De Grijze Jager ~ Niet Geschoten Is Altijd Mis (HERSCHREVEN)

Hoofdstuk 41 (nieuw)

Na de twee vrije dagen, die Will en ik samen met Gilan, Alyss en Arnaut hadden besteed en aan het rapport, was het weer even wennen om te moeten trainen. De drie weken daarvoor hadden we wel gewerkt aan onze vaardigheden, maar daar ging het echt om leven of dood, een situatie die Will en ik al vaker hebben meegemaakt dan ons lief is. Tijdens de trainingen met Halt trainen we natuurlijk voor zulk soort situaties als met Gilan, Ciara en de bende, maar het is toch een stuk anders dan in het echt. Het was dan ook bijna raar om terug te vallen in het ritme die we voor het hele gebeuren hadden. Gilan en Arnaut waren na vier dagen vertrokken: Gilan naar Wetborg en Arnaut naar Araluen. Het afscheidnemen was niet echt leuk, maar Halt wist Will en mij snel op andere gedachtes te brengen door ons op te zadelen met trainingen en allemaal tactische opdrachten.

Het is nu drie maanden verder en over iets meer dan twee maanden is de jaarlijkse bijeenkomst en moeten Will en ik onze laatste en belangrijkste examens gaan doen. De trainingen gaan gewoon goed, maar Will en ik zitten beide een beetje met de gedachten dat we het nog niet aankunnen zonder Halt. We blijven dan wel hier in Redmont, als we afstuderen, maar Halt zal er niet de hele tijd meer zijn om ons te corrigeren als we iets fout hebben gedaan. Ik denk ook dat het commentaar van Halt, terwijl we vertelden hoe we de zaak met de bende hadden aangepakt, ons beiden de bevestiging heeft gegeven dat we er nog niet echt klaar voor zijn, ook al hebben we het uiteindelijk wel opgelost. Gilan heeft ons dan wel verteld dat iedere leerling-Jager dat gevoel in de laatste maanden voor zijn, of in mijn geval haar, examen heeft, maar volgens mij is het gevoel bij Will en mij veel sterker dan dat alle leerling-Jagers hebben of hebben gehad. Hoogstwaarschijnlijk komt dat doordat Halt ons mentor is en hij een legende in het land en al helemaal in het korps is. We hebben het in ieder geval even wat lastiger en dat proberen we Halt zo min mogelijk te laten merken, ook al heb ik wel het gevoel dat hij wat doorheeft.

'Will, we kunnen ontbijten,' zeg ik, terwijl ik twee borden met ei en spek op tafel neerzet bij het brood, de jam, de koffiepot en de honing. Will stopt met het spelen op zijn mandola en komt tegenover mij aan tafel zitten. We praten eerst even over dat we niet hadden verwacht dat ons, waarschijnlijke, laatste jaar bij Halt in de leer zo vol met heftige emoties en gevoelens zou zitten. Daarna gaan we op één wat vrolijker onderwerp over. 'Waar ben je nou al een tijdje mee bezig? Ik zie je namelijk de hele tijd schrijven op een stuk perkament, terwijl je af en toe iets speelt op je mandola,' zeg ik en ik kijk mijn beste vriend vragend aan. Een grijns komt op zijn gezicht. 'Ik ben bezig met een nummer,' zegt Will. 'Een eigen nummer?' vraag ik en Will knikt enthousiast. 'Nou, het is een parodie op Oude Jan Rook,' zegt Will. Nu begin ik echt nieuwsgierig te worden. Oude Jan Rook is een nummer over een vieze, oude herder die zich nooit waste en altijd bij de geiten sliep om zichzelf warm te houden. Ik vraag me af waar zijn parodie over gaat. 'En, hoe heet het nummer nu dan?' vraag ik geïnteresseerd. Wills grijns wordt alleen maar groter en terwijl ik een slok koffie neem, zegt hij:' het nummer heet Grauwbaard Halt!' Ik spuug mijn slok koffie uit over mijn ei en spek en val bijna van mijn stoel van het lachen. 'Dit klinkt nu al geniaal. Ik wil wel eens weten wat je over onze leuke mentor hebt geschreven. Laat horen!' zeg ik enthousiast als ik ben uitgelachen.

Will kijkt me lachend aan en staat dan op van de tafel om zijn mandola en tekst te pakken. Met de tekst op de eettafel en de mandola in zijn hand begint hij de intro van het nummer. Ik leun achterover tegen de rugleuning van de stoel, wachtend tot Will begint met zingen. 'Nou, hier komt die hoor, Tessje!' zegt Will en de grijns op zijn gezicht groeit alleen maar. Ik val bijna van mijn stoel af van het lachen en bij het derde en laatste couplet lopen de tranen over mijn wangen en snik ik zo hard van het lachen dat het kijkt alsof ik huil.

Grauwbaard Halt slaapt naast zijn geit,
Zo wordt in het land verteld.
Voor sokken wassen heeft hij geen tijd,
Dus stinken doet hij wel!
Grauwbaard Halt het gaat je goed,
Het gaat je goed, hoezee!
Grauwbaard Halt, het ga je goed,
Ik zwaai je wel tabee!

Will begint hard te lachen, hoogstwaarschijnlijk door hoe ik eruit zie, als hij klaar is met spelen. 'Oh, Willie, dit kan echt niet, maar het is zó goed!' snik ik en ik probeer de tranen van mijn wangen te vegen. Het heeft weinig nut, want een paar tellen later zijn mijn wangen toch weer nat. Het is even geleden dat ik zo hard gelachen heb om iets, dat ik keihard stond te janken. 'Bedankt, bedankt,' zegt Will en hij buigt voor een onzichtbaar publiek en natuurlijk mij. De tranen van het lachen zijn na even opgehouden, maar ik merk wel dat ik in een erg melige bui ben. Voor Will geldt hetzelfde. 'Dit moet je op de bijeenkomst sowieso aan Crowley en Gil laten horen. Zij gaan dit ook geweldig vinden,' zeg ik en Will knikt lachend. 'Dat was ik wel van plan, ja,' antwoordt hij. Samen lachen we even en dan horen we een paard hinniken en Trek en Bumper die het terugdoen. 'Daar zal je Halt hebben en, tja...' zeg ik en samen kijken we lachend naar ons ontbijt dat nog volledig op tafel staat. We beginnen te eten en je zou verwachten dat ei en spek met zoete koffie niet lekker is, maar het valt me mee. Ik zou het niet echt zo gaan eten, maar voor één keer kan het wel.

Will en ik kijken beide richting de deur als hij opengaat en Halt binnenstapt. 'Goedmorgen, Grauwbaard Halt,' zeg ik grijnzend. Halt trekt een wenkbrauw op en kijkt me raar aan. Will stikt bijna in zijn hap en hij begint lachend te hoesten. 'Doe nou niet, Tessje,' lacht hij. Halt schudt even zijn hoofd en sluit zijn ogen vermoeid. Halt vindt Will en mij nogal vaak vermoeiend, maar dat wisten jullie natuurlijk al. 'Had ik niet gezegd dat jullie al moesten trainen als ik aankwam?' vraagt Halt en hij kijkt ons aan, nog steeds met één wenkbrauw opgetrokken. 'Ja, maar het ontbijt verliep iets anders dan gepland,' zeg ik en Will en ik schieten weer in de lach. Halt, die duidelijk doorheeft dat er iets is, kijkt ons met een hele rare blik aan. 'Voor de draad ermee! Wat is er?' zegt Halt geïrriteerd, als Will en ik blijven lachen en elkaar bepaalde blikken geven. 'Tess en ik hebben gewoon heel hard moeten lachen om iets en Tess moest zelfs zo erg lachen dat ze heel hard begon te huilen van het lachen,' legt Will uit, maar Halt is daar niet tevreden mee. 'Waarom? Waarom moesten jullie zo lachen?' vraagt hij. 'Dat wil je niet weten, Halt, echt niet,' verzeker ik hem, maar Halt trekt zich niets aan van mijn waarschuwing. Hij kijkt Will doordringend aan, maar die geeft geen kik. Wel probeert hij zijn lach in te houden, maar het gaat niet zo best en daardoor moet ik ook weer lachen. 'Gaan jullie nog antwoord geven of wachten jullie totdat een paard kan vliegen?' Halt kijkt van Will naar mij en weer terug. 'Nou ja, ik weet niet of je het nummer Grauwbaard Halt kent, maar het is vanaf nu mijn favoriete nummer,' zeg ik grijzend. Halt trekt zijn wenkbrauw gevaarlijk ver omhoog. 'Grauwbaard Halt?! Gaat dat over mij?' 'Jazeker, een parodie op Oude Jan Rook. Leuk toch?' antwoord ik weer en Will duwt zijn lippen stevig op elkaar om niet weer in lachen uit te barsten.

Halt denkt daar anders ietsjes anders over. 'Wie heeft dat nummer gemaakt?' vraagt hij en als Will en ik wat blikken wisselen, begrijpt Halt wat er aan de hand is. 'Jij?! Heb jij dat nummer gemaakt?!' Halt wijst met een beschuldigende vinger richting Will en diens wangen worden knalrood. Ik val letterlijk van mijn stoel van het lachen en op de grond gier ik het uit. 'Het is een goed nummer! Het is zo'n goed nummer,' hik ik lachend. Will zet zijn schaamte opzij en begint ook te lachen. 'Ik word zo moe van jullie twee. Ik heb koffie nodig,' mompelt Halt en terwijl Will en ik nog harder beginnen te lachen, schenkt Halt koffie voor zichzelf in. Langzaamaan beginnen Will en ik weer rustig te worden en als we uitgelachen zijn, kijkt Halt Will boos aan. 'Ik weet niet wat je over me het geschreven, maar ik hoef het ook niet te weten. Het enige dat ik wil, is dat je het nummer aan niemand laat horen, begrepen?' zegt Halt en Will knikt gedwee. 'Is goed, Halt, ik zal het nummer alleen elke ochtend voor Tess spelen en zal het nog een keertje extra doen als jij er bent,' zegt Will grijnzend. Halt wilt goedkeurend knikken, maar zijn borstelige wenkbrauwen trekken boos samen als hij hoort wat Will eigenlijk zegt. Voor hij wat kan zeggen, zegt Will al: 'grapje, Halt.' Uit zijn mondhoeken mompelt hij tegen mij: 'echt niet!' We grijnzen even naar elkaar en Halt zucht diep. 'Laat de resten van jullie ontbijt maar staan, dat ruimen jullie straks maar op. Jullie moeten nu maar eens gaan trainen, dus maak je klaar voor wat kilometers hardlopen,' zegt Halt en hij grijnst gemeen. 'Dat zullen er meer worden dan normaal.' Will en ik zuchtend diep, maar beginnen dan ook gemeen te grijnzen. 'Oké, Grauwbaard Halt,' zeggen we tegelijkertijd en dan lopen we snel en lachend naar buiten, Halt vermoeid achterlatend in het huis.

Jongens, ik kon het niet laten. Grauwbaard Halt is zo geweldig en ik ga elke keer helemaal stuk als ik dat stukje erover uit boek 5 lees. Ik heb het echt heel druk met school op dit moment, maar ik probeer zoveel mogelijk te schrijven als mogelijk is. Het spijt me dan ook alvast als het eventjes duurt, totdat er een nieuw hoofdstuk online komt. Tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️