De Grijze Jager ~ Niet Geschoten Is Altijd Mis (HERSCHREVEN)

Hoofdstuk 44 (nieuw)

Met één en al verbazing kijken Stefan, Storm, Will en ik Crowley aan. Halt, John (mentor Stefan) en Johannes (mentor Storm) lijken zich nergens druk om te maken, maar wij denken daar toch met zijn vieren heel anders over. Crowley loopt allemaal dingen op te noemen en vaak slaat hij dingen gewoon over door 'blablablabla' of 'enzovoort, enzovoort' te zeggen en we snappen er helemaal niks meer van. 'What the f*ck,' mompelt Will als ik mijn hoofd op zijn schouder leg. 'Ja, zeg dat wel,' fluister ik terug. We luisteren weer verder naar het verwarrende verhaal van onze commandant. 'Jullie hebben met goed gevolg alles afgelegd wat er af te leggen valt en zijn dus klaar om opgenomen te worden in de gelederen van de Grijze Jagers, als volwaardige leden van dit onvolprezen korps. Dus mag ik jullie hierbij benoemen tot volwaardige ledematen van het korps Grijze Jagers. Bij gratie van het gezag, mij verleend door blablablabla als commandant van genoemd korps en blablablabla enzovoorts en zo verder, nodig ik jelui uit om handen te schudden en daarmee is de kous wel af, dunkt me.'

Crowley raapt al zijn papieren bij elkaar en schudt ons alle vier de hand. Ik heb me nog nooit zo verward gevoeld en dat wilt heel wat zeggen. Will en ik waren namelijk de eerste dagen als leerlingen van Halt vaak verward door wat onze mentor ons steeds opdroeg om te doen. 'Was dat het?' Het is er bij Will en mij uit voordat we het zelf doorhebben en Halt geeft ons een opgetrokken wenkbrauw, maar zegt verder niks. Crowley kijkt ons verbaast aan en zegt: 'is er soms iets? Ben ik iets vergeten?' Will en ik kijken elkaar aan en weten beide niet wat we moeten zeggen. Crowley en Halt zeggen vaak dat wij onduidelijk zijn, maar zo onduidelijk als Crowley nu is, zijn wij nog nooit geweest. 'Oh ja, Jullie willen natuurlijk die zilveren dingetjes! Dat is waar ook, natuurlijk,' zegt Crowley, na even op zijn papieren te hebben gekeken, en hij geeft Halt, John en Johannes een teken dat het nu hun beurt is. 'Heren, geef deze vier hier hun ding maar,' zegt Crowley tegen ze. Halt loopt naar Will en mij toe. 'Ik snap er helemaal niks meer van, Willie,' zeg ik tegen mijn beste vriend, terwijl ik met nog steeds heel veel verbazing mijn haar opzij schuif, zodat Halt de zilveren ketting met het zilveren eikenblad om mijn nek kan hangen. 'Ik snap het ook niet meer. Mijn hoofd wilt niet meer meewerken, Tessje,' zegt Will, terwijl hij zijn hoofd van verbazing een paar keer schudt en Halt het zilveren insigne om zijn nek hangt.

We weten pas dat we in de maling zijn genomen als alle andere Jagers in actieve dienst tussen de bomen vandaan komen en keihard roepen: 'HOERA, HOERA, HOERA!' 'Ergens was dit te verwachten, maar ik had niks door,' zeg ik zuchtend tegen Will. Will knikt is instemmend en dan kijken we beiden met een boze blik naar Halt. 'Doen jullie dit bij iedereen?' vraagt Will. Halt glimlacht naar ons en knikt. 'Elke keer weer. Dan krijgen ze tenminste een laatste lesje in bescheidenheid. En elke nieuwe Grijze Jager moet ook een dure eed zweren dat hij of zij dat geheim nooit zal verklappen aan een leerling-Jager,' zegt Halt, maar een kans om antwoord te geven, krijg ik niet. Ik word opgetild en gezoend door Gilan en ik zoen hem terug, terwijl ik mijn benen om zijn heupen sla en mijn handen op zijn wangen leg. 'Ik ben zo trots op je, liefje!' Gilan zet me weer neer en slaat zijn armen stevig om me heen. Ik leun genietend tegen zijn borst aan en mompel een bedankje. Gilan drukt een kus op mijn voorhoofd en laat me dan los om Will in een knuffel te trekken. Ik krijg een knuffel van zowel Berrigan als Leander en de twee oudere Jagers feliciteren me uitbundig. Van meer collega's krijg ik een stevige handdruk of een knuffel en als ik ook Stefan en Storm gefeliciteerd heb en door de twee jaar oudere jongens terug gefeliciteerd ben, kijk ik recht in het gezicht van mijn mentor.

'Kom eens hier.' Halt wenkt Will en mij en tegelijk trekt hij ons tegen zich aan. Voor het eerst vanavond voel ik tranen in mijn ogen branden, omdat ik maar wat trots ben op Will en mezelf en ik nu pas besef dat ik gewoon een echte Grijze Jager ben. En nog wel eens de eerste vrouwelijke. 'Ik ben trots op jullie,' fluistert Halt, zodat alleen wij het horen. 'Bedankt, Halt,' mompelen Will en ik terug en dan laten we hem los. Will en ik kijken elkaar aan en vliegen elkaar in de armen. 'Het is ons gelukt, Tessje!' zegt Will en zijn tranen maken natte plekken op mijn schouder. 'Ja, Willie, het is ons gelukt!' snik ik blij terug en we houden elkaar stevig vast. Halt en Gilan staan achter Will en ze kijken glimlachend naar ons. Will en ik laten elkaar pas los als Crowley roept: 'aan tafel!!'