ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲနီးလာၿပီဆိုတာက internအျဖစ္ အလုပ္ဆင္းရဖို႔နီးလာၿပီဆိုတဲ႔အဓိပၸာယ္ပင္… စာေမးပြဲႀကီးၿပီးသြားတဲ႔အခါမွာေတာ့ internshipကာလအျပည့္ဆင္းဖို႔အတြက္ တစ္လေလာက္လိုေသးတာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းအနားယူလို႔ရသည္။ အဲ႔ဒီအားလပ္တဲ႔အခ်ိန္ေတြကို Mae Yaiဆီ သြားဖို႔အတြက္အသံုးခ်မယ္လို႔ ေတြးမိေပမယ္႔ ျပသာနာတစ္ခုေပၚလာသည္။
ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႔စာေမးပြဲၿပီးမယ္႔ေန႔မွာ သြားဖို႔လုပ္ထားေပမယ္႔ Soloကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဖိုင္နယ္လက္ေတြ႕စာေမးပြဲအတြက္ တစ္ပတ္ေလာက္ေလာက္ ထပ္ေနခဲ႔ရဦးမည္။
'မ်က္ေမွာင္ႀကီးမၾကဳတ္ထားနဲ႔ေလ…'
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနရင္းနဲ႔ဘဲ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားတဲ႔ေခြးေပါက္ေလးရဲ႕ပါးျပင္ေလး ညစ္လိုက္မိသည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကေတာ့ တည္ေနၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ႔ပံုကို ထင္ထင္ရွားရွားျပသေနတာ…
'စာေမးပြဲက တစ္ခ်ိန္တည္းေျဖလို႔မရဘူးလား'
'ဘယ္လို လုပ္ရမွာလဲ။ So ေနာက္မွ လိုက္လာလို႔ရတယ္မွတ္လား'
'Guitarကို တစ္ေယာက္တည္း မသြားေစခ်င္လို႔…'
ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲေနမိသည္။ အရမ္းေဝးလံတဲ႔ခရီးကို ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း သြားရမွာမို႔လို႔ သူ ဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္ပူေနမလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔လို ထပ္တူစိတ္ပူမိပါသည္။
'အစ္ကို အဆင္ေျပပါတယ္'
ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ေျပာလိုက္ေပမယ္႔လည္း သူက မယံုၾကည္တဲ႔ပံုျဖစ္ေနသည္။
'Guitar…'
Soloက သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕Seat Beltကို ျဖဳတ္လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္႔အနားသို႔လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕Seat Beltကိုလည္း ျဖဳတ္ေပးလာသည္။ ကားမွန္က အရမ္းေမွာင္ေနတာေၾကာင့္ အျပင္က လူေတြက အထဲကကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မျမင္ရတာဘဲ ေတာ္ေသးသည္။
'အင္း…'
'အစ္ကိုက အျခားသူေတြကိုဘဲ စိတ္ပူေပးတက္တယ္ဆိုတာကို အစ္ကို သတိထားမိလား'
Soloက တည္ၿငိမ္ေနေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ေမးလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔မ်က္ႏွာကို ၿငိမ္သက္စြာနဲ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အဲ႔လိုလူမ်ိဳးလားဆိုၿပီးေတာ့ ေတြးေနမိသည္။ အဲ႔လူနဲ႔ ပိုၿပီးရင္းႏွီးလာေလ… ကၽြန္ေတာ္ ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ေပးေလျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သူတစ္ပါးကို တက္ႏူိင္သမွ် ကူညီေပးတက္သည္။ ေဂဟာမွာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က အႀကီးဆိုေတာ့ အငယ္ေလးေတြကို ဂ႐ုစိုက္ေပးရတာနဲ႔ အက်င့္ပါလာတာျဖစ္ႏူိင္သည္။
'အစ္ကို သိပါတယ္…'
'ၿပီးေတာ့ Guitarက… ကိုယ့္ကုိယ္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုတာေကာ သိလား'
'…'
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိတာေၾကာင့္ ခဏတာဆြံ႕အေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ျပန္ေျဖခ်င္ေပမယ္႔ ပါးစပ္က ထြက္မလာ… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ျပန္ေျဖဖို႔ အျခားအေၾကာင္းအရာေတြကို ရွာလိုက္ေပမယ္႔ ဘာမွမရွိ…
'Guitarက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေျပာတယ္။ အဲ႔ဒါဆို Guitarလည္း… ကုိယ္႔ကုိယ္ကို လ်စ္လ်ဴမ႐ႈသင့္ဖူးေလ… ဒါေပမယ္႔ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြရွိလာၿပီဆိုရင္ Guitarက အားလံုးကို တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္ဖို႔ဘဲေတြးတယ္'
Solo ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး စေနာက္ေနတဲ႔အရိပ္အေယာင္မ်ိဳးမရွိ…
'လြန္ခဲ႔တဲ႔ေလးႏွစ္ကတည္းက Guitarက စာရယ္ အလုပ္ရယ္ဘဲ လုပ္ခဲ႔႔တယ္ဆိုတာကို ေမ႔ေနတာလား။ အစ္ကိုက တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေတာင္ တစ္ေယာက္တည္းခရီးမသြားဖူးတဲ႔သူေလ… အခုက် ဒီလိုသြားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး စိတ္မပူဘဲေနရမွာလဲ'
'တကယ္က…'
ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ေနတဲ႔အသံႏွင့္ ေျပာမိလိမ္႔မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ႔တာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ တည္ၿငိမ္ေနတဲ႔ သူ႔စကားကုိၾကားလိုက္ရတဲ႔အခါမွာေတာ့ ကၽြန္္ေတာ္ စိတ္ပူလာသည္။
Soloေျပာတာ မွန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ကိုမွ ခရီးမထြက္ဖူးဘူး။ ဘယ္ကားစီးရမလဲဆိုတာေတာင္ မသိ… ကၽြန္ေတာ္က ကိိုယ္႔ကိုယ္ကို လ်စ္လ်ဴမ႐ႈတက္ေသာ္ျငားလည္း 'ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ လုပ္ရတာ'ကို သေဘာက်တဲ႔လူစားမ်ိဳးပင္…
'တကယ္လို႔ Guitarက ကားမွားစီးၿပီး ေနရာမွားေရာက္သြားရင္ ဘယ္လိုဆက္လုပ္မလဲ။ အစ္ကို႔ဖုန္းက အင္တာနက္လည္း မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေပးမယ္ေျပာေတာ့လည္း အဲ႔ဒါက ျဖဳန္းတီးေနတာလို႔ အစ္ကုိက ျပန္ေျပာတယ္'
ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ ဝိုင္ဖိုင္ရွိတာဘဲေလ…
'အစ္ကို႔ကို ကၽြန္ေတာ္႔စာေမးပြဲၿပီးတဲ႔အထိေစာင့္လို႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ဆန္ေျပာခ်င္ေပမယ္႔… Guitarက Mae Yaiနဲ႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အတူတူရွိေနခ်င္တာေလ…'
ခ်စ္စရာႀကီး…
'Guitarက အရြယ္ေရာက္ၿပီးသား ရင့္က်က္တဲ႔ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာကို သိေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မပူဘဲ မေနႏူိင္ဘူး'
သူ စိတ္ပူေပးတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို ေပ်ာ္ရြင္မိသည္။
'ဝမ္းနည္းေနတဲ႔မ်က္ႏွာႀကီး မလုပ္နဲ႔ေတာ့…'
ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ပါးေလးကို အသာေလးညစ္လိုက္သည္။ သူ႔ကို ဝမ္းနည္းေနတဲ႔မ်က္ႏွာပံုစံမ်ိဳးမလုပ္နဲ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္မိေပမယ႔္ သူ႔ရဲ႕တလဲ႔လဲ႔ေတာက္ပေနတဲ႔ သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာေတာ့ ေျပာစရာစကားမရွိျဖစ္သြားသည္။
'အဲ႔ဒါဆို…'
မ်က္ခံုးေတြ အေပၚပင့္တင္လာၿပီးေတာ့ နားေထာင္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ကၽြန္္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္သည္။
'အစ္ကိုတို႔ အဲ႔ျပသာနာကို ဘယ္လိုရွင္းၾကမလဲ'
'ဟမ္…'
'ႏွစ္ေယာက္စလံုး win-winျဖစ္သြားေအာင္ အစ္ကိုတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ'
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မူရင္းအစီအစဥ္အတိုင္း Mae Yaiနဲ႔ ၾကာၾကာေနဖို႔လား။ ဒီခရီးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး Soloစိတ္မပူရေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေရြးခ်ယ္ရမလဲ။
'Soက ဒီကိစၥကို ေျပာခဲ႔သူဆိုေတာ့… Soကဘဲ အဲ႔ကိစၥရဲ႕အေျဖကို ရွာေပးရမယ္'
'Guitarက…' Soloက ေခါင္းေလးကို ခါလိုက္ၿပီး ရယ္ေနကာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဆြဲယူၿပီး ဖက္လိုက္သည္။ 'အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာဘဲ…'
'အစ္ကို ဘာမွမလုပ္ရေသးဘူးေလ…'
အဲ႔လိုေျပာလိုက္မိေပမယ႔္ အျပံဳးတစ္ခုႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ကို ျပန္ေထြးေပြ႕ထားလိုက္သည္။ ဒီလူသားေလးနဲ႔ နီးကပ္လာတဲ႔အခ်ိန္တိုင္းမွာ ေႏြးေထြးမႈကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားရသည္။
'ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္မသြားခင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ Jayနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္'
Soloက ကပ္ထားတဲ႔ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုကို ခြာလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနၾကပံုစံအတိုင္း သူက ကၽြန္ေတာ္႔ပါးေလးကို သူ႔ရဲ႕လက္ေလးႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးလာသည္။
'Soတို႔ ဘာေတြေျပာခဲ႔ၾကလဲ'
'Jayက အေဖနဲ႔ အဆက္အသြယ္မရဘူးဆိုေတာ့… အခုအခ်ိန္ေတြက သူ႔ရဲ႕အားလပ္ရက္ဆိုၿပီး သတ္မွတ္လိုက္လို႔ရတယ္လို႔ ေျပာတယ္'
'ေျပာခ်င္တာက…'
'Guitarက Jayနဲ႔အတူတူသြားႏွင့္ေလ… ကၽြန္ေတာ္က အေနာက္ကေန အျမန္လိုက္လာခဲ႔မယ္'
'Khun Jayအဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ အစ္ကိုက ကိစၥမရွိဘူး'
သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ကို ရႏိူင္တာေၾကာင့္ ဒီအၾကံကို မဆိုးဘူးလို႔ထင္မိၿပီး သေဘာတူမိသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း Khun Jayကို အပန္းေျဖအနားယူဖို႔အတြက္ တစ္ေနရာရာကို သြားေစခ်င္တာေၾကာင့္လည္း ပါသည္။
တုန္႔ဆိုင္းမႈမရွိဘဲေျဖလာသည့္ ကၽြန္ေတာ္႔အေျဖကို ၾကားတဲ႔အခါမွာ ေက်းဇူးတင္တဲ႔အျပံဳးေလး ျပံဳးလာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ႏွဖူးေလးကို အသာေလးနမ္းလာသည္။ ၿပီးတဲ႔အခါ သူ႔ရဲ႕ႏူတ္ခမ္းေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ႏွဖူးေလးႏွင့္ခြာလိုက္ကာ…
'စာေသခ်ာလုပ္ေနာ္…'
'တကယ္ေတာ့ So ကုိယ္႔ကုိယ္ကို စာကို ပိုၿပီးလုပ္ေနာ္လို႔ ေျပာရမွာမဟုတ္ဘူးလား'
ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္ၿပီးေတာ့ စာေသခ်ာလုပ္ေနာ္လို႔ ေျပာလာတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲညစ္လိုက္သည္။
'ကၽြန္ေတာ္႔အေၾကာင္းေျပာတာ သူဘဲျဖစ္မယ္'
Soloက တိုးတုိးေလးေရရြတ္လိုက္မိသည္။ သူေျပာေနတဲ႔သူက ဘယ္သူလဲဆိုတာကို ေမးစရာပင္မလိုေတာ့… ကၽြန္ေတာ္ Kaoနဲ႔ ေတြတဲ႔အခါမွာ အဲ႔ဒီေမာင္ျပာတာေလးက Soloက အတန္းထဲမွာ အျမဲတမ္းအိပ္တယ္လို႔ ေျပာလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေတြးရမလဲဆိုတာ မသိေတာ့… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ညဘက္လည္း ဒီေခြးေပါက္ေလးက ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္တာဘဲေလ…
'ေကာင္းပါတယ္။ အစ္ကို႔ကို ေျပာျပတဲ႔တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိတယ္လို႔ Soက ထင္တယ္ေပါ့…' ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕တုန္႔ျပန္လာမယ္႔ပံုစံကို ေစာင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပံဳးတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႐ႈံးသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ေခြးေပါက္ေလးက ရယ္ေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးေတြ ထိကပ္လာတဲ႔အထိ ေရွ႕ကို တိုးကပ္လာသည္။
'ဒီလိုမ်ိဳး အရမ္းႀကီးမားလွတဲ႔အခ်စ္ေၾကာင့္ စိတ္ေတြက ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့တာေလ… ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ'
'…'
ဘန္း!!
'Guitar!'
ကၽြန္ေတာ္ မင္သက္မိသြားၿပီး ကားတံခါးဖြင့္လိုက္တဲ႔ေကာင္ေလးဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က မ်က္ႏွာေတြ ပူေနၿပီး သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔အေနာက္ကေန လိုက္လာသည္။
'လြယ္အိတ္ယူဖို႔ ေမ႔တဲ႔အထိ ရွက္ေနတယ္ေပါ့…'
ထိုစေနတဲ႔အသံေလးႏွင့္အတူ သူ႔ရဲ႕လက္က ကၽြန္ေတာ္႔လြယ္အိတ္ လြယ္ထားတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ေစာနက ပူေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ပိုပိုၿပီး ပူပူလာသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း…
ကၽြန္ေတာ္႔ေမဂ်ာက သူေတြရဲ႕မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္ေနၾကသည္။
'မင္း ေနာက္တယ္ေပါ့…'
ကၽြန္ေတာ္႔ကို လြယ္အိတ္ကမ္းေပးေနတဲ႔႔ေကာင္ေလးရဲ႕ခါးကို လက္ညိဳးေလးႏွင့္ ထိုးလိုက္သည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာ လူေတြရဲ႕အၾကည့္ကို ေရွာင္ခ်င္တာေၾကာင့္ လြယ္အိတ္ကို ယူၿပီးတာနဲ႔ စာသင္ေဆာင္ထဲသို႔ ေျပးဝင္လိုက္သည္။
ဘယ္လိုေခြးေလးလဲ… တည္ၿငိမ္တဲ႔သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကလြဲၿပီးေတာ့ သူကလည္း အရွက္မရွိတဲ႔သူဘဲ…
…_...
'ငါ့သူငယ္ခ်င္းGui… ငါတို႔ဌာနအေရွ႕မွာ ဘယ္လိုေတာင္အေၾကာက္အလန္႔မရွိတဲ႔အျပဳအမႈကို လုပ္ခဲ႔တာလဲ'
ကၽြန္ေတာ္ Wineရဲ႕ေမးခြန္းကို ျပန္ေျဖမယ္႔အစား စားပြဲေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာ ေရွာင္ဖို႔ႀကိဳးစားမယ္လို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာစရာပင္မလို… ကၽြန္ေတာ္႔ဖုန္းက ေက်ာင္းက ဝိုင္ဖိုင္နဲ႔ ေအာ္တိုမစ္တစ္ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးသြားတဲ႔အခါမွာေတာ့ စတင္ၿပီး တုန္ခါလာသည္။ Admin Pageကေန ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားမိေပမယ္႔ ပိုပိုၿပီးျပင္းထန္စြာ စလာၾကတာ…
လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းကို သိသြားရင္ ဆူညံေနတာေတြ ရပ္သြားလိမ္႔မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားတာ… ဒါေပမယ္႔ ရပ္မယ္႔အစား ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ဆူညံလာသည္။
'ဗီဒီယိုတင္ထားတာဘဲကို… ဘာလို႔သြားေမးေနတာလဲ'
'ဘယ္လို…'
Beerေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းေထာင္လိုက္မိသည္။ ဘာဗီဒီယိုႀကီးလဲ…
'ဘာဗီဒီယိုလဲဆိုေတာ့ မင္း ကားေပၚကဆင္းၿပီး အေဆာင္ထဲေျပးဝင္လာတဲ႔ဗီဒီယိုေလးေလ…'
သူ႔ဖုန္းကို ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကမ္းေပးလာကာ ၿပီတီတီအျပံဳးမ်ိဳးႏွင့္ ျပံဳးျပေနသည္။
'ငါ အဲ႔ကင္မရာကို အရမ္းလိုခ်င္တယ္။ အရမ္းၾကည္လင္ ျပတ္သားတာ… ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျမင္ရတဲ႔ မင္းရဲ႕ရွက္ေသြးျဖာေနတဲ႔မ်က္ႏွာရဲရဲေလးက အသက္…'
'ဘာက အသက္…'
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ဖုန္းကိုယူၿပီးဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ အရမ္းကို ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ႔ဗီဒီယိုတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ္႔ ေရးထားတဲ႔Captionကို ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာေတာ့ ဒါကို ႐ုိက္ထားတဲ႔သူက ဒီဗီဒီယိုကို ဖ်က္ေပးမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရဲသည္။
ဒီအတြဲက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာဘဲ… P'Gui မ်က္ႏွာေလးရဲၿပီး ရွက္ေနတာေလးက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ Soloကလည္း ျပံဳးေနတာဘဲ…
အားးးးးးးးးး
ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔ကိစၥလိုမ်ိဳးကို အရမ္းႀကီး အေရးတယူမလုပ္ေတာ့… Soloကလည္း အဲ႔လိုကိစၥမ်ိဳးကို ဂ႐ုစိုက္မွာမဟုတ္…
ၿပီးေတာ့လည္း ေခြးေပါက္စေလးက အားရပါးရျပံဳးေနတဲ႔အပိုင္းပါေနတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီဗီဒီယိုေလးကို ဖ်က္ေပးဖို႔ သြားေျပာႏူိင္မွာလဲ။
'Gui ခဏေနပါဦး… အဲ႔ဒါ ငါ့ဖုန္းဟ… ဘာလို႔saveလိုက္တာလဲ'
ဘုတ္…
ခ်က္ခ်င္း သူ႔ဖုန္းကို ျပန္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲက အၾကည့္ေတြကို ေရွာင္ဖို႔အတြက္ ေစာနကအတိုင္း စားပြဲေပၚ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္မိသည္။ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာက သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕တေလဘဲမဟုတ္… တစ္ခန္းလံုးက လူေတြအားလံုးက စိုက္ၾကည့္ေနၾကတာ…
ဒီလူေတြက အရာအားလံုးကို အေသသိခ်င္ေနၾကတာဘဲ… သူတို႔ေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ကိို လွည့္မၾကည့္လာဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ သူတို႔ရဲ႕နားရြက္ေတြက အင္တာနာေထာင္ထားသလိုမ်ိဳး ေျပာလာမယ္႔စကားေတြကို ဖမ္းယူေနသည္။
'အတည္ေျပာရေအာင္… အႏွစ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ မင္းတို႔ဘယ္မွာ အလုပ္သင္ဆင္းၾကမွာလဲ'
Ai'Nohက အတည္ေျပာတဲ႔အသံႏွင့္ ေမးလာသည္။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပ်င္းေၾကာဆန္႔လိုက္ကာ အတည္ေျပာဖို႔လုပ္လိုက္သည္။ ပံုမွန္ဆို ဒီအုပ္စုက ကိစၥေတြကို အတည္ေကာ ေနာက္ၿပီးေတာ့ေကာ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီေခါင္းစဥ္ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ အားလံုး တကယ္ကို စိတ္ဖိစီးရသည္။
'ငါက ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာဘဲ အလုပ္ရတယ္'
Ai'Wineက ပုခံုးတစ္ခ်က္ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖလာသည္။ ၾကည့္ရတာ သူက ကုမၸဏီကေန ပထမဆံုးဆက္သြယ္လာတဲ႔သူထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ေနရာမွာ သူ လုပ္ရေတာ႔မွာေပါ့…
'မင္းေကာ ရၿပီလား'
ကၽြန္ေတာ္ Ai'Nohဘက္ကိုလွည့္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ ဆရာက သူ႔ကို ေခၚၿပီးေတာ့ အဲ႔အေၾကာင္းေျပာလာတာကို သတိရလာမိသည္။
'ရၿပီ…' သူ ေျပာလိုက္ေပမယ္႔လည္း သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက ေပ်ာ္ေနတဲ႔ပံုမေပၚ… 'ဒါေပမယ့္ Sunလုပ္မယ္႔ေနရာနဲ႔ အရမ္းေဝးလြန္းတယ္'
'ေျပာရရင္ မင္းက မင္းရဲ႕မိန္းမနဲ႔ အရမ္းေဝးေနတာမို႔လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာေပါ့…'
'ဟုတ္တယ္'
'Ai'Kwai!' (🐃) Ai'Wineကေအာ္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းကို အျပင္းအထန္ဆြဲရမ္းလိုက္သည္။ 'Ai'Guiနဲ႔ Ai'Beerက အျခားၿမိဳ႕မွာလား။ သူတို႔အေၾကာင္း စကားတစ္လံုးေတာင္ မစလာေသးဘူးေနာ္…'
'နာတယ္ဟ!'
Ai'Nohက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕လက္ကို ဖယ္လိုက္ကာ ဆူပုတ္ၿပီးထိုင္ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ Sunလိုလူမ်ိဳးက ဒီေကာင္ကို ဘာလို႔ႀကိဳက္တာလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္သည္။ ဒီေကာင္Nohက ေခ်ာလားဆိုေတာ့လည္း မေခ်ာဘူး။ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလားဆိုျပန္ေတာ့လည္း ေျခေထာက္နဲ႔သာ အေဝးကို ပိတ္ကန္ပစ္ခ်င္တဲ႔႐ုပ္မ်ိဳး… ဒါေပမယ္႔ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ Sunက ေခ်ာတယ္ဆိုတဲ႔စကားကိုဘဲ ေျပာေနၾက…
'ငါ့ကို မင္းအၾကည့္ေတြနဲ႔ က်ိန္ဆဲစရာမလိုဘူး Ai'Gui'
သူ႔အေၾကာင္းေျပာေတာ့မယ္ဆိုတာ သူ သိေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ႏွာကို လက္ညိဳးထိုးေနသည္။
'ထားပါ။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္မွာလုပ္ၾကမွာလဲ။ ပေရာ္ဖက္ဆာ အၾကံျပဳထားတဲ႔ေနရာ ရွိတယ္မွတ္လား'
'ငါက သေဘာတူၿပီးသြားၿပီ… Guiဘဲ ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မွာ…'
'ဖူးခက္မွာ မွတ္လား'
အဲ႔ဒါက ျပသာနာ…
လြန္ခဲ႔တဲ႔ရက္အနည္းငယ္ေလာက္က အလုပ္သင္ကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဆက္သြယ္ရတဲ႔ တာဝန္ခံပေရာ္ဖက္ဆာNopက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ Beerကို လာရွာခဲ႔သည္။ ဖူးခက္မွာအသစ္ဖြင့္မယ္႔ ႏူိင္ငံျခားကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အလုပ္သင္အျဖစ္ သြားဆင္းေစခ်င္တယ္လို႔ ဆရာက ေျပာလာသည္။ ၾကည့္ရတာ ကုမၸဏီဘက္ကေနၿပီးေတာ့ ဒီေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြကို ကမ္းလွမ္းလာတာထင္သည္။ ဒီကုမၸဏီက ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုျဖစ္တာေၾကာင့္ ပေရာ္ဖက္ဆာက အဲ႔ဒီအခြင့္အေရးကို လက္မလြတ္ေစခ်င္တဲ႔ပံုပင္… ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ Beerက ဌာနမွာ အမွတ္အျမင့္ဆံုးသူေတြဆိုေတာ့ ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္ခံခဲ႔ရတာေပါ့…
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔ဒါကို ျငင္းခ်င္သည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္သင္ကို ဘယ္ေနရာမွာမဆို လုပ္ႏိူင္တယ္လို႔ တစ္ခါမွမေတြးခဲ႔ဖူးေပမယ္႔ ဒီေနရာက အရမ္းကို ေဝးလြန္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီၿမိဳ႕မွာ အလုပ္မရဘူးဆိုရင္ေတာင္ Mae Yaiတို႔နဲ႔နီးတဲ႔ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ လုပ္ဖို႔စဥ္းစားထားတာ…
ကၽြန္ေတာ္ RKဆိုတဲ႔ကုမၸဏီအေၾကာင္းကို အမ်ားႀကီးမသိ… ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္က ကမာၻ႕အဆင့္မွီ ဟိုတယ္လုပ္ငန္းစုတစ္ခုက ပိုင္တာျဖစ္ၿပီး ၾကည့္ရတာ ထိုင္းႏူိင္ငံမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ျဖန္႔ၾကက္ဖို႔အတြက္ ပင္မကုမၸဏီကို အဲ႔ေနရာမွာ လာၿပီး တည္ေထာင္တားတာထင္သည္။ အဲ႔လိုကုမၸဏီႀကီးက အလုပ္သင္ေခၚဖို႔အတြက္ ကိုယ္တိုင္ကမ္းလွမ္းလာလိမ္႔မယ္လို႔ ဘယ္သူက ေတြးမိမွာလဲ။
'မင္း အဲ႔ေလာက္ေဝးတဲ႔ေနရာမွာ အလုပ္ဆင္းမယ္ဆိုပါေတာ့… မင္းအိမ္က လူကိုေကာ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ'
Ai'Nohက လွည့္ၾကည့္ၿပီးေျပာလာသည္။ အိမ္က လူဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မိသားစုကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတာေပါ့… ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက ကၽြန္ေတာ္က မိဘမဲ႔တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ေခြးေပါက္စေလးက သူနဲ႔အတူတူေနဖို႔ ေျပာလာတဲ႔အခ်ိန္အထိ တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ႔ရတယ္ဆိုတာကို သိထားၿပီးသားျဖစ္သည္။
'ငါသြားမယ္ဆိုရင္… Soက နားလည္ၿပီး သေဘာတူမွာ…'
ဟုတ္တယ္။ Soloက နားလည္ေပးလိမ္႔မယ္။ အနာဂတ္နဲ႔ပတ္သတ္တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလိုကိစၥမ်ိဳးေတြကို ေခြးေပါက္ေလးက လံုးဝကို နားလည္လက္ခံေပးလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲ႔ဒါက ကၽြန္ေတာ္႔ဘာသာ စိုးရိမ္ပူပန္တာမ်ိဳးျဖစ္လိမ္႔မည္။
ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ျငင္းခ်င္ရတဲ႔ေနာက္တစ္ခ်က္လည္း ရွိေသးသည္။ Soloတစ္ေယာက္တည္းကဘဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အေဝးမွာ မေနခ်င္တာမဟုတ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း Soloရဲ႕ေဝးရာမွာ မေနခ်င္တာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
'ငါေတာ့ စိတ္ညစ္တယ္။ Sunက ငါ့ကို သြားေစခ်င္ေပမယ္႔ မသြားခ်င္တဲ႔သူက ငါျဖစ္ေနတာေလ…' Ai'Nohက သူ႔ရဲ႕ကိစၥက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကြဲျပားတာမ်ိဳးမရွိဘူးလို႔ ေတြးေနမိသလိုမ်ိဳးႏွင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ 'ငါ လုပ္ႏူိင္တာမွမရွိတာ… သည္းခံ႐ုံဘဲရွိေတာ့တာေပါ့'
'ေသခ်ာတာေပါ့…'
'မင္းရဲ႕လူက မသြားေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ မင္းဘာလုပ္မွာလဲ Gui'
အဲ႔ဒါကလား…
'ငါ…'
…_...
'အဲ႔ေလာက္ေဝးတဲ႔ေနရာမွာ ဘာလို႔အလုပ္သင္ဆင္းရမွာလဲ'
ေခြးေပါက္စေလးရဲ႕စူးရွတဲ႔အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔သြားသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕စံုတြဲခြက္ေလးကို စားပြဲေပၚ တင္လိုက္ၿပီးေတာ့ အခန္းအလယ္မွာရွိတဲ႔ဆိုဖာသို႔ သြားေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ စကားေျပာခြင့္မရခဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ခြက္ကို ခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔အေနာက္ကေန ခပ္သြက္သြက္လိုက္လာကာ သူ႔ရဲ႕ေဘးနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
'အစ္ကို အခုထိ မဆံုးျဖတ္ရေသးပါဘူး'
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕တကယ္႔အေၾကာင္းအရင္းရွိေနတာေတာင္မွ ဘာလို႔အျခားသူေတြကို အမ်ားႀကီးမေတြးေစခ်င္ရတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ႏူိင္ျဖစ္မိသည္။
'အရင္ဆံုး ဒီၿမိဳ႕ထဲက အလုပ္ေတြရွာၾကည့္လိုက္ပါဦးမယ္။ အဲ႔ေနရာက ေနာက္ဆံုးေရြးခ်ယ္စရာတစ္ခုအေနနဲ႔ ထားလိုက္တာေပါ့…'
'Guitar…'
Soloက ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္လွည့္ၿပီးေတာ့ ျပံဳးျပလာသည္။
'ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာရေသးဘူးေလ… အဲ႔ေလာက္ထိ အျမန္ေျပာစရာမလိုပါဘူး'
'အစ္ကိုက… Soကို အမ်ားႀကီးမေတြးေစခ်င္လို႔ပါ'
'ဒီကိစၥေၾကာင့္လား'
'…'
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ သူကပါ ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အ႐ႈံးေပးလိုက္ၿပီး အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္သည္။
'အစ္ကို Soနဲ႔ မေဝးတဲ႔ေနရာမွာ မေနခ်င္လို႔…'
'ကၽြန္ေတာ္ေကာဘဲ မေနခ်င္ပါဘူး' Soloက ခပ္ပါးပါးေလးျပံဳးလာကာ မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္း ခပ္တိုးတုိးေလးခ်လိုက္ကာ… 'ဒါေပမယ္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္'
'So…'
'တကယ္လို႔ အဲ႔ေနရာက စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းဘူးဆိုရင္ Guitar အဲ႔အေၾကာင္းကို ဆက္စဥ္းစားေနမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ… ဒါေပမယ္႔ အခုလို ဆက္စဥ္းစားေနတာဆိုေတာ့ အဲ႔ေနရာက ေနရာေကာင္းတစ္ခုျဖစ္လိမ္႔မယ္။ ဟုတ္တယ္မွတ္လား'
'အင္း…'
ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ကိုယူၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ေပါင္ေပၚ တင္လိုက္ကာ…
'အစ္တိုတို႔ရဲ႕ပေရာ္ဖက္ဆာက အစ္ကုိနဲ႔ Beerကို အဲ႔ေနရာမွာ သြားလုပ္ေစခ်င္တာ… အဲ႔ကုမၸဏီက ထိုင္းမွာ အသစ္လာဖြင့္မယ္႔ ႏူိင္ငံျခားကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုေလ… ၿပီးေတာ့လည္း အေရးပါတာတစ္ခုက အဲ႔ဒါက ပင္မကုမၸဏီျဖစ္လာမယ္႔ပံုဘဲ… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သင္ေတြကို သူတို႔ဘက္ကေန လာလုပ္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းရတာလဲဆိုတာကို အစ္ကို နားမလည္ႏူိင္ျဖစ္ေနတာ… တကယ္လို႔ အဲ႔ေနရာမွာသာ အလုပ္သင္ဆင္းခဲ႔ရင္ အလုပ္ရွာရတာပိုၿပီး လြယ္သြားၿပီ'
Soloကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သူက သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက က်ဥ္းထားတာေၾကာင့္ တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေနပံုရသည္။ သူ႔ရဲ႕က်ဥ္းလာတဲ႔မ်က္လံုးေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕လက္ေလးကို လႈပ္ၿပီးေတာ့ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
'ဒါေပမယ္႔ အစ္ကို အဲ႔မွာလုပ္မယ္လို႔ တစ္ခါမွ မေတြးဖူးဘူး။ အစ္ကို အဲ႔ေလာက္ထိ ေဝးတဲ႔ေနရာမွာ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အစ္ကိုက ဒီၿမိဳ႕မွာဘဲ ဒါမွမဟုတ္ Mae Yaiနဲ႔နီးတဲ႔ၿမိဳ႕ေလးမွာဘဲ အလုပ္လုပ္ခ်င္တာ…'
'ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္'
'ဒါေပမယ္႔ အစ္ကိုက…'
'Guitar…' Soloရဲ႕အသံက ႏူးညံ့ေနေပမယ္႔ အတည္ေျပာေနတယ္ဆိုတာကို သိသာေစသည္။ 'ကၽြန္ေတာ္ တကယ္နားလည္ပါတယ္…'
'…'
'ပံုမွန္ဆို အစ္ကိုက တည္ၿငိမ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ပါ။ အခုမွ ဘာလို႔ အရမ္းကမန္းကတန္းျဖစ္ေနရတာလဲ'
ကၽြန္ေတာ္ လန္႔သြားတယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ စိတ္ေထြးစြာနဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘဲႏွင့္ သူ႔ရဲ႕လက္ကို ညစ္လိုက္မိသည္။ သူသိေနၿပီးသားကို ဘာလို႔ထပ္ေမးရတာလဲ။
'Soက အစ္ကို႔အတြက္ အေရးပါတဲ႔သူတစ္ေယာက္မို႔လို႔ေလ…'
'အင္း…' Soloက ရယ္လာၿပီးေတာ့… 'Guitarကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အေရးပါတဲ႔သူတစ္ေယာက္ဘဲ…'
'…'
'ကၽြန္ေတာ္ နားလည္တယ္လို႔ ေျပာၿပီးၿပီေလ… Guitar အဲ႔ကိုသြားၿပီး အလုပ္သင္ဆင္းခ်င္ေနတယ္ဆိုုတာကို ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ အဲ႔ဒါက အခြင့္အေရးေကာင္းတစ္ခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ မတားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အစ္ကုိ႔ရဲ႕ပေရာ္ဖက္ဆာကို အဲ႔မွာ သြားၿပီးလုပ္ပါမယ္လို႔ သေဘာတူလိုက္…'
ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့Beerေျပာခဲ႔တဲ႔စကားေတြကို ျပန္သတိရလာသည္။ သူ ေျပာျပေနသလိုမ်ိဳး ျပန္ၾကားေယာင္လာသည္။
'မင္းရဲ႕ေဘးနားမွာ မင္းကို နားလည္ေပးႏူိင္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ရွိေနတာမို႔လို႔ မင္း ေပ်ာ္ရြင္ေနသင့္တယ္။ မင္းကို အေဝးမွာ ေနခြင့္ျပဳဖို႔အတြက္ သူ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရလဲဆိုတာ မင္း ေတြးၾကည့္လိုက္… အဲ႔ဒါကို မင္းသိလာရတဲ႔အခ်ိန္မွာ အရမ္းႀကီး ေတြးေတာမေနဘဲ မင္းရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကို မင္း တက္ႏူိင္သမွ် အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားၿပီး လုပ္လိုက္…'
သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို သြားေစခ်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ္႔လည္း သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို နားလည္ေပးခဲ႔သည္။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ အဲ႔လိုဆံုးျဖတ္ခဲ႔တဲ႔သူ႔ကို စိတ္မပ်က္ေစရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ရမည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်ိန္မေရြး ျပန္လာၿပီးေတြ႕ၾကမည္။
'So… Soအဆင္ေျပတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္ေနာ္…'
ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ခ်က္မရွိသလိုႏွင့္ ထပ္ေမးလိုက္ေတာ့ Soloရဲ႕မ်က္ႏွာက စြပ္စြဲခံရတဲ႔တရားခံတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာပံုစံသို႔ ေျပာင္းသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ပါးေတြကို ဆြဲညစ္ေနသည္။
'ကၽြန္ေတာ္က ကေလးမွ မဟုတ္တာ… အဆင္ေျပပါတယ္'
ဒါေပမယ္႔ မင္းက ကေလးဘဲေလ…
'ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အစ္ကို႔ကို မသြားရဘူးလို႔ေျပာရင္ အစ္ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ'
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ျပန္ေျဖလာမယ္႔အေျဖကို ေစာင့္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အသာေလးျပံဳးလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔တုန္းက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာခဲ႔တဲ႔အေျဖကို အခု ဒီလူသားေလးရဲ႕အေရွ႕မွာ ေျဖသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိသည္။
'အစ္ကို မသြားေတာ့ဘူးေလ…'
'…'
'အလုပ္သင္တစ္ေယာက္က အလုပ္ေနရာေတြကို ရွာလို႔ရတယ္။ အဲ႔ေနရာေလာက္ အေကာင္းႀကီးမဟုတ္ရင္ေတာင္ နာမည္ေကာင္းရွိတဲ႔ကုမၸဏီေတြက အမ်ားႀကီးရွိေသးတာဘဲ… ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုက ဒီေလာက္ေတာ္ေနတာကို ဘယ္သူက အစ္ကို႔ကို လက္မခံဘဲေနမွာလဲ' နားေထာင္ေနတဲ႔ေကာင္ေလး ရယ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါ ရယ္လိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြက ေျပာစရာမလိုေအာင္ ေကာင္းေနၿပီ… 'ဒါေပမယ္႔ ဒီေခြးေပါက္ေလးကေတာ့…'
'ဟမ္…'
'အသစ္ထပ္ရွာလို႔ မရဘူးေလ…'
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အစကတည္းက ကၽြန္ေတာ္က အဲ႔ေနရာမွာလုပ္ဖို႔ ေတြးထားတာမဟုတ္… အျခားအလုပ္သင္ဆင္းလို႔ရမယ္႔ေနရာကို ရွာရတာက ခက္ခဲတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ အဲ႔မွာသာ အလုပ္သင္ဆင္းခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရႏူိင္မယ္႔ အခြင့္အေရးက ပိုမ်ားသည္။ ဒါေပမယ္႔ အျခားေနရာေတြမွာ အလုပ္သင္ဆင္းမယ္ဆိုလည္း အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရႏူိင္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္သည္။
ဒါေပမယ္႔ ဒီေခြးေပါက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ တစ္ဦးတည္းေသာသူဘဲေလ…
အက်ိဳးအေၾကာင္းမသင့္ေလ်ာ္တဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပးၿပီး မသြားပါနဲ႔လို႔ ကေလးဆန္ဆန္ျပဳမႈလာခဲ႔ရင္… ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို မရွင္းျပခင္ကတည္းက သူက သေဘာမတူဘူးလို႔ ေျပာလာခဲ႔ရင္… အရာအားလံုးထက္ ဒီလူသားေလးကိုဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္ဖို႔အတြက္ စိတ္ထဲမွာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီးသား…
'တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ အစ္ကို အလုပ္လက္မဲ႔ျဖစ္သြားရင္ေတာ့ Soကဘဲ အစ္ကို႔ကို ေကၽြးေမြးရမွာေနာ္…'
ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ၿပီးေျပာလိုက္မိေပမယ္႔ နားေထာင္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကေတာ့ သူ တကယ္ အဲ႔လိုလုပ္ပါမယ္ဆိုတဲ႔ပံုစံႏွင့္ ေခါင္းကို တြင္တြင္ညိမ္႔ျပေနသည္။
'အင္း… ကၽြန္ေတာ္က Guitarကို အိမ္မွာဘဲ ေနေစခ်င္တာ…'
'အစ္ကိုက ေနာက္ေနတာ… ဒါကို အတည္ႀကီးမယူနဲ႔ေလ…'
ေခြးေပါက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔စကားေတြကို အတည္မွတ္ယူကာ အလုပ္လုပ္ခြင့္မေပးေတာ့ဘဲ တံခါးေသာ့ခတ္ၿပီးထားထားမွာကို ေၾကာက္တာေၾကာင့္ အျမန္ျပန္ေျဖလိုက္မိသည္။ သူ႔ရဲ႕ပံုစံက တည္ၿငိမ္ေနတဲ႔ပံုျဖစ္ေပမယ္႔ သူ ဒါကို အတည္ႀကီးေတြးေတာေနတယ္ဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွားပင္…
'ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္တာပါ'
အမ္… သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက စေနတဲ႔ပံုနဲ႔မတူပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိုင္ၿပီးေတာ့ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပ်င္းရိမႈမရွိဘဲ ဘာလို႔ ေန႔တုိင္းစကားေျပာႏူိင္ရတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိ… မနက္တိုင္း အိပ္ယာကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏူိးလာတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ျမင္ေတြ႔ရသည္။ အတန္းထဲသြားတဲ႔အခါမွာ ခဏေလာက္လမ္းခြဲရသည္။ ၿပီးတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညေနအေစာပိုင္းအခ်ိန္ေလးမွွာ ထပ္ေတြ႕ၾကသည္။ ထပ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္လိုက္ရတာက…
အဲ႔ဒါေတြက ေသးငယ္တဲ႔ေပ်ာ္ရြင္မႈေလးတစ္ခုျဖစ္ေပမယ္႔ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ႔အရာျဖစ္သည္။
'အဲ႔ဒါဆို Soက အစ္ကို႔ကို မလြမ္းဘူးေပါ့…'
အေျဖကို သိေနၿပီးသားျဖစ္တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ စေနာက္ၿပီး ေမးလိုက္မိသည္။
ေခြးေပါက္စေလးရဲ႕ႏူတ္ခမ္းေထာင့္နားေလးက အသာေလးေကြးတင္လာၿပီးေတာ့ ေတာက္ပတဲ႔မ်က္လံုးေတြႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၾကည့္ေနသည္။
'အစ္ကုိ႔ကို လြမ္းမွာေပါ့…'
'…'
'ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္က ခ်မ္းသာတယ္ေလ…'
'…'
'ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဒီအတိုင္းထိုင္ေတြးၿပီး အစ္ကို႔ကို လြမ္းေနရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က တံုးအေနတဲ႔သူမွမဟုတ္တာ…'
…_…