Aan een dienstmeisje vragen we waar Halt is en ze vertelt ons dat hij in vergadering is met Pauline, Alyss, heer David, heer Roderick, Crowley en de baron. Uit de namen kunnen we al opmaken dat deze vergadering hoogstwaarschijnlijk over de situatie van Gilan gaat. Zij weten immers nog niet dat alles weer bijna zo goed is als een paar weken geleden en dat we de bende opgerold hebben. Als we bij het kantoor van baron Arald aankomen, doen de twee wachters, die voor de deur staan, doen niet moeilijk en openen meteen de deur voor ons. De discussie, of wat er ook aan de gang was, stopt meteen en iedereen kijkt onze kant op. Alyss geeft geen ene hol om de rest in de ruimte, rent op Will af en springt in zijn armen. Will laat alles uit zijn handen vallen en vangt zijn vriendin soepel op. Arnaut kijkt er met een licht gepijnigde blik naar, terwijl wij onze bagage netjes op de grond zetten, en ik begin te lachen. 'Een tikkeltje jaloers, Naut?' vraag ik plagend. 'Waarom zou ik?' zegt Arnaut terug, terwijl hij doet alsof ik niet weet wat er aan de hand is. 'Misschien omdat die geweldige kroonprinses van je je liefde nog niet beantwoord heeft?' zeg ik grijnzend. Arnaut rolt vermoeid zijn ogen en steekt zijn middelvinger naar me op.
Halt slaat zijn armen om me heen en ik leg mijn hoofd met gesloten ogen op zijn schouder. 'Is Gilan oké?' vraagt Halt. 'Ja, die is nu op de ziekenzaal om onderzocht te worden,' zeg ik. Ik voel Halt knikken en dan vraagt hij:' ben jij oké?' 'Fysiek wel, metaal iets minder,' mompel ik en ik voel tranen opkomen. De gebeurtenis met Ciara heeft ons alle vier erg geraakt, Gilan nog meer dan Arnaut, Will en ik. Sinds de eerste dag dat we wisten dat Gilan vermist was, heb ik me sterk gehouden, maar nu kan ik het even niet meer. In de armen van Halt breek ik en zachtjes begin ik te huilen. Alle spanningen van de vorige weken komen eruit, die ik veel te lang heb ingehouden, en mijn mentor wrijft troostend over mijn rug om me te kalmeren. Na even zijn de tranen op en wrijf ik mijn natte wangen droog. 'Sorry, Halt,' zeg ik en mijn wangen kleuren rood van schaamte. 'Het is oké, Tess,' zegt de oudere Grijze Jager terug en hij geeft me één van zijn zeldzame glimlachjes. Halt loopt naar Will en slaat zijn armen om hem heen, terwijl Arnaut een heel gesprek heeft met heer David, heer Roderick en de baron. Ik loop naar Alyss toe en geef haar een knuffel. 'Ben je oké?' vraagt Alyss bezorgd. 'Ja, het gaat wel. Hoe is het met jou?' zeg ik terug. 'Zo zijn gangetje. Ik was nogal bezorgd om jullie,' zegt Alyss. 'Gelukkig is alles goedgekomen,' zeg ik glimlachend en Alyss knikt. Pauline geeft me een knuffel en we praten even. Je kan lichtjes zien dat ze zwanger is, ze moet nog zes maanden en ongeveer drie weken. Daarna begroet ik heer David, heer Roderick en Crowley met een hand en buig ik even netjes voor baron Arald.
'Zo, nu iedereen elkaar weer begroet heeft, kunnen jullie ons mooi vertellen waar Gilan precies is,' zegt baron Arald en Will, Arnaut en ik kijken elkaar even grijnzend aan. 'Ja, die is op de ziekenzaal om zich te laten onderzoeken door de kasteeldokter. Hij heeft het vast naar zijn zin,' zegt Arnaut lachend. Will en ik lachen gezellig mee. 'In die tijd dat hij daar is, kunnen jullie mooi een samenvatting geven van de gebeurtenissen van afgelopen week,' zegt Crowley en nu kijken Will en ik onze commandant aan. 'Ga jij het rapport schrijven, Crowley?' vraag ik grijnzend. 'Je bent er namelijk zo goed in,' zegt Will ook met een een grijns, terugdenkend aan het einde van ons derde jaar dat Crowley het rapport over Macindaw ging schrijven. 'Nee, dat mogen jullie lekker zelf doen,' zegt Crowley een tikkeltje chagrijnig. 'Misschien maar beter ook,' mompelt Halt en dat levert hem een stomp van zijn vriend op. Iedereen wacht geïnteresseerd tot wij beginnen met vertellen, maar precies als ik mijn mond wil openen, zegt Halt: 'voor jullie beginnen, heb ik eerst een vraag. In de brief die jullie stuurden, vertelden jullie over Jasper die jullie over de bende vertelde, dat Gilan zijn plaats had ingenomen en dat jullie daarna meteen terug zijn gaan rijden naar Redmont. Zijn jullie überhaupt wel langs het kamp van de bende geweest toen?'
'Great, Halt, commentaar voordat we iets gezegd hebben,' zeg ik, nadat Will en ik elkaar een lichte ongemakkelijke blik hebben geven. 'Jullie hebben het dus niet gedaan,' constateert Halt. 'Dat is zeker waar,' zegt Will en hij krabt ongemakkelijk op zijn hoofd, Halt niet aankijkend, 'maar waarschijnlijk hadden we er toch niks gevonden.' 'Nooit zomaar aannemen dat er niets te vinden is,' zegt Halt streng. 'Ja, Halt,' mompelen Will en ik tegelijk. De bezorgde Halt is helemaal weg en de norse, strenge Halt is terug. 'Begin nu maar met het verhaal, want anders zitten we hier morgen nog,' zegt Pauline.
'Ja, laten we dat maar doen,' zeg ik en Will geeft met zijn blik aan dat ik maar moet beginnen. 'Nou, Will en ik hadden van Pauline alle rapporten gekregen die Crowley naar Halt had gestuurd, want daarin wilden we kijken of we aanwijzingen naar de bende konden vinden. Will had één aanwijzing gevonden, maar uiteindelijk bleek dat ook niks te zijn en hadden we geen enkele aanwijzing. Daarna kwam Arnaut aan en hebben we hem uitgelegd wat er aan de hand was en wat wij wisten van de bende. We probeerden een plan te bedenken, maar dat ging niet echt best, dus stelde ik maar voor om wat te gaan improviseren,' vertel ik. 'Improviseren?' Halt heeft een wenkbrauw opgetrokken en Will en ik halen onze schouders op. 'Ik was er ook geen voorstander van, helemaal met de gedachten dat we met Gilans leven aan het spelen waren. Maar Will merkte wel terecht op dat we gewoonweg niet genoeg informatie hadden en eigenlijk niet anders konden. Gelukkig dat Tess en Will de ochtend daarna met het plan kwamen om bijna alleen door de bossen te trekken richting het zuiden, de grote wegen zo veel mogelijk vermijdend, en opzoek te gaan naar sporen die bij de bende zouden kunnen horen. Thank God hadden we die dag echt geluk,' zegt Arnaut. Halt knikt goedkeurend. 'Ongeveer driekwartier na vertrek vond ik de sporen van dertien man. Ze kwamen uit een zijpad en Tess is die afgegaan om te kijken wat we daar konden vinden. Tess kwam op een open plek uit en er was een kampvuur gemaakt. We wisten helemaal zeker dat we het goed spoor hadden, toen Tess op een boom sporen vond dat er iemand was vastgebonden. Ik was er al achtergekomen dat we nog vier à vijf dagen achterliepen, maar we waren wel al één dag ingelopen,' vertelt Will verder.
Iedereen wacht of Halt iets te zeggen heeft en als dat niet het geval is ga ik verder. 'Op de tweede dag waren we het spoor even kwijtgeraakt, maar gelukkig vonden we hem al snel terug. Naarmate we verder van het kasteel vandaag geraakten, werden de sporen steeds duidelijker en op de derde dag hadden we al twee hele dagen goed gemaakt. Ook kwamen we erachter dat er nog iemand ontvoerd was, hoogstwaarschijnlijk een kind, dachten we op dat moment. Op de vijfde dag hadden we ook de laatste twee dagen ingelopen en die avond zijn Will en ik ook gaan spioneren bij het kamp van de bende.' Halt heeft nog steeds geen commentaar, wat Will en mij verbaast, en dan is het Wills beurt om verder te vertellen. 'Tess en ik gingen dus het kamp bespioneren en zo kwamen we erachter dan ze ook nog een meisje, die naar onze schatting niet ouder dan acht kon zijn, hadden ontvoerd. Tess had, laten we het zo zeggen, op de derde avond een kleine voorspelling gedaan wat deze mannen met jonge meisjes zouden doen en die was, tja, nogal uitgekomen.' 'Praat hij altijd zo in raadsels?' vraagt Crowley aan Halt. 'Soms,' antwoordt Halt en daarna tegen Will: 'wees wat duidelijker, wil je.' 'Tess,' mompelt Will en hij kijkt me aan. 'Jij was aan het vertellen,' zeg ik terug. 'Maar, Tessje,' mompelt Will weer en dan begint opeens te dagen wat hij bedoelt. 'Oh, ik snap het al. Je mag het best zeggen, Willie,' zeg ik met een oprechte glimlach. 'Nee, doe jij het maar zelf. Ik houd er niet van jou slecht neer te zetten,' zegt Will terug en hij slaat een arm om me heen. Nogmaals, mensen, mijn beste vriend is veel te lief voor me.
'Ik had dus op de derde avond mijn gedachten tegen Will en Arnaut uitgesproken. Ik dacht namelijk dat de bendeleden van die vieze mannen zouden zijn die niet met hun poten van kleine meisjes af konden blijven. Toen Will en ik dus aan het spioneren waren bij hun kamp, hebben ze Ciara, het zevenjarige meisje dat ze ook hadden ontvoerd, verkracht. Ik werd zo boos, woedend zelfs, dat ik ze allemaal een pijl door hun borst wilde jagen, maar gelukkig was Will er om me tegen te houden. We hadden namelijk eerst een beter plan nodig om Gil en Ciara te redden,' leg ik uit. De blik in de ogen van Halt, Pauline, Alyss, Crowley, heer Roderick, heer David en de baron is vol afschuw. 'Ik weet wel wat ik met die mannen had gedaan,' zegt baron Arald vol afkeer. 'Oh, wees maar niet bang, heer, die mannen leven niet meer,' zegt Arnaut. 'Allemaal?' vraagt Halt. 'Zeker weten. Dat is namelijk het punt waarop ik voor de tweede keer bijna de fout in ging, nou ja, eigenlijk ging ik gewoon de fout in,' antwoordt ik. Halt kijkt me vragend aan en ik begin het uit te leggen. 'We hadden een dag later een plan gemaakt om bij zonsopgang aan te vallen, maar de mannen nog wel de mogelijkheid te geven, zodat ze zich konden verdedigen. We weten dat ze het niet verdienden, maar mensen zomaar in hun slaap vermoorden, is niet iets dat wij doen. Alle drie waren we boos, maar ik kon gewoon niet meer helder nadenken van de woede en afkeer die ik jegens de bendeleden voelde. Het enige dat ik wilde, was ze allemaal vermoordde, maar gelukkig konden Arnaut en Will nog wel helder nadenken en zeiden dat we één iemand moesten laten leven om informatie uit te halen of er nog meer mensen waren dan alleen zij. Het is dat Will me wist wakker te schudden en tot me door wist te dringen, maar anders had ik, als ik de mogelijkheid had, iedereen doodgeschoten.'
Ik voel mijn wangen rood worden van schaamte en durf Halt niet aan te kijken. 'Het is niet erg, Tess, het laat maar weer eens zien hoe slecht je tegen onrecht kan. Ook al moet ik bekennen dat als je emoties je de baas worden, je nog wel eens in de problemen kan komen,' zegt Crowley met een vriendelijke glimlach. Halt zegt niks en zijn blik verraadt niets van zijn emoties. 'Om het verhaal af te maken. Met zonsopgang vielen we dus aan, maar ondanks dat we ze een kans hadden geven om zich te verdedigen, waren ze kansloos. Al snel hadden Tess en ik acht leden neergeschoten en had Arnaut er drie vermoord met zijn zwaard. Terwijl ik Ciara ging helpen, waren Arnaut en Tess informatie uit de leider, Terry, aan het halen. Het duurde niet heel lang, voordat Terry eerlijk vertelde dat zij de enige waren en toen heeft Tess hem doodgestoken. Gilan kwam niet veel later ook bij, hij was namelijk bewusteloos, en toen hebben we ze meegenomen naar ons kamp en hebben we Ciara teruggebracht naar haar huis,' eindigt Will het verhaal.
Voor iemand kan reageren, gaat de deur van het kantoor open en komt Gilan binnenlopen.
Hey, hier is een extra lang hoofdstuk. Ik ben van plan om na de geboorte van het kind van Halt en Pauline een tijdsprong van zeven jaar of zo te maken en dan vanaf daar verder te schrijven. Ik weet niet of jullie dat wat lijkt, dus laat maar in de reacties weten of jullie dat wat vinden. Er komt hopelijk snel weer een nieuw hoofdstuk aan. Tot dan!!
Xx deslimmenerd❤️❤️