Unicode
အပိုင်း (၇၈) - အန်းနန်းဆောင်
ချုန်းမင်ဧကရာဇ် နန်းသက် ၂၇နှစ်...ငါးလပိုင်း ၂၉ ရက်။
ချန်းပြည်နယ် အတွင်း ဖူဝူထျန်း၏ စွမ်းဆောင်မှုများကြောင့် ချုန်းမင်ဧကရာဇ်က အလွန်အမင်း ပျော်ရွှင်သွားလေသည်။ ဖူဝူထျန်း ဝမ်ဖေး၏ မိသားစုက ကျွင်းကျီမြို့ဆီသို့ ရွှေ့လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ကြားပြီးနောက် ဧကရာဇ်က သူတို့ကို အိမ်တော်တစ်ခုပေးကာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ အန်းနန်းဆောင်ဟု အမည်သတ်မှတ်ပေးခဲ့လေသည်။
အန်းမိသားစုက ကျွင်းကျီမြို့သို့ ရောက်သည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ဧကရာဇ်၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်နိုင်သွားသည်မို့ လူအများက မနာလိုအားကျမှုကြောင့် အစိမ်းရောင်ပင် သန်းသွားကြသည်။ ဝမ်ရယ်တစ်ပါး ကို လက်ထပ်နိုင်ခဲ့ပြီး ထိုဝမ်ရယ်က တာ့ယာပြည်၏ စစ်နတ်ဘုရား ဖြစ်နေသည်မို့ ဘာမဟုတ်သည့် မြေရှင်ငယ်လေးက ဧကရာဇ်၏ ဆွေမျိုးတော် ဖြစ်လာရသည်။ လူပေါင်းများစွာ က သူ့၏ ကံကောင်းမှုကြောင့် မနာလိုအားကျနေလေ၏။
သို့သော်လည်း ကာယကံရှင်ကမူ ထိုအတွေးကို သဘောတူဟန်မရချေ။
"ဧကရာဇ် က ခင်ဗျားရဲ့ စွမ်းဆောင်မှုတွေကို အိမ်တော်တစ်ခုလောက်နဲ့ လျှောချဖို့ ကြံစည်နေတာလား?"
အန်းကျီယန် ထိုအကြောင်းကို သိပြီးနောက် ဖူဝူထျန်းကို အလိုလို လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အင်ပါယာ အမိန့်စာ ရောက်လာချိန်က သူသည် ကျွင်းကျီမြို့၌ အရင်က ဝယ်ထားသော ခြံဝန်းထဲ၌ ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။ မူလကတော့ သူက ဤနေရာတွင် အစေခံများခန့်အပ်လိုခဲ့ပြီး အထူးသဖြင့် ဝမ်ချင်းလန်အတွက် ဖြစ်သည်။ ထိုအစား သူက သတင်းကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့်ခြံဝန်းသို့ ချက်ချင်း ပြန်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။
ဤသည်မှာ ဧကရာဇ် က အန်းမိသားစု ရှိ လူတိုင်းကို ဤနေရာ၌ နေစေလိုကြောင်း သွယ်ဝိုက် ပြောလိုက်ခြင်းပေလား။
သို့သော် အရေးအကြီးဆုံး အရာမှာ ချုန်းမင်ဧကရာဇ် သည် သူ့၏ အင်ပါယာသားတော်များကို သူတို့၏ လက်ထပ်ပွဲနေ့က တက်ရောက်ခြင်းမပြုစေရန် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း အမိန့်ပေးခဲ့သည်ပင်။ ထို့နောက် ယခုတွင် သူက ဤအိမ်တော်ကို ဝမ်းသာအားရ လက်ဆောင်ပေးနေသည်။ သူ့၌ အခြားသော ရည်ရွယ်ချက်များ မရှိ ဟု ယုံရန်မှာ ခက်ခဲလှပေသည်။
ဖူဝူထျန်းက ဝမ်းမြောက်ကြည်နူးဟန် ပြောလိုက်သည်။
"မဟုတ်ဘူး"
အန်းကျီယန် မျက်ခုံးက တွန့်ချိုးသွားလေ၏။
"အဲ့လောက်တောင် သေချာလား?"
ဖူဝူထျန်းက ပြန်ဖြေလေသည်။
“သူ ဒီမင်းသားရဲ့ လက်ထဲက စစ်သည်အင်အားကို ပြန်မရသေးသရွေ့ ဒီမင်းသားကို တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်း မရှိပါဘူး။ ဒါ့အပြင် ချန်းပြည်နယ် မှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေက လူတိုင်း သိထားကြပြီးသားလေ။ သူ ဒါကို ဖျောက်ဖျက်ပစ်လို့မရဘူး။ ချန်းပြည်နယ် ရဲ့ အခြေအနေ တကယ် တိုးတက်လာတဲ့အခါကျရင် သူ အချိန်ဆွဲထားချင်ရင်တောင် လုပ်နိုင်စွမ်း ရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး”
အန်းကျီယန် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
ထို့နောက် ဖူဝူထျန်းက ပြောလိုက်၏။
"ဝမ်ဖေးလေး အဖေရဲ့ စတုတ္ထကိုယ်လုပ်တော်ကို အိမ်တော်ထဲ မရှိစေချင်ဘူးဆိုရင် သူမအတွက် အခြားခြံဝန်းတစ်ခုပြင်ဆင်ပေးလိုက်ကြတာပေါ့"
"ဟင့်အင်း...သူမကို အထဲမှာပဲ နေခိုင်းမယ်"
အန်းကျီယန် က သူ့ခေါင်းကို ခါလိုက်လေသည်ယေ သူမကို သူမြင်သာသည့် နေရာ၌ ထားခြင်းကို သူမကို ထောက်လှမ်းရန် ပိုမို လွယ်ကူသွားစေသည်။
ချုန်းမင်ဧကရာဇ်၏ အင်ပါယာအမိန့်စာက စောလည်းမစော နောက်လည်းမကျဘဲ အချိန်ကိုက် ရောက်ရှိလာသည်။ အန်းမိသားစု ရှိ လူများ ခြံဝန်းထဲသို့ ပြောင်းရွှေ့ပြီးမှ ရောက်လာသည်မို့ သူတို့သည် ယခုတွင် အန်းနန်းဆောင် သို့ ပြောင်းရွှေ့ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ သို့သော် အန်းကျီယန် က ထိုနေရာကို မမြင်ဖူးသေးသည်မို့ သူက ချက်ချင်း ရွှေ့ပြောင်းလိုခြင်းမရှိပေ။ သူက နန်းဆောင်၏ အနေအထား ကို ဦးစွာ လေ့လာကြည့်ရှုရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ ဖူဝူထျန်းတွင်လည်း အခြားလုပ်စရာမရှိသည်မို့ အန်းကျီယန် နှင့်အတူ နန်းဆောင်သစ်သို့ လိုက်သွားလေသည်။ အန်းနန်းဆောင် က အင်ပါယာ ဖူနန်းတော်၏ ညာဘက်တွသ် ရှိလေသည်။ ထိုနန်းတော်နှစ်ခုမှာ ကပ်လျက် တည်ရှိနေပြီး ခြေးလှမ်းအနည်းငယ်မျှသာ ကွာဝေးသည်။
အန်းနန်းဆောင် က အလွန်ပင် ကြီးမားလှသည်။ အင်ပါယာဖူနန်းတော် လောက် မကြီးမားလှသော်ငြား လူ ရာအနည်းငယ်လောက် နေဖို့အတွက်မူ ပြဿနာမရှိပေ။
အန်းကျီယန် အန်းနန်းဆောင်၏ ဝင်ပေါက်ကို ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ယခုမှ တည်ဆောက်ပြီးခါစ အိမ်တော် ဖြစ်ကြောင်း ပြောနိုင်ပေသည်။ အကြောင်းမှာ အုတ်များနှင့် ကြွေပြားများသည် အသစ်အတိုင်း ရှိနေသေးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ နန်းတော်သစ်၌ တစ်ယောက်မှ နေရသေးပုံ မရပေ။
ဖူဝူထျန်း က သူ့ သံသယများကို သိမြင်သည်မို့ ပြောလိုက်လေသည်။
"ပထမတုန်းက ဒီနန်းဆောင်ကို မင်းသမီးကျိုးဟွာ အတွက် ဆိုပြီး ချုန်းမင်ဧကရာဇ် က ဆောက်လုပ်ပေးခဲ့တာလေ"
အန်းကျီယန် အလိုလို မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။ မင်းသမီးတစ်ပါး အတွက် နန်းတော်ကို အန်းမိသားစု ဆီ လက်ဆောင် ပေးသတဲ့လား?ချုန်းမင်ဧကရာဇ် က အန်းမိသားစု ကို မင်းသမီးကျိုးဟွာ မုန်းသွားအောင် ကြံစည်နေတာလား?ဒီ နည်းလမ်းက ပျင်းစရာကောင်းလောက်အောင် ရိုးအီနေပေပြီ။
သူတို့နှစ်ဦး နန်းတော်နားသို့ ရောက်သွားသော်ငြား တံခါးပေါက်က အထဲမှ ဖွင့်လာလေသည်။
လေးနက်သည့်မျက်နှာနှင့် သတ်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ယောက် ထွက်လာကာ သူတို့ရောက်လာမည်ကို ကြိုသိနေသလိုဖြင့် ပြောလာလေသည်။
"ဒီအစေခံ ကျူးချန်က ဝမ်ရယ်နဲ့ ဝမ်ဖေးကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်"
အန်းကျီယန် က ဖူဝူထျန်းကို ကြည့်လိုက်မိ၏။
ဖူဝူထျန်းက သူ့ကို လှေကားထစ်များဆီ ဦးဆောင်ခေါ်သွားလေသည်။
ကျူးချန်က သူ့ကိုယ်ကို ဖယ်ပေးလိုက်သော်ငြား နောက်ကိုတော့ မဆုတ်သွားပေ။
သူတို့နှစ်ယောက် နန်းဆောင်အတွင်း ပတ်လျှောက်ပြီးနောက်တွင် နန်းဆောင်ထဲ၌ လူပေါင်းများစွာ ရှိနေကြောင်း သူတို့ တွေ့လိုက်ရ၏။ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံနှင့် ထိုလူများအားလုံးသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန် သင်ကြားခံထားရသူများ ဖြစ်ကြောင်း သိနိုင်ပေသည်။ သူတို့က အတွင်းထဲ၌ နှစ်တန်းခွဲစီကာ ရပ်နေကြ၏။
ဖူဝူထျန်းက ပြောလိုက်၏။
"အန်းမိသားစု က ဒီလောက် လူအများကြီး မလိုဘူး။ သူတို့အားလုံး ကို ပြန်ခေါ်သွားလိုက်"
ကျူးချန်က ဤစကားသည် သူ့ကို တိုက်ရိုက်ရည်ညွှန်းခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်မို့ ပြန်ဖြေလိုက်၏။
"ဝမ်ရယ့်ကို လျှောက်တင်ပါတယ်။ ဧကရာဇ် က ဒီအစေခံဆီ သူတို့ကို ပို့လိုက်တာပါ။ ဝမ်ဖေးရဲ့လူတွေအားလုံးက ဒီမှာ အသစ်ရောက်လာကြတဲ့ သူတွေလေ။ ဧကရာဇ် က သူတို့ နေရာသစ် ပတ်ဝန်းကျင် အသစ်နဲ့ နေသားမကျမှာကို စိုးရိမ်နေပါတယ်။ ဒါ့အပြင် အန်းနန်းဆောင် က အရမ်းကြီးမားတာမလို့ ဒီအစေခံကို ကူညီစေဖို့အတွက် လွှတ်လိုက်တာပါ။ ဝမ်ဖေးရဲ့ လူတွေက အရာအားလုံးနဲ့ ရင်းနှီးလာတဲ့ အထိ ကျုပ်ကို ဒီမှာနေပေးဖို့ အမိန့်ပေးထားပါတယ်"
"ဒီမင်းသားရဲ့ မိသားစုကို ဒီမင်းသား ကိုယ်တိုင်ပဲ ဂရုစိုက်လိုက်မယ်။ ဧကရာဇ် ကို အနှောင့်အယှက် ပေးဖို့မလိုဘူး။ ပြန်သွားပြီးတော့ ဧကရာဇ် ကို အဲ့လိုပဲ လျှောက်တင်လိုက်"
အရူးမဟုတ်သည့်သူတိုင်း ချုန်းမင်ဧကရာဇ် က ထိုလူများကို အန်းမိသားစုအား ထိန်းချုပ်ဖို့ရာ စေလွှတ်ထားခြင်းဖြစ်ကြောင်း အလွယ်တကူ သိမြင်နိုင်ပေသည်။ ထို့နောက် အန်းမိသားစု မှတစ်ဆင့် အင်ပါယာ ဖူနန်းတော် ကို ပင်လျှင် ထိန်းချုပ်နိုင်သွားပေလိမ့်မည်။
သူတို့၏ ဆက်ဆံရေး မှာ ထိုမျှ တင်းမာနေလိမ့်မည်ဟု အန်းကျီယန် မမျှော်လင့်ထားမိပေ။
သို့သော်လည်း အနည်းငယ် တွေးကြည့်ပါက ဤသို့ ဖြစ်နေသည်မှာ အံ့သြစရာမရှိပေ။ သမိုင်းတွင် တခြားသူများအပေါ် မဖိနှိပ်လိုသော ဧကရာဇ်ဟူ၍ မရှိပေ။ ချုန်းမင်ဧကရာဇ်က အားနည်းသည့် ဘုရင် ဖြစ်နေလျှင်ပင် သူက သူ့၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်၌ မရှိသည့် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို လိုလားမည် မဟုတ်။ ထိုပြင် ဤသူကလည်း တာ့ယာပြည်၏ စစ်သည်အင်အား တစ်ဝက်ကျော်လောက်ကို ချုပ်ကိုင်ထားသူ ဖြစ်နေသေး၏။
ဖူဝူထျန်း ပြန်လာသည်မှာ လအနည်းငယ်မျှသာ ရှိသေးသော်ငြား သူက ဧကရာဇ် ကို အလေးမထားသည်မှာ သိသာလှသည်။ ဧကရာဇ် က သူ့၏ လူများကို အန်းနန်းဆောင်၌ ခြေကုပ်ယူစေရန်အတွက် စိတ်အားထက်သန်နေသည်မှာ အံ့အားသင့်စရာ မရှိပေ။
"ဝမ်ရယ်... ဒီအစေခံက မလိုက်လျောပေးနိုင်တာမလို့ ကျေးဇူးပြုပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးပါ"
ကျူးချန်က ဖူဝူထျန်း၏ စကားများကို ကြားလိုက်သော်ငြား ကြောက်ရွံ့မှု မရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ သူ့၏ အမူအရာ က မပြောင်းမလဲ ရှိနေလေ၏။ သူက ချုန်းမင်ဧကရာဇ်၏ ကိုယ်ပိုင်အစေခံ ဖြစ်သည်မို့ ဧကရာဇ်၏ အမိန့်များကိုသာ နာခံပေသည်။ ထို့ပြင် ကျွင်းဝမ်က သူ့ကို ထိခိုက်အောင်လုပ်မည်ကိုအား မကြောက်ရွံ့ပေ။ ကျွင်းဝမ်၌ ထိုစွမ်းအားရှိလျှင်ပင် သူ့နောက်၌ ဧကရာဇ် ရှိပြီး သူသည်လည်း မည်သည့် ဥပဒေကိုမှ မချိုးဖောက်ခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ကျွင်းဝမ်က သူ့ကို ဘာမှ လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိ ဟု ယူဆထားလေသည်။
ဖူဝူထျန်း က သူ့၏ တုန့်ပြန်မှုကို နားထောင်ပြီးနောက်တွင် ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ကြည့်လာလေသည်။
ကျူးချန်၏ ခန္ဓာကိုယ်က အလွန်ပင် ဖြောင့်တန်းနေကာ ကျိုးနွံဟန်ရော စိတ်ကြီးဝင်ဟန်ရော မရှိပေ။
သူ့၏ စိတ်သဘော အလွန်ပင် စနစ်ကျ ကြံ့ခိုင်ဟန် ရသော်ငြား သူ့၏ မျက်လုံးများကတော့ ဖျော့တော့သည့် အထင်သေးဟန်အကြည့်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖော်ပြနေလေသည်။
"ဒီတော့ မင်းက ဒီမှာ နေကိုနေရမယ် လို့ ပြောနေတာလား?"
ဖူဝူထျန်းက ရုတ်ချည်း ဆိုသလို ဟက်ခနဲ ရယ်ချလိုက်လေပြီး သူ့အသံကလည်း ပိုမို ညင်သာသွားသည်။
ကျူးချန်၏ ခန္ဓာကိုယ် က တုန်ယင်သွားလေပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ့မျက်လုံးထဲ၌ ကြောက်ရွံ့မှု အငွေ့အသက်တစ်ခု ကပ်တွယ်လာသည်။
ဤသည်မှာ သူ ဖူဝူထျန်းကို ပထမဆုံးအကြိမ် တွေ့ဖူးခြင်း မဟုတ်ပေ။ သူက နန်းတော် ထဲ၌ နေခဲ့သည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်ပြီး ဧကရာဇ်နှင့် အရင်းနှီးဆုံးလူများထဲမှ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူက အထိန်းတော်ချုပ်ကြီး ဝမ်ပင်းနှင့်တော့ နှိုင်းယှဥ်၍ မရပါသော်ငြား ဝမ်ပင်း ပြီးလျှင် ဒုတိယဖြစ်သည်။
ဖူဝူထျန်း ရှေ့တန်းဆီမှ အောင်ပွဲခံပြီး ပြန်လာသည့်နေ့က ချုန်းမင်ဧကရာဇ်ကိုယ်တိုင် ဂိတ်ဝသို့ သွားကာ သူ့ကို သွားကြိုခဲ့သည်။ ထိုအချိန်ကကျူးချန်သည်လည်း နောက်မှ လိုက်ပါလာသည်မို့ ချပ်ဝတ်တန်ဆာနှင့် ဖူဝူထျန်း ကို တွေ့ဆုံခွင့်ရခဲ့ပေသည်။ စစ်နတ်ဘုရား ကား အရှိန်အဝါကြီးမားပြီး ခမ်းနားကြီးကျယ်လှသည်။ သူ ဤ ဝမ်ရယ်ငယ်ကို ပထမဆုံး တွေ့ချိန်က ဝမ်ရယ်၏ မျက်လုံးများသည် အေးစက်၍ သွေးဆာရက်စက်နေပေ၏။ အတွေ့အကြုံ အသိအမြင် များပြားလှပြီး ခက်ခဲသည့် ကိစ္စများကို ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့သော သူသည်ပင် ဝမ်ရယ်၏ တည်ရှိမှုကြောင့် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရသည်။
ထိုအချိန်က ဝမ်ရယ်သည် အပြုံးမရှိသော သွေးအေးလူသား ဖြစ်ကြောင်း သူ ကြားခဲ့ရသည်။ ဤကဲ့သို့သော ရုတ်တရက်ရယ်သံကို ကြားလိုက်ရချိန်တွင် ကျိုးချန်သည် ဆိုးရွားသည့် ခံစားချက်ကို ခံစားလိုက်ရပေ၏။
ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် ကျိုးချန်က အလျှင်အမြန်ပြောလိုက်လေသည်။
"ဝမ်ရယ်...ဒီအစေခံက အမိန့်အတိုင်း လုပ်ရတာပါ။ ဝမ်ရယ့် အနေနဲ့ ဒီအစေခံကို ခက်ခဲအောင် မလုပ်ဖို့ တောင်းပန်ပါရစေ"
အားနည်းမှုကို လှစ်ဟပြလိုက်သည့်အပြင် ထိုစကားက သူ့နောက်၌ ဧကရာဇ်ရှိကြောင်းကို သွယ်ဝိုက်ပြသလိုက်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။
"ဟုတ်တာပေါ့...မင်းက အမိန့်အတိုင်း လုပ်နေရတယ်ဆိုတာကို ဒီမင်းသား သိတာပေါ့..."
ဖူဝူထျန်း၏ အပြုံးက ရက်စက်ခြင်းအငွေ့အသက်တို့ ရစ်သိုင်းနေလေပြီး သူ့အသံက ပို၍ပင် ပေါ့ပါးလာလေသည်။
ကျူးချန်၏ သွားများမှာ အချင်းချင်း ရိုက်ခတ်မိကုန်သည်။ နောက်ဆုံး၌ သူသည် တည်ငြိမ်သည့်ဟန် မဆောင်နိုင်တော့ပေ။
ဖူဝူထျန်း က သူ့လက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မြှောက်လိုက်သည်။
ထိုအခိုက် လက်တစ်ဖက်က သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို လာကိုင်လေ၏။
ဖူဝူထျန်း ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် သူ့ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ကြည့်နေသည့် ဝမ်ဖေးလေးကို မြင်လိုက်ရလေသည်။
"ဘာမှားနေလို့လဲ?"
သူ့မျက်နှာထက်ရှိ အပြုံးက အနည်းငယ် အားနည်းသွားသော်ငြား နွေဦးလေပြေ တိုက်ခတ်သွားသည့်နှယ် သူ့အပြုံးက အလွန်တရာ နွေးထွေးနေပေသေးသည်။
အန်းကျီယန် က ပြောလိုက်၏။
"ဒါက အန်းမိသားစုရဲ့ အိမ်တော်သစ်လေ"
ဖူဝူထျန်းက ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် သူ ဘာကို ဆိုလိုသည်အား နားလည်သွားသည်။
အရင်တစ်ခေါက် က အန်းမိသားစုအိမ်တော်တွင် လူနှစ်ယောက် သေခဲ့သည်မို့ တစ်မိသားစုလုံး ရွှေ့ပြောင်းခဲ့ရ၏။ ယခုတွင် ဧကရာဇ်က အန်းနန်းဆောင် ကို သူတို့အား ပေးအပ်ခဲ့ပြီး ထိုနန်းဆောင်ကလည်း အင်ပါယာဖူနန်းတော် နံဘေးတွင် ရှိနေသည်မို့ ပိုမို အဆင်ပြေပေသည်။ ထို့ကြောင့် အန်းကျီယန်က ဤလက်ဆောင်ကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း လက်ခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ ဤနေရာ၌ နေရန် ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီမို့ သွေးစက်များ စွန်းထင်းသွားမည်ကိုအား လက်မခံလိုပေ။
ဖူဝူထျန်း၏ မျက်ခုံးတန်းက မသိမသာ တွန့်ကွေးသွားလေသည်။ သူက ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်ယင်နေသည့် ကျူးချန်ကို ကြည့်ရင်း မကျေမချမ်း ပြောလိုက်သည်။
"မင်းကိုယ်မင်း ကံကောင်းသွားတယ်လို့ တွေးလိုက်...ထွက်သွားစမ်း"
ကျူးချန်က နန်းတော်အစေခံများကို သူနှင့်အတူ ခေါ်သွားလေပြီး အသက်လုပြေးရသည့်နှယ် အန်းနန်းဆောင် မှ ထွက်ခွာသွားကြသည်။
ယခုတွင် ကျွင်းဝမ်က လူသတ်လိုသဘ့် အငွေ့အသက်ကို ထုတ်လွှတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သူ သိပေသည်။ သူ မှားစရာ အကြောင်းမရှိပေ။ ကျွင်းဝမ်က သူ့ကို သတ်ပစ်လိုနေကြောင်း တွေးမိသည်နှင့် ဖင်ထဲမှ ချီးထွက်ကျလုမတတ် ကြောက်ရွံ့မိ၏။ ထို့ကြောင့် သူက လွတ်မြောက်ရေးအတွက် ဧကရာဇ်နန်းတော်ဆီသို့ ချက်ချင်း ပြန်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ မည်သည့်နည်းနှင့်မဆို ဧကရာဇ်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို သိရှိသွားကြပြီ ဖြစ်သည်။ ဧကရာဇ်က အပြစ်တင်လိုလျှင် သူက ထို အပြစ်ကို ကျွင်းဝမ် နှင့် သူ့ဝမ်ဖေး အပေါ်သို့ လွှဲချပေးလိုက်ရုံသာ ဖြစ်သည်။ ထိုကိစ္စအတွက်နှင့် သူ့အသက်ကို ပေးဆပ်စရာ မလိုပါပေ။
တားမြစ်မြို့တော်၌...။
ကျူးချန်က ထိုကိစ္စကို ဧကရာဇ်ထံသို့ အလျှင်အမြန် လျှောက်တင်လိုက်ပြီး စိတ်ဝင်စားသဖွယ်ဖြစ်အောက် စီကာပတ်ကုံးလိုက်လေသည်။
သူက အခြားလူများအပေါ် မည်သို့ ကျေးဇူးတင်ရမည်မှန်း သိသည့်သူ မဟုတ်ပေ။ကျွင်းဝမ်၏ ဝမ်ဖေးက သူ့ကို ကယ်တင်လိုက်မှန်း သူသိသော်လည်း သူက ဝမ်ဖေးကို လူကောင်းဟု မသတ်မှတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူက အန်းကျီယန်၏ နာမည်ကိုလည်း ဆွဲထည့်၍ စွပ်စွဲလေ၏။
"အသုံးမကျတဲ့ အမှိုက်လိုကောင်!"
ချုန်းမင်ဧကရာဇ် က စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ကောက်ယူကာ ကျူးချန်ဆီ ပစ်ပေါက်လိုက်လေသည်။
ကျူးချန်က အလွန်အမင်း နာကျင်သွားစေကာမူ အော်သံတစ်ချက်မှ မထွက်ရဲပေ။
"အရှင်မင်းကြီး...ကျေးဇူးပြုပြီး စိတ်ကို လျှော့ပါနော်"
သေးသွယ်လှပသည့် လက်တစ်ဖက် က ဧကရာဇ်၏ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်လာလေပြီး နူးညံ့သော အသံက တော်ဝင်စာဖတ်ခန်းထဲတွင် ညင်သာစွာ ပေါ်လာလေသည်။ ထိုအသံကို ကြားရသူတိုင်း သူတို့၏ ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းဆီမှ သွေးများဆူပွက်သွားပေလိမ့်မည်။
ပန်းတစ်ပွင့်နှယ် နူးညံ့ညင်သာလှသော အလှပဂေးလေး...သူမက ယခင် ကိုယ်လုပ်တော် နှင့် ကွဲပြားလှသည်။ သူမက ဤရက်များအတွင်း၌ ဧကရာဇ် အနှစ်သက်ဆုံး ကိုယ်လုပ်တော် ဖြစ်သည်။ သူမက အိပ်ရာထက်၌ အလွန်ကောင်းမွန်သလို လူအများ၏ စကားလုံးအတိမ်အနက်နှင့် မျက်နှာအမူအရာ တို့ကို ဖတ်ရာ၌လည်း ကျွမ်းကျင်ပေ၏။ သူမ၏ လက်များက မှော်အစွမ်း ရှိနေဟန်ရသည်။ အချိန်တိုင်း လိုလို သူမက ဧကရာဇ်၏ဒေါသကို ပြေပျောက်စေနိုင်လေသည်။ ဤတစ်ခေါက်တွင်လည်း ပြောင်းလဲခြင်း မရှိပေ။
ဧကရာဇ်၏ မျက်နှာထက်ရှိ ဒေါသများသည် အမှန်တကယ်ကိုပင် လျော့ပါးသွားလေ၏။ သူ လက်တစ်ချက် လှုပ်လိုက်လိုက်သည်နှင့် နူးညံ့အိထွေးသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို အလွယ်တကူ သိမ်းဖက်လိုက်နိုင်သည်။ သူ့အကြည့်က သူမ၏ ဖြူဖွေးသော တောင်ပို့နှစ်ခုအပေါ် ရောက်သွားကာ အလှလေးအား သူ့ လက်မောင်းကြားထဲသို့ ဆွဲထည့်လိုက်သည်။ အလှလေးက လန့်သွားဟန် အသံပြုလာလေ၏။
"မင်းတို့အားလုံး ထွက်သွားကြ"
ကျူးချန်နှင့် ကျန်သူများအားလုံး သည် စိတ်သက်သာရာရသွားဟန် သက်ပြင်းချလိုက်၏။ သူတို့က တော်ဝင်စာဖတ်ခန်းထဲမှ ကြောက်ရွံ့မှုနှင့် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားမှုတို့ဖြင့် ပြန်ဆုတ်လာရလေသည်။
ခဏကြာပြီးနောက် တော်ဝင်စာဖတ်ခန်းထဲမှ စူးရှရှ အော်ညည်းသံများ ထွက်ပေါ်လာလေ၏။
[T/N - ညကတည်းက ရေးထားတော့ စောပြီးသွားတယ် ဟီးဟီး 💜]
Zawgyi
အပိုင္း (၇၈) - အန္းနန္းေဆာင္
ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္ နန္းသက္ ၂၇ႏွစ္...ငါးလပိုင္း ၂၉ ရက္။
ခ်န္းျပည္နယ္ အတြင္း ဖူဝူထ်န္း၏ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္က အလြန္အမင္း ေပ်ာ္႐ႊင္သြားေလသည္။ ဖူဝူထ်န္း ဝမ္ေဖး၏ မိသားစုက ကြၽင္းက်ီၿမိဳ႕ဆီသို႔ ေ႐ႊ႕လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားၿပီးေနာက္ ဧကရာဇ္က သူတို႔ကို အိမ္ေတာ္တစ္ခုေပးကာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် အန္းနန္းေဆာင္ဟု အမည္သတ္မွတ္ေပးခဲ့ေလသည္။
အန္းမိသားစုက ကြၽင္းက်ီၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဧကရာဇ္၏ အာ႐ုံကို ဆြဲေဆာင္နိုင္သြားသည္မို႔ လူအမ်ားက မနာလိုအားက်မႈေၾကာင့္ အစိမ္းေရာင္ပင္ သန္းသြားၾကသည္။ ဝမ္ရယ္တစ္ပါး ကို လက္ထပ္နိုင္ခဲ့ၿပီး ထိုဝမ္ရယ္က တာ့ယာျပည္၏ စစ္နတ္ဘုရား ျဖစ္ေနသည္မို႔ ဘာမဟုတ္သည့္ ေျမရွင္ငယ္ေလးက ဧကရာဇ္၏ ေဆြမ်ိဳးေတာ္ ျဖစ္လာရသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာ က သူ႕၏ ကံေကာင္းမႈေၾကာင့္ မနာလိုအားက်ေနေလ၏။
သို႔ေသာ္လည္း ကာယကံရွင္ကမူ ထိုအေတြးကို သေဘာတူဟန္မရေခ်။
"ဧကရာဇ္ က ခင္ဗ်ားရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈေတြကို အိမ္ေတာ္တစ္ခုေလာက္နဲ႕ ေလွ်ာခ်ဖိဳ႕ ႀကံစည္ေနတာလား?"
အန္းက်ီယန္ ထိုအေၾကာင္းကို သိၿပီးေနာက္ ဖူဝူထ်န္းကို အလိုလို လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အင္ပါယာ အမိန့္စာ ေရာက္လာခ်ိန္က သူသည္ ကြၽင္းက်ီၿမိဳ႕၌ အရင္က ဝယ္ထားေသာ ၿခံဝန္းထဲ၌ ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ မူလကေတာ့ သူက ဤေနရာတြင္ အေစခံမ်ားခန့္အပ္လိုခဲ့ၿပီး အထူးသျဖင့္ ဝမ္ခ်င္းလန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ထိုအစား သူက သတင္းကို ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ၿခံဝန္းသို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။
ဤသည္မွာ ဧကရာဇ္ က အန္းမိသားစု ရွိ လူတိုင္းကို ဤေနရာ၌ ေနေစလိုေၾကာင္း သြယ္ဝိုက္ ေျပာလိုက္ျခင္းေပလား။
သို႔ေသာ္ အေရးအႀကီးဆုံး အရာမွာ ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္ သည္ သူ႕၏ အင္ပါယာသားေတာ္မ်ားကို သူတို႔၏ လက္ထပ္ပြဲေန႕က တက္ေရာက္ျခင္းမျပဳေစရန္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အမိန့္ေပးခဲ့သည္ပင္။ ထို႔ေနာက္ ယခုတြင္ သူက ဤအိမ္ေတာ္ကို ဝမ္းသာအားရ လက္ေဆာင္ေပးေနသည္။ သူ႕၌ အျခားေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား မရွိ ဟု ယုံရန္မွာ ခက္ခဲလွေပသည္။
ဖူဝူထ်န္းက ဝမ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးဟန္ ေျပာလိုက္သည္။
"မဟုတ္ဘူး"
အန္းက်ီယန္ မ်က္ခုံးက တြန့္ခ်ိဳးသြားေလ၏။
"အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေသခ်ာလား?"
ဖူဝူထ်န္းက ျပန္ေျဖေလသည္။
သူ ဒီမင္းသားရဲ႕ လက္ထဲက စစ္သည္အင္အားကို ျပန္မရေသးသေ႐ြ႕ ဒီမင္းသားကို တိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ခ်န္းျပည္နယ္ မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥေတြက လူတိုင္း သိထားၾကၿပီးသားေလ။ သူ ဒါကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔မရဘူး။ ခ်န္းျပည္နယ္ ရဲ႕ အေျခအေန တကယ္ တိုးတက္လာတဲ့အခါက်ရင္ သူ အခ်ိန္ဆြဲထားခ်င္ရင္ေတာင္ လုပ္နိုင္စြမ္း ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး
အန္းက်ီယန္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္ ဖူဝူထ်န္းက ေျပာလိုက္၏။
"ဝမ္ေဖးေလး အေဖရဲ႕ စတုတၳကိုယ္လုပ္ေတာ္ကို အိမ္ေတာ္ထဲ မရွိေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ သူမအတြက္ အျခားၿခံဝန္းတစ္ခုျပင္ဆင္ေပးလိုက္ၾကတာေပါ့"
"ဟင့္အင္း...သူမကို အထဲမွာပဲ ေနခိုင္းမယ္"
အန္းက်ီယန္ က သူ႕ေခါင္းကို ခါလိုက္ေလသည္ေယ သူမကို သူျမင္သာသည့္ ေနရာ၌ ထားျခင္းကို သူမကို ေထာက္လွမ္းရန္ ပိုမို လြယ္ကူသြားေစသည္။
ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္၏ အင္ပါယာအမိန့္စာက ေစာလည္းမေစာ ေနာက္လည္းမက်ဘဲ အခ်ိန္ကိုက္ ေရာက္ရွိလာသည္။ အန္းမိသားစု ရွိ လူမ်ား ၿခံဝန္းထဲသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ၿပီးမွ ေရာက္လာသည္မို႔ သူတို႔သည္ ယခုတြင္ အန္းနန္းေဆာင္ သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အန္းက်ီယန္ က ထိုေနရာကို မျမင္ဖူးေသးသည္မို႔ သူက ခ်က္ခ်င္း ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလိုျခင္းမရွိေပ။ သူက နန္းေဆာင္၏ အေနအထား ကို ဦးစြာ ေလ့လာၾကည့္ရႈရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။ ဖူဝူထ်န္းတြင္လည္း အျခားလုပ္စရာမရွိသည္မို႔ အန္းက်ီယန္ ႏွင့္အတူ နန္းေဆာင္သစ္သို႔ လိုက္သြားေလသည္။ အန္းနန္းေဆာင္ က အင္ပါယာ ဖူနန္းေတာ္၏ ညာဘက္တြသ္ ရွိေလသည္။ ထိုနန္းေတာ္ႏွစ္ခုမွာ ကပ္လ်က္ တည္ရွိေနၿပီး ေျခးလွမ္းအနည္းငယ္မွ်သာ ကြာေဝးသည္။
အန္းနန္းေဆာင္ က အလြန္ပင္ ႀကီးမားလွသည္။ အင္ပါယာဖူနန္းေတာ္ ေလာက္ မႀကီးမားလွေသာ္ျငား လူ ရာအနည္းငယ္ေလာက္ ေနဖို႔အတြက္မူ ျပႆနာမရွိေပ။
အန္းက်ီယန္ အန္းနန္းေဆာင္၏ ဝင္ေပါက္ကို ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ယခုမွ တည္ေဆာက္ၿပီးခါစ အိမ္ေတာ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာနိုင္ေပသည္။ အေၾကာင္းမွာ အုတ္မ်ားႏွင့္ ေႂကြျပားမ်ားသည္ အသစ္အတိုင္း ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ နန္းေတာ္သစ္၌ တစ္ေယာက္မွ ေနရေသးပုံ မရေပ။
ဖူဝူထ်န္း က သူ႕ သံသယမ်ားကို သိျမင္သည္မို႔ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ပထမတုန္းက ဒီနန္းေဆာင္ကို မင္းသမီးက်ိဳးဟြာ အတြက္ ဆိုၿပီး ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္ က ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့တာေလ"
အန္းက်ီယန္ အလိုလို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္မိသည္။ မင္းသမီးတစ္ပါး အတြက္ နန္းေတာ္ကို အန္းမိသားစု ဆီ လက္ေဆာင္ ေပးသတဲ့လား?ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္ က အန္းမိသားစု ကို မင္းသမီးက်ိဳးဟြာ မုန္းသြားေအာင္ ႀကံစည္ေနတာလား?ဒီ နည္းလမ္းက ပ်င္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရိုးအီေနေပၿပီ။
သူတို႔ႏွစ္ဦး နန္းေတာ္နားသို႔ ေရာက္သြားေသာ္ျငား တံခါးေပါက္က အထဲမွ ဖြင့္လာေလသည္။
ေလးနက္သည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ သတ္လတ္ပိုင္း လူႀကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာကာ သူတို႔ေရာက္လာမည္ကို ႀကိဳသိေနသလိုျဖင့္ ေျပာလာေလသည္။
"ဒီအေစခံ က်ဴးခ်န္က ဝမ္ရယ္နဲ႕ ဝမ္ေဖးကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္"
အန္းက်ီယန္ က ဖူဝူထ်န္းကို ၾကည့္လိုက္မိ၏။
ဖူဝူထ်န္းက သူ႕ကို ေလွကားထစ္မ်ားဆီ ဦးေဆာင္ေခၚသြားေလသည္။
က်ဴးခ်န္က သူ႕ကိုယ္ကို ဖယ္ေပးလိုက္ေသာ္ျငား ေနာက္ကိုေတာ့ မဆုတ္သြားေပ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ နန္းေဆာင္အတြင္း ပတ္ေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္တြင္ နန္းေဆာင္ထဲ၌ လူေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနေၾကာင္း သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ရ၏။ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္႐ုံႏွင့္ ထိုလူမ်ားအားလုံးသည္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သင္ၾကားခံထားရသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သိနိုင္ေပသည္။ သူတို႔က အတြင္းထဲ၌ ႏွစ္တန္းခြဲစီကာ ရပ္ေနၾက၏။
ဖူဝူထ်န္းက ေျပာလိုက္၏။
"အန္းမိသားစု က ဒီေလာက္ လူအမ်ားႀကီး မလိုဘူး။ သူတို႔အားလုံး ကို ျပန္ေခၚသြားလိုက္"
က်ဴးခ်န္က ဤစကားသည္ သူ႕ကို တိုက္ရိုက္ရည္ၫႊန္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္မို႔ ျပန္ေျဖလိုက္၏။
"ဝမ္ရယ့္ကို ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။ ဧကရာဇ္ က ဒီအေစခံဆီ သူတို႔ကို ပို႔လိုက္တာပါ။ ဝမ္ေဖးရဲ႕လူေတြအားလုံးက ဒီမွာ အသစ္ေရာက္လာၾကတဲ့ သူေတြေလ။ ဧကရာဇ္ က သူတို႔ ေနရာသစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ အသစ္နဲ႕ ေနသားမက်မွာကို စိုးရိမ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အန္းနန္းေဆာင္ က အရမ္းႀကီးမားတာမလို႔ ဒီအေစခံကို ကူညီေစဖို႔အတြက္ လႊတ္လိုက္တာပါ။ ဝမ္ေဖးရဲ႕ လူေတြက အရာအားလုံးနဲ႕ ရင္းႏွီးလာတဲ့ အထိ က်ဳပ္ကို ဒီမွာေနေပးဖို႔ အမိန့္ေပးထားပါတယ္"
"ဒီမင္းသားရဲ႕ မိသားစုကို ဒီမင္းသား ကိုယ္တိုင္ပဲ ဂ႐ုစိုက္လိုက္မယ္။ ဧကရာဇ္ ကို အႏွောင့္အယွက္ ေပးဖို႔မလိုဘူး။ ျပန္သြားၿပီးေတာ့ ဧကရာဇ္ ကို အဲ့လိုပဲ ေလွ်ာက္တင္လိုက္"
အ႐ူးမဟုတ္သည့္သူတိုင္း ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္ က ထိုလူမ်ားကို အန္းမိသားစုအား ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ရာ ေစလႊတ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အလြယ္တကူ သိျမင္နိုင္ေပသည္။ ထို႔ေနာက္ အန္းမိသားစု မွတစ္ဆင့္ အင္ပါယာ ဖူနန္းေတာ္ ကို ပင္လွ်င္ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္သြားေပလိမ့္မည္။
သူတို႔၏ ဆက္ဆံေရး မွာ ထိုမွ် တင္းမာေနလိမ့္မည္ဟု အန္းက်ီယန္ မေမွ်ာ္လင့္ထားမိေပ။
သို႔ေသာ္လည္း အနည္းငယ္ ေတြးၾကည့္ပါက ဤသို႔ ျဖစ္ေနသည္မွာ အံ့ၾသစရာမရွိေပ။ သမိုင္းတြင္ တျခားသူမ်ားအေပၚ မဖိႏွိပ္လိုေသာ ဧကရာဇ္ဟူ၍ မရွိေပ။ ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္က အားနည္းသည့္ ဘုရင္ ျဖစ္ေနလွ်င္ပင္ သူက သူ႕၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ မရွိသည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို လိုလားမည္ မဟုတ္။ ထိုျပင္ ဤသူကလည္း တာ့ယာျပည္၏ စစ္သည္အင္အား တစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူ ျဖစ္ေနေသး၏။
ဖူဝူထ်န္း ျပန္လာသည္မွာ လအနည္းငယ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ္ျငား သူက ဧကရာဇ္ ကို အေလးမထားသည္မွာ သိသာလွသည္။ ဧကရာဇ္ က သူ႕၏ လူမ်ားကို အန္းနန္းေဆာင္၌ ေျခကုပ္ယူေစရန္အတြက္ စိတ္အားထက္သန္ေနသည္မွာ အံ့အားသင့္စရာ မရွိေပ။
"ဝမ္ရယ္... ဒီအေစခံက မလိုက္ေလ်ာေပးနိုင္တာမလို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခြင့္လႊတ္ေပးပါ"
က်ဴးခ်န္က ဖူဝူထ်န္း၏ စကားမ်ားကို ၾကားလိုက္ေသာ္ျငား ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ မရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သူ႕၏ အမူအရာ က မေျပာင္းမလဲ ရွိေနေလ၏။ သူက ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္၏ ကိုယ္ပိုင္အေစခံ ျဖစ္သည္မို႔ ဧကရာဇ္၏ အမိန့္မ်ားကိုသာ နာခံေပသည္။ ထို႔ျပင္ ကြၽင္းဝမ္က သူ႕ကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္မည္ကိုအား မေၾကာက္႐ြံ႕ေပ။ ကြၽင္းဝမ္၌ ထိုစြမ္းအားရွိလွ်င္ပင္ သူ႕ေနာက္၌ ဧကရာဇ္ ရွိၿပီး သူသည္လည္း မည္သည့္ ဥပေဒကိုမွ မခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽင္းဝမ္က သူ႕ကို ဘာမွ လုပ္နိုင္စြမ္းမရွိ ဟု ယူဆထားေလသည္။
ဖူဝူထ်န္း က သူ႕၏ တုန့္ျပန္မႈကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္တြင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္ၾကည့္လာေလသည္။
က်ဴးခ်န္၏ ခႏၶာကိုယ္က အလြန္ပင္ ေျဖာင့္တန္းေနကာ က်ိဳးႏြံဟန္ေရာ စိတ္ႀကီးဝင္ဟန္ေရာ မရွိေပ။
သူ႕၏ စိတ္သေဘာ အလြန္ပင္ စနစ္က် ႀကံ့ခိုင္ဟန္ ရေသာ္ျငား သူ႕၏ မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ ေဖ်ာ့ေတာ့သည့္ အထင္ေသးဟန္အၾကည့္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပေနေလသည္။
"ဒီေတာ့ မင္းက ဒီမွာ ေနကိုေနရမယ္ လို႔ ေျပာေနတာလား?"
ဖူဝူထ်န္းက ႐ုတ္ခ်ည္း ဆိုသလို ဟက္ခနဲ ရယ္ခ်လိဳက္ေလၿပီး သူ႕အသံကလည္း ပိုမို ညင္သာသြားသည္။
က်ဴးခ်န္၏ ခႏၶာကိုယ္ က တုန္ယင္သြားေလၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ႕မ်က္လုံးထဲ၌ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ အေငြ႕အသက္တစ္ခု ကပ္တြယ္လာသည္။
ဤသည္မွာ သူ ဖူဝူထ်န္းကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေတြ႕ဖူးျခင္း မဟုတ္ေပ။ သူက နန္းေတာ္ ထဲ၌ ေနခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ၿပီး ဧကရာဇ္ႏွင့္ အရင္းႏွီးဆုံးလူမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူက အထိန္းေတာ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဝမ္ပင္းႏွင့္ေတာ့ ႏွိုင္းယွဥ္၍ မရပါေသာ္ျငား ဝမ္ပင္း ၿပီးလွ်င္ ဒုတိယျဖစ္သည္။
ဖူဝူထ်န္း ေရွ႕တန္းဆီမွ ေအာင္ပြဲခံၿပီး ျပန္လာသည့္ေန႕က ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္ကိုယ္တိုင္ ဂိတ္ဝသို႔ သြားကာ သူ႕ကို သြားႀကိဳခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကက်ဴးခ်န္သည္လည္း ေနာက္မွ လိုက္ပါလာသည္မို႔ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာႏွင့္ ဖူဝူထ်န္း ကို ေတြ႕ဆုံခြင့္ရခဲ့ေပသည္။ စစ္နတ္ဘုရား ကား အရွိန္အဝါႀကီးမားၿပီး ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွသည္။ သူ ဤ ဝမ္ရယ္ငယ္ကို ပထမဆုံး ေတြ႕ခ်ိန္က ဝမ္ရယ္၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ ေအးစက္၍ ေသြးဆာရက္စက္ေနေပ၏။ အေတြ႕အႀကဳံ အသိအျမင္ မ်ားျပားလွၿပီး ခက္ခဲသည့္ ကိစၥမ်ားကို ေျဖရွင္းနိုင္ခဲ့ေသာ သူသည္ပင္ ဝမ္ရယ္၏ တည္ရွိမႈေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားရသည္။
ထိုအခ်ိန္က ဝမ္ရယ္သည္ အၿပဳံးမရွိေသာ ေသြးေအးလူသား ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ၾကားခဲ့ရသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ႐ုတ္တရက္ရယ္သံကို ၾကားလိုက္ရခ်ိန္တြင္ က်ိဳးခ်န္သည္ ဆိုး႐ြားသည့္ ခံစားခ်က္ကို ခံစားလိုက္ရေပ၏။
ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္ က်ိဳးခ်န္က အလွ်င္အျမန္ေျပာလိုက္ေလသည္။
"ဝမ္ရယ္...ဒီအေစခံက အမိန့္အတိုင္း လုပ္ရတာပါ။ ဝမ္ရယ့္ အေနနဲ႕ ဒီအေစခံကို ခက္ခဲေအာင္ မလုပ္ဖို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ"
အားနည္းမႈကို လွစ္ဟျပလိုက္သည့္အျပင္ ထိုစကားက သူ႕ေနာက္၌ ဧကရာဇ္ရွိေၾကာင္းကို သြယ္ဝိုက္ျပသလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
"ဟုတ္တာေပါ့...မင္းက အမိန့္အတိုင္း လုပ္ေနရတယ္ဆိုတာကို ဒီမင္းသား သိတာေပါ့..."
ဖူဝူထ်န္း၏ အၿပဳံးက ရက္စက္ျခင္းအေငြ႕အသက္တို႔ ရစ္သိုင္းေနေလၿပီး သူ႕အသံက ပို၍ပင္ ေပါ့ပါးလာေလသည္။
က်ဴးခ်န္၏ သြားမ်ားမွာ အခ်င္းခ်င္း ရိုက္ခတ္မိကုန္သည္။ ေနာက္ဆုံး၌ သူသည္ တည္ၿငိမ္သည့္ဟန္ မေဆာင္နိုင္ေတာ့ေပ။
ဖူဝူထ်န္း က သူ႕လက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျမႇောက္လိုက္သည္။
ထိုအခိုက္ လက္တစ္ဖက္က သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကို လာကိုင္ေလ၏။
ဖူဝူထ်န္း ေခါင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ သူ႕ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ၾကည့္ေနသည့္ ဝမ္ေဖးေလးကို ျမင္လိုက္ရေလသည္။
"ဘာမွားေနလို႔လဲ?"
သူ႕မ်က္ႏွာထက္ရွိ အၿပဳံးက အနည္းငယ္ အားနည္းသြားေသာ္ျငား ႏြေဦးေလေျပ တိုက္ခတ္သြားသည့္ႏွယ္ သူ႕အၿပဳံးက အလြန္တရာ ႏြေးေထြးေနေပေသးသည္။
အန္းက်ီယန္ က ေျပာလိုက္၏။
"ဒါက အန္းမိသားစုရဲ႕ အိမ္ေတာ္သစ္ေလ"
ဖူဝူထ်န္းက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ သူ ဘာကို ဆိုလိုသည္အား နားလည္သြားသည္။
အရင္တစ္ေခါက္ က အန္းမိသားစုအိမ္ေတာ္တြင္ လူႏွစ္ေယာက္ ေသခဲ့သည္မို႔ တစ္မိသားစုလုံး ေ႐ႊ႕ေျပာင္းခဲ့ရ၏။ ယခုတြင္ ဧကရာဇ္က အန္းနန္းေဆာင္ ကို သူတို႔အား ေပးအပ္ခဲ့ၿပီး ထိုနန္းေဆာင္ကလည္း အင္ပါယာဖူနန္းေတာ္ နံေဘးတြင္ ရွိေနသည္မို႔ ပိုမို အဆင္ေျပေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အန္းက်ီယန္က ဤလက္ေဆာင္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း လက္ခံရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ ဤေနရာ၌ ေနရန္ ဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီမို႔ ေသြးစက္မ်ား စြန္းထင္းသြားမည္ကိုအား လက္မခံလိုေပ။
ဖူဝူထ်န္း၏ မ်က္ခုံးတန္းက မသိမသာ တြန့္ေကြးသြားေလသည္။ သူက ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္ တုန္ယင္ေနသည့္ က်ဴးခ်န္ကို ၾကည့္ရင္း မေက်မခ်မ္း ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းကိုယ္မင္း ကံေကာင္းသြားတယ္လို႔ ေတြးလိုက္...ထြက္သြားစမ္း"
က်ဴးခ်န္က နန္းေတာ္အေစခံမ်ားကို သူႏွင့္အတူ ေခၚသြားေလၿပီး အသက္လုေျပးရသည့္ႏွယ္ အန္းနန္းေဆာင္ မွ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။
ယခုတြင္ ကြၽင္းဝမ္က လူသတ္လိုသဘ့္ အေငြ႕အသက္ကို ထုတ္လႊတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူ သိေပသည္။ သူ မွားစရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ကြၽင္းဝမ္က သူ႕ကို သတ္ပစ္လိုေနေၾကာင္း ေတြးမိသည္ႏွင့္ ဖင္ထဲမွ ခ်ီးထြက္က်လဳမတတ္ ေၾကာက္႐ြံ႕မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဧကရာဇ္နန္းေတာ္ဆီသို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မဆို ဧကရာဇ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို သိရွိသြားၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ဧကရာဇ္က အျပစ္တင္လိုလွ်င္ သူက ထို အျပစ္ကို ကြၽင္းဝမ္ ႏွင့္ သူ႕ဝမ္ေဖး အေပၚသို႔ လႊဲခ်ေပးလိုက္႐ုံသာ ျဖစ္သည္။ ထိုကိစၥအတြက္ႏွင့္ သူ႕အသက္ကို ေပးဆပ္စရာ မလိုပါေပ။
တားျမစ္ၿမိဳ႕ေတာ္၌...။
က်ဴးခ်န္က ထိုကိစၥကို ဧကရာဇ္ထံသို႔ အလွ်င္အျမန္ ေလွ်ာက္တင္လိုက္ၿပီး စိတ္ဝင္စားသဖြယ္ျဖစ္ေအာက္ စီကာပတ္ကုံးလိုက္ေလသည္။
သူက အျခားလူမ်ားအေပၚ မည္သို႔ ေက်းဇူးတင္ရမည္မွန္း သိသည့္သူ မဟုတ္ေပ။ကြၽင္းဝမ္၏ ဝမ္ေဖးက သူ႕ကို ကယ္တင္လိုက္မွန္း သူသိေသာ္လည္း သူက ဝမ္ေဖးကို လူေကာင္းဟု မသတ္မွတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက အန္းက်ီယန္၏ နာမည္ကိုလည္း ဆြဲထည့္၍ စြပ္စြဲေလ၏။
"အသုံးမက်တဲ့ အမွိုက္လိုေကာင္!"
ခ်ဳန္းမင္ဧကရာဇ္ က စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေကာက္ယူကာ က်ဴးခ်န္ဆီ ပစ္ေပါက္လိုက္ေလသည္။
က်ဴးခ်န္က အလြန္အမင္း နာက်င္သြားေစကာမူ ေအာ္သံတစ္ခ်က္မွ မထြက္ရဲေပ။
"အရွင္မင္းႀကီး...ေက်းဇူးျပဳၿပီး စိတ္ကို ေလွ်ာ့ပါေနာ္"
ေသးသြယ္လွပသည့္ လက္တစ္ဖက္ က ဧကရာဇ္၏ ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္လာေလၿပီး ႏူးညံ့ေသာ အသံက ေတာ္ဝင္စာဖတ္ခန္းထဲတြင္ ညင္သာစြာ ေပၚလာေလသည္။ ထိုအသံကို ၾကားရသူတိုင္း သူတို႔၏ ဝမ္းဗိုက္ေအာက္ပိုင္းဆီမွ ေသြးမ်ားဆူပြက္သြားေပလိမ့္မည္။
ပန္းတစ္ပြင့္ႏွယ္ ႏူးညံ့ညင္သာလွေသာ အလွပေဂးေလး...သူမက ယခင္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ႏွင့္ ကြဲျပားလွသည္။ သူမက ဤရက္မ်ားအတြင္း၌ ဧကရာဇ္ အႏွစ္သက္ဆုံး ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ျဖစ္သည္။ သူမက အိပ္ရာထက္၌ အလြန္ေကာင္းမြန္သလို လူအမ်ား၏ စကားလုံးအတိမ္အနက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာအမူအရာ တို႔ကို ဖတ္ရာ၌လည္း ကြၽမ္းက်င္ေပ၏။ သူမ၏ လက္မ်ားက ေမွာ္အစြမ္း ရွိေနဟန္ရသည္။ အခ်ိန္တိုင္း လိုလို သူမက ဧကရာဇ္၏ေဒါသကို ေျပေပ်ာက္ေစနိုင္ေလသည္။ ဤတစ္ေခါက္တြင္လည္း ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေပ။
ဧကရာဇ္၏ မ်က္ႏွာထက္ရွိ ေဒါသမ်ားသည္ အမွန္တကယ္ကိုပင္ ေလ်ာ့ပါးသြားေလ၏။ သူ လက္တစ္ခ်က္ လႈပ္လိုက္လိုက္သည္ႏွင့္ ႏူးညံ့အိေထြးေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အလြယ္တကူ သိမ္းဖက္လိုက္နိုင္သည္။ သူ႕အၾကည့္က သူမ၏ ျဖဴေဖြးေသာ ေတာင္ပို႔ႏွစ္ခုအေပၚ ေရာက္သြားကာ အလွေလးအား သူ႕ လက္ေမာင္းၾကားထဲသို႔ ဆြဲထည့္လိုက္သည္။ အလွေလးက လန့္သြားဟန္ အသံျပဳလာေလ၏။
"မင္းတို႔အားလုံး ထြက္သြားၾက"
က်ဴးခ်န္ႏွင့္ က်န္သူမ်ားအားလုံး သည္ စိတ္သက္သာရာရသြားဟန္ သက္ျပင္းခ်လိဳက္၏။ သူတို႔က ေတာ္ဝင္စာဖတ္ခန္းထဲမွ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈႏွင့္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမႈတို႔ျဖင့္ ျပန္ဆုတ္လာရေလသည္။
ခဏၾကာၿပီးေနာက္ ေတာ္ဝင္စာဖတ္ခန္းထဲမွ စူးရွရွ ေအာ္ညည္းသံမ်ား ထြက္ေပၚလာေလ၏။
[T/N - ညကတည္းက ေရးထားေတာ့ ေစာၿပီးသြားတယ္ ဟီးဟီး 💜 ]