Soloရဲ႕လက္ရွိအေျခအေနကို ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေစာနက အဖြဲ႕ဆီသြားကာ မေက်နပ္တာေတြကို ထပ္ၿပီးေျပာခ်င္ေနတဲ႔ စိတ္ေတြ ေပါက္လာသည္။
အလုပ္ေတြၿပီးလို႔ ဓာတ္ပံုကလပ္က ထြက္လာတဲ႔အခါမွာ Soloက အားနည္းၿပီး ေနမေကာင္းသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ ပံုမွန္ထက္ပိုၿပီး အသက္႐ႈရခက္ေနတာေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လမ္းေလ်ာက္ေနတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိေနသည္။ ဒါ့အျပင္ အလုပ္ေတြၿပီးေတာ့လည္း သူ႔အေျခအေနေလးကို တစ္ခုေလးေတာင္ ထုတ္မေျပာခဲ႔ဘူး။ ႐ႈတင္က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ အခ်ိန္သိပ္မယူလိုက္ရဘဲ ၿပီးသြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕လက္ေမာင္းကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ဂီတေဆာင္အေရွ႕က ေက်ာက္စားပြဲဝိုင္းမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ လမ္းေလ်ာက္ေနတဲ႔ပံုစံက ယိုင္ေနၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားလိုက္ရတာကို… သူ႔ရဲ႕ကားက ဒီအေဆာင္အေက်ာ္က ကားပါကင္မွာ ရပ္ထားတာ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဓာတ္ပံုကလပ္ကေန ဒီအထိ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ႔တဲ႔အကြာအေဝးေလာက္ေတာင္ မေဝးေတာ့ဘူးဆိုေပမယ့္လည္း သြားေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ ေမ႔လဲသြားမွာကိုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ကားမေမာင္းတက္တာကဘဲ အရမ္းကို ဆိုးရြားလြန္းသည္။
'So ဘယ္လိုေနေသးလဲ' ကၽြန္ေတာ္ လက္ေျမွာက္လိုက္ၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ႔သူရဲ႕နဖူးေလးကို စမ္းလိုက္ေတာ့ အရမ္းပူက်စ္ေနတာဘဲ… ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လွည့္လိုက္ ညာလွည့္လိုက္ႏွင့္ ျဖတ္သန္းျဖတ္လာ လုပ္ေနၾကတဲ႔သူေတြကို ၾကည့္ကာ အိမ္ကို ဘယ္လိုျပန္ပို႔ေပးရမလဲဆိုတာကိုသာ စဥ္းစားေနမိသည္။
'Guitar…' Soloရဲ႕လက္က ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဒီအတိုင္း ေနခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔သေဘာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေခါင္းခါျပသည္။ အဲ႔ဒါနဲ႔ သူ တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ပိုၿပီးနာက်င္ရမွာမို႔လို႔ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းကိုင္လိုက္သည္။
'ေတာင္ခံထားလိုု႔ ရေသးတယ္မွတ္လား။ အစ္ကိုုတိိုု႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႔အခါက်ရင္ ေဆးရွာေပးမယ္' ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕ပူေႏြးေနတဲ႔လက္ေလးကို ဆုတ္ကိုင္ကာ အသာေလး ညစ္လိုက္ၿပီး သူ ေနမေကာင္းမွန္းသိေနတာကို ဘာလို႔ ဆက္ၿပီး ႐ႈတင္လုပ္ခိုင္းရတာလဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ ဆူပူေနမိသည္။ ေဒါသေတြ ထြက္ရမယ့္အစား အနည္းဆံုးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕စတူရီယိုအခန္းထဲက အပူခ်ိန္ကို ျမင့္ခိုင္းလိုက္သင့္သည္။ သူ႔ရဲ႕က်န္းမာေရးကို ကၽြန္ေတာ္ ေမ႔သြားခဲ႔တာဘဲ…
'So!'
အသံလာရာကို အံ႔ၾသစြာနဲ႔လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ ထိုအသံပိုင္ရွင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို လာေနသည္။ အဲ႔ဒီသူကေတာ့ Star Moonပြဲတုန္းက Soloစင္ေပၚမွာ သီခ်င္းဆိုေနတဲ႔အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္႔အေနာက္မွာ လာရပ္တဲ႔ေကာင္ေလး… ၿပီးေတာ့ အဲ႔ဒီေန႔ ပြဲၿပီးခါနီးမွာ သီခ်င္းဆိုတဲ႔အဆိုေတာ္ကလည္း ဒီေကာင္ေလးဘဲ…
'P'Gui… မဂၤလာပါ' သူက လက္အုပ္ခ်ီကာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ႏူတ္ဆက္လာၿပီးေတာ့ ျပံဳးျပလာသည္။ 'ကၽြန္ေတာ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းKaoပါ။ ဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲ အစ္ကို…'
Kaoက Soloရဲ႕ေဘးနားမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ညိဳးေလးႏွင့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေခါင္းကို ထိုးလိုက္သည္။ သူက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို စေနတာ… အစခံေနရတဲ႔လူရဲ႕မ်က္ႏွာထားက တင္းသြားၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕လက္ညိဳးကို ဖယ္လိုက္သည္။ ၾကည့္ရတာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ေနသလိုဘဲ…
'Soက ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ… ညီေလး ကားေမာင္းတက္လား မသိဘူး။ အစ္ကိုက ကားမေမာင္းတက္လို႔…' ကၽြန္ေတာ္႔ေပါင္ေပၚ ေခါင္းအံုးၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဗိုက္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ရွိေနတဲ႔႔ေကာင္ေလးရဲ႕ေခါင္းကို ငံု႔ၿပီး ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူလာသည္။
'အသနားခံေနတဲ႔ေခြးေလး က်ေနတာဘဲ…' Kaoက ေျပာလာသည္။ 'အစ္ကို စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့… ကၽြန္ေတာ္က Jediနဲ႔ မုန္႔သြားစားဖို႔ လုပ္ေနတာ… သူ႔ကို ေစာင့္လိုက္ေလ… အစ္ကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သူ အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးလိမ္႔မယ္'
'ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္… ဒါနဲ႔ ညီေလးနဲ႔ ညီေလးသူငယ္ခ်င္းတို႔က အခုထိ မျပန္ရေသးဘူးဆိုေတာ့ ဘာေတြလုပ္ေနၾကလို႔လဲ'
'ကၽြန္ေတာ္က သီခ်င္းေလ႔က်င့္ေနတာ… Jediကေတာ့ စာလုပ္ေနတာေပါ့…'
နားလည္တဲ႔သေဘာအေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။ ဆရာဝန္ေတြအေၾကာင္းကိုေတာ့ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ စာအရမ္းႀကိဳးစားရတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိသည္။
'စာေတြ ေသခ်ာလုပ္ေနာ္…'
'ဒီအခ်ိန္ဝန္းက်င္က လုပ္စရာ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးဘဲ… အစ္ကိုရာ… ဌာနတိုင္းကလည္း ဂ်ဴနီယာေတြနဲ႔အတူ Activitiesအခ်ိဳ႕ကို လုပ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဌာနကလည္း ကမ္းေျခကို သြားၾကမွာ…' Kaoက ေျပာေနရင္း သူ႔ရဲ႕ေခါင္းေလးကို ေက်ာက္စားပြဲေအာက္သို႔ ေရာက္ေအာင္ခ်လိုက္ၿပီး Soloကို ၾကည့္လိုက္ကာ… 'ဒီေကာင္Soloက ပထမဆံုး ကမ္းေျခမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေပးရမွာေလ…'
ၿပီးခဲ႔တဲ႔အပတ္ေလာက္က Soloက ကမ္းေျခမွာ ေဖ်ာ္ေျဖရမွာတစ္ခုရွိတယ္လို႔ သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာဖူးသည္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ရက္လဲဆိုတာကိုေတာ့ ေျပာမျပဖူးဘူး။
'အစ္ကိုလည္း လိုက္သင့္တယ္'
'ဘယ္လိုက္ရမွာတုန္း…'
ကၽြန္ေတာ္ Kaoကို ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ႐ႈပ္ေထြးတဲ႔အေတြးနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ႔အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္။
'ကမ္းေျခကိုသြားဖို႔ ဖိတ္တဲ႔သူေတြက အစ္ကိုတို႔ အင္ဂ်င္နီယာေမဂ်ာကေလ… အစ္ကိုတို႔ေမဂ်ာက လုပ္တဲ႔ပြဲကိုု ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဖိတ္တာ မဟုတ္လား'
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဂ်ဴနီယာေတြနဲ႔အတူ သြားရမယ့္ခရီးအစီစဥ္ကို မွတ္မိလာေအာင္ ျပန္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္လိုက္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းေျပာေနၾကတာကို သတိရသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဂ႐ုမစိုက္မိတဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာ ျဖစ္သြားတာဘဲ…
'အစ္ကိုက Activityေတြမွာ ပါေနၾကမဟုတ္ေတာ့ သြားရမလား မသြားရမလားဆိုတာေတာင္ မသိေသးဘူး'
'ဒါေပမယ့္ အစ္ကို သြားသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္' Kaoက ျပံဳးျပလိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ဗိုက္မွာကပ္ေနတဲ႔ ေခါင္းပိုင္ရွင္ေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကည့္လိုက္တဲ႕အခါမွာ ေခြးေပါက္စေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမာ့ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ အသံထြက္ၿပီး ရယ္လိုက္မိသည္။ သူ႔ရဲ႕ေမးေစ႔က ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ဗိုက္ေပၚ ေထာက္ထားၿပီး မ်က္လံုးေတြက တလဲ႔လဲ႔ေတာက္ပေနသည္။ အခုခ်ိန္အတြင္းမွာ သူ ေနမေကာင္းတာေတြ ေပ်ာက္သြားသလိုပင္…
'ဒီမနက္တုန္းကေကာ သူ႔အေျခအေနက ဘယ္လိုလဲ' ကၽြန္ေတာ္ Kaoကို ေမးလိုက္မိသည္။
'သူ တစ္မနက္လံုး အိပ္ေနတာ… ဒီေန႔ ေန႔လည္စာကိုလည္း သူ မစားဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ အလုပ္ႀကီးတစ္ခု လုပ္စရာရွိတယ္ေလ… အဲ႔ဒါ ေလ႔က်င့္ဖို႔အခ်ိန္မရလို႔ သူ တစ္ေယာက္တည္း ေလ႔က်င့္ၿပီး ေန႔လည္စာ မစားဘဲေနေနတာ… အစ္ကို သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္႔အစား နည္းနည္းပါးပါးဆူေပးပါဦး' Kaoက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးေနသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီလို႔ ထင္ထားတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ေခါင္းေလးက ေထာင္လာၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို ဘာမွမေျပာဘဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔အၾကည့္ေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
'So…'
'ေဟး!!'
စကားေျပာတာ ရပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည့္ေနတဲ႔လမ္းေပၚမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေျပးၿပီး လာေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူက ဒီႏွစ္ရဲ႕ ဒုတိယMoonဆိုတာကိုပါ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ရသည္။ ဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြက သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့… Jediက Soloရဲ႕ေဘးနားမွာ ထိုင္ၿပီးတာနဲ႔ အသက္ကို ျပင္းျပင္း႐ႈေနသည္။ ၾကည့္ရတာ သူ႔ကို တစ္ခုခုလိုက္ေနလို႔ ေျပးေနရတဲ႔ပံုစံမ်ိဳး…
'P'Gui… မဂၤလာပါ…'
'မဂၤလာပါ…'
'မင္း ဘာလို႔ ေျပးလာတာလဲ' Kaoက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ေရဘူးေပးလိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ပါ သိခ်င္ေနတဲ႔ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္သည္။
'ငါ စီနီယာေတြဆီကေန ေျပးလာတာ… ငါ့ပန္းခ်ီဆြဲဖို႔အတြက္ မင္းက သူတို႔ကို ခြင့္ေပးလိုက္တာေလ… ငါ အရမ္းပင္ပန္းတာဘဲ…' Jediက ေရဘူးကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီးေတာ့ စကားဆက္ေျပာသည္။ 'သူတို႔က ငါ့ကို သံုးရက္တိတိ စိတ္ဒုကၡေပးၿပီးသြားၿပီ။ ငါ့ကို ဗလာက်င္းမေနခိုင္းသ၍က အဆင္ေျပတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း စဥ္းစားၾကည့္စမ္း… ငါ အေဆာင္ထဲက ထြက္လာၿပီး ကားပါကင္ကို လာတဲ႔အခါမွာ အစ္ကိုတို႔က အေမွာင္ထဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနမယ္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းမေနဘူးလား'
'အင္း… ေကာင္းတယ္။ မင္း Ai'Soကို အရင္ပို႔ေပးလိုက္ပါဦး… သူ ေနမေကာင္းဘူး။ ေသေတာ့မလိုျဖစ္ေနတာ…' Kaoက ရယ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ဗိုက္ထဲ အခုထိ နစ္ျမဳပ္ေနတုန္းျဖစ္ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။
'ဟင္…' Jediက ပင္ပန္းေနေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ ျပံဳးလိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၾကည့္လာသည္။ 'ကၽြန္ေတာ္ ကားနဲ႔လိုုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ… ၿပီးေတာ့ ၾကည္ႏူးေနတာေလးကို ၾကည့္ၾကတာေပါ့…'
လ်ိဳ႕ဝွက္တဲ႔အဓိပၸာယ္ေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးေနၾကတဲ႔ဂ်ဴနီယာႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ ထူးဆန္းစြာ ပူလာတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ သူတို႔ကို ေက်းဇူးတင္တဲ႔အေနနဲ႔ ျပံဳးသာျပလိုက္သည္။
Jediက Soloကို ကားဆီ သယ္သြားဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကူညီေပးသည္။ Kaoကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေရွ႕ကေန သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႔ ဦးေဆာင္ၿပီးသြားေနတာ… ကၽြန္ေတာ္က Soloနဲ႔အတူ အေနာက္ခန္းမွာဘဲ ထိုင္လိုက္ရသည္။ ဘာလို႔လဲဆို္ေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္က အေရွ႕ခန္းမွာ ေနရာအျမန္ယူလိုက္တာကို… ကၽြန္ေတာ္ ကားထဲဝင္ထိုင္ၿပီး တံခါးပိတ္ၿပီးတာနဲ႔ Soloက ကၽြန္ေတာ္႔ပုခံုးေပၚ ေခါင္းေလးတင္ၿပီး မွီလာသည္။ ဒါေပမယ့္ ၿပီတီတီျဖစ္ေနတဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုသာ ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ Jediရဲ႕အကူအညီႏွင့္အတူ Soloရဲ႕အိမ္ေပၚသို႔ ေရာက္လာခဲ႔သည္။ Soloကိုေတာ့ ဆိုဖာေပၚမွာ ထားထားသည္။ အိမ္ကို လိုက္ဘဲပို႔မယ္လို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ ထိုင္ၿပီး ဂိမ္းေဆာ့ေနၾကသည္္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ သူတို႔က ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့…
'အစ္ကိုက ဟင္းေကာင္းေကာင္းခ်က္တက္တယ္ဆို… ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခ်က္ေကၽြးပါလား'
အဲ႔ဒါနဲ႔ သူတို႔ကို Soကို အိပ္ခန္းထဲ ေခၚသြားခိုင္းလိုက္သည္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ဟင္းခ်က္ဖို႔ ျပင္ဆင္မယ္ေပါ့… ဒါေပမယ့္ သူတို႔က အေျဖအေနနဲ႔ ေခါင္းခါျပလာသည္။
'အစ္ကိုကလြဲၿပီးေတာ့ အျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အိပ္ခန္းထဲကို အဝင္မခံဘူးတဲ႔…'
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္ အဝင္မခံတဲ႔အခန္းကို ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႔အခန္းလို ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္လုပ္ေနတာေလ…
စဥ္းစားၾကည့္ေလေလ ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ႏွာႀကီး ပူေႏြးလာတယ္လို႔ ခံစားေနရတာေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေဝးရာသြားၿပီးေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ေနလိုက္သည္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ အသင့္စားထမင္းဘူးေတြ မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ ထမင္းခ်က္ရသည္။ ဟင္းခ်က္ဖို႔အတြက္ မီးဖိုေပၚ အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးသြားတဲ႔အခါမွာ ဆိုဖာေပၚမွာ လွဲေနတဲ႔ ဖ်ားေနတဲ႔သူဆီကို သြားလိုက္သည္။
'So…' ကၽြန္ေတာ္ Soloေဘးက ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ရင္း သူ႔နာမည္ကို ေခၚလိုက္မိသည္။ ေခါင္းအထိ ေစာင္ကို ျခံဳထားတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ေခါင္းက ေစာင္ပံုေတြၾကားထဲကေန ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထြက္လာၿပီးေတာ့…
'Guitar…' သူ႔ရဲ႕အသံက အားပ်က္ေနတဲ႔အသံမ်ိဳးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သနားမိသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ကို အျမန္လွမ္းကိုင္လာတာေၾကာင့္…
'ဟင္းခ်က္တာကို ေစာင့္ေနတုန္း အခန္းထဲဝင္ၿပီး အရင္အိပ္ေနလိုက္ေလ…'
'မသြားခ်င္ပါဘူး'
'ဘာလို႔ အရမ္းေခါင္းမာေနရတာလဲ'
'ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔နဲ႔ အစ္ကို႔ကို မထားခဲ႔ခ်င္လို႔…' Soloက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကို လွည့္ကာ အက်ယ္ႀကီး ေျပာလိုက္သည္။
'အစ္ကို ၾကားတယ္မွတ္လား!!! ဒီက လူႏွစ္ေယာက္က အစ္ကိုနဲ႔အတူတူရွိခ်င္လို႔ပါဗ်ာ…' Kaoက ႏူတ္ခမ္းကို ဆူထားလိုက္ၿပီးေတာ့ Jediနဲ႔အတူ ငိုခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။
'ဆိုေတာ့ မင္း အစ္ကိုနဲ႔ ရွိေနတဲ႔အခ်ိန္တိုင္းမွာ ငါတို႔လို သူငယ္ခ်င္းေတြက အေရးမပါေတာ့ဘူးေပါ့…'
'နားလည္တယ္ဆို မင္းတို႔ ျပန္လိုက္ေတာ့…' Soloက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျပန္ၿပီး တုန္႔ျပန္လိုက္သည္။
'ေဆာ္တီးဘဲ… P'Guiခ်က္ထားတာကို စားသြားဦးမွာ…' Kaoနဲ႔ Jediတို႔က စကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ လွည့္ၿပီး ဂိမ္းျပန္ေဆာ့ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး စိတ္ဆိုးေနတဲ႔မ်က္ႏွာပံုစံျဖစ္ေနတဲ႔ ေနမေကာင္းတဲ႔သူကို လံုးဝဂ႐ုမစိုက္…
ကၽြန္ေတာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကို အသာေလးညစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ ေျပာလိုက္တဲ႔စကားေတြေၾကာင့္ ရွက္ေနတာေတြကို ျပံဳးျပရင္း ဖုန္းကြယ္လိုက္သည္။ ဒီေခြးေပါက္စေလးက တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ပိုပိုၿပီးစကားမ်ားလာသလို သူ႔ရဲ႕အတြင္းစိတ္ကိုလည္း ပိုပိုသိလာရသည္။ နည္းနည္းေလးရွက္မိတယ္လို႔ ခံစားရတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး စိတ္မပူဘူး။
'ေစာင့္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ခဏေလာက္အိပ္လိုက္… အစ္ကို အရင္သြားခ်က္လိုက္ဦးမယ္'
ေနမေကာင္းတဲ႔သူရဲ႕လက္ထဲက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ေလးကို အသာေလးဆြဲထုတ္လိုက္ေပမယ္႔ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ မလႊတ္ေပးခ်င္တဲ႔ပံုစံျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူက ေခြးေပါက္ႀကီးလိုဘဲ ကၽြန္ေတာ္႔လက္ကို ကိုင္ၿပီး အေနာက္က လိုက္လာခဲ႔သည္။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ အိပ္ခန္းထဲဝင္ဖို႔ ျငင္းေနေသာ္လည္း ထိုေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔အနားမွာ ရွိေနတဲ႔ထမင္းစားစားပြဲေပၚ ေမွာက္အိပ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေပၚ ေစာင္ျခံဳထားဖို႔လည္း မေမ႔ခဲ႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ သာမန္ဟင္းေတြေလာက္ဘဲ ခ်က္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္ၿပီး ျပင္ဆင္ၿပီးတဲ႔အခါမွာ ဂိမ္းေဆာ့ေနတဲ႔ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚလိုက္သည္။ သူတို႔ကလည္း ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာၾကသည္။ Soloအတြက္ ထမင္းပန္းကန္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ေပးၿပီးေတာ့့ သူ႔ရဲ႕ေဘးနားမွာ ဝင္ထုိင္လိုက္သည္။
'Guitar…'
ေစာင္ထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ႔ေခြးေပါက္စေလးက ေခါင္းေလးေပၚလာၿပီး ျပံဳးလာတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းပန္းကန္ယူလိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာဘဲနဲ႔ သူ႔ကို ခြံ႕ေကၽြးလိုက္သည္။
'ငါ့သူငယ္ခ်င္းက မသန္မစြမ္းျဖစ္ေနတာဘဲ…'
Soloရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ကၽြန္ေတာ္ ခြံ႕ေကၽြးလာမွာကိုဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ စေနာက္ၿပီးေျပာေနတဲ႔စကားေတြကို နည္းနည္းေလးေတာင္ သူ ဂ႐ုမစိုက္… ကၽြန္ေတာ္ကဘဲ မေနႏူိင္ မထိုင္ႏူိင္ေတြျဖစ္ေနတာ…
ဒါက ရွက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ပိုအေလးထားၿပီးလုပ္ေနရတာ… တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သာ မခြံ႕ေကၽြးဘူးဆိုရင္ သူ စားဖို႔ျငင္းမွာ ေသခ်ာသည္။
Soloကို ခြံ႕ေကၽြးၿပီးတဲဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း စားလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ Soloက သိပ္မစား… ထည့္ေပးတာရဲ႕တစ္ဝက္ေလာက္ဘဲ ကုန္သည္။ သူ ေနလို႔မေကာင္းတာေၾကာင့္လည္း ပါမွာေပါ့…
'ဗိုက္ဝသြားၿပီ' Soloက သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေစာင္ပံုေတြၾကားထဲ ျပန္ႏွစ္လိုက္ျပန္သည္။
'နည္းနည္းစားပါဦး… အခုမွ တစ္ဝက္ေတာင္မရွိေသးဘူး'
ထမင္းကို ခပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းအတြင္တြင္ခါေနတဲ႔ေကာင္ေလးေရွ႕မွ ထားလိုက္သည္။
'မစားခ်င္ေတာ့ဘူး'
'So…' ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ညင္သာစြာ ေခၚလိုက္သည္။ Soloကေတာ့ ေစာင္ပံုၾကားထဲကေန ေခါင္းေလးထြက္လာကာ ၾကည့္ေနေသာ္လည္း စားဖို႔ကို ျငင္းဆန္ေနဆဲ…
Soloရဲ႕မ်က္လံုးေတြက မွိတ္လိုက္ ဖြင့္လိုက္ျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ စားဖို႔ကို ျငင္းဆန္ေနတုန္း… ကၽြန္ေတာ္ ပန္းကန္ေတြကို ကူေဆးေပးေနတဲ႔Jediကို ထမင္းပန္းကန္ေပးလိုက္ကာ ေနမေကာင္းတဲ႔သူကို ေဆးတိုက္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။
'P'Gui… ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရင္သြားႏွင့္ၿပီ။ အစ္ကို႔လက္ရာက အရမ္းအရသာရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္လာဦးမယ္ေနာ္…' Kaoက အေတာက္ပဆံုးျပံဳးျပလိုက္ၿပီးေတာ့ ဗိုက္ကေလးကို ပြတ္သပ္ကာ ေျပာလာသည္။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ျပံဳးျပၿပီး ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္သည္။
'Solo ငါ မင္းကားကို ဌားသြားမယ္ေနာ္… မနက္ျဖန္ ငါျပန္ေပးမယ္' Jediက Soloအနားေလ်ာက္သြားၿပီးေတာ့ ကားေသာ့ကို ယူဖို႔ ျပင္လိုက္ေပမယ္႔ ရုတ္တရက္ဆိုသလို လမ္းေလ်ာက္တာ ရပ္လိုက္ၿပီး ျပံဳးျပလာသည္။ 'အခု အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ… ငါတို႔ ဒီမွာ အိပ္သြားလို႔ရတာဘဲ… မနက္ျဖန္က်မွ ငါ့ကားကို ငါသြားျပန္ယူ…'
'So!'
ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ကားေသာ့ကို ယူကာ သူ႔သူူငယ္ခ်င္္းရဲ႕မ်က္ႏွာတည့္တည့္သို႔ ပစ္ထည့္လိုုက္တဲ႔ ေနမေကာင္းေသးတဲ႔ေကာင္ေလးကိို လွွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ Jediက ဖမ္းမိလိုက္တာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွမထိခိုုက္…
'ဒီေကာင္ကို ထိန္းေပးပါဦး အစ္ကိုရာ…' Jediက ျပံဳးျပကာ လက္ျပႏူတ္ဆက္ရင္း Kaoနဲ႔အတူ ထြက္သြားသည္။
'အဲ႔လို ႐ုတ္တရက္ႀကီး မလုပ္နဲ႔ေလ… Jediသာ ဖမ္းလို႔မမိဘူးဆိုရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ' မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ေနၿပီး ေစာင္ပံုေတြၾကားထဲ လူးလိမ္႔ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို လွည့္ၿပီး ဆူလိုက္သည္။
'Guitar…' Soloက နာမည္ေခၚလာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူက သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ေစာင္ေတြကို ဖယ္လိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔တန္းလိုက္ၿပီး မတ္တပ္လ်က္ရွိေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ခါးကို ဆြဲယူၿပီး ဖက္လိုက္သည္။
ဒီေခြးေပါက္စေလးကေတာ့…
'သြားအိပ္ေတာ့… ခဏ… အစ္ကို ေရပတ္တိုက္ေပးမယ္' အဆံုးမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕အသနားခံမႈေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ က်႐ႈံးသြားခဲ႔ျပန္ၿပီ။ သူ႔ကို ညင္ညင္သာသာေလး ျပန္ေျပာလိုက္မိသည္။
Soloက ကၽြန္ေတာ္႔ေနာက္ကို လိုက္လာၿပီးေတာ့ အိပ္ယာေပၚကို အျမန္တက္လိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕အက်ီေတြကို ခၽြတ္ၿပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က အဝတ္စိုေလးႏွင့္ အျမန္တိုက္လိုက္ၿပီးေတာ့ အက်ီအသစ္ေတြ လဲေပးလိုက္သည္။ ေနမေကာင္းတဲ႔သူကို စိတ္ပူေနတာေၾကာင့္ အျမန္လုပ္ေနတဲ႔အျပင္…
သူ႔ကို သုတ္ေပးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကၽြန္္ေတာ္ ဘယ္လိုေတာင္ရွက္ေနမိလဲဆိုတာ မေျပာတက္။ Soloက ေမာပန္းေနတာေၾကာင့္ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ အခ်ိန္အေတာ္အၾကာထိ မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ေနရတဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ႏွာကို သူ ျမင္လိုက္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အျခားေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတူရွိေနရင္ ဘာမွမျဖစ္ႏူိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲ႔ဒီေယာက်ာ္းေလးက အျခားေယာက်ာ္းေလးအတြက္ ထူးျခားေနတဲ႔သူျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေကာ…
'Guitar…'
ျပံဳးေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ေခါင္းေလးကို အသာေလးဖြလိုက္ကာ ျပံဳးျပလိုက္သည္။
'အင္း…'
'ႏူိ႔ေသာက္ခ်င္တယ္…'
ေနမေကာင္းတဲ႔ေကာင္ေလးအတြက္ ႏြားႏူိ႔ကို ေႏႊးေပးလိုက္သည္။ သူ ႏူိ႔ေသာက္ၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အခုအခ်ိန္ႀကီး အေဆာင္ျပန္ခြင့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာေနတာကို… ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာတဲ႔အခါမွာေတာ့ Soloက အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ သူက ကုတင္ရဲ႕တစ္ဖက္အျခမ္းမွာ လွဲေနၿပီးေတာ့ က်န္တဲ႔တစ္ဖက္မွာ ထားေနက်အတိုင္းေလး ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ဖို႔အတြက္ ေခါင္းအံုးကို ထားေပးထားတာ…
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာဆီ ေလ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး ထိုင္လိုက္ကာ ေခါင္းအံုးေပၚသို႔ လွဲအိပ္လိုက္သည္။ ေနမေကာင္းတဲ႕ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ဖို႔အတြက္ တစ္ဖက္သို႔ လွည့္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လက္ေတြက ေနမေကာင္းလို႔ ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ႔ပါးျပင္ကို အသာေလးထိေတြ႕လိုက္သည္။
အင္း… မနက္ျဖန္က ပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ သူ ေကာင္းေကာင္းအနားယူလို႔ရသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္တဲ႔ရက္ဆို ဒီေကာင္ေလးက ေလ႔က်င့္တာကို နားမွာ မဟုတ္ဘူး။
Soloက ပိုၿပီးနီးကပ္လာေအာင္ေရြ႕လာၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ခါးကို ဖက္လိုက္သည္။ သူ႕ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကေတာ့ ပိတ္ထားတုန္းဘဲေပါ့…
'မအိပ္ေသးဘူးလား' ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး သည္းခံႀကိဳးစားတဲ႔ပံုဖမ္းခဲ႔တဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ေခါင္းကို ဖြလိုက္သည္။
'အင္း…'
သူ ညည္းသံေလးထြက္လာၿပီး ဝန္ခံေပမယ့္ မ်က္လံုးေတြကေတာ့ မွိတ္ထားတုန္း…
'အစ္ကိုတို႔ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္းကိုလည္း ေသခ်ာမေျပာျပရေသးဘူး။ ေဆးေသာက္ဖို႔ကိုေကာ ဘာလို႔ျငင္းတာလဲ' အဲ႔အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဆူရဦးမယ္ဆိုၿပီး ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။
'မနက္ျဖန္မွ ေျပာရေအာင္…'
က်ယ္ေလာင္တဲ႔အသံႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ပိုၿပီးတင္းၾကပ္စြာ ဖက္လာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အရည္ေပ်ာ္သြားရျပန္သည္။
'အိုေက… မနက္ျဖန္ေပါ့… အစ္ကို မီးေတြ ပိတ္လိုက္ဦးမယ္'
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလည္းေျပာ မီးပိတ္ရန္ သြားဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ Soloက ကၽြန္ေတာ္႔လက္ေမာင္းေတြကို လြတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕နဂိုမူလေနရာကို ေရြ႕လိုက္သည္။
မီးပိတ္ၿပီး ျပန္လာကာ ကၽြန္ေတာ္႔ေနရာမွာဘဲ လွဲခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ႏွလံုးခုန္သံေတြကို တည္ၿငိမ္သြားေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ႏွလံုးခုန္သံက အရမ္းျပင္းထန္ၿပီး က်ယ္ေလာင္ေနတာေၾကာင့္ တစ္ဖက္က ေကာင္ေလးၾကားသြားမွာကို ေၾကာက္ေနမိသည္။ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္တုန္းက ရင္ခုန္ခဲ႔သလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ဒီအႀကိမ္မွာေတာ့ အရမ္းျပင္းထန္လာတယ္လို႔ ခံစားေနရတာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ႔တရားခံကိုဘဲ အျပစ္ေပးခ်င္ေနသည္။
တျဖည္းျဖည္းတိုးလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ေနာက္ေက်ာကေန ခါးကို ဆြဲယူကာ ဖက္လိုက္တဲ႔သူကိုေပါ့… ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လည္ပင္းဂုတ္သားေတြက သူ႔ရဲ႕ပူေႏြးေနတဲ႔ ဝင္ေလထြက္ေလေတြကို ခံစားေနရသည္။
'အစ္ကို႔ကို အဖ်ားကူးသြားမွာ မေၾကာက္ဘူးေပါ့…' ကၽြန္ေတာ္ ဒီအတိုင္းေလးဘဲ ေမးလိုက္မိတာ… ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ခါးေပၚမွာရွိေနတဲ႔ သူ႔ရဲ႕လက္ေတြေပၚ ကၽြန္ေတာ္႔လက္ကို တင္လိုက္သည္။
'ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး'
'…'
'အစ္ကို ေနမေကာင္းဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္ေပးမွာေပါ့…'
…_…