Kean pov:
Kinapa ko ang higaan habang nakadapa ako, bigla akong napabangon saka mabilis na hinawi ang kumot. “Ano yon, nanaginip lang akong kasama ko siya kagabi?” tingnan ko ang sarili, i still wearing my boxer shirts. Pilit kong inaalala kong nangyari ba ang masayang pangyayaring yon o nanaginip lang ako? Gusto ko ng suntukin ang sarili ko dahil hindi malinaw ang lahat dahil sa nakainom din ako kagabi pero ramdam ko nakasama ko siya.
Pero asan na siya?
Buntong hininga akong bumagsak sa paghiga saka tumingin sa kissame, sumasakit ang sentido ko pero gusto ko paring maalala ang lahat.
Natigilan ako sa pag-iisip nung may marinig akong ingay na parang pinipihit ang doorknob ng kwarto ko. “Wala naman akong kasama sa bahay pero bakit parang may ibang tao? Hindi kaya may magnanakaw?”
Mabilis akong bumangon, saka kinuha ang baseball bat malapit sa may pinuan ko, hinanda ko ang sarili baka kagaya rin ito nung nasa bahay ako ni Grace may biglang pumasok na magnanakaw. Hinawakan ko ng maayos gamit ang dalawang kamay saka ako nag abang sa papasok at ihahampas ko sa kanya ng malakas ang baseball bat para makilala ko na kung sino ang nanloob at maipakulong na.
Naramdaman kong pabukas na ang pintuan, mas lalo kong hinawakan ng maigi ang baseball bat at nakahanda ng ihampas sa papasok ng pintuan, nasa may pag bungad lang ako kaya imposibleng hindi siya tamaan pag pinalo ko sa kanya ang matiga na bagay na to.
“Talagang wala na kayong pinipiling oras mga magnanak-aahhh....” “Waaaahhhh.....” sabay kaming sumigaw ng malakas nung mabuksan na ang pintuan at nagkaharap kami.
Nabitawan niya ang dala na siyang nakapagpabalik samin sa realidad “Patrick/Kristine?” parehong gulat naming tawag sa mga pangalan namin. Dahan-dahan ko namang bimitawan ang baseball bat dahil hindi parin ako naniniwala sa nakikita. “Ginulat mo naman ako, look at what you did, i drop all the foods i prepared you for breakfasts.” pakiramdam ko naistatwa ako sa kinatatayuan.
I can't believe i saw her.
“Pat, are you alright?” hindi ko alam kong anong sasabihin, nanatili lang akong nakatitig sa kanya. Lumapit ito sa akin saka ako hinawakan sa kamay. “Is there any problem? Did i hurt you? Sorry if i cooked your food i just wanted to experience to serve food for you. Don't worry, i pay all the damaged i've done.” nung mapansin niyang hindi ako nag reak inisip niya atang nagalit ako kaya mabilis niyang dinampot sa sahig ang nabitawang pagkaen na nagkalat. Kaso nabasag ang baso at plato kaya nasugatan ang kamay niya.
“It's okay, ako ng gagawa.” mabilis kong kinuha ang kamay nitong may hawak na bubog. Nataranta ako ng makitang may dugo ito kaya dinala ko siya sa banyo para hugasan ang kamay niya at alam kong nasasaktan siya dahil napapangiwi siya. “Does its hurts?” tanong ko, umiling siya pero makikita sa mukha nito ang takot dahil namumutla na ito.
Nung matapos kong linisan ang kamay nito, lumapit kami sa may kama ko saka ko siya iniwan saglit at nagtungo sa medicine cabinet ko para kunin ang gamot.
After kong malinisan ang kamay niya at malagyan ng benda, nilinisan ko na ang nagkalat sa sahig matapos ay inalok ko ito para bumaba at ituloy ang pagkaen kaso sabi niya yon lang naluto niya.
“Magpapadeliver nalang ako.” saad ko tumango naman ito. Magpapadeliver na sana ako ng biglang tumawag si Grace “Where the hell are you?” sa lakas ng boses nito sa kabilang linya alam kong narinig din iyon ni Kristine. Nung nilingon ko siya, she just smile while sign her hands like ‘Go ahead.’ tumango ako saka ako dumistansya ng kunti.
Galit ito at hindi ko alam paano magpapaliwanag dahil kung anu-ano ng lumalabas sa bunganga nito. Mahal ko siya pero kung umasta naman siya, mas malala pa siya sa nanay ko...
.
.
Mady pov:
Nakita kong nag iba ang reaksyon ni Kean, at alam kong galit si Grace. Sinong hindi, nagpadala ako ng email na may katabi sa higaan si Kean at yakap niya ito.
Ginawa ko yon ng hindi niya nalalaman with the help of my teams.
Sisiguraduhin kong mababaliw ka Grace kakaisip kong sino ang babaeng kasama niya buong gabi.
“I need to cut this conversation, i'm tired.” matapos niyang sabihin yon bigla niyang hinagis ang cellphone niya buti nalang at sa upuan bumagsak at hindi sa sahig. Mabilis ko naman itong nilapitan para palubagin ang kalooban nito.
“Are you okay? Is there any problem?” bumuntong hininga lang ito, kaya tinabihan ko ito sa pag upo at hinawakan ang kamay nito.
Gusto kong subukan ang totoong ako kung may epekto ba sa kanya.
“Thanks your here, problemado na nga ako sa work pati pa sa kanya, pero sana hindi kana nagpunta pa.” parang may kung anong humapas sakin.
Kagabi sobrang sweet pa niya pero bakit ngayon, napaka cold na niya?
Hindi mo ba ako kayang mahalin Kean? Talaga bang si Grace ang mahal mo kaya wala akong puwang sa puso mo?
“I'm sorry” bigla kong tinanggal ang kamay sa pagkakahawak saka ako tumayo para sana lumabas ng pigilan niya “Sorry, nabigla lang ako. Alam kong mali yong nasabi ko, sa totoo lang masaya akong nakita ka ulit.” Masaya nga ba talaga? O ako lang ang nag-iisip ng ganito?
Hinarap ko ito saka ko siya ngitian para hindi niya isiping apektado ako. “Paano ka pala napunta sa bahay ko?” natawa ako ng mahina, saka dahan-dahang tinanggal ang kamay niyang nakahawak sa pulsuhan ko.
“What a fucking joke Patrick” natatawang sabi ko pero deep inside nasasaktan ako.
Pakiramdam ko mas malala pa ako sa bayarang babae para ipagsiksikan ang sarili sa isang taong ayaw naman sakin.
“I want to drunk on the bar last night, my friend recommend me that bar but i saw you with the staff of that bar drunking alone, you almost punch the guy who nothing to do but supposed to help you.” gumawa ako ng kwento na wala akong alam na nandoon siya sa bar na yon.
“I came closser to the couter then i saw you in calm but felt asleep.” paliwanag ko “The bartender call you and say about your sundo?” napaisip ito. “Ah yeah' it was Mady Lean, that was i remember.” tila hindi siya mapakali habang binabanggit ang pangalan na yon.
“Yeah! You call me Mady last night. I feel jelous because you find someone better than i not only a girlfriend but also your driver who take you home when you drunk...” “No, that's not what you think” biglang depensa niya “Mady, is not my girlfriend. She is an ugly creature, nerd and my stupid foolish secretary.” ansabe? Kung totoong ako yon, magugustuhan ba talaga ako ng onggoy na to?
Napakasama talaga ng ugali!
Akala mo kung sinong mabait pag maganda ang kaharap, demonyo naman pala.
“Ah okay, but who was calling you last night? I didn't call you that you're phone is ringing because snooring and maybe you so tired.” nag iwas ito bigla ng tingin pero hindi nakawala sa paningin ko ang pamumula ng pisngi nito na parang nahihiya.
“Ahm, is that your fiance?” muli itong tumitig sakin.
“Ah, don't answer it maybe it was.” kunwari hindi ako apektado. “I'll go ahead, i'm so sorry to bother you” hahakbang na sana ako ng bigla niya akong yakapin mula sa likuran. Hindi ako makagalaw dahil sa higpit ng pagykap niya sa akin, nanatili akong nakatalikod dahil hindi ko alam kong anong gagawin o kung may dapat ba akong gawin?
Yong alam ko lang na sigurado ako, sobrang lakas ng dibdib ko na parang anytime sasabog na.
“I miss you so damn Kristine Cassandra” pinilit kong maging kalmado, habang napapakagat labi, gusto kong tumalon sa sobrang tuwa dahil miss niya din ako pero diko magawa. Part lang siya ng paghihiganti ko at yon ang pinakamasakit na part samin. Yong pagtatagpo namin 2years ago ay magiging isa palang bangungot dahil sa takot na baka isang araw malaman niyang bumalik ako sa buhay niya para gawin siyang pampain sa bitag na hinanda ko sa mga kalaban ko.
“Patrick, don't do this to me. Don't make things more difficult and complicated. I know, it's mistakes that our paths cross again.” tatanggalin ko na sana ang kamay nito ng hawakan niya rin.
“Why you're doing this to me? 2 years ago, i find my emptiness with you. Even it's impossible to happened that we meet i still hoping even i don't even know who really you are. Until my friends invite me an accassion for her wedding i had no choice but to attend.” nanatili kami sa ganong posisyon.
“Continue, i'm listenning.” utos niya “I was so excited to went home even i don't have family here. My parents died and my siblings is...” natigilan ako, baka pagsinabi kong nasa hospital ang kapatid ko magkaroon na ng idea si Kean at paghinalaan niya si Mady Lean, hindi pwedeng masira ang mga plano ko.
Malapit na kaming magkaharap ni Chairman kaya kailangan kong gumawa ng paraan para hindi ako makilala ni Kean. He's the way to my succeed.
“Sad to hear, my apologize. Huwag ka ng magkwento.” para naman akong nabunutan ng tinik sa lalamunan nung marinig ang sinabi niya.
“Kristine, i want you to be part of my life.” nagulat ako sa sinabi niya kaya mabilis akong kumalas mula sa pagkakayakap niya at hinarap ito. “I know its hard to believe. But believe me i am not happy to marry my fiance. Oo, siguro dati yon. Inisip ko kasing malabong magkita tayo ulit like what you think pero ngayong nandito kana ulit, natatakot akong mawala ka pa.” nagwawala sa sobrang tuwa ang puso ko sa narinig parang isang musikang masarap sa tenga.
“Pat-” “Sshhsss....pleased let me finished it. Alam kong hindi madali, pero hayaan mo akong ipakilala kita sa family ko baka sakaling magbago ang lahat.” nagulantang ako bigla paano kung andun ang Chairman. “My dad passed away a months ago, and i only living with my sister and she with my mom. That's why my grandpa set a engagement party to meet my fiance offially.” Ibig sabihin, hindi niya gusto si Grace at tangin si Chairman lang ang nag plano ng lahat?
Magkasabwat din kaya sila?
.
.
Update:
Fasts udd...
Hope you enjoy this part!
Salamat sa mga nag save ng kwentong to sa mga reading lists nila at nag antay na matapos ang kwentong to.
Sobra ko pong na aappreciate.
.to
@khyria17, Dansalvacion, shy and to others diko na kayo maiisa-isa pero mahal ko kayong lahat kayo ang inspirasyon ko to make this story.
Maraming tenchu😘