HMM KAOS BAYILIRIM!
İyi okumalar 💙
__________
Abimi babasız bırakmıştı!
Annemi ağlatmıştı!
Çocukluğumu mahvetmişti!
Yapacağım şeyi fazlasıyla hakediyordu!
Gülten'e yaklaştığımda frene asıldım.
Ona çarpmıştım.
Yere savrulduğunda gülümsedim.
Abim telaşla yanıma koşup beni arabadan indirdi.
Gülten yerde inliyordu.
Herkes başıma toplandığında onları itip geçtim.
Gülten'i kaldırıp suratına okkalı bir tokat attım.
Elim acımıştı. Umrumda değildi.
Ayakta duramadığı için tekrar yere düştü.
Ona saldıracakken abim beni belimden tutup çekti.
Gülten acıyla kahkaha attı.
O hala gülebiliyor muydu?
Tekrar ona doğru yöneldiğimde Yusuf abi önüme geçti.
Abim Yusuf abiyi itip sinirle ona baktı.
Ferkan Miraç'ı içeri geçmesi için ikna ediyordu.
Miraç bana gelmek için çabalıyordu.
Ona baktım.
"Miraç içeri geç ablacığım."
Sinirle oflayıp içeri geçti.
Abim bir şeyim var mı diye kontrol ederken Mert bana sarıldı.
Beni sakinleştirmek içinse boşa çaba harcıyordu.
Kaya'ya baktım. Gülten'e acıyormuş gibi bakıyordu.
Aras da yanıma gelip "Kim bu?" dedi.
Ciddiydi. Aras ciddiydi.
Ferkan bana merakla bakarken Gülten bacağını tutup inlemeye başlamıştı.
Enis abim telefonunu çıkaracakken ona baktım.
"Sakın! Deneme bile!"
"Acı çekecek."
Enis abim şaşkınlıkla telefonu cebine geri koyarken "Gülten mi bu?" dedi.
Hepsinden ayrılıp ayağımla Gülten'in bacağına bastırdım.
Gülten acıyla inleyip kafasını geriye attı.
Başı kanıyordu.
"Güzel mi?" deyip sırıttım.
Abim beni belimden tutup Ferkan'ın yanına götürdü.
Gözlerine baktığında Ferkan başını sallayıp beni tuttu.
Abim Gülten'in yanına çöküp başına baktı.
Ben buna sinirle gülerken oraya yönelecektim ki Ferkan izin vermedi.
Bana arkadan sarılmıştı.
"Bırak!" diye bağırdığımda babam evden çıktı.
"N'oluyor burada?" dediğinde yerdekini görüp hızla yanına koştu.
Abim Gülten'in başından kalktı.
Gülten doğrulmaya çalışırken bunu başaramayıp geriye düştü.
Babam şaşkınlıkla bakakalmıştı.
Gülten abimi gösterdi.
"O kim biliyor musun?" dedi zorla gülerek.
Ben dişlerimi sıkıp ona doğru koşacakken Ferkan beni tekrar tuttu.
"O ağzını sikeceğim! Bırak beni!"
Kaya Ferkan'a bakıp hayır anlamında kaşlarını kaldırdı.
Babam abime baktı.
Abim "Kes sesini! Ambulansı çağıracağım." dedi.
Gülten kahkaha atıp "Çağın, senin oğlun." dedi.
Savrulmuş olan çantasını gösterip "Kanıtı da orada." dedi.
Abim onu umursamadan ambulansı aradı.
Babam Gülten'in bacağına basıp çantaya ilerledi.
Gülten acıyla çığlık attı.
Onun bu haline sırıttım.
Ferkan'a döndüm. Şaşkınlıkla gözlerini açmış abime bakıyordu.
Koluna vurduğumda bana baktı.
Gözlerimi gözlerine diktim.
"Abime bu konuda hiçbir şey söylemeyeceksin!"
"Onu üzersen, seni gebermekten beter ederim!"
Ferkan'ın yanında olan Kaya'ya döndüm.
"Aynı şey senin için de geçerli."
Aras yanımıza gelip bana sarıldı.
"Yasama, yürütme, Anka." deyip sırıttı.
Çok bile ciddi kalmıştı.
Ona ufacık gülüp abimin yanına gittim.
İlk yardım çantasından bir şeyler çıkarmış Gülten'e ilk müdahaleyi yapıyordu.
O sırada ambulans geldiğinde abim tıbbi bir takım şeyler söyledi.
Babam hala elindeki kağıda bakıyordu.
Kağıttan gözlerini ayırıp çantayı verdi.
Ferkan Gülten'e bakıp "Şikayetçi olursan başına geleceklere katlanırsın." dedi.
Babam onu onayladığında ambulans gitmişti.
Babam hepimize bakıp "İçeri geçin. Konuşalım." dedi.
Abim "Ben gidiyorum. Sonra konuşuruz." dedi.
Ben abime "Seninle geleceğim." dediğimde saçlarımı okşadı.
Babam otoriter bir sesle "İçeri!" dediğinde şaşırarak ona baktım.
Babam iç çekip şefkatle abime baktı.
"Lütfen oğlum." dediğinde abim kafasıyla onayladı.
Hepimiz içeri geçerken Kaya ve Aras gelmemişti.
Aras kalmak istemişti ama Kaya onu da zorla çekiştirerek götürmüştü.
Mert'e dönüp sarıldım.
"Konuşuruz." dedim iç çekerek.
Yanağımı okşayıp "Kaçmak istersen hep buradayım." dedi.
Ona tekrar sarıldım. Arabasına binip gitti.
Yusuf abiye döndüm. Bana üzgünce bakıp gitti.
Neden bu kadar mantıksız davrandın ki?
Enis abim elini omzuma attığında beraber eve girdik.
Miraç salonda oturmuş bekliyordu.
Ona gülüp göz kırptım.
O da bana üzgünce güldü.
Hiçbir şeyden haberi olmaması onun için iyiydi.
Gerçi birazdan öğrenirdi.
Hepimiz otururken abimin yanına geçtim. Desteklercesine elini tutup sıktım.
Bana gülüp babama döndü.
Babamın yanında Ferkan oturuyordu. Ferkan'ın yanında da Miraç vardı.
Enis abim tekli koltuktaydı.
Babam boğazını temizleyip "Hoşgeldin 1 numara!" deyip güldü.
Abim şaşkınca ona bakarken Miraç "1 numara?" dedi sorarcasına.
Babam "Çağın sizin abiniz. Benim oğlum." dedi şefkatle abime bakarken.
Miraç şaşkındı.
Ferkan dalgınca halıya bakıyordu.
Enis abim mutluydu. Babam gibi.
Abim "Bilgen Hanım ne tepki verecek hiç düşündün mü?" dedi babama bakarak.
Babam iç çekip "Ne tepki vereceğini biliyorum." dedi.
Ferkan "Bizimle yaşa burada." dediğinde şaşkınlıkla ona baktım.
Ferkan az önce ne dedi?
Abim Ferkan'a güldü.
"Bir anda her şeyi değiştirip sizinle yaşayamam." dedi.
Babam üzülmüştü.
Abimi ikna ederdim. Ama onu zorlamak istemiyordum.
Daha hazmedememişken babasının Hakan Demirsoy olduğunu, aynı ortamda bulunması çok zordu.
Enis abim "Sen ne zamandır biliyordun?" dedi.
Abim "Bugün Yusuftan öğrendim." dediğinde Enis abim şaşırmıştı.
"Yusuf abi beni bulduklarında DNA testi yaptırmış." diye açıkladığımda babam bana baktı.
"Neden bu kadar geç söylemiş?" dedi merakla.
"Bilmiyorum." dediğimde başıyla onayladı.
Abim sıkkın bir şekilde iç çekti.
"Bakın sizi üzmek istemiyorum ama ben kaç yaşına geldim. Bu zamana kadar bir babaya ihtiyacım olduğu günler oldu."
"Ama geçti." deyip iç çekti.
"Bilgen Hanımın tepkilerine göre bir yol çizeriz." dediğinde düşüncelerinde boğulduğunu anlamıştım.
"Ben artık gideyim." deyip yerinden kalktı.
Babam "Otur lütfen 1 numara!" deyip onu kolundan tuttu.
"Ulan sayılar karıştı dediğimde bu kadar ciddi olacağını düşünememiştim." dedi kendi kendine.
Neyden bahsediyordu?
Abim ikna olmayınca onu oturtup gözlerine baktım.
"Benim için." dediğimde gülümseyip onayladı.
Babama baktığımda göz kırptım. O da bana gülümsedi.
"Şimdi oturun konuşun. Ben anneme bakacağım." dediğimde Enis abim "Ben de geleyim." dedi.
Ona kaşlarımı hayır anlamında kaldırdım.
Sanırım anneler erkek çocuklarına bir şey belli edemez, açılamazken kız çocuklarına daha çabuk sığınabiliyorlardı.
Bilmiyordum.
Annemlerin odasına girdiğimde annem yatakta cenin pozisyonunda ağlıyordu.
Yanına oturduğumda gözyaşlarını silip bana baktı.
Çökmüş gibiydi.
Ona gülümsedim.
"Ne düşünüyorsun?" dediğimde iç çekti.
"Babamın bir suçu yok bil-" diyecekken sözümü kesti.
"Benden önce olmuş bir şey. Sorun bu değil kızım." dedi dalgınca eline bakarken.
"Hakan beni aldatmış olsaydı bile Çağın'a kızmazdım ki."
"Sorun o kadın yüzünden Çağın oğlumdan ayrı kalmamız."
Şaşkınlıkla ona baktığımda ne kadar iyi biri olduğunu düşünüyordum.
"Bu zamana kadar ne yaptı tek başına? Annesiz babasız bir başına." dedi tekrar ağlamaya başlamıştı.
Gözyaşlarını silip ona gülümsedim.
"O çok güçlü biri. Merak etme geçmişte kaldı hepsi."
Annem başını sallayıp dalgınca yerinden kalktı.
"Onu istemiyormuş gibi odaya kapattım kendimi. Düşüncesizlik ettim. Aşağı inelim." dediğinde onu onayladım.
Aşağı indiğimizde babamın ikna çabalarını duyuyordum.
"N'olur sanki kalsan. Ölür müsün? İnat huyumu neden aldın be çocuk?"
Annemle salona girdiğimizde tüm gözler bize çevrildi.
Abim annemin halini görünce ayağa kalktı.
"Ben gideyim. Geç oldu." diyerek kapıya yönelecekti ki annem kolundan tuttu.
Ona sarıldığında abim şaşkındı.
Babam ve Ferkan gülümsüyordu.
Enis abim takdirle anneme bakıyordu.
Miraç'ın gözleri dolmuştu.
Annem abimden ayrıldı.
"Özür dilerim. Düşüncesiz davrandım." dedi.
Abim ağzını açıp kapadı.
Ne diyeceğini bilmiyordu.
"Gülten seni bu zamana kadar bizden sakladı. Onu amacına ulaştıracak mıyız?"
"Zaten yıllar önce hayatımızı mahvetti. Buna devam mı edeceğiz?"
"Ben bizimle burada kalmanı çok istiyorum. Lütfen oğlum."
"Seni en başından bilseydik çok küçükken tanıyacaktım. Bana anne diyecektin."
"Bunun için çok geç değil."
Annem bana döndü "Anka?" dedi.
Destek istiyordu sanırım.
Abime baktım.
Ne yapacağını bilmiyordu. Tıpkı benim en başında olduğum gibi.
Ama o yalnız değildi bu evde. Ben vardım.
Abime baktım.
"Saçmalama abi, annemle babamı görmüyor musun? Gözlerinin içine bakıyorlar onlarla yaşaman için." dedim ilk günü taklit ederek.
Abim kendini tutamayıp kahkaha attığında diğerleri anlamamıştı.
Onlara dönüp "Sizinle kafede buluşmadan önce abime kaçmak istediğimi söylediğimde bana aynen böyle demişti." dedim.
Babam gülerken kaşlarını çattı.
"Demek kaçmak istedin?" dediğinde ona şirince gülümsedim.
Ferkan kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Ona bakıp omuz silktim.
Herkes otururken abimin cevabını bekliyorduk.
Babam iç çekip abime baktı.
"Pşşt 1 numara! Soyadım, soyadın olsun mu?"
____________________________________
|
|
|
|
|
|
|
|
Selaaaam :)
Nasıldı bagem? jfjffj
Hakan Demirsoy?
Bilgen Demirsoy?