Chapter 31
Ellysse
Nakikinig lang ako habang nag-uusap sila ni Naomi at sa mga kawal na nagligtas sa amin kanina. Nalaman ko rin na Kerlyn ang pangalan ng tumawag sa kaniya ng kamahalan kanina at Cristel naman ang isa pang babae, at ang lalaki na tahimik lang ay nagngangalang Jay.
I can't seem to find the reason why they are helping us. Posible kayang naninilbihan sila kay Naomi? Sa pagkaka-alam ko ay estudyante din sila sa Sozu at base narin sa tawag nila kay Naomi na kamahalan ay maari nga na sa kaniya sila naninilbihan.
I guess there is still a lot of things I didn't know outside dreroa. Kung isa silang mga bugad, masasabi kong may mga bugad din palang naiiba, may mabuting puso at hindi sakim sa kapangyarihan, we don't know.
"Nasaan nga pala si Reniel?" I heard Naomi asked. Nakuha ang atensiyon ko sa tanong niya. I remember Reniel na Egyan ni Alex. Why are they talking about him? Kaisa din ba si Rene sa kanila? If that is the case, all this time ay pinamanmanan niya si Alex kay Reniel?
Sino ka ba talaga Naomi?
"Ang sabi niya ay may pupuntahan daw siya, siguradong nasa kubon mo na siya ngayon." Rinig kong tugon ni Cristel.
"R-ryan is dead." Nababakas ang lungkot sa tinig ni Kerlyn ng sabihin niya ito. I know him, he is one of the the Egans of the prince of Erosia. Naalala ko tuloy si Angelica, ayos lang kaya siya? Siguradong nababahala na din ito sa akin ngayon.
Sandali pa ay huminto kami sa labas ng kubon ni Naomi. Biglang itinaas ni Jay ang kanyang kamay na nagpatahimik ng lahat. "I can sense unknown people in there."
Hinanda ko ang aking sarili kung sakasakali man. Naunang maglakad papunta sa kubon si Naomi at dahan-dahang pinihit ang pinto. "Stay here." utos niya samin.
"Kamahalan you're here."Narinig namin ang galak na tinig ni Reniel kaya agad na kaming pumasok lahat. I saw the smiling Egyan of Alex ng pasadahan niya kami ng tingin. Nakita ko rin si Angelica sa isang couch na ipinagtaka ko kasama ng isang babae na may benda sa braso.
"He's here." Napako muli ang tingin ko kay Reniel. My brows furrowed to what he said.
Ngumiti muna ito sakin bago nagsalita ulit. "The prince is here."
I could feel my heartbeat races as I heard him say it. He's here, at tumatalon ang puso ko dahil sa galak. Itinuro niya samin ang silid na kinalalagyan nito ngayon. My heart is jumping because of excitement. Hinayaan lamang nila akong pumasok sa silid para puntahan ito.
I saw him na prenteng nakatayo at nakatanaw sa maliit na bintana habang malalim ang iniisip. The lame light coming from the fading brightness of the moon hits his fair skin. His face is like glowing as it forbids any shadow to hit his well chiselled figure. "Alex?" sambit ko sa pangalan niya. I missed calling his name.
He shifted his gaze with his dashling smile. His perfect line of teeth was greeting me, and it feels home. He is my home.
Napansin ko rin ang mga pasa sa mukha niya at mga galos, pero hindi parin nababawasan ang kagwapuhan niya.
"I already know that you're here, I can feel you. But as much as I wanted to run to get you and hug you like there is no tomorrow, I want you to find me." Napangiti ako sa sinabi niya. Wala akong sinayang na sandali at agad tinungo ang mga bisig niya at yumakap sa kanya. I sniffle his scent as it calms my being. His warmth feels like heaven and I can't get enough of it. Masyado ko siyang na miss sa sanxaling panahon.
"I missed you." sambit ko na nakayakap parin sa kanya. Mas lalo yatang tumigas ang dibdib niya kaysa sa huli ko itong nayakap. Tsansing nato eh, hayaan niyo na ako.
"Nauubos mo na amoy ko." Napasimangot ako ng kumalas siya sa yakap. He cupped my face and drown his eyes to mine. I missed those astonishing blue eyes that always drown me.
"I also missed you damn much." Dama ko ang pagmamahal sa sinabi niya.
Humiwalay sa pagkatitig ang mga mata niya sakin at tinungo ang kalangitan na ngayon ay napuno ng mga bituin. I felt his arms carefully wrapped to my waist. Ipinilig ko lamang ang ulo ko sa balikat niya at pinagmasdan din ang kalangitan.
I just found us here in a gloomy place striving together. Makakaya kaya namin labanan lahat?
"You can still find beautiful things in worst places. Like us, we strive for the things that we don't know who or what awaits us, but being with you-" Sinulyapan niya ako ng tingin at ngumiti. Pansin ko lang na palagi siyang nakangiti ngayon. Is he planning for something? Wala lang, cute niya kasi.
"Being with you makes me forget all my fears. You are the most beautiful part of those worst that happened to me." Wala akong masabi, he always have the words to make my heart flutters. Ngumiti lang ako at hindi umimik. Sa ganitong klasi ng pag-uusap ay halatang talo na ako. I just love him and I don't have a damn on that fluttering words. Pero kapag galing sa kanya ay tumatalon sa kilig ang puso ko.
"Do you trust me?" I instantly looked at him dahil sa sinabi niya. Ganoon din ang ginawa niya at tumitig sa akin.
"What do you mean?" giit ko.
I saw his eyes turned into raging red color as I saw the figure of his phoenix inside of it. Biglang sumakit ang ulo ko at naramdaman ko ang pagkulay pula ng mga mata ko at siyang paghalik niya sa labi ko. Sandali kaming nanatili sa ganoong posisyon at naramdaman ko na lang na gumalaw ang mga labi niya. Nawala na rin ang biglang pagsakit ng ulo ko dahil sa tamis ng labi niya.
Napapikit na lang ako dahil nalulunod ako sa halik niya na kailan man ay hindi ko magawang magsawa. I gasped for air when we break the sweetness of the kiss.
"Anong ginawa mo?" Seryosong tanong ko at iniiwasang tumingin sa mga labi niya na halatang namumula dahil sa halik namin kanina.
"Just trust me." Sabi niya at tinungo ng mga labi niya ang noo ko. Akala ko pa naman ay hahalikan niya ako ulit sa labi. Hindi naman kasi halata na sabik ako sa labi niya. Slight lang.
***
Hindi ko maiwasang mapangiti habang tinitignan si Alex na nakikipagkwentuhan sa kanyang ina. Halata sa kanilang dalawa ang pangungulila sa isa't-isa. I remember his face when I told him about his mother na naghihintay sa kanya sa labas ng silid. Tulad ko ay nagulat din siya pero nangingibabaw ang galak sa kanya.
Sino naman kasi ang hindi matutuwa na makasama ang magulang. I also wished to have my mom. Bata pa kasi ako ay namatay na ito kaya wala akong sapat na memorya sa kaniya. Tanging si ama lang ang nag-alaga at pumapasensiya sa mga kagagahan at katigasan ng ulo na ginagawa ko.
"Swerte mo dahil siya ang naging kapares mo." Napalingon ako kay Reniel na nakatayo sa tabi ko. He is drinking a tea. Tulad ko ay nakatanaw rin siya kay Alex kasama ang ina nito. Si Angelica naman at ang kasama nitong babae ay nasa kusina lang. Hinayaan muna namin na makapag-usap ang mag-ina na matagal ng panahon ng nawalay sa isa't-isa.
"He has the purest heart I know" Napangiti ako dahil sa sinabi niya.
"He is." I uttered. I know.
Hindi ko parin lubos maisip na anak siya ni Louise. Reniel is also kind, a great soldier at malalaman ko na lang na anak pala siya ni Louise at isang Eros. Speaking of Eros, kumusta na kaya ang prinsepeng iyon? Hindi ko rin mapigilang mabahala sa kanya. Lalo na kay Iamae na naiwan ko sa gubat, ano kayang nangyari sa kanya?
"What happened, a-anak?" Naudlot ang pag-iisip ko at agad akong napatingin kay Naomi ng marahas niyang tinawag ang anak. Agad kaming lumapit kay Alex na prenteng nakaupo at nagkulay ginto ang mga mata.
"He's having a vision." giit ko dahil ganito ang nakita ko na nangyari sa kanya noong nandoon kami sa lugar ng mga diyos para mag-ensayo.
Napahawak si Alex sa dibdib niya ng makabalik sa kulay nito ang mga mata niya. He is gasping for air as if he really needs it, pinagkakaitan ba siya ng hangin ng sariling elemento niya? Idiot me.
"Ritche! " Makahulugang sabi niya ng makabawi ng lakas.
(Iamae's PoV)
Napa-awang ang bibig ko dahil sa nakita ko. I can't believe na nagawa ni Ritche ang usok na iyon. It was a smoke that can kill anybody who enhales it and he did manifested it.
"What happened Ritche?" Linapitan siya ng kanyang ama na katulad ko ay nagulat din. The smokes are gone and and his eyes return to its original color. Lahat naman kasi kami ay nagulat dahil sa nasaksihan. Hindi ko mawari na may kakayahan pala siyang gumawa ng ganoon.
"Hindi na sana kayo pumunta dito ama, mapapahamak lang kayo." Sumulyap ito sa akin na kinunutan ko lang ng kilay. Nakakatakot kasi ang mga mata niya kanina.
"Let's go, hindi tayo pwede manatili dito." I heard King Junhnel. He's right, the place is not good to stay long, nasa ilalim kami ng malagong mga dahon ng pinakamalaking taron dito sa gubat. Ang puno na siyang tinutukoy ng mga diyos.
Tumalikod ako para simulan sanang lisanin ang lugar ng may mga grupo ng bugad ang humarang samin.
I saw the woman who's wearing skirt and a croptop matched with his ponytailed hair. Who is she? Sa likod niya ay nakilala ko ang lalaki na sa pagkakatanda ko ay kapatid ni Reniel, it's Andrew.
"Opps, are we already late?" Kikay ito kung magsalita. Tsk, hindi bagay sa kanya, mukha siyang paa. I'm serious my feet are more beautiful than her wicked face.
"Woah, the four Kings should I be honored?" Ngumisi ako ng pagkademonyo. I'm still not over avenging my mom.
Tinitigan ko lamang ito at bigla itong nagkapos ng hininga. Napaluhod ito sa lupa at napapa-ubo dahil sa pagtigil ng pagdaloy ng dugo niya. I just controlled her blood circulation of her body.
Dinaluhan siya agad ni Andrew at masamang nakatingin sa akin. Tsk, hindi pa ako seryoso.
"So, I guess you can use your element here." hindi parin nawala ang ngiti kahit nahihirapan siyang huminga. Napangiti ako at sinulyapan ang purselas na binigay sa amin ni Apo Dhenver.
Sa huli ay binitawan ko na siya na siyang ikinangisi niya. Bitch!
"Tell me where is Ellysse and I will spare your life." Napatingin ako kay Haring Ronel ng pumunta ito sa unahan ko.
"A negotiation, I like that." Lahat kami ay napatingin sa bagong dumating. I don't know him, napapalibutan siya ng maitim na aura. He is smiling develishly that makes the whole surroundings more eerie.
"What do you want Louise?" Bahagyang nanlaki ang mata ko dahil sa narinig. So he is Louise, the one who's leading the whole clan of bugads. The clan who's behind my mother's death. Nangangalaiti ako sa pagkakatong ito, gusto ko siyang sugurin at paslangin.
"I want the rings." giit niya. That made me look to my finger kung saan ang singsing na binigay sa akin ni Dada na Diyosa ng tubig.
to be continued...
Dont be a silent reader, let me here what you're thinking.