွက်ကိုင်ရင်းထယ်ယောင်းရှေ့ပြန်ရောက်
လာသည်။ထယ်ယောင်းလည်းဟန်တောင်မဆောင်နိုင်
ဂွပ်ကနဲမော့ချလိုက်၏။ထို့နောက်စားစရာရှိတာ
ဆက်စားသည်။
ဂျောင်ကုနှင့်ဂျီမင်းကတော့ဆက်ပြီး အလုပ်ကိစ္စများသာ
ပြောဖြစ်ကြသည်။စကားကောင်းနေစဉ်မှာပင်..ဂျီမင်း
Phကဝင်လာတော့သည်။
"ဟယ်လို.. မင်လား၊ ဂျီပြန်နောက်ကျဦးမှာထမင်းစား
ထားလိုက်နော်၊ဂျီကိုစောင့်မနေနဲ့၊ဂျီအိမ်ပြန်ရောက်မှထမင်း
ထက်ကောင်းတာကျွေးမယ်ဟုတ်လား"
သာမာန်ထက်ပိုချွဲပစ်နေသောအသံကြောင့်ဂျောင်ကုနား
ထဲကလော်ချင်ရယ်။အရှက်မရှိ ပေါက်ကရစကားတွေ
ကလည်းသူ့ရှေ့ပြောသေး။
ဂျီမင်းကတော့ ဘဲနှင့်အီပြီးသည်နှင့်ဂျောင်ကု ကိုပြန်ပြုံးပြလာသည်။
"သွားတော့..နားကြားပြင်းကပ်လွန်းအားကြီးလို့၊မင်းလင်ကို
ထမင်းထက်ကောင်းတာကျွေးမှာမလား၊မြန်မြန်လစ်..."
ဂျီမင်းမှာပျော်ကာဟီးကနဲရီပြလာသည်။
သူကြားချင်တာလည်းဒီအသံပဲ။
"ဒါနဲ့နေဦး။သန်းဘက်ခါ မင်္ဂလာဆောင်အတွက်ဆံပင်
မိတ်ကပ်အလှပြင်တဲ့သူကိုရှာထားဦး။မိန်းမတွေရှာမလာ
နဲ့၊ယောင်းကိုထိတာမကြိုက်ဘူး"
ဂျောင်ကုမျက်နှာစူစူပုပ်ပုပ်ဖြင့်လှမ်းပြောလာသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ဒါတွေသိပ်ဂရုမစိုက်။တော့ပိုကီစား
ဖို့ပင်အာရုံစိုက်နေတော့သည်။
"ဟုတ်..သူဌေး"
ဂျီမင်းပြန်ဖို့ခြေကြွရုံလေးရှိသေး
"ယောကျာ်းတွေလည်းခေါ်မလာနဲ့၊သောက်မြင်ကပ်တယ်"
ငလူး.. ယောကျာ်းရောမိန်းမပါခေါ်မလာရဘူးဆိုတော့ငါ
ဘယ်လိင်အမျိုးအစားခေါ်ရမှလဲ..ငါ _ိုးမသူဌေး
ရဲ့။
"အဲ့တော့ အခြောက်ခေါ်လာခဲ့မယ်"
"မကြိုက်ဘူး"
"ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သာရှာတော့၊စိတ်ကုန်တယ်"
"လင်ဆီပြန်ရမယ်ဆို ဘာမှစိတ်မဝင်စားချင်ဘူး"
ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်မှာထုံးစံအတိုင်းတစ်ယောက်
နဲ့တစ်ယောက်အော်ဟစ်ရင်းပြီးဆုံးသွားရပြန်သည်။
ဂျီမင်းအဲ့သူဌေးကို စိတ်တိုနေတာ
မဟုတ်ဘူး..စိတ်ကုန်နေတာ။
Thank You For Reading..
Votes Conments Rl အတွက်ကျေးဇူးပါ။
အမှားပါလည်းခွင့်လွှတ်ပါ။
TaeKook is real for me.
Thinzar 251