« មានរឿងអីក៏និយាយឲលឿនមក »Jungkook យកអណ្ដាតទល់ថ្ពាល់សួរទាំងមុខក្រម៉ូវដែលខុសគ្នាពេលនិយាយជាមួយថេហ្យុងឆ្ងាយណាស់
« យប់ទៅក្លឹបអត់ »គ្រាន់តែសំណួរនេះហើយរាងក្រាស់ចងើតែលើកជើងធាក់ទម្លាក់ពីកៅអីទេ ស្មានថាជារឿងសំខាន់បែរជានិយាយរឿងអត់ប្រយោេជន៍ទាំងនេះទៅវិញ ដឹងចឹងមិនខំចាំស្ដាប់ទេ
« អាចង្រៃយើងស្មានតែរឿងអី ឯងធ្វើឲ្យយើងខាតពេលណាស់ »
« ឯងប្លែកណាស់ដឹងទេ យើងគ្រាន់តែចង់មានគ្នាដើរញ៉ែស្រីដូចមុន »យ៉ុនហ្គី និយាយឡើងទាំងមុខស្អុយព្រោះគេប្រហែលបាត់បង់ដៃគូរផឹកសីុ ញ៉ែស្រីដូចមុនសោះហើយ
« ចង់ធ្វើអីក៏ទៅម្នាក់ឯងទៅយើងពេលនៅកែខ្លួនហើយ »ជុងហ្គុក បន្កឺឡើងទាំងមានមោទភាពលើខ្លួនឯងជាខ្លាំងព្រោះតែពីពេលនេះទៅគេកែខ្លួនហើយ កែខ្លួនដើម្បីថេហ៍ម្ចាស់ចិត្តតែម្នាក់គត់
« អូហូ អាប្រុសស្មោះស្នេហ៍ »នាយជាមិត្តអស់និងសរសើរមិនបានមិនជឿទាល់តែសោះថាជុងហ្គ៧កគេកែប្រែខ្លួនឯងដលើម្លឹងដើម្បីមនុស្សដែលគេស្រលាញ់នៅឡើយតែនាយដែលមិនទាន់ជួបមនុស្សពិតប្រាកដជាមួយនាយ មិនមែននាយជាមនុស្សបែបនេះទេតែមកពីគេខ្លាចស្នេហាទើបធ្វើឲគេក្លាយជាប្រភេទមនុស្សបែបនេះ
« ក៏គ្រាន់បើជាងព្រាននារីមុខពីឯងដែល »
« យើងមានការតិចទៅហើយវើយ »
« ទៅណាក៏ទៅៗ »មិមប្រាប់ក៏នាយទាយដេងហើយថាអាមិត្តម្នាក់នេះទៅណានោះ មិនមានអ្វីក្រៅពីរទៅញ៉ែក្រមុំៗនៅអគារA ទេព្រោះល្បីថាសិស្សស្រីចូលថ្មីនោះស្អាតណាស់ប៉ុន្តគ្មានចំណូលចិត្តនោះទេ
« ទៅរកអូនថេហ៍វិញ »គិតហើយក៏ញញឹមសប្បាយអរ និងរត់ទៅបណ្ណាល័យទៅជួបសំណព្វចិត្តគេអី បែកតែប៉ុន្មានាទីគេនឹកចង់ដាច់ខ្យល់ទៅហើយ
#បណ្ណាល័យ
« ថេហ៍ៗបងមកហើយ »គ្រាន់តែមកដល់នាយស្រែកលាន់លឺពេញបណ្ណាល័យធ្វើឲសិស្សដែលអានសៀភៅនៅក្នុងនោះមើលមុខព្រៀត ថេហ្យុងឃើញបែបនេះក៏ស្ទុះទៅខ្ទបើមាតើជុងហ្គុកហើយក៏ទាញរាងក្រាស់ឲមកកន្លែងខ្លួនដែលមានជីមីននៅទីនោះដូចគ្នា
« ន៎ែ លោកស្រែកខ្លាំងម្លេះទីនេះជាបណ្ណាល័យណា »ថេហ្យុង ខ្សឹបប្រាប់តិចព្រោះរាងក្រាសើមាត់លឺៗឡើងផ្អើលមនុស្សអស់ទៅហើយមិគគេភ័យមិនស្ទើរនិងសម្រែករបស់នាយដែល
« អូ បងភ្លេច »រាងក្រាស់អេសក្បាលតិចៗនិយាយទាំងខ្មាស់អៀនក្នុងចិត្តខ្លាចតែថេហ៍ខឹងផងក៏មិនដឹង មិញបើថេហ៍មិប្រាប់ទេគេប្រហែលជាត្រូវគេទាត់ចេញក្រៅមិនខានទេ តែមិញគេពិតជាភ្លរចខ្លួនពិតមែនក្នុងខួរក្បាលគេមានតែថេហ្យុងទេញេមិនបានយលចិត្តទុកដាក់និងរឿងនេះនោះទេ
« ថេហ៍យើងទៅថ្នាក់មុនហើយ »ជីមីន ស្មើរខ្លួនចេញព្រោះមិនចង់រំខានគេសាសងគ្នាណាមួយជុងហ្គុកសម្លក់គេចង់លៀនភ្នែកទៅហើយ ចឹងខ្ជិលនៅណាស់ខ្លាចត្រូវអាបងមហាលចង្រៃកាត់ជាចម្រៀក់ៗបោះចោលចូលទន្លេរចប់មិនខានទេ
« អេ ជីមីនកុំទាន់... »ថេហ្យុង គេចង់ឃាត់មិត្តតែជីមីនរត់ចេញបាត់ទៅហើយ គេមិនចង់នៅតែពីរជុងហ្គុកទេព្រោះនាយបន្លំគេរហូតគេពិបាកទប់ទល់និងនាយណាស់
« លោកនេះពិតជារំខានមែន »ថេហ្យុង ក្រវីក្បាលឯរាងក្រាស់គិតតែញញឹមធ្បើឲថេហ្យុងមិនយល់ពីប្រុសម្នាក់នេះ គេថាឲប៉ុន្នឹងហើយនៅញញឹមចេញទៀត។ ថេហ្យុងគេខ្ចិលនិយាច្រើនក៏បន្តដើររកសៀវភៅដែលគេត្រូវការព្រោះរកយូរហើយមិនឃើញទាល់តែសោះ
« ថេហ៍ទៅណានិង »ជុងហ្គុក សួរហើយក៏ដើរទៅតាមនាយតូចដែលកំពុងកកាយរកសៀវភៅរកអ្វីមួយ
« ខ្ញុំរកសៀវភៅមួយក្បាលតែរកមិនឃើញសោះ »
« សៀវភៅអី?? ចាំបងជួយរក »នេះជាពេលសន្សំពិន្ទុគេគួរតែយកឪកាសទាំងនេះមកធ្វើជាប្រយោជន៍ដើម្បីយកចិត្តនាយតូច បើថាពិបាកញ៉ែពេកមានតែវិធីតែមួយគត់គឺរំលោភ
« សៀវភៅទាក់ទងនិងការពិសោធន៍របស់សាស្រ្តាចារ្យម្នាក់ខ្ញុំភ្លេចបាត់ហើយ »
« ទីនេះគ្មានទេ »ជុងហ្គុក លឺបែបនគរក៏ដឹងបាត់ទៅហើយថាជាសៀវភៅអ្វី ទើបនាយចាប់ផ្ដើមជួយរកតែដូចរកមិនឃើញទាល់តែសោះទាំងដែលគេទើបតែឃើញវាដោយចៃដន្យនៅម្សិលមិញសោះ។ រកចុះឡើងជុងហ្គុកក៏រកវាឃើញ
« អេ!! ខ្ញុំរកឃើញអា៎ »នាយមិនប្រយ័ត្នក៏ជំពប់ជើងដួលទៅលើនាយតូចហើយក៏ជ្រុលមាត់ទៅថើបថ្ពាល់ថេហ្យុងមួយខ្សឺតថោយចៃដន្យឯក្នុងចិតហតនេះរំភើបឡើងគាំងទៅហើយ ឯថេហ្យុងគេមិនដឹងនោះទេថាជុងហ្គុកបានថើបគេនោះព្រោះនាយដួលទ្រោមមកលើគេភ្លាមៗពេក
« លោកៗយ៉ាងមិចហើយ »
« ថេហ៍មិចក៏អូនស្អាតម៉្លេះ »រាងក្រាស់និយាយឡើងទាំងសប្បាយវិត្តដល់ថ្នាក់សន្លប់បាត់មួយរំពេចព្រោះតែរំភើបជាខ្លាំង មិនងាយឯណាបានថើបកូនកម្លោះគរនោះបាត់ថើបម្ដងឡើងគាំងដួលសន្លប់ហើយ ឯថេហ្យុងនេះស្លន់ស្លើរមិនស្ទើរនោះទេពេលឃើញរាក្រាស់សន្លប់ភ្លឆមៗបែបនេះ រកធ្វើអីមិនត្រូវទាល់តែសោះ
« អេJungkookមិចក៏សុខគេសន្លប់ចឹង »ថេហ្យុង ទះមុខនាយតិចៗក្រែង ល ដឹងខ្លួនតែវាមិនបានផលនោះទេ ទើបនាយតូចស្រែកហៅសិស្សផ្សេងទៀតឲមកជួយគ្រាយកនាយទៅបន្ទប់ពេទ្យ
« ខ្ញុំមិនស្មានសោះថាខ្ញុំជាចំណែកលើស ខ្ញុំគួរឲតែដូរសាលាទេកុំឲធ្វើជាជនទីបីរំខានគេឯង »ជីមីន ដើរបណ្ដើររអ៊ូរទម្លាក់ឯងបណ្ដើរ មិនដែលថាលើកណាគេមិនដេញចេញនោះទេ
« ខ្ញុំមិនគួរជាប់សាច់ឈាមជាមួយគាត់សោះ »នាយតូចក្រវីក្បាលតតាច់ៗ ព្រោះគេមិនគួរជាប់សាច់ឈាមនិងបងប្រុសម្នាក់នា អត់បានការហើយនៅមកញ៉ែគ្នាមុខគេទៀត ក៏ដឹងថាទ្រូងនេះវាគ្រាំគ្រា
« អួយ ដើរមិនមើល... »ជីមីន ស្រែកឡើងនៅពេលដែលក្បាលរបស់ខ្លួនវិលនិងអ្វីមួយធំស្ទើរតែឬធ្លាយខួរ ហើយក៏ងើយមុខសម្កឹងមើលថាអ្នកណាដើរមិនមើលទេអីនតែក៏ភ្ងាក់ផ្អើលមិនស្ទើរដែលនៅពេលដែលអ្នកដែលបុកខ្លួនគឹជាអាបិុសរស្លេកដូចខ្មោចទឹក ហើយក៏លើកដៃខ្ទប់មាត់
« ឯងនិងហើយដើរមិនមើលនោះ »យ៉ុនហ្គី និយាយទៅវិញទាំងមុខស្មើ ដើរមុខបុកគេហើយនៅមិចោទថាគេដើរបុកវិញទៀត បែបនិងអីចង់តែចាប់ច្រកបាវយកទៅបណ្ដែកទឹកទេ
« ស៊យមែនហើយ »ជីមីន រអ៊ូតិចៗម្នាក់ឯងហើយក៏ដើតចេញហួសរាងក្រាស់ទាំងមុខក្រម៉ូវព្រោះទើបតែមួលម៉ៅមិនទាន់បាត់ផងបែរជាមកដើរបុកនិងអាបិុនេះទៀត ចំជាស៊យមែនហើយ មិនកើតទេៗគួរតឬទៅស្រោចទឹកម្ដងទើបបាន ព្រោះអាភាពស៊យនេះវាអន្តបាទណាស់
« ចង់ទៅណា »រាងក្រាស់ចាប់ដៃជាប់និងទាញឲមកឈរទល់មុខនាយ គិតឬថានាយឲទៅស្រួលៗវាមិនងាយទេគេត្រូវការនាយតូវឲធ្វើរឿងមួយដែលរាងតូចបានសន្យាជាមួយគេពីម្សិលមិញ
« ទៅថ្នាក់នោះអី »
« ឯងភ្លេចហើយហេសថានិងទៅដេតជាមួយខ្ញុំ »យ៉ុនហ្គី រំលឹកឡើងធ្វើឲជីមីនបើកភ្នែកធំៗ ភ្លេចឲឈឹងពីរឿងតែគេមិនបានចង់ទៅជាមួយនាយកទេ គេគ្រាន់តែនិយាយឲបានៗនោះទេ តែពេលនេះត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចហើយអាបិុមុខ ស នេះចង់ទៅទាំងជាប់ម៉ោងកំពុងរៀនចឹងមែនទេ
« តែនេះជាម៉ោងរៀន »ជីមីន ប្រកែកឡើងមិនព្រមទៅ ណាមួយគេជាប់រៀនពិតមែនគេមិនចង់គេចម៉ោងរៀនទេខ្លាចថាលោកប៉ានិងបន្ទោស
« យើងមិនខ្វល់ទេមោ »រាងក្រាស់ និយាយរួចក៏ទាញអូសនាយតូចទៅទាំងច្រងេងច្រងាងព្រោះតែជីមីនគរមោនចង់ទៅតឬក៏ត្រូវយ៉ុនហ្គីចាប់លីលើស្មាហើយដាក់ចូលឡានដោយមិនខ្វល់ពីនាយតូចដែលខំវៃផងអីផងតែវាមិនស្គៀសាច់រាងក្រាស់បន្តិចទេ
TO BECONTINUE