Πώς κατάφερα να βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση μου λέτε?
Όχι πείτε μου πριν μου σαλτραει τελείως
"Και δεν μου λες Ελευθερία και εσύ στην Πάτρα σπουδάζεις?" Ρωτάει ο Γιώργος την νέα προσθήκη στην παρέα
Τους κοιτάζω όσο συνεχίζω να τρώω τι γλυκό μου ήρεμη
"Ναι εκεί γνωριστήκαμε" απαντάει χαμογελώντας ενώ φιλάει τον Λούκα πεταχτά στο στόμα
"Καλά ρε γιατί δεν μας είπες ποτέ τίποτα?" Ρωτάει ο Πέτρος και καλά νεύρα αλλά κρατώντας το χαμόγελο του
"Ε ήθελα να σας το κάνω έκπληξη" απαντάει ο Λουκάς με ένα τεράστιο χαμόγελο
Είναι ευτυχισμένος
Είναι χαρούμενος
Και φαίνεται αυτό
"Ε για να μην μας το έχει πει δεν θα είναι πολύ καιρό μαζί έτσι δεν είναι παιδιά?" Ρωτάει η Αποστολία
Ο Λουκάς με κοιτάζει διστακτικά πριν απάντηση
"Όχι βασικά. Είμαστε μαζί 4 χρόνια" απαντάει κοιτώντας άλλου
Κοιτάζω το γλυκό μου ενώ νιώθω όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω μου
4 χρόνια
Θέλω τόσο πολύ να κλάψω αυτή την στιγμή
Εγώ καθόμουν κάθε βράδυ και έκλαιγα για αυτόν ενώ αυτός έκανε την ζωαρα του
"4 χρόνια ε? Αυτό είναι πολύς καιρός. Και πως γνωριστήκατε?" Ρωτάει η κολλητή μου προσπαθώντας να ελαφρύνει το κλίμα
Πονάω. Ξέρει ότι πονάω
Έκανα να γίνω άνθρωπος 2 χρόνια ενώ αυτός συνέχισε κανονικά την ζωή του μόλις έφυγε
Αυτό πονάει πολύ
"Λοιπόν ήταν η πρώτη μέρα στο Πανεπιστήμιο. Έπεσε τυχαία πάνω μου δεν είχαμε φίλους οπότε κολλήσαμε αμέσως. Τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή" λέει χαρούμενη η Ελευθερία η κοπέλα του
"Και ποτέ τα φτιάξατε?" Ρωτάει η Βάσω
Ανάκριση στο φουλ
"Ένα μήνα αργότερα. Αφού μου είπε ότι δεν είναι ερωτευμένος με καμία άλλη έκανα κίνηση και μάλλον. Βγήκε προς όφελος μου " απαντάει γελώντας
Νιώθω ότι δεν μπορώ να πάρω ανάσα
Ποναω. Πολύ
Πραγματικά βαθιά μέσα μου πίστευα ότι άμα γυρνούσε θα είμαστε μαζί
Ποτέ όμως δεν φαντάστηκα ότι με αντικατέστησε μέσα σε ένα μήνα
Ψέματα. Όλα ψέματα
Θέλω να κλάψω
Έγινα 21 και ακόμα κλαίω για τον Λούκα
Χτυπάει το κινητό μου και ευχαριστω τον Θεό που αξίωσε κάποιων να με πάρει τηλέφωνο ώστε μετά να κλάψω με την ησυχία μου
"Εμ έμενα με συγχωρείτε λίγο πρέπει να το σηκώσω" λέω αμήχανα ενώ πιάνω το κινητό από το τραπέζι
"Ποιός είναι?" Ρωτάει η κολλητή μου ως γνωστή κουτσομπολα
"Ο Έλιοτ" απαντάω πριν βγω έξω
"Έλα μωρό μου"
"Χει μπέιμπι. Σοου σκεφτόμουν κάτι και έπρεπε να το μοιραστώ με το μωρό μου" ακούω την φωνή του και χαμογελάω λίγο στην σκέψη του
Μου αρέσει ναι
Αλλά δυστυχώς παραμένω ερωτευμένη με άλλον
Βάζω ανοιχτή ακρόαση το τηλέφωνο και κάθομαι να ψάξω σοκολατάκια
"Σκέφτεσαι και όλας? Νόμιζα ότι μόνο εγώ σκέφτομαι σε αυτή την σχέση"
"Σκάσε λοβ! Λοιπόν άκου έλεγα να πάρω την πανέμορφη μου κοπέλα και να την πάω για φαγητό και μετά μια μικρή έκπληξη μιας και κλείνουμε 6 μήνες μαζί"
"7 είναι ρε βλάκα" λέω θιγμένη
"Πλάκα κάνω ρε μωρό το ξέρω. Ελα λέγε όμως θες?"
"Δεν ξέρω βρε μωρό μου. Έχει έρθει ένα παλιός μου.... Φίλος με την κοπέλα του και λέγαμε να κάτσουμε όλοι μαζί σήμερα. Να γιορτάσουμε την επέτειο με μια μέρα διαφορά?" Ρωτάω με ναζί
"Οοο και εγώ τι θα κάνω μόνος σήμερα?" Γκρινιάζει από το τηλέφωνο
"Έλα από εδώ σιγά"
"Με θες?"
"Φυσικά και σε θέλω" απαντάω χωρίς να το σκεφτώ
"Ωραία σε λίγο είμαι εκεί φιλιά μωρό μου"
Κλείνω το τηλέφωνο και μπαίνω ξανά στο δωμάτιο μου
"Θα έρθει και ο Έλιοτ πειράζει?" Ρωτάω όταν κάθομαι
"Όχι ρε"
"Έλιοτ? Το αγόρι σου?" Ρωτάτε με ενδιέφερον η Ελευθερία
"Ναι" άλματα μονολεκτικά
Κάθομαι ξανά στην θέση μου και τους κοιτάζω όλους όσο μιλάνε για τον Λούκα και την Ελευθερία
"Εσύ Δανάη?" Με ρωτάει η Ελευθερία
"Συγνώμη δεν σας πρόσεξα. Τι με ρώτησες?" Ρωτάω ευγενικά
"Τι σπούδαζεις?"
"Ιστορία και αρχαιολογία στο Καποδιστριακό" απαντάω με ένα μικρό χαμόγελο
"Μπράβο αυτό θέλει πολύ διάβασμα"
"Ναι είχα καθαρό μυαλό στην 3η Λυκείου οπότε κατάφερα αυτό που ήθελα. Εσύ?"
"Διοίκηση επιχειρήσεων μαζί με του Λουκά μου"
Μουξινος
"Πάμε για κάνω ποτό το βράδυ?" Ρωτάω
"Ναι"
Ακούω κουδούνι έτσι πετάγομαι πάνω
"Πάω ο Έλιοτ θα είναι"
Ανοίγω την πόρτα και πέφτω στην αγκαλιά του
"Χρονια μας πολλα μωρό μου"
"Χρόνια μας πολλά" του λέω χαρούμενη
Φιλάω πεταχτά στα χείλη και τον αφήνω από την αγκαλιά μου
"Τα παιδιά?"
"Μέσα έλα"
"Δεν πιστεύω να είναι εδώ οι γονείς σου" λέει τρομαγμένος
Γελάω με την αντίδραση σου
"Όχι λείπουν"
Μπαίνουμε στο σαλόνι
"Γεια. Είμαι ο Έλιοτ το αγόρι της Δανάης" λέει στον Λουκά ενώ απλώνει το χέρι του
Ο Λουκάς δεν χαμογελάει αλλά ούτε φαίνεται νευριαμενος. Δεν έχει κανένα συναίσθημα
"Λουκάς. Είμαι ο πρ-"
"Φίλος μου όπως σου είπα στο τηλέφωνο" λέω γρήγορα πριν ολοκληρώσει την φράση του ο Λουκάς
Γενικά ο Έλιοτ ζηλεύει πολύ και να μάθει ότι κάνω παρέα με τον Λούκα ο οποίος είναι πρώην μου θα θέλει να σταματήσω να του μιλάω και εγώ αυτό δεν το θέλω
"Ωραία χάρηκα" απαντάει ενώ αγνοεί την Ελευθερία
Τον κοιτάζω ξαφνιάσμενη
"Έλιοτ είναι και η κοπέλα του μαζί" του κάνω νόημα προς την Ελευθερία
"Δεν πειράζει Δανάη δεν τον παρεξηγώ τον Έλιοτ" απαντάει
"Η ιδέα μου είναι η έχετε γνωριστεί?" Ρωτάω με ένα αμήχανα χαμόγελο
"Ναι. Αλλά τέλος πάντων δεν έχει σημασία μωρό μου." Μου λέει ο Έλιοτ
Με σπρώχνει κοντά έτσι πέφτω στην αγκαλιά του
Φιλάει το κούτελο μου και ξεκινάει συζήτηση με τα παιδιά
Τα μάτια μου συναντούν τα μάτια του Λουκά και ξαφνικά μετά από 4 χρόνια νιώθω ξανά αυτές τις απαίσιες πεταλούδες που σου ανακατεύουν το στομάχι
Έχει ανέβει και δεύτερο κεφάλαιο ελπίζω να σας αρέσει ❤️