ေနာက္ႏွစ္ပတ္အတြင္းမွာ စာေမးပြဲေတြ စတင္ေတာ့မွာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ေပ်ာ္ရြင္မိသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စာေလ႔လာတာ ၿပီးဆံုးသြားမယ္႔အျပင္ အလုပ္သင္လည္း ဆင္းရမွာေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး အေရးႀကီးဆံုးတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ Mae Yaiကို သြားၿပီးေတြ႕ရဦးမွာ…
အဲ႔အေၾကာင္းေတြးမိ႐ုံနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရြင္မိသည္။ လြန္ခဲ႔႔တဲ႔ေလးႏွစ္လံုးလံုး Mae Yaiဘယ္လိုေနထိုင္ေနလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မသိ… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စာေတြကလည္း မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အရင္ပို႔ထားတဲ႔စာေတြမွလြဲၿပီးေတာ့ Mae Yaiနဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔သတင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကားရေတာ့ပါ။ Mae Yaiတစ္ခါေျပာဖူးတာကေတာ့ ၿမိဳ႕ကတစ္ေယာက္ေလာက္ Mae Yaiတို႔ေနတဲ႔ေနရာကိုလာမွ စာေတြပို႔ေပးလို႔ရတာတဲ႔… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ေလးႏွစ္အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ စာသံုးေစာင္သာ ရခဲ႔သည္။
စာေမးပြဲကို ဒီေန႔ဘဲ အၿပီးေျဖခ်င္ၿပီးေတာ့ အေမ႔ထံ သူ႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ယူေဆာင္သြားခ်င္သည္။
'Ai'So! ကလိမ္ကက်စ္ေကာင္!'
'မင္း အရင္ ကလိမ္က်တာမဟုတ္ဘူးလား'
'ငါဘယ္တုန္းက လုပ္လို႔လဲ'
'မင္းက ဆက္တိုက္ႏူိင္ေနတာကို…'
'အဲ႔ဒါ စေကးကြ… ကလိမ္က်တာမဟုတ္ဘူး'
'ကလိမ္ကက်စ္ေကာင္'
'မင္းက မင္းကိုယ္မင္း ေတာ္တယ္ထင္ၿပီး ငါ့ကို ကလိမ္ကက်စ္ေကာင္လို႔ ေခၚေတာ့ ငါက ငါ့ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို အဝတ္နဲ႔စည္းၿပီး ေဆာ့ရမွာလား'
'ေကာင္းသားဘဲ…'
'မင္းက မေကာင္းတဲ႔အေကာင္ဘဲ!'
ဂိမ္းေဆာ့ေနၾကတဲ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းခါလိုက္မိသည္။ အစကေတာ့ သူတို႔ ေအးေဆးေဆာ့ေနၾကတာဘဲ… ဒါေပမယ္႔ Kaoက ဆက္တိုက္ႏူိင္လာတဲ႔အခါမွာ ေခြးေပါက္ေလးက ေခါင္းေနာက္လာၿပီးေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းKaoရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို လွမ္းပိတ္လိုက္သည္။
'Khun Kaoက ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တကယ္႔ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္တက္သားဘဲ…'
Khun Jayေျပာတာကို သေဘာတူတဲ႔အေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။ Kaoက တကယ္႔ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္တက္သည္။ သီခ်င္းဆိုတာ… ဂီတတူရိယာတီးတာ… ဂိမ္းကစားတာေတြမွာ ေကာင္းေကာင္းလုပ္တက္တဲ႔အျပင္ စာလည္း ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏူိင္တာကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ အားကစားပိုင္းမွာေကာေပါ့…
'ဒါေပမယ္႔ ၾကည့္ရတာ အၿပိဳင္အဆိုင္ျဖစ္ေနတဲ႔ပံုဘဲေနာ္…'
'အဲ႔ဒါ ဟုတ္တယ္။ အႏူိင္ရတဲ႔သူက တကယ္႔ကို ေတာ္မွာဘဲ…' ကၽြန္ေတာ္ စေနာက္လိုက္ၿပီးေတာ့ သစ္သီးခြာေနတဲ႔ဓားကို ခ်လိုက္ကာ ခြာထားတဲ႔သစ္သီးပန္းကန္ကို Khun Jayဆီ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ 'ဒါေပမယ္႔ အႏူိင္မရခင္မွာတင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေခါင္းကိုက္ေနေလာက္ၿပီ'
'အဲ႔ဒါေတာ့ သေဘာတူတယ္'
Khun Jayက ရယ္ေနရင္းေျပာလိုက္ကာ သစ္သီးပန္းကန္ကို ကၽြန္ေတာ္႔ဆီသို႔ျပန္ၿပီး တြန္းပို႔လာသည္။
'အစ္ကို ဝေနၿပီ။ ကေလးေတြဆီဘဲ ယူသြားလိုက္…'
မနက္မိုးလင္းလာတဲ႔အခါမွာ မေန႔ညက အသိစိတ္ေပ်ာက္ခဲ႔တဲ႔ဧည့္သည္တစ္ေယာက္က ေနာက္က်မွ ႏူိးလာၿပီးေတာ့ ဆိုဖာေပၚထိုင္ကာ ကာတြန္းကားၾကည့္ေနသည္။ အံ႔ၾသစရာေကာင္းတာက Kaoက ကၽြန္ေတာ္႔ထက္အရင္ ႏူိးေနတာျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ပံုစံက အရက္နာက်ေနတဲ႔ပံုစံလည္း မေပၚ… ဒီေကာင္ေလးက အံ႔ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခံႏူိင္ရည္ရွိတယ္လို႔ ေျပာႏူိင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းခ်က္လို႔ၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ Khun Jayက တံခါးလာေခါက္သည္။ ေနာက္က်မွ အိပ္ယာထတက္တဲ႔ေခြးေပါက္ေလးက ဟင္းအနံ႔ရလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းတန္းထလာခဲ႔သည္။ သူတို႔မနက္စာစားၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဒီသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ဂိမ္းေဆာ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔ကို မေႏွာက္ယွက္ခ်င္တာေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႔ေဝးေဝးမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ အသီးေတြကို ခြာေနမိသည္။ ၿပီးေတာ့ Khun Jayနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို ေျပာဆိုရတာ အရမ္းေကာင္းတာေၾကာင့္လည္း ပါတာေပါ့…
'Guitar… နည္းနည္းေလာက္လာကူေပးပါဦး'
ဂိမ္းကို အာ႐ုံစိုက္ၿပီးေဆာ့ေနတဲ႔ေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွည့္မၾကည့္ဘဲန႔ဲ ေခၚလာသည္။ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕လက္တစ္ဖက္က ဂိမ္းခလုပ္ကို ကိုင္ထားၿပီး က်န္တဲ႔တစ္ဖက္ကေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ႐ႈံးေအာင္ ေႏွာက္ယွက္ေနသည္။
'ငဝိေကာင္'
ထက္ျမတ္တဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ စူးရွတဲ႔အသံက က်ယ္ေလာင္စြာနဲ႔ထြက္လာတာေၾကာင့္ Soloကို အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္ေစသည္။
'ဘာေျပာလိုက္တယ္'
'မင္းဘာသာမင္း ေဆာ့လို႔မရဘူးလား'
သူက ေျပာေနရင္းနဲ႔ဘဲ တစ္ဖက္က ဂိမ္းခလုပ္ကို ကိုင္ၿပီးေဆာ့ေနကာ က်န္တစ္ဖက္က အနီေရာင္ပန္းသီးေလးကို ယူၿပီးစားေနသည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာ ေခြးေပါက္ေလးကို ဂိမ္းထပ္ေဆာ့ဖို႔ အခ်က္ျပတဲ႔အေနနဲ႔ သူက မ်က္ခံုးေတြကို ပင့္တင္ျပလိုက္သည္။
'Kao'
ကၽြန္ေတာ္ ႏူးညံ့တဲ႔အသံေလးႏွင့္ ေခၚလိုက္သည္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ ဝင္တားရေတာ့မယ္ပံုပင္… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေခြးေပါက္စေလးက သူ႔ရဲ႕လက္ထဲက အရာအားလံုးကို လြင့္ပစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကိုသာ ကမူး႐ႈးထိုးႏွင့္ နပန္းသတ္ေနၾကသည္။
အင္း… ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေပ်ာ္ရြင္ေနၾကတာဆိုေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီအတိုင္း ထားလိုက္တာေပါ့…
'Khun Guiကေကာ သူတို႔နဲ႔ ပါခ်င္လို႔လား'
Khun Jayက ေျပာေနရင္း ရယ္ေနသည္။ ၾကည့္ရတာ သူလည္း Soloေပ်ာ္ေနတာကို ျမင္ရတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ေနတဲ႔ပံုပင္…
'ကၽြန္ေတာ္ ဒီကေလးေတြကို ခုခံႏူိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အသက္ႀကီးလာၿပီေလ…'
ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔နဲ႔ သံုးႏွစ္ေလာက္သာ ႀကီးတယ္ဆိုေပမယ္႔ ဒီအသက္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ မျပည့္ေသးတဲ႔ကေလးေတြနဲ႔ သြားၿပီး ခုခံမိရင္… သူတို႔နဲ႔သာ သြားေဆာ့မိရင္ ကၽြန္ေတာ္႔အ႐ုိးေတြ က်ိဳးေၾကကုန္ႏူိင္သည္။
'အစ္ကို နားလည္တယ္။ သခင္ေလးက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အရမ္းသန္မာတာ…'
'ကၽြန္ေတာ္ ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္'
သူနဲ႔ တစ္ခါမွ ရန္မျဖစ္ဖူးေပမယ္႔လည္းေပါ့…
'အင္း… အခ်ိန္နီးေနၿပီ' Khun Jayက နာရီကို ၾကည့္ၾကည့္ကာ ေျပာေနသည္။ 'အစည္းအေဝးလုပ္ဖို႔ ခ်ိန္းထားတဲ႔အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္'
'အစည္းအေဝး…'
'အင္း… ၿပီးေတာ့ သခင္ေလးလည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သတ္တာေတြကို ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ တက္ရလိမ္႔မယ္။ အစ္ကိုက သခင္ေလးကို အလုပ္ကို လိုက္ၿပီး ၾကည့္ေစခ်င္တာ…'
'မဆိုးပါဘူး။ အခ်ိဳ႕အရာေတြကို သူလည္း သင္ယူလို႔ရတာေပါ့…'
သေဘာတူတဲ႔အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ Soloက ဒီကိစၥကို ေရွာင္မွာ မဟုတ္ေလာက္… သူက ငယ္ေသးတာေၾကာင့္ နည္းနည္းရက္စက္တယ္လို႔ ထင္ရေပမယ္႔ ေနာက္အခါ မခက္ခဲရေအာင္ ေစာေစာသင္ယူထားတာက ပိုေကာင္းသည္။
မေန႔က Khun Jayက Soloကို ဒီေန႔လုပ္မယ္႔အစည္းအေဝးမွာ သူနဲ႔အတူ တက္ရမယ္လို႔ ေျပာလာသည္။ ဒီေန႔ကလည္း Solo အားတဲ႔ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူက Soloကို ေခၚၿပီး လုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈေတြကို ျပသခ်င္ေနသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေဆြးေႏြးရမွာက အစည္းအေဝးၿပီးေလာက္မွ ျဖစ္ႏူိင္သည္။
အဲ႔ဒါေၾကာင့္ဘဲ Kaoက အခုထိ ဒီမွာ ရွိေနတာ… ၾကည့္ရတာ ေခြးေပါက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနမွာကို ေၾကာက္တာေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးကို ဆြဲထားတာ ထင္သည္။ ဒါေပမယ္႔ အဲ႔ဒါလည္း ေကာင္းတာဘဲ… ကၽြန္ေတာ္လည္း Kaoရဲ႕အကူအညီကို လိုတယ္ေလ…
'So… ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အဝတ္သြားလဲေတာ့…'
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုက္ရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္သည္။ အဲ႔ဒါကို ၾကားလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ေခြးေပါက္ေလးက သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကို လႊတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္ တန္းဝင္သြားလိုက္သည္။
Soloက ေျပာတဲ႔စကားကို ေကာင္းေကာင္းနားေထာင္တဲ႔သူမ်ိဳး… ပ်င္းရိေနတာေတာင္မွ သူလုပ္မယ္႔ဟာကို သိေနတဲ႔ပံုစံလိုမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွမျငင္းခဲ႔… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ Khun Jayက အလုပ္ကို အတူတူသြားမယ္လို႔ေျပာလာတဲ႔အခါမွာ သူက လိုလိုလားလားနဲ႔ လက္ခံခဲ႔တာ… သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူ သြားလို႔ရလား။ မရဘူးလားဘဲ ေမးလာတာ…
'အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ အစ္ကို႔ကို ေျပာေနာ္… အစ္ကို ဒီမွာ စားစရာေတြ ျပင္ထားေပးမယ္'
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ေကာ္လံကို ျပင္ေပးၿပီးေတာ့ ျပံဳးလိုက္သည္။
'အင္း… ကၽြန္ေတာ္ သြားၿပီေနာ္…'
ေခြးေပါက္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာက ဝမ္းနည္းေနတဲ႔ပံုျဖစ္ေနၿပီး သူ႔ရဲ႕လက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ပါးျပင္ေလးကို အသာေလးပြတ္သပ္ရင္း ႏူတ္ဆက္စကားေျပာေနသည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူက Khun Jayဆီသြားလိုက္သည္။
'ႀကိဳးႀကိဳးစားစား လုပ္ခဲ႔ေနာ္!'
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေနာက္ကို ေျပးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္မိသည္။ သူ လွည့္ၾကည့္လာတဲ႔အခါမွာ အားေပးတဲ႔သေဘာအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္သီးဆုတ္ေတြကို ေထာင္ျပလိုက္ေတာ့ ေခြးေပါက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျပံဳးျပကာ တံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ အထဲထဲ ျပန္ဝင္သြားၿပီးေတာ့ အခုထိ ဂိမ္းေဆာ့ေနတုန္းျဖစ္တဲ႔ေကာင္ေလးနားမွာ ထိုင္လိုက္သည္။ ထိုေကာင္ေလးကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး မုန္႔တစ္ခ်ိဳ႕ကို ယူကာ စားေနသည္။
'အစ္ကို ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာစရာရွိလို႔လား'
'ဟမ္…' စကားေျပာလာတဲ႔ေကာင္ေလးကို အံ႔ၾသတႀကီးနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ အခုထိ ဘာမွမေျပာရေသးဘူးေလ…
'မိုးလင္းကတည္းက အစ္ကို ကၽြန္ေတာ္႔ကိုဘဲ ၾကည့္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ Ai'Soလာတဲ႔အခါမွာ အစ္ကိုက ျပန္တိတ္သြားတယ္။ အဲ႔ပံုစံအရ အစ္ကိုက သူ႔ကို ေပးမသိေစခ်င္တာ မွတ္လား' Kaoက ဂိမ္းေဆာ့ေနရင္းနဲ႔ ေျပာလာသည္။
ဒီေကာင္ေလးက တကယ္႔ကို ထက္ျမတ္ၿပီး တကယ္ျမင္တက္တဲ႔ေကာင္ေလးဆိုတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားေနမိသည္။
'တကယ္ေတာ့ အစ္ကို Kaoဆီက အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔… ဒါေပမယ္႔ ေျပာျပဖို႔ အခ်ိန္ေကာင္းရွာမရျဖစ္ေနတာ…'
ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ရဲ႕အကူအညီကို လိုတာျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဝ႔လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္မေနေတာ့ဘဲ အမွန္အတိုင္း ေျဖလိုက္သည္။
'ဘာကူေပးရမွာလဲ'
ဂိမ္းေဆာ့ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာသည္။
'အဲ႔ဒါက…'
'ခဏေလး…'
'ဟမ္…'
ကၽြန္ေတာ္႔စကားကို ျဖတ္ေျပာလာတဲ႔သူက လက္ျပၿပီးရပ္ဖို႔အခ်က္ျပေနၿပီး ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက တည္ၿငိမ္သြားသည္။
'ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သစၥာမေဖာက္ဘူးေနာ္ အစ္ကို…'
'ဘယ္လို…'
'မေကာင္းတာတစ္ခုခု ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကို ထိခိုက္ေစမယ္႔ဟာမ်ိဳးကို ေျပာလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခုဘဲ ရပ္လိုက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တယ္'
'ဟမ္…'
ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းထဲမွာ အစက္သံုးစက္ေပၚသလိုမ်ိဳး ခံစားလာရၿပီးေတာ့ ခဏတာတိတ္ဆိတ္ေနမိသည္။ ဒါေပမယ္႔ သူ ဘာေျပာခ်င္ေနတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နားလည္သြားခဲ႔သည္။
ေစာနက သူတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က အ႐ူးေတြလိုမ်ိဳး ရန္ျဖစ္စကားေတြမ်ားေနၾကေပမယ္႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တကယ္႔ကုိ ဂ႐ုစို္က္ေပးၾကသည္။
'အစ္ကို ဘာေျပာမယ္လို႔ Kaoထင္လဲ'
ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးျပရင္း ေမးလိုက္သည္။ ဒီကေလး သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ဘာေတြေတြးေနမိမလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ သိခ်င္မိတာ
'အဲ႔ဒါက ေကာင္းတဲ႔ဟာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တိုင္ပင္လို႔ရတယ္… ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အကူအညီကို ေတာင္းလို႔ရတယ္'
မ်က္လံုးေတြ အျပဴးသားျဖစ္သြားမိသည္။ ဒီကေလးက တကယ္႔ကို လူေကာင္းေလးဘဲဆိုတာကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဘာမွသိပ္မေျပာရေသးတာေတာင္ သူက ခန္႔မွန္းႏူိင္သည္။
'ဒါက မေကာင္းတဲ႔ဟာဆို… ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူ႔အေဖနဲ႔႔ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။ အသစ္တစ္ေယာက္ ထပ္ေတြ႕ေနၿပီဆိုတဲ႔ စိုးရိမ္စရာအေၾကာင္းေတြ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သေဘာက်ၿပီး သူနဲ႔ လမ္းခြဲခ်င္လာတာမို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အကူအညီေတာင္းတာမ်ိဳး၊ တစ္ခုခုဖုံးကြယ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အကူအညီေတာင္းတာမ်ိဳး ဒါမွဟုတ္……'
'Kao ေတာ္ေတာ့…'
ျဖစ္ႏူိင္ေခ်ေတြအားလံုးကို ရြတ္ျပေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို အျမန္လက္ျပၿပီး တားလိုက္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ဒီကေလးရဲ႕ဦးေႏွာက္ကို ကေလာ္ထုတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ဦးေႏွာက္ထဲက လုပ္ႏူိင္စြမ္းကို ၾကည့္ခ်င္မိသည္။
'အစ္ကို Kaoဆီက အကူအညီကို တကယ္လိုေနတာ…'
'ကၽြန္ေတာ္က…'
'အဲ႔ဒါက ေကာင္းတဲ႔အရာပါ'
ကၽြန္ေတာ္ ဆိုးဆိုးရြားရြားတစ္ခုခုကို ကူညီခိုင္းလိမ္႔မယ္လို႔ ေတြးထင္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို အျမန္လက္ျပကာ တားၿပီးေျပာလိုက္သည္။ Kaoရဲ႕တည္ၿငိမ္တဲ႔မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး သူက ေသခ်ာေျခေထာက္ခ်ိတ္ၿပီး ျပန္ထိုင္ကာ ယူလာတဲ႔မုန္႔ေတြကို ပါးစပ္ထဲထည့္ေနသည္။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔ မေကာင္းတဲ႔ကိစၥေတြကို ေျပာမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သူ နားလည္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေျပာင္းလဲသြားသည္။
'Soရဲ႕ေမြးေန႔မွာ အစ္ကိုက အစ္ကို႔အေမဆီ သြားလည္ေနမွာေလ… Soကလည္း လိုက္လာမွာ…'
ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ေအးေဆးျဖစ္ေနတဲ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးျပလိုက္သည္။
'အစ္ကိုက Soကို ဘာေပးရမလဲဆိုၿပီး စဥ္းစားေနတာ…'
'အစ္ကိုက ဘာေပးခ်င္လို႔လဲ'
'ေစ်းမႀကီးတဲ႔တစ္ခုခုေပါ့… အစ္ကိုက ခ်မ္းသာတဲ႔သူမွမဟုတ္ေတာ့ ပစၥည္းေတြဝယ္ရတာ ခက္ေနတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေစ်းႀကီးတဲ႔ပစၥည္းေတြဆိုရင္လည္း ေခြးေပါက္ေလးက သူ႔ဘာသာသူ အခ်ိန္မေရြး ဝယ္လို႔ရတာဘဲေလ…' Kaoက စပ္စုခ်င္ေနတဲ႔ပံုေလးကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္မိသည္။ 'အဲ႔ဒါေၾကာင့္ အစ္ကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ Kaoရဲ႕အကူအညီကို လိုတယ္'
'ကၽြန္ေတာ္ ကူေပးရမယ္ေပါ့…'
'အစ္ကိုက… အင္း… ဂီတေမဂ်ာက ေက်ာင္းသားေတြက ဂီတတူရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဘယ္လိုတီးရမလဲဆိုတာ သိထားဖို႔လိုတယ္လို႔ အစ္ကိုၾကားဖူးတယ္'
'ဟုတ္တယ္' Kaoက သံသယျဖစ္တဲ႔အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနေပမယ္႔ ျပန္တုန္႔ျပန္တဲ႔အေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ္႔ျပလာသည္။ 'ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အထူးျပဳဂီတတူရိယာမဟုတ္ရင္ေတာင္ ဂီတတူရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သင္ရတယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အားလံုးတီးတက္လို႔ ေျပာလို႔ရတာေပါ့…'
'အဲ႔ဒါဆို Kaoက ဘာေတြကို တီးတက္လဲ'
ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ေမးလိုက္သည္။
'ေျပာစရာကို မလိုဘူး။ အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္က လူေတြသိတဲ႔တူရိယာတိုင္းကို တီးတက္တယ္။ ဒီေမဂ်ာက ေက်ာင္းသားေတြက အနည္းဆံုးတူရိယာႏွစ္ခု သံုးခုေလာက္တီးတက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဂီတတူရိယာေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတဲ႔သူဆိုေတာ့ အားလံုးကို ေကာင္းေကာင္းတီးတက္တယ္'
Kaoက ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာနဲ႔ ရင္အုပ္ကို ဖြင့္ထားလိုက္သည္။ တကယ္လို႔ ေခြးေပါက္စေလးေတြသာ ဒီေနရာမွာရွိေနရင္ ဘာမွမဟုတ္တဲ႔ဒီကိစၥေလးနဲ႔ ေသေလာက္တဲ႔အထိ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသည္။
ဒါေပမယ္႔လည္း… သူက တကယ္႔ကို အရည္အခ်င္းရွိမယ္ဆိုတာ ေျပာစရာပင္မလိုေတာ့…
'အဲ႔လိုဆိုရင္… အစ္ကိုက လက္ေဆာင္အေနနဲ႔ သီခ်င္းဆိုျပခ်င္တာ…'
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္မရွိတဲ႔အသံႏွင့္ အဓိကေျပာရမယ္႔အေၾကာင္းအရာကို ေျပာလိုက္မိသည္။
'အစ္ကိုက သီခ်င္းဆိုျပမယ္ေပါ့… ဒါနဲ႔ အစ္ကိုက ဂီတတူရိယာအေၾကာင္းလည္း ေမးေနေတာ့ အစ္ကိုကိုယ္တိုင္တီးျပၿပီး ဆိုမယ္ေပါ့…'
ဒီေကာင္ေလးက တကယ္႔ကို အရိပ္ျပအေကာင္ျမင္တက္တဲ႔ေကာင္ေလးဘဲ… ကၽြန္ေတာ္ အေျဖအေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။
'အဲ႔ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုကူေပးရမလဲ။ အစ္ကို ဘယ္တူရိယာကို တီးခ်င္လဲ'
'Soရဲ႕ေမြးေန႔မွာ အစ္ကိုက အစ္ကို႔အေမ႔ဆီသြားေနမွာေလ… ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဂစ္တာလာလွဴထားတယ္လို႔ အေမပို႔ထားတဲ႔စာမွာ ေျပာျပထားဖူးေတာ့ ဂစ္တာကလြဲၿပီးေတာ့ က်န္တဲ႔တူရိယာေတြကို အစ္ကိုစဥ္းစားလို႔မရဘူး။ ဒါေပမယ္႔…'
'ဒါေပမယ္႔…'
'အစ္ကို႔မွာ လုပ္ႏူိင္တဲ႔အရည္အခ်င္းမရွိဘူး…'
ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ ရယ္ကာေျပာလိုက္သည္။ ဂစ္တာဘဲ မဟုတ္… အျခားဂီတတူရိယာဆိုတာ တစ္ခါမွ ထိေတာင္မထိေတြ႕ဖူးဘူး။ Moonေရြးတဲ႔႔ပြဲတုန္းကလည္း တီးၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ႔ေပမယ္႔ အလုပ္မျဖစ္တာေၾကာင့္ စီနီယာေတြက သီခ်င္းဘဲဆိုခိုင္းခဲ႔တာ…
'ျပသာနာမရွိပါဘူး။ ဒီအတိုင္း သီခ်င္းဆိုတာကလည္း အဆင္ေျပတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္'
'တကယ္လား' ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္က ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ပါးျပင္ကို ပြတ္သပ္ကာ Kaoရဲ႕အၾကည့္ေတြကို ေရွာင္မိသည္။ 'တကယ္ေတာ့ စာသင္တာနဲ႔အလုပ္လုပ္တာကလြဲၿပီးေတာ့ အစ္ကိုက က်န္တဲ႔ေနရာမွာ မေတာ္ဘူး။ သီခ်င္းဆိုတာေကာေပါ့…'
'အရမ္းညံ့တယ္'ဆိုတဲ႔စကားကို ကၽြန္ေတာ္ေရွာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး 'မေတာ္ဘူး'ဆိုတဲ႔စကားကို သံုးလိုက္သည္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင္ေလးခန္႔မွန္းလို႔ရတဲ႔အထိ ေျပာျပသင့္သေလာက္ ေျပာျပၿပီးသြားၿပီ။ Kaoက ခဏေလာက္စဥ္းစားၿပီးသြားတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွည့္ၾကည့္ကာ…
'အဲ႔ေလာက္ထိလည္း မဆိုးပါဘူး။ အသံပံုစံမပ်က္သြားရင္ကို အဆင္ေျပေနၿပီ'
'Kao…'
'ဆိုးရြားတယ္'ဆိုတဲ႔စကားက ဒီအတိိုင္းမဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ေျပာေနတာ… ကၽြန္ေတာ္ ပထမႏွစ္တုန္းက Moonေရြးတဲ႔ပြဲမွာဆိုရင္ အသံဝင္သြားတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အသံက ဂီတံေတြနဲ႔ေရာၿပီး ေပ်ာက္သြားတာ… ဒါနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အဓိပၸာယ္မရွိ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ Moonဆုကို ရသြားလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မသိ… လူေတြက သီခ်င္းဆိုတာကို သေဘာက်က်ရဲ႕လားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ မသိစိတ္က သိခ်င္ေနမိသည္။
'ေအးေဆးေပါ့ အစ္ကိုရာ… အရင္ဆံုး စစမ္းၾကည့္ရေအာင္…' Kaoက လံုးဝကို အားရပါးရခ်င္ထိုင္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကို လွည့္ကာ… 'ကၽြန္ေတာ္႔အေနာက္ကေန ဒိုေရမီဖာဆိုလာတီဒိုကို လိုက္ဆိုၾကည့္…'
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္တဲ႔အခါမွာ Kaoက စၿပီးဆိုဖို႔ျပင္လိုက္သည္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ လူတိုင္းလုပ္ႏူိင္တဲ႔သင္ခန္းစာကေန စတာထင္သည္။ ဒီအတုိင္း စာသားေလးအတိုေလးေတြ လိုက္ဆိုရမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ညံ့ေနသလိုမ်ိဳး ခံစားေနရသည္။
'အစ္ကို လိုက္ဆိုေလ…'
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္လိုက္ၿပီး အသက္ျပင္းျပင္း႐ႈလိုက္ကာ စၿပီးဆိုလိုက္သည္။
'ဒ… ဒို…'
'…'
'ေရ'
'…'
'မီ'
'…'
'ဖာ'
'…'
'အယ္… Kao'
အသိစိတ္လြတ္ေနသလိုျဖစ္ေနတဲ႔Kaoရဲ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ရွက္လာသလို ခံစားရတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္လိုက္မိသည္။ အဲ႔ဒါေလးနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ညံ့ေနၿပီဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိေနၿပီ။ အဲ႔ဒါဆို သူက ဆက္ကူေပးမွာလား။
'အင္း… P'Gui'
Kaoက မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ပုတ္ခပ္ပုတ္ခပ္လုပ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အမွားလုပ္ေနမိသလိုမ်ိဳး သူ႔ရဲ႕ေခါင္းကို သူ ကုတ္ေနကာ…
'အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ အစ္ကို႔ခံစားခ်က္ေလးအတုိင္း ဆိုလိုက္ရင္ Soက ပိုၿပီးသေဘာက်လိမ္႔မယ္လို႔ ထင္တယ္'
'အစ္ကိုလည္း ခံစားခ်က္အတိုင္း ဆိုခ်င္တာ… ဒါေပမယ္႔ Soက သေဘာက်မွာထက္ ရယ္လာမွာကို ေၾကာက္လို႔…'
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓာတ္က်သြားၿပီးေတာ့ ေခါင္းငံု႔လိုက္မိသည္။ စိတ္လြတ္ၿပီး ႏူတ္ခမ္းသားေတြကို ကိုက္လိုက္ကာ မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္လိုက္ကာ ဒီျပသာနာကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲဆိုတာ မသိတာေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးလာသည္။
'ဘာလို႔ အစ္ကိုက သီခ်င္းဆိုျပခ်င္တာလဲ'
Kaoက အတည္ေပါက္ႀကီးနဲ႔ ေမးလာသည္။
ဒီေမးခြန္းကို ဘာလို႔ ႐ုတ္တရက္ေမးလာတာလဲဆိုတာကို နားမလည္တာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘာကိုမွဖုံးကြယ္မထားဘဲ အမွန္တိုင္းေမးလိုက္သည္။
'အစ္ကို႔ေမြးေန႔တုန္းက Soက သီခ်င္းဆိုခဲ႔တယ္ေလ…' ထိုကမ္းေျခက အျဖစ္အပ်က္ကို ေတြးမိတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိလိုက္ပါဘဲနဲ႔ ျပံဳးလာမိသည္။ 'အဲ႔တုန္းက အစ္ကို အရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔႔တာ… ရင္ဘတ္ကလည္း အရမ္းခုန္ေနတယ္။ ရွက္လည္း ရွက္မိတယ္။ ခံစားခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးေရာေနတဲ႔ခံစားခ်က္မ်ိဳး ခံစားခဲ႔ရတာ…'
'…'
'အဲ႔ဒါေၾကာင္း အစ္ကိုလည္း Soကို အဲ႔တုန္းက အစ္ကိုခံစားရသလိုမ်ိဳး ခံစားေစခ်င္တယ္။ သူ႔ကို အစ္ကိုေပ်ာ္ခဲ႔သလိုမ်ိဳး ေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္။ အစ္ကို သူလုပ္ခဲ႔ေပးတာေတြအတြက္ ျပန္ၿပီးလုပ္ေပးခ်င္တယ္။ အစ္ကို အလုပ္သင္ဆင္းဖို႔မသြားခင္အခ်ိန္ေလးမွာ သူ႔အတြက္ ေကာင္းတဲ႔အမွတ္တရေလးေတြကို ဖန္တီးေပးခ်င္တယ္'
'သူက အပတ္တိုင္း ပ်ံလာမွာမဟုတ္ဘူးလား'
Kaoေျပာတဲ႔စကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ရွိတဲ႔မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ Soloရဲ႕တစ္ပတ္တစ္ခါ လာလည္မယ္ဆိုတဲ႔အၾကံဥာဏ္က ဘယ္သူ႔ဆီက ရလာတာလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ အတိအက်သိလုိက္ရသည္။
'Kaoက Soကို အၾကံေပးခဲ႔တဲ႔သူဘဲ…'
'ဘာအၾကံလဲ' Kaoက မ်က္လံုးအျပဴးသားျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ ေခါင္းကိုခါကာ ျငင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ 'ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္…'
'အစ္ကို ခန္႔မွန္းရသေလာက္ဆိုရင္ အစ္ကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္က Soကို ေျပာျပေနတာကို Kaoသိတယ္မွတ္လား'
ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးၿပီးေျပာလိုက္သည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာခဲ႔တဲ႔သူက Kaoဘဲျဖစ္လိမ္႔မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္အစကတည္းက ခန္႔မွန္းထားၿပီးသား… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ Soloကို အလုပ္သင္ဆင္းမယ္႔အေၾကာင္း ေျပာျပတုန္းက ခပ္ျပံဳးျပံဳးအသံေလးႏွင့္သာ ေျပာေနၿပီး အံ႔လည္းမၾသသလို… ေဒါသလည္း မထြက္… အဲ႔အခ်ိန္တုန္းက သူ႔ရဲ႕ပံုစံက ႀကိဳတင္အစီစဥ္ဆြဲၿပီးသားလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ တူေနသည္။
အဲ႔ဒီအစီစဥ္ႏွင့္ စကားလံုးေတြက Soloလိုလူမ်ိဳးဆီက ထြက္လာမယ္႔အရာမ်ိဳးမဟုတ္… သူ႔ကို အဲ႔လိုေတြးၿပီး အဲ႔လိုေျပာထြက္ေစဖို႔အတြက္ တြန္းအားေပးတဲ႔အရာတစ္ခုခုေတာ့ ရွိရမည္။
'P'Wineက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာျပတာ…' သူက စကားကို ထစ္ေငါ့ထစ္ေငါ့နဲ႔ေျပာကာ ျငင္းလိုက္သည္။ ထိုရယ္စရာေကာင္းတဲ႔ပံုစံကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ေျပာခဲ႔တာကို ျငင္းေတာ့မည့္ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ 'ဒါေပမယ္႔ တစ္ပတ္တစ္ခါသြားေတြ႕ဖို႔ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး'
'အဲ႔ဒီအေၾကာင္းေျပာျပတုန္းက Soရဲ႕ အေျခအေနကို အစ္ကို႔ကို ျပန္ေျပာျပလို႔ရမလား'
ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ေမးလိုက္သည္။ သံသယျဖစ္လို႔ မဟုတ္ပါ။ အဲ႔အခ်ိန္တုန္းက Soloဘယ္လုိတုန္႔ျပန္ခဲ႔လဲဆိုတာသာ ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေမာင္ျပာတာေလးက ဘာေတြမ်ား ဘယ္ေလာက္ထိလုပ္ခဲ႔လို႔ ေခြးေပါက္ေလးက အပတ္တိုင္းလာမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္သြားရတာလဲ။
'P'Wine ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာျပၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တာ…'
'Soက ေဒါသမထြက္ဘူးလား'
'ထြက္တယ္။ နည္းနည္းေလးဘဲ' Kaoက သူ႔မ်က္လံုးေတြမွိတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ 'သူက အဲ႔ေနတစ္ေန႔လံုး တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုး စဥ္းစားေနတဲ႔ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ… ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာေတာ့ သူက ျပန္မေျပာဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးျပန္ေတာ့လည္း သူက ျပန္မေျဖဘူး'
'တကယ္ႀကီးလား'
'သူ အဲ႔လိုလုပ္ေနလို႔ ကၽြြန္ေတာ္ေတာင္ သူ႔ကို ေဒါသထြက္သြားေသးတယ္'
'အဲ႔ဒီေတာ့ Kaoဘာဆက္လုပ္လိုက္လဲ'
'အဲ႔တုန္းက အဲ႔ဒီစိတ္လက္တစ္ဆစ္နဲ႔အေကာင္က ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေဆာင့္ဆြဲၿပီးေတာ့ အ႐ူးလို႔ ဆဲတယ္ေလ…' Kaoေျပာေနရင္း သူ႔ရဲ႕သတၱိရွိတဲ႔လုပ္ရပ္ေတြအတြက္္ ဂုုဏ္ယူတဲ႔အျပံဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပံဳးျပေနသည္။ 'အစကေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိတ္ဆိုးေနတဲ႔ပံုနဲ႔ၾကည့္ေနတာ… ဒါေပမယ္႔ အဲ႔အခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ထက္ ပိုၿပီးေဒါသေတြထြက္ေနတာေလ… အဲ႔ဒါနဲ႔ သူထပ္မဆဲခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ေျပာလိုက္တာ…'
'ဘာေျပာလိုက္တာလဲ'
'မင္းက ခ်မ္းသာေနတာဘဲကို ဘာလို႔အမ်ားႀကီးစဥ္းစားေနတာလဲ။ အစ္ကိုက လာမေတြ႕ႏူိင္ရင္ မင္းကဘဲ အစ္ကုိ႔ဆီ သြားေတြ႕ေပါ့လို႔ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္တာေနာ္… သူ႔ကို တစ္ပတ္တစ္ခါ ေလယာဥ္နဲ႔သြားဖို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး'
ဆင္ေျခေပးေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီးေခါင္းခါလိုက္မိသည္။ ထိုဆင္ျခင္ကို စဥ္းစားမိေလေလ… ရယ္ရတာပိုၿပီးေမာလာေလေလျဖစ္ေနသည္။
'ဟုတ္ပါၿပီ။ အဲ႔အၾကံကို Soကိုယ္တိုင္ဘဲ လုပ္ခဲ႔တာေပါ့…'
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူေၾကာင္းေျပာလိုက္တဲ႔အခါမွာ Kaoက ေခါင္းညိမ္႔ျပလာၿပီးေတာ့ စိတ္သက္သာရာရသြားတဲ႔ပံုစံႏွင့္ ဆိုဖာကို အားရပါးရမွီၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
'ဒါေပမယ္႔ အဲ႔ဒါက မျဖစ္ႏူိင္ဘူးဆိုတာ Kaoသိတယ္မွတ္လား'
'အပတ္တိုင္း ေလယာဥ္နဲ႔စီးလာဖို႔ကိုလား'
'အင္း…'
'အစ္ကို စိတ္ပူေနစရာေတာင္မလိုဘူး။ အဲ႔ဒါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေျပာျပရင္ေတာင္ Soက သေဘာေပါက္တယ္။ သူက သူ႔စိတ္ကိုသူ အဆင္ေျပေအာင္ အဲ႔လိုေျပာေနတာ… အဲ႔ဒါမွ အဲ႔အခ်ိန္ေရာက္လာတဲ႔အခါမွာ သူ ေကာင္းေကာင္းျဖတ္ေက်ာ္ႏူိင္မွာေလ…'
Kaoေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရတဲ႔အခါမွာ စိတ္သက္သာရာရမိသြားသည္။ ေခြးေပါက္ေလးက စကားနည္းတယ္ဆိုေပမယ္႔ စကားကိုေတာ႔ အေလးအနက္ထားၿပီး ေျပာတက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပူေနခဲ႔တာ… လုပ္မယ္လို႔ေျပာခဲ႔တယ္ဆိုရင္ သူက တကယ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တက္သည္။ စာေလ႔လာတာေတြ အလုပ္ေတြကို ပစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ အပတ္တိုင္း လာေတြ႕ေနမွာကို ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္တာ… အစကေတာ့ ဒီေခြးေပါက္ေလး နားလည္သေဘာေပါက္ေစရန္ ေျပာဖို႔အတြက္ Kaoကို အကူအညီေတာင္းရလိမ္႔မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးထားတာ… ဒါေပမယ္႔ Kaoေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ သတိေပးစရာပင္မလိုေတာ့… Soloက ကေလးဆန္တဲ႔သူမ်ိဳး မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ ကေလးဘဲရွိေသးတယ္လို႔ ျမင္ခဲ႔တာက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အမွားေပါ့…
'အစ္ကို႔ရဲ႕လက္ေဆာင္အေၾကာင္းကို အရင္စဥ္းစားတာပိုေကာင္းမယ္'
Kaoက ကၽြန္ေတာ္တို႔စေျပာခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းအရာဆီ ျပန္သြားလိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာဆန္႔လိုက္ၿပီးေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာအေနအထားျဖစ္ေအာင္ ျပင္ထိုင္လိုက္သည္။
'အစ္ကိုက Ai'Soကို မသိေစခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အစ္ကိုက တစ္ခ်ိန္လံုး လာေတြ႕လို႔မရသလို… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အစ္ကို႔ဆီ လာလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့လည္း စာေမးပြဲက အရမ္းနီးေနၿပီ'
'ဟုတ္တာေပါ့…'
ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔အေၾကာင္းကို ေမ႔ေနတာဘဲ… Kaoက ကၽြန္ေတာ္႔ကို သင္ေပးဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က အျမဲတမ္းေတြ႕ေနရမွာ… အဲ႔လိုသာေတြ႕မယ္ဆိုရင္ Soloက ေသခ်ာေပါက္သိသြားႏူိင္သည္။
'အဲ႔လိုသာဆိုရင္ ပထမဆံုး တူရိယာတစ္ခုခုကို တီးမယ္ဆိုတဲ႔ဟာကို အစ္ကို ေမ႔ထားလိုက္ေတာ့… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အစ္ကို႔မွာ အေျခခံလည္း မရွိတဲ႔အျပင္ ပုန္းကြယ္ၿပီးေတာ့ သူ မသိေအာင္ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္အတြင္းမွာ ေလ႔က်င့္ရမွာဆိုေတာ့… သူ႔ေမြးေန႔မတိုင္ခင္မွာ အစ္ကို လုပ္ႏူိင္လိမ္႔လို႔ မထင္မိဘူး'
'အဲ႔ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္'
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူတဲ႔အေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္ေပမယ္႔ သံစဥ္မပါဘဲ သီခ်င္းဆိုရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ပူေနသလို ခံစားရသည္။
'သီခ်င္းဆိုဖို႔က်ေတာ့… ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္ၿပီး သင္ေပးလို႔ရသလို… အခြင့္အေရးရခဲ႔ရင္လည္း Ai'Soမသိေအာင္ ခိုးေတြ႕လို႔ရတယ္'
'အင္း…'
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူတဲ႔အေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။
'အဲ႔ဒါဆို အစ္ကို အားတဲ႔အခ်ိန္ဆိုရင္ Kaoကို ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေလ… Soအစ္ကို႔အနားမွာမရွိတဲ႔အခ်ိန္… Kaoလည္း အားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေတြ႕ၾကတာေပါ့…'
'အိုေက…'
အရာအားလံုး ေအးေဆးျဖတ္ေက်ာ္ႏူိင္ပါေစလို႔ဘဲ ဆုေတာင္းတယ္။
…_...
ဒီး…
မနားတမ္း တုန္ခါေနတဲ႔ဖုန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ဖုန္းစကိုင္ကတည္းက အခုအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ Soloကလြဲရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဘယ္သူမွ ဖုန္းမဆက္ဖူးတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေလာက္ အံ႔ၾသေနမိသည္။ ဒါေပမယ္႔ အခုက နာမည္မမွတ္ထားတဲ႔ဖုန္းနံပါတ္ႀကီး…
'Guitar…'
ကၽြန္ေတာ္႔ေပါင္ေပၚမွာ အိပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးက လႈပ္လာတာေၾကာင့္ သူအိပ္ေနတာကို အေႏွာက္အယွက္မေပးခ်င္တာနဲ႔ ဖုန္းကို ခ်က္ခ်င္းႏွိပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ေခါင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္႔လက္ေလးႏွင့္ အသာေလးပုတ္ေပးလိုက္သည္။
အလုပ္ကေန ျပန္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဒီေခြးေပါက္ေလးက ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနတဲ႔ပံုစံျဖစ္ေနသည္။ သူ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေပါင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္ၿပီး Kaoကို အေဆာင္ျပန္ဖို႔ ခ်က္ခ်င္းေမာင္းထုတ္ကာ တန္းၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
Soရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ျပန္ၿပီးမွိတ္သြားတာေၾကာင့္ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ေခြးေပါက္ေလးက ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႔ပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လႈပ္ေနတာေတာင္မွ သူက လံုးဝမလႈပ္လာေတာ့…
ဒီး…
ကၽြန္ေတာ္႔ဖုန္းကေန က်ယ္ေလာင္တဲ႔အသံထြက္လာတာေၾကာင့္ ဒီနာမည္မသိတဲ႔ဖုန္းကို ကိုင္ရေတာ့မယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္လိုက္မိသည္။
'ဟယ္လို…'
[Guiလား မသိဘူး]
'ဟုတ္ပါတယ္။ အခုဖုန္းဆက္တာ ဘယ္သူလဲမသိဘူး'
[Tae… ငါ့ကို ေပးေျပာဦး]
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာရေသးခင္မွာဘဲ တစ္ဖက္ကသူေတြက ဖုန္းကို လုေနၾကသည္။ ေယာက်ာ္းႏွစ္ေယာက္က ဖုန္းေျပာဖို႔အတြက္ စကားမ်ားေနၾကတဲ႔အသံကုိ ၾကားေနရသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ သူတို႔ေတြက ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိ…
'အယ္…'
[Gui! Gui… Taeနဲ႔စကားေျပာခ်င္လား။ Mokနဲ႔ ေျပာခ်င္း]
ခဏေနပါဦး… Taeနဲ႔ Mokက ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ မသိ…
[ဖုန္းကို ဒီကို ယူလာခဲ႔…]
႐ုတ္တရက္ အျခားသူတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အံ႔ၾသစရာေကာင္းစြာနဲ႔ ေစာနက ရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ႔Taeနဲ႔ Mokက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
[Gui]
'ဟုတ္ကဲ႔…'
[ငါ Jakkapadေလ… မင္း မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား]
Jakkapad…
[Jakkapad? ခဏ… ဘုရင္ ညီအစ္ကုိသံုးေယာက္!]
ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအံ႔ၾသမိတာေၾကာင့္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အသံအက်ယ္ႀကီး ထြက္သြားမိသည္။ ၾကည့္ရတာ အသံကို အရမ္းက်ယ္သြားတဲ႔ပံုပင္… ေပါင္ေပၚမွာအိပ္ေနတဲ႔Soloရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ပြင့္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၾကည့္ေနသည္။
[ငါတို႔ကို အဲ႔လို ေခၚေနတုန္းဘဲေပါ့…]
အျခားတစ္ဖက္က ရယ္သံသဲ႔သဲ႔ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္ရသည္။
'Guitar…'
Soloက ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာကို နားမလည္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ေမာင္းကို လႈပ္ေနသည္။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ နီရဲေနတဲ႔သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္ရွိသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို သြားအိပ္ခိုင္းေစခ်င္ေပမယ္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ဖုန္းကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ႔Soloေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ သူ ဒီအေၾကာင္းကို မသိရရင္ သူ အိပ္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ သိေနၿပီးသား… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ အခုေျပာေနတဲ႔ဖုန္းကို သူပါ နားေထာင္လို႔ရေအာင္ စပီကာဖြင့္လိုက္သည္။
[Mok… Guiနဲ႔အတူတူရွိေနတဲ႔လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံကို ၾကားရတယ္…]
[အင္း… ငါေကာဘဲ…]
သူတို႔စကားေျပာေနတဲ႔စကားေတြကို ၾကားလိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ အသာေလး ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ကၽြန္္ေတာ္နဲ႔အတူတူထိုင္ၿပီး နားေထာင္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ခံုးေတြက တစ္တန္းတည္းျဖစ္သြားကာ ဒါက ဘာႀကီးလဲဆိုၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ေနတဲ႔အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနသည္။
[Gui ေနေကာင္းရဲ႕လား။]
စကားထပ္ေျပာတဲ႔သူက Jakkapadဘဲေပါ့…
'ေကာင္းပါတယ္။ ဘုရင္သံုးေယာက္ေကာ ဘယ္လိုလဲ'
[ငါတို႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။]
'ဆိုပါဦး…'
[Gui…]
'အင္း…'
[ငါတို႔ ခဏေလာက္ ေတြ႕လို႔ရမလား]
ဟမ္…
Solo အခု ေဒါသထြက္ေနေလာက္ၿပီ…
…_…