"And now, I announce you as husband and wife. You may now kiss the bride."
Pagkarinig na pagkarinig ko iyon at noong tinignan ko ang mata ni Quiro ay bigla nalang niya akong hinalikan kaya nanlaki ang mata ko. But in the end I just close my eyes and savor the moment.
I couldn't believe na ngayon ako na yung bride na hinahalikan ng groom. Ako na yung nasa harap ng altar na ikinakasal.
Naranasan ko na din kung paano maglakad sa isle na nakawedding gown.
Parang kailan lang nung ako lang yung bridesmaid. Na taga palakpak lang ako kapag magkikiss na ang groom and bride.
And now I'm officially married. Hindi na ako single mga mars.
Officially Mrs. Monteclavo na ako!
And it's all thanks to him. Thanks to this gay Quiro Aquin Monteclavo.
"Thank you for fulfilling one of my dreams." Bulong ko noong naghiwalay ang labi namin. Narinig ko ang masigabong palakpakan ng lahat ng dumalo. But then mas malakas sa pandinig ko ang tibok ng puso ko.
He smiled.
"We are each others dream Jamieya. Kaya salamat din." He answered. Mas lalo tuloy akong napangiti.
"I love you." Bulong niya sa akin.
"I love you too." I mouthed as an answer to him. He intertwined our fingers and he face the crowd and he proudly showed our hands on the crowd.
"Finally this merlat is mine." He proudly said. Na siyang ikinahalakhak ng iba because he even tried na palandiin ang boses niya.
Natawa din ako dun.
"Huy! May asawa kana bawal na bumigay ane?!" Biro sa kanya ng isa sa tito niya. Kapatid ng Papa niya. Ayun napuno na naman ng tawanan ang loob ng simbahan.
****
"Oh yung mga single diyan na mga girlalou magsipunta na kayo sa harapan. Malay niyo kayo na yung maswerteng makasalo sa brides bouquet." Excited na sabi nung emcee.
Nasa may resort kami ni Nayumi. We chose this as a reception area.
Parang kailan lang nung isa pa ako sa mga kasali sa mga tiga salo. Parang kailan lang nung nawalan na ako ng pag asa sa paniniwala na kung sino man ang makakasalo nung brides bouquet ay siya na ang susunod na ikakasal.
Well in fact I never believe in it. Until Quiro prove me wrong. See ako nga ang sumunod na ikinasal.
But sa tingin ko no choice nalang talaga since ako nalang ang wala pang asawa. But atleast ikinasal pa rin ako diba? Nagkatotoo pa rin.
Lahat ng single na babae excited na lumapit sa harap ng stage.
Pinagmamasdan ko sila.
"Charrie why are you going in there?!" Naagaw ng pansin ko ang tila yamot na boses na yun ni Luther. Yes, Luther and Charrie are also present o my wedding. Aba ginawa ko pang maid of honor si Charrie kasi siya na lang ang single na girl na kakilala ko.
Napataas ang kilay ko dahil sa tanong ni Luther.
"Hey Luther let her be. She's single that's why she's also allowed to catch the bouquet you know." Sabi ko dito. Mas lalong nandilim ang mukha ni Luther dahil doon.
"B-but. But..." Angal ni Lutuer na sa huli'y napasimangot nalang. Tinignan ako ni Charrie and she mouthed me thank you. At saka siya excited na lumapit din doon. Pumunta pa siya sa harapan. Eager din siya na masalo yung bulaklak gaya ng iba.
"Are you all ready?"
Tanong ng emcee. The single ladies answered yes excitedly.
"Okay Mrs. Monteclavo turn your back and be ready to throw the bouquet." The emcee said na siyang ginawa ko naman.
"And in 3, 2, 1... Throw!" The emcee said. But then in the last minute I changed my mind. I didn't throw the bouquet.
Instead hinarap ko yung mga babae. Their foreheads creased in curiosity why I didn't throw it. But I smiled and get the microphone.
"I'm sorry girls. But may I give this flowers to the woman I want to get married next. Because you know I think she deserve it." I ask. Sumimangot ang iba. But I puppy eyed that's why they agreed. Tinignan ko si Quiro. Nagtataka siya. Kumunot ang noo niya at nilapitan ako.
"Pst. Anong pakulo mo?" He ask me. Kinindatan ko siya at saka lihim na tinignan ang dalawang tao. Nasundan naman agad ni Quiro kung anong gusto ko.
"Ahh." Tumatangong sabi niya at saka napangiti ng nakakaloko. "Galing talaga ng asawa ko." He complimented me. Bigla akong natigilan at saka napatitig sa mukha niya.
Asawa.
Oo nga pala! Asawa na niya ako. May asawa na ako. Asawa na ako ng isang Quiro Monteclavo. Hindi pa masyadong nagsisink in sa akin mula kanina. But that word 'asawa' coming from him.....
My gosh!!! Kinikilig ako. Napangiti ako and I tiptoed and gave him a smack kiss. "Ibibigay ko lang to." Paalam ko sa kanya. He nodded and smiled at me.
Naglakad na ako papunta sa kung sino ko man ibibigay ang bulaklak. Nakatingin lahat sa akin. Hinihintay kung kanino ko ibibigay ang bulaklak.
But then the people didn't expect me to give it to a man.
"What?" Masungit na tanong niya sa akin. Napabuntong hininga ako dahil doon. Alalahanin mo Jamieya kaibigan mo ang mokong na yan kaya wag ka muna mainis. Pagpapaalala ko sa sarili ko.
"Here get this." Utos ko sa kanya.
"Why would I?" Pagsusungit niya. Kaya hindi ko na napigilan ang sarili ko. At binatukan siya.
"Ouch Mieya!" Angal niya.
"Mr. Luther Smith! I am commanding you to get this bride's bouquet and give it to the person you love!" Malakas na sabi ko dito.
Napakurap kurap siya.
"What are you saying?" He chuckled. "I don't love someone." Yung pekeng tawa niya. I take a glimpse on Charrie na nakatayo hindi kalayuhan sa amin. Mukhang narinig niya yung sinabi ni Luther na wala itong mahal. I saw how a glint of sadness cross her eyes. Napayuko pa ito. Napairap ako dahil doon. Napahinga ako ng malalim para kalmahin ang sarili ko. Kinuha ko ang kamay ni Luther at pilit na ibinigay yung bulaklak sa kanya.
Medyo lumapit ako kay Luther. "Luther, as a friend of yours I advice you to better tell what you feel right now or the girl that you adore will slip in your hands if you continued playing with her feelings. Be honest and make her happy." Mahinang sabi ko dito. Kumunot ang noo niya at saka napatingin sa kinaroroonan ni Charrie. Nanlaki ang mata niya noong makita niyang tumalikod na si Charrie at nagsimula nang maglakad palayo.
Nataranta siya. "Shit!" He cussed at agad niyang kinuha yung bulaklak at patakbong nilapitan si Charrie.
"Charrie!" Tawag niya dito. Natigilan naman si Charrie at humarap kay Luther. Luther shyly gave the flower to Charrie. Gulat na nagpalipat lipat ng tingin si Charrie sa bulaklak at kay Luther. "I think you deserve this." Luther shyly said to her.
"I- I don't think so." Hindi siguradong sagot ni Charrie. "Because I know and I am not sure if I will get married next..." Sabi ni Charrie.
"C'mon that's not the problem because I will make sure that you'll get married next." Luther said coolly and he even wink at Charrie. "I'll make sure of it." He added.
Charrie recieve the flower with burning cheeks.
Napailing iling nalang ako. Hindi nalang kasi diretsuhin na gusto niyang pakasalan ito! Hay naku Luther. Napairap ako sa kawalan at bumalik kay Quiro.
Pagkalapit na pagkalapit ko palang ay hinapit na nito ang beywang ko.
"Diko naman akalain na bet mo palang magpakacupid sa araw ng kasal natin Misis." He said.
"Tsk. Tumigil ka nga sa kamimisis at katatawag mo sa akin ng asawa diyan." I said at kinurot ang tagiliran niya.
"Aww. Anong masama dun gurl? Eh talaga namang asawa at misis na kita." He said at kumindat pa.
"Oo nga. Pero pwede ba hinay hinay lang. Kinikilig kasi ako hindi ako sanay." Sabi ko at saka tinampal ang braso niya and I buried my face in his chest dahil sa hiya.
Napahalakhak siya dahil doon.
He hugged me afterwards.
"Ang cute mo talaga kapag kinikilig." He said kaya natampal ko na naman ang dibdib nito.
"Eewww. Why so daming ants here?" Napahiwalay ako sa pagkakasubsob sa dibdib ni Quiro dahil sa sabay sabay na nagsalita ng ganyan sabayan mo pa ng pagtampal nila sa kani kanilang mga kamay na tila may pinapaalis.
Napasimangot ako nung makita yung mukha ng apat.
Inirapan ko sila. They are smiling from ear to ear.
Nagkatingininan kaming apat. Maya maya ay sabay sabay kaming nagngitian.
"Kyaahhh!!! You're finally married!" Tili nila. Nakitili narin ako at saka kami naghawak hawak kamay at nagtalon talon.
"You're(I'm) finally married! You're (I'm)finally married." While repeatedly chanting that. Tila kinikilig kaming nagsihagikgikan.
Napatingin kami kay Quiro when he tsk 3 times at saka ito umiling iling.
"Quiro my dear cousin!!!" Akmang yayakapin na siya ni Nayumi pero sinupalpal niya ito sa mukha kaya naman napasimangot si Nayumi. Pero in the end ngumiti din ito. "I'm so proud of you Kuya Quiro. Imagine you just make my wish came true. Kasali na sa pamilya natin si Jam!!! Sa lahat ng ginawa mo, ito yung pinakatama!" She complimented Quiro and she even gave Quiro a thumbs up. Napangiwi nalang si Quiro ng dahil doon at saka napatango tango.
"Jamie. You're already part of our clan!!!" She shrieked and she hugged me. Napangiti nalang ako dahil doon.
"Mga merlat. Wag niyo akong agawan ng moment pede. It's our day. Me and Jamieya kaya shupee na mga paepal kayo eh." Pagmamaldita ni Quiro at saka niya ako hinila mula sa apat and he posessively wrapped his arms on my waist. Napatingala ako sa mukha niya and he looked serious. Napatingin ako sa apat na nagsitahimik na. Pero maya maya ay naglipat ng tingin ang mga mata nila sa aming dalawa ni Quiro then a playful smile crept in their lips.
Wag lang sana bubuka ang bibig nila dahil alam ko na kung anong sasa-...
"Bongga, ipinagdadamot na mukhang may excited sa honeymoon!" They tease in unison.
sasabihin nila. Sabi ko na nga ba aasarin nila kami eh.
Namula ang mukha ko sa hiya.
"W-woi mga bunganga niyo!" Saway ko sa kanila. Pero ayun parin yung nakakaasar na mukha nila.
"Ahem! World War 3 mamaya!" Si Ariza yan.
"Ahem! May mapapagod ng todo!" Si Cassidy.
"Ahem! Late night exercise!" Si Rhianne.
"Ahem! Galingan niyo para magkapamangkin na ako!" Si Nayumi.
"Mga abno talaga kayo! Tara na nga Quiro!" Sabi ko at hinila si Quiro na pangisi ngisi sa tabi ko na tila nasisiyahan sa mga pinagsasabi ng apat kong baliw na kaibigan.
"Mga merlat ang wiwitty niyo nice ideas!" Sabi pa niya habang hinihila ko siya palayo sa apat.
Nagtawanan ang apat.
"Quiro!" Saway ko dito. Pero tinaasan lang niya ako ng kilay.
"Yieeh si Jam excited." Si Ariza yan.
Maya maya may humarang sa harapan ko kaya natigilan ako.
Napasimangot ako.
"Ano na naman ba?" Yamot na tanong ko kay Nayumi na may kakaibang ngiti sa labi nito. Pero hindi niya ako pinansin.
Bagkus ay tinignan niya si Quiro.
"Kuya Quiro." Tawag niya dito.
Then may ibinato siya kay Quiro nasalo naman iyon ni Quiro. Isa iyong susi. Nayumi smiled sweetly then she excitedly exited na parang bata. May pakanta pa. Mabuti sana kung maganda ang lyrics hindi naman!
"A new nephew and niece are great. New nephew or niece." Paulit ulit yan. Napabuntong hininga nalang ako at saka napasimangot.
Hay nako mga baliw talaga ang mga kaibigan ko.
****
Habang papalapit kami ng papalapit sa isang pinto ay mas lumalakas ang pagkabog ng puso ko.
"Dito?" I ask him. Napalunok ako. He grin at me. A playful grin and he nodded. Napakurap kurap ako at saka palipat lipat ng tingin sa pintuan ng kwarto na nasa tapat namin.
"But this room..." Namumula na siguro ang mukha ko ngayon.
Ngumisi siya at saka ulit siya tumango. Tumaas ang kilay niya like he was urging me to finish my sentence. Napalunok ulit ako. Paano ko ba makakalimutan ang kwartong ito?
"Bakit dito?" I ask him again.
"Bakit nga ba Jamieya?" Balik tanong niya sa akin. And upon remembering that night...
My face heated. Alam kong sobrang pula na ng mukha ko.
Napayuko ako at saka napakagat labi. But then he lift my chin and our eyes met.
His eyes is sparkling with happiness. Alam niyo yung kumikislap ito sa sobrang tuwa. All I could see in his eyes is the joy and love.
At ang masasabi ko lang ang swerte ko talaga sa baklang ito.
"Because of this room we became what we are now. Because of this room I chased you to start something with me. Because this room is where my heart start beating for you. " Sabi niya sa akin. Napatitig nalang ako sa kanya.
And true to his word para sa kanya dito nagsimula ang kwento naming dalawa. Dito kung saan unang tumibok ang puso niya sa akin. This room is truly special for us.
Nginitihan ko siya.
"Yeah kung saan nangyari ang forgotten night ko." I said. Tinaasan niya ako ng kilay.
He wrinkled his nose na tila may hindi siya sinasang ayunan sa sinabi ko.
"Jamie gurl. Remember hindi na yun forgotten night. I know kahit na hindi mo sinasabi sa akin at inaamin alam kong naalala mo na ang gabing iyon." Sabi niya na nakalabi.
"Hindi ko pa naaalal-" hindi ko pa man natatapos ang sasabihin ko ay kinintalan na niya ako ng halik. Nagulat nalang ako doon.
"Tsk. Don't lie misis." He said as he was staring straight into my eyes. Kumabog ang dibdib ko. Mas lalo na noong ngumisi siya kinabahan ako ng konti dahil alam kong may binabalak ang lalaking to.
"If you can't still remember..." Mas lalo siyang napangisi and he even lick his lips sexily na siyang dahilan kaya ako napalunok. Inilapit niya ang bibig niya sa tenga ko. "Then I will let you remember it right now." He whispered.
Hindi pa ako nakakaangal noong mapatili ako dahil bigla nalang niya akong binuhat in a bridal style. "Ulitin natin para maalala mo." He playfully said at saka niya pa itinaas baba ang kilay niya ng dalawang beses.
"Quiro!" Saway ko sa kanya hindi ko alam kung kailan niya nabuksan ang pintuan. "Quiro ibaba mo ako ano ba!" Angal ko.
"Nope." Iling niya sabay halakhak.
"Kyaah!" Tili ko noong bigla niya akong binitawan sa kama hindi pa ako nakakabawi sa pagkabigla pero nabigla na naman ako noong nakakubabaw na siya sa akin at magkadikit na ang mga labi namin. Nanlaki ang mata ko.
He sure act really fast.
But his kisses are gentle na tila unti unti akong tinutunaw and in the end... I gave in. I close my eyes and I kiss him back. I even hold his cheeks. Until his gentle kisses turned hot and passionate. Mas naging mapusok ito at mapaghanap.
"Quiro..." I called his name when our lips parted. Nakaawang ang labi ko habang hinahabol ang aking paghinga. He look into my eyes lovingly. Hindi siya nagsalita he is just looking at me. At my face like he is memorizing it. And in the end he smiled at me. Hinawi niya din ang ilang hibla na tumabing sa mukha ko.
" I love you..." He mouthed na siyang nakapagpangiti sa akin. Akmang hahalikan niya ulit ako pero pareho kaming natigil noong magring ang telepono sa bedside table sabay pa kaming napalingon doon na para bang isinusumpa na namin kung sino man ang talipandas na nang iistorbo sa amin.
We are waiting for it to stop ringing pero sabay na lang kaming napabuntong hininga noong nag stop na saglit but then again tumunog ulit. Napapikit ng mariin si Quiro na para bang kung nakikita lang niya at malapit lang sa amin ang tumatawag ay baka nasakal na niya ito.
But in the end ay napabuntong hininga ulit siya at saka na siya humiga sa tabi ko at walang ganang kinuha ang telepono at sinagot ito.
Muntik na akong matawa dahil sa mukha niyang parang nalugi. Pasulyap sulyap pa din siya sa akin.
"Hello. Who the hell are you? Bakit ka nang iistorbo? Kaimbyerna ka alam mo ba yun?" Pagsusungit niya sa kung sino man iyon.
Mas lalong nalukot ang pagmumukha ni Quiro. "Quin." Gigil na gigil na sabi nito. Si Quin yung tumatawag.
Hindi ko marinig yung sinasabi ni Quin pero kita ko ang pagkunot noo ni Quiro.
He sigh when the call ended.
Medyo kinabahan ako konti. Bakit? May problema ba?
"Bakit daw?" I ask him curiously.
"Lalabas muna ako saglit Jamie." He said. Nagtaka na naman ako.
"Bakit?"
"Quin said that mom and dad are looking for me."
"Bakit daw?"
"I dunno. Maybe may sasabihin lang saglit, naalala ko hindi nga pala tayo nakapag paalam sa kanila." He said kaya napatango tango ako.
"Then go. Baka may importante lang silang sasabihin sayo." Sabi ko dito. Natigilan siya saglit. But in the end he pouted. He scooted near to me.
"Pero ayokong lumabas." Parang batang sabi niya.
"Tsk. Sige na saglit lang naman eh. At saka dito lang ako hindi naman ako aalis."
Mas lalo siyang sumimangot and he hug me.
Tinapik ko ang kamay niya. "Sige na."
Tinanguhan ko pa siya urging him to go. He sigh na mukhang natalong bata.
Maya maya ay kinubabawan na naman niya ako pinagtapat niya ang mukha naming dalawa.
And he sigh. He kissed my forehead.
"Saglit lang ako." He said. Tumango naman ako. Then he playfully smile.
"What?" Takang tanong ko. I flinched when he dive his face on the corner or my neck. I shivered when his hot breath touches my skin. Napalunok ako.
"Ready yourself when I come back misis." He sexily whispered. Natigilan ako doon. Nahigit ko ang aking paghinga lalo na noong lapatan niya ng magaang halik ang leeg ko at punong tenga ko.
Then inilayo niya ang mukha niya pero magkatapat parin. And gone his playful smirk and aura. Now he is smiling radiantly on me. Like a sweet child na tila walang ginawa sa akin.
Napakurap kurap ako.
"Was that a threat?" I ask him.
"Nope." He answered as he is sweetly smiling. "That's a reminder." Sabi niya at umalis na siya sa pagkakakubabaw sa akin.
"Saglit lang ako." He said at saka na siya tumayo at iniwan ako doon.
Saka ko lang namalayan na pigil ko pala ang paghinga ko mula kanina. Naubo pa ako dahil doon.
Napatapik tapik ko nalang ang dibdib ko para kalmahin ang sarili ko. Bumangon ako at bumaba sa kama. At saka ko tinignan ang sarili ko.
Napangiti ako noong makita ang suot kong wedding gown dahil napaalala na naman sa akin na kasal na pala ako. Napatingin na naman ako sa kaliwang kamay ko kung nasaan ang palasingsingan ko na may suot ng singsing.
Kasal na talaga ako!
Everything feels like a dream.
Teka...
Baka panaginip lang ito? At dahil doon ay dali dali kong kinurot ang sarili ko but I winced when I felt the pain.
Totoo.
Hindi panaginip.
Nakahinga pa ako ng maluwag.
Napangiti ako na tila kinikilig sa realization na talagang kasal na ako.
Nakatayo ako ngayon sa paanan ng kama at noong inilibot ko ang paningin ko. Hindi ko maiwasang mapangiti.
Of course I already remember that forgotten night. Sa pangalawang pagkakataon na nakapasok ako dito sa kwartong ito ay ang panahon kung saan naalala ko ang lahat lahat ng kabaliwan na nangyari noong gabing iyon.
That night was crazy.
Yet remembering it now... It's not that crazy anymore. It turned out that, that night is amazing.
Amazingly crazy.
At napapangiti at napapailing nalang ako kapag naalala ko ang gabing iyon.
******
Next chapter will be the 'forgotten night' of Jamieya.🥰🤗
-jen