ႏူးညံတဲ့ႏူတ္ခမ္းေတြရဲ႕အထိအေတြ႔ကိုထယ္ေယာင္းမလြန္
ဆန္ႏိုင္။သူ က အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါပင္ထိုလူေၾကာင့္နာက်င္
ခဲ့ရၿပီး အဖန္ဖန္အလဲလဲေသဆံုးခဲ့ရင္ေတာင္ သစၥာ႐ွိလြန္းတဲ့ သူ႔ႏွလံုးသားကဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုကို သာတမ္းတမ္းစြဲ ျဖစ္ေနေတာ့ သည္။
သူက လူသားေတြလိုခ်စ္ေၾကာင္းႀကိဳက္ေၾကာင္းစကားေတြ
အမ်ားႀကီးမေျပာတတ္ပါဘူး။သူ႔ခံစားခ်က္ဝမ္းနည္းျခင္း
ဝမ္းသာျခင္းေတြက ဂြၽန္႔အေပၚမွာပင္မူတည္သည္။ ထို
ၾကည္ႏူးျခင္းေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြသည္လည္းမုန္တိုင္းဆန္ေသာ
ဂ်ြန္၏လွည့္စားလိမ္ညာမူ႔ေတြေၾကာင့္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ခါ..ဒီလူကိုခ်စ္ဖို႔ေၾကာက္ရြံေနသလို
ေနာက္တစ္ႀကိမ္နာက်င္ခံစားဖို႔ကိုလည္းသူ႔ႏွလံုးသားက
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပန္သည္။
ေရထုထည္ရဲ႕ေအာက္အနမ္းဖလွယ္ျခင္းမွာေဂ်ာင္ကုထင္
သေလာက္ Romantic ဆန္မေနပါ။အခ်ိန္အကန္႔
အသတ္တစ္ခုမွာပင္အသက္႐ူက်ပ္လာသည္မို႔ေဂ်ာင္ကု
ထယ္ေယာင္းႏူတ္ခမ္းကေန အနမ္းေတြဖယ္ခြာလိုက္ခ်ိန္ေရ
သူထီေလးမွာသူ႔လက္ထဲေပ်ာ့ေခြစြာျပဳတ္က်လာသည္။
ေရခဲတစ္မ်ွ ေအးစက္ေသာအသားအေရနဲ႔မူမမွန္ေသာ
အေျခအေနေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုမွာထိတ္လန္႔သြားရၿပီးထယ္
ေယာင္းကိုခါးေနကတြဲဖက္ကာ ကမ္းစပ္သို႔ခပ္ျမန္ျမန္ေရ
ကူးေခၚလာခဲ့သည္။
ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚတင္ထားေသာ ဓာတ္မီးေရာင္ေၾကာင့္
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးလင္းထင္းေနသည္။ေရသူေလး
ကိုယ္လံုးအားကမ္းစပ္ေပၚတင္လိုက္သည္ႏွင့္စိတ္မေကာင္း
ဖြယ္ရာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ဝမ္းနည္းရျပန္သည္။ေရႊဝါေရာင္
ငါးအျမႇီးႀကီးထက္ ကဒဏ္ရာမွာေသြးေတြစိမ့္ထြက္ေနၿပီး
ခႏၶာကိုယ္အေပၚဘက္တြင္လည္းကိုက္ရာျခစ္ရာဒဏ္ရာ
မ်ား႐ွိေနေသးသည္။ထိုဒဏ္ရာေတြမွ ေသြးေတြစိမ့္ထြက္ေန
ၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ဆို မဲညိဳကာေရာင္ရမ္းေနသည္။
ထယ္ေယာင္း၏ မ်က္ခြံေလးေတြမွာစင္းကာ မွိတ္ထား
ၿပီးခပ္တိုးတိုးည ည္းသံေလးသာျပဳႏိုင္ေတာ့သည္။
ေဂ်ာင္ကု ရင္ထဲစိုးရိမ္မူ႔ေၾကာင့္ထိတ္ျပာသြားရၿပီးထယ္
ေယာင္းကိုယ္ေလးကိုေပြ႔ကာပါးေလးကိုခပ္ဖြဖြပုတ္လိုက္
သည္။
