សម្លេងរបស់ជុងហ្គុកនិយាយឡើងធ្វើអោយថេយ៉ុងបុកពោះតែម្តង អ្វីដែលធ្វើអោយគេកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺជុងហ្គុកកំពុងតែឈរនៅចំពោះមុខគេស្រស់ៗតែម្តង មិនមែនក្នុងកញ្ចក់ទៀតនោះទេ។
« អាយ~ ចេញមកធ្វើស្អីទៀតអាខ្មោចឆ្កួត.! ចេញអោយឆ្ងាយ »Taehyungថាហើយក៏ដោះស្បែកជើងវាយក្បាលជុងហ្គុកផាច់ៗដែលជាហេតុធ្វើអោយនាយក្រាស់ឆេះដុំលើសដើម។
« អាក្មេងចង្រៃ.! យើងនឹងសម្លាប់ឯង »Jungkookស្ទុះប្រុងទៅចាប់កាយតូចរបស់ថេយ៉ុងប៉ុន្តែនាយចាប់មិនទាន់នោះទេព្រោះថេយ៉ុងរហ័សរត់ចូលក្នុងហាងលឿនជាង ដោយសារក្នុងហាងមានមនុស្សច្រើនទើបជុងហ្គុកមិនហ៊ាន។
« សង្ឃឹមថាមិនមកតាមទៅចុះ.! »Taehyungដកដង្ហើមញាប់ៗមកឈរនៅកន្លែងគិតលុយរបស់គេវិញមុននឹងអ៉ើត.ករកមើលជុងហ្គុកខ្លាចថានាយក្រាស់នឹងចូលមកតាមទៀត។
« អូយ.! ហិកៗ...មកឈរតាំងពីពេលណា? »Taehyungងាកមកវិញក៏ត្រូវភ្ញាក់ព្រឺតនូវពេលដែលឃើញជុងហ្គុកកំពុងតែឈរក្រោយខ្នងរបស់នាយទៀតហើយ តាមនោះតាម។
« ... »Jungkookធ្វើមុខស្មើរមុននឹងដើរចេញពីថេយ៉ុងរួចដើរសម្តៅទៅយកកន្ត្រក់ចាប់នំនិងទឹកដោះគោចេកដាក់ពេញកន្ត្រក់រួចយកមកកន្លែងថេយ៉ុងគិតលុយ។
« ស្អី? »Taehyungកាន់កន្ត្រក់រួចក៏សម្លឹងមុខជុងហ្គុកទាំងមិនយល់ ខ្មោចម្នាក់នេះដូចឆ្កួតៗយ៉ាងមិចទេ តាមគេមិនឆ្អែតនៅចង់រើរបស់ក្នុងហាងទៀត។
« គិតលុយ.! »Jungkookនិយាយខ្លីៗរួចក៏អោបដៃឈរចាំថេយ៉ុងគិតលុយអោយ ដោយសារតែថេយ៉ុងគិតថាជុងហ្គុកប្រហែលជាចង់ទិញទើបនាយព្រមគិតលុយអោយ បន្ទាប់ពីគិតលុយរួចរាល់ជុងហ្គុកក៏កាន់ថង់ឥវ៉ាន់ប្រុងដើរចេញ។
« នែ.! មិនទាន់អោយលុយផងចង់ទៅណា? »Taehyungរហ័សឃាត់នូវពេលដែលឃើញនាយក្រាស់ប្រុងទិញមិនអោយលុយಠ_ಠ។
« ចេញអោយយើងផង.! »Jungkookថាហើយនាយមិនបានទៅណាឆ្ងាយនោះទេគឺដាក់គូថអង្គុយលើកៅអីក្បែរកន្លែងគិតលុយរបស់ថេយ៉ុងរួចក៏ហែកនំញ៊ាំធ្វើមិនដឹង។
« លុយឪពុកលោកផ្ញើរនៅខ្ញុំតាំងពីពេលណា? ធ្វើដល់ខ្មោចហើយកុំអន់ចរឹកពេក.! អោយលុយមកខ្ញុំអោយឆាប់ »Taehyungលាដៃទារជុងហ្គុកប៉ុន្តែកុំសង្ឃឹមថាជុងហ្គុកខ្វល់អោយសោះ។
« បើលោកមិនអោយខ្ញុំនឹងហៅសន្តិសុខអោយមកអូស.កលោកទៅប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីសមិនខាន »Taehyung និយាយគំរាមទាំងច្រត់ចង្កេះសម្លក់មុខជុងហ្គុកលែងខ្លាចលែងស្អីទៀតហើយខ្មោចឆ្កួតៗអញ្ចឹងនោះ។
« បើគ្មានលុយផងប្រុងអោយយើងអោយលុយឯងតាមណា? យកលីអូយើងទៅអញ្ចឹង »Jungkookថាហើយក៏ក្រោកឈរឡើងប្រុងលើកដៃស្រាតខោពិតមែន រីឯភ្ញៀវនៅទីនោះនាំគ្នាងាកមើលគ្រប់គ្នា ខណៈនោះនាយតូចក៏រហ័សឃាត់។
« បានហើយខ្ញុំចេញក៏បាន.! កម្មណាស់ម៉ែអើយ »Taehyungដកលុយខ្លួនឯងយកមកគិតទាំងទឹកមុខចង់យំ ខំសន្សំលុយសូម្បីតែបាយមិនហ៊ានទិញញ៊ាំផងក៏មកត្រូវចំណាយលើលោកខ្មោចនេះទៀត។
« ... »Jungkookសើចចុងមាត់ច្រត់ចង្ការញ៊ាំនំបណ្តើរអង្គុយមើលស្តាំមើលឆ្វេងបណ្តើរដូចមនុស្សទើបចេញពីព្រៃ។( សង្ខេប : ចន ជុងហ្គុកកាលពីឆ្នាំ1971« 50ឆ្នាំមុន »ជាកូនរបស់អ្នកមានម្នាក់ នាយរស់នៅប្រៀបដូចជារាជបុត្រប៉ុន្តែវាមានត្រឹមតែរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះព្រោះថ្ងៃមួយម្តាយតែម្នាក់របស់គេស្រាប់តែស្លាប់ដោយសារតែមានអ្នកចាក់សម្លាប់គាត់ជាច្រើនកាំបិទ វាគួរអោយសង្វេកខ្លាំងណាស់ ទិដ្ធភាពនៃការស្លាប់របស់អ្នកស្រីចនបានដក់ជាប់នៅក្នុងខួរក្បាលរបស់ជុងហ្គុកដែលបណ្តាលអោយគំនិតរបស់គេប្រែជាបិសាច ឃើញមនុស្សចង់តែសម្លាប់ គេបាននិយាយប្រាប់ខ្លួនឯងថាសម្លាប់មនុស្ស1000នាក់មិនស្មើរនឹងម្តាយគេម្នាក់នោះទេ ការឈឺចាប់របស់គេត្រូវតែសងដោយឈាម ដោយសារតែការសម្លាប់លើសលុបពេកជុងហ្គុកត្រូវបានស្ត្រីម្នាក់ដែលនាយបានសម្លាប់នោះបានដាក់បណ្តាសារអោយនាយជាប់ក្នុងកញ្ចក់រហូតដល់រកឃើញឃាតករដែលបានសម្លាប់ម្តាយគេហើយក៏ត្រូវជាគូរព្រេងរបស់គេផងដែរទើបនាយអាចចេញមកវិញបានពោលគឺនូវពេលដែលថេយ៉ុងបោកកញ្ចក់នោះជុងហ្គុកក៏ភ័យមិនស្ទើរដែរប៉ុន្តែនាយបែរជាចេញមកបានទៅវិញ អញ្ចឹងមានន័យថាថេយ៉ុងជាឃាតករកាលពីអតីតជាតិ? )
« ទ្រាំមិនបានទេអាញ់.! ចាប់ទះលែងដឹងខ្មោចឥឡូវហើយ »Taehyungរអ៊ូរង៉ូវៗទាំងក្រឺតជុងហ្គុកជាខ្លាំង បើអាចគេចង់តែចាប់ជុងហ្គុកទះអោយណាណីទេ។
« ថេយ៉ុង.! នាំអ្នកណាមកនឹង? »មេការក្នុងម៉ាតដើរមកសួររាងតូចព្រោះរាល់ដងមិនដែលឃើញថេយ៉ុងនាំនរកណាឡើយ ហើយមើលរឹកពារកម្លោះខាងខ្មោចថេយ៉ុងនោះចុះ អង្គុយលើកជើងដាក់លើតុដូចមួយពិភពលោកនេះមានតែឯង។
« ប្តី.! »Jungkookរហ័សឆ្លើយយ៉ាងលឿនរកតែថេយ៉ុងនិយាយមិនទាន់ ឆ្លើយជំនួសមធ្យមអាងុំប្រាប់គេថាជាប្តីថេយ៉ុងទៀត។
« មនុស្សឆ្កួតទេលោក.! អួយ...អាខ្មោចចង្រៃ »Taehyungនិយាយប្រាប់មេការមិនទាន់បានប៉ុន្មានផងជុងហ្គុកក៏បានលើកជើងរបស់នាយទៅច្រានគូថថេយ៉ុងមួយទំហឹងប៉ិសដួលផ្កាប់មុខ។
« ប្តីឬខ្មោចអ្វីមិនសំខាន់ទេ.! សំខាន់ផ្ចិតផ្ចង់ធ្វើការបន្តិចទៅ »មេការសម្លឹងថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកទាំងទឹកមុខមិនពេញចិត្តមុននឹងដើរចេញទៅ។
« ត្រូវមាត់ទៀតហើយ »Taehyungដកដង្ហើមធំទាំងហត់ចិត្ត រីឯជុងហ្គុកវិញធ្វើមុខយ៉ាងមាំតាមសម្លឹងមេការមិនដាក់ភ្នែកហាក់ដូចជាចង់ចំណាំមុខទុក មានឪកាសពេលណាអា.កនាងឯងមុនគេ(•̀ᴗ•́)و។
បន្ទាប់មកថេយ៉ុងក៏បានដើរចេញពីកន្លែងគិតលុយរបស់គេចូលទៅកន្លែងស្តុកឥវ៉ាន់បាត់ ស្របពេលដែលថេយ៉ុងចេញទៅបុរសម្នាក់ក៏មកគិតលុយកន្លែងថេយ៉ុងល្មម បុរសម្នាក់នោះដាក់ឥវ៉ាន់នៅកន្លែងគិតលុយរួចសម្លឹងមុខជុងហ្គុកភ្លឹសៗព្រោះគិតថាជុងហ្គុកជាអ្នកគិតលុយ។
« មើលស្អី? »Jungkookស្រែកសួរបុរសម្នាក់នោះទាំងមុខក្រញូវហើយនៅយកនំគប់បុរសម្នាក់នោះទៀត ទាំងដែលគេមើលមុខបន្តិចសោះ។
« ខ្ញុំមកគិតលុយទេតើលោក.! »បុរសម្នាក់នោះនិយាយទាំងមិនយល់ គេមកគិតលុយសោះមកស្រែកដេញគេដូចឆ្កែទៅកើត។
« គិតលុយស្អី? ចេញអោយឆ្ងាយទៅ...ចាប់អា.កដូចមាន់ឥឡូវហើយ »Jungkookថាហើយក៏លើកទឹកដោះគោប្រុងគប់ទៀតប៉ុន្តែខណៈនោះបុរសម្នាក់នោះក៏រហ័សរត់ចេញទៅបាត់ មួយសន្ទុះក្រោយមកថេយ៉ុងក៏បានចេញមកវិញជាមួយនឹងកញ្ចក់ធំល្មមមួយស្រដៀងកញ្ចក់របស់ជុងហ្គុកដែរ។
« នេះយកទៅ.! »Taehyungហុចកញ្ចក់អោយជុងហ្គុកទាំងមុខក្រញូវ ស្របពេលនោះជុងហ្គុកក៏បានងើបមុខសម្លឹងថេយ៉ុងបន្តិច។
« ស្អី? »Jungkookលើកជញ្ជើមសួរទៅកាន់នាយតូចវិញទាំងមិនយល់ សុខៗទៅយកកញ្ចក់អោយគេបែបនេះនរណាមិនឆ្ងល់នោះ។
« ចូលវិញទៅ.! ខ្ញុំទិញសងលោកវិញហើយ ហើយក៏សុំទោសដែលបោករបស់លោកចោល...ប្រញាប់ចូលវិញទៅខ្ញុំជិតឆ្កួតដោយសារលោកឯងហើយ »Taehyungកាន់កញ្ចក់ឆ្លុះទៅកាន់មុខរបស់ជុងហ្គុកហាក់ដូចជាមានបំណងចង់អោយជុងហ្គុកចូលវិញ។
« អត់ចង់.! ហ៊ើយ មុខយើងថ្ងៃនេះសង្ហារដល់ហើយ »Jungkookធ្វើមិនឮសម្តីរបស់ថេយ៉ុងហើយថែមទាំងឆ្លុះមុខខ្លួនឯងក្នុងកញ្ចក់ដែលថេយ៉ុងកាន់នោះឌឺថែមទៀត។
« ចូលវិញភ្លាមទៅសូមអង្វរ.! »Taehyungអស់ជម្រើសមានតែអង្វរតែម្តងទៅព្រោះមើលជុងហ្គុកដូចជាមិនចង់ចូលសោះ។
« អត់ចង់...ខ្ចិល.! កញ្ចក់1រៀលៗសោះចង់អោយយើងចូលផងឬ? បើថាចង់ណាស់ក៏ចូលខ្លួនឯងទៅ »Jungkookនិយាយបណ្តើរញ៊ាំនំបណ្តើរហើយថែមទាំងធ្វើមុខធ្វើមាត់ឌឺថែមទៀត ទឹកមុខរបស់ធ្វើអោយថេយ៉ុងចង់ហក់ធាក់ភ្លាមៗតែម្តង។
« ប្រញាប់ចូលវិញភ្លាមទៅ.! ចូលអោយលឿនៗទៅ »Taehyungថាហើយក៏ខាំមាត់យកកញ្ចក់ទៅខ្ទប់មុខរបស់នាយក្រាស់ចង់អោយនាយក្រាស់ចូលវិញ រីឯជុងហ្គុកវិញខំគេចសឹងតែបាក់.ក លេងមកចាប់មុខគេញាត់ចូលកញ្ចក់តែម្តងហើយក្មេងនេះ។
« មើស៎.! បាក់សម្រស់យើងអស់ហើយ »Jungkookរុញដៃថេយ៉ុងចេញមុននឹងទាញកញ្ចក់ពីដៃរបស់ថេយ៉ុងមកឆ្លុះមុខខ្លាចក្រែងបាក់សម្រស់ បន្ទាប់ពីឆ្លុះហើយនាយក៏ក្រវាត់កញ្ចក់នោះចោលធ្វើអោយប៉ះជាមួយដបស្រាដែលដាក់តាំងនៅជិតនោះ ខណៈនោះថេយ៉ុងក៏រហ័សស្ទុះទៅចាប់មានចាប់បានឯណាជ្រុលដៃធ្វើអោយបែកទាំងអស់ទាំងដែលជុងហ្គុកបោះចំតែមួយសោះ។
ប្រាវ~
សម្លេងបែកប្រាវផ្អើលអស់មួយហាង ខណៈនោះមេការក៏រហ័សរត់មកមើលទាំងតឹងចិត្ត រាល់ដងថេយ៉ុងធ្វើការយកចិត្តទុក្ខដាក់បានល្អខ្លាំងណាស់ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះវិញកូរខ្លាំងតែម្តង។
« ហ៊ើយ.! គីម ថេយ៉ុងឯងបានធ្វើស្អីនឹង? ខ្ទេចអស់ហើយឃើញទេ »មេការស្រែកស្តីអោយថេយ៉ុងខ្លាំងៗធ្វើអោយនាយតូចសឹងតែចេញទឹកភ្នែក។
« នាងជ្រូក.! កុំស្រែកឮៗពេកថ្លង់ខ្លាំងណាស់ »Jungkookអង្គុយថាអោយមេការវិញធ្វើចរឹកដូចខ្លួនឯងម្ចាស់ហាងអញ្ចឹងទាំងដែលគ្មានលុយជាប់ខ្លួនសូម្បីមួយសេន🤣។
« នេះឯង? គីម ថេយ៉ុងចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅមិនបាច់មកធ្វើការទៀតនោះទេ ចេញឥឡូវនេះទៅ »មេការស្រែកដេញថេយ៉ុងខ្លាំងៗដែលជាហេតុនាំអោយនាយតូចចាប់ផ្តើមពេបមាត់យំព្រោះគេច្បាស់ជាគ្មានលុយនោះទេបើអត់ការងារធ្វើបែបនេះ។
បន្ទាប់មកថេយ៉ុងក៏បានទាញកាតាបរបស់គេដើរចេញពីហាងទាំងស្ងៀមស្ងាត់ ខណៈនោះជុងហ្គុកក៏បានក្រោកទៅតាមដែរដោយមុននឹងចេញទៅនាយបានទៅខ្សឹបដាក់ត្រចៀករបស់មេការនោះថា៖
« នាងដូចជាមិនទាន់ស្គាល់យើងទេមែនទេ? បីថ្ងៃទៀតបើនាងអាចនៅមានជីវិតលើផែនដីនេះទៀតកុំហៅយើងថាចន ជុងហ្គុកអោយសោះ »Jungkookថាហើយក៏បានដើរចេញទៅតាមថេយ៉ុងបាត់ រីឯមេការវិញបានត្រឹមឈរភ័យម្នាក់ឯង។
ជុងហ្គុកដើរតាមថេយ៉ុងពីក្រោយរហូតនាយតូចដើរមិនងាកក្រោយនោះទេ មើលទៅប្រហែលជាខូចចិត្តខ្លាំងហើយ។
« ឈប់សិនអាក្មេងឈ្លើយ.! »Jungkookរត់ទៅចាប់ដៃរបស់ថេយ៉ុងអោយឈប់បន្ទាប់ពីនាយតូចគិតតែពីដើរទៅមុខមិនឈប់។
« លែងខ្ញុំ.! ឆាប់ចេញពីជីវិតរបស់ខ្ញុំភ្លាមទៅ »Taehyungក្រវាស់ដៃជុងហ្គុកចេញមុននឹងដើរទៅខាងមុខបន្តទៀត រីឯជុងហ្គុកវិញក៏បានដើរតាមនាយតូចបណ្តើររួចនិយាយបណ្តើរ។
« ចង់ធ្វើឃាតករទេ? យើងនឹងបង្រៀនឯង.! ហើយមានលុយចាយច្រើនៗថែមទៀត...ចាប់អារម្មណ៍ទេ? »Jungkookនិយាយធ្វើដូចជាការងារឃាតករជាការងារទូរទៅអញ្ចឹង។
« បើធ្វើឃាតករសម្លាប់មាន់សម្លាប់ទាខ្ញុំនឹងធ្វើប៉ុន្តែបើឃាតករសម្លាប់មនុស្សខ្ញុំមិនធ្វើដាច់ខាត »Taehyungងាកមកតបជាមួយជុងហ្គុកវិញទាំងមុខក្រញូវ ខឹងជុងហ្គុកមិនទាន់បាត់។
« នៅស្រុករបស់ឯង អ្នកអា.កមាន់ទាគេហៅឃាតករឬយ៉ាងមិច? »Jungkookសួរទាំងហួសចិត្តនឹងរាងតូចជាខ្លាំង គេបបួលធ្វើឃាតករទៅចេញសម្លាប់មាន់ទាទៅវិញ វាមិនសម(;'༎ຶٹ༎ຶ')។
« ឈប់មកតាមខ្ញុំទៀត.! មិនអញ្ចឹងទេខ្ញុំនឹងវាយលោកអោយបែកមុខពុំខាន »Taehyungថាហើយក៏ដើរទៅមុខមួយជំហ៊ានជុងហ្គុកក៏ដើរតាមទៀត គេដើរ2ជំហ៊ានជុងហ្គុកដើរពីរជំហ៊ានដែរ។
« អញថាទ្រាំមិនបានទេ.! »Taehyungថាហើយក៏ស្ទុះមកបោចសក់របស់ជុងហ្គុករួចក៏ខ្ញៅដៃរបស់ជុងហ្គុករហូតដល់ចេញឈាមរឹមៗ។
« អូយ.! ឈឺណាស់អាក្មេងឆ្កួត.! ជាបិសាចកញ្រ្ជោងសមែនទេនៀក? »Jungkookស្រែកព្រោះថេយ៉ុងហក់មកបោចសក់គេលឿនពេករកតែគេចាប់មិនទាន់ ក្មេងនេះកាចមិនធម្មតាមែន។
« ស្អីគេ? ខ្មោចចេះឈឺ »Taehyungឈប់បោចសក់របស់ជុងហ្គុកមុននឹងប្តូរមកសម្លឹងមុខជុងហ្គុកភ្លឹសៗ ស្មានតែមិនចេះឈឺហើយតើស៎។
« ខ្មោចគ្មានបេះដូងមែន? »Jungkookសម្លក់មុខថេយ៉ុងប៉ុន្តែមិនបានរករឿងថេយ៉ុងវិញនោះទេព្រោះនាយមានអារម្មណ៍ថាខុសដែលធ្វើអោយថេយ៉ុងត្រូវគេបណ្តេញចេញពីការងារ។
« ចេះឈឺក៏ល្អ.! ឌឹប »Taehyungថាហើយក៏យកជើងធាក់ចំអាអូនតូចរបស់ជុងហ្គុកមួយជើងមុននឹងរត់ចេញទៅយ៉ាងលឿន។
« អូយ.! អាក្មេងចង្រៃ »Jungkookខ្ទប់អាអូនតូចរបស់ខ្លួនទន់ជង្គង់នៅលើថ្នល់ម្នាក់ឯង ទាត់ចំកន្លែងណាមិនទាត់ មកទាត់ចំកន្លែងសំខាន់ទៀតអួលដល់ប្រម៉ាត់🥳។
Skip✨
Taehyungមកដល់ផ្ទះភ្លាមនាយក៏រហ័សបិទទ្វាចាក់សោរភ្លែតមុននឹងចូលទៅគេងលើគ្រែដាក់ដៃគងថ្ងាស់ពិបាកចិត្តម្នាក់ឯង មិនគួរណានាយត្រូវជួបជាមួយខ្មោចឆ្កួតអញ្ចឹងសោះ។
តុកៗ~
មិនទាន់បានប៉ុន្មានផងសម្លេងគោះទ្វាក៏បានបន្លឺឡើង ខណៈនោះថេយ៉ុងក៏រហ័សរត់ទៅមើលតាមបង្អួចទើបឃើញថាជុងហ្គុកកំពុងតែឈរនៅខាងមុខនោះ គ្រាន់តែឃើញនាយក្រាស់ភ្លាមថេយ៉ុងក៏បុកពោះតែម្តងហើយក៏ឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីជុងហ្គុកមករកផ្ទះគេឃើញ។
« ហឺយ.! ជៀសមិនផុតពិតមែន »Taehyungនិយាយទាំងពេបមាត់រកយំ គ្រាន់តែឃើញជុងហ្គុកភ្លាមនាយសឹងតែស្រែកយំអោយបែកមេឃទៅហើយ ខំតែអរស្មានតែជៀសផុតហើយ។
« កម្លោះស្តូកហើយនៅស្លៀកលីអូរូបHello Kittyទៀត.! »Jungkookដើរទៅទាញលីអូដែលកំពុងតែហាលនៅខាងមុខផ្ទះនោះយកមកឆែកមើលធ្វើដូចជាមិនធ្លាប់ឃើញលីអូអញ្ចឹង នាយក្រាស់ទាញមើលចុះមើលឡើងស្រាប់តែលើកយកទៅហិត🤣។
« អាយ.! អាចង្រៃអើយ...ហិតធ្វើស្អីហាស៎? ហិកៗ »Taehyungស្រែកយំប្រកាច់ប្រកិននៅលើផ្ទះម្នាក់ឯងនូវពេលដែលឃើញនាយក្រាស់យកលីអូរបស់គេទៅហិត ខ្មោចនេះរោគចិត្តសាហាវ។
« កុំចេញមកអោយសោះ.! ហ៊ានតែចេញមកយើងនឹងចាប់ឯងបឺតមាត់ទាល់តែដាច់ខ្យល់ស្លាប់តែម្តង »Jungkookនិយាយទាំងមុខស្មើរមុននឹងដើរទៅរុះរើរបស់របរមុខផ្ទះរបស់ថេយ៉ុងបន្ត នាយក្រាស់ដើរទៅមើលកង់កញ្ចាស់របស់ថេយ៉ុងរួចក៏ចូលទៅចាប់ដកកង់របស់ថេយ៉ុងជា3_4ចំណែកហើយក៏ក្រវាត់ចោលពេញនឹង។
« ឈប់ភ្លាមទៅ.! ហ៊ើយ...រលាយអស់ហើយ គ្មានសល់ទេ »Taehyungស្រែករត់ចុះមកខាងក្រោមវិញព្រោះនាយស្រឡាញ់កង់នេះណាស់ កង់នេះជាកង់របស់លោកយាយគេទិញអោយតាំងពីតូច ហើយក៏មកត្រូវខ្ទេចដោយសារលោកខ្មោចម្នាក់នេះទៅវិញមិនបានទេគេត្រូវតែចុះទៅឃាត់🥲។
TO BE CONTINUED
✨Thank for Support✨
@Ju Xiu-ជូស៊ី