မိုးတွေသည်းထန်စွာ ရွာနေတဲ့ လမ်းမတစ်လျှောက်...မိုးရေတွေကြား အသက်လုကာ ပြေးလွှားနေတဲ့ ကောင်လေး.. မျက်နှာမှာလည်း ဖူးယောင်ပေါက်ပြဲနေတဲ့ ဒဏ်ရာတစ်ချို့လည်း ရှိနေပြီး တစ်ချို့နေရာတွေက သွေးတောင် ထွက်နေ၏ အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြေးနေရာက ချော်လဲကျသွားတာတောင် ဒဏ်ရာတွေကို ဂရုမစိုက်နိုင်အား လွတ်ဖို့ဘဲ အရေးကြီးတာကြောင့် ကုန်းရုန်းထကာ ပြေးပြန်၏။ပြေးနေရင်းက အရှေ့ကို ကြည့်လိုက်မိတော့ Bus ကားမှတ်တိုင်....။
"ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကို ကယ်ပါ..."
အဝါရောင် မိုးကာဝတ်ထားကာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကောင်လေးကို သူ အပြေးအလွှား အကူအညီတောင်းမိ၏။ သူနဲ့ ရွယ်တူလောက် ရှိမယ်လို့ ထင်ရပြိး ထိုကောင်လေးက မျက်မှန်အဝိုင်းလေး တပ်ထား၏။
"ဖယ်...လွှတ်စမ်း..."
"ငါ့ကို သူတို့သတ်လိမ့်မယ်..ငါ့ကို ကယ်ပါ..."
"မင်းကို လွှတ်လို့ ပြောနေတယ်နော်..."
ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ကောင်လေးက မိုးကာအဝါလေးနဲ့ ကောင်လေးရဲ့ လက်ကို အတင်းဆွဲထားတာကြောင့် အတင်းရုန်းကန်ရင်း ရွံရှာသလို သူ့လက်တွေကို ပုတ်ထုတ်နေ၏။
"Please...."
ထိုကောင်လေးက သူ့မျက်ဝန်းတွေထဲထိ စိုက်ကြည့်ပြီး တောင်းပန်တိုးလျှိုးသလို အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်ပြီး သူပြေးလာရာ လမ်းဘက်ကို ရတက်မအေးသလို လှည့်ကြည့်နေပြန်၏။ထိုအခါမှ မိုးကာ အဝါလေးနဲ့ ကောင်လေးက သူဝတ်ထားတဲ့ မိုးကာကို ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ဝတ်စေ၏။ပြီးနောက် သူလွယ်ထားတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ကိုပါ ချွတ်ပေးရင်း....
"ရော့.....ငါကလေ သူများကို ကူညီရတာကို သိပ်မုန်းတာ..ငါလည်း အကူအညီမတောင်းဘူး..ငါ့ကိုလည်း လာမရှုပ်နဲ့ဘဲ..."
မိုးတွေသည်းထန်နေပေမယ့် သူပြောတဲ့စကားတွေကို ကောင်းစွာ ကြားရတဲ့ အနေအထား..။
"...."
ထိုကောင်လေးက မျက်မှန်လေး တစ်ချက်ပင့်တင်ပြီး ထပ်ပြောပြန်၏။
"နောက်ခါ ငါနဲ့မတွေ့စေနဲ့...မင်းလိုကောင်ကို ခဏလေးနဲ့ ဒီမြေပေါ်မှာ မရှိတော့အောင် လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိထား.."
ပြောပြီး Bus ကားမှတ်တိုင်က ခုံမှာ သွားထိုင်နေ၏။မိုးကာ ချွတ်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ အသားအရေက မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ ပေါ်ထွက်လာ၏..တော်တော်ကြီးကို ဖြူတာဖြစ်ပြီး ညအမှောင်ထဲသွားရင်တောင် လင်းနေမယ့် အသား အရေမျိုးနဲ့ ဖြစ်သည်။သူ့ကို ဘာလို့ ချိန်းခြောက်သွားလဲ နားမလည်ပေမယ့် ထိုအဖြူကောင်လေးကို ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ကောင်လေးက တအံ့တသြ လိုက်ငေးကြည့်နေ၏
"ဟိုကောင်လေး ဝေးဝေးမရောက်လောက်သေးဘူး...သူဘယ်လောက်ပြေးနိုင်မှာလဲ..."
အနောက်က ထွက်လာတဲ့အသံကြောင့် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားကာ မိုးကာခေါင်းစွပ်ကို ခေါင်းကို ကမန်းကတမ်းစွပ်လိုက်ရင်း အဖြူကောင်လေး အနားကို အပြေးအလွှား သွားရပ်နေလိုက်၏။ထိုအဖြူကောင်လေးကတော့ သူလုပ်သမျှကို မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး ကြည့်လို့...။
"ဟေ့ကောင်လေးတွေ...ဒီနားမှာ ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ကောင်လေးတွေ့မိကြလား..."
"...."
"ဟမ်..ငါမေးနေတယ်လေ.. နားမပါကြဘူးလား....ဟိုမိုးကာနဲ့ကောင်လေး မင်းမိုးကာ ချွတ်စမ်း..."
အမိန့်ပေးသလို ပြောလာတဲ့သူတွေက သူတို့ထက် အရပ်မြင့်ပြီး အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းသားများ ဖြစ်ဟန်တူသည်။
"သွားချွတ်ကြည့်စမ်း....ဟိတ်ကောင်တွေ..."
"ရပ်လိုက် !!!..." အဖြူကောင်လေးဆီက အသံထွက်လာတော့ မိုးကာနဲ့ကောင်လေးမှာ အားတက်သွားရ၏။လွယ်ထားတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ရဲ့ ကြိုးစနှစ်ဖက်ကို ကျစ်နေအောင် ကိုင်ထားပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ထားမိသည်။
"အကောင်သေးသေးလေးက စွာလှချည်လား..."
"သူ့ကို ထိရဲထိကြည့်လေ...မင်းတို့ဆွေစဥ်မျိုးဆက် တစ်ယောက်မှ အသက်မရှင်စေရဘူး..."
"အောင်မာ...မင်းက ဘာမို့လို့ ငါတို့ကို လာခြိမ်းခြောက်နေတာလဲ...မလောက်လေးမလောက်စားက..."
ထိုသို့ပြောတော့ အဖြူကောင်လေးက ထိုင်ရာမှထကာ ထိုသူရဲ့ ရှေ့တည့်တည့်လျှောက်သွားပြီး အိပ်ကပ်ထဲမှာထည့်ထားတဲ့ တစ်စုံတစ်ခုကို ပြလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ထိုသူတွေရဲ့ မျက်နှာတွေက သွေးမရှိတော့သလို ဖြူရော်သွားပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို နောက်ဆုတ်သွားကြ၏။
"ဟင်...."
ထိုသူတွေက နောက်ကို ပြန်မလှည့်ကြည့်စတမ်း မိုးရေထဲ ပြန်ထွက်သွားကြ၏ မိုးကတော့ သည်းကြီးမည်းကြီး ရွာနေဆဲ...။
"ဟို...."
"ပေး လွယ်အိတ်...နောက်ခါ ဘာဘဲရင်ဆိုင်ရ ရင်ဆိုင်ရ ပျာယာခတ်မနေနဲ့..."
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.."
"မလိုဘူး..."
"မင်း...ဘယ်ကို ပြန်မှာလဲ...ငါ..ငါ..လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ..."
"မင်းက...အဟက်!!!!"
သူ့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ကာပြောရင်း ထိုအဖြူကောင်လေးက လက်ဖျောက်တစ်ချက်တီးဟန်ပြုတော့ ကားတစ်စီးချက်ချင်းထိုးရပ်လာပြီး black suit နဲ့ လူများက ထီးကိုယ်စီနဲ့ တန်းစီကာ ရပ်နေကြ၏။ လျှပ်တပြက်အတွင်း ဖြစ်သွားတဲ့ အရာတွေကြောင့် ထိုကောင်လေးမှာ တအံ့တသြ။
"ဟို...အခုမလိုဘူးဆိုရင်တောင်...နောက်ဆို လိုချင်လိုမှာပေါ့....ပြီးတော့ ငါ့နာမည်က Bright တဲ့...မင်းနာမည်ကရော..."
"အေး...အခုမင်းကြောင့်နဲ့ ငါမလုပ်ချင်ဆုံး အလုပ်တွေကို လုပ်ခဲ့ရပြီ...ဒီထက်ဆိုးတာ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး.တွေ့စရာ အကြောင်းအရင်းလည်း မရှိဘူး....ငါ့နာမည်က သေချာမှတ်သွား...Win...!!! metawin..."
ပြောပြီးတာနဲ့ မိုးရေတွေထဲ ထွက်သွား၏။အသက်ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာကို ဘာလို့ အဲ့လောက်ထိ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရှိရတာလည်း...သူက ဘယ်ကလဲ...ငါ့လိုဘဲ ကျောင်း သားဘဲလား...အရမ်းချမ်းသာမယ့်ပုံဘဲ...စသည်ဖြင့် Bright စိတ်ထဲ အတွေးပွားနေမိတော့သည်။Win ဆိုတဲ့ အဖြူကောင်လေး ထွက်သွားတာနဲ့ Bright လည်း သူ့အိမ်ကို အမြန်ပြန်ရောက်အောင် ပြန်ရတော့၏။
*****
"မနေ့က မင်းမျှားခေါ်သွားလို့ တော်သေးတယ် Bright..မဟုတ်ရင် ငါတို့သေမှာ..."
"ငါလည်း သေတော့မို့ Mike...Win ဆိုတဲ့ တစ်ယောက်ကယ်လို့..."
"မင်းပြောပုံအရဆို သူက ကြောက်စရာ ကောင်းမယ့်ပုံဘဲ..."
"ဟုတ်တယ် Gun Smile..ငါတို့လောက်ဘဲ အလယ်တန်းလောက်ဘဲ ထင်တယ်..."
သူတို့အုပ်စုက လေးယောက်၊ ထစ်ခနဲရှိ ရန်ပွဲဆို Bright တို့ အဖွဲ့ ထိပ်ဆုံးက ပါ၏။အလယ်တန်း ကျောင်းသားအရွယ်ဘဲ ရှိသေးပေမယ့် အတန်းကြီးတွေ အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်က သူတွေနဲ့ဘဲ ချိန်းပွဲတွေ လုပ်၏။ကိုယ့်ကျောင်းတင် အားမရဘဲ တစ်ခြါးကျောင်းက သူတွေနဲ့ပါ ချိန်းထိုးကြ၏။ သူတို့လေးယောက်ထဲမှာမှ Foei က စာကြမ်းပိုးဖြစ်ပြီး ရန်ဖြစ်ရင်းနဲ့တောင် စာကျက်ချင်တဲ့ ကောင်မျိုး ဖြစ်သည်။ Mike နဲ့ Gun Smile က မိဘမဲ့ကျောင်းက ဖြစ်ပြီး Bright က တော့ အားနေရန်ဖြစ်နေတဲ့ မိဘတွေဆီက ဆင်းသက်လာတာ ဖြစ်သည်။မနေ့ညကလည်း ချိန်းပွဲသွားကြရာက မထင်မှတ်ဘဲ ဟိုဘက်က အယောက်(10)ကျော်တဲ့ အပြင် သူတို့ဘက်က Foei ကလည်း သူ့အမေက စောစောပြန်လာဖို့ မှာထားလို့ဟု ပြောကာ ပြန်သွားတာကြောင့် သူတို့ခံလိုက်ရတာ...။
"အဲ့ဒါကြောင့် ငါဒီထက် အင်အားကြီးချင်တာ..ငါတို့က အလယ်တန်းဘဲ ရှိသေးတော့ ဘယ်သူမှ မလေးစားကြဘူး.."
"မဆိုင်ဘူး Mike...ငါတို့မှာ သူတို့ကို ယှဥ်နိုင်တဲ့ အရည်အချင်းရှိရင် သူ့အလိုလို လေးစားလာလိမ့်မယ်..."
"Bright ပြောတာ မှန်တယ်...ငါတို့ ဒီထက်သန်မာအောင် လုပ်ရမယ်..."
ရန်တစ်ပွဲဖြစ်ပြီးတိုင်း အင်အားကြီးအောင် လုပ်ဖို့က သူတို့မျက်နှာမှာ စိတ်အားထက်သန်မှု အပြည့်။Brightက ရည်ရွယ်ချက်က အင်အားကြီးမားတဲ့ ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်း တည်ထောင်နိုင်ဖို့။ယခု BKK မှာ အင်အားကြီးမားနေတဲ့ ဂိုဏ်းကြီးနှစ်ဂိုဏ်းရှိနေ၏ လူသတ်တာ ရက်စက်ပြီး မကောင်းတာ မှန်သမျှ အကုန်လုပ်တယ်လို့ နာမည်ကြီးတဲ့ The Ghost ဂိုဏ်း၊ ထို The Ghost ဂိုဏ်းကို ငွေကြေးထောက်ပံ့ပေးနေတဲ့ Crown ဆိုတဲ့ ဂိုဏ်း၊ Crown က လူအင်အား နည်းပေမယ့် ငွေကြေးချမ်းသာတာကြောင့် The Ghost ဂိုဏ်းနဲ့ ပူးပေါင်းထားပြီး အာဏာအရှိဆုံးဖြစ်နေ၏။ ထို့ကြောင့် လူအင်အားများပြီး အာဏာသိပ်မရတဲ့ The Ghost ဟာ Crown နောက်ကွယ်မှာ မကောင်းတာမှန်သမျှ လုပ်ရင်း တဖြေးဖြေးနဲ့ လူသတ်တဲ့နေရာမှာ နာမည်ကြီးလာ၏။ရန်ငြိုးရှိလည်း သတ် မရှိလည်း သတ်...ဒါကို Crown က သိသွားသည့်တိုင် အနည်းငယ် ငြိမ်သွားတာကလွဲရင် လုပ်မြဲလုပ်ဆဲ။The Ghost ဆိုတဲ့ ဂိုဏ်းအမှတ်တံဆိပ်နဲ့ သရဲ မျက်နှာဖုံးပါတဲ့လူတွေကို သေအောင် ကြောက်ရမြဲ။ဒါတွေကို သိနေတဲ့ Brightက အင်အားကြီးအောင် လုပ်မယ်ဆိုကာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အားလပ်ချိန်တိုင်း တိုင်ပင်နေကြမြဲ ဖြစ်၏။
*****
"အဲ့တော့ အဲ့မိုးကာက မင်း အကြိုက်ဆုံးဟာဆို Winရဲ့..."
"ငါတို့နဲ့ပေါင်းလာတာ မွေးကထဲက အဲ့မိုးကာကို ထိခွင့်ရခဲ့လို့လား..."
"တော်ကြပါတော့ Dew နဲ့ Nani ရယ်..ငါပြောပြီးပြီရော..ဘာလို့ ကူညီမိမှန်း မသိပါဘူးဆို..."
"အဲ့ဒါပြောတာလေ...မင်း ပုံစံမှ မဟုတ်တာ..."
"ထားလိုက်တော့...ဒီနေ့ကျောင်းအသစ်တက်ရမှာ စောစောသွားရမယ်..."
"ဘာနဲ့သွားမှာလဲ...ငါတို့နဲ့ လိုက်မှာလား..."
"မင်းတို့ ငါ့အိမ်က ကားနဲ့ လိုက်ခဲ့..သူများကား ဘယ်တုန်းက စီးလို့လဲ..."
Win metawin ဆိုတာ အဲ့လိုလူမျိုး...။ လမ်းလျှောက်ရင် လျှောက်ရပါစေ...သူများကားနဲ့ဆို ဘယ်တော့မှ မလိုက်.. ငယ်ပေါင်းတွေ ဖြစ်တဲ့ Dew တို့ Nani တို့နဲ့ တောင်မရ။အရင်နှစ်တွေကအထိ သုံးယောက်လုံး နိုင်ငံခြါးမှာ ကျောင်းသွားတက်နေရာက Win ဒယ်ဒီရဲ့ ဂိုဏ်းပြဿနာတွေကြောင့် ပြန်လာခဲ့ရတာ..Win metawin သွားလေရာ အရပ်ကို တစ်ကောက်ကောက် လိုက်တတ်တဲ့ Dew ရော Nani ကပါ ပြန်လိုက်လာတာ ဖြစ်သည်။ Win တို့ သုံးယောက်က အိမ်နီးချင်းတွေ ဖြစ်ပြီး အကုန်လုံး တစ်ဦးတည်းသော သားတွေ ဖြစ်သည်။ဒါပေမယ့် Dew တို့မိဘတွေက သာမာန် စီးပွားရေးလုပ်ငန်း ပိုင်ရှင်တွေ ဖြစ်ပေမယ့် Win ကတော့ Crown ဂိုဏ်းချုပ်ရဲ့ သား ဖြစ်နေ၏။ ဂိုဏ်းချုပ်သားပီပီ မျက်နှာက အမြဲတမ်းတည်နေလေ့ရှိပြီး ပါဝါသိပ်မများတဲ့ မျက်မှန်ကို အမြဲတမ်း တပ်ထားလေ့ရှိ၏။ စကားတွေအများကြီး ပြောရတာ မကြိုက်သလို လိုတရနေတဲ့ သူက သူ့ကို အကူအညီတောင်းတာကိုလည်း မကြိုက်။အမြဲတမ်းလိုလို သူတစ်ယောက်ထဲ နေတတ်ပြီး Dewတို့လာမှ စကားများများ ပြောတတ်တဲ့ အမျိုးဖြစ်သည်။ ပိုဆိုးသွားတာက The Ghost ကြောင့် သူ့အမေ ဆုံးသွားပြီးထဲက..သူ့အဖေကို စကားလည်း မပြောတော့တဲ့အပြင် သူ့အဖေနဲ့ ပတ်သက်မှု ဂိုဏ်းနဲ့ ပတ်သက်မှုတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောတော့..ဟိုနေ့က Bright ဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကို ကယ်ရမှာမို့ မတတ်သာလို့ Crown က လူဖြစ်ကြောင်း ထုတ်ပြောလိုက်ရတာ...။ပြီးတော့ ချွတ်ပေးလိုက်တဲ့ မိုးကာက သူ့အမေရဲ့ နောက်ဆုံး လက်ဆောင်....။
"ဟင်း....."
"မနေ့က မင်း အဖေ ဆူသေးလို့လား..."
"မသိဘူး..."
"ဟမ်..."
"ငါ ထမင်းစားနေတုန်းကတော့ အရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး ပြောနေတာဘဲ..ဘာတွေပြောလဲတော့ ငါမသိဘူး..."
"အေးပါကွာ..မှားပါတယ်..."
Nani နဲ့ Dew လည်း သံပြိုင်ပြောရင်း လက်လျော့လိုက်ရ၏။win metawin ဆိုတာ သူမသိချင်ရင် ဘာမှမသိတော့တဲ့ အမျိုး။ကျောင်းသွားတဲ့ လမ်းတစ်လျှောက် သုံးယောက် လုံး ငြိမ်ကုပ်ကာ ပါလာ၏။သီးသန့်ကျောင်းတွေမှာ တက်လို့ရပါလျက်နဲ့ ဆိုးပါတယ်လို့ နာမည်ကြီးတဲ့ကျောင်းကို တမင်ရွေးချယ်ခဲ့တာ...ဘာလို့လည်းဆိုရင် အကြောင်းပြချက် ပြစရာမရှိ။ဒီအတိုင်းကို တမင်ရွေးချယ်တာလို့ ပြောမိတော့ ဒယ်ဒီနဲ့ စကားများရသေး၏။
"တွေးလိုက်တာ Win ရာ..."
"အေး..ကြည့်အုံး..ကျောင်းရောက်နေပြီ..ဆင်း.."
"ကျွန်တော် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဘဲ တက်ချင်တယ် မလိုအပ်တာတွေ အကုန် ပြန်ရှင်းသွားလိုက်ပါ..."
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေးလေး..."
Bodyguard တွေ စောင့်ကြည့်မယ့်သူတွေကို အကုန်ပြန်ခေါ်သွားခိုင်းတာ...လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ ကျောင်းသားဘဝကို ပြန်ခံစားကြည့်ချင်တာ...နေ့စဥ်ပုံစံခွက်ထဲမှာ ရုန်းကန်ရတာ တော်တော်မောပန်းလာတာကြောင့်....။
****
"ဟင်...Win..."
"ဘယ်မှာလဲ.... ဘယ်မှာလဲ..."
Brightက တလောကလုံးမှာ သူအတော်ဆုံးလို့ သတ်မှတ်ထားပြီး တော်ရုံလူကို ချီးကျူးတာ မတွေ့ဖူးတာကြောင့် Win အကြောင်း ပြောပြလိုက်ပြီးထဲက ကျန်တဲ့ သုံးယောက်က တွေ့ချင်နေတာ ဖြစ်သည်။အခုလည်း Win ဆိုရော အသည်းအသန်..လိုက်ကြည့်ကြတော့သည်။
"ဟာ..အဲ့ဒါကျောင်းသားသစ်တွေ..."
အဖွဲ့ထဲမှာ သတင်းထူးမှန်သမျှ သိသူက Foei၊ အခုလည်း ဘယ်လိုသိလည်း မသိချေ။ Win က ထုံးစံအတိုင်း မျက်မှန်နဲ့ ဖြစ်ပြီး ကျောင်းဝတ်စုံအပေါ်ကမှ လက်ရှည်မိုးပြါရောင်လေးကို ထပ်ဝတ်ထား၏။ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်ကလည်း ချမ်းသာတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းကမှန်း သိသာလှ၏။
"သူတို့သုံးယောက်က ငယ်ပေါင်းတွေတဲ့ သူဌေးသားတွေလို့ကြားတယ် Win ကတော့ အကောင်ကြီးကြီးထဲကဘဲ ဘယ်သူ့သားသမီးလည်းတော့ မသိဘူး..မနှစ်ကထိ US မှာ တက်ခဲ့တာတဲ့.. ဒီနှစ်လည်လောက်မှ Thai ကို ပြန်လာကြတာ.."
"အကုန်သိတယ်နော် Foei..."
"ဘယ်သူမို့လို့လဲ...ဗဟုသုတပညာရှင်လေ..."
"အေးပါ...ဟိုငတုံးနှစ်ကောင်...ချိန်းထားတဲ့ဆီ လစ်မယ်..."
"Foei မင်းကနေခဲ့...စာကူးထားပေး..သုံးယောက်လုံးကို..."
"ဟေ့ရောင်တွေ..ငါပါလိုက်မယ်...မကူးပေးဘူး...ရား..."
"တာ့တာ..သားကြီး စာကြမ်းပိုးရေ...."
Foei ကိုထားခဲ့ပြီး ချိန်းထားတဲ့ ဘက်ကို သုံးယောက်သား ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။တမင်းစားဆင်းချိန်မို့ ရန်စရှိထားတဲ့ ကျောင်းက ကောင်တွေက စိန်ခေါ်တာကြောင့် လက်ခံလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။သူတို့ဘက်က သုံးယောက်ဘဲ ပါမှာမို့လို့ ပြောထားပေမယ့် ချိန်းထားတဲ့ဆီ ရောက်တဲ့အခါမှာတော့
"Fuck...son of bitch တွေ..အမြဲတမ်း ဒီစောက်ကျင့်ဘဲ..."
"ဟေ့..Bright vachirawit..မင်းအရိုးတွေကို ဒီနေ့ချိုးပစ်မယ်ကွ..ဟား..ဟား..."
"ကြာတယ် သုံးယောက်လုံးကို ချိုးပစ်ကွာ..."
12ယောက်လောက် ရှိတဲ့အပြင် တုတ်တွေပါပါလာတာကြောင့် အကောင်းဆုံး ခုခံနေတဲ့ကြားက Bright တို့ သုံးယောက် ခံရတော့သည်။
"သွားပြီ...အင်အားနည်းရင် အဲ့လိုဘဲ..."
"ငါတို့တော့ သေပြီထင်တယ်..."
"ဟား..ဟား...တုတ်ပေးစမ်း..Bright ခေါင်းကို ရိုက်ခွဲပြီး ထွက်လာတဲ့ သွေး ဘာရောင်လည်း ကြည့်အုံးမှာ ဟား..ဟား..."
"အဟမ်း...လူအများကြီးနဲ့ သုံးယောက်...ပြီးတော့ တုတ်တွေနဲ့...."
"မရှက်ဘူးလား မသိဘူး Dew ရာ..."
"အေးလေ...ကြည့်ပါအုံး...."
Bright တို့လည်း ဆံပင်တွေ အဆွဲခံရတဲ့ကြားထဲက အားယူကြည့်မိတော့ ကောင်လေး သုံးယောက်၊ သေချာအာရုံစိုက်ကာ ကြည့်မိတော့ Win ဆိုတဲ့ အဖြူကောင်လေးတို့ အုပ်စု။
"မင်းတို့ ဘယ်ကကောင်တွေလည်း မဆိုင်ရင် သွားကြစမ်း..." Brightတို့ကို ဝိုင်းထိုးနေတဲ့အဖွဲ့ထဲက ကောင်က Win ရှေ့သွားပြီး ပုခုံးကို တွန်းကာ ပြောလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့....။
"ဝုန်း...အ..."
"Ohh my God !!!"
"Wtf...တစ်ချက်ထဲ..."
Bright အာမေဋိတ်သံတွေ ထွက်ရသည်အထိ...Win ထိုးလိုက်လို့ လဲကျသွားတဲ့ ကောင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ နှာခေါင်းရိုးကျိုးသွားသည်ထင်၏ ပြန်ကိုထမလာတော့...။
"ဟေ့ကောင်တွေ အဲ့သုံးယောက်ကိုပါ လုပ်ပစ်...."
ချက်ချင်း Win တို့နားရောက်လာပြီး လာဝိုင်းကာ ထိုးကြိတ်ကြတော့သည်။အဲ့အချိန်မှာ သိလိုက်ရတာက Winတို့က စနစ်တကျ သင်ထားတဲ့ သူတွေ ဖြစ်ပြီး Bright တို့ကျ လက်သီးဆုတ်တတ်ရုံနဲ့ ရန်ဖြစ်နေတဲ့ကောင်တွေ...တစ်ခဏ လေးအတွင်းကို Win ရဲ့ထိုးချက်တွေ ကြားမှာ အတုံးအရုန်း...။Dewနဲ့ Nani ကလည်း ကူပေးတာကြောင့် ဟိုအုပ်စုမှာ အထိနာကာ ထကို မထလာတော့...။
"ဘာကြည့်နေတာလဲ...ထကြလေ...အဲ့မှာဘဲ နေတော့မလို့လား..."
Win က အဲ့လိုပြောမှ အကြောင်သားနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ Bright တို့ လူးလဲကာ ထလာကြ၏။
"ထပ်..ထပ်ပြီး..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...Win...သူတို့က မထင်မှတ်ဘဲ လူများသွား..."
"ငါကလေ...ရန်ဖြစ်တဲ့ကောင်တွေကို မုန်းတယ်သိလား..မင်းနဲ့တွေ့မှ ငါလည်း မျိုးစုံလိုက်လုပ်နေရတယ် Bright Vachirawit..."
ကျေးဇူးတင်စကားတောင် ဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရဘဲ Win ဖြတ်ပြောတဲ့စကားကြောင့် Bright မျက်လုံးတွေ လက်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး...
"အဟက်...ငါက ရန်ဖြစ်ရတာ ကြိုက်တယ်..ရှုံးသည်ဖြစ်စေ..နိုင်သည်ဖြစ်စေ..ရန်ဖြစ်ရတာ ငါ့ဝါသနာဘဲ...ပြီးတော့ ငါ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ရန်ဘဲ ဖြစ်သွားမှာ..."
"...."
"ငါက ကျေးဇူးဆပ်မလို့ဘဲ...ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..မင်းက ရန်ဖြစ်တဲ့ ကောင်တွေကို မုန်းတယ်ဆိုတော့..."
ပြောပြီး Win မျက်နှာကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ကာ ထွက်သွားတော့၏။သူထွက်သွားတော့မှ Win လည်း တင်းထားတဲ့စိတ်ကို လျော့ချလိုက်တော့ ယိုင်ခနဲဖြစ်သွားပြီး ပြိုကျလာတာကြောင့် Naniနဲ့ Dew က လှမ်းထိန်းပေးထားရင်း...
"ရူးနေလို့ အားကုန်သုံးတာလား..ခွေးကောင်ရဲ့..."
"ကိုယ့်အကြောင်းလည်း ကိုယ်မသိတာမဟုတ်ဘူး...ဒီကောင်...."
သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ ဝေဖန်အပြစ်တင်သံကိုလည်း သူမကြားနိုင်တော့...။ တစ်စုံတစ်ယောက်ပြောသွားတဲ့ ငါက ရန်ဖြစ်တာကိုဘဲ ကြိုက်တာ..ဆိုတဲ့စကားက နားထဲမှာ ပဲ့တင်သံကို အထပ်ထပ်ကြားနေရတော့၏။
*ဒီFic ထဲမှာတော့ အသက်အရွယ်ကွာခြါးမှုရှိပေမယ့် ရွယ်တူတွေလိုဘဲ ပြောဆိုထားပါတယ်...ဘယ်သူ့ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း ထိခိုက်လိုစိတ် မရှိပါဘူး...ဝေဖန်အကြံပြုပေးဖို့ တောင်းဆိုပါရစေ 💓🙆 *
20.2.2022
Mirella
Zawgyi
မိုးေတြသည္းထန္စြာ ႐ြာေနတဲ့ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္...မိုးေရေတြၾကား အသက္လုကာ ေျပးလႊားေနတဲ့ ေကာင္ေလး.. မ်က္ႏွာမွာလည္း ဖူးေယာင္ေပါက္ၿပဲေနတဲ့ ဒဏ္ရာတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ႐ွိေနၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြက ေသြးေတာင္ ထြက္ေန၏ အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေျပးေနရာက ေခ်ာ္လဲက်သြားတာေတာင္ ဒဏ္ရာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္အား လြတ္ဖို႔ဘဲ အေရးႀကီးတာေၾကာင့္ ကုန္း႐ုန္းထကာ ေျပးျပန္၏။ေျပးေနရင္းက အေ႐ွ႕ကို ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ Bus ကားမွတ္တိုင္....။
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကို ကယ္ပါ..."
အဝါေရာင္ မိုးကာဝတ္ထားကာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို သူ အေျပးအလႊား အကူအညီေတာင္းမိ၏။ သူနဲ႔ ႐ြယ္တူေလာက္ ႐ွိမယ္လို႔ ထင္ရၿပိး ထိုေကာင္ေလးက မ်က္မွန္အဝိုင္းေလး တပ္ထား၏။
"ဖယ္...လႊတ္စမ္း..."
"ငါ့ကို သူတို႔သတ္လိမ့္မယ္..ငါ့ကို ကယ္ပါ..."
"မင္းကို လႊတ္လို႔ ေျပာေနတယ္ေနာ္..."
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေကာင္ေလးက မိုးကာအဝါေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ကို အတင္းဆြဲထားတာေၾကာင့္ အတင္း႐ုန္းကန္ရင္း ႐ြံ႐ွာသလို သူ႕လက္ေတြကို ပုတ္ထုတ္ေန၏။
"Please...."
ထိုေကာင္ေလးက သူ႕မ်က္ဝန္းေတြထဲထိ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးသလို အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး သူေျပးလာရာ လမ္းဘက္ကို ရတက္မေအးသလို လွည့္ၾကည့္ေနျပန္၏။ထိုအခါမွ မိုးကာ အဝါေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးက သူဝတ္ထားတဲ့ မိုးကာကို ခြၽတ္ေပးလိုက္ၿပီး ဝတ္ေစ၏။ၿပီးေနာက္ သူလြယ္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုပါ ခြၽတ္ေပးရင္း....
"ေရာ့.....ငါကေလ သူမ်ားကို ကူညီရတာကို သိပ္မုန္းတာ..ငါလည္း အကူအညီမေတာင္းဘူး..ငါ့ကိုလည္း လာမ႐ႈပ္နဲ႔ဘဲ..."
မိုးေတြသည္းထန္ေနေပမယ့္ သူေျပာတဲ့စကားေတြကို ေကာင္းစြာ ၾကားရတဲ့ အေနအထား..။
"...."
ထိုေကာင္ေလးက မ်က္မွန္ေလး တစ္ခ်က္ပင့္တင္ၿပီး ထပ္ေျပာျပန္၏။
"ေနာက္ခါ ငါနဲ႔မေတြ႕ေစနဲ႔...မင္းလိုေကာင္ကို ခဏေလးနဲ႔ ဒီေျမေပၚမွာ မ႐ွိေတာ့ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိထား.."
ေျပာၿပီး Bus ကားမွတ္တိုင္က ခုံမွာ သြားထိုင္ေန၏။မိုးကာ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ျဖဴဝင္းေနတဲ့ အသားအေရက မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ေပၚထြက္လာ၏..ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ျဖဴတာျဖစ္ၿပီး ညအေမွာင္ထဲသြားရင္ေတာင္ လင္းေနမယ့္ အသား အေရမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္သည္။သူ႕ကို ဘာလို႔ ခ်ိန္းေျခာက္သြားလဲ နားမလည္ေပမယ့္ ထိုအျဖဴေကာင္ေလးကို ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေကာင္ေလးက တအံ့တၾသ လိုက္ေငးၾကည့္ေန၏
"ဟိုေကာင္ေလး ေဝးေဝးမေရာက္ေလာက္ေသးဘူး...သူဘယ္ေလာက္ေျပးႏိုင္မွာလဲ..."
အေနာက္က ထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား ျဖစ္သြားကာ မိုးကာေခါင္းစြပ္ကို ေခါင္းကို ကမန္းကတမ္းစြပ္လိုက္ရင္း အျဖဴေကာင္ေလး အနားကို အေျပးအလႊား သြားရပ္ေနလိုက္၏။ထိုအျဖဴေကာင္ေလးကေတာ့ သူလုပ္သမွ်ကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီး ၾကည့္လို႔...။
"ေဟ့ေကာင္ေလးေတြ...ဒီနားမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေကာင္ေလးေတြ႕မိၾကလား..."
"...."
"ဟမ္..ငါေမးေနတယ္ေလ.. နားမပါၾကဘူးလား....ဟိုမိုးကာနဲ႔ေကာင္ေလး မင္းမိုးကာ ခြၽတ္စမ္း..."
အမိန္႔ေပးသလို ေျပာလာတဲ့သူေတြက သူတို႔ထက္ အရပ္ျမင့္ၿပီး အထက္တန္းေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္ဟန္တူသည္။
"သြားခြၽတ္ၾကည့္စမ္း....ဟိတ္ေကာင္ေတြ..."
"ရပ္လိုက္ !!!..." အျဖဴေကာင္ေလးဆီက အသံထြက္လာေတာ့ မိုးကာနဲ႔ေကာင္ေလးမွာ အားတက္သြားရ၏။လြယ္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ရဲ႕ ႀကိဳးစႏွစ္ဖက္ကို က်စ္ေနေအာင္ ကိုင္ထားၿပီး ေခါင္းကို ငုံ႔ထားမိသည္။
"အေကာင္ေသးေသးေလးက စြာလွခ်ည္လား..."
"သူ႕ကို ထိရဲထိၾကည့္ေလ...မင္းတို႔ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ တစ္ေယာက္မွ အသက္မ႐ွင္ေစရဘူး..."
"ေအာင္မာ...မင္းက ဘာမို႔လို႔ ငါတို႔ကို လာၿခိမ္းေျခာက္ေနတာလဲ...မေလာက္ေလးမေလာက္စားက..."
ထိုသို႔ေျပာေတာ့ အျဖဴေကာင္ေလးက ထိုင္ရာမွထကာ ထိုသူရဲ႕ ေ႐ွ႕တည့္တည့္ေလွ်ာက္သြားၿပီး အိပ္ကပ္ထဲမွာထည့္ထားတဲ့ တစ္စုံတစ္ခုကို ျပလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုသူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြက ေသြးမ႐ွိေတာ့သလို ျဖဴေရာ္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေနာက္ဆုတ္သြားၾက၏။
"ဟင္...."
ထိုသူေတြက ေနာက္ကို ျပန္မလွည့္ၾကည့္စတမ္း မိုးေရထဲ ျပန္ထြက္သြားၾက၏ မိုးကေတာ့ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ႐ြာေနဆဲ...။
"ဟို...."
"ေပး လြယ္အိတ္...ေနာက္ခါ ဘာဘဲရင္ဆိုင္ရ ရင္ဆိုင္ရ ပ်ာယာခတ္မေနနဲ႔..."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
"မလိုဘူး..."
"မင္း...ဘယ္ကို ျပန္မွာလဲ...ငါ..ငါ..လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ..."
"မင္းက...အဟက္!!!!"
သူ႕ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ကာေျပာရင္း ထိုအျဖဴေကာင္ေလးက လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးဟန္ျပဳေတာ့ ကားတစ္စီးခ်က္ခ်င္းထိုးရပ္လာၿပီး black suit နဲ႔ လူမ်ားက ထီးကိုယ္စီနဲ႔ တန္းစီကာ ရပ္ေနၾက၏။ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ျဖစ္သြားတဲ့ အရာေတြေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးမွာ တအံ့တၾသ။
"ဟို...အခုမလိုဘူးဆိုရင္ေတာင္...ေနာက္ဆို လိုခ်င္လိုမွာေပါ့....ၿပီးေတာ့ ငါ့နာမည္က Bright တဲ့...မင္းနာမည္ကေရာ..."
"ေအး...အခုမင္းေၾကာင့္နဲ႔ ငါမလုပ္ခ်င္ဆုံး အလုပ္ေတြကို လုပ္ခဲ့ရၿပီ...ဒီထက္ဆိုးတာ ႐ွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး.ေတြ႕စရာ အေၾကာင္းအရင္းလည္း မ႐ွိဘူး....ငါ့နာမည္က ေသခ်ာမွတ္သြား...Win...!!! metawin..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မိုးေရေတြထဲ ထြက္သြား၏။အသက္ငယ္ငယ္ေလး ႐ွိေသးတာကို ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ထိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ႐ွိရတာလည္း...သူက ဘယ္ကလဲ...ငါ့လိုဘဲ ေက်ာင္း သားဘဲလား...အရမ္းခ်မ္းသာမယ့္ပုံဘဲ...စသည္ျဖင့္ Bright စိတ္ထဲ အေတြးပြားေနမိေတာ့သည္။Win ဆိုတဲ့ အျဖဴေကာင္ေလး ထြက္သြားတာနဲ႔ Bright လည္း သူ႕အိမ္ကို အျမန္ျပန္ေရာက္ေအာင္ ျပန္ရေတာ့၏။
*****
"မေန႔က မင္းမွ်ားေခၚသြားလို႔ ေတာ္ေသးတယ္ Bright..မဟုတ္ရင္ ငါတို႔ေသမွာ..."
"ငါလည္း ေသေတာ့မို႔ Mike...Win ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ကယ္လို႔..."
"မင္းေျပာပုံအရဆို သူက ေၾကာက္စရာ ေကာင္းမယ့္ပုံဘဲ..."
"ဟုတ္တယ္ Gun Smile..ငါတို႔ေလာက္ဘဲ အလယ္တန္းေလာက္ဘဲ ထင္တယ္..."
သူတို႔အုပ္စုက ေလးေယာက္၊ ထစ္ခနဲ႐ွိ ရန္ပြဲဆို Bright တို႔ အဖြဲ႕ ထိပ္ဆုံးက ပါ၏။အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားအ႐ြယ္ဘဲ ႐ွိေသးေပမယ့္ အတန္းႀကီးေတြ အထက္တန္းေနာက္ဆုံးႏွစ္က သူေတြနဲ႔ဘဲ ခ်ိန္းပြဲေတြ လုပ္၏။ကိုယ့္ေက်ာင္းတင္ အားမရဘဲ တစ္ျခါးေက်ာင္းက သူေတြနဲ႔ပါ ခ်ိန္းထိုးၾက၏။ သူတို႔ေလးေယာက္ထဲမွာမွ Foei က စာၾကမ္းပိုးျဖစ္ၿပီး ရန္ျဖစ္ရင္းနဲ႔ေတာင္ စာက်က္ခ်င္တဲ့ ေကာင္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ Mike နဲ႔ Gun Smile က မိဘမဲ့ေက်ာင္းက ျဖစ္ၿပီး Bright က ေတာ့ အားေနရန္ျဖစ္ေနတဲ့ မိဘေတြဆီက ဆင္းသက္လာတာ ျဖစ္သည္။မေန႔ညကလည္း ခ်ိန္းပြဲသြားၾကရာက မထင္မွတ္ဘဲ ဟိုဘက္က အေယာက္(10)ေက်ာ္တဲ့ အျပင္ သူတို႔ဘက္က Foei ကလည္း သူ႕အေမက ေစာေစာျပန္လာဖို႔ မွာထားလို႔ဟု ေျပာကာ ျပန္သြားတာေၾကာင့္ သူတို႔ခံလိုက္ရတာ...။
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါဒီထက္ အင္အားႀကီးခ်င္တာ..ငါတို႔က အလယ္တန္းဘဲ ႐ွိေသးေတာ့ ဘယ္သူမွ မေလးစားၾကဘူး.."
"မဆိုင္ဘူး Mike...ငါတို႔မွာ သူတို႔ကို ယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း႐ွိရင္ သူ႕အလိုလို ေလးစားလာလိမ့္မယ္..."
"Bright ေျပာတာ မွန္တယ္...ငါတို႔ ဒီထက္သန္မာေအာင္ လုပ္ရမယ္..."
ရန္တစ္ပြဲျဖစ္ၿပီးတိုင္း အင္အားႀကီးေအာင္ လုပ္ဖို႔က သူတို႔မ်က္ႏွာမွာ စိတ္အားထက္သန္မႈ အျပည့္။Brightက ရည္႐ြယ္ခ်က္က အင္အားႀကီးမားတဲ့ ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္း တည္ေထာင္ႏိုင္ဖို႔။ယခု BKK မွာ အင္အားႀကီးမားေနတဲ့ ဂိုဏ္းႀကီးႏွစ္ဂိုဏ္း႐ွိေန၏ လူသတ္တာ ရက္စက္ၿပီး မေကာင္းတာ မွန္သမွ် အကုန္လုပ္တယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ The Ghost ဂိုဏ္း၊ ထို The Ghost ဂိုဏ္းကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ Crown ဆိုတဲ့ ဂိုဏ္း၊ Crown က လူအင္အား နည္းေပမယ့္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာတာေၾကာင့္ The Ghost ဂိုဏ္းနဲ႔ ပူးေပါင္းထားၿပီး အာဏာအ႐ွိဆုံးျဖစ္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူအင္အားမ်ားၿပီး အာဏာသိပ္မရတဲ့ The Ghost ဟာ Crown ေနာက္ကြယ္မွာ မေကာင္းတာမွန္သမွ် လုပ္ရင္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ လူသတ္တဲ့ေနရာမွာ နာမည္ႀကီးလာ၏။ရန္ၿငိဳး႐ွိလည္း သတ္ မ႐ွိလည္း သတ္...ဒါကို Crown က သိသြားသည့္တိုင္ အနည္းငယ္ ၿငိမ္သြားတာကလြဲရင္ လုပ္ၿမဲလုပ္ဆဲ။The Ghost ဆိုတဲ့ ဂိုဏ္းအမွတ္တံဆိပ္နဲ႔ သရဲ မ်က္ႏွာဖုံးပါတဲ့လူေတြကို ေသေအာင္ ေၾကာက္ရၿမဲ။ဒါေတြကို သိေနတဲ့ Brightက အင္အားႀကီးေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုကာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း တိုင္ပင္ေနၾကၿမဲ ျဖစ္၏။
*****
"အဲ့ေတာ့ အဲ့မိုးကာက မင္း အႀကိဳက္ဆုံးဟာဆို Winရဲ႕..."
"ငါတို႔နဲ႔ေပါင္းလာတာ ေမြးကထဲက အဲ့မိုးကာကို ထိခြင့္ရခဲ့လို႔လား..."
"ေတာ္ၾကပါေတာ့ Dew နဲ႔ Nani ရယ္..ငါေျပာၿပီးၿပီေရာ..ဘာလို႔ ကူညီမိမွန္း မသိပါဘူးဆို..."
"အဲ့ဒါေျပာတာေလ...မင္း ပုံစံမွ မဟုတ္တာ..."
"ထားလိုက္ေတာ့...ဒီေန႔ေက်ာင္းအသစ္တက္ရမွာ ေစာေစာသြားရမယ္..."
"ဘာနဲ႔သြားမွာလဲ...ငါတို႔နဲ႔ လိုက္မွာလား..."
"မင္းတို႔ ငါ့အိမ္က ကားနဲ႔ လိုက္ခဲ့..သူမ်ားကား ဘယ္တုန္းက စီးလို႔လဲ..."
Win metawin ဆိုတာ အဲ့လိုလူမ်ိဳး...။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေလွ်ာက္ရပါေစ...သူမ်ားကားနဲ႔ဆို ဘယ္ေတာ့မွ မလိုက္.. ငယ္ေပါင္းေတြ ျဖစ္တဲ့ Dew တို႔ Nani တို႔နဲ႔ ေတာင္မရ။အရင္ႏွစ္ေတြကအထိ သုံးေယာက္လုံး ႏိုင္ငံျခါးမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေနရာက Win ဒယ္ဒီရဲ႕ ဂိုဏ္းျပႆနာေတြေၾကာင့္ ျပန္လာခဲ့ရတာ..Win metawin သြားေလရာ အရပ္ကို တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္တတ္တဲ့ Dew ေရာ Nani ကပါ ျပန္လိုက္လာတာ ျဖစ္သည္။ Win တို႔ သုံးေယာက္က အိမ္နီးခ်င္းေတြ ျဖစ္ၿပီး အကုန္လုံး တစ္ဦးတည္းေသာ သားေတြ ျဖစ္သည္။ဒါေပမယ့္ Dew တို႔မိဘေတြက သာမာန္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ပိုင္႐ွင္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ Win ကေတာ့ Crown ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ႕ သား ျဖစ္ေန၏။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္သားပီပီ မ်က္ႏွာက အၿမဲတမ္းတည္ေနေလ့႐ွိၿပီး ပါဝါသိပ္မမ်ားတဲ့ မ်က္မွန္ကို အၿမဲတမ္း တပ္ထားေလ့႐ွိ၏။ စကားေတြအမ်ားႀကီး ေျပာရတာ မႀကိဳက္သလို လိုတရေနတဲ့ သူက သူ႕ကို အကူအညီေတာင္းတာကိုလည္း မႀကိဳက္။အၿမဲတမ္းလိုလို သူတစ္ေယာက္ထဲ ေနတတ္ၿပီး Dewတို႔လာမွ စကားမ်ားမ်ား ေျပာတတ္တဲ့ အမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ပိုဆိုးသြားတာက The Ghost ေၾကာင့္ သူ႕အေမ ဆုံးသြားၿပီးထဲက..သူ႕အေဖကို စကားလည္း မေျပာေတာ့တဲ့အျပင္ သူ႕အေဖနဲ႔ ပတ္သက္မႈ ဂိုဏ္းနဲ႔ ပတ္သက္မႈေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာေတာ့..ဟိုေန႔က Bright ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ကို ကယ္ရမွာမို႔ မတတ္သာလို႔ Crown က လူျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ေျပာလိုက္ရတာ...။ၿပီးေတာ့ ခြၽတ္ေပးလိုက္တဲ့ မိုးကာက သူ႕အေမရဲ႕ ေနာက္ဆုံး လက္ေဆာင္....။
"ဟင္း....."
"မေန႔က မင္း အေဖ ဆူေသးလို႔လား..."
"မသိဘူး..."
"ဟမ္..."
"ငါ ထမင္းစားေနတုန္းကေတာ့ အေ႐ွ႕မွာ ထိုင္ၿပီး ေျပာေနတာဘဲ..ဘာေတြေျပာလဲေတာ့ ငါမသိဘူး..."
"ေအးပါကြာ..မွားပါတယ္..."
Nani နဲ႔ Dew လည္း သံၿပိဳင္ေျပာရင္း လက္ေလ်ာ့လိုက္ရ၏။win metawin ဆိုတာ သူမသိခ်င္ရင္ ဘာမွမသိေတာ့တဲ့ အမ်ိဳး။ေက်ာင္းသြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သုံးေယာက္ လုံး ၿငိမ္ကုပ္ကာ ပါလာ၏။သီးသန္႔ေက်ာင္းေတြမွာ တက္လို႔ရပါလ်က္နဲ႔ ဆိုးပါတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ေက်ာင္းကို တမင္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာ...ဘာလို႔လည္းဆိုရင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ျပစရာမ႐ွိ။ဒီအတိုင္းကို တမင္ေ႐ြးခ်ယ္တာလို႔ ေျပာမိေတာ့ ဒယ္ဒီနဲ႔ စကားမ်ားရေသး၏။
"ေတြးလိုက္တာ Win ရာ..."
"ေအး..ၾကည့္အုံး..ေက်ာင္းေရာက္ေနၿပီ..ဆင္း.."
"ကြၽန္ေတာ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘဲ တက္ခ်င္တယ္ မလိုအပ္တာေတြ အကုန္ ျပန္႐ွင္းသြားလိုက္ပါ..."
"ဟုတ္ကဲ့ သူေဌးေလး..."
Bodyguard ေတြ ေစာင့္ၾကည့္မယ့္သူေတြကို အကုန္ျပန္ေခၚသြားခိုင္းတာ...လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္ခံစားၾကည့္ခ်င္တာ...ေန႔စဥ္ပုံစံခြက္ထဲမွာ ႐ုန္းကန္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေမာပန္းလာတာေၾကာင့္....။
****
"ဟင္...Win..."
"ဘယ္မွာလဲ.... ဘယ္မွာလဲ..."
Brightက တေလာကလုံးမွာ သူအေတာ္ဆုံးလို႔ သတ္မွတ္ထားၿပီး ေတာ္႐ုံလူကို ခ်ီးက်ဴးတာ မေတြ႕ဖူးတာေၾကာင့္ Win အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ၿပီးထဲက က်န္တဲ့ သုံးေယာက္က ေတြ႕ခ်င္ေနတာ ျဖစ္သည္။အခုလည္း Win ဆိုေရာ အသည္းအသန္..လိုက္ၾကည့္ၾကေတာ့သည္။
"ဟာ..အဲ့ဒါေက်ာင္းသားသစ္ေတြ..."
အဖြဲ႕ထဲမွာ သတင္းထူးမွန္သမွ် သိသူက Foei၊ အခုလည္း ဘယ္လိုသိလည္း မသိေခ်။ Win က ထုံးစံအတိုင္း မ်က္မွန္နဲ႔ ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းဝတ္စုံအေပၚကမွ လက္႐ွည္မိုးျပါေရာင္ေလးကို ထပ္ဝတ္ထား၏။က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ခ်မ္းသာတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းကမွန္း သိသာလွ၏။
"သူတို႔သုံးေယာက္က ငယ္ေပါင္းေတြတဲ့ သူေဌးသားေတြလို႔ၾကားတယ္ Win ကေတာ့ အေကာင္ႀကီးႀကီးထဲကဘဲ ဘယ္သူ႕သားသမီးလည္းေတာ့ မသိဘူး..မႏွစ္ကထိ US မွာ တက္ခဲ့တာတဲ့.. ဒီႏွစ္လည္ေလာက္မွ Thai ကို ျပန္လာၾကတာ.."
"အကုန္သိတယ္ေနာ္ Foei..."
"ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ...ဗဟုသုတပညာ႐ွင္ေလ..."
"ေအးပါ...ဟိုငတုံးႏွစ္ေကာင္...ခ်ိန္းထားတဲ့ဆီ လစ္မယ္..."
"Foei မင္းကေနခဲ့...စာကူးထားေပး..သုံးေယာက္လုံးကို..."
"ေဟ့ေရာင္ေတြ..ငါပါလိုက္မယ္...မကူးေပးဘူး...ရား..."
"တာ့တာ..သားႀကီး စာၾကမ္းပိုးေရ...."
Foei ကိုထားခဲ့ၿပီး ခ်ိန္းထားတဲ့ ဘက္ကို သုံးေယာက္သား ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။တမင္းစားဆင္းခ်ိန္မို႔ ရန္စ႐ွိထားတဲ့ ေက်ာင္းက ေကာင္ေတြက စိန္ေခၚတာေၾကာင့္ လက္ခံလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။သူတို႔ဘက္က သုံးေယာက္ဘဲ ပါမွာမို႔လို႔ ေျပာထားေပမယ့္ ခ်ိန္းထားတဲ့ဆီ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့
"Fuck...son of bitch ေတြ..အၿမဲတမ္း ဒီေစာက္က်င့္ဘဲ..."
"ေဟ့..Bright vachirawit..မင္းအ႐ိုးေတြကို ဒီေန႔ခ်ိဳးပစ္မယ္ကြ..ဟား..ဟား..."
"ၾကာတယ္ သုံးေယာက္လုံးကို ခ်ိဳးပစ္ကြာ..."
12ေယာက္ေလာက္ ႐ွိတဲ့အျပင္ တုတ္ေတြပါပါလာတာေၾကာင့္ အေကာင္းဆုံး ခုခံေနတဲ့ၾကားက Bright တို႔ သုံးေယာက္ ခံရေတာ့သည္။
"သြားၿပီ...အင္အားနည္းရင္ အဲ့လိုဘဲ..."
"ငါတို႔ေတာ့ ေသၿပီထင္တယ္..."
"ဟား..ဟား...တုတ္ေပးစမ္း..Bright ေခါင္းကို ႐ိုက္ခြဲၿပီး ထြက္လာတဲ့ ေသြး ဘာေရာင္လည္း ၾကည့္အုံးမွာ ဟား..ဟား..."
"အဟမ္း...လူအမ်ားႀကီးနဲ႔ သုံးေယာက္...ၿပီးေတာ့ တုတ္ေတြနဲ႔...."
"မ႐ွက္ဘူးလား မသိဘူး Dew ရာ..."
"ေအးေလ...ၾကည့္ပါအုံး...."
Bright တို႔လည္း ဆံပင္ေတြ အဆြဲခံရတဲ့ၾကားထဲက အားယူၾကည့္မိေတာ့ ေကာင္ေလး သုံးေယာက္၊ ေသခ်ာအာ႐ုံစိုက္ကာ ၾကည့္မိေတာ့ Win ဆိုတဲ့ အျဖဴေကာင္ေလးတို႔ အုပ္စု။
"မင္းတို႔ ဘယ္ကေကာင္ေတြလည္း မဆိုင္ရင္ သြားၾကစမ္း..." Brightတို႔ကို ဝိုင္းထိုးေနတဲ့အဖြဲ႕ထဲက ေကာင္က Win ေ႐ွ႕သြားၿပီး ပုခုံးကို တြန္းကာ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့....။
"ဝုန္း...အ..."
"Ohh my God !!!"
"Wtf...တစ္ခ်က္ထဲ..."
Bright အာေမဋိတ္သံေတြ ထြက္ရသည္အထိ...Win ထိုးလိုက္လို႔ လဲက်သြားတဲ့ ေကာင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွာေခါင္း႐ိုးက်ိဳးသြားသည္ထင္၏ ျပန္ကိုထမလာေတာ့...။
"ေဟ့ေကာင္ေတြ အဲ့သုံးေယာက္ကိုပါ လုပ္ပစ္...."
ခ်က္ခ်င္း Win တို႔နားေရာက္လာၿပီး လာဝိုင္းကာ ထိုးႀကိတ္ၾကေတာ့သည္။အဲ့အခ်ိန္မွာ သိလိုက္ရတာက Winတို႔က စနစ္တက် သင္ထားတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ၿပီး Bright တို႔က် လက္သီးဆုတ္တတ္႐ုံနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြ...တစ္ခဏ ေလးအတြင္းကို Win ရဲ႕ထိုးခ်က္ေတြ ၾကားမွာ အတုံးအ႐ုန္း...။Dewနဲ႔ Nani ကလည္း ကူေပးတာေၾကာင့္ ဟိုအုပ္စုမွာ အထိနာကာ ထကို မထလာေတာ့...။
"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ...ထၾကေလ...အဲ့မွာဘဲ ေနေတာ့မလို႔လား..."
Win က အဲ့လိုေျပာမွ အေၾကာင္သားနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ Bright တို႔ လူးလဲကာ ထလာၾက၏။
"ထပ္..ထပ္ၿပီး..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...Win...သူတို႔က မထင္မွတ္ဘဲ လူမ်ားသြား..."
"ငါကေလ...ရန္ျဖစ္တဲ့ေကာင္ေတြကို မုန္းတယ္သိလား..မင္းနဲ႔ေတြ႕မွ ငါလည္း မ်ိဳးစုံလိုက္လုပ္ေနရတယ္ Bright Vachirawit..."
ေက်းဇူးတင္စကားေတာင္ ဆုံးေအာင္ မေျပာလိုက္ရဘဲ Win ျဖတ္ေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ Bright မ်က္လုံးေတြ လက္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး...
"အဟက္...ငါက ရန္ျဖစ္ရတာ ႀကိဳက္တယ္..႐ႈံးသည္ျဖစ္ေစ..ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ..ရန္ျဖစ္ရတာ ငါ့ဝါသနာဘဲ...ၿပီးေတာ့ ငါ့ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ရန္ဘဲ ျဖစ္သြားမွာ..."
"...."
"ငါက ေက်းဇူးဆပ္မလို႔ဘဲ...ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..မင္းက ရန္ျဖစ္တဲ့ ေကာင္ေတြကို မုန္းတယ္ဆိုေတာ့..."
ေျပာၿပီး Win မ်က္ႏွာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ကာ ထြက္သြားေတာ့၏။သူထြက္သြားေတာ့မွ Win လည္း တင္းထားတဲ့စိတ္ကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္ေတာ့ ယိုင္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး ၿပိဳက်လာတာေၾကာင့္ Naniနဲ႔ Dew က လွမ္းထိန္းေပးထားရင္း...
"႐ူးေနလို႔ အားကုန္သုံးတာလား..ေခြးေကာင္ရဲ႕..."
"ကိုယ့္အေၾကာင္းလည္း ကိုယ္မသိတာမဟုတ္ဘူး...ဒီေကာင္...."
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေဝဖန္အျပစ္တင္သံကိုလည္း သူမၾကားႏိုင္ေတာ့...။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေျပာသြားတဲ့ ငါက ရန္ျဖစ္တာကိုဘဲ ႀကိဳက္တာ..ဆိုတဲ့စကားက နားထဲမွာ ပဲ့တင္သံကို အထပ္ထပ္ၾကားေနရေတာ့၏။
*ဒီFic ထဲမွာေတာ့ အသက္အ႐ြယ္ကြာျခါးမႈ႐ွိေပမယ့္ ႐ြယ္တူေတြလိုဘဲ ေျပာဆိုထားပါတယ္...ဘယ္သူ႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း ထိခိုက္လိုစိတ္ မ႐ွိပါဘူး...ေဝဖန္အၾကံျပဳေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ 💓🙆 *
20.2.2022
Mirella