Selaaam :)
İyi okumalaaar 💙
.
.
.
.
.
Abimler, Evran ve Aras koltuğa başlarını koymuş yüz bininci kez tekrar ettiğim şeyi bezmiş bir şekilde dinliyorlardı.
Ellerimi belime koyup onlara baktım.
"Ya size bir şey olsaydı ha? Hepiniz birden daldınız be herife! Evrandan yemişti zaten dayağını!"
Ferkan başını kaldırıp kaşlarını çattı.
"Akıllanmamıştı ama."
Abim de başını kaldırıp bana baktı.
"Sen daha beterini yapardın Feza'm değil mi?"
Gözlerimi kısıp ona baktım.
" Konumuz bu mu abi?"
Evran gülümseyerek baktı.
"Bence bu konuyu kapatmalıyız güzelim."
Ferkan abim sinirini alamamış olacak ki ateş çıkan gözlerle Evran'a baktı.
"Yok güzelim falan! Merida da yok! Sadece Anka!"
Onları arkamda bırakıp bahçeye çıkacakken Aras'ın kafasını halâ kaldırmadığını gördüm.
Kaşlarını çatıp yanına gittiğimde uyumuştu.
Kafasını kaldırıp yastığa koyduğum sırada telefonuma mesaj geldi.
Gönderen: Talya
Biraz konuşalım mı? Bahçedeyim.
Abilerim ve Evran'a döndüm.
"Talya bahçeye çağırıyor. Çıkıyorum."
Abilerim ağzını açacakken konuştum.
"Dikkat edeceğim."
Sorun yok gülümsememi gönderdiğimde onlar için de sorun yoktu sanırım.
Bahçeye çıktığımda Talya salıncakta oturmuştu. Beni görünce kalktı.
Sahile yürürken konuşmuyorduk. Durup ona sorgular gibi baktım.
"Abinle arabaya binmemem için yaptığın şey kusura bakma ama bana biraz toxic geldi."
Samimiyetle gözlerime baktı.
"Kötü bir niyetim yok Anka. Sadece tanımak istemiştim."
Alayla güldüm. Kendini çok zeki sanıyordu.
"Ben bu numaraları yemem Talya."
Talya afallamış gibiydi.
"Ne numarası?"
Bari devam etme.
"Beni sana haksızlık yaptığıma inandıracaksın. Toxic biri olduğumu düşüneceğim. Talya'ya haksızlık mı ettim acaba ya diyeceğim."
Elimi omzuna koydum.
"Güzel taktik. Sevdim."
Talya sinirle arkasını dönüp giderken Beratla karşılaştı.
Ona sarılıp bir süre durdu. Sanırım ağlıyordu. Daha biraz önce karşımda sinirliyken ne çabuk ağlamaya başlamıştı acaba.
Berat ona bir şeyler söyleyip gönderdi. Yanıma geldiğinde bir şeylere anlam vermeye çalışıyor gibiydi.
"Tartıştınız mı?"
Omuz silktim.
"Hayır. Yem attım yuttu o da."
Berat kaşlarını çattı.
"Nasıl yani?"
Bildiğin yuttu Berat. Ne açıklama yaptırıyorsun?
"Aras bana Talya'nın işe yeni başladığını söyledi. Babasının yanında. Şirketin durumu da pek iyi değilmiş."
Berat bir süre durup düşündü.
"Talya babasına çok düşkündür. Ona hep kendini kanıtlamak ister. Bu konuda oldukça hırslı."
Kafamla onayladım. Aras kızın dolgulu dişine kadar anlatmıştı.
"Demirsoy adı ona fayda sağlayacaktı. Bu yüzden bizimkilere yanaşıyor."
Berat sıkıntıyla iç çekti.
"Hep onlara hayran olmuştur ama bu kadar ilere gidebilir mi? Belki de sen yanlış anladın. Olamaz mı?"
Yanlış mı anladım? Tuzağıma düşmüştü ama.
"Niyetini biliyorum Berat ve bunun iyi niyetle alakası yok."
O sırada tanımadığım bir kadın yanımıza geldi.
Bana baktığında gülümsemeye çalıştı.
"Merhaba sen Anka olmalısın. Talyayla pek anlaşamadınız sanırım."
Ona hafifçe güldüm.
"Ufak bir anlaşmazlık. Bizim aramızda. Sorun yok."
Kadın Berat'a döndü.
"Tatlım sen bir Talya'ya bakar mısın?"
Berat kafasını sallayıp gitti.
O anda kadın gülümsemesini silip bana baktı.
"Bir daha kızımın hiçbir hareketine karışmayacaksın!"
Tamam biraz daha sabret her şeyi öğreneceksin.
"Anlamadım hanımefendi. Ne yapmışım ben?"
Daha fazla sinirlenemezdi herhalde.
"Çağınla kaynaşmasına izin vermemenden bahsediyorum."
Kolumu tuttu.
"Sadece sizinle arkadaş olmaya çalışıyor anladığını umuyorum."
Bu ne böyle beni korkutmaya mı çalışıyordu şimdi de?
Kolumu çektim. Samimiyetsiz bir şekilde gülümsedim.
"Talya hiç öyle söylemedi ama!"
Kadın elini beline koydu.
"Ne söyledi?"
Afallamıştı. Gergin bir şekilde gülmeye çalışıyordu. Bu iyiydi.
"Demirsoy soyadının ona başarı getireceğini söyledi."
Ben alayla sırıtırken kadın sinirlenmişti.
"Nasıl söyleyebilir?"
Söylemedi ki.
"Güzel. Kızın gibi salak olman hoşuma gitti."
Dalgınca boşluğa bakarken kolundan sertçe tutup kendime çevirdim.
"Bir daha ne seni, ne kızını ailemin etrafında görmeyeceğim!"
Kolunu bırakıp gözlerine baktım.
"Yoksa ne adınız kalır! Ne de hayatınız!"
.
.
.
.
Sabah eve dönecektik. Bu iyi miydi kötü müydü bilmiyordum.
Annemle babamı özlemiştim. Enis abimi de ama Miraç ne olacaktı?
Andaç burada olduğuna göre evde olmalıydı.
O sırada telefonum çaldı. Enis abim arıyordu.
"Anka hemen buraya gelmen lazım güzelim."
Küçük bir kahkaha attım.
E bi alo diyeydik!
"Hayır ben sonsuza dek burada kalacağım. Sen gel abi."
Enis abim sıkıtıyla nefes verdi.
"Babam oraya gelmeye kalktı da annem zor tuttu."
"Gelseydi ya. Barda iki bira içer takılırdık."
Enis abim güldüğünde arkadan babamın sesi geliyordu.
"Hoparlördesin 5! Sabah erkenden yola çıkıyorsunuz."
Ulan Enis insan bir uyarır.
"Tabi ki muhterem babacığım. Jet hızıyla geleceğiz. Hem ben seni çok özledim."
Çek çek yağ çek. Hiç duymadılar ya seni.
Bir süre daha konuşup kapattık. Bar meselesinin de bütün suçunu Ferkan abime atmıştım.
Eee yapacak bir şey yok.
Uyumaya abimin odasına gidecekken bahçede olan Ferkan abim dikkatimi çekti.
Ne yapıyordu ki tek başına?
Yanına gittiğimde gülümsedi. Ona sarılıp sakallarına dokundum.
"İyi misin abi?"
Ferkan abim kafasıyla onaylarken saçlarımı öptü.
"Sen bana hep böyle abi de olur mu küçüğüm? O zaman en karanlık günüme bile güneş doğar."
Ona gülümseyip yanına oturdum.
"O zaman abi, abi, abi, abi, abi!"
Ferkan abim beni kendine çekip derin bir nefes aldı.
"İlk günler aklıma geliyor da sanki o zamanlardaki Ferkan başka biriymiş gibi."
İç çektim.
"Pişmanlığı içinden atamamışsın halâ abi."
Ferkan abim kafasıyla onayladı.
"Ama şöyle düşün bu pişmanlık bizi birbirimize bağladı."
"Tabi ki bu sonsuza kadar pişman olacağın anlamına gelmez."
Ona döndüm. Elimi kalbine koydum.
"İçinden at artık. Pişmanlıklarından ders al, içinde barındırma."
"Bu ruhunu çok yorar."
Ferkan abim elimi tutup gülümsedi.
"İyi ki varsın küçüğüm."
Uzunca sarıldıktan sonra ayrıldık. Odalarımıza çıkarken iyi geceler dileyip uyumaya geçtik.
Sabah kahvaltı ederken konu Selim amcaydı.
Abimle göz göze geldiğimizde kafasıyla onayladı.
"Biz Fezayla konuşacağız. Faydası olacağını düşünüyoruz."
Evran minnetle kafasını salladı. Ferkan bize gülümserken Aras kafasına bağladığı şalı çıkartıp attı.
"Selim amca vs Anka çok güzel olacak!"
Ona anlam veremezken Evran bana döndü.
"Abartıyor Merida."
Bence de abartıyordu. Sonuçta kaç yaşına gelmiş adamdı. Konuşursak anlardı.
Arabalara geçtiğimizde ben ve Aras abimin arabasındaydık.
Şarkı açtığımda koltuğa yaslandım.
Evran bizi hızla sollayıp geçerken abime döndüm.
Bu savaş demekti!
"Abi ben kullanabilir miyim lütfen? Bacağım eskisi kadar acımıyor hem."
Abim gözünü yoldan ayırıp bana baktı.
"Ben senin niyetini bilmiyor muyum Feza?"
Aras iki koltuğun ortasından çıktı.
"Sakın Çağın abi! Valla kusarım her yere. Camlara bile kusmukla adınızı yazarım!"
Ona göz devirirken acıklı gözlerle abime baktım.
"Lütfen abi!"
Abim bana daha fazla dayanamazken kenara çekti.
"Dikkatli oluyorsun."
Onu kafamla onaylayıp şoför koltuğuna geçtim. Abim yan koltuktaydı.
Sürmeyi o öğretmişti. Bu konuda iyi olduğumu biliyordu.
Bütün camları açtım. Aras'a döndüm.
"Kusmak istersen camlar açık kuzen!"
Ben piç bir sırıtışla gazlarken Aras söyleniyordu.
"Kafana kusmayacağım, sıçacağım göreceksin!"
Hızlanırken şarkının sesini artırdım. Abim beni sürekli uyarıyordu.
Evranlara yetişip ona baktım.
"O şutu çekip golü atamıyorsak öyle oturduğumuz yerden konuşmuyormuşuz!"
Ona göz kırpıp onları geçtim. Evran arkamda yetişmeye çalışıyordu.
Ve bu beni çok güldürüyordu.
Evran bir anda beni sollayınca sinirlendim.
"İlla diyosan hodri meydan! Ben hazırım yok korkum senden!"
Beni geçince alayla güldüm. Gösterirdim ben ona gününü.
Maşaallah bey de maşaallah beydi yani. Resmen asfalt ağlıyordu.
Daha da hızlanacakken Aras kusmamak için kendini zor tutuyor gibiydi. İlerdeki dinlenme yerine girdim.
Abim bana onaylamaz biçimde bakıyordu.
Aras arabadan indi. Evran ve Ferkan abim de dönüp gelmişlerdi.
Aras ellerini beline koydu.
"Şeytan bana ulaşamayınca seni gönderdi sanırım. Anladım ben kuzen!"
Kafeye otururken ben Aras'a sarılmış yürüyordum.
Oturduğumuzda Aras sandalyemi çekip beni göğsüne yatırdı.
"Nasıl taktikti ama?"
Şokla kalkıp ona baktım.
"Salak utançtan kendi kendimi yok edecektim!"
Aras alayla sırıttığında Ferkan bana döndü.
"Bir daha bu kadar hız yok."
Onu kafamla onaylarken Evran'a baktım.
"Aras olmasaydı işin bitmişti biliyorsun değil mi?"
Evran göz kırptı.
"Bilmez miyim Merida? Uslu bir kız olmadığını kanıtlamıştın zaten."
Abim bana döndü.
"Yanında ben yokken hız yok değil mi Feza? Böyle anlaşmıştık."
Şirince gülümsemeye çalıştım.
"Tabi ki abiciğim."
Aras elini ağzına kapattı.
"Şeytan böyle bakıyor şu an!"
Ona göz devirdiğimde kalktık. Arabalara tekrar geçerken Evran'a döndüm.
"Rövanş ne zaman?"
Sessizce söylemiştim. Diğerleri duyarsa başlarlardı konuşmaya.
"Ne zaman istersen Merida. Sen mutlu olacaksan ben kaybetmeye de varım güzelim."
.
.
.
.
.
Selim amcamların evinin önünde ben Evran ve abim bekliyorduk.
Aras neden öyle demişti acaba ya?
Evran'a döndüğümde bizi içeri yönlendirdi.
Burası da Buda'nın tapınağı gibiydi mübarek.
Bir anda büyük demir kapıdan Hindistan'a geçiş yapmıştık.
Manastıra mı giriyorduk eve mi belli değildi.
İçeri girdiğimizde güzel bir kadın bizi karşıladı.
"Hoşgeldiniz! Oğlum arkadaşların mı?"
Sonra heyecanla bana döndü.
"Ay yoksa gelinim mi?"
Ben gözümü hayretle açarken Evran kahkaha attı.
Abim elini omzuma atıp kadına baktı.
"Ben Çağın."
Beni gösterdiğinde kadının sevincinden eser kalmamıştı.
"Kardeşim Anka."
Kadın -sanırım yengem- gözleri dolu bize sarıldı.
"Hoşgeldiniz! İyi ki geldiniz!"
Bizi salona yönlendirirken söyleniyordu.
"Neden söylemedin geleceklerini Evran? Hazırlık yapardık!"
Biz otururken yardımcılara bir şeyler söylüyordu telaşla.
Youtube'a video çekecektim.
Yengem Artık Kaynanam! (Çok Riskli Oldu!)
Gülerek yengeme baktım.
"Yengeciğim gerçekten gerek yok bunlara. Biz sadece konuşmak istedik."
Yengem bana dönüp yanıma geldi.
Yüzümü elleri arasına alırken gülümsedi.
"Ne kadar güzelsin."
Utanıyordum yahu!
Evran'a döndü.
"Senin sürekli izlediğin animasyondaki kıza benziyor!"
Ben gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırırken Evran elini saçlarına attı.
Abimle göz göze geldiğimizde onun da gülmemek için kendini zor tuttuğunu gördüm.
Yengem içeri amcamı çağırmaya giderken Evran bize döndü.
"Ne var? Herkesin bağımlı olduğu bir şey vardır."
.
.
.
.
.
.
Nasııııl?
Sizi seviyorum <33