Unicode
********
"ကလေး ဘယ်လိုနေသေးလဲ ဆရာ"
"ကလေးက အတင်းထိုးသွင်းမှုကြောင့် စအိုလမ်းကြောင်း ထိခိုက်မိပြီး ဒီရက်ပိုင်း အစင်စွန့်ဖို့ အခက်ခဲရှိလာနိုင်ပါတယ်။ သုတ်ပိုးတွေလည်း သူ့ဝမ်းဗိုက်တွင်းမှာ မညာမတာ စွန့်ထုတ်ခံရတာကြောင့် သားအိမ်နံရံကို ထိခိုက်ခဲ့ပြီး အခန့်မသင့်ရင် သားအိမ်ပိုးဝင်တာတွေ ဖြစ်တတ်တဲ့အတွက် အကြံပေးချင်တာကတော့ ကလေးရဲ့ သားအိမ်ကို ထုတ်ပစ်လိုက်ဖို့ပါပဲ..."
ဒေါ်သင်းမြတ် သမီးရဲ့ သတင်းကြောင့် မျက်ရည်ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာပြီး အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ အခန်းထောင့်မှာ ထိုင်နေတဲ့ နေသူရိန်ကို မုန်းတီးစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
"မင်းကလူမဆန်တဲ့ကောင်ပဲ၊ နေသူရိန်၊ ဘယ်ဥကပေါက်လို့ ဒီလောက်တောင် ရိုင်းစိုင်းစုတ်ပဲ့ပြီး လူမဆန်တဲ့ လုပ်ရပ်ကို လုပ်ခဲ့နိုင်ရတာလဲ...၊ ဟမ်!!!!ငါ့သမီးက အခုမှ အသက်၁၄ပဲ ရှ်ိသေးတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ဟဲ့....၊ ဘယ်လိုတောင် ယုတ်မာရက်ခဲ့တာလည်း.....!!!!!!"
ဒေါ်သင်းမြတ်ပြောရင်း ဒေါသထွက်ကာ သူမရဲ့ လင်ပါသားကို ဖြောင်းခနဲ မြည်အောင် ဆရာဝန်ရှေ့တွင်ပင် ပါးရိုက်ပစ်လိုက်သည်။
ဦးဂုဏ်သွေးဝင့် မတားမိ။ သူ့ရဲ့ သားက ဒီလိုလုပ်ရပ်မျိုး လုပ်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှကို စဉ်းတောင် မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့။
နေသူရိန်ရဲ့ပါးပြင်ဟာ အဖေ့လက်ချက်ဖြင့် ယောင်ကိုင်းနေတဲ့ အပေါ် မိထွေးရဲ့ လက်ဝါးက အရှိန်ပြင်းစွာ ထပ်မံ ထိခတ်လာတာကြောင့် ချက်ခြင်းကို ပါးက ဖောင်းပြီး သွေးခြေဥက ဒဏ်ဖြစ်သွားတော့သည်။
သူပြန်ပြောလိုသော်လည်း စူးရဲစွာ ကြည့်နေတဲ့ ဖခင်ကြောင့် အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။
"ဟ!!!တမာန်က ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ပဲ မလား၊ တစ်ခါလေး ဖင်*ိုးမိတာ ဘာဖြစ်သွားမှာ မို့လို့လဲ.."
စိတ်ထဲ ခပ်ချဉ်ချဉ် တွေးကာ စိတ်တိုသွားသည် ။
ထိုနေ့က တမာန့်ကို ကိုယ်ပိုင်ဆေးရုံကိုသာ ခေါ်သွားပြီး ကုသခဲ့ရသည်။ အစိုးရဆေးရုံကိုသာ သွားခဲ့ရင် နေသူရိန် သက်ငယ်မုဒိန်းမှုဖြင့် ထောင်ထဲ ရောက်နေလောက်ပြီ။ ကိုယ်ပိုင်ဆေးရုံမှာတော့ ငွေပေးနိုင်သ၍ ပါးစပ်ပေါက်တွေကို ပိတ်ထားနိုင်သည်။
တမာန့်အခြေနေက စိတ်ချရပြီ သတိရလာပြီဆိုသည်နှင့် ဦးဂုဏ်သွေးဝင့် လက်ဖဝါးနှင့်တောင် မရွယ်ဖူးတဲ့သားကို မေတ္တာဒေါသဖြင့် ထိုးချလိုက်သည်မှာ သွား၁ချောင်း ကျွတ်ထွက်သွားသည့်အထိ။
"မင်းကိုမိတဆိုးလေးဆိုပြီး အလိုလိုက်ခဲ့တာ အခုလို မုဒိန်းကောင် ဖြစ်လာဖို့ မဟုတ်ဘူးကွ!!!!"
နေသူရိန် အဖေထွက်သွားကတည်းက လိုင်းပေါ်ကနေ ရှာဖွေထားတာကြောင့် တမာန်ရဲ့ လိင်၂မျိုးပါတဲ့ လူကို နားလည်သွားသည်။ထို့ကြောင့်
"သူလည်း ယောင်္ကျားစာရင်းထဲ ဝင်နေတာပဲ၊ ဗိုက်ကြီးသွားတာလည်းမဟုတ်ဘူး၊ အခုခေတ် ယောင်္ကျားအခြင်းခြင်းလဲ အတူဖင်ပေးပေါင်းနေတဲ့သူတွေ တစ်ပုံကြီး ၊ သူမသေဘူးမလား.."
"မင်း!!!မင်း!!!နေသူရိန်..၊မင်းဘာစကားပြောလိုက်တယ်၊ မင်းအမှား မင်းမမြင်ဘဲ ဘယ်လိုတောင် ခွေးစကားပြောထွက်ရတာလည်း!!၊ ဟမ်!! ဖင်ပေးပေါင်းတယ် ဟုတ်လား၊ ဒီလောက် မိုက်ရိုင်းတဲ့စကားတွေ ဘယ်က တတ်လာတာလဲ၊ မင်း မုဒိန်းကျင့်လိုက်တဲ့သူက အခုမှ ၁၄နှစ်အရွယ် ကလေးဆိုတာကော မင်းသိလား!!!အဲ့ဒါ မင်းညီမကွ!!!"
"သွေးသားတော်တာမှ မဟုတ်တာ အဖေရာ၊ ပြီးတော့ ၁၄နှစ်က မငယ်ပါဘူး၊ သားသူ့အရွယ်ကဆို ဂွင်းတိုက်တတ်နေပြီ"
"ဒီခွေးကောင်!!!"
ထိုနေ့က ဦးဂုဏ်သွေးဝင့်ရဲ့ ဒေါသဟာ နေသူရိန်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်သို့ အခေါက်ပေါင်းများစွာ ...။
ဦးဂုဏ်သွေးဝင့်ရဲ့ အတွေးတွေက လက်ရှိပြန်ရောက်လာပြီး
"မင်းမနက်ဖြန် နိုင်ငံခြားကို သွားဖို့ပြင်တော့၊ ငါလက်မှတ်မှားထားပြီးပြီ။ ဘွဲ့မရမချင်း ပြန်မလာနဲ့.."
နေသူရိန် ကျစ်ခနဲ စုတ်သတ်လိုက်ကာ
"ပြီးတာပဲ..၊ပိုတောင် လွတ်လပ်သေးတယ်..."
ထိုသို့ဖြင့် နေသူရိန်ဟာ..မွေးရပ်မြေနဲ့ ဝေးရာဆီသို့။
တမာန် အားလုံးပြန်ကောင်းပြီး ဆေးရုံက ဆင်းခဲ့သော်လည်း အရင်လို သွက်သွက်လက်လက် ကောင်မလေး မဟုတ်တော့။
အခန်းကို အမှောင်ချကာ ဂျောင်မှာကပ်ပြီး ငိုနေတတ်တဲ့ သူတစ်ယောက် ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။
ညဖက်ရောက်လို့ အခန်းရှေ့က ခြေသံကြားတိုင်း နေသူရိန်များ ဖြစ်နေမလားဆိုတဲ့ စိတ္တဇတွေနဲ့ အိပ်ရေးပျက်တဲ့ ညတွေက ဆေးရုံမှာ သတိရလာတဲ့ နေ့ကတည်းက အခုအချိန်ထိ။
တစ်နေကုန် အခန်းထဲက မထွက်တော့ဘဲ အစားတောင် ချော့ကျွေးကာမှ တစ်ဇွန်းတစ်လေသာ စားပြီး အေးစက်စက် လူတစ်ယောက် အဖြစ် ပြောင်းသွားတော့သည်။
"အကိုရယ် သမီးကို အဲ့လိုမြင်ရတာ စိတ်မချမ်းသာဘူး၊ ညီမရင်ကို အစိမ်းလိုက် ခွဲနေသလိုပဲ အကိုရယ်"
"အကိုတော့ သမီးကို စိတ်ရောဂါ ဆရာဝန်နဲ့ ဆွေးနွေးခိုင်းစေချင်တယ်၊ သမီးရဲ့စိတ်ကို ဆရာဝန်နဲ့ သေချာဆွေးနွေးပြီး စိတ်ဒဏ်ရာကို သက်သာရာ ရစေမယ့်နည်းကို ရှာရတော့မယ်..."
"ဒါပေမယ့် သမီးလက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး ကို..."
"တမာန် မရူးဘူး......"
ဦးဂုဏ်သွေးဝင့်နှင့် ဒေါ်သင်းမြတ် ဧည့်ခန်းထဲ ဆွေးနွေးနေရင်းမှ သမီးရဲ့ အသံကြောင့် ဆတ်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး
"အဖေအဲ့လို ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး..၊သမီးရဲ့ စိတ်ထဲ အရိပ်ဆိုးလို ဖြစ်နေမှာ ဆိုးလို့ပါ"
"အခုကော သမီးက ပျော်နေတယ် ထင်လို့လား အဖေ..."
သမီးရဲ့ အေးစက်စက် စကားသံတွေက ဦးဂုဏ်သွေးဝင့်နားထဲ ဓားထက်ထက်နှင့် တစွစွ ထိုးသွင်းနေသလို ဝင်လာသည် ။
"သမီး....၊အဖေတောင်းပန်ပါတယ်၊ သမီးကို အဖေဘယ်လို တောင်းပန်ရမလဲ မသိတော့ဘူး၊ ဟိုခွေးကောင်က ခွေးထက်မိုက်တာ!!!!"
"အဖေ တောင်းပန်ချင်တာလား...၊ အဖေ့သားကို မုဒိန်းပြန်ကျင့်ခွင့် ပေးလေ..."
ဦးဂုဏ်သွေးဝင့်ကော ဒေါ်သင်းမြတ်ပါ မထင်ထားတဲ့ စကားကြောင့် မျက်ဝန်းတွေ ပြူးကျယ်သွားပြီး သူတို့နားကြားမှားတာလားလို့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်မိသည်။
"သမီး ၊ကိုယ့်အဖေကို ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလည်း၊ သမီးအဲ့လိုအကျင့်တွေ ဘယ်က တတ်လာတာလဲ..."
"သမီးက ငတုံးမဟုတ်ဘူးအမေ၊ ဒီတစ်လျောက်လုံး အမြဲ ကလေးလို နေပေးခဲ့တာ သမီးငတုံးမလို့ မဟုတ်ဘူး၊ သမီးလည်း ကိုယ့်အသက်ရွယ်နဲ့ကိုယ် စဉ်းစားဆုံးဖြတ်နိုင်နေပြီ။ သမီးလိုချင်ခဲ့တာ နွေးထွေးတဲ့ ခိုနားရာ မိသားစုဆိုတဲ့ ရင်ခွင်တစ်ခုကိုပဲ လိုချင်ခဲ့တာပါ။ သူများတွေ အဖေခေါ်နေသလို သမီးမှာလည်း အဖေရှိတယ်ဆိုတဲ့ နွေးထွေးမှုကို လိုချင်ခဲ့တာ၊ သူများတွေ အကိုတွေမောင်တွေ အကြောင်း ကြွားနေချိန် ငါ့ကိုလည်း အလိုလိုက်ပေးမယ့် အကိုတစ်ယောက် ရှိတယ်ဆိုတဲ့ နွေးထွေးမှုကို လိုချင်ခဲ့တာ....။ သမီးသာ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သမီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေသ၍၊ လိမ္မာတဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသ၍ ဒီမိသားစုဆိုတဲ့ ရင်ခွင်ထဲ မှီငှေးခွင့် ရမယ် ထင်ခဲ့တာ.....။ တုံးအချင် ယောင်ဆောင်ခဲ့တာပါ၊ ငတုံးတစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့ဘူး..."
တမာန် ပြောရင်း မျက်ရည်များက တာစည်းသလို စီးကျလာပြီး ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုကြွေးတော့သည်။
သူမ လိုချင်ခဲ့တဲ့ မိသားစုဆိုတာ ပျက်စီးသွားမှု..။
သူမရဲ့ ဘဝအညွန့်တွေကို ချိုးဖျက်ခံခဲ့ရမှု.........။
စိတ်ခြောက်ခြားမှု၊ ယုံကြည်မှုကို ရိုက်ချိုးခံရမှုတွေဟာ အားလုံးစုပေါင်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း ငိုကြွေးခြင်းအဖြစ်နဲ့ ဒီရက်ပိုင်းထဲ ပင်ပန်းခဲ့သမျှကို ဖွင့်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ရင်ထဲက ဒဏ်ရာတွေက မျက်ရည်နှင့်အတူ အနည်းငယ်တော့ ပေါ့ပါးသွားနိုင်ပါစေ မျှော်မှန်းလျက်။
To be continue ♥️
Zawgi
*******
"ကေလး ဘယ္လိုေနေသးလဲ ဆရာ"
"ကေလးက အတင္းထိုးသြင္းမႈေၾကာင့္ စအိုလမ္းေၾကာင္း ထိခိုက္မိၿပီး ဒီရက္ပိုင္း အစင္စြန႔္ဖို႔ အခက္ခဲရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ သုတ္ပိုးေတြလည္း သူ႔ဝမ္းဗိုက္တြင္းမွာ မညာမတာ စြန႔္ထုတ္ခံရတာေၾကာင့္ သားအိမ္နံရံကို ထိခိုက္ခဲ့ၿပီး အခန႔္မသင့္ရင္ သားအိမ္ပိုးဝင္တာေတြ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ အႀကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ကေလးရဲ႕ သားအိမ္ကို ထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ပါပဲ..."
ေဒၚသင္းျမတ္ သမီးရဲ႕ သတင္းေၾကာင့္ မ်က္ရည္ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာၿပီး အံတင္းတင္းႀကိတ္ကာ အခန္းေထာင့္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေနသူရိန္ကို မုန္းတီးစြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
"မင္းကလူမဆန္တဲ့ေကာင္ပဲ၊ ေနသူရိန္၊ ဘယ္ဥကေပါက္လို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ႐ိုင္းစိုင္းစုတ္ပဲ့ၿပီး လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္ကို လုပ္ခဲ့ႏိုင္ရတာလဲ...၊ ဟမ္!!!!ငါ့သမီးက အခုမွ အသက္၁၄ပဲ ရွ္ိေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟဲ့....၊ ဘယ္လိုေတာင္ ယုတ္မာရက္ခဲ့တာလည္း.....!!!!!!"
ေဒၚသင္းျမတ္ေျပာရင္း ေဒါသထြက္ကာ သူမရဲ႕ လင္ပါသားကို ေျဖာင္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ဆရာဝန္ေရွ႕တြင္ပင္ ပါး႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။
ဦးဂုဏ္ေသြးဝင့္ မတားမိ။ သူ႔ရဲ႕ သားက ဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳး လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါမွကို စဥ္းေတာင္ မစဥ္းစားႏိုင္ခဲ့။
ေနသူရိန္ရဲ႕ပါးျပင္ဟာ အေဖ့လက္ခ်က္ျဖင့္ ေယာင္ကိုင္းေနတဲ့ အေပၚ မိေထြးရဲ႕ လက္ဝါးက အရွိန္ျပင္းစြာ ထပ္မံ ထိခတ္လာတာေၾကာင့္ ခ်က္ျခင္းကို ပါးက ေဖာင္းၿပီး ေသြးေျခဥက ဒဏ္ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
သူျပန္ေျပာလိုေသာ္လည္း စူးရဲစြာ ၾကည့္ေနတဲ့ ဖခင္ေၾကာင့္ အသာၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
"ဟ!!!တမာန္က ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ပဲ မလား၊ တစ္ခါေလး ဖင္*ိုးမိတာ ဘာျဖစ္သြားမွာ မို႔လို႔လဲ.."
စိတ္ထဲ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ေတြးကာ စိတ္တိုသြားသည္ ။
ထိုေန႔က တမာန႔္ကို ကိုယ္ပိုင္ေဆး႐ုံကိုသာ ေခၚသြားၿပီး ကုသခဲ့ရသည္။ အစိုးရေဆး႐ုံကိုသာ သြားခဲ့ရင္ ေနသူရိန္ သက္ငယ္မုဒိန္းမႈျဖင့္ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။ ကိုယ္ပိုင္ေဆး႐ုံမွာေတာ့ ေငြေပးႏိုင္သ၍ ပါးစပ္ေပါက္ေတြကို ပိတ္ထားႏိုင္သည္။
တမာန႔္အေျခေနက စိတ္ခ်ရၿပီ သတိရလာၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ဦးဂုဏ္ေသြးဝင့္ လက္ဖဝါးႏွင့္ေတာင္ မ႐ြယ္ဖူးတဲ့သားကို ေမတၱာေဒါသျဖင့္ ထိုးခ်လိုက္သည္မွာ သြား၁ေခ်ာင္း ကြၽတ္ထြက္သြားသည့္အထိ။
"မင္းကိုမိတဆိုးေလးဆိုၿပီး အလိုလိုက္ခဲ့တာ အခုလို မုဒိန္းေကာင္ ျဖစ္လာဖို႔ မဟုတ္ဘူးကြ!!!!"
ေနသူရိန္ အေဖထြက္သြားကတည္းက လိုင္းေပၚကေန ရွာေဖြထားတာေၾကာင့္ တမာန္ရဲ႕ လိင္၂မ်ိဳးပါတဲ့ လူကို နားလည္သြားသည္။ထို႔ေၾကာင့္
"သူလည္း ေယာက်ၤားစာရင္းထဲ ဝင္ေနတာပဲ၊ ဗိုက္ႀကီးသြားတာလည္းမဟုတ္ဘူး၊ အခုေခတ္ ေယာက်ၤားအျခင္းျခင္းလဲ အတူဖင္ေပးေပါင္းေနတဲ့သူေတြ တစ္ပုံႀကီး ၊ သူမေသဘူးမလား.."
"မင္း!!!မင္း!!!ေနသူရိန္..၊မင္းဘာစကားေျပာလိုက္တယ္၊ မင္းအမွား မင္းမျမင္ဘဲ ဘယ္လိုေတာင္ ေခြးစကားေျပာထြက္ရတာလည္း!!၊ ဟမ္!! ဖင္ေပးေပါင္းတယ္ ဟုတ္လား၊ ဒီေလာက္ မိုက္႐ိုင္းတဲ့စကားေတြ ဘယ္က တတ္လာတာလဲ၊ မင္း မုဒိန္းက်င့္လိုက္တဲ့သူက အခုမွ ၁၄ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးဆိုတာေကာ မင္းသိလား!!!အဲ့ဒါ မင္းညီမကြ!!!"
"ေသြးသားေတာ္တာမွ မဟုတ္တာ အေဖရာ၊ ၿပီးေတာ့ ၁၄ႏွစ္က မငယ္ပါဘူး၊ သားသူ႔အ႐ြယ္ကဆို ဂြင္းတိုက္တတ္ေနၿပီ"
"ဒီေခြးေကာင္!!!"
ထိုေန႔က ဦးဂုဏ္ေသြးဝင့္ရဲ႕ ေဒါသဟာ ေနသူရိန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ...။
ဦးဂုဏ္ေသြးဝင့္ရဲ႕ အေတြးေတြက လက္ရွိျပန္ေရာက္လာၿပီး
"မင္းမနက္ျဖန္ ႏိုင္ငံျခားကို သြားဖို႔ျပင္ေတာ့၊ ငါလက္မွတ္မွားထားၿပီးၿပီ။ ဘြဲ႕မရမခ်င္း ျပန္မလာနဲ႔.."
ေနသူရိန္ က်စ္ခနဲ စုတ္သတ္လိုက္ကာ
"ၿပီးတာပဲ..၊ပိုေတာင္ လြတ္လပ္ေသးတယ္..."
ထိုသို႔ျဖင့္ ေနသူရိန္ဟာ..ေမြးရပ္ေျမနဲ႔ ေဝးရာဆီသို႔။
တမာန္ အားလုံးျပန္ေကာင္းၿပီး ေဆး႐ုံက ဆင္းခဲ့ေသာ္လည္း အရင္လို သြက္သြက္လက္လက္ ေကာင္မေလး မဟုတ္ေတာ့။
အခန္းကို အေမွာင္ခ်ကာ ေဂ်ာင္မွာကပ္ၿပီး ငိုေနတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
ညဖက္ေရာက္လို႔ အခန္းေရွ႕က ေျခသံၾကားတိုင္း ေနသူရိန္မ်ား ျဖစ္ေနမလားဆိုတဲ့ စိတၱဇေတြနဲ႔ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ညေတြက ေဆး႐ုံမွာ သတိရလာတဲ့ ေန႔ကတည္းက အခုအခ်ိန္ထိ။
တစ္ေနကုန္ အခန္းထဲက မထြက္ေတာ့ဘဲ အစားေတာင္ ေခ်ာ့ေကြၽးကာမွ တစ္ဇြန္းတစ္ေလသာ စားၿပီး ေအးစက္စက္ လူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ေျပာင္းသြားေတာ့သည္။
"အကိုရယ္ သမီးကို အဲ့လိုျမင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး၊ ညီမရင္ကို အစိမ္းလိုက္ ခြဲေနသလိုပဲ အကိုရယ္"
"အကိုေတာ့ သမီးကို စိတ္ေရာဂါ ဆရာဝန္နဲ႔ ေဆြးေႏြးခိုင္းေစခ်င္တယ္၊ သမီးရဲ႕စိတ္ကို ဆရာဝန္နဲ႔ ေသခ်ာေဆြးေႏြးၿပီး စိတ္ဒဏ္ရာကို သက္သာရာ ရေစမယ့္နည္းကို ရွာရေတာ့မယ္..."
"ဒါေပမယ့္ သမီးလက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး ကို..."
"တမာန္ မ႐ူးဘူး......"
ဦးဂုဏ္ေသြးဝင့္ႏွင့္ ေဒၚသင္းျမတ္ ဧည့္ခန္းထဲ ေဆြးေႏြးေနရင္းမွ သမီးရဲ႕ အသံေၾကာင့္ ဆတ္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး
"အေဖအဲ့လို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး..၊သမီးရဲ႕ စိတ္ထဲ အရိပ္ဆိုးလို ျဖစ္ေနမွာ ဆိုးလို႔ပါ"
"အခုေကာ သမီးက ေပ်ာ္ေနတယ္ ထင္လို႔လား အေဖ..."
သမီးရဲ႕ ေအးစက္စက္ စကားသံေတြက ဦးဂုဏ္ေသြးဝင့္နားထဲ ဓားထက္ထက္ႏွင့္ တစြစြ ထိုးသြင္းေနသလို ဝင္လာသည္ ။
"သမီး....၊အေဖေတာင္းပန္ပါတယ္၊ သမီးကို အေဖဘယ္လို ေတာင္းပန္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး၊ ဟိုေခြးေကာင္က ေခြးထက္မိုက္တာ!!!!"
"အေဖ ေတာင္းပန္ခ်င္တာလား...၊ အေဖ့သားကို မုဒိန္းျပန္က်င့္ခြင့္ ေပးေလ..."
ဦးဂုဏ္ေသြးဝင့္ေကာ ေဒၚသင္းျမတ္ပါ မထင္ထားတဲ့ စကားေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းေတြ ျပဴးက်ယ္သြားၿပီး သူတို႔နားၾကားမွားတာလားလို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္မိသည္။
"သမီး ၊ကိုယ့္အေဖကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလည္း၊ သမီးအဲ့လိုအက်င့္ေတြ ဘယ္က တတ္လာတာလဲ..."
"သမီးက ငတုံးမဟုတ္ဘူးအေမ၊ ဒီတစ္ေလ်ာက္လုံး အၿမဲ ကေလးလို ေနေပးခဲ့တာ သမီးငတုံးမလို႔ မဟုတ္ဘူး၊ သမီးလည္း ကိုယ့္အသက္႐ြယ္နဲ႔ကိုယ္ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေနၿပီ။ သမီးလိုခ်င္ခဲ့တာ ေႏြးေထြးတဲ့ ခိုနားရာ မိသားစုဆိုတဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခုကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ့တာပါ။ သူမ်ားေတြ အေဖေခၚေနသလို သမီးမွာလည္း အေဖရွိတယ္ဆိုတဲ့ ေႏြးေထြးမႈကို လိုခ်င္ခဲ့တာ၊ သူမ်ားေတြ အကိုေတြေမာင္ေတြ အေၾကာင္း ႂကြားေနခ်ိန္ ငါ့ကိုလည္း အလိုလိုက္ေပးမယ့္ အကိုတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ေႏြးေထြးမႈကို လိုခ်င္ခဲ့တာ....။ သမီးသာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသ၍၊ လိမၼာတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသ၍ ဒီမိသားစုဆိုတဲ့ ရင္ခြင္ထဲ မွီေငွးခြင့္ ရမယ္ ထင္ခဲ့တာ.....။ တုံးအခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တာပါ၊ ငတုံးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး..."
တမာန္ ေျပာရင္း မ်က္ရည္မ်ားက တာစည္းသလို စီးက်လာၿပီး ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြးေတာ့သည္။
သူမ လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ မိသားစုဆိုတာ ပ်က္စီးသြားမႈ..။
သူမရဲ႕ ဘဝအၫြန႔္ေတြကို ခ်ိဳးဖ်က္ခံခဲ့ရမႈ.........။
စိတ္ေျခာက္ျခားမႈ၊ ယုံၾကည္မႈကို ႐ိုက္ခ်ိဳးခံရမႈေတြဟာ အားလုံးစုေပါင္းကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးတုတ္ထိုင္ရင္း ငိုေႂကြးျခင္းအျဖစ္နဲ႔ ဒီရက္ပိုင္းထဲ ပင္ပန္းခဲ့သမွ်ကို ဖြင့္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
ရင္ထဲက ဒဏ္ရာေတြက မ်က္ရည္ႏွင့္အတူ အနည္းငယ္ေတာ့ ေပါ့ပါးသြားႏိုင္ပါေစ ေမွ်ာ္မွန္းလ်က္။
To be continue ♥️