Rod's POV
I got up at exactly 5:30 in the morning. Naligo na ako agad at nagbibis. I didn't eat breakfast na dahil ayokong maabutan ng traffic palabas ng Manila. Around 6:30am, I go downstairs and there, I saw Dad reading some newspaper while drinking some coffee.
Lucas: You're too early, Roderick.
Rod: Well, it's better to be early than late, Dad (chuckled)
Dad was about to speak but someone called my name so I turned para tignan kung sino ito and it's mom so I walk towards her then gave her a tight hug.
Emilia: Sobrang aga mo naman ata anak (then pulled from the hug)
Rod: Baka kasi ma-traffic ako mom eh.
Emilia: Oh okay. Nasa'n na yung mga gamit or luggage mo?Nasa sasakyan mo na ba?
Rod: Ahm, nasa taas pa po mom.
Emilia: Bakit hindi mo pa dinala? Teka, ipakuha ko lang kay manong.
I just nod then pinuntahan ko ulit si Dad.
Lucas: Mag-ingat ka Roderick ha? Pagdating mo sa bayan nila, may sasalubong sayo doon. Dumiretso ka muna sa resort where you'll stay, bukas ka na pumunta sa mismong site.
Rod: Okay Dad.
Lucas: Susunod din pala sayo bukas sina Angelo at Franchesca.
Rod: Huh? Akala ko ba ako lang ang pupunta doon, Dad?
Lucas: Sinabihan ko sila kahapon para naman may kasama.
Rod: Ah okay.
Lucas: Sige na, go.
Rod: Sige po, Dad.
I came closer to Dad then tapped his shoulder. After a second, mom walk towards us so nagpaalam na din ako. While walking palabas ng bahay, mom handed me 3 roses. I got confused so I ask.
Rod: Para saan to mom?
Emilia: Sus! Maang-maangan lang anak?! (Then laugh)
Rod: Nah, seriously mom para saan po ito?
Emilia: Anong para saan? Para kanino dapat noh! (Then rolled her eyes)
Rod: Ah okay (then laugh)
Emilia: Oh magpaalam ka muna sa kanya bago ka umalis ha? Puntahan mo na muna sa bahay niya o sa hospital.
Rod: Nagpaalam na po ako kagabi mom and these roses? Hindi ko po ito mabibigay sa kanya.
Emilia: Huh? Bakit?
Rod: 1pm pa daw siya uuwi sa bahay niya eh.
Emilia: So, you mean she's with her mom and dad right now?
Rod: Yah.
Emilia: Oh edi doon mo puntahan! Jusko Roderick! (Then shook her head)
Rod: Huh?
Emilia: Anong Huh? Go!
As mom tell those words, I just smile then nagpaalam na ako ulit sa kanya. I turned on the engine then drive as fast as I can. Around 7:35am, nakarating na ako sa bahay nila Imee so bumaba na ako agad then press the doorbell.
Manang: Magandang umaga sir, ano pong kaila— Roderick? Roderick! Oo ikaw nga! (Then hug Rod)
Rod: Manang kamusta na po? (Then pulled out from the hug)
Manang: Ayos lang naman, ito maganda pa din (then laugh) Ikaw?
Rod: Ayos lang din naman po (then smile)
Manang: Bakit ka nga pala nandito? Anong sadya mo?
Rod: Ah si Lizzy po ba nandyan? Gising na po ba siya?
Manang: Si Lizzy? Umalis na siya, mga 20 minutes ago na. Nagmamadali nga eh.
Rod: What? I thought 1pm pa po siya uuwi ah.
Manang: Yun din ang alam ko pero sabi niya may kailangan daw siyang asikasuhin sa hospital eh.
Rod: Ah sige po. Alis na po Manang ha?
Manang: Sige. Mag-ingat ka iho.
I just smile then nagmadali na akong sumakay ng kotse. While driving tingin ako ng tingin sa mga sasakyang nasa harap ko dahil baka makita ko si Lizzy pero wala eh. Baka nga nakalayo na talaga siya. Around 9:40am nakarating na ako sa hospital so I parked my car then get the roses. While walking I saw Imee's car at sakto namang pababa palang siya kaya agad ko siyang nilapitan.
Rod: Good morning (Then smile)
Imee: Go-good morning din (confused)
Rod: Here (handed 3 roses)
Imee: Thank you (then smile)
Rod: Mawawala ako ng 3 days so there you go, 3 roses na agad.
Imee: What are you doing here? Diba dapat papunta ka na sa site niyo?
Rod: Papunta naman na ako eh.
Imee: Kung papunta ka na, eh bakit nandito ka?
Rod: Madadaanan ko din naman po ito palabas ng Manila eh tsaka gusto din po muna kitang makita bago ako umalis.
Imee didn't utter any words, she just rolled her eyes and shook her head.
Rod: Ihahatid na kita sa loob, let's go?
Imee: Wag na.
Rod: Tara na.
Imee: Rod?
Rod: Yes? Tara na, Lizzy. Hayaan mo na akong gawin toh besides mawawala ako ng 3 days diba? For sure walang kukulit sayo ng gani—(didn't finish his words cuz Imee speak up)
Imee: Rod, I will mi— Ahm, umalis ka na. Kaya ko namang pumasok mag-isa eh.
Rod: Sure?
Imee: Yes.
Rod: Okay, sige (then smile)
Imee: I'll go ahead. Mag-ingat ka ha? (smile back)
Rod: Yep, ikaw din.
I was about to hug her pero naglakad na siya palayo. So I just sigh deeply then sumakay na ako sa kotse. As I turn on the engine, I grab my phone muna to send Imee a message.
To Imee:
Dra. Chavez, I will miss you more🥺❤️
✅ Message Sent.
I know gusto niyang sabihin na "I will miss you" kanina pero hindi niya tinuloy pero okay lang naman sakin yun. Ang mahalaga, alam ko.........at ramdam ko kahit konti. After a second, my phone vibrates so I checked it right away.
From Imee:
Architect Laurel, drive safely ha? See you in 3 days.
After reading her message, napangiti ako agad then send her a message again. I was waiting for her reply pero wala na HAHAHAH kaya umalis na ako.
It took me 4 hours to reach the province. Kumain lang muna ako ng lunch kasama nung sumalubong sakin which is Mr. Gonzalez (the foreman on this project) bago pumunta sa resort. Actually it's my first na pumunta dito kaya kailangan ko talaga ng kasama.
Pagdating namin sa resort, Mr. Gonzales immediately gave me the room key para makapagpahinga na ako agad then nagpaalam na din siya cuz he needs to supervise our ongoing project pa. As I enter the room, naligo na ako agad para mabawasan naman kahit konti tong pagod ko. Around 2:30pm, I called mom and inform her na nakarating na ako dito sa province then after that I've decided na matulog na muna cuz I'm really tired besides bukas pa naman ako pupunta sa site kaya magpapahinga muna ako maghapon.
_____________________________________