Selaaam
Medyadaki şarkı için krlyirem teşekkürleer.
İyi okumalar ^^
Gözlerimi saçlarımın okşanmasıyla açtım. Uyumamış mıydı? Göğsünden kalkıp yatağa oturdum.
"Günaydın manit!"
Evet, evet bunu ben dedim. Odunluğum tutmuştu. Evran gülümsedi.
"Gün aydı Merida."
Ona kocaman gülümseyip telefonuma baktım. Saat halâ erkendi.
Evran elimi tutup beni yataktan kaldırdı. Odadan çıkıp mutfağa gelmiştik. Belimden kaldırdığında tezgaha oturdum. Dudaklarıma kısa bir öpücük bırakıp geri çekilirken Esra D.'nin sesini duyduk.
"Ay bundan sonra mutfağa kapıyı çalarak gireceğim!"
Mutfağa girip bizi ikinci kez basan Esra D. gerçek değil. Hayır gerçek değil. O sırada Esra D;
"Ben kaçtım. Siz devam edin!"
Ciddi ciddi evden çıkıp gitmişti. Çok tuhaf hareketlerin var Esra D.
Evran kafasını onaylamaz biçimde sallayıp kahvaltı hazırlamaya başlayacakken onu durdurdum.
"Sonra yaparız sevgilim. Canım bir şey istemiyor."
Evran tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.
"Olmaz Merida."
Tezgahtan atlayacakken Evran yardımıma koştu.
"Olur, olur. Hadi biz de gidelim."
Elinden tutup mutfaktan çıkardım. Dış kapıdan çıktığımızda bahçeye masa hazırlanıyordu. Aras kendi evlerinden çıkıp yanımıza geldi.
"Günaydın pis aşk böcükleri!"
Elimi omzuna attım.
"Günaydın pis Aras!"
Evran, evden çıkan Ferkan abimin yanına gitmeden alnımdan öptü. Ben ona gülümserken Ferkan abim sinirlenmeye başlamıştı bile.
Aras bana döndü.
"Gezelim mi bugün biraz."
Kafamla onayladım.
"Ben bir abime bakayım."
İçeri girerken Ferkan abime sarıldım.
"Günaydın abiciğim."
Saçlarımı öpüp mırıldandı.
"Günaydın küçüğüm."
Ondan ayrıldım. Evranla ikisine bir bakış atıp içeri geçtim. Esra D. annemlere heyecanla bir şeyler anlatıyordu. Tabi ki konu bizdik. Esra D.'nin tek odağı.
Beni görünce parmağıyla gel işareti yaptı. Gözlerimi büyütüp kolumu tuttum.
"Ah! Ağrım var. Ben abime gidiyorum."
Benim bu halime gülerlerken koşturarak merdivenden çıktım. Esra D. arkamdan söyleniyordu.
"Neden daha dışa dönük yapmadınız ki Bilgen? Azıcık özenin ayol şu çocuklara."
Dışa dönük de olsam sana anlatmazdım Esra D. Senin iyiliğin için yani.
Abim benim odamdaydı. Pansuman malzemelerini çıkarıyordu.
"Günaydın hayatım!"
Abim gülümseyip bana sarıldı.
"Günaydın Feza'm."
Koltuğa oturduğumuzda kolumdaki sargıyı açtı. Birkaç güne dikişlerin alınabileceği söyledi.
"Arasla dışarı çıkacağız abi."
Abim kısa bir an kaşlarını çattı.
"Dikkat ediyorsunuz Feza yoksa sizi ciddi ciddi yanıma çırak alacağım."
Kadavra olarak.
"Bana kıyacaksın yani?"
Abim gülüp yanağımı okşadı.
"Kızıma kıyabilir miyim hiç?"
Kıyamazsın. Güzel adamsın.
Koltuktan kalkıp bahçeye geçtiğimizde bir an durdu. Bütün gözler bize dönmüştü. Onlara kısa bir bakış atıp elimden tuttu. Tekrar içeri geçtiğimizde cüzdanını çıkardı. İçinden bir kart uzattı.
"Bir daha çalışma vs duymak istemiyorum Feza. Neyim varsa senin bunu biliyorsun."
Çok fazla para harcadığım zamanlar olmuştu ve kontrol edemediğim için kart istememiştim. Bu yüzden hep nakit alırdım. Kaç yaşıma gelmiştim abimden harçlık alıyordum resmen. Sanırım bu abimin yanına okumamdan kaynaklanıyordu.
"Buna gerek yok. Sınırları zorluyorum bazen biliyorsun."
Abim gülümsedi.
"Zorla Feza. Öğrenirsin balım."
Kafamla onaylayıp kartı aldım. Umarım Aras hacılamazdı.
Tekrar bahçeye çıkıp masaya oturduk. Aras merakla kulağıma eğildi.
"Toplantı mı yaptınız kız?"
Aynen kabine toplandı.
Ona alayla güldüğümde abim tabağımı dolduruyordu. Annem sıkıntıyla iç çekti. Bu durum onu üzüyordu. Ona bakıp gülümsediğimde buruk bir tebessüm etti.
Tabağımdakilerden abime yedirdiğimde anneme göz kırptım. Mutlu olmuştu. Abim de bana yedirirken Boran Demirsoy buna şaşırıyordu.
Alış dede alış bizde ortam böyle.
Esra D. derin bir iç çekti.
"Acaba bir gün çocuklarınıza da böyle yemek yedirir misiniz ya?"
Nobody:
Esra D: Çocuk yapın.
Yasemin yengem heyecanla Esra D.'ye döndü.
"Benim sıpalardan hiç umudum yok. Ama senin torunları severiz be!"
Abim boğazını temizlerken uyarıyı bir tek annem almıştı ki açtığı ağzı kapanmıştı.
Ferkan abim sinirle elindeki çatalı sıkarken Evran elinden çatalı çekti. Birbirlerine delici bakışlar atıyorlardı.
Ulan Esra D. sen ben ve Aras büyük sıçış team olabilirdik ama sen babaanne olmayı tercih ettin.
Fatih amcam babamın sinirden kızarmış yüzüne gülerken Selim D. Esra D.'yi uyarıyordu.
Aras "Kaos!" deyip ellerini birbirine sürterken eline vurdum.
Çakıl taşıyla göz göze geldiğimizde annesine döndü.
"Merak etme anne. Ben bu sene içinde evlenip öbür sene torun veririm kucağına."
Yengem heyecanla ellerini çırparken çakıl taşı bana göz kırptı.
"Hediyem olsun."
Sanki konu değişmişti de anasını satayım.
Fatih amcam alayla çakıl taşına baktı.
"Seni kim başına bela alacak?"
Yengem omuzlarını düşürdü.
"Cidden kim sinirinle uğraşır senin?"
Yazık çakıl taşıma ama.
"Bak şimdi konu nasıl değişir ben göstereyim sana çakıl taşı."
Yengeme döndüm.
"Aa! Yenge! Saçının uçları mı yandı senin?"
Her seferinde düşüyordu ya bayılıyordum buna. Telaşla yerinden kalkıp eve doğru ilerlerken söyleniyordu.
"Neden kimse söylemedi bana ama ya? Erkeklerle yaşamak çok zor! Ne vardı bir kızım olsaydı?"
Kafamı iki yana onaylamaz biçimde salladım.
"Doğru valla Aras ve çakıl taşıyla yaşamak zor olmalı."
Annem gülümseyerek bana baktı.
"Bence senin kandırmalarınla yaşamak zor kızım."
Aras ayağa kalkıp babamı ve Ferkan abimi gösterdi.
"Yav yenge şu adamların haline bak! Anka'nın çocuğunun olma ihtimaliyle bile mosmor oldular!"
Ben elimi alnıma vururken beni gösterdi.
"N'apsın bu kız? Konuyu değiştirmesin de n'apsın ha? Sen söyle!"
Kolundan çekip sandalyeye oturturken kulağına eğildim.
"Arkandan vah vah zavallı sıçmayı severdi diyecekler."
Enis abim Aras'a zeytin fırlatırken Aras arsızca ağzıyla yakalamaya çalışıyordu. Beyni neredeydi acaba?
Babam rahat bir nefes verdi.
"Nasıl olsa kızım bana söz verdi evlenmeyecek."
Haa o yüzden sinirden şekilden şekile girdin. Ayrıca evlenmeden çocuk yapılamıyor muydu?
Evran'a baktığımda kaşlarıyla babamı gösterdi.
Bir an önce söylememiz gerekiyordu sanırım. Andaç sandalyeden kalkarken Miraç onu durdurdu.
"Okul için alışverişe gidecektik."
Andaç elini saçına attı.
"Unuttum ben onu."
Miraç kafasıyla onaylarken morali bozulmuştu. Ona döndüm.
"Bizimle gelirsin. Arasla çıkacağız."
Aras kulağıma eğildi.
"Hep Andaçla giderler."
Çekildiğinde fısıldadım.
"E gitsin o zaman. İşi bu kadar önemli mi?"
Andaç Miraç'a baktı.
"İşlerimi halledip yanına gelirim."
Miraç gülümsemişti. İyi en azından morali düzeldi.
Masadan kalkarken abim de benimle kalktı. Sarılıp saçlarımı uzunca öptü.
"Dikkat ediyorsun. Bir sorun olursa arıyorsun."
Kafamla onayladım.
"Sen de dikkat et abi. Ararım."
Gülümseyip giderken diğerleriyle vedalaştı. Annem bir anda koluma girdiğinde neye uğradığımı şaşırmıştım.
Beni çardağa sürüklediğinde babam arkamızdan söyleniyordu.
"Benden gizli ne karıştırıyorlar acaba?"
Enis abim beni kurtarmıştı.
"Ne olabilir ki baba? Kuruntu yapıyorsun. Emeklilik sana hiç yaramadı."
Andaç'a şirket konusunda güveniyordu. Gerçi bir gözünün üstünde olduğunu biliyorduk hepimiz.
Yasemin yengem ve Esra D. karşımıza oturduğunda sıkıntıyla iç çektim. Esra D. gözlerini kıstı.
"Artık kaçamazsın. Anlat kızım."
Tamam kaçmayayım o zaman.
"Evranla birlikteyiz. Bu kadar. Teşekkürler."
Ayağa kalktığımda annem kolumdan çekip geri oturttu. Yengem bana heyecanla baktı.
"Detay kuşum. Detaylar önemli."
Ne detayi istiyorsun yenge? Kiss detayı mı?
"Abilerime anlatıp yanına gittim açıldım."
Bu kadar detay yeterliydi. Esra D. tek kaşını kaldırdı.
"Peki başka neler oldu? Mesela evlilikten bahsettiniz mi?"
Bunu Evranla bile konuşmamıştık. Evran'a baktım. Ferkan abimle konuşup ara ara bana bakıyordu. Yanıma ilerlemeye başladığında derin bir nefes aldım. Anneme döndüm.
"Her şey yolunda. Merak etme tamam mı?"
Annem sevgiyle bakıp güldüğünde ayağa kalktım. Evran gelip yanımda durdu.
"Sevgilimi kaçırıyorum. İzninizle."
Esra D. güldü.
"Kaçır! Nikah dairesine falan da uğrayın hatta."
Onlara kafamı onaylamaz biçimde sallarken Evranla birlikte Ferkan abimin yanına ilerledik.
Ferkan abim bana baktı.
"İşiniz bitince yanıma gelirsiniz olur mu?"
Kafamla onaylayıp ona sımsıkı sarıldım. Ayrıldığımızda buruk bir gülümsemeyle arabasına ilerledi.
Böyle olmasını istemiyordum. Evran'a baktım.
"Ne zaman alışacak ki?"
Evran arkasından bakıp kafasını onaylamaz biçimde salladı.
"Bir gün alışmak zorunda Merida."
Sıkıntıyla iç çektiğimde Aras yanıma geldi.
"E hadi çıkmıyor muyuz?"
Eve bakıp gözlerimi kıstım.
"Miraç nerede?"
Aras omuz silkti.
"Gelir birazdan. Sen de hazırlan."
Evran'a döndüm.
"Özle beni."
Evran gülümsedi.
"Ben bırakırım seni güzelim."
Aras elini beline koydu.
"Benim arabam var."
Evran sinirle ona baktı.
"Gel. Seninle konuşacağız biraz."
Ne konuşacaksınız desem bir takım uyarılar deme olasılığı çok yüksekti. Aras bana yalvaran bakışlar atarken gülüp yanağından makas aldım.
Odama çıkıp üzerimi değiştirdim. Eyeliner, rimel tamamdım. Ha bir de çantam.
Aşağı indiğimde Evran ve Aras halâ konuşuyorlardı. Aras'ı kurtarma zamanıydı anlaşılan. Gerçi geçti ama olsundu.
Yanlarına ilerleyip Evran'a baktım.
"Hadi gidelim."
Evran kafasıyla onaylarken Aras'a uyarıcı bakışlar atıp belimden tuttu. Beni arabaya yönlendirirken Aras söyleniyordu. Çantamı aldığında gülümsedim.
"Gençliğim bir dakikada elimden gitti şu an."
"O nasıl tehditti lan? Halâ kendime gelemedim."
Ben ona gülüp yan koltuğa oturduğumda Miraç da Aras'ın arabasına binmişti.
Evran arabayı çalıştırırken iç çektim.
"Araba kullanmayı özledim."
Cama döndüğümde Evran güldü.
"Benden memnun değilsin anlaşılan."
Muzipçe gülüp ona baktım.
"Çok yavaşsın be manit!"
Evran kafasını sen iflah olmazsın dercesine salladı.
"Şehir içindeyiz Merida."
Radyoya uzandığımda o şarkı çalıyordu. Severdim. Evran düz bir sesle eşlik etti.
"O bakışlar, nasıl bakışlar? Saçın omzuma nasıl yakışmaz? Tonun harika, üslubun en iyi. Hükmen sana 3-0 yeniğim!"
Kocaman gülümsedim. Şarkı sözüyle bile mutlu oluyordum resmen. Sanırım onun sesinden duyduğum içindi.
Gözlerim dudaklarında yangınlar, yangınlar. Konu komşu kimin umurunda? Yangın var. Yangın var.
Konu komşuyu bilmem ama babam beni umrumdaydı. Bir an önce konuşmam gerekiyordu.
Bu mükemmel şarkı bir tek benim aklıma babamı getiriyor olabilirdi.
Evran durduğunda ona baktım. Bu harika adam, etkileyici bakışlar benimdi. Asıl ben ne zaman alışacaktım acaba?
Birbirimize bakarken Evran elini yanağıma koyup kendine çekti. Dudaklarıma uzun bir öpücük bıraktığında kalbimin sesi kulaklarımdaydı.
Ayrıldığımızda elimi tutup bileğimi öptü.
"Senden ayrılmak neden bu kadar zor Merida?"
.
.
.
Bölümleri beğenmem neden bu kadar zor Allah'ım?
Sizi seveyrumm <33
Aras'ın arkadaşlarının arasında kız olsun mu?