'ျမန္… ျမန္ျမန္…'
'မင္းတို႔ ေရကူးေနတာလား။ ေလးဘက္ေထာက္ သြားေနတာလား။ ဟမ္… မင္းတို႔႐ႈံးတာနဲ႔ ေသမွာေနာ္…'
ကမ္းေျခမွာလုပ္တဲ႔ ပထမဆံုးActivityကေတာ့ အလံရဖို႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္။ မနက္ခင္းအစပိုင္းကတည္းက ေရအစိုခံၿပီး ဘာလို႔ ဒီလိုကစားေနၾကတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ႏူိင္ျဖစ္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ မတ္တပ္ရပ္ကာ သူတို႔ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း ရယ္ေနမိသည္။ ဝင္ပါဖို႔လည္း အစီစဥ္မွမရွိတာ…
ကမ္းေျခတစ္ေလ်ာက္ အားေပးတဲ႔သူေတြရဲ႕အသံက မီးေတာက္ေတြလို ဝုန္းခနဲထေတာက္လာသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ႐ႈံးတဲ႔အသင္းက အျပစ္ေပးခံရမွာကို… ၿပီးေတာ့ အျပစ္ေပးတဲ႔ပံုစံကလည္း လူသိမ်ားတာေၾကာင့္ ဂ်ဴနီယာေတြက ဒီအတုိင္းကို ေၾကာက္ေနၾကတာ…
စည္းမ်ည္းစည္းကမ္းကေတာ့ တစ္ဖြဲ႕ဆီက ကိုယ္စားျပဳတစ္ေယာက္ဆီ ထြက္လာရၿပီး တာထြက္ႏွင့္ နည္းနည္းလွမ္းတဲ႔ေနရာက အလံ၅ခုရွိသည္။ အလံတစ္ခုစီတုိင္းမွာ နံပါတ္ေတြ ေရးထားတာ… ထိုထဲက နံပါတ္တစ္ခုတည္းကသာလွ်င္ အျပစ္ေပးခံရတာက လြတ္ေျမာက္မွာျဖစ္ၿပီး က်န္တဲ႔အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ျပင္းထန္တဲ႔အျပစ္ကို ခံယူရမွာျဖစ္သည္။ ဒီဂိမ္းက အျမန္ႏႈန္းေပၚ မူတည္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အလံတစ္ခုကို တစ္ေယာက္က ရသြားၿပီဆိုရင္ အဲ႔အလံကို အျခားသူေတြက လုလို႔မရေတာ့ဘဲ သူတို႔အဖြဲ႕က ပိုင္သြားၿပီး က်န္တဲ႔အဖြဲ႕က က်န္အလံကုိ သြားယူရမွာ…
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီအတိုင္းမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ရယ္ေနတယ္ဆိုတာကလည္း ဒီactivityက ပထမႏွစ္နဲ႔ ဒုတိယႏွစ္နဲ႔အတူ ဂီတေမဂ်ာနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး လုပ္တဲ႔ပြဲေလ… ဒုတိယႏွစ္က သူေတြက ပထမႏွစ္ေတြကို အႏူိင္က်င့္ခ်င္တာေၾကာင့္ activityအတူတူဝင္လုပ္ၿပီး တတိယႏွစ္က စီနီယာေတြကို သူတို႔ကို ထိန္းခိုင္းသည္။ သူတို႔စီစဥ္ထားတဲ႔ activityတိုင္းလိုလိုေပါ့…
'ခ်ီးဘဲ… ငါတို႔အသင္းက အလံနဲ႔ထိေနၿပီ… မင္းတို႔အသင္းကို လႊတ္ခိုင္းလိုက္စမ္း!'
ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးအေရးႀကီးတာက အင္ဂ်င္နီယာေမဂ်ာႏွင့္ ဂီတေမဂ်ာက ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဆဲဆိုတဲ႔အထိ ရင္းႏွီးသြားဖို႔ျဖစ္သည္။
'P'Gui… ေရ…'
ထိုအသံပိုင္ရွင္ကို ဘာေျပာရမွန္းမသိတာေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈအေနႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးျပလိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ မေန႔က ေျပာခဲ႔တဲ႔ဟာေတြကို ဒီေကာင္ေလးက နားထဲမဝင္ဘူးထင္သည္။ ဒီေကာင္ေလး အျခားအခန္းေျပာင္းသြားတာေၾကာင့္ သူ နားလည္ေလာက္ၿပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ခဲ႔မိတာ… ဒါေပမယ့္ မနက္ခင္းေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက ေရွ႕ကလိုက္လိုက္… အေနာက္ကလိုက္လိုက္နဲ႔ အဆက္မျပတ္ စကားလာေျပာေနသည္။ သူ ခ်ဥ္းကပ္လာတာ ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးလာတယ္လို႔ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ထင္မိသည္။
'ေက်းဇူးဘဲ…'
ကၽြန္ေတာ္ ေရဘူးကို ယူလိုက္ၿပီးေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေရဘူးရဲ႕အဖံုးကို ဖြင့္ၿပီးေတာ့ ေသာက္ဖို႔ကို စဥ္းေတာင္ မစဥ္းစားခဲ႔ပါ။
နံပါတ္တစ္ေနရာမွာ ရပ္ေနတဲ႔သူရဲ႕ပံုရိပ္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္္ေတာ္ ရယ္မိသည္။ Kaoက နံပါတ္တစ္အလံကို ကိုင္ကာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၿပီး ဆူပုတ္ေနေသာ္လည္း Kaoရဲ႕အသင္းသားေတြကေတာ့ ပတ္ေျပးကာ ခုန္ေပါက္ေနၾကသည္။ ေခြးေပါက္စေလးက လြဲလို႔ေပါ့… ေခြးေပါက္စေလးက ပိုပိုၿပီး မ်က္ေမွာင္ေတြ ၾကဳတ္လာေနသည္။ ၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ္က Soloအသင္းရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္မွာ ရွိေနၿပီး လူေတြနဲ႔အုပ္ေနကာ သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို မျမင္ရတာေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ္႔မည္။
'အစ္ကို ေရမေသာက္ေသးဘူးလား'
ဒီတစ္ေယာက္က အခုထိမသြားေသးဘူးဘဲ…
'Kက ဘာလို႔ ဒီေရာက္ေနတာလဲ။ ဘာလို႔ ကိုယ့္အသင္းနဲ႔ကိုယ္ ရွိမေနရတာလဲ'
ကၽြန္ေတာ္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာကို သူူသိေအာင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္္ထားလိုက္မိသည္။ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက activityလုပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာ သူက ကၽြန္္ေတာ္႔ဆီလာၿပီး စကားေျပာေနတာေလ
Soloေတာင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို လာၿပီးမေတြ႕တာကို ဘာလို႔ ဒီေကာင္ေလး ဒီကို လာရဲေသးတယ္ေပါ့…
'ကၽြန္ေတာ္က အသင္းကိုယ္စားျပဳမွ မဟုတ္ေသးတာ…'
Kရဲ႕အသံက နည္းနည္းေလးရွက္ေနတဲ႔ပံုစံႏွင့္ ျပံဳးစိစိျဖစ္ေနသည္။
'ကို္ယ္စားျပဳ မၿပိဳင္ရဘူးဆိုရင္ေတာင္ မင္း ဒီကိုမလာသင့္ဘူး။ ျပန္သြားေတာ့…'
နည္းနည္းေတာ့ ရက္စက္တဲ႔ပံုေပၚသြားတယ္ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သာ မျပတ္မသားလုပ္မယ္ဆိုရင္ ၾကာလာရင္ ပိုနာက်င္ရလိမ္႔မည္။ ဒီလိုလုပ္မွသာလွ်င္ သူ ဒီထပ္ပိုၿပီး မနာက်င္ရေတာ့မွာ…
Kက သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ျပန္သြားေနသည္။ Joက Kရဲ႕ပုခံုးကို အသာေလးပုတ္လိုက္ၿပီး ႏွစ္သိမ္႔ေပးေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းအသာေလးခ်လိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးမိလို႔ သူက အခုလိုမ်ိဳး လိုက္ကပ္ေနတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ေပးလို႔ရသည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေလာက္ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာထားတာေတာင္မွ သူ လံုးဝလက္မေလ်ာ့ေသး…
'မင္း လုပ္တာ မွန္တယ္လို႔ ထင္လို႔လား' အနားမွာရွိေနတဲ႔Beerက အက်ယ္ႀကီး ေျပာလာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ ေလ်ာက္လာကာ ကၽြန္ေတာ္႔ပုခံုးေလးကို အသာေလးပုတ္လာသည္။
'ငါ သူ႔ကို ဒီလိုမ်ိဳး အဓိပၸာယ္မရွိတဲ႔အရာေတြ မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါက အားလံုးအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျဖစ္လာမွာမွ မဟုတ္တာ…'
Kအတြက္ေကာ… ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေကာ… ဒါမွမဟုတ္ Soအတြက္ေကာေပါ့…
'ၾကည့္ရတာက ဒီေကာင္ေလးက သူ႔အတြက္ အခြင့္အေရးက်န္ေသးတယ္လို႔ ထင္ေနတဲ႔ပံုဘဲ…' Beerက သူ႔ရဲ႕ပုခံုးကို တြန္႔ျပလိုက္ၿပီးေတာ့ အျပစ္ေပးခံရမယ့္ပံုစံကို နားေထာင္ေနတဲ႔ဂ်ဴနီယာေလးေတြကို ၾကည့္လိုက္သည္။
'ငါ ဒီေလာက္ သူ႔ကိုေျပာထားတာေတာင္မွ သူက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေနေသးတယ္လို႔ ထင္ေနတယ္'
'မင္းမွာ ပိုင္ရွင္မွမရွိေသးတာ…'
'ငါ့မွာ ရွိတယ္…'
မဟုတ္ဘူး… ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာလို႔မရေသးဘူး။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာမွမဟုတ္ေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေျခအေနက အရွင္းသားႀကီး သိႏူိင္တယ္ဆိုေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကဘဲ ေသခ်ာသိေသးတာေလ… ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အျခားလူေတြ သိသြားတဲ႔အထိ သိသာေအာင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေတာင္မွ ဘယ္ေတာ့မွမျပဖူးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာဘဲ အသိေပးထားတယ္ဆိုတဲ႔သေဘာျဖစ္ေနသည္။
Beerက ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ သူက ျပံဳးၿပီးေတာ့ ရယ္သည္။
'မင္းကိုယ္္မင္းေတာင္ အခုထိ မေသခ်ာေသးဘူးဆိုရင္ အျခားသူေတြက အဲ႔ဒါကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လို႔ သူတို႔ေတြးၾကမွာဘဲ…'
Beerရဲ႕စကားေတြက ကၽြြန္ေတာ္႔ကို အမ်ားႀကီးစဥ္းစားလာေအာင္ လုပ္ခဲ႔သည္။ အားေပးသံေတြနဲ႔ညံေနတဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲActivityဘက္ကိုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဂ႐ုမစိုက္မိ… ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ စဥ္းစားဖို႔ အခ်ိန္လိုမယ္ဆိုတာ Beerက သိတဲ႔ပံုရသည္။ သူ Wineနဲ႔အတူ သြားထိုင္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ Resortအေရွ႕က ခံုသို႔ သြားၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္လိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္က အခုထိ မေသခ်ာ မျပတ္သားေသးဘူးတဲ႔လား။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က Soနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ၿပီဆိုတာ ေသခ်ာသည္။ ဒါေပမယ့္ အျခားသူေတြသိေအာင္ ေျပာျပရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွမေတြးဖူးခဲ႔ဘူး။ စဥ္းစားၾကည့္ျပန္ေတာ့ Soကဘဲ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အရင္ခ်ည္းကပ္ခဲ႔တာေလ… ၿပီးေတာ့ လူတိုင္းကလည္း အဲ႔ဒီတစ္ဖက္ျခမ္းကိုဘဲ ျမင္ေနတာ…
'မင္းက အရမ္းၾကင္နာလြန္းတယ္'
Nohေျပာတဲ႔စကားက ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းထဲမွာ ေပၚလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေပးတဲ႔ၾကင္နာမႈဆိုသည္မွာလည္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ တူမွမတူတာ… ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ဘယ္သိမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းၾကင္နာတက္တယ္ဆိုတာဘဲ သူတို႔က ျမင္မွာေလ…
အဲ႔ဒါေၾကာင့္ဘဲ ဂီတေမဂ်ာက သူေတြက Soကို အခုလို ကူညီေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာ…
(Guiက သေဘာေကာင္း ၾကင္နာတက္ေတာ့ Soနဲ႔ ျဖစ္ေစခ်င္ၿပီး တြန္းပို႔တာပါ…)
'ငါ အခုသိသြားၿပီ' ကၽြန္ေတာ္ Beerကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာ သူက အသာေလးျပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔အနား လာထိုင္သည္။ 'ငါ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျဖစ္ေသးဘူး'
'မင္းက မေသမခ်ာျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မင္းပံုစံက ၾကင္နာၿပီး သေဘာေကာင္းတဲ႔သူမ်ိဳးေလ… ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ မင္းက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုတာ သိၿပီးသားဘဲ… ဒါေပမယ့္ မင္းေတြ႕ခဲတဲ႔ ပထမႏွစ္နဲ႔ ဒုတိယႏွစ္က ဂ်ဴနီယာေတြကေတာ့ လူတိုင္းက မင္းကို လိုက္လို႔ရတယ္လို႔ ထင္ၾကမွာဘဲ…'
'ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ'
အျခားသူေတြသိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ေဖာ္ျပရမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲ႔လိုရမွာကို အဆင္ေျပပါေပမယ့္ Soကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပူေနမိသည္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ေလးက အျမဲတမ္းလိုလို လူေရွ႕သူေရွ႕မေရွာင္ဘဲ လိုက္ေနတာေၾကာင့္ အားလံုးက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိထားၿပီးသား… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔လို ခံစားေနရပါတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ အျခားသူေတြက မသိၾက… ၿပီးေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္တာေတြကို Soအေနနဲ႔ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။
'မင္းတို႔ အခုထိ ဖြင့္မေျပာၾကေသးဘူးလား' Beerကေတာ့ သာမန္ေျပာေနၾကေလသံအတိုင္းဘဲ ေခ်ာေမြ႕စြာ ေျပာလိုက္သည္။
'ဖြင့္ေျပာတာ…'
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ Soloနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုေတြ႕ခဲ႔တာ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးဘူး။ အဲ႔အခ်ိန္ေတြတုန္းက အခ်စ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းအရာမပါလာတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြအေပၚ ယံုၾကည္မႈရွိသည္။
'သူ ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ႔ဘူး'
'အဲ႔ဒါဆို မင္းက ဘာကိုေစာင့္ေနမွာလဲ။ မင္း အရင္ဆံုးေျပာလိုက္ေလ…'
အဲ႔ေလာက္ထိ မလြယ္ကူဘူး… Soloက အခုလက္ရွိအေျခအေနကိုဘဲ ေက်နပ္ေနႏူိင္တာဘဲေလ…
'ငါ အခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ေနတာ…'
'အၾကာႀကီးမေစာင့္နဲ႔ေတာ့…'
ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတဲ႔Beerကို ၾကည့္ေနရင္းကေန ကၽြန္ေတာ္ အၾကည့္လြဲလိုက္ၿပီးေတာ့…
'ငါ ရွက္လာၿပီ'
'ဟင္း… မင္းခံစားခ်က္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ထိ ေဖာ္ျပရမလဲဆိုတာကို မင္းသိခ်င္လား'
သူ႔ရဲဲ႕ၿပီတီတီအျပံဳးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးေမွးစဥ္းကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းခါလိုုက္မိသည္။
'မသိခ်င္ဘူး'
'လက္လြတ္မခံနဲ႔ေနာ္ သူငယ္ခ်င္း…'
သူက ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေမးေစ႔ကိုကိုင္ကာ သူ႔ရဲ႕အနားသို႔ နီးကပ္လာတဲ႔အထိ ဆြဲယူလိုက္သည္။
'အခုကစၿပီး မင္း ေသခ်ာၾကည့္ထား… မင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ကို အတည္ျပဳၿပီးေတာ့ ဖြင့္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း'
'3!'
သူ ဘာကို ေရေနတာလဲ။
'2!'
'1…'
'Guitar!!!!'
ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သြားတာေၾကာင့္ Beerရဲဲ႕မ်က္ႏွာကို တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ကို က်ိန္ဆဲေနဖို႔အခ်ိန္မရွိ… ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔အသံပိုင္ရွင္ကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ အျမန္လွည့္ရွာမိလုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ႔ေသာင္ျပင္နားမွာ Soloက မတ္တပ္ရပ္ေနၿပီးေတာ့ Kaoနဲ႔ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က Soloရဲ႕လက္ေမာင္းတစ္ဖက္စီကိုကိုင္ၿပီး လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ တားထားသည္။ Activityကေတာ့ ရပ္ထားသည့္ပံုပင္… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လူတိုင္းက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ Beerကိုဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနၾကတာကို…
'မင္း ဘာလုပ္တာလဲ'
ကၽြန္ေတာ္ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူက သတိမထားတဲ႔အျပင္ ကၽြန္ေတာ႔္ကိုေတာင္ ၾကည့္ၿပီး ရယ္လိုက္ေသးသည္။
'မင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ႔ပံုစံက ဘယ္ေလာက္ထိ ကြာျခားလဲဆိုတာ မင္းကို သိေစခ်င္လို႔… ၿပီးေတာ့ အခြင့္အေရးနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္လို႔ အျခားသူေတြ မေတြးရဲေတာ့ေအာင္လို႔ေပါ့…'
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွထပ္ေျပာမေနေတာ့ဘဲ နားလည္တဲ႔သေဘာအေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ အခ်ိန္မေရြးေျပးလာႏူိင္တဲ႔ Soloကို ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ Soloကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို မၾကည့္ဘဲ Beerကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက တည္ၿငိမ္ေနေပမယ္႔လည္း အရမ္း ေဒါသထြက္ေနတယ္ဆိုတာ သိသာသည္။
'ငါ့ကို လႊတ္!'
'ငါ သူ႔ကို သြားထိုးမလို႔!'
Kaoက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို မထိန္းထားႏူိင္ေတာ့တာကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းေျပးသြားလိုက္ၿပီးေတာ့…
'So…'
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔နာမည္ကို ေခၚလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္… သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ထိုင္ေနတုန္းဘဲျဖစ္တဲ႔Beerကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
'So…'
တင္းက်ပ္စြာ ဆုတ္ထားတဲ႔ သူ႔ရဲ႕လက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ထိေတြ႕လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ Soloကို ဆြဲတားထားတဲ႔ Kaoနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အသာေလးေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး Soloကို ဆြဲထားတဲ႔ သူတို႔ရဲ႕လက္ေတြကို လႊတ္လိုက္သည္။
'Activityကို ဆက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ၾကပါ။ အစ္ကိိုု Soloကို ခဏဌားသြားမယ္ေနာ္…'
ကၽြန္ေတာ္ အျခားဂ်ဴနီယာေတြဘက္ကို လွည့္ၿပီး ျပံဳးျပလိုက္တာေၾကာင့္ သူတို႔က ေခါင္းညိမ္႔ျပသည္။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထိုေကာင္ေလးလက္ကို ဆြဲကာ Resortအေရွ႕သို႔ ေခၚသြားလိုက္သည္။ ေစာနက ထိုင္ေနတဲ႔Beerက ဘယ္ကို ေရာက္သြားသလဲဆိုတာ မသိလိုက္…
'So…'
နာမည္ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေအးစက္စြာနဲ႔ ျပန္ၾကည့္လာသည္။ Soloက သူ႔ရဲ႕ေဒါသေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသလိုမ်ိဳး အံကို ႀကိတ္ထားသည္။
'ဟုတ္…'
သူက ေဒါသေတြ ထြက္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ ျပန္ေျပာလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေျပာမွာကိုပါ ေစာင့္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနတဲ႔Soloရဲ႕မ်က္လံုးေတြက တျဖည္းျဖည္းႏူးညံ့လာေသာ္လည္း ေဒါသထြက္ေနတုန္းပင္…
'အစ္ကုိ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းက Soကို ဒီအတိုင္း စလိုက္တာ…'
'စတယ္'
Soloက အံ႔ၾသေနတဲ႔မ်က္ႏွာျဖစ္သြားၿပီး ေဒါသေတြက နည္းနည္းေလာက္ ေျပေလ်ာ့သြားၿပီးေတာ့ ေစာနက မည္းေမွာင္ေနတဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနက တစ္ဝက္ေလာက္ ေပ်ာက္ကင္းသြားသည္။
'သူက ဒီလိုစလိုက္ရင္ Soက ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လာမလဲဆိုတာ အစ္ကို႔ကို သိေစခ်င္လို႔တဲ႔…'
နားမလည္တဲ႔မ်က္ႏွာျဖစ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ျပံဳးလိုက္မိသည္။
အူလည္လည္ေနတဲ႔ေခြးေပါက္ေလးလိုဘဲ…
'ဘာလို႔လဲ'
'ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အစ္ကို႔ကို လာကပ္တဲ႔သူ ရွိလို႔… မ်က္ေမွာင္မၾကဳတ္ထားနဲ႔႔ေလ…'
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္က ဆူပုတ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ပါးႏွစ္ဖက္ကို အတင္းဖိညစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ရယ္လိုက္မိသည္။
'ဟိုေကာင္ဘဲလား'
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမဖံုးကြယ္ထားေတာ့ဘဲ သူ႔ကို အေျဖအေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။ Soloက သူ႔ရဲ႕ပါးျပင္ေပၚက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ေတြကို ထိေတြ႕လိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက ရန္လိုေနၿပီး ေဒါသေတြထြက္ေနတဲ႔ပံုစံသို႔ ေျပာင္းလဲသြားျပန္သည္။
'ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အစ္ကို႔ကို လာကပ္တဲ႔သူရွိတယ္ေလ… အဲ႔ဒါနဲ႔ သူ႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဘူးဆိုတာ သူသိေအာင္အတြက္ ဘယ္လိုျပရမလဲဆိုတာ Beerက အစ္ကို႔ကို သိေစခ်င္တာ… အဲ႔ဒါနဲ႔ဘဲ ေစာနက Soloျမင္တဲ႔အတိုင္း သူ လုပ္လိုက္တာဘဲ…' ကၽြန္ေတာ္ Soloရဲ႕လက္ကို အသာေလးညစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။ 'အစ္ကိုက Soလုပ္သလိုမ်ိဳး အျခားသူေတြ သိေအာင္ မျပဘူးဆိုတာ ဟုတ္လား'
'မဟုတ္ဘူး' Soloက ေခါင္းခါလို္က္ၿပီးေတာ့ ျပံဳးျပသည္။
'ကၽြန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းကို အျခားသူေတြ မသိေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလာတယ္ဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းမွာမဟုတ္ဘူး။ အျခားသူေတြကို သိေစခ်င္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ခံစားခ်က္ေတြကို ထုတ္ျပေနတာမွမဟုတ္တာ… ကၽြန္ေတာ္႔ဘာသာ လုုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာ… အျခားသူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲေတာင္ မရွိဘူး'
ဒီေကာင္ေလး ေျပာတာမွန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ဘဲ အေတြးလြန္သြားတာ… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ဒီေကာင္ေလးက တစ္ခါမွ မေပ်ာ္ရြင္တာမ်ိဳး မေက်နပ္တာမ်ိဳး တစ္ခါမွမရွိခဲ႔ဘူးေလ…
သူ ဒီလိုလုပ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာကလည္း သူလုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ခဲ႔႔တာျဖစ္ၿပီး အျခားသူေတြကို လံုးဝဂ႐ုမစိုက္ေပ…
'Guitarက အျခားသူေတြအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားစရာမလိုဘူး'
'…'
'ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕Guitarေလး ျဖစ္ေပး႐ုံနဲ႔တင္ လံုေလာက္တယ္'
ဒီလိုညင္သာတဲ႔အျပံဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခပ္တိုးတုိးေလး မေျပာလို႔မရဘူးလား…
ကၽြန္ေတာ္ ထိုအျပံဳးနဲ႔ေဝးရာဆီကို မ်က္ႏွာကို လွည့္လိုက္ၿပီး အၿငိမ္မေနျဖစ္ေနတဲ႔ရင္ဘတ္ေလးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ အသာေလးဖိထားလိုက္သည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အထဲထဲက ႏွလံုးသားက အျပင္ကို ခုန္ထြက္လာေတာ့မလို ခုန္ေနတာေလ…
'နားရြက္ေတြ နီေနတယ္'
ထို တီးတိုးသံေလးႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕နားရြက္ဖ်ားေလးက သူ႔ရဲ႕ပူေႏြးတဲ႔ဝင္ေလ ထြက္ေလကို ခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ သံုးစကၠန္႔ေလာက္ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုျဖစ္သြားသည္။ ဦးေႏွာက္က ဗလာျပင္အလားျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ အသိစိတ္ျပန္ဝင္လာတဲ႔အခါမွာ ေခြးေပါက္ေလးကို အေဝးသို႔ အျမန္တြန္းထုတ္လိုက္သည္။
'မ်က္ႏွာေကာဘဲ နီေနတယ္'
'So!!'
…_…
Activityၿပီးဆံုးသြားတဲ႔အခါမွာ ေရမိုးခ်ိဳးဖို႔အတြက္ အနားေပးလိုက္ၿပီးေတာ့ ဒီActivityလုပ္တဲ႔ေနရာမွာဘဲ ျပန္ဆုံခဲ႔ၾကသည္။ ဒီညေနခင္းအစီစဥ္ကေတာ့ ဂီတေမဂ်ာရဲ႕ေဖ်ာ္ေျဖမႈအစီစဥ္ျဖစ္သည္။ ညအစီစဥ္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ေၾကာင့္ အေသာက္အစားပါမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတာေပါ့…
ကၽြန္ေတာ္က စတိတ္စင္ရဲ႕အဆံုး ပထမဆံုးအတန္းမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး ဂီတေမဂ်ာအုပ္စုက တူရိယာေတြ တပ္ဆင္ေနတာကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ေဘးနားမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းႀကီး Nohရွိေနသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က အသံက်ယ္ႀကီးေတြကို ခံႏူိင္တယ္လို႔ ေျပာတာဘဲ…
ကၽြန္ေတာ္ အခုလို ရပ္ေနရတယ္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္ ဒီကို ေရာက္လာတဲ႔အခါမွာ လူတို္င္းကို ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၾကည့္ေနၿပီးေတာ့ လမ္းဖြင့္ေပးခဲ႔တာ… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပးဖို႔လုပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာဘဲ အဆြဲခံလိုက္ရၿပီးေတာ့ အခုလို စင္ေရွ႕ကို ေရာက္လာတာျဖစ္သည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ နားမလည္ခဲ႔ဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း စတိတ္စင္ေပၚက ဂစ္တာကိုင္ကာ ျပံဳးၿပီးရပ္ေနတဲ႔သူကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ႔အခါမွာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို နားလည္သြားခဲ႔သည္။
သူတို႔ဂီတေမဂ်ာက အုပ္စုလိုက္လႈပ္ရွားတာဘဲ…
'မဂၤလာပါ ခင္ဗ်… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့…'
ထိုက်ယ္ေလာင္တဲ႔အသံႏွင့္အတူ Kaoက စင္ေပၚသို႔တက္လာသည္။
'အတူတူေပ်ာ္ၾကရေအာင္!!'
ပြဲက နားဝင္ခ်ိဳလြယ္တဲ႔ဂီတသံစဥ္နဲ႔အတူ စတင္ခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ထိုၿငိမ္႔ေညာင္းတဲ႔သံစဥ္ေနာက္ကို ခပ္ခပ္ပါးပါးေလး စီးဝင္ခံစားလိုက္သည္။ Kaoဆိုတဲ႔ေကာင္ေလးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတက္တဲ႔ေကာင္ေလးျဖစ္ေပမယ့္လည္း စင္ေပၚေရာက္တဲ႔အခါမွာေတာ့ လူအသစ္တစ္ေယာက္ကို ထပ္ေတြ႕လိုက္ရသလိုမ်ိဳး တည္ၿငိမ္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ႔ပံုစံသို႔ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ သူ႔ရဲ႕ထူးျခားတဲ႔အသံက ဆိုလိုက္တဲ႔သီခ်င္းကို နားေထာင္ရတာ အဆင္ေျပၿပီးေတာ့ သေဘာက်လာေစသည္။ သူ ဘာလို႔ ပထမႏွစ္ကတည္းက စင္ေပၚတက္ႏူိင္ရတာလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ သံသယမျဖစ္မိေတာ့…
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ဂီတာတီးေနတဲ႔ အရပ္ ခပ္ရွည္ရွည္ ေက်ာင္းရဲ႕Moonဆီ အၾကည့္ေရာက္သြားတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူက ရယ္ျပလာသည္။ Soloဂစ္တာတီးလိုက္တဲ႔အခ်ိန္တိုင္းမွာ တစ္ခုခုထူးဆန္းေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ အခန္းထဲမွာ သူ ဂစ္တာတီးျပကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိေနခဲ႔တာ… သူ ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ဂစ္တာတီးေနတယ္ဆိုေသာ္ျငားလည္း သူ႔ရဲ႕အရွိန္အဝါ ျဖန္႔က်က္ထားတာေၾကာင့္ သူ ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိသည္။
'P'Gui' ရင္းႏွီးေနတဲ႔အသံပိုင္ရွင္Kက ကၽြန္ေတာ္႔ဆီလာေနသည္။
'အင္း'
'ကၽြန္ေတာ္႔ကို အခြင့္အေရးေလးတစ္ခုေလာက္ ေပးလို႔မရဘူးလား'
Kရဲ႕အသံက တုန္ေနၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာကလည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေျပာေနသည္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အတြက္ တစ္ခုခုလုပ္သင့္တယ္လို႔ ထင္မိသည္။ သူက အရမ္းႀကိဳးစားေနတာဘဲ… ကၽြန္ေတာ္ အရင္တစ္ေခါက္ကထက္ ပိုၿပီး ရွင္းေအာင္ေျပာဖို႔ လိုေနတာလည္း ျဖစ္ႏူိင္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ျပန္မေျပာခင္အခ်ိန္ေလးမွာ သီခ်င္းေနာက္တစ္ပုဒ္ရဲ႕ဂီတသံစဥ္သံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စတိတ္စင္ဘက္ကို ျပန္ၿပီလွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
စတိတ္စင္ေပၚက Kaoရပ္ေနၾက အလယ္ဗဟိုေနရာမွာေတာ့ ေက်ာင္းရဲ႕Moonက ေနရာယူေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးျပေနသည္။ ၿပီးေတာ့ Kaoက ေဘးမွာ ဂစ္တာတီးေနသည္။
Kက ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးမွာ ရပ္ေနတာကို ျမင္ၿပီးတာေတာင္ Soloက ေဒါသထြက္တဲ႔ပံုမေပၚတာေၾကာင့္ ထူးဆန္းေနမိသည္။ ဒါမွမဟုတ္…
သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုဘဲ တစ္ေယာက္တည္းေသာသူအေနႏွင့္ ၾကည့္ေနတာလဲ ျဖစ္ႏူိင္တာဘဲဲ…
"အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္မက္ထဲကေန ႏူိးထလာသလိုုမ်ိဳး…
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႔အစိတ္အပိုင္းေတြကိုု ျပန္ရထားတဲ႔ ဘဝလိုမ်ိဳး…
အိမ္မက္ေတြအတုိင္းျဖစ္လာတယ္လို႔႔ သိလိုက္ရတာမ်ိဳး…
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အဓိပၸာယ္မရွိလိုက္တဲ႔ အရာလည္းကြာ…
ကိုယ္႔ဘဝက အခုအေျခအေနနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္္လို႔ မရတဲ႔အထိ အဲ႔ေလာက္မေကာင္းဖူးဘူး…
အခုေတာ့ ကိုယ္႔ေဘးနားမွာ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္…
သူက နားလည္္ေပးႏူိင္တဲ႔ လူေကာင္းတစ္ေယာက္…"
ေယာက်ာ္းဆန္ဆန္ အသံေအာေအာေလးက အရမ္း မက်ယ္ေပမယ့္ အဲ႔ဒီအသံက ဆြဲေဆာင္မႈအရမ္းရွိလြန္းတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ဆီီကေန အၾကည့္မခြာႏူိင္ျဖစ္ေနမိသည္။
"ကုိယ္ မသိေသးတဲ႔အရာေတြကိုု…
ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္ရမလဲဆိုတာကို သိေအာင္ေျပာျပေပးခဲ႔တယ္…
ဒါက ကိုယ္ ရွာေဖြေနတဲ႔အရာဘဲ…
မင္းနဲ႔အတူတူရွိေနတဲ႔ ဘဝေပါ့…
ကိုယ္႔ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးျပလိုက္တဲ႔အခ်ိန္တုိင္းမွာ…
ကမာၻေပၚက အရာအားလံုးကို ပိုင္ဆိုင္လိုက္ရသလိုဘဲ…
လွပတဲ႔မ်က္လံုးေတြက လွည့္စားေနတယ္…
အေရွ႕မွာရွိေနတဲ႔ မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာက အသက္အဝင္ဆံုးဘဲ…"
ေအာ္သံေတြေၾကာင့္ Solo ခဏရပ္လိုက္တာကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ အသာေလးရယ္လိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူူ႔ရဲ႕အေနာက္ကေန Kaoက ျဖည့္ၿပီး ဆက္ဆိုလိုက္သည္။ ေတာက္ပေနတဲ႔မ်က္ဝန္းေတြကလည္း တူညီစြာ ရယ္ေမာေနသည္။
"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကုိယ္႔ဘဝက အခုအေျခအေနနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္္လို႔ မရတဲ႔အထိ အဲ႔ေလာက္မေကာင္းဖူးဘူး…
အခုေတာ့ ကိုယ္႔ေဘးနားမွာ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္…
သူက နားလည္္ေပးႏူိင္တဲ႔ လူေကာင္းတစ္ေယာက္…
ကုိယ္ မသိေသးတဲ႔အရာေတြကိုု ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္ရမလဲဆိုတာကို သိေအာင္ေျပာျပေပးခဲ႔တယ္…
ဒါက ကိုယ္ရွာေဖြေနတဲ႔အရာဘဲ… မင္းနဲ႔အတူတူရွိေနတဲ႔ ဘဝေပါ့…"
ႏူးညံ့တဲ႔မ်က္ဝန္းေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိုု္က္ၾကည့္ေနၿပီး သူ႔ရဲ႕ပါးစပ္ေလးက အသာေလးေကြးလာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာပူလာသလို ခံစားလိုက္္ရသည္။ ထိုအရာကို ဖုန္းကြယ္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ျပံဳးျပလိုက္သည္။ စာသားရဲ႕အဆံုုးမွွာေတာ့ ဂီတအသံေလးက ညင္သာစြာထြက္လာသည္။ အဲ႔အခ်ိန္မွာ Soloက မိုက္ကိုကိုင္ၿပီးေတာ့ အေရွ႕ကို တိုးလာကာ… သူ႕အေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔ကို ငံု႔ၿပီးၾကည့္လာသည္။
"မင္းလုပ္ေပးရမယ့္ တစ္ခုတည္းေသာအရာက ကုိယ္႔ကုိိ ျပံဳးျပေပးပါ…"
ထိုစာသားေလးဆိုၿပီးသြားတဲ႔အခါမွာေတာ့ Soloက ခဏရပ္လိုက္ၿပီး ျပံဳးျပလာသည္။ ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေတာက္ပသြားေအာင္ လုပ္ႏူိင္တဲ႔အျပံဳး…
"နားမေထာင္ရတာ ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ႔ သီခ်င္းေတြလိုမ်ိဳး…
ကုိယ္ နားေထာင္ခ်င္လာေအာင္္ သတိေပးေပးပါ…
ကိုယ္ မသိေသးတဲ႔အရာေတြကိုု ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္ရမလဲဆိုတာကို
သိေအာင္ေျပာျပေပးခဲ႔တယ္…
ဒါက ကိုယ္ ရွာေဖြေနတဲ႔အရာဘဲ…
မင္းနဲ႔အတူတူရွိေနတဲ႔ ဘဝေပါ့…"
[เพลงที่นานมาแล้วไม่ได้ฟัง: Stamp]
'Happy Birthdayပါ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕Guitar~'
ကၽြန္ေတာ္ Soloကို ဘယ္လိုုအၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ဘယ္လို ျပံဳးေနမိလဲဆိုတာ မသိပါ။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ဘာေၾကာင့္တိတ္ဆိတ္သြားရလဲဆိုတာ သံသယပင္ ရွိစရာမလိုေတာ့… အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆံုေနတဲ႔ ထိုလူသားေလးရဲ႕ပံုရိပ္ေတြသာ ႀကီးစိုးေနသည္။
ဘာလို႔ အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားရတာလဲ…
'Soloက သီခ်င္းေလ႔က်င့္တဲ႔အခါ ဘာလို႔ အရမ္းေလ႔က်င့္ရတာလဲ'
ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုမစိုက္ရတာလဲ…
'သူက ႏူိင္ငံျခားက ျပန္လာတာဆိုေတာ့ ထိုင္းသီခ်င္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းမရဘူး အစ္ကိုရ…'
အဲ႔ဒါေတြက Kaoကို ကၽြန္ေတာ္ လ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီးေမးထားတာေတြ…
'ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြလိုမ်ိဳး ေလ႔က်င့္ဖို႔အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးမရွိဘူး။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲဲ႕ပထဆံုးစတိတ္… ၿပီးေတာ့ ဒါက Guitarတို႔ရဲ႕ေမဂ်ာက လုပ္တာေလ…'
'လိုက္ခဲ႔ေနာ္…'
'လိုက္ခဲ႔!'
အခုေတာ့ အေျဖက အရမ္းကို ထင္ရွားလာသည္။
'So…'
'ဟုတ္…'
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ျပံဳးျပလိုက္သည္။
အဲ႔ဒီအျပံဳးက… တစ္ေယာက္တည္းေသာသူအတြက္္ဘဲ…
'အစ္ကို Soကို သေဘာက်တယ္'
…_…