Stephen's POV
It's been 3 days since nakarating kami dito sa province. It's currently 6:30 in the morning palang and until now hindi pa din ako makaget-over sa sinabi ni Imee. Kaloka talaga yung babaeng yun, hindi na talaga namin mabago ang isip niya. Kahit anong gawin naming dahilan ni Sam in order for her to stay, walang pa ding epekto. Desidido na talaga siya, she'll go back to Manila next week. She even inform Dr. Francisco about that and sabi ng mga other nurses sa hospital, he is very disappointed to her daw. Kasi naman ayaw niyang sabihin ang dahilan kung bakit gusto na niyang bumalik. In other words, she can't tell that Roderick is here. Around 7am, Sam send me a message so I quickly went out of my room dahil naghihintay na daw ang service namin papunta sa Med. Mission place.
Imee's POV
As Samantha called me, I hurriedly grab my hair tie and phone then immediately went out of my room. I checked my wristwatch and it's 7:05am na pala. God! I'm late again. Hindi na naman ako makakapag-breakfast nito. While walking papalapit sa kanila, I notice that they staring at me from head to toe. "Duh! Ganun ba ako kaganda para tignan niyo ng ganyan? (In her mind)" As I stop infront of them, Samantha speak up.
Samantha: Wew! Ngayon lang kita nakitang nagsuot ng ganyan Imee ha.
Imee: Mainit kasi eh so I wore something like this nalang.
(Imee's Outfit)
Stephen: Mamaya makita ka ni Architect niyan eh! Baka hablutin ka nun pabalik dito (then laugh)
Imee: Tsk! Paano ako hahablutin nun?! Eh hindi nga ako pinapansin.....Ilang araw na din (frown then crossed her arms)
Samantha: Malamang hindi ka papansinin nun noh! Ikaw ba naman masabihan ng kung ano-ano, hindi sasama ang loob mo?
Stephen: Hay nako, sinabihan mo ng masasakit na salita, binasted mo, sinaktan mo na't lahat, sa tingin mo papansinin ka pa din niya? You think he will stay pa din?Halla! Ano ka?! dyosa?....Gold ka girl?
Samantha: True! Hay nako Imee, baka natauhan na yun. Ikaw naman kasi eh yang bibig mo talaga minsan hindi ma-preno.
Stephen: Exactly! You know what girl, no hard feelings ha pero masakit ka talagang magsalita (referring to Imee)
Samantha: Tsaka I can't blame him kung tuluyan ka ng hindi pansinin nun.
Stephen: True, I agree.
Imee: Ah talaga ba? Nag-eenjoy ba kayong laitin at i-realtalk ako ha? (Then raised her eyebrow)
Samantha and Stephen: Slight (then laugh)
Imee: Aurgh! Alice pumunta ka dito please, I need you. I hate this two!
Stephen: Ang arte! (still laughing)
Samantha: Speaking of Alice, hindi pa nagpapara—
Samantha didn't continue her words cuz the driver told us na sumakay na. As we reach the place, medyo nagulat kami dahil kaunti palang ang tao. So while waiting for them, I ask Stephen and the other nurses to check the inventories for the medicine muna para hindi sayang ang oras. After a couple of minutes, Stephen told me na wala na daw stock sa mga pinamimigay na vitamins so I excuse myself para tawagan ang secretary ni Mr. Enriquez. It took me 10 minutes to talk to her. I told her everything we needed here para mai-deliver na nila mamaya. As I ended the call, I heard the residents here. They are talking about that ongoing project of Roderick so I pretended to do something on my phone.
*****: Nabalitaan niyo na ba?
*****: Ang alin mare?
*****: Sabi ng foreman nila jan, triple na daw ang bayad sa mga lupa natin kapag magbebenta tayo sa kanila.
*****: Talaga?! Naku! Napakalaking halaga non.
*****: Kaya nga eh. Kaya kami ng asawa ko, nagbabalak ng magbenta ng lupa. Magco-college na kasi ang dalawang anak namin, kailangan na ng malaking pera.
*****: Kami din. Pupunta nalang siguro kami sa Maynila. Doon nalang kami magsisimula ulit. Ang hirap kasi ng buhay natin dito sa probinsya eh.
*****: Sigurado ba kayo sa mga sinasabi niyo? Wag kayong magpadala sa offer nila.
*****: Hay naku! Yang mga lupa natin, hindi na mapagtaniman. Baka nga oras na para ibenta.
*****: Hindi mapagtaniman?! Hindi niyo ba napansin na simula nung pumunta ang mga yan dito eh nagkanda-malas-malas na ang mga pananim natin?
*****: Alam mo pare, napansin ko din yan.
*****: Hoy! Wag nga kayong magbintang, masama yan.
*****: Alam niyo bang nakausap ko kanina ang foreman nila? Ang sabi niya kapag magbebenta daw tayo ng lupa, pwede tayong magtrabaho jan kapag natapos na ang project na yan.
As I hear those words, I got pissed off. "Talaga ba, Roderick? Akala ko ba aayusin niyo? Tsk! (In her mind)" After a couple of seconds, I was shock cuz someone speak behind me so nilingon ko ito and it was Dr. Lifevré.
Harris: Good morning Dr. Chavez (smile then handed a cup of coffee)
Imee: Good morning. Ahm, sorry I don't drink coffee eh.
Harris: Oh okay.
Imee: Yes.
As I tell that word, he excuse himself then gave the coffee to Stephen. When he handed the coffee, abot hanggang tenga naman ang ngiti ng bakla. My god! I also notice that his cheeks turned red. So I just sigh then a did a fake smile cuz Harris is now walking towards me.
Harris: Are you okay?
Imee: Yes. Oo naman.
Harris: I heard kanina they call you Imee, right?
Imee: Yes, my friends use to call me that name. Ayaw kasi nilang banggitin yung buong pangalan ko.
Harris: Bakit? Ano bang full name mo?
Imee: Ivy Maddison Elizabeth Chavez.
Harris: Ivy?! You mean Ivy Chavez?! Yu-yung cardiologist sa Manila?
Imee: Y-yes, why? (Confused)
Harris: Do you know Alice?
Imee: Dr. Lifevré, madaming Alice sa mundo. Could you please be specific?
Harris: HAHAHA Alice Suarez, Doc. D-do you know her?
Imee: You mean Nurse Alice Suarez?
Harris: Yah.
Imee: Well, she's my friend.
Harris: My god! So ikaw nga yun? (Surprised)
Imee: A-ang alin? What do you mean? (Still confuse)
Harris: You are the one who set up to go on a date with me. Dapat magkikita tayo sa Italian Resto diba? Ba-bakit Hindi ka dumating?
As he tell those words, I was shock. What a small world, right? I was about to answer his question but Roderick caught my attention then suddenly naalala ko yung usapan ng mga residente dito kanina. That made me pissed again so I excuse myself then walk towards him.
Imee: Architect Laurel.
As he faced me, sakto namang inalis niya ang salamin niya then smile. "Tsk! Nakapafeeling nito! (In her mind)"
Rod: Good morning, Doc.
Imee: The last time we talk sabi mo you're going to settle everything diba?
Rod: Yes. Why?
Imee: How? Sa paanong paraan, Architect? Sa pamamagitan ba ng pagbili sa mga lupa nila sa tripleng halaga? My god! Binigyan mo na nga sila ng sakit, ngayon naman balak mo pa silang paalisin dito sa lugar nila?
Rod: Paalisin? Of course not!
Imee: And I heard sabi nila kapag nagbenta sila ng lupa sa inyo, pwede silang magtrabaho dito (then point the perspective plan) Tapos ano, you're gonna pay them ng hindi pa aabot sa minimum wage? Tsk! Ibang klase (then shook her head)
Rod: Wo-work? Here?......Sorry, wala akong alam jan, Lizzy.
Imee: Sus! Maang-maangan lang? Kunyari hindi alam, ganun?
Rod: I'm serious, Lizzy. Wala akong alam sa info na yan.
Imee: Imposible namang hindi mo alam, Architect. Binalita na sa mga tao dito, tapos ikaw walang alam? (Fake laugh)
As I tell those words, he immediately get his phone in his pocket then call someone. I was about to leave but I saw Mr. Enriquez's staff. I think dala na nila ang mga gamot kaya hinintay ko nalang na tumigil ang sasakyan sa harap namin.
When his staff went out of the car, he immediately gave me the list of medicines that has been delivered and good thing, kompleto lahat. After a couple of minutes, Rod faced me again then speak up.
Rod: Lizzy?
Hindi ko na pinansin, I just walk papunta sa likod ng sasakyan then nagbuhat na din ng isang box of med. As usual, he followed me. Nagsasalita siya but I pretended na wala akong naririnig. Pagbalik ko sa sasakyan para sana magbuhat ulit, he hold my hand.
Rod: Lizzy, wala akong alam tungkol doon, okay? Maniwala ka sakin. Don't worry I'll talk to dad later (then smile)
I was about to speak but Franky shouted his name kaya lumayo ako ng kaunti and he also let go of my hand na din.
Franky: Hoy! Nandito ka na pala.
Rod: Oo, kadarating ko lang.
Franky: Oh hi, Doc.
Imee: Hello, Franky.
Franchesca: Nga pala, Rod. Tumawag sa akin yung girlfriend mo. Sabi niya sorry na daw. Sagutin mo na daw yung tawag niya. She also said I love you pa pala kaya wag ka na daw magtampo.
When Franchesca inform Rod, nagulat ako. Did I hear it right?! Girlfriend? He has a girlfriend already? What the hell! Kaya pala hindi na siya nagparamdam ng ilang araw kasi may iba ng inatupag. Tsk! As he look at me, I look away and carry one box of med then bumalik na ako sa tent.
Pagdating ko sa tent, binagsak ko agad ang dala ko sa lamesa. I hate this feeling pero naiinis talaga ako eh. My team were now looking at me including Sam and Stephen. I want to pretend na hindi ako galit pero wala eh, hindi ko maitago. So I sigh deeply then sit on the chair nalang.
Samantha: Hey! Are you okay?
Stephen: Bakla anong nangyari sayo?
Samantha: Huyy! Imee bakit hindi maipinta yang mukha mo? May problema ba?
Imee: Gusto niyo ba talagang malaman kung anong problema ko ha?
Samantha: Ano ba yun?
Imee: Problema ko yang Roderick na yan! Hmpft! Nakakainis, wala na talaga siyang ibang ginawa kundi sirain ang araw ko.
As I tell those words, hinila nila ako papunta sa likod ng tent wherein we store all the meds.
Samantha: So nakausap mo na siya ulit? (Then smile)
Imee: Stop smiling, Sam (then rolled her eyes)
Stephen: Bakit? Ano ba kasing nangyari? Bakit inis na inis ka na naman jan?
Imee: He has a girlfriend na pala. Tsk! That Rod?! Aurgh! Makapagsabi ng mamahalin nalang kita ng malayo, I'll wait for you and so on, yun pala may iba na agad! Kaya pala.....kaya pala hindi niya ako kinausap ng ilang araw kasi may nahanap ng iba. Tsk! My god! Kung sino man yung girlfriend niya, well ang cheap niya!
After telling those words, Samantha and Stephen laugh. Seriously?! Anong klaseng mga kaibigan ba ang mga toh?
Imee: Anong nakakatawa?
Samantha: Ohh! I smell something in here, Stephen.
Stephen: Me too, Sam. Wanna know what is it?
Samantha and Stephen: Jealousy!
When they tell that word, sabay din silang tumawa ng napakalakas then iniwan ako mag-isa. "Me? Nagseselos? Bakit? Tsk! Never!!! I'm such a goddess noh! Tsaka Ano bang trabaho nung babaeng yun? For sure ka-level niya din (in her mind)". Pagbalik ko sa tent, someone approach me. I remember her, siya yung nagpacheck-up kahapon.
Aling Dolores: Magandang araw po, Doktora.
Imee: Magandang araw din po. Kamusta po kayo? Okay na po ba ang pakiramdam niyo?
Aling Dolores: Medyo okay naman po ako, Doktora. Medyo maginhawa na po ang pakiramdam ko, maraming salamat po (then smile)
Imee: Mabuti naman po kung ganun (smile back)
Aling Dolores: Doktora, maaari po ba akong humingi ng pabor?
Imee: Anong klaseng pabor po? (Confused)
Aling Dolores: Nasabihan naman po ang mga ka-baryo ko na may nagaganap na Medical Mission dito pero ang problema po, hindi po sila makapunta dahil hindi nila kayang maglakad. Puro matatanda na po kasi sila, Doc.
Imee: Saan po ba kayo nakatira?
Aling Dolores: Jan lang po sa kabilang baryo, Doktora.
Imee: Oh siya sige po. Kukuha lang po ako ng mga gamit at ako nalang mismo ang pupunta sa kanila ha?
Aling Dolores: Ngayon na po, Doc?
Imee: Opo besides wala naman pong masyadong tao ngayon. Tsaka gusto ko din pong umalis dito (then laugh slightly)
Aling Dolores: Halla, maraming salamat po Doc.
I didn't bother to respond na, ngumiti nalang ako then immediately get some first aid kit, BP, meds etc. Habang kumukuha ako ng gamit, Sam and Stephen keep on telling me na huwag ng pumunta pero hindi ko na sila pinansin dahil pati sa kanila eh naiinis din talaga ako. They also suggest na samahan ako but I refuse.
Imee: So ano po bang sasakyan natin, Aling Dolores?
Aling Dolores: Sasakyan? Wala po tayong sasakyan, Doktora. Maglalakad po tayo.
Imee: Huh? Ma-maglalakad?
Aling Dolores: Opo, Doc.
Imee: Malayo po ba?
Aling Dolores: Malapit lang, Doc. Dadaan lang po tayo sa apat na ilog at isang tulay.
Imee: Apat na ilog?! (then smile forcedly)
Aling Dolores: Opo. Tara na, Doc?
As she ask me, wala na akong nagawa kundi sumang-ayon nalang. Jusko! Pinahamak ko ata ang sarili ko ngayon. Hayst! Pero okay na din para naman mabago ang ambiance ko cuz I'd rather go somewhere else kesa naman makita ko si Roderick dito noh!
____________________________________