Walang katapusang liwanag ang halos bumulag sa mga mata ko. Natagpuan ko na lang ang sarili kong nakatayo at nakatulala sa mala-penikulang nangyayari sa harapan ko.
Nasa bungad na kami ng napakalaking tulay at pare-pareho kaming nakatingin sa bayan na nalulunod sa apoy.
Everything. . . kept exploding.
"What a beautiful scenery." Rinig kong sambit ng kung sino.
"God must be watching us right now as he bless us with this breathtaking view."
I looked at Nyx, worried. Hindi maipinta ang mukha ko habang nakatingin ako sa kaniya habang pinapanood niya ang walang tigil na pagsabog.
His eyes are full of excitement as if he's looking at a miracle that God made.
Nakalimutan ko ang pag-aalala ko sa mga pagsabog, bagkus ay nag-aalala na 'ko para sa kaniya.
He. . . he really is not in the right mind. What a freaking psychopath.
"Tsk, mas gusto ko sana na akong umubos sa kalahati." Rinig kong bulong ng sadistang lalaking katabi ko.
Nalipat ang hindi ko maipintang mukha sa direksyon niya. Here's another mentally ill person. A fucking sadist.
Ilang minuto rin ang tinagal ng inakala kong wala ng katapusan na pagsabog. The unending explosion left nothing but ashes and small fires.
Ang kani-kaninang mabuhay na bayan na napupuno ng mga tao— gifteds mula sa mga Dark Guilds, walang natira. Sa gitna ng mga sira-sira at sunog na gamit, agaw pansin ang nag-iisang nakatayo at naglalakad na babae.
Her long navy blue hair flows together with the wind together with ashes and small burnt objects. She effortlessly killed 500 freaking gifteds just by opening her eyes.
Yet, there are no injury or cut that can be seen on her skin.
Hindi ako makapaniwalang napatitig sa kaniya at napatulala. Napakurap-kurap ako sa pwesto ko habang napaisip. . .
She's so beautiful. . . but deadly.
Hindi ko pa nagagawang ibuka ang bibig ko para magsalita nang matigilan ako sa mabilis na pagkilos ni Nyx. Kahit nakapikit ang mga mata, nagawa niyang salubungin ang kakambal niya.
"Are you hurt, sister?" elegante pero puno ng pag-aalalang bungad niya sa kapatid.
I heard Hemera chuckled, with her eyes closed. "I'm fine, brother."
Naiwan akong nanonood sa pwesto nila. They might be mentally ill, or have serious problems, but I can't deny the fact that. . .
They're both a loving sibling.
Hindi ko namalayan na napako na ang tingin ko sa kanila. Tila sumagi sa isipan ko ang taong nagbigay sa akin ng pakiramdam na gano'n.
Wala sa sarili akong napahawak sa kwintas na nakasabit sa leeg ko. Mariin akong napakagat sa ibabang labi.
Don't worry. . . I'll protect this world where you live in. Even if it means dying with the God inside me.
So just wait there and live peacefully, Rouge.
"Kit-ten."
Nakaramdam ako ng biglaang kilabot sa katawan nang maramdaman ko ang malapit na pagbulong ni Chain sa tenga ko.
"Aw, you want some affection too?"
Bumalik ako sa katinuan sa sinabi ng sadistang lalaki. Kunot noo at magkadikit ang dalawang kilay ko nang humarap ako sa kaniya.
"You really want to meet God that badly, huh?"
He showed a side smile, licking his sharp canine tooth.
"Come on, I pretty know how to treat a lady well."
Napangiwi ako sa narinig at pasimple akong lumayo sa kaniya. Believe me, I've already experience to get treated like an angel before. . .
And it didn't go well.
"Fuck off, sadist." Tinapunan ko ng tingin ang collar na nasa leeg niya. "Pets need to know how to behave first."
Isang tawa ang sinagot niya sa akin na kinailing ko. I really don't get his character.
"Now that's a bomb," hindi makapaniwalang sambit ni Red.
Napunta ang atensyon ko sa kanila ng iba pa naming kasama na hindi pa rin nakaka-move on sa nasaksihan namin.
"Hehe, better not wake the Sleeping Sloth," kumento ni Kris.
Napakurap-kurap nang mabilis si Acel na unti-unting natauhan. Agad niyang tinapunan ng tingin si Red.
"I guess. . . we should go now?"
Pare-parehong nakuha ng sinabi niya ang mga atensyon namin. Dahil sa sinabi ni Acel ay sabay-sabay kaming napalingon sa likuran namin— kung nasaan ang napakalaking tulay.
Dahil sa nawalang bayan, naging sobrang tahimik ng paligid. Tanging ang mga alon na lang at ang pag-ihip ng hangin ang nagsisilbing ingay.
Natatakpan ng mga fog ang kabuoan ng tulay, dahilan kung bakit hindi namin makita-kita ang dulo. Napalunok ako nang malalim dahil sa biglaang pagbabago ng mga ekspresyon ng mga kasama ko at biglaang pagtahimik.
"Yeah. Well then, let's go to the Underground Association's headquarters," pagbasag ni Red sa katahimikan.
Siya ang naunang maglakad sa amin lahat at ang sumalubong sa mga makakapal na hamog. Hindi rin kami nag-aksaya ng oras at tahimik kaming sumunod sa kaniya.
₪₪₪₪₪₪₪₪
Ilang minuto na rin kaming naglalakad. Pakapal nang pakapal ang mga hamog at hindi na rin namin makita ang dalampasigan na pinanggalingan namin. Rinig ko ang paghampas ng mga alon.
Makapal at malapad ang tulay na gawa sa bricks. Maliban sa makakapal na bakal na nagsisilbing suporta at nagsasabit sa tulay, wala na kaming makita na iba pang kung ano rito.
Nagpatuloy lang kami sa paglalakad nang pare-pareho kaming nakaramdam ng kakaiba nang dumaan kami sa isang parte ng tulay. Pare-pareho kaming natigilan nang maramdaman namin 'yon.
Wala sa sarili akong napatingin sa paligid. It might be visible, but I felt it— we felt it.
"It's the barrier," seryosong sambit ni Red.
"From this moment on, we can't go outside with a portal. Limitado lang hanggang dito ang mga gifts at hindi ito pwedeng makalabas," dagdag niya.
Mas lalong naging seryoso ang mga ekspresyon ng mga kasama ko.
"Let's go," muling pag-aya ni Red.
Muli kaming nagpatuloy sa paglalakad sa tulay. Ilang minuto rin ang lumipas nang mapansin kong tapos na ang mga bricks na dinadaanan namin, hudyat na tapos na kami sa pagtawid sa tulay.
Naningkit ang mga mata ko nang umangat ang tingin ko sa isla na pinuntahan namin. May iilan pa ring mga hamog na nagtatakip sa paligid sa kabila ng tirik na araw.
Ilang segundo ring nag-adjust ang mga mata nang unti-unti itong namilog. Parang bumagal ang pagtakbo ng oras nang unti-unting nagsiwalaan ang mga hamog.
Hindi ako makapaniwalang natulala sa isla na nakikita ko. For an island that's inhabited by Dark Guilds. . . this place looks like a paradise.
Saktong pagtawid namin sa tulay, agad na sumalubong sa amin ang napaklaking estatwa.
A statue of a greek God, holding a sickle.
"The Titan God of time, Cronus," sambit ni Nyx habang nakaangat din ang tingin sa estatwa.
"Let's get inside," pag-aya ni Red.
Natauhan ako nang mauna siyang maglakad sa amin. Dumaan siya sa ilalim ng napaklaking estatwa kung saan may lagusan.
Sabay-sabay kaming sumunod sa kaniya. Pumasok kami sa madilim na lagusan kung saan liwanag ang naghihintay sa kabilang dulo.
Nakasisilaw ang liwanag na sumalubong sa amin nang makalabas kami sa lagusan. Doon, mas nakakahanga ang bumungad sa amin.
Isang deretsong bukas na pasilyo ang dinadaanan naming kung saan matataas at malalaking pillars ang nagsisilbing alalay sa magkabilang gilid. Dahil open ang daanan, kitang-kita ang sobrang lawak na lupain sa magkabilang gilid namin.
When I say a vast land, it's really freaking wide and broad. To the point na nakikita na namin ang magkabilang gilid ng isla na napalilibutan ng dagat.
Nag-iisang pasukan lang talaga ang tulay at ang estatwa. Wala ng iba pang nakalagay na daanan sa isla at napalilibutan na ito ng dagat.
Sa dulo ng dinadaanan namin ay ang isang napaka-laking modern fortress, ang HQ mismo.
Napalunok ako nang malalim ng wala sa oras nang tumama ang tingin ko sa HQ.
Nandito silang lahat. . . ang mga Big Shots.
Ang mga gifteds gustong kumuha sa akin.
"Nandito na tayo, make sure to stick to the plan no matter what happens," ma-awtoridad na sambit ni Red.
Pare-pareho kaming nagsitanguan. Muli kaming naglakad at silang dalawa ni Acel ang nauuna. We just casually walked, as if we're really familiar with the place.
Matapos naming daanan ang malawak na lupain, natagpuan na lamang namin ang mga sarili namin sa tapat ng mataas at malaking nakabukas na gate.
Nobody gave attention to us when we entered the fortress. Everyone is minding their own businesses.
"Go get the blueprint, Erks," mabilis na sambit ni Red sa akin.
Natauhan ako sa sinabi niya at agad akong napatingin sa singsing na nasa daliri ko.
"Van, make a blueprint of the whole place," sambit ko kay Van.
"Understood. Please refrain from moving as I examine the whole place, Miss Erks."
Pare-pareho kaming naghintay dahil sa sinabi ni Van. Nanatiling nasa singsing ang atensyon ko nang pare-parehong naagaw ang mga tingin at atensyon namin.
"Red! Napapunta ka?"
Naramdaman ko ang pagsitayuan ng mga balahibo ko sa katawan at unti-unting namilog ang mga mata ko dahil sa narinig. Napalunok ako nang malalim nang makilala ko ang pamilyar na boses.
Kahit hindi ko iangat ang tingin ko para makita siya, kilala ko na kaagad siya. Imposibleng makalimutan ko ang mga mukha, pangalan, at mga boses nila lalo na't pakay nila ako.
Hindi ko inaasahan na may makakaharap na kami kaagad na isa.
One of the Big Shots, Barabbas.