Selaaaam
Medya hiiiç öylesine canım.
İyi okumalaar ^^
.
.
.
Evran gözlerimin içine derince bakarken beni sevdiğini söylemişti.
Konuşamıyordum. Beni seviyordu. Kocaman kalbiyle çok güzel seviyordu.
Ben de onu seviyordum. Evet onu seviyordum. Çok seviyordum. Bunu haykırayım ama bir tek o duysun istiyordum.
Bu an tam da bunu söylemem gereken andı ki Evran'ın telefonu çaldı. Açtığım ağzımı kapattım.
Evran kısık bir küfür edip telefonu açtı.
Ekranı bana gösterdiğinde Boran Demirsoy arıyordu. Hoparlöre alıp konuşacaktı ki buna izin verilmemesiyle sustu.
"Neredesin sen oğlum? Hemen eve!"
Sert bir adamdı sanırım.
Evran geleceğimizi söyleyip telefonu kapattı.
Yerimizden kalkıp kapıya ilerledik. Çantama uzanacakken Evran aldı.
Ona kısa bir gülümseme sunup kapıyı açtım.
Yine bekleriz Evran Bey.
Arabaya bindiğimizde Evran'a döndüm.
"Boran Demirsoy nasıl biri?"
Evran arabayı çalıştırıp bana baktı.
"Biraz serttir. Bazen huysuz ama iyi biridir. Hakan Demirsoy'un iki üst sürümü gibi düşün."
Kafamda canlandıramıyordum. Aras olsaydı baya detay verip "Çok iyi. Çok." derdi.
Aras mal herif neden bütün aileye çok iyi deyip geçiyorsun ki?
Evran kısa bir an bana dönüp tekrar yola baktı.
"Neye kızdın Merida?"
Hayretle ona bakıp tekrar cama çevirdim gözlerimi.
"Aras puştuna!"
Evran gülmemeye çalışarak hızını arttırdı.
"Ne yaptı yine?"
Omuz silktim.
"Birini sorduğumda pis pis gülüp çok iyi çok diye cevap veriyor."
Aras bir pislikti. Evet, evet tatlı bir pislik ve ben onu seviyordum.
"Benim için mi böyle söyledi?"
Kafamla onayladım. Sesimi inceltip Aras'ın taklidini yaptım.
"Bir oğlu var."
Sonra kalınlaştırıp Ferkan abim gibi konuştum.
"Ankara'da yaşıyor. Yakında geleceğini söylemişti."
Kendi sesime döndüm.
"Nasıl biri?"
Tekrar Aras'ın taklidine döndüm.
"Çok iyi! Çok."
Sinirle kollarımı bağladım. Buna neden bu kadar öfkelendiysem?
Evran sessizce gülüp arabayı park etti. İnerken konuştu.
"Nasıl aklında bunlar?"
Cevap verecekken hayretle etrafıma baktım. Bir sürü izbandut gibi adam vardı.
Evran elini belime koyup beni içeri yönlendirdi. Kapıdan girdiğimizde herkes bahçedeki uzun masadaydı.
İlk Aras bizi görüp pis pis sırıttı. Sanırım bu ebenizi belleyeceğim demekti.
Masaya yaklaştığımızda herkes tedirgindi. N'oluyor be?
Boran Demirsoy ayağa kalkıp bize döndü. Göz göze geldiğimizde gülümsedi.
Heybetli bir adamdı. Yaşı olmasına rağmen dinç duruyordu.
"Hoş geldin Anka Demirsoy."
İğneleyerek söylemişti. Gülümsedim.
"Ben uzun zamandır buradayım Boran Demirsoy. Sen hoş geldin."
Aras'ın mırıldanmasını duyuyordum.
"Hassiktir! Göt yemiş!"
Boran Demirsoy ve ben birbirimize meydan okurcasına bakarken annem araya girdi.
"Hadi masaya artık."
Biz hala bakışırken Boran Demirsoy kollarını açıp gülümsedi. Ona sarıldığımda beni çok sıkınca kolum acımıştı.
Ayrıldığımızda bana sertçe bakıp yanına oturttu. Bir Aras'a bir bana baktı.
"Nasıl oldu bu? Hemen anlatıyorsunuz?"
Karşımda Aras, onun yanında Evran vardı. Babam sinsi bir gülümsemeyle bize döndü.
"Hadi bakalım!"
Ona bakıp kafamla eyvallah dercesine bir hareket yaptım.
Aras ağzını açmıştı ki hızla ortada duran kreplerden ağzına sokup oturdum. Dedem şaşkınlıkla bana bakarken omuz silktim.
"Asıl sen anlat Boran Demirsoy. Silahlar falan ne ayıp şeyler bunlar ya."
Haksız olsam bile asla haksız değildim.
Aras ağzındakini zorlukla yutup konuşacakken kreplere uzanmıştım ki dedem tabağı çekti.
"Bunu diyen de bir adamı bacağından vurdu!"
Ben şokla gözümü ayırıp ona bakarken Evran ve Ferkan abim sert bakışlarını bana yolluyorlardı.
O hengamede fark etmemişlerdi sanırım.
Ferkan abim sakin kalmaya çalışarak elini masaya koydu.
"Ne yaptın küçük!"
Babam hırsla Ferkan abime baktı.
"Hani koruyordunuz kızımı? Nasıl böyle bir şeye izin verirsiniz?"
Annem elini kalbine koydu.
"Kime çekti bu kız!"
Esra D. güldü.
"Boran Demirsoy'a!"
Bunlar gergin havayı dağıtmaya yetmiyordu. Kaya Ferkan abime döndü.
"Tam olarak ne oldu?"
Andaç ondan güç almış olmalı ki Aras'a döndü.
"Dün neden söylemediniz ki?"
Miraç bana bakıp hayranlıkla gülümsedi.
"Bana da öğretir misin abla?"
He öğretirim. Bilgen Demirsoy hepimizi ipe dizsin sonra.
Enis abim Miraç'a uyarıcı bakışlar atıp bana baktı.
"Nereden biliyorsun ki silah kullanmayı?"
Omuz silktim. Mertle poligona giderdik. Ben kullanmayı çok severdim. Gitmediğimiz zamanlarda oyuncak silahlarla oynardık. Mert'e bir şekilde ulaşmalıydım.
Evran bana sert bakışlarını yolluyordu. Öyle bakma be adam. Karizmatiksin korkutucu değil. Yani bana göre tabi.
Boran Demirsoy güldüğünde gergin hava dağıtmıştı.
"Tam bir Demirsoy kızı!"
Rahat bir nefes aldığımda bana döndü.
"Bir daha olmaması için..."
Abimlere ve babama tehditkar bakışlarını yolladı.
"Elinizden geleni yapın!"
Aras neşeyle ellerini çırptı.
"Çok heyecanlıydı! Adamlar Anka'yı istediğinde beni korumak için yanlarına gidecekti biliyor musunuz!"
Babam hiddetle bana döndü.
"Ne yaptın sen?"
Aras'a döndüm.
"Susmazsan o dilin götüne girecek birazdan!"
Aras alayla sırıtıp omuz silkti. Bir kere ya bir kere de tut şu çeneni!
Ferkan abim tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.
"Açıklama bekliyoruz!"
Zorlukla yutkunup Evran'a baktım. Hiç iyi görünmüyordu. Ferkan abime döndüm tekrar.
"Silahların üzerine yürüyordu abi! Adamların şakası yoktu. Ne yapsaydım?"
Amcam bana bakıp kafasını onaylamaz biçimde salladı.
"N'olursa olsun önce kendini korumalıydın kızım."
Babam hışımla amcama baktı.
"O benim kızım!"
Boran Demirsoy elini omzuma attı.
"Bilmediğimiz başka bir şey var mı bari?"
Aras ağzını açacakken gözlerimi kapattım. Ne olacaksa olsundu artık.
Gözlerimi açtığımda Evran, Aras'ın ağzına ekmek sokmuştu.
Aras ekmeği ağzından çıkardı.
"Bir gün alkollüyken bisiklete binmiştik. E Anka çok ısrar etmişti onu kıramazdım ya! Son-"
Hiddetle ayağa kalktım.
"Sus artık be çocuk!"
Masadaki zeytinleri ona atarken sinirle bağırdım.
"Her gün sıçmak zorunda mıyız? Bir gün de kabız ol be!"
Bunu dememle herkes donarken daha da sinirlendim. Aras'ın üstüne atladım.
Büyükler heyeti bize gülerek içeri geçtiğinde Evran beni Aras'ın üzerinden aldı.
Sinirle saçlarımı arkaya savurup parmağımı ona doğru salladım.
"Seni var ya geberteceğim!"
Aras alayla yanağımdan makas aldı.
"Ama aşkım büyüklerimize yalan söyleyemeyiz."
Koluna vurup hırsla bağırdım.
"Bir de bon hollodocoğom diyordun! Salak herif!"
Elimi belime koydum.
"Seni rahmetle anacağım Aras!"
Üzerine tekrar atlayacakken Ferkan abim beni tuttu. Kucağına alıp çardağa oturttu.
Saçlarımı okşarken yüzüme baktı.
"Sakin biraz. Kolunu acıtacaksın."
Ona gülümseyip kafamla onayladım. Diğerleri de gelirken Kaya, Aras'ı uyarıyordu.
"Rahat dur! Yaralı zaten."
Zaten incinmiş bir kızım.
Enis abim sıkıntıyla iç çekti.
"Aras'ı korumak için yaptığını anlıyoruz ama daha dikkatli olmalısın."
Evran çok sinirliydi.
"Ateş etme meselesi ne?"
Sensin işte. Gözlerinle ateş ediyorsun ya.
Şirince gülümsemeye çalıştım.
"Canım çekmişti silah falan çok hoşuma gitti birden."
Evran tek kaşını kaldırdığında Ferkan abim sinirle bana baktı.
"Anka!"
Aras bana bakarken ona kaşlarımı kaldırdım. Aras omuz silkti.
"Ferkan abiye arkadan bir adam silah çekmişti."
Senin ben o ağzını patlatayım da gör!
Ferkan abim hayretle bana döndü.
"Sen ciddi misin?"
Derin bir nefes alıp ona baktım.
"Ne yapsaydım abi?"
Kafasını onaylamaz biçimde salladı.
"Ne mi yapsaydın küçük? Bıraksaydın sana zarar gelmesindense vurulsaydım!"
Hiddetle ayağa kalktım.
"Sen ne dediğinin farkında mısın? Sana bir şey olma ihtimali vardı. Oturup beklese miydim?"
Ferkan abim sakin tutmaya çalıştığı sesle konuştu.
"Sana bir şey olmasın dedikçe korumaya çalıştıkça başına bir şeyler geliyor! Ben dayanırım küçük. Ama sen? Sen alışık değilsin bunlara."
Ona sarıldığımda derin bir iç çekip kollarını sardı. Kulağıma fısıldadı.
"N'olur iyi ol küçüğüm."
Ondan ayrılıp yanına oturdum. Enis abim ve Kaya gülümseyerek bizi izliyordu.
Andaç'ın başı eğikti. Evran düşünceliydi. Miraç hayranlıkla bizi izliyordu.
Aras ise yine kendine bir eğlence bulmuştu.
"Yazık valla. Bu adamlar böyle değillerdi biliyor musun?"
Tek kaşımı kaldırıp ona baktım.
"Hadi ya! Nasıllardı?"
Aras alayla Ferkan abime baktı.
"Mesela Ferkan abi yumuş yumuş bir adam olmuş."
Ferkan abim eline küçük bir taş alıp Aras'a fırlattı.
"Bak bakalım yumuşak mıymış?"
Aras taşın koluna denk gelen yerini tuttu.
"Sertmiş abi! Tıpkı senin gibi haşin bir şeymiş!"
Ona göz devirip kafamı onaylamaz biçimde salladım. Ferkan abimin telefonu çaldığında kim olduğuna bakmadan açtı.
"Ne demek Asaf içeri girmek için zorluk çıkartıyor?"
Sinirle elini saçlarına attı.
"Geliyorum ben!"
Telefonu hırsla kapatıp bana döndü.
"Gidip geleceğim hemen. Sakın kendini tehlikeye atacak bir şey yapmıyorsun."
Kafamla onayladım.
"Gelsem daha iyi olmaz mı? Yardımım dokunur."
Hepsi aynı anda sinirle konuştu.
"Hayır!"
Onlara göz devirip Ferkan abime baktım.
"Abime söyle o zaman. Niyeti ne bilir en azından."
Ferkan abim kafasıyla onayladı. Alnımı öptü.
"Halledeceğim. Aklın kalmasın."
Gülümsediğimde diğerlerine döndü. Önce Enis abime sonra Evran'a uyarıcı bakışlar attı.
Aras elini sallayarak konuştu.
"Tamam! Merak etme bize emanet!"
Ferkan abim dişlerini sıktı.
"Sana neden emanet edeyim lan! Bundan sonra sana çöpümü bile emanet etmem!"
Aras alınmış gibi baktı.
"Aşk olsun abi!"
Ferkan abim bana sarıldı. Vedalaşıp gitti.
Oturup Evran'a baktım. Bana kafasını sallayıp bakışlarını kaçırdı. Görüşecektik anlaşılan.
Enis abim merakla bana baktı.
"Asaf meselesi ne?"
Omuz silktim.
"Abimin eski bir arkadaşıydı. Ferkan abimle iş yapacaklardı ama iptal oldu. Sonra konuştuk işte yardım istedi falan."
Aras göz devirdi.
"Tabi tabi saçlarına dokunmalar, ona yardım etsin diye yalan söylemeler. Çok iyi biri! Çok."
Çok iyi! Çok. Bana gelince asla detay verme sıçacağım zaman donunun rengine kadar anlat.
Evran gerilmiş yumruklarını sıkmıştı. Sanırım onu sakinleştirmek bu sefer çok daha zor olacaktı.
"Saçlarına dokunmadı!"
Öyle bir bağırmıştı ki Aras resmen parçalara ayrılmıştı.
Andaç kaşlarını çattı.
"Seni rahatsız mı ediyor şimdi?"
Sinirle ona bakıp tek kaşımı kaldırdığımda sıkıntıyla iç çekti. Miraç elini masaya koydu.
"Abla yardım edebiliriz sana."
Kaşlarımı çatıp ona baktım.
"Abimler halleder çocuk! Sana n'oluyor?"
Muzipçe güldüm.
"Sen Devriminle uğraşsana!"
Miraç oflayıp arkasına yaslandı.
Boran Demirsoy yanımıza geliyordu. Enis abime döndüm.
"Sence neden geliyor?"
Enis abim kafasını onaylamaz biçimde salladı.
"Bilmiyorum ama şu gelişe bak belli ki iyi bir şey değil."
Aras göz devirdi.
"Senin yüzünden sıçtık işte!"
Aras'a döndüm hışımla.
"Sen o sokuk çeneni açmasan ben bizi haklı çıkarmıştım bile!"
Elini kalbine koyup dudaklarını büzdü.
"İncindim aşkım!"
Evran büyük bir sinirle Aras'a baktı.
"Hayatını sikeceğim birazdan! Psikolog incinmişsin değil hayatına sokmuşlar diyecek!"
Boran Demirsoy yanımda durdu.
"Gel bakalım Anka Demirsoy! Konuşalım biraz."
.
.
.
.
Boran Demirsoy?
Aras & Anka sıçması ?
Sizi seviyorum <33