Unicode
အပိုင်း (၇၅.၂) - ကူညီရန်
"ချန်းပြည်နယ်က ယိပင်းမြို့အတွက် ဘာတွေ ပြင်ဆင်ထားသေးလဲ?"
အန်းကျီယန်က မေးလိုက်သည်။
“ဝမ်ဖေးလေးရဲ့ စေတနာကောင်းလေးအတွက် ကျေးဇူးပဲ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်နည်းနည်းလောက်က ကိုယ့်ရဲ့ စစ်သည်တွေဆီကနေ တိုင်ကြားစာတွေ ရပြီးပါပြီ”
ဖူဝူထျန်းက သူ့ကို ရယ်ချင်ပက်ကျိဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ပထမတွင် သူ့ဝမ်ဖေးလေးက ထိုကဲ့သို့သော တောင်းဆိုချက် ကို လုပ်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားမိပေ။ ဤသည်မှာ ထူးဆန်းလှသော်လည်း သေသေချာချာ တွေးကြည့်ပါက အလွန်တရာ အဓိပ္ပာယ်ရှိပေသည်။
ကျိုင်းကောင်ရောဂါများကို ကာကွယ်ရန် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းမှာ ကျိုင်းကောင်များ၏ ရန်သူဖြစ်သော ဖားများ၊ ဖွတ်များ၊ ငှက်များ စသည်တို့ကို မွေးမြူရန် ဖြစ်သည်။ ကြက်များ ဘဲများကို မွေးမြူ၍လည်း ရပေ၏။
သို့သော်လည်း ဤသည်က ကြီးမားသည့် အစီအစဥ်ကြီး ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် ဖူဝူထျန်း က သူ့လူများကို ချန်းပြည်နယ်သို့ စေလွှတ်ကာ ပြည်သူလူထုအား ကူးညီစေခဲ့၏။ အဆင်ပြေသည့် မိသားစုများအတွက် ကြက်များ နှင့် ဘဲများ မွေးမြူရန် ကူညီပေးပြီး ဆင်းရဲ နွမ်းပါးသည့် မိသားစုများအတွက်မူ ဖားများ၊ ဖွတ်များ စသည်တို့ကို ဖမ်းဆီးရန် ကူညီပေးခဲ့သည်။
အန်းကျီယန် ပြန်မဖြေလိုက်ပေ။ ကပ်ရောဂါကို ထိန်းချုပ်ဖို့ရာအတွက် နောက်ထပ် အလားအလာရှိသော နည်းလမ်းတစ်ခု ရှိပြီး ဇီဝပိုးသတ်ဆေးကို အသုံးပြုရမည် ဖြစ်သော်ငြား ထိုနည်းလမ်းအတွက် လိုအပ်သည့် ဇီဝပစ္စည်းများက ဤဘက်ခေတ်တွင် မရှိပေ။ ကျိုင်းကောင်များကို သတ်နိုင်သည့် ဇီဝပစ္စည်းကို သူ ဖော်ထုတ်နိုင်ခဲ့လျှင်ပင် ဤနေရာရှိ အခြေအနေများက ထိုသို့သော နည်းလမ်း၏ တိုးတက်မှုကို လက်မခံနိုင်လောက်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူ ထုတ်မပြောဘဲ နေရခြင်း ဖြစ်သည်။
သို့သော် ဤသည်မှာ အစမျှသာ ရှိသေးသည်။
ချန်းပြည်နယ်၌ မကြာခဏ ဖြစ်ပွားလျက်ရှိသော သဘာဝဘေးအန္တရာယ်များကို ပြောင်းလဲရန် နည်းလမ်းများစွာ ရှိနေပါသေးသည်။
ဤသည်မှာ တစ်ညတည်းနှင့် ပြီးမြောက်နိုင်သည့် ကိစ္စမျိုး မဟုတ်ပေ။ ထိုနေရာ၏ အခြေအနေများ တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတက်လာရန် အချိန်သာ လိုအပ်သည်။
ဖူဝူထျန်း က တရားရုံး ကိစ္စမှ စာလွှာတစ်လိပ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ကာ သူ့ကို ကမ်းပေးလာသည်။
“ဒါက ချန်းပြည်နယ်အကြောင်း အသေးစိတ် တင်ပြထားတဲ့ စာလွှာပဲ။ သဘာဝဘေးအန္တရာယ် အဖြစ်များဆုံး နေရာသုံးခုကို တွေ့ထားတယ်။ ယိပင်းမြို့က အဲ့ထဲကတစ်ခုပဲ"
အန်းကျီယန် ထိုစာလိပ်ကို ယူ၍ ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်။
ဆန်စပါး ရိတ်သိမ်းချိန် ရောက်ရှိလာပြီ ဖြစ်သော်ငြား ချန်းစီရင်စု၌ မည်သည့် စပါးမျှ မရတ်သိမ်းနိုင်လုနီးပါး ဖြစ်နေလေသည်။ လယ်ကွင်းထဲရှိ ကောက်ပဲသီးနှံအများစုသည် ရေပြတ်လပ်မှုကြောင့် သေဆုံးကုန်ကြ၏။ ဤသည်ကြောင့် များစွာသော လယ်ကွင်းများ နာလန်မထူနိုင် ဖြစ်သွားရသည်။ ဤဖြစ်စဥ်သည် ချန်းပြည်နယ်၏ နေရာအနှံ့အပြား၌ ဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဤကိစ္စကို ပို၍ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း စုံစမ်းလေ၊ ချန်းပြည်နယ် အတွင်းရှိ အခြေအနေသည် သူတို့ ထင်ထားသည်ထက် ပို ပြင်းထန်ကြောင်း သိလာရလေ ဖြစ်သည်။
“ဝမ်ဖေးလေး...ကြည့်ရတာ ဝမ်ဖေးလေး စုဆောင်းထားတဲ့ ဆန်တွေက နောက်ဆုံးတော့ အသုံးဝင်လာပြီပဲ”
အန်းကျီယန်က စာလိပ်ကို ပြန်ပိတ်ကာ ဖူဝူထျန်းကို မျက်လုံးမှေးပြီးကြည့်လိုက်သည်။
“ဝမ်ရယ်က ဆန်စပါးတွေအတွက် တန်ဖိုး ဘယ်လောက်ပေးဖို့ ရည်ရွယ်ထားပါသလဲ?ကျွန်တော် ကြိုပြီးတော့ သတိပေးလိုက်ပါရစေ...တန်ကြေးနည်းနည်းလောက်နဲ့တော့ ကျွန်တော် မရောင်းနိုင်ပါဘူး”
ဖူဝူထျန်း လို လူမျိုးနှင့် အရောင်းအဝယ်လုပ်ရာ၌ ယဥ်ကျေးပြနေစရာ မလိုပါပေ။
ပြီးခဲ့သည့် လာဘ်ပေးလာဘ်ယူ ကိစ္စသည် တာ့ယာပြည်တစ်ခွင် ဟိုးဟိုးကျော်သွားခဲ့သည်။ ဖူဝူထျန်းက များစွာသော အကျင့်ပျက် မင်းမှုထမ်းများကို ဖမ်းဆီးခဲ့သည်။ ထိုသူများသည် ငွေကြေးဥစ္စာများအပေါ် လောဘတက်ရုံမျှ မဟုတ်ပေ။ ဤတွင် ချမ်းသာကြွယ်ဝရန်အတွက် ဆိုးရွားသော ကိစ္စများကို လုပ်ဆောင်သည့် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်အချို့ ရှိသည်။ ထိုသူ အများစုသည် ဟုန်ပြည်နယ်ရှိ ချမ်းသာကြွယ်ဝသော ဆန်ကုန်သည်များ ဖြစ်သည်။ ဤကဲ့သို့ လူတိုင်း စွန့်စားနေရချိန်တွင် ဟုန်ပြည်နယ်ရှိ ချမ်းသာကြွယ်ဝသော ဆန်ကုန်သည်များသည် ဆန်စျေးနှုန်းကို ဆန္ဒရှိသလို တိုးမြှင့်မပစ်ရဲကြပေ။
ဖူဝူထျန်း က အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်မည့်ဟန်ဖြင့် ပြောလာသည်။
“ဝမ်ဖေးလေး ပြောတဲ့ ဘယ်စျေးနှုန်းကိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်...ဒီမင်းသားက ပေးမှာပါ”
အန်းကျီယန်က ပြောလိုက်၏။
“ဝမ်ရယ်က ချမ်းသာကြွယ်ဝပြီး ခန့်ညားထည်ဝါလှပါတယ်”
“ချီးကျူးစကားအတွက် ဝမ်ဖေးလေး ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်!”
…
…
နေ့လည်ခင်းတွင် သူတို့ နှစ်ယောက်သည် တရားရုံးမှ အန်းအိမ်တော်သို့ စောစောပြန်လိုက်ကြသည်။
အိမ်တော်ထိန်းဆုက ခန်းဝင်စာရင်းထဲရှိ ပစ္စည်းအားလုံးကို အိမ်တော်သစ်သို့ ပေးပို့ရန် ညွှန်ကြားပြီးသွားပြီ ဖြစ်သည်။ အစေခံအချို့သည်လည်း နေရာသစ်ဆီသို့ ပြောင်းရွှေ့လိုက်ကြရ၏။
အန်းကျီယန်က လူတိုင်းကို ကျွင်းကျီမြို့သို့ ခေါ်ဆောင်သွားရန် ရည်ရွယ်မထားဘဲ ထိုသူများထဲမှ တစ်ယောက်မှာ အိမ်တော်ထိန်းဆု ဖြစ်သည်။
အန်းမိသားစုရှိ လူအားလုံးအနက် အိမ်တော်ထိန်းဆု သည် သူ အယုံကြည်ရဆုံးသူ ဖြစ်သည်။ အန်းယွမ်စီရင်စုတွင် အန်းကျီယန်ကိုယ်စား စီမံ ခန့်ခွဲပေးမည့်သူတစ်ယောက် လိုအပ်ပေသည်။ အိမ်တော်ထိန်းဆု သည်သာ ထိုနေရာကို ကိုင်တွယ်နိုင်စွမ်း ရှိပေ၏။ သူ့၏သား ဆုကျီသည် အန်းမိသားစု၏ လုပ်ငန်းများနှင့် ထိတွေ့ကာစ ဖြစ်သည်မို့ အရည်အချင်း မပြည့်မီသေးပေ။
“သခင်လေး…”
အိမ်တော်ထိန်းဆု က သူ့သခင်လေးနှင့် ခွဲခွာနိုင်စွမ်း မရှိသည့်အမူအရာ ဖြစ်နေလေသည်။
အန်းကျီယန်က သူ့၏ ကျန်စကားများကို ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
“အိမ်တော်ထိန်းကြီး...အန်းယွမ်စီရင်စု မှာ ဦးလေးကို ထားခဲ့တယ်ဆိုတာက တကယ့်ကို အရေးကြီးကိစ္စတွေ အများကြီး ရှိနေလို့ပါ။ အဲ့ဒီကိစ္စတွေကလည်း ဦးလေးကိုယ်တိုင် ဖြေရှင်းမှ ရမှာ ”
သူက ထိုသို့ပြောရင်း ဗီရိုဆီသွားလိုက်ကာ ရက်အနည်းငယ်အကြာက ရေးသားထားသည့် ဆန်ခေါက်ဆွဲဆိုင် အစီအစဥ်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။
“တစ်ချက် ကြည့်ကြည့်ပါ။ အန်းခယ့်ရှင်း လက်ထပ်ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်က ကျွင်းကျီမြို့ကို ပြန်ရတော့မှာ။ ဒီအစီအစဥ်ကို ဦးလေးပဲ အကောင်အထည်ဖော်ရမှာ”
အိမ်တော်ထိန်းဆု၏ မျက်ခုံးတန်းများက အံ့သြမှင်သက်မှုကြောင့် မြင့်တက်သွားလေ၏။
“ကျုပ် နားလည်ပါပြီ...သခင်လေး”
သူ ထိုသို့ ပြောသည်ကို ကြားမှသာ အန်းကျီယန် စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။
“သခင်လေး...ကိစ္စတစ်ခုတော့ ရှိနေပါသေးတယ်။ စတုတ္ထကိုယ်လုပ်တော်ကို သခင်လေး ဘာလုပ်ဖို့ စီစဥ်ထားပါသလဲ?”
အိမ်တော်ထိန်းဆုက ရုတ်တရက် ထိုပြဿနာကို စဥ်းစားမိသွားသည်။ တတိယကိုယ်လုပ်တော် နှင့် ကိစ္စသည် ဖြေရှင်းပြီးသွားပြီ ဖြစ်ပြီး ဒုတိယကိုယ်လုပ်တော်သည် သူမ၏သမီးနှင့်အတူ ထွက်ပြေးသွားပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် စတုတ္ထကိုယ်လုပ်တော်သာ ကျန်တော့၏။
အန်းကျီယန် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
အိမ်တော်ထိန်းဆုက စိုးရိမ်ပူပန်စွာ ပြောလာ၏။
“သခင်လေး...စတုတ္ထကိုယ်လုပ်တော်က သခင်ကြီးရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်ပါ။သူမကို ကျွင်းကျီမြို့ဆီ ခေါ်သွားဖို့က သိပ် မသင့်တော်ပါဘူး။ သူမကို အန်းယွမ်စီရင်စု မှာ ချန်ထားခဲ့တာက ပိုမကောင်းဘူးလား?”
အန်းကျီယန်က သူ့ခေါင်းကို ယမ်းပြလိုက်သည်။
“ကျွန်တော်က သူမကိုပါ ခေါ်သွားဖို့ ပြင်နေတာ”
လက်ရှိတွင် ဝမ်ချင်းလန်က သူ သံသယ အရှိဆုံးသူ ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူမက အလွန်တရာ ဉာဏ်ကောင်းလွန်းလှ၏။ သူမကို အန်းယွမ်စီရင်စု ၌ ထားခဲ့ခြင်းသည် သူ့ကို ပိုမို စိတ်ပူလာစေရုံသာ ရှိ၏။ သူမ၏ လှည့်ကွက်များကို ထုတ်လာသည်နှင့် အိမ်တော်ထိန်းဆုသည် သူမကို သေချာပေါက် ယှဥ်ပြိုင်နိုင်စွမ်း ရှိမည် မဟုတ်ပေ။ ဒုတိယနှင့် တတိယကိုယ်လုပ်တော်တို့နှင့် နှိုင်းယှဥ်လိုက်ပါက ဝမ်ချင်းလန်ကို ပို၍ အာရုံစိုက်ရပေမည်။
သခင်လေး စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီဆိုသည်နှင့် သူ ဝင်ရောက် စွက်ဖက်မရနိုင်ကြောင်း အိမ်တော်ထိန်းဆု သိလိုက်၏။
အန်းခယ့်ရှင်း၏ လက်ထပ်ပွဲနေ့က လျှင်မြန်စွာ ရောက်ရှိလာလေသည်။
ငါးလပိုင်း၏ ဆယ့်ငါးရက်မြောက်နေ့သည် အလွန်တရာ ကောင်းမြတ်သောနေ့ ဖြစ်သည်။ တာ့ယာပြည်၌ လတိုင်း၏ ဆယ့်ငါးရက်မြောက်နေ့သည် မိသားစု၏ ပျော်ရွှင်မှုနှင့် စည်းလုံးညီညွတ်မှုကို ဖော်ဆောင်သည်။
ထိုနေ့တွင် အန်းမိသားစု၏ အိမ်တော်သစ်တွင် မီးပုံးများ ထွန်းညှိထားပြီး အစေခံများသည်လည်း အရှေ့နှင့်အနောက် ပျားပန်းခတ်မျှ လှုပ်ရှားနေကြပြီး အလွန်အကျွံ အလုပ်များနေကြသည်။
မနက်စောစောတွင် မဂ်လာလှည့်လည်သည့် လူတန်းကြီးက အန်းမိသားစု အိမ်တော်သစ်၏ တံခါးဝရှေ့သို့ ရောက်လာသည်။ ဦးဆောင်လာသူက သတို့သား လင်းရှင်းဖြစ်သည်။ သူ့၏ ပြည့်ဖောင်းဖောင်း မျက်နှာက အဆီပြန်နေပြီး မျက်လုံးများပင် ပိတ်ကျလုမတတ် ပြုံးနေလေသည်။
မဂ်လာပွဲ စီမံပေးသည့် အမျိုးသမီးကြီးနှင့် အစေခံ၏ အကူအညီဖြင့် သတို့သမီး အန်းခယ့်ရှင်း ထွက်လာလေသည်။
လင်းရှင်းက သူမကို မြင်လိုက်ချိန်တွင် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းပြီး မအောင့်အီးနိုင်တော့ဘဲ မြင်းပေါ်မှ ခုန်ချလိုက်လေ၏။ သို့သော် သူက အလွန်အမင်း ဝဖိုင့်နေသောကြောင့် သူ့၏ လှုပ်ရှားမှုက ကမောက်ကမ ဖြစ်သွားသည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် သု့နောက်မှ မြင်းထိန်းအကူက ထိန်းလိုက်၍သာ...မဟုတ်ပါက လူထုအလယ်တွင် သု့ကိုယ်သူ အရူးလုပ်မိသလို ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။
လင်းရှင်းက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် သတို့သမီး ဆီသို့ လျှောက်လာသည်။
အန်းကျီယန်က သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
“အခုကနေစပြီး မင်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ ညီမလေးကို တာဝန်ယူရတော့မယ်”
လင်းရှင်းက ချက်ချင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။
“ယောက်ဖ...ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ စိတ်ချလက်ချနေပါ။ ကျုပ် သေချာပေါက် ခယ့်ရှင်းကို ဂရုစိုက်ပေးပါ့မယ်”
သူ ပြောပြီးနောက် သူနှင့် မဂ်လာပွဲဦးဆောက်သူ အမျိုးသမီးကြီးက သတို့သမီး ကို မင်္ဂလာဝေါယာဥ်ဆီသို့ ကူညီ ခေါ်ဆောင်သွားလိုက်သည်။
ထို့နောက် မင်္ဂလာပွဲ လှည့်လည်သည့် လူတန်းကြီးက အိုးစည်ဗုံမောင်းသံများဖြင့် ပြန်ထွက်သွားကြလေ၏။
Zawgyi
အပိုင္း (၇၅.၂) - ကူညီရန္
"ခ်န္းျပည္နယ္က ယိပင္းၿမိဳ႕အတြက္ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားေသးလဲ?"
အန္းက်ီယန္က ေမးလိုက္သည္။
ဝမ္ေဖးေလးရဲ႕ ေစတနာေကာင္းေလးအတြက္ ေက်းဇူးပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္နည္းနည္းေလာက္က ကိုယ့္ရဲ႕ စစ္သည္ေတြဆီကေန တိုင္ၾကားစာေတြ ရၿပီးပါၿပီ
ဖူဝူထ်န္းက သူ႕ကို ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။ ပထမတြင္ သူ႕ဝမ္ေဖးေလးက ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္ ကို လုပ္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မထားမိေပ။ ဤသည္မွာ ထူးဆန္းလွေသာ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ပါက အလြန္တရာ အဓိပၸာယ္ရွိေပသည္။
က်ိဳင္းေကာင္ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းမွာ က်ိဳင္းေကာင္မ်ား၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ ဖားမ်ား၊ ဖြတ္မ်ား၊ ငွက္မ်ား စသည္တို႔ကို ေမြးျမဴရန္ ျဖစ္သည္။ ၾကက္မ်ား ဘဲမ်ားကို ေမြးျမဴ၍လည္း ရေပ၏။
သို႔ေသာ္လည္း ဤသည္က ႀကီးမားသည့္ အစီအစဥ္ႀကီး ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဖူဝူထ်န္း က သူ႕လူမ်ားကို ခ်န္းျပည္နယ္သို႔ ေစလႊတ္ကာ ျပည္သူလူထုအား ကူးညီေစခဲ့၏။ အဆင္ေျပသည့္ မိသားစုမ်ားအတြက္ ၾကက္မ်ား ႏွင့္ ဘဲမ်ား ေမြးျမဴရန္ ကူညီေပးၿပီး ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုမ်ားအတြက္မူ ဖားမ်ား၊ ဖြတ္မ်ား စသည္တို႔ကို ဖမ္းဆီးရန္ ကူညီေပးခဲ့သည္။
အန္းက်ီယန္ ျပန္မေျဖလိုက္ေပ။ ကပ္ေရာဂါကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ရာအတြက္ ေနာက္ထပ္ အလားအလာရွိေသာ နည္းလမ္းတစ္ခု ရွိၿပီး ဇီဝပိုးသတ္ေဆးကို အသုံးျပဳရမည္ ျဖစ္ေသာ္ျငား ထိုနည္းလမ္းအတြက္ လိုအပ္သည့္ ဇီဝပစၥည္းမ်ားက ဤဘက္ေခတ္တြင္ မရွိေပ။ က်ိဳင္းေကာင္မ်ားကို သတ္နိုင္သည့္ ဇီဝပစၥည္းကို သူ ေဖာ္ထုတ္နိုင္ခဲ့လွ်င္ပင္ ဤေနရာရွိ အေျခအေနမ်ားက ထိုသို႔ေသာ နည္းလမ္း၏ တိုးတက္မႈကို လက္မခံနိုင္ေလာက္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ ထုတ္မေျပာဘဲ ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဤသည္မွာ အစမွ်သာ ရွိေသးသည္။
ခ်န္းျပည္နယ္၌ မၾကာခဏ ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိေသာ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္မ်ားကို ေျပာင္းလဲရန္ နည္းလမ္းမ်ားစြာ ရွိေနပါေသးသည္။
ဤသည္မွာ တစ္ညတည္းႏွင့္ ၿပီးေျမာက္နိုင္သည့္ ကိစၥမ်ိဳး မဟုတ္ေပ။ ထိုေနရာ၏ အေျခအေနမ်ား တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုးတက္လာရန္ အခ်ိန္သာ လိုအပ္သည္။
ဖူဝူထ်န္း က တရား႐ုံး ကိစၥမွ စာလႊာတစ္လိပ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ကာ သူ႕ကို ကမ္းေပးလာသည္။
ဒါက ခ်န္းျပည္နယ္အေၾကာင္း အေသးစိတ္ တင္ျပထားတဲ့ စာလႊာပဲ။ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ အျဖစ္မ်ားဆုံး ေနရာသုံးခုကို ေတြ႕ထားတယ္။ ယိပင္းၿမိဳ႕က အဲ့ထဲကတစ္ခုပဲ"
အန္းက်ီယန္ ထိုစာလိပ္ကို ယူ၍ ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဆန္စပါး ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ ေရာက္ရွိလာၿပီ ျဖစ္ေသာ္ျငား ခ်န္းစီရင္စု၌ မည္သည့္ စပါးမွ် မရတ္သိမ္းနိုင္လုနီးပါး ျဖစ္ေနေလသည္။ လယ္ကြင္းထဲရွိ ေကာက္ပဲသီးႏွံအမ်ားစုသည္ ေရျပတ္လပ္မႈေၾကာင့္ ေသဆုံးကုန္ၾက၏။ ဤသည္ေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ လယ္ကြင္းမ်ား နာလန္မထူနိုင္ ျဖစ္သြားရသည္။ ဤျဖစ္စဥ္သည္ ခ်န္းျပည္နယ္၏ ေနရာအႏွံ႕အျပား၌ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဤကိစၥကို ပို၍ နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္း စုံစမ္းေလ၊ ခ်န္းျပည္နယ္ အတြင္းရွိ အေျခအေနသည္ သူတို႔ ထင္ထားသည္ထက္ ပို ျပင္းထန္ေၾကာင္း သိလာရေလ ျဖစ္သည္။
ဝမ္ေဖးေလး...ၾကည့္ရတာ ဝမ္ေဖးေလး စုေဆာင္းထားတဲ့ ဆန္ေတြက ေနာက္ဆုံးေတာ့ အသုံးဝင္လာၿပီပဲ
အန္းက်ီယန္က စာလိပ္ကို ျပန္ပိတ္ကာ ဖူဝူထ်န္းကို မ်က္လုံးေမွးၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။
ဝမ္ရယ္က ဆန္စပါးေတြအတြက္ တန္ဖိုး ဘယ္ေလာက္ေပးဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားပါသလဲ?ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳၿပီးေတာ့ သတိေပးလိုက္ပါရေစ...တန္ေၾကးနည္းနည္းေလာက္နဲ႕ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေရာင္းနိုင္ပါဘူး
ဖူဝူထ်န္း လို လူမ်ိဳးႏွင့္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ရာ၌ ယဥ္ေက်းျပေနစရာ မလိုပါေပ။
ၿပီးခဲ့သည့္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥသည္ တာ့ယာျပည္တစ္ခြင္ ဟိုးဟိုးေက်ာ္သြားခဲ့သည္။ ဖူဝူထ်န္းက မ်ားစြာေသာ အက်င့္ပ်က္ မင္းမႈထမ္းမ်ားကို ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ေငြေၾကးဥစၥာမ်ားအေပၚ ေလာဘတက္႐ုံမွ် မဟုတ္ေပ။ ဤတြင္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝရန္အတြက္ ဆိုး႐ြားေသာ ကိစၥမ်ားကို လုပ္ေဆာင္သည့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္အခ်ိဳ႕ ရွိသည္။ ထိုသူ အမ်ားစုသည္ ဟုန္ျပည္နယ္ရွိ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ ဆန္ကုန္သည္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ လူတိုင္း စြန့္စားေနရခ်ိန္တြင္ ဟုန္ျပည္နယ္ရွိ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ ဆန္ကုန္သည္မ်ားသည္ ဆန္ေစ်းႏႈန္းကို ဆႏၵရွိသလို တိုးျမႇင့္မပစ္ရဲၾကေပ။
ဖူဝူထ်န္း က အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္မည့္ဟန္ျဖင့္ ေျပာလာသည္။
ဝမ္ေဖးေလး ေျပာတဲ့ ဘယ္ေစ်းႏႈန္းကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္...ဒီမင္းသားက ေပးမွာပါ
အန္းက်ီယန္က ေျပာလိုက္၏။
ဝမ္ရယ္က ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး ခန့္ညားထည္ဝါလွပါတယ္
ခ်ီးက်ဴးစကားအတြက္ ဝမ္ေဖးေလး ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္!
ေန႕လည္ခင္းတြင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ တရား႐ုံးမွ အန္းအိမ္ေတာ္သို႔ ေစာေစာျပန္လိုက္ၾကသည္။
အိမ္ေတာ္ထိန္းဆုက ခန္းဝင္စာရင္းထဲရွိ ပစၥည္းအားလုံးကို အိမ္ေတာ္သစ္သို႔ ေပးပို႔ရန္ ၫႊန္ၾကားၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ အေစခံအခ်ိဳ႕သည္လည္း ေနရာသစ္ဆီသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လိုက္ၾကရ၏။
အန္းက်ီယန္က လူတိုင္းကို ကြၽင္းက်ီၿမိဳ႕သို႔ ေခၚေဆာင္သြားရန္ ရည္႐ြယ္မထားဘဲ ထိုသူမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္မွာ အိမ္ေတာ္ထိန္းဆု ျဖစ္သည္။
အန္းမိသားစုရွိ လူအားလုံးအနက္ အိမ္ေတာ္ထိန္းဆု သည္ သူ အယုံၾကည္ရဆုံးသူ ျဖစ္သည္။ အန္းယြမ္စီရင္စုတြင္ အန္းက်ီယန္ကိုယ္စား စီမံ ခန့္ခြဲေပးမည့္သူတစ္ေယာက္ လိုအပ္ေပသည္။ အိမ္ေတာ္ထိန္းဆု သည္သာ ထိုေနရာကို ကိုင္တြယ္နိုင္စြမ္း ရွိေပ၏။ သူ႕၏သား ဆုက်ီသည္ အန္းမိသားစု၏ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ကာစ ျဖစ္သည္မို႔ အရည္အခ်င္း မျပည့္မီေသးေပ။
သခင္ေလး
အိမ္ေတာ္ထိန္းဆု က သူ႕သခင္ေလးႏွင့္ ခြဲခြာနိုင္စြမ္း မရွိသည့္အမူအရာ ျဖစ္ေနေလသည္။
အန္းက်ီယန္က သူ႕၏ က်န္စကားမ်ားကို ျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး...အန္းယြမ္စီရင္စု မွာ ဦးေလးကို ထားခဲ့တယ္ဆိုတာက တကယ့္ကို အေရးႀကီးကိစၥေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနလို႔ပါ။ အဲ့ဒီကိစၥေတြကလည္း ဦးေလးကိုယ္တိုင္ ေျဖရွင္းမွ ရမွာ
သူက ထိုသို႔ေျပာရင္း ဗီရိုဆီသြားလိုက္ကာ ရက္အနည္းငယ္အၾကာက ေရးသားထားသည့္ ဆန္ေခါက္ဆြဲဆိုင္ အစီအစဥ္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
တစ္ခ်က္ ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ အန္းခယ့္ရွင္း လက္ထပ္ၿပီးတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽင္းက်ီၿမိဳ႕ကို ျပန္ရေတာ့မွာ။ ဒီအစီအစဥ္ကို ဦးေလးပဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမွာ
အိမ္ေတာ္ထိန္းဆု၏ မ်က္ခုံးတန္းမ်ားက အံ့ၾသမွင္သက္မႈေၾကာင့္ ျမင့္တက္သြားေလ၏။
က်ဳပ္ နားလည္ပါၿပီ...သခင္ေလး
သူ ထိုသို႔ ေျပာသည္ကို ၾကားမွသာ အန္းက်ီယန္ စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။
သခင္ေလး...ကိစၥတစ္ခုေတာ့ ရွိေနပါေသးတယ္။ စတုတၳကိုယ္လုပ္ေတာ္ကို သခင္ေလး ဘာလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားပါသလဲ?
အိမ္ေတာ္ထိန္းဆုက ႐ုတ္တရက္ ထိုျပႆနာကို စဥ္းစားမိသြားသည္။ တတိယကိုယ္လုပ္ေတာ္ ႏွင့္ ကိစၥသည္ ေျဖရွင္းၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယကိုယ္လုပ္ေတာ္သည္ သူမ၏သမီးႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စတုတၳကိုယ္လုပ္ေတာ္သာ က်န္ေတာ့၏။
အန္းက်ီယန္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
အိမ္ေတာ္ထိန္းဆုက စိုးရိမ္ပူပန္စြာ ေျပာလာ၏။
သခင္ေလး...စတုတၳကိုယ္လုပ္ေတာ္က သခင္ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ပါ။သူမကို ကြၽင္းက်ီၿမိဳ႕ဆီ ေခၚသြားဖို႔က သိပ္ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ သူမကို အန္းယြမ္စီရင္စု မွာ ခ်န္ထားခဲ့တာက ပိုမေကာင္းဘူးလား?
အန္းက်ီယန္က သူ႕ေခါင္းကို ယမ္းျပလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္က သူမကိုပါ ေခၚသြားဖို႔ ျပင္ေနတာ
လက္ရွိတြင္ ဝမ္ခ်င္းလန္က သူ သံသယ အရွိဆုံးသူ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ သူမက အလြန္တရာ ဉာဏ္ေကာင္းလြန္းလွ၏။ သူမကို အန္းယြမ္စီရင္စု ၌ ထားခဲ့ျခင္းသည္ သူ႕ကို ပိုမို စိတ္ပူလာေစ႐ုံသာ ရွိ၏။ သူမ၏ လွည့္ကြက္မ်ားကို ထုတ္လာသည္ႏွင့္ အိမ္ေတာ္ထိန္းဆုသည္ သူမကို ေသခ်ာေပါက္ ယွဥ္ၿပိဳင္နိုင္စြမ္း ရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ ဒုတိယႏွင့္ တတိယကိုယ္လုပ္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္လိုက္ပါက ဝမ္ခ်င္းလန္ကို ပို၍ အာ႐ုံစိုက္ရေပမည္။
သခင္ေလး စိတ္ဆုံးျဖတ္ၿပီးသြားၿပီဆိုသည္ႏွင့္ သူ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္မရနိုင္ေၾကာင္း အိမ္ေတာ္ထိန္းဆု သိလိုက္၏။
အန္းခယ့္ရွင္း၏ လက္ထပ္ပြဲေန႕က လွ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ရွိလာေလသည္။
ငါးလပိုင္း၏ ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္ေန႕သည္ အလြန္တရာ ေကာင္းျမတ္ေသာေန႕ ျဖစ္သည္။ တာ့ယာျပည္၌ လတိုင္း၏ ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္ေန႕သည္ မိသားစု၏ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ စည္းလုံးညီၫြတ္မႈကို ေဖာ္ေဆာင္သည္။
ထိုေန႕တြင္ အန္းမိသားစု၏ အိမ္ေတာ္သစ္တြင္ မီးပုံးမ်ား ထြန္းညွိထားၿပီး အေစခံမ်ားသည္လည္း အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္ ပ်ားပန္းခတ္မွ် လႈပ္ရွားေနၾကၿပီး အလြန္အကြၽံ အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။
မနက္ေစာေစာတြင္ မဂ္လာလွည့္လည္သည့္ လူတန္းႀကီးက အန္းမိသားစု အိမ္ေတာ္သစ္၏ တံခါးဝေရွ႕သို႔ ေရာက္လာသည္။ ဦးေဆာင္လာသူက သတို႔သား လင္းရွင္းျဖစ္သည္။ သူ႕၏ ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္း မ်က္ႏွာက အဆီျပန္ေနၿပီး မ်က္လုံးမ်ားပင္ ပိတ္က်လဳမတတ္ ၿပဳံးေနေလသည္။
မဂ္လာပြဲ စီမံေပးသည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးႏွင့္ အေစခံ၏ အကူအညီျဖင့္ သတို႔သမီး အန္းခယ့္ရွင္း ထြက္လာေလသည္။
လင္းရွင္းက သူမကို ျမင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းၿပီး မေအာင့္အီးနိုင္ေတာ့ဘဲ ျမင္းေပၚမွ ခုန္ခ်လိဳက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူက အလြန္အမင္း ဝဖိုင့္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႕၏ လႈပ္ရွားမႈက ကေမာက္ကမ ျဖစ္သြားသည္။ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ သု႔ေနာက္မွ ျမင္းထိန္းအကူက ထိန္းလိုက္၍သာ...မဟုတ္ပါက လူထုအလယ္တြင္ သု႔ကိုယ္သူ အ႐ူးလုပ္မိသလို ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။
လင္းရွင္းက စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ သတို႔သမီး ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာသည္။
အန္းက်ီယန္က သူ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
အခုကေနစၿပီး မင္းက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ညီမေလးကို တာဝန္ယူရေတာ့မယ္
လင္းရွင္းက ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္၏။
ေယာက္ဖ...ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနပါ။ က်ဳပ္ ေသခ်ာေပါက္ ခယ့္ရွင္းကို ဂ႐ုစိုက္ေပးပါ့မယ္
သူ ေျပာၿပီးေနာက္ သူႏွင့္ မဂ္လာပြဲဦးေဆာက္သူ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက သတို႔သမီး ကို မဂၤလာေဝါယာဥ္ဆီသို႔ ကူညီ ေခၚေဆာင္သြားလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ မဂၤလာပြဲ လွည့္လည္သည့္ လူတန္းႀကီးက အိုးစည္ဗုံေမာင္းသံမ်ားျဖင့္ ျပန္ထြက္သြားၾကေလ၏။