CHAPTER 9:
KAPALIT
*-*
3rd Person's POV
Ala-sais Palang ng umaga ng magising si Kei sa pag-alog ni Sharlene sa kanya.
Ikinagalit naman ito ng binata kaya nasinghalan niya ang kawawang taga-pagsilbi. "Ano ba? Alam mong katutulog ko lang diba? Bakit ba? Ang aga-aga sinisira mo araw ko eh." Reklamo nito Sabay talukbong.
"Pasensya na po. Pero napag-utusan lang po ako ng Hari." Nakayukong paliwanag ni Sharlene.
"Hindi mo ba sinabi na 4:30 na ko nakatulog." Naiinis na sabi ng binata.
"Sinabi po. Pero importante daw po kasi nariyan na raw po iyong kapalit ni Sakura." Sagot nito.
"Tsk. Oo na! Umalis ka na! Susunod ako." Naiinis na Sabi nito bago tuluyang tumayo.
- - - -
Kei POV
Papikit-pikit pa akong naglalakad patungo sa bulwagan ng palasyo. Binati naman ako ng dalawang palace guards sa pinto na tinanguan ko lang.
Ng nasa tapat na ko ng pinto ay dahan-dahan nila iyong binuksan. Habang naghihintay na tuluyang mabuksan ang pinto ay napahikab pa ako kaya pumikit muna ako para damahin ito. :)
When I finally opened my eyes, nagulat ako sa nakita ko. I blinked a couple of times, close and rubbed my eyes, then open it. But she's still there. Seriously, Yanna? I asked to myself when I realized that I am not dreaming.
I slowly walk to where they were standing, not sure what to feel. Ng medyo malapit na ako ay tska lang nila ako pinansin.
"Oh, Kei. Come here." My Dad - which is the King - but not a King in Attitude - said.
But instead of going to him, I immediately go to where Yanna is standing. "What are you doing here? " I asked her. But instead of answering my question she just gave me a fake smile then bow her head.
Seriously?? Yanna? Bowing her head?? To me?? What is going on here?? OA na sabi ng isip ko. Kahit na may idea na ako kung bakit siya nandito.
My idea was proven correct when my Dad finally spoke. "She will be replacing Sakura." He said. "Remember? She's a friend of Sakura and Sharlene. " sabi ulit ni Dad.
"Oh? The one that's left behind? " my Mom - which is the queen - but acts like a full housewife when it comes to her family - asked.
"Yes. Kasi diba highschool Palang siya nun." Paliwanag ni Dad. Tumango - tango naman si Mom.
"What the --- " I stop in mid sentence ng maalala kong nandito si Yanna. I eyed my parents suspiciously pero nginitian lang nila ako ng pang-asar.
Geez! ! ! My parents know that I like this girl since Third Year College. It has been 4 years but my feelings for her doesn't change. I don't know why but I can sense that they are up into something.
"If you don't like Kuya, we can exchange." Suoh blurted out that made my ears boil.
I grabbed Yanna hands then said "No way! She's mine, understand? " he said then walk out of the room, tagging Yanna along.
- - - - -
Yanna POV
Di ko mapigilan ang mapangiti sa sinabi ni Kei.
She's mine, Understand?
She's mine, Understand?
She's mine, Understand?
Kinilig ka naman? Tanong ng intrimitidang bahagi ng isip ko.
Pakikipag-away pa sana ako sa isip ko ng bigla niyang bitawan ang kamay ko.
"Pumasok ka sa loob. Nandoon ang isa ko pang servant which is tagalinis." Mabilisang sabi nito at agad-agad umalis.
Napataas naman ang kilay ko. "Agad-agad? Nagmamadali? Maiiwan ng flight? " natatawang sabi ko sa sarili. Mabuti nalang at walang tao sa hallway, baka isipin nila baliw ako kasi kinakausap ko sarili ko.
Pero naisip ko lang, kung may Taga-linis na pala. Eh, anong role ko? Display? Sabi nila Taga-silbi. Eh, anong kaibahan nun sa Taga-linis? Tsk. Bala na si Fairy God Mother. Sabi ko sa isip.
Nang buksan ko ang pinto ay may nakita akong babaeng nakatalikod. Inaayos niya kasi yung kobre-kama, siguro pinalitan niya kasi nasa lapag iyong isa na medyo lukot-lukot na.
Mga 2 minutes ko siguro siyang pinapanood ng maramdaman niya ang presence ko. Unti-unti siyang lumingon at nanlaki ang mata ko ng makita ko ang mukha niya.
"Ate Sharlene! " gulat na gulat na bulalas ko Sabay takbo at yakap sa kanya.
"Yanna? " di makapaniwalang tanong nito. Kumalas siya sa yakap ko at tinitigan ang mukha ko. "Yanna! Ikaw nga! " di makapaniwalang saad nito at yinakap ako ng mahigpit. "I miss you lil' Sis."
"I miss you too, ate shar." Tuwang-tuwang sabi ko. Si Ate Sharlene ay mas matanda sakin ng apat na taon kaya para ko na rin siyang Ate. At little Sister naman ang turing niya sakin dahil only child lang siya.
"Anong ginagawa mo dito? " Ate Sharlene asked. Pero ng makita niya ang mga bag ko ay malungkot na yinakap niya ko. "Who? " she asked, out of the blue.
"Who? What? " I also asked. Di ko kasi siya gets.
"Sinong paglilingkuran mo, kako? " sabi niya.
Tumango-tango naman ako. "Ahh.. si Kei." Sabi ko na ikinalaki ng mata niya. "Bakit? " I curiously asked.
"If somedody heard you calling them like that you will be punished." Sabi niya.
"Ganun? Kailangan English? " I said to make a mood.
"Syempers." Sabi niya na natatawa. So, kailangan ko na talagang sanayin ang sarili ko sa PRINCE KEI.
tinulungan naman niya akong ayusin ang mga gamit ko. Ang kwarto ko ay sa may tabi lang ng kwarto ni Kei para raw kapag tinawag niya ako, hindi na ko mahihirapan pang tumugon agad-agad.
Habang nag-aayos kami ay nagkwe-kwentuhan din kami. Sa kalagitnaan ng kwentuhan namin ay bigla kong naalala ang kanina pa gumugulo sa isip ko.
"Ate? " tawag ko sa atensyon niya.
"Hmm." Sabi naman niya na tumigil sa pagkwe-kwento.
"Ano kaibahan ng tagapaglinis, sa tagapagsilbi? " tanong ko sa kanya.
"Ahh.. ganito kasi yan. Kapag tagapaglinis kagaya ko, ang kwarto namin ay sa labas ng palasyo. Nakita mo iyong parang warehouse sa may likod ng palasyo." Tanong niya, umiling naman ako. "Huwag kang mag-alala, dadalhin kita dun kapag may time." Sabi niya. "Yun nga, doon ang kwarto namin." Pagpapatuloy niya.
"Namin? " tanong ko.
"Oo, namin. Marami kasi dun. Lahat ng tagapaglinis doon natutulog pati na rin iyong ibang nagtra-trabaho rito, gaya ng mga kusinero tska iyong parang mayordoma." Paliwanag nito.
"Edi, ang dami niyo dun? Kasya kayo? " curious kong tanong.
"Oo, naman. Malaki kasi iyon eh. Kasinlaki ng basketball court." Sabi niya na ikinalaki ng mata ko.
"Tapos, kayo namang mga tagasilbi ay sa tabi ng masters niyo ang kwarto. Kasi kahit anong oras, kahit tulog ka pa or what, kapag kailangan ka ng master mo kailangan on the way ka kaagad. Kami kasi kapag gabi na, bawal na pakalat-kalat." Sabi ulit nito. Ganun pala yun. Sabi ko sa isip na patango-tango.
"Atska apat lang pala kayo." Dagdag nito.
"Apat? parang one is to one? " tanong ko naman.
Tumango naman siya. "Yup. Kaya nga kapag may umalis kailangan humanap agad ng kapalit. Kung isa lang ang kulang, isa lang ang kukunin. Di tulad sa tagapaglinis, kailangan lagpas 30 muna Ung umalis bago kumuha ulit, kasi maramihan ang kuha. " dagdag nito. Napatango-tango naman ako. Still absorbing what I learned.
- - - - -
" Ano bang totoo.?" I asked Ate Sharlene, pagkatapos kasi naming pag-usapan ang tungkol sa tagapasilbi and tagapaglinis thingy, sinabi niya sakin na hindi maganda ang ugali ni Kei sa palasyo, which is a total opposite of what Ate Sakura said.
Ang sabi kasi ni Ate Sakura na mabait si Kei basta wag lang gagalitin at iistorbohin ang tulog. Samantalang kay Ate Sharlene ay bad, all the way.
"Ay, naku! Sinabi niya lang iyon para hindi ka matakot. And besides, iyong babaeng yun masyadong haliparot. Biruin mo, bumigay sa Charm ni Prince Kei kaya ayun, niligawan niya. " with feelings na sabi nito.
Natawa naman ako sa reaction niya. Si Ate Sakura kasi ay anim na taong mas matanda sakin.
"Anong nanyari? " curious kong tanong.
"Ayun! Sinagot ng Dakilang Playboy. So, in the end? Boom! Broken." Sabi nito na parang disgusted ang mukha. "Alam naman niya na lahat ng babaeng dumadaan sa lalaking yun, umuuwing luhaan." Naiiling na sabi nito.
"Sino ba nakipagbreak? " tanong ko kasi kung si Kei, parang ang sama niya naman.
"Si Sakura. Nalaman niya kasi na hindi naman pala siya nag-iisa. Timer kasi yung si Prince Kei. Naku! Napaka-playboy talaga nun. Sa umpisa lang yan mabait tsaka kapag kaharap ang Hari at Reyna." Sabi nito with matching iling-iling pa.
Nagulat kaming dalawa ng may narinig na nagsalita mula sa aming likuran. "Siraan man daw ako? " sabi ng isang boses na alam na alam ko.
Nang lumingon kami ay tama nga ang hinala ko, there is Kei standing looking seriously at Sharlene. Bigla namang pinisil ni Ate Sharlene ang kamay ko. Pagtingin ko sa kanya ay namumutla siya at halatang kinakabahan.
"Prince, kanina pa po ba kayo diyan? " I asked trying to calm Sharlene by holding her hand.
Tumingin naman siya sakin then back to Ate Sharlene na nakayuko na sa sobrang kaba. "Yes. And narinig ko lahat." Sabi nito. Nagulat naman ako ng muntik ng matumba si Ate Sharlene.
"Ate, are you okay? " tanong ko sa kanya habang inaalalayan siyang tumayo ng maayos. Marahil ay nanghina ang tuhod niya, sa kadahilanan na narinig ni Kei lahat ng sinabi niya at sa matalim ng titig na ipinupukol ng Prinsipe.
"O-Oo. Sa-salamat." Sabi nito. Yumuko naman ito pagkatapos ay nagpaalam na aalis ng tinawag siya mula sa labas. Save by the Call sabi ko sa isip.
* - - - - - *
Awkward Silence
Yan ang namayani ng kaming dalawa nalang ni Kei ang naiwan sa silid ko.
Wala itong ibang ginawa kundi tumitig sakin na talaga namang ikinailang ako.
Ng hindi ko na kayanin ay nagpasya akong magpaalam na upang makalabas. "Prince, mauuna na po ako." Paalam ko sa kanya. Hindi naman siya nagsalita kaya nagsimula na akong lumakad. Pero bigla niyang hinawakan ang braso ko, napatigil ako sa paglalakad at humarap sa kanya pero tinititigan parin niya ako.
Sa sobrang inis ko sa way ng pagtitig niya ay hindi ko na napigilan ang bunganga ko. "Ano ba Kei? Kung may sasabihin ka, sabihin mo na. Sa tingin mo masasabi mo yan sa kakatitig mo? " mataray na sabi ko without thinking.
Bigla naman itong natauhan, binitawan niya ang braso ko pagkatapos ay tumikhim ng isang beses. "Nothing. You can go." Alanganing sabi nito. Nagsisimula na akong maglakad ng pigilan na naman niya ako. "Wait! " sabi nito.
"Ano po iyon? " sabi ko sa mas mahinahong boses. Baka kasi may makarinig na binubulyawan ko ang Prinsipe pagkatapos ay isumbong ako sa Hari at Reyna.
Napakamot naman ito sa batok nito bago nailing sa sarili. "W-wala. Sige na, alis ka na." Sabi nito na parang Wala sa sarili. Nagkibit-balikat na lamang ako at tuluyan ng lumabas sa silid.
Anyare dun? Tanong ko sa isip habang naglalakad sa pasilyo.
* - - - - - *