De Grijze Jager ~ Niet Geschoten Is Altijd Mis (HERSCHREVEN)

Hoofdstuk 47 (nieuw)

'Waar is ons favoriete nichtje?' roepen Will en ik door het appartement van Halt en Pauline. Pauline kijkt ons glimlachend aan en Halt rolt alleen met zijn ogen. Voor we het weten, gaat de deur van één van de slaapkamers open en vliegt er een zevenjarige meisje me in de armen. 'Tess!' roept Mia vrolijk, terwijl ik haar optil en ronddraai. Ik druk glimlachend een kus op haar wang en vraag dan grijnzend: 'hoe is het met mijn favoriete nichtje?' In de afgelopen zeven jaar zijn Will en ik beide nogal erg gesteld geraakt op het dochtertje van onze mentor en zijn vrouw. 'Goed hoor! Hoe is het met jou?' zegt Mia nog steeds heel vrolijk. 'Nu ik jou zie, is het helemaal goed,' zeg ik lachend en ik zet haar weer neer. Nu vliegt Mia Will in de armen. Will knuffelt haar stevig en klets even met haar. 'Doen jullie wel voorzichtig? We willen haar straks wel weer helemaal terug,' zegt Halt en dat levert hem een tik van Pauline op. Will zet Mia weer neer en samen beginnen we te lachen. 'Fijn dat je ons nog steeds niet vertrouwt met je dochter, Halt,' zegt Will grijnzend. 'Let alsjeblieft niet op hem. Hij is een sukkel,' zegt Pauline en Halt geeft haar een beledigende blik. 'Dat is niet aardig,' zegt Halt. 'Het is wel waar, papa,' grijnst Mia.

Will en ik beginnen nog harder te lachen en Pauline moet moeite doen om haar lach in te houden. 'Waarom kies je altijd hun kant, Mia?' vraagt Halt verontwaardigd. 'Omdat Tess en Will heel lief zijn en jij ze pest,' antwoordt Mia. 'Kijk, iemand die het snapt,' zeg ik lachend en ik geef Mia knipogend een high five. Jammer voor Halt kan hij tegenover zijn dochter zijn verontwaardiging niet lang volhouden en binnen de kortste keren, heeft hij haar in een stevige knuffel getrokken. 'Als het goed is, is de vergadering na anderhalf uur klaar. Komen jullie dan hierheen en eten jullie mee?' zegt Pauline en ze kijkt ons vragend aan. Will en ik kijken elkaar even aan en knikken dan. 'Klinkt goed,' zegt Will glimlachend. Als Halt Mia eindelijk heeft losgelaten, neemt Pauline nog afscheid van haar dochter en dan verlaten we alle vijf het appartement. Halt en Pauline gaan naar een vergadering met baron Arald, heer Roderick, Alyss en nog wat mensen. Eigenlijk zouden wij er ook bij moeten zijn, maar Pauline en Halt hebben liever niet dat een bediende op Mia past terwijl ze er niet zijn, dus doen Will en ik dat altijd samen. Wij hebben er geen problemen mee, want die vergaderingen zijn vaak toch onwijs saai. En bovendien is dingen met Mia doen vele malen leuker.

Met Mia tussen ons in lopen we de donjon uit richting de stallen. Meteen als we bij de stal van Trek en Bumper aankomen, begint Mia ze blij te aaien. Trek en Bumper genieten er van. Beide paardjes zijn ook erg gesteld op het zevenjarige meisje. 'Bij wie wil je voorop, Mia?' vraag ik, terwijl Will en ik onze paarden opzadelen. 'Mag ik nu bij jou, Will? De laatste keer zat ik namelijk hij Tess,' vraagt Mia en ze kijkt Will aan. 'Tuurlijk! Dat hoef je toch helemaal niet te vragen, gekkie,' antwoordt Will en hij geeft haar een aai over haar bol. Mia glimlacht even een tikkeltje verlegen en wij gaan lachend door met het opzadelen. Zodra dat klaar is, lopen we met Trek en Bumper aan de teugel richting het voorhof. Daar aangekomen stijgt Will op en til ik Mia op, zodat ik haar bij Will voorop kan zetten. Daarna stap ik zelf op Bumper en rijden we in stap naar de ophaalbrug. De wachters zeggen ons gedag en als we de ophaalbrug over zijn, rijden we in een rustige draf richting het huisje in het bos. Normaal hadden Will en ik een wedstrijdje gedaan wie het snelst bij het huisje aankomt, maar nu met Mia doen we toch wat voorzichtiger. We willen namelijk niet dat we haar gewond terug moeten brengen bij Halt en Pauline.

Op de open plek aangekomen, stappen Will en ik af en daarna tilt Will Mia van Trek. 'Gaan jullie maar alvast naar binnen, dan zadel ik de paarden af,' zeg ik. 'Weet je het zeker, Tess?' Vragend kijkt Will me aan en ik knik lachend. 'Tuurlijk, Willie,' grijns ik. 'Nou, goed dan, Tessje, ik zet alvast koffie,' lacht Will terug en dan pakt hij Mia's hand vast en lopen ze samen de veranda op. Ik leid Trek en Bumper richting de stal achter het huisje en begin ze daar af te zadelen en droog te wrijven met stro. Ook vul ik de drinkbak bij met vers water en geef ik ze allebei een appel die ze met veel gesmak opeten. Als er niks meer te doen is bij de paarden, loop ik de stal weer uit en loop de open plek weer op. Meteen loop ik het trappetje van de veranda op en open ik de deur van ons huisje. Will en Mia zitten aan de eettafel en Will zit lachend te luisteren naar een verhaal dat het meisje vertelt. Ze kijken even mijn richting op als ik net binnenkom, maar al snel zit Mia weer verder te vertellen. Met één oor luister ik ook mee, terwijl ik mijn mantel aan één van de haakjes achter de deur hang. Onze bogen hadden we niet meegenomen, dus die hangen er nog netjes, evenals onze pijlenkokers.

Grijnzend om het verhaal van Mia, die gaat over hoe ze Halt in de maling heeft genomen, neem ik plaats naast Will en meteen staat er een dampende kop met het lekkerste drankje van de wereld voor mijn neus. 'Ik heb er extra veel honing in gedaan,' fluistert Will glimlachend in mijn oor. 'Thanks,' fluister ik terug, ook met een glimlach op mijn gezicht. Terwijl we beiden genieten van de heerlijke kop koffie, luisteren we verder naar het verhaal van Mia en als ze klaar is, kijkt ze ons met een blik aan die Will en ik beide heel goed herkennen. Een blik die ons vertelt dat ze iets in gedachten heeft om te doen. 'Wat wil je gaan doen, Mia?' vraagt Will lachend. 'Kunnen we alsjeblieft verstoppertje spelen?' vraagt Mia en ze kijkt ons met een hoopvolle blik aan. Will en ik kijken elkaar aan en hebben geluidloos een gesprek. 'Oké, maar je mag je alleen op de open plek verstoppen en niet verder dan een meter in het bos hieromheen, afgesproken?' zeg ik en meteen knikt het zevenjarige meisje. 'Mag ik me als eerste verstoppen?' Mia kijkt ons weer hoopvol aan en Will en ik knikken lachend. 'Ja, dat mag. Wij tellen tot honderd en komen je dan zoeken,' zegt Will.

Voor we het weten is Mia al de deur uitgerend. 'Waarop zullen we wedden dat ik haar als eerste vind?' zeg ik grijnzend tegen Will. 'Oh, Tessje, jij gaat haar echt niet als eerste vinden. De Willmaster gaat dan doen,' grijnst Will terug. 'En wie mag die 'Willmaster' dan zijn?' vraag ik en beledigd kijkt Will me aan. 'Ik, of course,' zegt Will en ik kijk hem hoofdschuddend aan. 'Ik gaf je nog een kans, Willie, maar nu je met deze naam bent gekomen, geef ik je een kans van 0%,' zeg ik en ik duik snel weg voor een klap van Will. Nu hij lucht slaat in plaats van mij, valt hij bijna van zijn stoel en ik schiet in de lach. 'Wacht maar, Tess Verdrag, wacht maar,' zegt Will nep-dreigend. 'Waarop wachten? Totdat jij gaat inzien dat ik veel beter in zoeken ben dan jij? Dan hoef ik niet heel lang te wachten hoor,' zeg ik lachend. Will rolt zijn ogen en staat dan op. 'Dan zal je nog verbaast zijn als straks ik degene ben die Mia als eerste vind.' Het is duidelijk dat Will me uitdaagt voor een wedstrijdje. 'We zullen het zien, Willie. Ik wens je in ieder geval succes,' zeg ik knipogend. 'Ik jou niet,' zegt Will en met dat rent hij de deur uit. 'Klein kind,' mompel ik en dan ren ook ik de deur uit.

Ik heb jullie veel te lang laten wachten, maar hier is eindelijk een nieuw hoofdstuk en zoals aangekondigd zeven jaar later. Ik probeer zo snel mogelijk een nieuw hoofdstuk te schrijven, maar het kan misschien heel eventjes duren. Tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️