Γελάω και πέφτω πίσω
"Είσαι βλάκας" του λέω κοιτώντας τον
"Ρε αλήθεια μου την έπεσε με ραβασάκια" απαντάει γελώντας
"Και έπρεπε ρε Λουκά να της πεις στα μούτρα ότι είναι άσχημη? Καταρχάς δεν είναι άσχημη η κοπέλα είναι όμορφη απλά λίγο χαζουλα"
"Βασικά δεν ολοκλήρωσα" μου λέει ενώ μου δίνει ένα από τα μπέργκερ που πήραμε
Ένα από τα 20 μπέργκερ που πήραμε
Ναι θέλαμε να είμαστε χορτατοι
Άλλωστε ποιος χορτενει με ένα μπέργκερ από τα μακ?
"Και εκεί που της έλεγα ότι δεν την θέλω μου κάνει το χαρτί ήθελα να το στείλω τον Γιάννη πίσω σου αλλά να ξέρεις ότι ούτε εμένα μου αρέσεις"
Λέει ενώ σκάμε στα γέλια
"Σου έδωσε άκυρο δηλαδη?"
"Σκάσε ρε δεν είναι αστείο" λέει ενώ έρχεται κοντά μου
Χαμογελάω με όλα αυτά και κοιτάζω τον ουρανό χαρούμενη
Νομίζω είμαι έτοιμη
Ήρθε η ώρα να ξανά είμαι μαζί του
Με κάνει χαρούμενη
Να χαίρομαι
"Χαίρομαι που την περνάω μαζί σου αυτή την ημέρα ξέρεις" διακόπτει τις σκέψεις μου
Γυρίζω να τον κοιτάζω
"Εγώ και μόνη μου να την περνούσα δεν θα είχα θέμα. Δεν μου αρέσει πολύ η συγκεκριμένη ημέρα. Δεν λέω ωραίο το γεγονός ότι υπάρχει ημέρα ερωτευμένων αλλά πιστεύω ότι τον έρωτα που νιώθεις πρέπει να τον δείχνεις καθημερινά και όχι μια συγκεκριμένη ημέρα που έχει κάποιος άλλος ορίσει" απαντάω
"Ακόμα και αν ήμασταν μαζί πάλι τα ίδια θα έλεγες?" Ρωτάει κοιτώντας με στα μάτια
"Ναι. Αν ήμασταν μαζί θα σου έδειχναν κάθε μέρα αισθήματα και θα σου έπαιρνα δώρα. Δεν θα περίμενα αυτή την ημέρα"
Κουνάει καταφατικά το κεφάλι του και κοιτάζει ξανά τα αστέρια ενώ εγώ εκείνον
Ξεφυσαω νευριασμενη
Γιατί απλά δεν παραδέχομαι ότι τον θέλω να ηρεμήσω?
Να τον αγκαλιάσω
Και γκρρ-
"Γιατί με κοιτάς έτσι?" Ρωτάει γελώντας
"Ναι λες και δεν ξέρεις" απαντάω αμήχανα και γυρνάω το βλέμμα μου ξανά ψηλά
Τον ακούω να γελάει και να με πλησιάζει
"Πάντως για να μην νιώθεις άσχημα και εσύ όταν δεν κοιτάς έτσι σε κοιτάζω" λέει
Ξαφνιάσμενη γυρίζω να τον κοιτάξω. Με κοιτάζει είδη
"Τι με κοιτάς Δανάη? Δεν το ξέρεις ότι σε κοιτάζω? Αφού ξέρεις πως νιώθω για εσένα σου το λέω συνεχώς δεν ξέρω γιατί δεν με πιστεύεις"
"Σε πιστεύω Λουκά. Ξέρω τι νιώθεις δεν είμαι χαζή και εσύ ξέρεις τι νιώθω τι νιώθω για εσένα απλά φοβάμαι και στο έχω πει"
Απαντάω κοιτώντας τα μάτια του
"Δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Θέλω να πω το πήρα το μαθημα μου" λέει γελώντας
Αναστεναζω και ανεβαίνω πάνω του
Ξαπλώνω πάνω στον στήθος του με τέτοιο τρόπο ώστε να τον κοιτάζω
Παίρνει το ένα το χέρι γύρω από την μέση μου ενώ με το άλλο περνάει τις τούφες από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου
Σε αντίθεση με εμένα που τα έχω διπλώσει πάνω στο στήθος του και έχω βάλει το κεφάλι μου εκεί
"Δεν φοβάμαι εσένα. Τους γύρω φοβάμαι οκ? Αν γίνει ξανά κάτι τέτοιο? Αν προσπαθήσουν πάλι να μας χωρίσουν?"
"Τώρα έχω γίνει ώριμος και θα μιλήσω πρώτα μαζί σου και μετά θα βγάλω συμπεράσματα" λέει με έναν σοβαρό τόνο
Έτσι ε?
"Εντάξει τότε. Έκανα κάτι με τον Μιχάλη" απαντάω σοβαρή
"ΤΙ? ΤΙ? ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΧΆΛΗ? ΔΑΝΆΗ ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΜΑΖΊ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΓΑΜΩΤΟ?" φωνάζει χωρίς να κουνηθεί
Με ένα μικρό χαμογελο τον κοιτάζω και φιλάω την μυτούλα του
Νιώθω πολύ διπολική τώρα
"Είσαι πολύ όμορφος όταν ζηλεύεις και γλυκουλης στο έχω ξαναπεί άλλωστε"
"Με κοροϊδεύεις γαμωτο? Έκανες κάτι με τον φλώρο που έχετε καθόταν και φιλούσε την Τζίνα όχι δεν το δέχομαι" λέει έξαλλος
Πάει να σηκωθεί αλλά τον σταματάω
"Σταμάτα να με σταματάς είμαι ο άντρας στην σχέση και πρέπει να σε προστατεύσω"
"Καταρχάς!" Φωνάζω
"Δεν γινόταν να είμαι εγώ ο άντρας στην σχέση" του λέω ειρωνικά
"Καταδευτερον! Δεν έκανα κάτι με τον Μιχάλη"
"Τι? Και γιατί μου το είπες?"
"Γιατί σου εξήγησα. Είσαι πολύ όμορφος και γλυκός όταν ζηλεύεις" απαντάω χαμογελώντας
Ξεφυσαει και πέφτει πίσω
"Ρε μωρό μου χίλια χρόνια από την ζωή μου έχασα. Μην κάνεις; τέτοιες πλάκες νευριάζω" απαντάει
"Συγνώμη" απαντάω
"Εγώ συγνώμη μωρό μου! Εγώ φταίω για αυτό όχι εσύ απλά σου ξανά εξήγησα μου αρέσεις τόσο πολύ που δεν ξέρω πως να διαχειριστώ αυτο το συναίσθημα"
"Ούτε με την Νικόλ ένιωθες έτσι?" Ρωτάω με κοιτάζω ξαφνιάσμενος
"Πώς ξέρεις ότι-?"
"Το κατάλαβα. Τα κατάλαβα όλα δηλαδη"
"Όταν λες όλα?" Ρωτάει
"Ότι η Νικόλ ήταν η κοπέλα σου και σε απάτησε με τον Ιάσονα τον τότε κολλητό σου. Το ίδιο και η Νικόλ. Η τότε κολλητή μου με το αγόρι μου. Δεν θέλω να το σκέφτομαι Λουκά μου άστο καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Σε γνώρισα"
Χαμογελάει
"Με είπες Λουκά σου"
Γουρλωνω τα μάτια μου κοιτώντας τον
"Από όλα αυτά που είπα εσένα αυτο σου έμεινε?"
"Εμ ναι? Σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ με τον Ιάσονα και την Νικόλ. Λοιπόν ας σοβαρευτούμε λίγο" λέει σοβαρά ενώ σηκώνεται μαζί με εμένα
Έχει καθίσει ενώ εγώ βρίσκομαι από πάνω του
"Εμείς τώρα τι θα κάνουμε?" Ρωτάει κοιτώντας με στα μάτια
"Μεταξύ μας?" Ρωτάω δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου
"Εσύ τι λες?" Ρωτάει ειρωνικά
"Δεν ξέρω. Εγώ θέλω να είμαστε μαζί" απαντάω τελικά
Χαμογελάει και με τον αντίχειρα του αφήνει το κάτω χείλος μου
"Ωραία γιατί δεν άντεχα άλλο χωρίς να σε φιλήσω" απαντάει πριν ενώσει τα χείλη μας
Χειιι μπειμπςςς
Τι κάνετε αγάπες μου?
Αυτό ήταν το σημερινό κεφαλαιοοοο
Ελπίζω να σας άρεσε
Θα γράψω μερικά κεφάλαια ακομαα και μετά θα τελειώσει😔
Τώρα έχουμε το ερώτημα happy or sad end?
Αν κι ξέρω είδη τι θα βάλω αλλά θέλω να δω γνώμες 🤷
Θα τα πούμε σύντομα
Φιλιά ♥️
Αντίο 💘