Uni
" သြစီ သွားဖို့ရှိတယ် "
" ဘာကိစ္စ အတွက်လဲ "
" ကျောင်းကိစ္စနဲ့ဆော့ဂျင် ကျွန်တော်
စကော်လာရသွားတယ်"
"အိုး ကောင်းတာပေါ့ သေချာကြိုးစားခဲ့ ဂျင်ဝူး "
" အင်း ကျွန်တော်သိချင်တာက ကျွန်တော်ကအဲ့ကိုတစ်ခါမှမရောက်ဖူးတော့ အဲ့မှာကျောင်းတက်မယ်ဆိုဘာတွေပြင်ဆင်သွားသင့်လဲ "
ဂျင်ဝူး မေးသင့်ပါသည်။ဆော့ဂျင်က မောင်နဲ့မတွေ့ခင် သြစီမှာကျောင်းသွားတက်ဖူးသေးသည်မဟုတ်လား။
" အဓိက ကတော့ ကိုရီးယားလူမျိုးတွေကို ဖင်ပေးပြီးလိုက်မပေါင်းဖို့ပဲဂျင်ဝူး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်နေ ဖင်ခေါင်းလဲမကျယ်နဲ့ ။
ဟို ကျွန်တော်ပြောတဲ့စကားက ကြမ်းသွားရင်တော့တောင်းပန်ပါတယ်။အဲ့လိုမပြောရင် နားမဝင်ကြလို့လေ။"
" ရတယ် ဆော့ဂျင် ကိစ္စမရှိပါဘူး "
" နောက်ပြီး ကျန်းမာရေးအတွက် သြစီက ပတ်ပတ်လည် ရေတွေလိုဖြစ်နေတော့ ရာသီအကူးအပြောင်းတအားဆိုးတယ် ။
နေပူပူမိုးရွာရွာ ထီးဆောင်းဖို့မပျင်းနဲ့။မရှက်နဲ့။ ဖျားရင် အသားကုန်ဖြစ်မှာ။
အဲ့လောက်ပါပဲ။ အပျော်အပါးသိပ်မမက်နဲ့ပေါ့။ ဝင်ငွေနဲ့ထွက်ငွေမမျှရင် သြစီမှာတင်ခွေးဖြစ်လိမ့်မယ်။ "
" ဟားဟား စိတ်ချပါကျွန်တော်အဲ့လောက်အပျော်အပါးမမက်ပါဘူး "
ဆော့ဂျင် သတိထားမိသလောက် ဂျင်ဝူးနဲ့စကားပြောရင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရှိသည်။ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလိုပြေယလို့ ဆိုလို့ရတယ်။
" တိမ်ငယ် မောင်နဲ့လိုက်ခဲ့ "
ရုတ်တရက်ကြီး ရုပ်ရှင်တွေထဲကမင်းသားတွေလို ရောက်ချလာတဲ့မောင်။
သဝန်တိုပြီးအရစ်ခံရတော့မယ်ဆိုတာသိတော့ ဆော့ဂျင် နားထဲဂွမ်းဆို့ထားဖို့ အကြံရလာသည်။
" တိမ်ငယ် မောင့်စကားနားထောင်လို့ အဲ့ကောင်နဲ့ မျက်နှာချင်းတောင်မဆိုင်ပါနဲ့ဆိုတာကို "
အဲ့ပြဿနာဘယ်ကစလဲဆိုတော့ ဟိုး လောင်း လောင်း အဂိုး က မောင့်မွေးနေ့မှာ ဆော့ဂျင်ပေးတဲ့ ဆုတောင်းစာကို ဂျင်ဝူး ယူသွားကြောင်း မောင်သိတဲ့အချိန်ကစတာပဲ။
သဝန်တိုတိုင်း ကလေးတွေလိုရစ်တတ်တဲ့မောင့်ကို အခြားသူဆိုစိတ်ကုန်သွားနိုင်လောက်ပေမဲ့ ကင်မ်ဆော့ဂျင် က ဘယ်သူမို့လို့လဲ။ မူလီတုံး ရစ်စိန်လေးရဲ့ တိမ်ပုစိကြီးပဲ မဟုတ်လား။
သူ့မှာ အဲ့ရစ်နေတာလေးကိုပဲ ချစ်လို့မဝ။ကြိုက်လို့မဝ။
အခုလည်း နှုတ်ခမ်းကြီးစူပြီးရစ်နေတဲ့မောင့်ကိုဆော့ဂျင် ဒီတိုင်း ပြုံးပြီးထိုင်ကြည့်နေတာပဲ။
" ဟာ တိမ်ငယ် ခင်ဗျားဗျာ မောင်စကားပြောနေတာ အရေးမလုပ်ဘူးလား "
" မောင့်မျက်နှာလေးကိုတောင် အရေးလုပ်လို့ မဝဘူး "
" ခင်ဗျားစကားသိပ်တတ် နော် "
ပြောရင်းဆိုရင်းကနေ မောင်က သူ့ဘေးကိုဝင်ထိုင်ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ် ကိုပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်သည်။
" ဘယ်လိုလဲ တိမ်ငယ် မောင့် surname ပြောင်းတော့မလား"
အမယ် အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ မျိုးရိုးနာမည်လာပြောင်းခိုင်းနေတယ်။ကင်မ်ဆော့ဂျင် ဘာလဲဆိုတာသိအောင် ဟိုဟာထောင်ပြလိုက်ဦးမယ်။
" ဟိုးထား ဆရာ ကျွန်တော်ကလဲ ဆရာ့လို ကင်မ်မျိုး ကင်မ်နွယ်ပါပဲ အထူးတလည် surname ပြောင်းစရာမလိုလှပါဘူး"
" အော် အော် ဒါက အလိုမလိုက်ဘဲ ရန်စတဲ့သဘောပေါ့ ဟုတ်ရဲ့လား ကင်မ်ဆော့ဂျင် "
" မှန်တာပေါ့ဗျာ သိပ်ကိုမှန်တာပေါ့ "
ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ မျက်နှာကိုချီပြီး ပြောတဲ့ဆော့ဂျင်ကို နမ်ဂျွန်း ဆွဲမွေ့ပစ်ချင်လာသည်။
ပါးဖောင်းဖောင်းတွေကို မနမ်းဘဲ ကိုက်ဆွဲတော့ ရှဥ့်ပေါက်က လက်ကိုသုံးပြီး
ကင်မ်နမ်ဂျွန်းရဲ့ မျှော်စင်ကြီးကို ဆွဲညှစ်သည်။
ဖာခ့် အား မျိုးတုံးပါပြီကွာ။
အားနဲ့အညှစ်ခံလိုက်ရတာမို့ ကင်မ်နမ်ဂျွန်းလေးမှာ အသံပင်မထွက်နိုင်တော့။
" အို့ အို မောင်နာသွားပြီ ဆေးလူးပေးရမလား ကျွန်တော့်အိတ်ထဲ ဒဏ်ကြေလိမ်းဆေးပါတယ် "
" အဲ့အစား တစ်ခါတည်း အရင်းကနေဆွဲဖြတ်သွားလိုက်ပါလား ပြီးရင် ပြန်ရောင်းစားလိုက်လေနော် "
မွေးရာပါ အရင်းအမြစ်လေးကို အုပ်ကိုင်ကာ ရှုံ့တွနေသည့် မောင့်ကိုကြည့်ရင်းဆော့ဂျင်ရီချင်လာသည်။
မောင်ကသူ့ပါးကိုလာကိုက်တော့ နာလာတာနဲ့ ဆွဲမိဆွဲရာလှမ်းဆွဲလိုက်တာပဲ။ အဲ့တာကမောင့်ရဲ့ လေးပေမီးချောင်းကြီးလို့တော့ ထင်မထားတာအမှန်။
အခုမှတော့ ဘာမှလုပ်ပေးလို့မရတော့။အုံဖွဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့လေမှုတ်ပေးလို့ကောင်းတဲ့နေရာလဲမဟုတ်ဘူးလေ။
မောင်ရေ ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းပဲ မှတ်လိုက်ပါတော့။
" ဟိုလေ ကျွန်တော်အလုပ်ဆက်လုပ်ရဦးမှာမို့ သွားလိုက်ဦး........."
" ဘယ်သွားမှာလဲ မရဘူး "
" မောင်ကလဲ........."
နီရဲနေတဲ့မောင့်မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း ဆော့ဂျင် မျက်နှာကိုအစွမ်းကုန် ငယ်ထားလိုက်သည်။
ပျော့စမ်း ကင်မ်နမ်ဂျွန်း။ငါ့အမူအရာတွေအောက်မှာ မင်းပျော့ကျသွားလိုက်စမ်းပါ။
" အဲ့ရုပ်နဲ့ပဲလုပ်စားနေ နာတာသေတော့မယ်ဗျ "
ဆော့ဂျင် မျက်နှာချိုသွေးပြီး တစ်ဟဲဟဲသာရီပြနေလိုက်သည်။ စိတ်လျှော့ပါ
ငါ့ဘဲရေ အချိန်တန်ရင်သူ့ဘာသာသက်သာသွားမှာပါ။
.......................
" အဖေ "
" ဘာလဲ "
" သားကြောက်တယ် "
အဖေက သူ့ကိုထူးဆန်းတဲ့ သတ္တဝါ လိုမော့ကြည့်လာသည်။
" ဒီနေ့တိမ်ငယ့်မွေးနေ့ သားကို အရင်လိုထားရစ်ခဲ့ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်"
အဲ့ဒါပါပဲ။သူ့သားကလူတွေရှေ့မှာကြံ့ခိုင်လွန်းသလောက် တကယ်တမ်းကျ အကြောက်တရားတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဝက်ဝံပေါက်စလေးလိုပဲ။
" သူ သားကို ချစ်တာပဲလေ "
" ဒါပေမဲ့ သားကြောက်တယ် အဲ့နေ့က တိမ်ငယ်ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကို မှတ်မိနေတုန်းပဲ "
" စိတ်ကိုလျှော့ထားသား အဆင်ပြေသွားမှာပါ "
" ဟုတ် "
နမ်ဂျွန်း အဖေ့ရှေ့က ထွက်လာပြီး အခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။
ဟုတ်တယ်။တိမ်ငယ်ကသူ့ကိုထားမသွားလောက်တော့ပါဘူး။ထားသွားစရာအကြောင်းမှမရှိတာ။
နမ်ဂျွန်း စိတ်ထဲလေးနေသေးတာမို့ တိမ်ငယ့်ဆီ ဖုန်းခေါ်မိသည်။
ပထမတစ်ခါ မကိုင်။
ဒုတိယတစ်ခါ မကိုင်ပြန်။
နောက်တစ်ခေါက်ခေါ်ကြည့်တော့ဖုန်းကတန်းဝင်သွားသည်။သို့သော်...
" မောင် မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ တောက်လျှောက်ဆက်မနေနဲ့လေ ငါမအားဘူး"
နမ်ဂျွန်း လန့်ပြီး ဖုန်းကိုပစ်ချမိသည်။တိမ်ငယ်ကသူ့ကိုအခုအော်လိုက်တာလား။တိမ်ငယ်သူ့ကိုထပ်ပြီးထားခဲ့တော့မလို့လား။
နမ်ဂျွန်း ဖုန်းကိုဖြေးဖြေးချင်းပြန်ကောက်ကိုင်ကာ
" တိမ်ငယ် တိုက်ခန်းမှာလား "
" မဟုတ်ဘူးလေဆိပ်မှာ "
" လေဆိပ်?? ဘာကိစ္စနဲ့လဲ "
" ဂျင်ဝူးကို လိုက်ပို့တာ သူသြစီသွားမှာမို့လို့ ဒါပဲမလား ကျွန်တော်ဖုန်းချလိုက်တော့မယ် "
ဖုန်းလိုင်းပြတ်တောက်သွားသံက အရိုင်းဆန်လွန်းသည်။စိတ်ကိုရှုပ်ထွေးအောင် လုပ်ယူနေသလို။
မောင့်စကားဆိုဘယ်တော့မှနားမထောင်ဘူး။
မင်းမောင့်ကိုရောချစ်သေးရဲ့လား။
..................
ဂျင်ဝူးကို လေဆိပ်လိုက်ပို့တုန်း ကားလမ်းတွေကတောက်လျှောက်ပိတ်တာမို့ စိတ်မရှည်တတ်တဲ့ဆော့ဂျင် ဒေါသတွေပါထွက်လာရသည်။
ဒီကြားထဲ မောင်ကဆက်တိုက်ဖုန်းခေါ်နေသေးတာ။ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ပိတ်ဟောက်လိုက်တော့ငြိမ်ကျသွားသည်။စိတ်ကောက်သွားတာလားမပြောတတ်။ပြန်မှချော့ဖို့သာဆော့ဂျင်တေးထားမိသည်။
...................
" မောင် "
" မောင်ရေ "
" ဘာလဲ သူ့အဖေအိမ်မှာလား ငါ့မွေးနေ့ကိုအဖက်တောင်မလုပ်ဘူး "
ဆော့ဂျင် မောင့်ဆီကိုဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ စက်ပိတ်ထားသည်။
နောက်ဆုံး မနေနိုင်တာမို့ မောင့်အိမ်ထိလိုက်သွားပြန်တော့လည်း နေ့လည်ထဲကအိမ်ကထွက်သွားတာတဲ့။
မောင် ဘာတွေလုပ်နေပြန်တာလဲ။
ထိုစဥ်အချိန်အခါမဟုတ် သဲကြီးမဲကြီးထရွာတဲ့မိုး။
ဆော့ဂျင် မောင့်ကိုပိုပြီးစိတ်ပူလာသည်။မောင်ကကွာ။
အချိန်တွေလဲတစ်ဖြည်းဖြည်းကုန်လာသည်။မိုးကလည်း သည်းသထက်သည်းလာသည် ဆိုသော်ငြား မောင်ပြန်ရောက်မလာသေး။
ပထမဆုံးအကြိမ် ဆော့ဂျင်မွေးနေ့တွေကိုမုန်းလာသည်။
ညဆယ့်နှစ်နာရီ။ဆော့ဂျင်မွေးနေ့ကိုရောက်လာပြီဖြစ်ပေမဲ့မောင့်ကိုအရိပ်အယောင်တောင်မတွေ့ရ။
တိုက်ခန်းကျဥ်းလေးရဲ့ ဆိုဖာခုံရှေ့ ဒူးစိထိုင်ကာ ဆော့ဂျင်ကြိတ်ငိုမိပြန်သည်။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းထဲ တံခါးဖွင့်သံတစ်ခုနဲ့အတူ ရေတွေစိုနေတဲ့မောင်။
" မောင် "
ဆော့ဂျင် မောင့်ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းကျပ်စွာပွေ့ဖက်ထားမိသည်။
" Happy Birthday တိမ်ငယ် မောင်နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ် နောက်ပြီး မောင်ဘာမှမပြင်ဆင်ရသေးဘူး "
" ရတယ် မောင်ရှိနေရင်ရပြီ "
သူ့စကားကြားတော့ မောင်က ခပ်နွေးနွေးပြုံးသည်။တစ်ဆက်တည်းမှာပင် သူ့ပုခုံးပေါ်မောင်လဲကျသွားခဲ့သည်။
......................NUBE.................
လောင်တိုင်း နို့ဆီပါ ဘာဘီတို့ ဒီတစ်ခါ ကတော်တော်ကြာသွားတယ်။
....................
Zawgyi
" ၾသစီ သြားဖို႔ရွိတယ္ "
" ဘာကိစၥ အတြက္လဲ "
" ေက်ာင္းကိစၥနဲ႕ေဆာ့ဂ်င္ ကြၽန္ေတာ္
စေကာ္လာရသြားတယ္"
"အိုး ေကာင္းတာေပါ့ ေသခ်ာႀကိဳးစားခဲ့ ဂ်င္ဝူး "
" အင္း ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္ကအဲ့ကိုတစ္ခါမွမေရာက္ဖူးေတာ့ အဲ့မွာေက်ာင္းတက္မယ္ဆိုဘာေတြျပင္ဆင္သြားသင့္လဲ "
ဂ်င္ဝူး ေမးသင့္ပါသည္။ေဆာ့ဂ်င္က ေမာင္နဲ႕မေတြ႕ခင္ ၾသစီမွာေက်ာင္းသြားတက္ဖူးေသးသည္မဟုတ္လား။
" အဓိက ကေတာ့ ကိုရီးယားလူမ်ိဳးေတြကို ဖင္ေပးၿပီးလိုက္မေပါင္းဖို႔ပဲဂ်င္ဝူး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေန ဖင္ေခါင္းလဲမက်ယ္နဲ႕ ။
ဟို ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့စကားက ၾကမ္းသြားရင္ေတာ့ေတာင္းပန္ပါတယ္။အဲ့လိုမေျပာရင္ နားမဝင္ၾကလို႔ေလ။"
" ရတယ္ ေဆာ့ဂ်င္ ကိစၥမရွိပါဘူး "
" ေနာက္ၿပီး က်န္းမာေရးအတြက္ ၾသစီက ပတ္ပတ္လည္ ေရေတြလိုျဖစ္ေနေတာ့ ရာသီအကူးအေျပာင္းတအားဆိုးတယ္ ။
ေနပူပူမိုး႐ြာ႐ြာ ထီးေဆာင္းဖို႔မပ်င္းနဲ႕။မရွက္နဲ႕။ ဖ်ားရင္ အသားကုန္ျဖစ္မွာ။
အဲ့ေလာက္ပါပဲ။ အေပ်ာ္အပါးသိပ္မမက္နဲ႕ေပါ့။ ဝင္ေငြနဲ႕ထြက္ေငြမမွ်ရင္ ၾသစီမွာတင္ေခြးျဖစ္လိမ့္မယ္။ "
" ဟားဟား စိတ္ခ်ပါကြၽန္ေတာ္အဲ့ေလာက္အေပ်ာ္အပါးမမက္ပါဘူး "
ေဆာ့ဂ်င္ သတိထားမိသေလာက္ ဂ်င္ဝူးနဲ႕စကားေျပာရင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိသည္။ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြလိုေျပယလို႔ ဆိုလို႔ရတယ္။
" တိမ္ငယ္ ေမာင္နဲ႕လိုက္ခဲ့ "
႐ုတ္တရက္ႀကီး ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကမင္းသားေတြလို ေရာက္ခ်လာတဲ့ေမာင္။
သဝန္တိုၿပီးအရစ္ခံရေတာ့မယ္ဆိုတာသိေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္ နားထဲဂြမ္းဆို႔ထားဖို႔ အႀကံရလာသည္။
" တိမ္ငယ္ ေမာင့္စကားနားေထာင္လို႔ အဲ့ေကာင္နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းေတာင္မဆိုင္ပါနဲ႕ဆိုတာကို "
အဲ့ျပႆနာဘယ္ကစလဲဆိုေတာ့ ဟိုး ေလာင္း ေလာင္း အဂိုး က ေမာင့္ေမြးေန႕မွာ ေဆာ့ဂ်င္ေပးတဲ့ ဆုေတာင္းစာကို ဂ်င္ဝူး ယူသြားေၾကာင္း ေမာင္သိတဲ့အခ်ိန္ကစတာပဲ။
သဝန္တိုတိုင္း ကေလးေတြလိုရစ္တတ္တဲ့ေမာင့္ကို အျခားသူဆိုစိတ္ကုန္သြားနိုင္ေလာက္ေပမဲ့ ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ က ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ။ မူလီတုံး ရစ္စိန္ေလးရဲ႕ တိမ္ပုစိႀကီးပဲ မဟုတ္လား။
သူ႕မွာ အဲ့ရစ္ေနတာေလးကိုပဲ ခ်စ္လို႔မဝ။ႀကိဳက္လို႔မဝ။
အခုလည္း ႏႈတ္ခမ္းႀကီးစူၿပီးရစ္ေနတဲ့ေမာင့္ကိုေဆာ့ဂ်င္ ဒီတိုင္း ၿပဳံးၿပီးထိုင္ၾကည့္ေနတာပဲ။
" ဟာ တိမ္ငယ္ ခင္ဗ်ားဗ်ာ ေမာင္စကားေျပာေနတာ အေရးမလုပ္ဘူးလား "
" ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကိုေတာင္ အေရးလုပ္လို႔ မဝဘူး "
" ခင္ဗ်ားစကားသိပ္တတ္ ေနာ္ "
ေျပာရင္းဆိုရင္းကေန ေမာင္က သူ႕ေဘးကိုဝင္ထိုင္ကာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ ကိုေပါင္ေပၚဆြဲတင္သည္။
" ဘယ္လိုလဲ တိမ္ငယ္ ေမာင့္ surname ေျပာင္းေတာ့မလား"
အမယ္ အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိ မ်ိဳးရိုးနာမည္လာေျပာင္းခိုင္းေနတယ္။ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ ဘာလဲဆိုတာသိေအာင္ ဟိုဟာေထာင္ျပလိုက္ဦးမယ္။
" ဟိုးထား ဆရာ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ဆရာ့လို ကင္မ္မ်ိဳး ကင္မ္ႏြယ္ပါပဲ အထူးတလည္ surname ေျပာင္းစရာမလိုလွပါဘူး"
" ေအာ္ ေအာ္ ဒါက အလိုမလိုက္ဘဲ ရန္စတဲ့သေဘာေပါ့ ဟုတ္ရဲ႕လား ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ "
" မွန္တာေပါ့ဗ်ာ သိပ္ကိုမွန္တာေပါ့ "
ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႕ မ်က္ႏွာကိုခ်ီၿပီး ေျပာတဲ့ေဆာ့ဂ်င္ကို နမ္ဂြၽန္း ဆြဲေမြ႕ပစ္ခ်င္လာသည္။
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေတြကို မနမ္းဘဲ ကိုက္ဆြဲေတာ့ ရွဥ့္ေပါက္က လက္ကိုသုံးၿပီး
ကင္မ္နမ္ဂြၽန္းရဲ႕ ေမွ်ာ္စင္ႀကီးကို ဆြဲညွစ္သည္။
ဖာခ့္ အား မ်ိဳးတုံးပါၿပီကြာ။
အားနဲ႕အညွစ္ခံလိုက္ရတာမို႔ ကင္မ္နမ္ဂြၽန္းေလးမွာ အသံပင္မထြက္နိုင္ေတာ့။
" အို႔ အို ေမာင္နာသြားၿပီ ေဆးလူးေပးရမလား ကြၽန္ေတာ့္အိတ္ထဲ ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးပါတယ္ "
" အဲ့အစား တစ္ခါတည္း အရင္းကေနဆြဲျဖတ္သြားလိုက္ပါလား ၿပီးရင္ ျပန္ေရာင္းစားလိုက္ေလေနာ္ "
ေမြးရာပါ အရင္းအျမစ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ကာ ရႈံ႕တြေနသည့္ ေမာင့္ကိုၾကည့္ရင္းေဆာ့ဂ်င္ရီခ်င္လာသည္။
ေမာင္ကသူ႕ပါးကိုလာကိုက္ေတာ့ နာလာတာနဲ႕ ဆြဲမိဆြဲရာလွမ္းဆြဲလိုက္တာပဲ။ အဲ့တာကေမာင့္ရဲ႕ ေလးေပမီးေခ်ာင္းႀကီးလို႔ေတာ့ ထင္မထားတာအမွန္။
အခုမွေတာ့ ဘာမွလုပ္ေပးလို႔မရေတာ့။အုံဖြဆိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ေလမႈတ္ေပးလို႔ေကာင္းတဲ့ေနရာလဲမဟုတ္ဘူးေလ။
ေမာင္ေရ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းပဲ မွတ္လိုက္ပါေတာ့။
" ဟိုေလ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ဆက္လုပ္ရဦးမွာမို႔ သြားလိုက္ဦး........."
" ဘယ္သြားမွာလဲ မရဘူး "
" ေမာင္ကလဲ........."
နီရဲေနတဲ့ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ေဆာ့ဂ်င္ မ်က္ႏွာကိုအစြမ္းကုန္ ငယ္ထားလိုက္သည္။
ေပ်ာ့စမ္း ကင္မ္နမ္ဂြၽန္း။ငါ့အမူအရာေတြေအာက္မွာ မင္းေပ်ာ့က်သြားလိုက္စမ္းပါ။
" အဲ့႐ုပ္နဲ႕ပဲလုပ္စားေန နာတာေသေတာ့မယ္ဗ် "
ေဆာ့ဂ်င္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး တစ္ဟဲဟဲသာရီျပေနလိုက္သည္။ စိတ္ေလွ်ာ့ပါ
ငါ့ဘဲေရ အခ်ိန္တန္ရင္သူ႕ဘာသာသက္သာသြားမွာပါ။
.......................
" အေဖ "
" ဘာလဲ "
" သားေၾကာက္တယ္ "
အေဖက သူ႕ကိုထူးဆန္းတဲ့ သတၱဝါ လိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။
" ဒီေန႕တိမ္ငယ့္ေမြးေန႕ သားကို အရင္လိုထားရစ္ခဲ့ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္"
အဲ့ဒါပါပဲ။သူ႕သားကလူေတြေရွ႕မွာႀကံ့ခိုင္လြန္းသေလာက္ တကယ္တမ္းက် အေၾကာက္တရားေတြနဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဝက္ဝံေပါက္စေလးလိုပဲ။
" သူ သားကို ခ်စ္တာပဲေလ "
" ဒါေပမဲ့ သားေၾကာက္တယ္ အဲ့ေန႕က တိမ္ငယ္ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြကို မွတ္မိေနတုန္းပဲ "
" စိတ္ကိုေလွ်ာ့ထားသား အဆင္ေျပသြားမွာပါ "
" ဟုတ္ "
နမ္ဂြၽန္း အေဖ့ေရွ႕က ထြက္လာၿပီး အခန္းထဲဝင္လာလိုက္သည္။
ဟုတ္တယ္။တိမ္ငယ္ကသူ႕ကိုထားမသြားေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ထားသြားစရာအေၾကာင္းမွမရွိတာ။
နမ္ဂြၽန္း စိတ္ထဲေလးေနေသးတာမို႔ တိမ္ငယ့္ဆီ ဖုန္းေခၚမိသည္။
ပထမတစ္ခါ မကိုင္။
ဒုတိယတစ္ခါ မကိုင္ျပန္။
ေနာက္တစ္ေခါက္ေခၚၾကည့္ေတာ့ဖုန္းကတန္းဝင္သြားသည္။သို႔ေသာ္...
" ေမာင္ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆက္မေနနဲ႕ေလ ငါမအားဘူး"
နမ္ဂြၽန္း လန့္ၿပီး ဖုန္းကိုပစ္ခ်မိသည္။တိမ္ငယ္ကသူ႕ကိုအခုေအာ္လိုက္တာလား။တိမ္ငယ္သူ႕ကိုထပ္ၿပီးထားခဲ့ေတာ့မလို႔လား။
နမ္ဂြၽန္း ဖုန္းကိုေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္ေကာက္ကိုင္ကာ
" တိမ္ငယ္ တိုက္ခန္းမွာလား "
" မဟုတ္ဘူးေလဆိပ္မွာ "
" ေလဆိပ္?? ဘာကိစၥနဲ႕လဲ "
" ဂ်င္ဝူးကို လိုက္ပို႔တာ သူၾသစီသြားမွာမို႔လို႔ ဒါပဲမလား ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းခ်လိဳက္ေတာ့မယ္ "
ဖုန္းလိုင္းျပတ္ေတာက္သြားသံက အရိုင္းဆန္လြန္းသည္။စိတ္ကိုရႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ယူေနသလို။
ေမာင့္စကားဆိုဘယ္ေတာ့မွနားမေထာင္ဘူး။
မင္းေမာင့္ကိုေရာခ်စ္ေသးရဲ႕လား။
..................
ဂ်င္ဝူးကို ေလဆိပ္လိုက္ပို႔တုန္း ကားလမ္းေတြကေတာက္ေလွ်ာက္ပိတ္တာမို႔ စိတ္မရွည္တတ္တဲ့ေဆာ့ဂ်င္ ေဒါသေတြပါထြက္လာရသည္။
ဒီၾကားထဲ ေမာင္ကဆက္တိုက္ဖုန္းေခၚေနေသးတာ။ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႕ပိတ္ေဟာက္လိုက္ေတာ့ၿငိမ္က်သြားသည္။စိတ္ေကာက္သြားတာလားမေျပာတတ္။ျပန္မွေခ်ာ့ဖို႔သာေဆာ့ဂ်င္ေတးထားမိသည္။
...................
" ေမာင္ "
" ေမာင္ေရ "
" ဘာလဲ သူ႕အေဖအိမ္မွာလား ငါ့ေမြးေန႕ကိုအဖက္ေတာင္မလုပ္ဘူး "
ေဆာ့ဂ်င္ ေမာင့္ဆီကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ စက္ပိတ္ထားသည္။
ေနာက္ဆုံး မေနနိုင္တာမို႔ ေမာင့္အိမ္ထိလိုက္သြားျပန္ေတာ့လည္း ေန႕လည္ထဲကအိမ္ကထြက္သြားတာတဲ့။
ေမာင္ ဘာေတြလုပ္ေနျပန္တာလဲ။
ထိုစဥ္အခ်ိန္အခါမဟုတ္ သဲႀကီးမဲႀကီးထ႐ြာတဲ့မိုး။
ေဆာ့ဂ်င္ ေမာင့္ကိုပိုၿပီးစိတ္ပူလာသည္။ေမာင္ကကြာ။
အခ်ိန္ေတြလဲတစ္ျဖည္းျဖည္းကုန္လာသည္။မိုးကလည္း သည္းသထက္သည္းလာသည္ ဆိုေသာ္ျငား ေမာင္ျပန္ေရာက္မလာေသး။
ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေဆာ့ဂ်င္ေမြးေန႕ေတြကိုမုန္းလာသည္။
ညဆယ့္ႏွစ္နာရီ။ေဆာ့ဂ်င္ေမြးေန႕ကိုေရာက္လာၿပီျဖစ္ေပမဲ့ေမာင့္ကိုအရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႕ရ။
တိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးရဲ႕ ဆိုဖာခုံေရွ႕ ဒူးစိထိုင္ကာ ေဆာ့ဂ်င္ႀကိတ္ငိုမိျပန္သည္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲ တံခါးဖြင့္သံတစ္ခုနဲ႕အတူ ေရေတြစိုေနတဲ့ေမာင္။
" ေမာင္ "
ေဆာ့ဂ်င္ ေမာင့္ခႏၶာကိုယ္ကို တင္းက်ပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားမိသည္။
" Happy Birthday တိမ္ငယ္ ေမာင္နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္ ေနာက္ၿပီး ေမာင္ဘာမွမျပင္ဆင္ရေသးဘူး "
" ရတယ္ ေမာင္ရွိေနရင္ရၿပီ "
သူ႕စကားၾကားေတာ့ ေမာင္က ခပ္ႏြေးႏြေးၿပဳံးသည္။တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ သူ႕ပုခုံးေပၚေမာင္လဲက်သြားခဲ့သည္။
......................NUBE.................
ေလာင္တိုင္း နို႔ဆီပါ ဘာဘီတို႔ ဒီတစ္ခါ ကေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။
....................