ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေနတာ အခုဆို သံုးရက္ရွိေနၿပီ။ Soloကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေန႔တိုင္း လာေတြ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အဆိုင္း စတဲ႔အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူ လာတယ္။ သူ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာၿပီးေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ႕ေထာင့္နားေလးမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနေတာ့တာပဲ… ကၽြန္ေတာ္ လုပ္တဲ႔အခ်ိန္ပိုင္းအဆိုင္းမွာ လူက သိပ္မရွိတာဘဲ ကံေကာင္းသည္။ လူေတြကလည္း လာတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔ေတြက မွာထားတာ ျမန္ျမန္ရဖို႔သာ စိတ္ထက္သန္ေနတာေနတာေၾကာင့္ ေထာင့္စြန္းေလးမွာ ထိုင္ေနတဲ႔ တကၠသိုလ္တစ္ခုလံုးရဲ႕ Moonကို သတိထားမိမွာမဟုတ္။ Soloကေတာ့ အျမဲတမ္း သူ႔အလုပ္လုပ္ကို ၿပီးေအာင္ အရင္လုပ္တယ္။ သူ႔အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ထိုင္ခံုေနရာေျပာင္းၿပီး သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနတာ… ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ ၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ အဲ႔ဒီေခြးေပါက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္ေပးလာမယ့္ ႏြားႏူိ႔တစ္ခြက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ပိတ္ၿပီးတဲ႔အထိ သူက ထိုင္ေစာင့္ေနၿပီးေတာ့ ဆိုင္သိမ္းၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဆာင္ကို လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မလိုတဲ႔ရက္ေတြဆိုရင္ သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေဆာင္ကို ညတိုင္း လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဖ်ာ္ေပးမယ့္ ႏြားႏူိ႔တစ္ခြက္ကို ေစာင့္ေနၿပီးေတာ့ အဲ႔ဒီ ႏြားႏူိ႔တစ္ခြက္ကို ေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ကြန္ဒိုကို ျပန္တယ္။
သူနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ျဖတ္သန္းရတဲ႔ ေန႔စဥ္ပံုစံမ်ိဳးက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေနသားက်သြားလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိ…
ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ အိပ္ယာထဲ မဝင္ခင္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျမဲတမ္းေတြ႕ေနၾကတယ္ဆိုတာ ပံုမွန္မဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ထားလိုက္ပါေတာ့…… ဟူး………
တကယ္လို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ေပ်ာ္ရြင္ေစတယ္ဆိုရင္ အဲ႔ဒါက မွ်တတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။
'Guitar…' အဲ႔ဒီ ေခၚသံေလးက ေန႔တိုင္းလိုလို စားပြဲခံုသုတ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို ရပ္တန္႔သြားေအာင္ လုပ္ႏူိင္သည္။ ဒီေန႔ သူအရမ္းေနာက္က်ေနတာ… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုဘဲ ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္ေလ…
'ဘာလို႔ ဒီေန႔ အရမ္းေနာက္က်…' ကၽြန္ေတာ္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိၿပီး ထိုေကာင္ေလးရဲ႕အေျခအေနကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမယ့္စကားေတြက တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္သည္။
Soloတစ္ကိုယ္လံုး ေျခဖ်ားက ေခါင္းအထိ စိုရြဲေနသည္။ သူ႔ဆံပင္က ေရစက္ေတြကလည္း မ်က္ႏွာေပၚသို႔ တစ္စက္ၿပီး တစ္စက္က်ဆင္းေနၿပီးေတာ့ သူရဲ႕ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းကလည္း စိုရြဲေနတာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းသားေတြကိုေတာင္ ေဖာက္ၿပီး ျမင္ေနရသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက အရမ္းပင္ပန္းေနတဲ႔ပံုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ကို အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္လႊတ္ၿပီး အိပ္ခိုင္းလိုက္ခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ Soloက နားေထာင္မွာမွ မဟုတ္တာ……
Soloက သူ တစ္ကိုယ္လံုးစိုေနတာကို သိေနတာေၾကာင့္ ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္မလာ… သူ ဒီအတိုင္း ဝင္ေပါက္က ေျခသုတ္ဖ်ာေပၚမွာ ရပ္ေနသည္။ အဲ႔ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ဆီ သြားလိုက္ၿပီး သူ႔ကို ဆိုင္ထဲ ဝင္ခိုင္းကာ ေကာင္တာအေရွ႕က ခံုမွာ ထိုင္ခိုင္းလုိက္သည္။
'ၾကမ္းျပင္က စိုသြားရင္ သုတ္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းေနမေကာင္းျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ' ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္တာျပန္သြားေနတဲ႔အခ်ိန္မွာဘဲ သူ႔ကို ဆူလိုက္မိသည္။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ဘဲ ဆိုင္မွာ မသံုးရေသးတဲ႔ သဘက္အသစ္ ရွိေသးလို႔ေပါ့…
'ေတာင္းပန္ပါတယ္'
ကၽြန္ေတာ္ အျပံဳးပါးပါးေလးျပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို စိတ္မဆိုးေၾကာင္း ျပလိုက္သည္။ ေရစိုၿပီး ပင္ပန္းေနတဲ႔ ဒီမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ၿပီး ဘယ္သူက စိတ္ဆိုးႏူိင္မွာလဲ။
'ဘာေတြလုပ္လို႔ ဒီလို ေရေတြ စိုလာတာလဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း ဒီေန႔လာတာ ေနာက္က်တယ္' ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေခါင္းေလးေပၚ သဘက္တင္ကာ ညင္ညင္သာသာေလးသုတ္ေပးရင္း ေျပာလိုက္မိသည္။ Soloရဲ႕ေနာက္ေက်ာက ေကာင္တာကို မွီထားတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔အေရွ႕မွာရပ္ၿပီး သူ႔ေခါင္းကို သုတ္ေပးလို႔ရသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေနရသည္။
ကၽြန္ေတာ္ သူ ျပံဳးေနတာကို ျမင္လိုက္ရသည္။
ဒီလို ရွားပါးလွတဲ႔အျပံဳးက ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားအေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔အျပံဳးနဲ႔ ေနသားမက်ေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမလုပ္ႏူိင္ေတာ့ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ေတာက္ပစြာ ၾကည့္ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြကို သဘက္ေလးနဲ႔ဖံုးလိုက္ၿပီး ေခါင္းကို ဆက္သုတ္ေပးလိုက္သည္။
'ဗီဒီယို ႐ုိက္ေနရတာ…'
'မေန႔က အစ္ကို႔ကို ေျပာတဲ႔တစ္ခုလား။ ညေနကတည္းက ၿပီးေနၿပီလို႔ေတာင္ အစ္ကိုက ထင္ေနတာ…' မေန႔က အိမ္ျပန္တဲ႔အခ်ိန္မွာ Soloက ေက်ာင္းအတြက္ ဗီဒီယို႐ုိက္ဖို႔ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပခဲ႔သည္။ ဒါေပမယ့္ ေန႔လည္၄နာရီကတည္းက စမယ္လို႔ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပခဲ႔တာ…
'ဗီဒီယို ႐ုိက္ကြင္းက ေန႔လည္မွစတာ… ဒါေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနာက္က်သြားတယ္'
'ဘာလို႔ အဲ႔ေလာက္ေတာင္ ၾကာရတာလဲ'
'ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ႏူိင္လို႔ေလ…'
'So… ဆိုင္ေရွ႕ကို အရင္သြားႏွင့္ပါလား။ ခဏေန အစ္ကို လိုက္လာခဲ႔မယ္'
Soloက ဘာေမးခြန္းမွမထုတ္ဘဲ ေခါင္းသာညိမ့္ျပၿပီး ဆိုင္အျပင္ဘက္သို႔ ထြက္သြားသည္။
သူက ေရစိုႀကီးနဲ႔ကို ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး စကားဆက္ေျပာႏူိင္မွာလဲ။ သူ႔ရဲ႕ပံုစံက မေအးတဲ႔ပံုစံေပါက္ေနေပမယ့္လည္း ေသခ်ာတစ္ခုက သူ ေအးေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ ေအးေနတယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖြင့္ေျပာမွာမဟုတ္။
ဆိုင္မပိတ္ခင္အခ်ိန္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကမ္းတိုက္တံကို ျမန္ျမန္ယူလိုက္ၿပီး ေရစိုေနတဲ႔ၾကမ္းျပင္ကို ခပ္သြက္သြက္ေလး သုတ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ပိတ္ၿပီး အျပင္ထြက္လာတာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ ပံုမွန္ထက္ပိုတဲ႔ႏႈန္းနဲ႔ သူ ကားပါကင္ထိုးထားတဲ႔ေနရာသို႔ ျမန္ျမန္ေလ်ာက္သြားသည္။ သူ ကားပါကင္ထိုးေနက်ေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေနၿပီ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက အဲ႔တစ္ေနရာတည္းမွာဘဲ ေန႔တိုင္း ကားပါကင္ထိုးေနက်ျဖစ္တာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ကားအဲလ္ကြန္းကို ဖြင့္ဖို႔လုပ္ေနတဲ႔ သူ႔ရဲ႕လက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
'အစ္ကို မပူဘူးလား'
သူ႔ရဲ႕အတည္ေမးလာတဲ႔ မ်က္ႏွာပံုစံေၾကာင့္ အသည္းယားလာၿပီး ပါးေတြကို ဆြဲညစ္ခ်င္မိသည္။ အခုေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ကို ကိုင္ထားတာဘဲ ေကာင္းသည္။
'အဲ႔ဒါဆို Soေကာ မေအးဘူးလား' ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေမးလိုက္မိသည္။
'မေအးပါဘူး'
'အစ္ကို႔ကို မလိမ္နဲ႔ေနာ္…' ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕အေျဖအေပၚ သေဘာမက်ဘူးဆိုတာ သူ သိေစဖို႔အတြက္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျပလိုက္သည္။
'ေတာင္းပန္ပါတယ္' Soloရဲ႕မ်က္ႏွာက ေအာက္သို႔ စိုက္က်သြားသည္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ အရမ္းဝမ္းနည္းေနတဲ႔ပံုစံျဖစ္ေနတာၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဆူႏူိင္ေတာ့မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေလးက အေပၚသို႔ျမင့္တက္လာၿပီး စိုေနတဲ႔ သူ႔ေခါင္းေလးကိုသာ ညင္ညင္သာသာေလး ဖြလိုက္႐ုံသာ တက္ႏူိင္သည္။
'အိမ္ကို ျမန္ျမန္ျပန္ရေအာင္… မဟုတ္ရင္ ေနမေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္'
'ဟုတ္ကဲ႔'
ေရစိုဝတ္ေတြနဲ႔ ကားေမာင္းေနတဲ႔သူကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပူမိသည္။ ေနာက္ဆို ကားထဲမွာ အေရးေပၚကိစၥေတြအတြက္ အဝတ္ပိုတစ္စံုေလာက္ ထားခိုင္းရမည္။ အဲ႔ဒါဆို ဒီေန႔လို ထပ္ျဖစ္ရင္ အဝတ္အစိုႀကီးနဲ႔ ေနရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္လို႔ Soloသာ အေဆာင္ကို လိုက္ပို႔မယ္ဆိုရင္ အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ကားရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ႏြားႏူိ႔တစ္ခြက္ယူလာမွာကို သူေစာင့္ေနဦးမွာ… မေသာက္ဘဲနဲ႔ ျပန္လို႔ေျပာရေအာင္လည္း ဒီေကာင္ေလးက အိပ္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္… ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔ေလာက္ထိ အသည္းမမာႏူိင္… တကယ္လို႔ ႏြားႏူိ႔ေသာက္ၿပီး အိမ္ျပန္သြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီေခြးေပါက္စေလးက ေရမခ်ိဳး အက်ီေတာင္မလဲဘဲ တန္းအိပ္မွာ…
'Guitar ဘာျဖစ္လာတာလဲလို႔ ဘာလို႔မေမးတာလဲ' ကားေမာင္းေနတဲ႔ေကာင္ေလးက ကားလမ္းမေပၚက အၾကည့္မခြာဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးေနသည္။
'အခုေတာ့ မေမးေသးဘူး။ အရင္ဆံုး So အဆင္ေျပသြားေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ဦး'
'ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစ္ကို႔အေဆာင္ကို ေရာက္ေတာ့မယ္ေလ……'
'အြန္း… အစ္ကိုတို႔ စကားေျပာဖို႔အတြက္ တစ္ေနရာရာကို သြားမလား' ကၽြန္ေတာ့္ေခြးေပါက္စေလးက နားရြက္ေလးေတြ လႈပ္ခါၿပီး ေတာက္ပေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ အၾကည့္ျမန္ျမန္လႊဲၿပီး ရယ္လိုက္မိသည္။
'Guitar…'
ကၽြန္ေတာ္ လက္ဖဝါးကို ပါးစပ္ေပၚ အုပ္လိုက္ကာ ရယ္ေနတာကို အပိုးေသသြားေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာတည္ႏွင့္ လွည့္လိုက္သည္။
'ဒီေန႔ ျပသာနာေတြအမ်ားႀကီး ျဖစ္သြားတယ္'
ဘယ္ေလာက္ဘဲ ႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားပါေစ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ ဟန္ေဆာင္ရတာ အဆင္မေျပေတာ့… ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕အျပံဳးကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း မရည္ရြယ္ပါဘဲနဲ႔ လိုက္ျပံဳးမိသည္။ ဒီအျပံဳးကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ဘဲျမင္ဖူးေနပါေစ… အျမဲတမ္းႏူးညံ့ၿပီးေတာ့ ရွက္လာတက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ေနတာကို ဖုံးကြယ္ဖို႔အတြက္ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ကားလမ္းမဘက္သို႔လွည့္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကေလးႏွင့္ အသာေလးတြန္းလိုက္သည္။
ဒီေခြးေပါက္စေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔အိမ္မွာ ညအိပ္မလား။ မအိပ္ဘူးလားလည္း မေမး… မေမးတာဘဲ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္မိသည္။ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္မိလိမ့္မယ္။
တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို အရမ္းစိုးရိမ္ေနမိတယ္လို႔ ေျပာရင္ သူ သူ႔ကိုယ္သူ ေမ႔ၿပီး ေရာင့္တက္လာမလား မသိ…
…_…
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ေရစိုေနတဲ႔သူ႔ကို ေရခ်ိဳးၿပီး အဝတ္အစားလဲဖို႔အတြက္ အခန္းထဲသို႔ အျမန္တြန္းထည့္လိုက္သည္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔အတြက္ စားစရာတစ္ခုခုကို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ကာ ျပင္ဆင္ေပးေနမိသည္။ Soloေျပာတာကေတာ့ အိမ္ထိန္းေတြကို ေရခဲေသတၱာထဲ ဟင္းခ်က္စရာေတြ ဝယ္ထည့္ခိုင္းထားတယ္တဲ႔… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ သူစားဖို႔အတြက္ ဟင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ေပးလို႔ရသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ထမင္းကိုေတာ့ အရင္တစ္ခါလိုဘဲ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားတဲ႔ဟာကိုဘဲ ေႏြးလိုက္သည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုမွ ထမင္းအသစ္ခ်က္ဖို႔ဆိုတာ အခ်ိန္ၾကာသြားမယ္ေလ……
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အေၾကာင္းကို ပိုၿပီးသိလာတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ဒီပ်က္စီးေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ရမယ္လို႔ ပိုခံစားလာရသည္။ အခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္က ကေလးႀကီးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေနရတာလား။ ဘာလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း မသိေတာ့……
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဓာတ္ေလွကားထဲမွာတုန္းက သူ႔ကို စားၿပီးၿပီလားလို႔ ေမးမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔အေျခအေနကို ေပ်ာက္ေအာင္ ဒီအတိုင္း စကားစၿပီး ေျပာလိုက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ စကားဆက္ေျပာဖို႔လမ္းစအစား မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ႔အေျဖကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္ရသည္။ Soloက ေန႔လည္ကတည္းက ဘာမွမစားရေသးဘူးတဲ႔… သူ ေနာက္ဆံုးစားခဲ႔တာက မနက္စာ… ေန႔လည္မွာ သီခ်င္းတိုက္ေနရတာနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ၿပီး မစားျဖစ္။ ညေနက်ေတာ့လည္း ဗီဒီယို႐ုိက္ေနရတာနဲ႔ မစားျဖစ္။ ႐ႈတင္အဖြဲ႕ေတြကလည္း သူ႔ကို စားၿပီးၿပီလား ဘာလားမေမးတာေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ သတိမထားေတာ့ဘူးဆိုဘဲ…
တကယ္လို႔ အခြင့္အေရးသာရခဲ႔ရင္ ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔ဒီ႐ႈတင္အဖြဲ႕နဲ႔ စကားနည္းနည္းေလာက္ ေျပာၾကည့္ခ်င္သည္။
ဟင္းေတြၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာဘဲ အခ်ိန္ကိုက္ဆိုသလို Soloက အခန္းထဲက ထြက္လာသည္။ သူ႔ေခါင္းက စိုေနတုန္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ အေပၚပိုင္းက ဗလာက်င္းျဖစ္ေနတဲ႔သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ အလိုမက်တဲ႔အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္မိသည္။ သူကေတာ့ အခန္းထဲက ဘာမွမေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ထြက္လာသည္။ Soloနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုမိတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ရပ္သြားၿပီးေတာ့ အခန္းထဲသို႔ ျပန္ဝင္သြားကာ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ထြက္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူက ညအိပ္ဝတ္စံုအျပည့္ဝတ္ထားၿပီးေတာ့ သဘတ္ကို ပုခံုးေပၚသို႔ တင္ထားသည္။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို စိတ္ေက်နပ္သည့္အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ ထမင္းလာစားဖို႔အတြက္ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။ Soloကေတာ့ ထမင္းစားပြဲနားသို႔ လာကာ ထိုင္လိုက္သည္။ စားပြဲေပၚက ဝက္႐ုိးစြပ္ျပဳတ္ကို သူ ျမင္လိုက္တဲ႔အခါမွာေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးေတြ ေတာက္ပကုန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့ ထိုင္ေနရာက ထလိုက္သည္။ သူနဲ႔အတူတူစားမယ္လို႔ လုပ္ထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ထမင္းပန္းကန္က အခုထိ တစ္စက္ေတာင္ မထိရေသး။
'လာ… ဒီအစ္ကိုကဘဲ ဆံပင္ေျခာက္ေအာင္ ထပ္သုတ္ေပးရမယ္ေပါ့…' ကၽြန္ေတာ္ တိုးတိုးေလးရယ္လိုက္ရင္း သူ႔ရဲ႕ေခါင္းကို သုတ္ေပးေနမိသည္။
'တစ္သက္လံုး သုတ္ေပးမယ္ဆိုရင္လည္း အဆင္ေျပတယ္'
'…'
'Guitar…' Soloက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး အၾကည့္ခ်င္းဆံုေအာင္လုပ္လိုက္သည္။ 'အစ္ကို ရွက္ေနတာဘဲ…'
'စားေတာ့ေလ!!!' ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေခါင္းကို တြန္းလိုက္ၿပီးေတာ့ ေအာက္သို႔ ငုံ႔သြားေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။
သူ ေျပာသြားတဲ႔စကားရဲ႕အဓိပၸာယ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္သက္လံုး အတူတူေနခ်င္လားလို႔ ေျပာလိုက္တာမွတ္လား။ ဘယ္သူက သူနဲ႔ အတူတူေနခ်င္လို႔လဲ။
စားေသာက္ၿပီးတဲ႔အခါ ပန္းကန္ေဆးေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိို ဝတ္္ဖို႔ေပးထားတဲ႔ညအိပ္ဝတ္စံုကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ လံုးဝအံ႔ၾသမိသြားတာ… အက်ီက လံုးဝအသစ္ျဖစ္ေနတဲ႔အျပင္ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္… အခုထိ တံဆိိပ္ျပားေတာင္ မခြာရေသး… ဒီေကာင္ေလးက အရမ္းခ်မ္းသာတဲ႔သူူဆိုတာ သံသယျဖစ္စရာေတာင္မလို… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ညအိပ္ဝတ္စံုေတာင္ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္နဲ႔ေလ… အဲ႔ေလာက္ေတာင္ ေစ်းႀကီးတာ ဝတ္ဖို႔လိုလို႔လား။
Soloကေတာ့ ျပတင္းေပါက္ေဘးနားက ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေနၿပီးေတာ့ ဂစ္တာတီးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေဘးနားမွာ သြားထိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ ဂစ္တာတီးေနတာကို ဘာမွမေျပာဘဲ ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနမိသည္။ ခဏေလာက္ၾကာတဲ႔အခါမွာ သူ ဂစ္တာတီးတာရပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ၾကည့္လာကာ ဂစ္တာကို သူ႔ရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာ တင္လ်က္ထားထားသည္။
'ကၽြန္ေတာ္က လူေတြအမ်ားႀကီးေရွ႕မွာ စကားေျပာရတာကို မႀကိဳက္ဘူး'
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ့္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ဘာမွမေျပာဘဲ ျပံဳးသာျပလိုက္သည္။
'ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္… ဗီဒီယိုေကာ ဓာတ္ပံုေကာ ႏွစ္ခုလံုး ႐ုိက္ရတယ္'
Soloက စကားေျပာေနရင္းနဲ႔ပင္ ႏူးညံတဲ႔သံစဥ္ေလးကို စၿပီး တီးလိုက္သည္။
'ေက်ာင္းက Starေတြက ႐ုိက္လို႔ၿပီးလို႔ နားေနၾကၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က မရေသးဘူး။ ဒီအတိုင္း ဓာတ္ပံု႐ုိက္တာဆို အဆင္ေျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမ်ားႀကီးဖိအားေပးစရာမလိုဘူး။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ဒီအတိုင္း ထားဖို႔လုပ္လုိက္ေပမယ့္လည္း ဓာတ္ပံု႐ုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းေပၚကေန ေရေလာင္းရတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး။ ဗီဒီယို႐ုိက္တဲ႔အခါမွာလည္း သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးဖို႔ ဖိအားေပးတယ္။ သူတို႔က ဟိုလိုလုပ္ ဒီလိုလုပ္လို႔ ေျပာေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္မွ မလုပ္တက္တာ… ဗီဒီယိုက အဆင္မေျပတာနဲ႔ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ခဏခဏလုပ္လိုက္ရတယ္'
သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက တည္ၿငိမ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ ပင္ပန္းခဲ႔တာေတြ အရွက္ကြဲခဲ႔တာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ခံစားေနမိသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ရလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းစရာေတာင္မလို… ႐ႈတင္လုပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာ ျဖစ္သြားတဲ႔ကိစၥတစ္ခုခုရွိရမည္။
'ပထမတုန္းကေတာ့ ၈နာရီဆို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လို႔ရၿပီလို႔ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ႐ုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာၿပီး ဓာတ္ပံုေတြ ေနာက္ထပ္ျပန္႐ုိက္ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အစကေန ျပန္ၿပီးေတာ့ေပါ့…'
'အဲ႔ဒါနဲ႔ သူတို႔က Soရဲ႕ေခါင္းေပၚ ထပ္ၿပီး ေလာင္းၾကတယ္ေပါ့…'
Soloက ေခါင္းညိမ့္ျပလာသည္။
'ဒါေပမယ့္ ေနာက္ၾကာလာေတာ့ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးေပၚ ေလာင္းခ်လိုက္တာ…'
'ဘယ္လို!!!' ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသထြက္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္မိသည္။ သူတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုကိစၥက ထူးဆန္းတယ္လို႔ ခံစားလာရသည္။ တကယ္လို႔ Soloေျပာတာသာ အမွန္ဆိုရင္ ဒါက ဒီလိုလုပ္ရတဲ႔အလုပ္မ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ… အဲ႔ဒါက မထူးဆန္းဘူးလား။
'Guitar…' ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသထြက္မွာကို ေၾကာက္ေနတဲ႔အသံေလးနဲ႔ ေျပာလာတဲ႔ သူ႔ရဲ႕အသံေလးကို ၾကားမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ထားလိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္ေနတဲ႔ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္သည္။
'တစ္ကိုယ္လံုးစိုေအာင္ ေရေလာင္းခံရတာက Soတစ္ေယာက္တည္းလား'
'ပထမဆံုးစ႐ုိက္ကတည္းက စီနီယာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘဲ ေလာင္းတာ…'
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ခံစားခ်က္က ထိပ္ဆံုးသို႔ ေရာက္ေနၿပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားေနရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ႏူိင္တာက ဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ။ Soloကေရာ ဘာလို႔မျငင္းရတာလဲ။
'So မေက်နပ္တာေတြ ဘာေတြ မျဖစ္ဘူးလား'
'မျဖစ္ပါဘူး' Soloက တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေနၿပီးေတာ့ ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ 'မေက်မနပ္ျဖစ္ရင္ စိတ္ညစ္ေနရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔တုန္းက ျမန္ျမန္ဘဲၿပီးခ်င္ေနတာ… အဲ႔ဒါမွ Guitarကို ျမန္ျမန္လာေတြ႕လို႔ရမွာေလ…'
Soloနဲ႔ ပထမဆံုးစေတြ႕ၿပီး စကားေျပာမိကတည္းက… ၿပီးေတာ့ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာမိ်ဳးေတြ ေျပာမိကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို ပိုပိုၿပီး သိခ်င္လာသည္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို အျခားသူေတြအေပၚ ဆက္ဆံတဲ႔အတိုင္း စကားမေျပာဘူးဆိုရင္ သူက စကားေျပာရမွာေတာင္ ပ်င္းေနတဲ႔သူလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္မိမွာ… Soloဆိုတဲ႔လူမ်ိဳးက ဘယ္သူဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ နားမေထာင္ခ်င္တဲ႔အေၾကာင္းအရာမ်ိဳး ေျပာလာတယ္ဆိုေတာင္မွ သူ ျငင္းေနမွာ မဟုတ္… သူတို႔ ေက်ာင္းက Moonေလးရဲ႕အျပဳအမူေတြကို ခန္႔မွန္းေနၾကမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ေသခ်ာေပါက္ ႐ႈပ္ေထြးေနလိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ Soloက အရမ္းကို တာဝန္သိတက္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ပါ။ သူ စိတ္ညစ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ သူ ၿပီးေအာင္ လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြဆို မၿပီးမခ်င္း ၿပီးေအာင္လုပ္သည္။
အဲ႔သူေတြက သူ႔ကို စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတဲ႔သူလို႔ ထင္သြားတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက ဘာတုန္႔ျပန္မႈမွ မရွိဘဲ စကားလည္း သိပ္မေျပာတာကို…
'သူတို႔က Soကို ေနာက္ေျပာင္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို Soသိလား'
Soloရဲ႕မ်က္လံုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးတို႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားသည္။ ဂစ္တာတီးေနတဲ႔ သူ႔လက္က တျဖည္းျဖည္းရပ္တန္႔သြားၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းျမင့္တက္လာကာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မ်က္ခံုးေလးေတြကို ထိလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္က တျဖည္းျဖည္း ႏူတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းနားေလးသို႔ ေရာက္သြားသည္။ သူ အျမဲတမ္း ကၽြန္ေတာ့္ကို လုပ္ေနၾကပံုစံ… မ်က္ေမွာင္မၾကဳတ္ခိုင္းဘဲ ျပံဳးခိုင္းတဲ႔ပံုစံမ်ိဳးေလ……
'ကၽြန္ေတာ္လည္း သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔လို စိတ္႐ႈပ္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ကိစၥေတြဆို စိတ္မဝင္စားဘူး။ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာသာ လုပ္ပါေစ…'
'အစ္ကိုကေတာ့ မႀကိဳက္……'
'သူတို႔ စည္းမေက်ာ္ေသးဘူးေလဗ်ာ…'
သူ႔ရဲ႕တည္ၿငိမ္လွတဲ႔အၾကည့္ေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။
'မနက္ျဖန္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္က်မယ္ ထင္တယ္။ သူတို႔က ထပ္႐ုိက္ဦးမယ္လို႔ ေျပာထားလို႔…'
Soloက ႏူးႏူးညံညံေလးဘဲ ေျပာလိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ေလးက ဂစ္တာေပၚသို႔ ေရြ႕လ်ားလိုက္သည္။ သူေျပာတဲ႔စကားကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားမိတဲ႔အခါမွာ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ သူတို႔ Soloကို ဘယ္လို ေနာက္ေျပာင္ၾကဦးမလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး။ သူတို႔ ေရဘဲထပ္ေလာင္းဦးမယ္ဆိုရင္… သူ ဘယ္ေလာက္ဘဲ သန္မာပါေစဦး… ႏွစ္ရက္တိတိ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ခႏၶာကိုယ္က စိုခံရတာ… ေသခ်ာေပါက္ သူ ဖ်ားလိမ့္မယ္။
ဂစ္တာအသံက ႐ုတ္တရက္ ခ်ိန္းသြားတာေၾကာင့္ အေတြးေတြထဲနစ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သတိဝင္လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ႔သူကိုဘဲ ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူက အသာေလးျပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့ ႏူးညံတဲ႔သံစဥ္ေလးေတြၾကား သူ႔ရဲ႕စူးရွတဲ႔အသံေလးက ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။
"ရွာေဖြေနတာေတြ ၿပီးဆံုးသြားၿပီ…
အစစ္မွန္တစ္ခုကို ေတြ႕ရွိခဲ႔ၿပီ…
ငါ့ဘဝမွာ မင္းတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဆင္ေျပတယ္…
အိပ္ယာမဝင္ ေနာက္ဆံုး ျမင္ခ်င္တဲ႔သူက မင္း ျဖစ္ေနေစခ်င္တယ္…
မနက္ခင္း အိပ္ယာထတဲ႔အခ်ိန္မွာလည္း မင္းကို အရင္ဆံုးျမင္ခ်င္တယ္…
မနက္ေတြက မင္းအတြက္ဘဲ…
ညတိုင္းက မင္းအတြက္ဘဲ…
ငါ ငါ့ကိုယ့္ငါ စြဲလမ္းေအာင္ လုပ္ထားတယ္…
မင္း ငါ့နားက ထြက္ေျပးမသြားေအာင္ေပါ့…
မင္း ဘာဘဲလုပ္လုပ္… ငါတို႔ အတူတူလုပ္ရေအာင္…
အသက္႐ႈလိုက္တိုင္းမွာ…
အခ်ိန္တုိင္းမွာ…"
သူ႔သီခ်င္းဆိုအသံႏွင့္ ဂစ္တာသံရပ္သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အသက္႐ႈေအာင့္ထားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာက ပူေနတယ္လို႔ ခံစားေနရတာေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ့္အၾကည့္က သူ႔ဆီကေန မလႊဲခဲ႔… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ႏူတ္ခမ္းကိုသာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ကိုက္ထားမိသည္။ Soloက ဘာမွမေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသာ ေတာက္ပေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔ရဲ႕လက္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ႏူတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏူတ္ခမ္းေလးက အသာေလးလႈပ္လာကာ စကားလံုးေတြကို အသံမထြက္ဘဲ ေျပာလာသည္။
'ျပံဳးေတာ့ေလ…'
ကၽြန္ေတာ္ ႏူတ္ခမ္းကိုက္ထားေတြ ေျပေလ်ာ့သြားၿပီးေတာ့ အားရပါးရျပံဳးလိုက္မိသည္။ သူေျပာသလို ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အတိုင္း လိုက္ၿပီးေတာ့ေပါ့… Soloက ႏူးညံစြာျပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းရဲ႕ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလးကို တီးဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက လံုးဝ အၾကည့္မခြာဘဲ တီးလိုက္ကာ…
'… မင္းနဲ႔အတူတူ ကုန္ဆံုးခ်င္တယ္'
[ไม่ธรรมดา - Bell Supol]
'So…'
'ဟုတ္…'
'မနက္ျဖန္ ႐ုိက္ကြင္းက ဘယ္အခ်ိန္စမွာလဲ'
'ႀကီးၾကပ္ေဆာင္အေရွ႕မွာ ညေန ၄နာရီစမွာ…'
'အင္း… မနက္ျဖန္က ေသာၾကာေန႔ဆိုေတာ့ အစ္ကို အလုပ္သြားစရာမလိုဘူး။ ၿပီးေတာ့ အတန္းေတြက ညေန ၄နာရီဆို ၿပီးၿပီ'
'Guitar…'
'မနက္ျဖန္ အစ္ကို Soကို လာၾကည့္မယ္ေနာ္…'
…_…