តិប...តិប....
សម្លេងសម្រឹកជើងនៅតែឮមិនឈប់ មីឡា និងសេរ៉ា អង្គុយអោបគ្នាមិនហ៊ានសូម្បីតែដកដង្ហើមឮៗខ្លាចថាអ្នកនៅខាងក្រៅអាចនិងឮ
{ មានរឿងអី? }
{ សេរ៉ា ឮយើងនិយាយទេ? }
{ ហាមមិនអោយមីឡា កើយអីអោយសោះយល់ទេ } សម្លេង ហូសុក បន្តឮចេញពីទូរស័ព្ទមកខ្សាវៗមិនឈប់ មីឡា ចង់តែដណ្តើមទូរស័ព្ទនោះមកនិយាយហើយប្រាប់គេទេថាកំពុងមានរឿងអីកើតឡើង តែថាស្ថានការណ៍មិនអំណោយផលជាពិសេសពេលដែលសម្រឹងជើងនោះឮកាន់តែជិតទៅៗ
គ្រឺក....គ្រឺក.....
សម្លេងដូចដំបងដែកអូសលើការ៉ូលាន់ឡើងសឹងស្រកៀរត្រចៀក អ្នកកាន់វាមានចេតនាដើរអូសយឺតៗដូចចង់លរលេងនិងអ្នកដែលលាក់ខ្លួន
ផាំង*
តំបងដែកវាយទៅលើប្រដាប់មួលទ្វារបន្ទប់ទឹកខ្លាំងៗ មីឡា កាន់តែខិតចូលទៅជិត សេរ៉ា កាន់តែកៀក ភ្នែកទាំងគូរបើកកាន់តែធំ ភាពភ័យខ្លាចធ្វើអោយនាងធ្វើអីមិនត្រូវទឹកភ្នែកក៏កាន់តែហូរ វាដឹងថាពួកនាងពួកនៅក្នុងនេះ
« ហ៉ឹកៗ » សម្លេងអណ្តឺតអណ្តកបន្លឺឡើងដោយទប់មិនជាប់ សេរ៉ា ឃើញបែបនោះក៏ប្រញាប់ក្រលេកមើលជុំវិញខ្លួន នាងត្រូវរកអ្វីការពារខ្លួន
ផាំង*
សម្លេងនោះនៅតែបន្លឺមិនឈប់ ហើយប្រដាប់មួលទ្វារមើលទៅក៏ដូចជាចង់បាក់ហើយដែរ
« អ្នកនាងមីឡា កាន់អានេះ » សេរ៉ា ហុចកំប៉ុងសាប៊ូមកអោយ មីឡា កាន់មុននិងប្រាប់ដោយសម្លេងខ្សឹបៗស្តាប់សឹងមិនឮ
« ពេលដែលវាទម្លុះចូលមកអ្នកនាងបាញ់ទៅរកមុខរបស់វាអោយចំៗណា ចំណែកខ្ញុំនិងធ្វើជាអ្នកបាញ់ទឹក ពេលសាប៊ូចូលភ្នែកវាមើលមិនឃើញយើងឆ្លៀតឱកាសនេះរុញវាចេញហើយរត់ចេញពីទីនេះទាំងអស់គ្នាយល់ទេ? » សេរ៉ា ព្យាយាមពន្យល់ប្រាប់ ឯមីឡា ក៏បានត្រឹមងក់ក្បាល ដៃក៏លូកទៅយកកំប៉ុងសាប៊ូកក់សក់ពី សេរ៉ា ទាំងដៃញ័រទទ្រើត
« ប្រមូលស្មារតីអ្នកនាងអោយមូលហើយកុំខ្លាចអោយសោះ ពួកយើងប្រាកដជាមិនអី » សេរ៉ា នៅតែលួងលោមមិនឈប់ តែសម្តីលួងលោមនោះមិនបានចូលត្រចៀក មីឡា នោះទេពេលនេះអារម្មណ៍នាងវាផ្តោតទៅលើទ្វារដែលកំពុងតែរង្គើរទៅវិញទេ
ផាំង* ផាំង*
« ត្រៀមខ្លួន » សេរ៉ាប្រាប់ ហើយវិនាទីដែលនាងនិយាយចប់ទ្វារបន្ទប់ទឹកក៏ត្រូវធាក់បោកផ្ទុបនិងជញ្ជាំងលាន់សម្លេងដូចរន្ទះ
ផាំង*
« បាញ់ » ចប់សម្តីនេះ ទឹកបាញ់ចេញពីប្រដាប់បាញ់ទឹកតម្រង់ទៅរកមុខរបស់មនុស្សប្រុសក្នុវឈុតខ្មៅចំៗព្រមគ្នាជាមួយសាប៊ូដែលមីឡា កំពុងកាន់។ ទាំងទឹកនិងសាប៊ូ ប៉ះគ្នាបង្កើតបានជាពពុះធ្វើអោយជាតិផ្សាររបស់វាជ្រាបចូលភ្នែករបស់អាម្នាក់នោះពេញៗ សេរ៉ា ឃើញវាភ្លេចខ្លួនលើកដៃប្រវេស្រវា ចាប់ភ្នែកនាងក៏ប្រញាប់បោលទៅបំបុងរាងកាយមនុស្សប្រុសនោះអោយដួលទៅលើពពុះសាប៊ូនៅលើឥដ្ឋបន្ទប់ទឹកមួយទំហឹង មុននឹងស្រវាចាប់ដៃ មីឡា អោយរត់ចេញទៅក្រៅ តែរត់មិនបានប៉ុន្មាន សក់ខ្មៅវែងអន្លាយរបស់ មីឡា ក៏ត្រូវគេចាប់ច្បាមពេញដៃហើយបោចមកក្រោយខ្លាំងៗ ធ្វើអោយរាងកាយរបស់នាងត្រូវហោះទៅតាមកម្លាំងដៃនោះ
« អាយយយយយ..... » កម្លាំងដៃមនុស្សប្រុសដែលបោចសក់នោះវាធ្ងន់ខ្លាំងធ្វើអោយនាងមានអារម្មណ៍ថាស្បែកក្បាលរបស់ខ្លួនចង់រលាត់ទៅហើយ។ សេរ៉ា ឃើញបែបនោះក៏ប្រញាប់រត់ទៅប្រតាយប្រតប់ជួយ
ប្រូស* តែរាងកាយរបស់នាង ត្រូវគេចាប់បោកដូចសំឡីទៅលើឥដ្ឋ ធ្វើអោយទូរស័ព្ទនៅក្នុងដៃជ្រុះទៅម្ខាង
ឌឹប! កម្លាំងដៃមនុស្សប្រុសដាល់ទៅលើមុខរបស់ សេរ៉ា មួយដៃហើយមួយដៃទៀតធ្វើអោយមុខស្អាតៗទៅជាដាមដោយឈាម ចំណែកមីឡា ដែលត្រូវគេទុកចោលអោយនៅលើឥដ្ឋក៏ប្រញាប់វារទៅរកទូរស័ព្ទដែលជ្រុះនៅក្បែរនោះ
« ហូសុក.....ហ៉ឹកៗ....ហូសុ....អាយយយយយ លែង អាឆ្គួត- » សម្តីរបស់នាងត្រូវប្តូរមកជាសម្លេងស្រែកពេលសក់ត្រូវគេចាប់បោចទៅក្រោយម្តងទៀត ស្របពេលដែលទូរស័ព្ទត្រូវគេកញ្ឆក់យកទៅបាត់
« លែង....ហ៉ឹកៗ....លែងយើង » មីឡា ប្រឹងប្រតាយប្រតប់ពេលត្រូវគេបោចសក់អូសចេញពីបន្ទប់ ហើយពេលដែលគេអូសនាងកាត់ សេរ៉ា ដែលដេកក្នុងថ្លុកឈាមមិនកម្រើកនាងក៏កាន់តែស្លុតចិត្ត
« ហ៉ឹកៗ....លែងទៅ...ហ៉ឹកៗ.... » ស្បែកក្បាលក៏ឈឺ ខ្លួនក៏ក្រហាយយព្រោះតែកកិតនិងឥដ្ឋ ពេលនេះនាងខ្លាចខ្លាំងណាស ហូសុក នៅឯងណា ហេតុអីអាប្រុសឆ្គួតនោះមិនមកជួយនាងបែបនេះ ឯណារាជបុត្រដែលមកជួយសង្គ្រោះព្រះនាងពេលមានរឿងកើតឡើងនោះ ពេលនេះនាងត្រូវជិតគេយកទៅសម្លាប់ហើយ រាជបុត្រនាងនៅឯណា។
មីឡា ត្រូវគេអូសចូលមកបន្ទប់មួយផ្សេងទៀត មុននិងរាងកាយរបស់នាងត្រូវគេបោះទៅលើឥដ្ឋមួយទំហឹងធ្វើអោយឆ្អឹងលើខ្លួននាងឈឺសឹងតែបាក់
« ឯងជាអ្នកណា.....ត្រូវការអី? » បើទោះជាឈឺខ្លួនក៏នាងប្រឹងវារថយក្រោយចេញអោយឆ្ងាយពីប្រុសម្នាក់នោះ
« មិនឮសួរទេឬយ៉ាងម៉េច...ហ៉ឹក » វាមិនព្រមឆ្លើយនិងសំណួរនាងតែផ្ទុយទៅវិញវាបែរជាសើចដើម.ក តិចៗ ជើងក៏បោះជំហានមករកនាងយឺតៗ ធ្វើអោយមីឡា កាន់តែស្លន់ស្លោខ្លាំង
« កុំចូលមក....បើ..បើឯងហ៊ានធ្វើអីយើង ហូសុក មិនលើកលែងអោយឯងឡើយ » នាងចេះតែកុហកអោយរួចខ្លួនប៉ុណ្ណោះ នាងដឹងថាខ្លួនឯងមិនសំខាន់ថ្នាក់នោះទេ
« ហ៉ឹស » តែអាម្សៀនោះមើលទៅមិនព្រឺរោមជាមួយពាក្យគំរាមរបស់នាងនោះទេផ្ទុយទៅវិញវាធ្វើដូចជាអ្វីដែលនាងនិយាយជារឿងអស់សំណើចណាស់អញ្ចឹង
« អាយ៎យ... » នាងស្រែកម្តងទៀតពេលដែលសក់ត្រូវគេចាប់ទាញពេញៗដៃ ហេតុអីក៏វាចូលចិត្តបោចសក់នាងយ៉ាងនេះ
« យើងក៏ចង់ដឹងដែរថា អាចង្រៃនោះវាធ្វើអីយើងបាន » និយាយចប់វាក៏ចាប់ក្បាលរបស់នាងបោកទៅលើបោកទៅលើជញ្ជាំងខ្លាំងៗ
ផូស*
មួយផូសធ្វើអោយឈាមហូរចាប់ផ្តើមហូរពីលើថ្ងាស់មកស្រោចពេញមុខ ការឈឺចាប់វាខ្លាំងរហូតដល់នាងស្រែកមិនចេញ
« ឈ...ឈប់ *ផូស * » នាងនិយាយមិនទាន់ចប់ក្បាលក៏ត្រូវគេចាប់បោកនិងជញ្ជាំងម្តងទៀត ពេលនេះស្មារតីក្នុងខ្លួននាងសឹងតែរលត់ទៅហើយ។ មីឡា ប្រឹងបើកភ្នែកដែលសឹងតែបិតជិតរបស់ខ្លួនសម្លឹងមើលមុខមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះ តែឈាមដែលហូរមកពីលើធ្វើអោយអ្វីដែលនាងឃើញមានតែភាពព្រិលពណ៌ក្រហម
« បើវាមកឃើញស្រីរបស់វាក្នុងសភាពបែបនេះ » សម្លេងគួរអោយខ្លាចនោះបន្លឺឡើងម្តងទៀតមុននិងវាចាប់ក្បាលរបស់នាងទៅបោកផ្ទប់និងជញ្ជាំងជាលើកទីបី ស្របពេលដែលស្មារតីរបស់នាងរលត់លែងទទួលដឹងអ្វីទៀត។
« ចង្រៃយ៍! » ហូសុក គំហកដោយម៉ួម៉ៅ គេព្យាយាមទាក់ទងទៅកូនចៅដែលបញ្ជាអោយទៅយាមទីនោះ ក៏ទាក់ទងមិនចូល សូម្បីតែអ៊ីឌែន ក៏មិនដឹងបាត់ក្បាលទៅណាទូរស័ព្ទខលទៅក៏មិនលើក ពេលនេះគេបើកឡានលឿនដូចហោះ កាត់ភ្លើងក្រហមដោយមិនខ្វល់ បិះទាំងបើកទៅបុកគេទៀត ក្នុងចិត្តក៏ស្តាយក្រោយពេញទំហឹងដែលសម្រេចចិត្តមកដេកនៅភូមិគ្រឹះវិញមិនព្រមនៅនៅដេកជាមួយនាង។
ងក់*
សម្លេងឡានចាប់ហ្វ្រាំងបង្ខំលាន់ឮខ្ទរអាកាស់ កង់ឡានទាំងបួនក៏អូសលើថ្នល់រលោងមុននិងឈប់ងក់ ម្ចាស់រាងកាយខ្ពស់ស្រឡះប្រញាប់រត់ចេញពីឡានលឿនដូចរន្ទះចូលជណ្តើរយន្តមុននិងចុចទៅរកជាន់ទី ៣៤ ដែលជាជាន់ផេនហោស៍របស់ខ្លួន។
ទឹង!
សម្លេងជណ្តើរយន្តបន្លឺឡើង នេះជាលើកទីមួយដែលគេមានអារម្មណ៍ថាសម្លេងទ្វារជណ្តើរយន្តបើកជាសម្លេងដែលធ្វើអោយគេរីករាយយ៉ាងនេះ។
« សូមកុំអោយមានរឿងអីអោយសោះ » អ្នកកម្លោះបួងសួងក្នុងចិត្តមុននិងដើរទៅរកទ្វារចូល តែគ្រាន់តែទៅដល់ភ្លាមគេក៏ត្រូវក្តាប់ដៃណែនជាមួយរូបភាពអង្គរក្សបីនាក់ដែលដេកលើឥដ្ឋមិនកម្រើក
« ចង្រៃមែន »
ទ្វារធំត្រូវដៃរឹងមាំរុញចូលទៅក្នុង សភាពនៅក្នុងផ្ទះទាំងងងឹតហើយក៏ស្ងាត់ គ្មានឮសូម្បីតែសម្លេងដកដង្ហើម។ ហូសុក បើកពិលទូរស័ព្ទ បញ្ចាំងមើលដៃទំនេរក៏លូកយកកាំភ្លើងពីចង្កេះខោមកកាន់ជាប់ មុននិងប្រញាប់រត់ទៅបន្ទប់របស់មីឡា។
« សេរ៉ា!! » ទ្វារបន្ទប់ដែលបើកចោលធំល្មមនិងអាចអោយឃើញរាងកាយស្តូកស្តឹងរបស់ សេរ៉ា ដែលដេកស្ងៀមនៅក្នុងថ្លុកឈាម។ ពេលនេះកំហឹងនៅក្នុងខ្លួនគេពុះសឹងតែឆេះទៅហើយ
« សេរ៉ា ដឹងខ្លួនឡើង » គេអង្រួនខ្លួននាងខ្លាំងៗតែមើលទៅនាងគ្មានស្រមោលថានិងដឹងខ្លួនសោះ
« មីឡា! មែនហើយមីឡា » គ្រាន់តែនិយាយចប់គេក៏ប្រញាប់រត់រកមីឡា ពេញបន្ទប់មិនថាជាក្នុងបន្ទប់ផ្លាស់ខោអាវឬបន្ទប់ទឹកនោះទេ តែនៅតែគ្មានឃើញស្រមោលរបស់នាងអីបន្តិច។ ពេលនេះបេះដូងគេលោតញាប់រាប់ចង្វាក់លែងត្រូវ ភាពភ័យខ្លាចក៏ជ្រាបចូលពេញសរសៃរឈាម គេខ្លាច....ខ្លាចថាមីឡា និងមានរឿងអី។
ចេញពីបន្ទប់គេងទៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវហើយក៏ហួសទៅផ្ទះបាយ តែជំនួសអោយបានជួបមីឡា គេបែរជាទៅជួបកូនចៅរបស់ខ្លួនដេកមិនកម្រើកទៅវិញ
« អ៊ីឌែន អាចង្រៃនោះបាត់ទៅណាហើយ » ហូសុក សង្រឺតធ្មេញនិយាយដោយកំហឹង វាសមនិងនៅទីនេះការពារ មីឡា តែពេលមានបញ្ហាក៏បាត់ក្បាលរកមិនឃើញ បែបនេះមិនអោយគេខឹងបានយ៉ាងម៉េច។ សាតានកម្លោះដើរចេញពីផ្ទះបាយដោយទឹកមុខគួរអោយខ្លាច គេសម្លឹងមើលផ្ទៃផ្ទះទាំងមូលដោយក្រសែភ្នែកអង្កេត ហើយស្នាមអូសរបស់ឈាមដែលប្រឡាក់នៅលើការ៉ូធ្វើអោយ ហូសុក រឹងខ្លួន ក្នុងចិត្តក៏បន់សុំអោយឈាមនោះមិនមែនជាឈាមរបស់ មីឡា តែការបន់របស់គេប្រហែលជាមិនបានសម្រេចនោះទេ ព្រោះបន្ទាប់ពីរដើរតាមស្នាមឈាមនោះគេក៏មកដល់បន្ទប់គេងមួយទៀតដែលជាបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ។
ផាំង*
ហូសុក រុញទ្វារចូលមកមួយទំហឹង ដៃក៏លើកកាំភ្លើងឡើងត្រៀមបាញ់អាចង្រៃដែលនៅក្នុងនេះ តែគេបែរជាត្រូវមកគាំងជាមួយរូបភាព របស់ មីឡា ដែលត្រូវបានចាប់ចងជាប់លើកៅអីទាំងមានឈាមស្រោចពេញមុខនិងខ្លួន សក់ក៏រញ៉េរញ៉ៃគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ ហើយរូបភាពរបស់នាងនៅពេលនេះធ្វើអោយបេះដូងទឹកកករបស់គេឈឺដូចមានអ្នកមកច្របាច់មិនខុស
« មីឡា! មីឡា ដឹងខ្លួនឡើង » អ្នកកម្លោះព្យាយាមអង្រួនរាងកាយគ្មានស្មារតីរបស់មនុស្សស្រីចំពោះមុខខ្លាំងៗ តែមិនថាគេធ្វើបែបណានាងក៏នៅតែមិនដឹងខ្លួន។
« ឆ្គួតមែន » ហូសុក និយាយដោយកំហឹងមុននិងប្រញាប់ស្រាយខ្សែរចំណងអោយនាងរួចក៏លើកបីនាងរត់ចេញពីបន្ទប់ទៅរកជណ្តើរយន្ត គេត្រូវតែនាំនាងទៅមន្ទីពេទ្យអោយបានលឿនបំផុត
« ហាមនាងកើតអីអោយសោះ មីឡា មិនចឹងទេយើងមិនលើកលែងអោយនាងឡើយ » គេក៏មិនយល់ដែរហេតុអីបានជាគេបារម្ភពីនាងថ្នាក់នេះ គ្រាន់តែឃើញសភាពរបស់នាងបេះដូងគេក៏កន្ត្រាក់ចម្លែក អារម្មណ៍ដឹងខុស និងកំហឹងក៏បុកមកណែនពេញទ្រូង មិនថាអាម្នាក់នោះជាអ្នកណានោះទេគេនិងចាត់ការវាអោយសមនិងតម្លៃដែលវាហ៊ានធ្វើបែបនេះដាក់មនុស្សស្រីរបស់គេ។
មន្ទីរពេទ្យ*
« ជៀសផ្លូវ គ្មានភ្នែកមើលទេឬយ៉ាងម៉េច.... ដុកទ័រនៅឯណា? ងាប់អស់ហើយមែនទេបានជាគ្មានអ្នកណាអើតក្បាលចេញមកមួយបែបនេះ » គ្រាន់តែចូលមកដល់មន្ទីពេទ្យភ្លាម គេក៏ស្រែកផ្អើលអស់អ្នកជំងឺ ធ្វើអោយគ្រប់គ្នាមិនពេញចិត្តតែក៏គ្មានអ្នកណាហ៊ានថាអ្វីអោយព្រោះតែដឹងថាប្រុសម្នាក់នេះជាអ្នកណា ជាពិសេសជាមួយទឹកមុខសឹងតែសម្លាប់មនុស្សបានរបស់គេទៀតក៏កាន់តែធ្វើអោយអ្នកនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យនាំគ្នាខ្លាច
« លោក... » គិលានុបដ្ឋាយិកា ស្រីក្នុងឈុតសររបស់ពេទ្យប្រញាប់រត់មករកតែពេលមកដល់ក៏ត្រូវមាត់របស់ ហូសុក ភ្លាម
« ដុកទ័រនៅឯណា ម៉េចមិនប្រកាច់ចេញមកមើលអ្នកជម្ងឺឃើញដែរទេថាអ្នកដែលយើងបីមកមានសភាពបែបណា » ពេលនេះគេចង់តែបាញ់គ្រប់គ្នានៅក្នុងនេះអោយងាប់អោយអស់ទេ កំពុងតែម៉ួម៉ៅហើយនៅមកជួបពួកធ្វើការយឺតយាវបែបនេះទៀត
« លោកដុកទ័រមកហើយ សូមដាក់អ្នកជម្ងឺនៅគ្រែនេះមក » គិលានុបដ្ឋាយិកា ប្រាប់បន្ទាប់ពីសម្រួលអារម្មណ៍មិនអោយយំពេលដែលត្រូវស្រែកដាក់មុននេះ។ ហូសុក ពេលដែលត្រូវប្រាប់ក៏ប្រញាប់ដាក់រាងកាយរបស់ មីឡា នៅលើគ្រែពេទ្យថ្នមៗខុសដាច់ពីសម្តីពាលមុននោះស្រឡះ
« បើកបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ឥឡូវនេះ » ដុកទ័រដែលទើបតែឆ្លេឆ្លារត់មកដល់ ក៏ប្រញាប់ស្រែកពេលបានឃើញសភាពរបស់មីឡា។
ហូសុក នៅតែរត់អមទៅជាមួយគ្រែពេទ្យដែលរុញមីឡា ចូលបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ ហើយពេលមកដល់មុខបន្ទប់គេក៏ត្រូវឃាត់អោយនៅចាំខាងក្រៅចំណែកមីឡា ក៏ត្រូវគេរុញចូលទៅក្នុងបាត់
« ស្រីម្នាក់នោះត្រូវតែមិនអី មិនចឹងទេយើងនិងសម្លាប់ឯងមួយពូជតែម្តង ហើយមន្ទីរពេទ្យនេះក៏និងក្លាយជាផេះដូចគ្នា » អ្នកកម្លោះចាប់ទាញក.អាវរបស់ដុកទ័រដែលប្រុងរត់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់សង្រោះបន្ទាន់ណែន មាត់ក៏គម្រាមដោយសម្លេងត្រជាក់គួរអោយខ្លាចធ្វើអោយលោកដុកទ័រងកក្បាលតតាត់ទាំងក្នុងខ្លួនភ័យសឹងតែលេចនោម
« ប...បាទ »
« បើបាទហើយម៉េចមិនចូលទៅ ចង់ឈររហូតនាងហូរឈាមអស់ពីខ្លួនងាប់មែនទេ? » គេគំហកម្តងទៀត ឯលោកដុកទ័រក៏ប្រញាប់រត់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់បាត់ មិនហ៊ានយឺតយូរខ្លាចថានិងត្រូវបានសាតានម្នាក់នេះអារ.ក សម្រក់ឈាមបាត់