81.
81.
81.
Selaam^^
İyi okumalaar^^
.
.
.
.
"Hiç doğmamış olmayı diledin mi abi? "
Ferkan abim soru karşısında afallamıştı. Amacım buydu.
"Küçüğüm, elbette diledim. Herkes dilememiş midir zaten bir defa da olsa?"
Evet dilemiştir.
"Bu dünyada olmaktansa, cennette olmayı ister miydin?"
"Gökyüzünden sevdiklerini izlemeyi?"
Kafasını ağır ağır salladı.
"Çok isterdim küçük."
"Ama onlar üzülürse sen de üzülürdün değil mi?"
Elini tuttum. Düşünceliydi.
"Kızın cennette abi. Buradan kat kat fazla iyi bir yerde. Seni izliyor, her mutluluğunda gülümsüyor."
Ferkan abim gülümsediğinde içim az da olsa rahattı.
Esin hamileyken sıtma hastalığına yakalanmış ve hamilelerde sıtma yeni doğan ölümüne sebep olabilirmiş.
Ferkan abim arkasına yaslanıp beni kendine çekti. Tabağından birkaç şey yedirirken konuştu.
"Evranla nasıl gidiyor?"
Konu dağılsın istiyordu belli ki. Ayak uydurdum.
"Güzel abi. Normal."
Kaşlarımı çattım.
"Alper Altay, abisinin teklifini kabul edeceğini biliyorum demişti."
Ferkan abim, Altay'ı duyunca gerilmişti.
Yapma abi. Biz onu Armeran'a +1 düşünüyoruz.
"Sana anlattı mı Evran?"
Göğsünden kalkıp kafamla onayladım.
"Biraz zor oldu anlatması ama."
Ferkan abim düşünceli bir şekilde çatalı bıraktı.
"Bir insana üzgünken sığınabilmek, her şeyi anlatmasan da seni anlayacağını bilmek küçük..."
"Öyle büyük bir nimet ki."
Anlaşılmamak kötüydü. Özellikle de anlamayacaklarını bile bile anlatmak daha da kötüydü.
"Evran kapalı bir kutu abi. Ne olursa olsun bana sığınması gerekmez mi?"
"Kendi kendine düşüncelerinde boğulacaksa, kendi kendine üzülecekse hayatında olmamın ne manası var ki?"
Ferkan abim kafasıyla onayladı.
"Bence de küçük. Ayrılın siz."
Gözlerimi büyütüp ona döndüm.
"Abi!"
Gülüp elimi tuttu.
"Sadece şaka küçüğüm."
"Ama ayrılmak istersen senin kararın tabi ki bir şey diyemem."
Gözlerimi kısıp ona baktığımda ciddileşmişti.
"Bak küçük. Seni kendisinden bile öne koyuyor, kendisinden daha çok düşünüyor bu yüzden de kendi derdiyle sana yük olmak istemiyor."
"Amacı bir şey saklamak değil."
Bunları biliyordum ama istemiyordum işte.
Her şeyi anlatsın, paylaşalım istiyordum.
"Benimle hiçbir şey paylaşmazsa ona nasıl yardımcı olacağım abi? Ben istiyor muyum ona yük olayım? O zaman ben de anlatmayayım."
Burası bana basmıştı. Ayağa kalktım.
"Hadi gidelim artık."
Benimle birlikte kalktığında mekandan çıktık.
Arabayı çalıştırdığında bana döndü.
"Eve mi?"
Kafamla onayladım.
"İyi olur. İşten kaytardın ama bu seferlik affediyorum."
Arkama yaslandığımda Ferkan abim bana gülüp gazlamıştı bile.
"Abi?"
Kısa bir an bana bakıp tekrar yola döndü.
"Efendim küçük?"
En iyisi direkt sormaktı. Dolandıramayacaktım hiç.
"Kerem Altay iyi biri değil mi?"
Dolandıracakmışım.
Kafasıyla onayladı.
"Konu Alper Altay'a gelecek. Evet küçüğüm, seni dinliyorum."
Ben getirecektim konuyu Alper Altay'a ama sen üstlendin abiciğim.
"Güvenilir mi sence? Biliyorum çok saçma bir soru sonuçta kaçırdı bizi resmen ama söylediklerine güvenilir mi?"
Sinirlenmişti. Çok hoş.
"Ne söyledi küçük? Karşına tekrar mı çıktı yoksa!"
Ona bakıp elini tuttuğumda biraz daha gevşemişti.
"Bu benim sorumun cevabı mı abi?"
Keşke sorgulamasaydı direkt cevaplasaydı.
İki dakikalığına Siri falan olsaydı mesela.
"Güvenme. Hiçbir Altay'a güvenme küçüğüm tamam mı?"
Ben de öyle düşünmüştüm zaten abiciğim.
"Abi?"
Gülümsedi.
"Efendim küçük?"
Gülümsedim.
"Sana ne demiştim, hatırlıyor musun?"
"Aşk acıtır mı?"
"Başında, sonunda veya ortasında ama mutlaka acıtır küçüğüm."
"Benim aşkım sonunda acıtmıştı."
"Aşık olduğun kişi artık sana sığınmıyorsa, tanıdığın kişi değilse..."
"Yanında olmana izin vermiyorsa, yanında olmuyorsa..."
"Paylaşacak hiçbir şeyiniz kalmamışsa çok acıtır küçüğüm."
O bir kadın sevmişti. Sevdiği kişi aynı kalmamıştı.
Ferkan abim hem aşkını, hem kızını kaybetmişti.
"Seni çok seviyorum. Hep yanındayım. Bana her şeyi anlatabilirsin."
"Yükünü ben de taşıyabilirim. Derdini derdim yapabilirim. Unutma olur mu?"
Araba durduğunda bana dönüp yanağımı okşadı.
"İyi ki varsın küçüğüm. İyi olman tüm derdimi alır benim. Sen de bunu unutma olur mu?"
Unutmam abi.
Arabadan indiğimizde daha dik duruyordu sanki.
Belki de omzundaki yük anlatınca hafiflemişti.
Umarım öyledir.
Telefonumun mesaj sesini duyduğumda çıkarıp baktım.
Mert iyi olduğuna bizi özlediğine dair bir mesaj yazmıştı ve tanımadığım bir numaradan mesaj vardı. Neredeyse üç saat önce yazmıştı.
Aynı numaranın çağrısı telefona düştüğünde reddettim.
Yine hangi tanımadığım akrabamın numarasını kaydetmemiştim acaba?
Mesajı açtım.
Gönderen: 05*********
Talya, Evranla fotoğraflarını basına vermiş. Eski fotoğraflar merak etme. Yetkiliye ulaşmaya çalışıyorum. Halledeceğim.
-Alper.
Böyle ucuz bir numara ancak ondan beklenirdi zaten. Ne hoş.
Bari hangi kanal olduğunu bilseydik de engelleseydik!
Evranla Talya'yı göreceğim ve olay çıkartacağım ha?
Zeka fışkırıyordu gerçekten.
Hikayelerdeki kötü kız olabilir miyim?
Öğretecek birkaç şeyim var da.
Sinirli halimi fark eden Ferkan abim bana döndü.
"N'oldu küçük?"
Hiç. N'olcak canım? Bir tane aptal, kötü kız rolü yapan Talya mevcut.
"Talya Evranla eski fotoğraflarını basına vermiş."
Kaşları çatılmıştı.
"Bizimle ilgili hiçbir şeyi sormadan haber yapmazlar ama..."
E iyi bari.
"Herkesin bir fiyatı vardır."
E kötüymüş.
Elini omzuma attı.
"Merak etme. Öğrenirim ben şimdi. Yayınlamazlar küçüğüm."
İçeri girdiğimizde durum, çok geç olduğunu gösteriyordu.
Mesaja daha erken bakmalıydım.
Herkes televizyonun karşısında çıkan fotoğraflara bakıyordu.
Allah'ım dünyayı yok et.
Bütün gözler bize döndüğünde babam kaşlarını çattı.
"Senin haberin var mıydı bundan 5?"
Yoktu valla.
"Talya eski fotoğrafları vermiş basına baba."
Esra D. sinirlenmişti.
"Ay delireceğum! Evran nerededur?"
Ona baktım.
"Neden ki?"
Boran Demirsoy gerilmişti.
"Adı böyle asılsız haberlerle anılmamalı, açıklama yapmalı."
Yasemin yengem, Boran Demirsoy'a döndü.
"Aslında kız arkadaşıyla çıksa daha iyi olmaz mı?"
Hı hı çıkalım.
Delirdin mi be kadın?
Aras keyifle ayağa kalkıp elini omzuma attı.
"Evran'a bak sen aşkım, resmen aldatmış seni!"
Allah'ım Aras'ı yok et.
Babam anlamsızca bize baktı.
"Seni neden aldatmış oluyormuş?"
Aras dansözlüğe başlamıştı bile.
"Bizi yani, hepimizi aldatmış olurdu sevgilisi olsaydı değil mi?"
Tabi bütün Türkiye'yi hatta.
Ferkan abim Aras'ı daha fazla saçmalamaması için ensesinden tutup koltuğa oturttu.
O sırada Evran gelmişti.
Selim D. ona baktı.
"Hoş geldin oğlum. Talya yok mu?"
Bariz dalga geçiyordu ve Evran çok sinirliydi.
"Eski fotoğraflar baba! Sanki bilmiyorsun."
Esra D. ayağa kalkıp oynamaya başlamıştı.
Cidden bu kadın Arasla aynı şeyi içmiş olabilirdi.
"Shipim devam ediyor a dostlar!"
Derdini seveyim kaynanacuğum!
Aras da ona katılırken Boran Demirsoy'un sabır çekip gitmesiyle annem ve yengem de kalktılar.
Acaba burası tımarhane simülasyonu muydu?
Yok lan o Türkiyeydi.
Evran'a baktım. Kafamı onaylamaz biçimde sallarken babama döndüm.
"Baba seninle biraz konuşalım mı?"
Babam kaşlarını çatarken Selim D. ve Fatih amcam muzipçe gülüyordu.
Bu beni sinirlendirmişti.
"Oha Selim D. ne demek Karadeniz kötü bir yer! Esra D. duymasın!"
Bunu derken bağırmam ayrı bir ironiydi.
Esra D. oynamayı bırakıp Selim D.'ye döndü. Selim D.'nin gözleri fal taşı gibi açılmıştı.
Üzgünüm Selim D.
"Ula tekrar edesun! Ne dedun? Duyamadum!"
Selim D. bir bana bir Esra D'ye bakarken Aras onları daha da gaza getiriyordu. Masaya çıkıp şarkı söylemeye başlamıştı.
"Hey gidi Karadeniiiz! Ne dedu sağa Selum Da!"
Fatih amcam Selim D.'ye alayla gülerken onun da vaktinin geldiğini anlamıştım. Telefonumu çıkardım.
"Fatih amca bana ne mesaj atmış oha!"
"Yasemin'in saçları çok kötü olmuş kızım. İkna et de kuaföre gidin mi?"
Yasemin yengem hışımla amcama döndüğünde Evran kulağıma eğildi.
"Konudan sapıyoruz Merida. Babanla konuşacaktık."
Kafamla onu onaylayıp babamın yanına gittim. Elini omzuma attığında Ferkan ve Enis abime baktım.
Güven verici bir şekilde gülümsediler. Rahatlardı bu iyiydi.
Çalışma odasına ilerlerken Evran'a baktım.
"Sen gelme istersen."
Babamın tepkisini kestiremiyordum.
Yüzü sertleşip kafasını onaylamaz biçimde salladı.
Çalışma odasına girip oturduk. Tek bacağımı katlayıp altıma aldım. Babama döndüm.
"Baba ben Evran'ı seviyorum."
Oh be! Bodozlama dalmıştım ama konu buydu sonuçta.
Aslında yaşımdan ve böyle şeylerin normalliğinden bahsedecektim ama.
Kaç yaşında adam biliyordur bunları yani.
Babam gülümsedi.
"Sev kızım. Sev! O senin abin sayılır! Sev tabi ki!"
Sonlara doğru hiddetlenmese yanlış anladığını düşünebilirdim.
Evran babama baktı.
"Ben de onu seviyorum. Kendimden ve duygularımdan eminim."
Babam kahkaha atmaya başladığında bu işin o kadar kolay olmayacağını anlamıştım.
"İlahi çocuklar! Beni güldürdünüz!"
Sonra birden ciddileşip kızgın bir ses tonuyla konuştu.
"Bir daha olmasın!"
Evran kaşlarını çattı.
"Şaka değil."
Babam kafasını ağır ağır salladı.
"Şakadır! Şakadır! Siz daha küçüksünüz bilmezsiniz!"
Evran'ın dudaklarına yapışıp şaka olmadığını kanıtlama fikri çık aklımdan!
Boğazımı temizleyip babama baktım.
"Bak baba Evran benim erkek arkadaşım. Duygularımızdan eminiz. Mutluyuz."
Babam sinirle ayağa kalktı.
"Olmaz! Asla olmaz!"
Evran da ayağa kalktığında tek oturan bendim artık. Babam bardağa viski doldurup tek nefeste içti.
Kalkıp camı açtım. Darlanmıştım resmen.
"Neden?"
Güzel bir soru Evran. Evet baba neden?
"Çünkü o benim kızım!"
Çok mantıklı bir sebep.
"Baba Evran'ı tanıyorsun, güveniyorsun da. Sorun ne anlamıyorum."
Babam tekli koltuğa oturup bana baktı.
"Onayıma ihtiyacın yok değil mi?"
Kimsenin onayına ihtiyacım yok. Bu onay verilecek bir şey değil. Çünkü bu bir karar değil.
Kötü biri bile olsa, üzülecek de olsam bunu kendim tecrübe etmeliyim.
"Çağın'ın da mı onayına ihtiyacın yoktu Anka?"
Konu nereye gidiyor anlamıştım.
"Ben abime duygularımdan bahsettiğimde çoktan anlamıştı zaten baba. Evrandan emindi ve bu yeterliydi."
Babam burukça gülümsedi.
"Sen halâ beni baban olarak görmüyorsun belki de."
Sadece abim herkesin üstündeydi. Normal olarak.
"Yoksa abine açılırken bana da söylemen gerekmez miydi?"
Derin bir nefes aldığımda Evran yanımda durdu. Ona bakıp ufacık gülümsedim. Tekrar babama döndüm.
"Senin hazır olmadığını düşündüm."
Ayağa kalkıp kapıya ilerlerken durgun bir sesle konuştu.
"Ne Çağın, ne de sen hiçbir zaman beni babanız olarak görmeyeceksiniz."
"Ben aranızdaki bağı aşamam hiçbir zaman."
"Galiba beceremedim baba olmayı. Özür dilerim."
Kapı kapandığında içim acımıştı.
Bu onun suçu değildi.
Abim benim her şeyimdi. Baba sevgisine, gölgesine onda doymuştum.
Bu beni suçlu yapar mıydı?
Babam beni ya da abimi suçlamıyordu zaten.
Sadece...
Sadece bu böyleydi işte.
Kendini suçluyordu. Bu çok can sıkıcıydı.
"Merida?"
Evran'a sıkıca sarıldım. Saçlarımı koklayıp öperken konuştu.
"Ben halledeceğim güzelim. Üzülme tamam mı?"
.
.
.
.
Hakan Demirsoy?
Evran & Anka?
Ferkan ^^
Sizi seveyruum!^^