Esha POV
Agad kung tinawagan ang personal assistant ni Terrence. Pero ang sabi nito ay ako muna daw ang uuwing mag isa. Susunduin na lang daw ako ng mga tauhan nito.
Tsaka na ang mga bata. Masakit man na iwan pansamantala ang mga anak ko ay kailangan muna naming maghiwalay.
Sa ngayon kasi, ako muna ang uuwi daw sa mansion. Iyon ang bilin ng terrence.
Nakasakay ako ngayon sa sasakyan ng asawa ko kuno. Ang gara ng sasakyan. Sinundo na lang kasi ako ng isa sa sasakyan ni Terrence na asawa ko.
I can't believe, na asawa pala ako ng isang multibillionaire.
Nang makarating kami sa may gate ay bumusina lang ang sasakyan at agad na bumukas ang gate.
Napa wow na lang ako dahil sa ganda ng mansion. Ang ganda nito sa labas. Napapaligiran ito ng mga bulaklak.
Agad akong bumaba at inakay ako ni Lyka papuntang main door. Agad kong nilibot ang paningin ko sa buong mansion.
"Pasensya ka na, Ma'am, wala kasi si Ma'am Beatriz." sambit nito.
"It's okay. Wala namang problema sa akin." malumanay kong sambit dito.
Agad na may sumalubong sa akin na kasambahay ng mansion.
"Hello, Ma'am, sa dining area po tayo!"
Kaya agad akong sumunod sa katulong na sumalubong sa akin. Kanina pa kasi nakaalis ang assistance ni Terrence.
Agad na bumungad sa akin ang isang magarang dining area. Sobrang linis ng buong kusina. Pero, may nakaupo doon na babae.
Kumunot ang noo ko. 'Di kaya babae ito ng nasabi kong asawa?' utas ng aking isipan. Pero imposible na may babae ito. Ipapahanap kaya ako nito, kung may ibang babae ito.
"Sit down, Ayiesha!" malamig nitong sabi sa akin. I feel shiver in my spine sa boses nito. May halong lamig kasi ito.
Agad akong umupo sa isang bakanteng upuan. "Hindi po ako si Ayiesha, Esha po ang pangalan ko." sabi ko dito. Nanatili akong nakaupo at di ako gumagalaw.
"Whatever, if you are Ayiesha or Esha. You are still Ayiesha Claire Montebon Alvarez, isang asawa ng bilyonaryo." sambit nito.
Nanatili akong walang imik. "Magpasalamat ka at mabait ako, di agad kita kinaladkad, after what you did, to my brother." sabi nito.
Nanlaki ang mga mata ko. "I didn't know!" mahina kong bulong.
"But, that is from the past. Let's forget it." sabi nito muli.
Nanatili akong nakayuko at tahimik. "Let's eat." sabi pa nito.
Kinuha ko ng plato at kutsara. Gutom na rin kasi ako. Kaya magaan akong kumain, kahit kasama ko ang babaeng ito. Di ko kasi gusto ang sinabi nito kanina.
Pero napaisip din kasi ako. 'Ano ba ang ginawa ko noon? Dahil, parang sobra naman yata ang galit nito sa akin.'
Mabilis kaming natapos na kumain, tumayo na ito, pero bago pa ito umalis ay tumigil muna ito sa likuran ko.
"Feel at home, Ayiesha, total bahay mo naman ito. Just wait Terrence to come home. Soon, uuwi din iyon." sabi nito sa akin.
Umalis na ito at iniwan akong mag isa sa kusina na iyon.
Agad akong umakyat ng makakita ng isang hagdan, pumunta ako sa itaas at agad na pumasok sa isang kwarto.
Humiga ako sa kama na nakalagay doon ay di ko namalayan na nakatulog pala ako. Pero bago mawalan ng tuluyan ang diwa ko ay isang banayad na haplos ang naramdaman ko sa aking pisngi.
"IS she my real mom, Tita Beatriz?" dinig kong sambit ng isang munting tinig.
"Yes, she is. But for now. Hindi muna kayo magkikita."
"Why po." Inosenting tanong nito sa kausap.
"Surprise natin siya. Once dumating si Daddy mo. Sa ngayon sa condo muna kita. Kiss her na. Aalis na tayo!" I felt her lips in my cheeks. She kiss me.
"Bye, mom! See you. Sasama muna ako kay tita. But soon. Magkikita din tayo at magkakasama!" bulong nito sa akin. Dahil siguro sa antok ay nakatulog ako pabalik.
Nagising ako dahil sa isang ingay. "Wag kang maingay Ken. Magigising si nanay!" bulong ng isang munting tinig.
"Excited ako nichole, kata wag kang magulo. Alam mo namang namiss ko si nanay." seryosong sabi ni Ken. Ang isa sa kambal ko.
Pinakinggan ko lang silang dalawa. "Mabuti nga at pinasundo tayo sa bahay natin, para makasama natin si nanay!"
Bakit nga ba nandito ang kambal ko? Sino ang sumundo sa kanila.
Umunat ako. "Ayan tuloy. Nagising si nanay. Ang sabi pa naman ni tita Beatriz. Hayaan nating matulog si nanay." Mahinang utas ng aking si Nichole.
"Hhmmmmppp!" inirapan ni Ken ang kakambal nito. Alam kung nakairap na ang isa sa kanila ngayon.
Iminulat ko ang aking mga mata. Unang nakita ko ay si Kenzo Gray ang aking panganay. Nasa ulunan ko kasi siya.
"Hi, nay!" nakangiting bati ng aking si Deciree Nichole ang aking bunso. Nginitian ko sila.
Bumangon ako. "Ano ang ginagawa nyo dito? Sino ang kasama nyo dito!" sunod-sunod kong tanong sa kanila.
"Hep, hep. 'Nay, isa isa lang ang tanong. Mahina ang kalaban!" pigil sa aking ni Nichole. "Una nay sinundo kami doon ni Tita Beatriz. Pangalawa, kami lang. Pinasundo nga kami diba!" paliwanag ng anak kong babae.
"Ganun ba." ngiti ko sa kanila. "Halina nga kayo. Payakap kay nanay." lambing ko sa kanila.
Agad naman silang lumapit sa akin at niyakap ako sabay halik sa aking pisngi.
Kahit na may paka masungit si Kenzo ay malambing naman ito sa aming dalawa ni Nichole.
Beatriz POV
"PINASUNDO ko na ang mga bata." Balita ko kay Terrence. Nanatili ang tingin nito sa harap ng salamin dito sa opisina niya.
"Good." tanging nasabi nito sa akin.
"Hanggang kailan mo titiisin si Ayiesha?" tanong ko dito.
"Hanggang sa makakaya ko, Beatriz. Sa ngayon, 'di muna kami magsasama. Titiisin ko muna ang pangungulila ko sa kanya." malungkot nitong sambit.
Alam kong sobra na nitong namimiss si Ayiesha. Tanging mga nakaw lang na sulyap mula sa malayo ang nagagawa nito.
Hanggang sa di pa nahuhuli ang tunay na salarin ay mananatili silang ganito. Naawa na ako sa kapatid ko.
Napa kuyom na lang ang kamao ko. "Nahanap mo na si Earl?" tanong ko dito.
"Yes, matagal na. Nasa poder ko siya."
Nilingon niya ako. Lumakad ito papunta sa swivel chair nito at umupo. "Anong update?"
"Ayaw magsalita. Yon lang ang sinabi niya. Na nasa kanya nga si Ayiesha. Si Adelaine ang nag utos sa kanya na itago si Ayiesha."
"Di niya kilala ang kasama ni Adelaine sa pagpaplano ng lahat ng ito?" tanong nito.
"Hindi." Maikli kong saad. Tumango-tango ito.
"How Adelaine."
Ngumisi ako. "Assual. Matigas pa rin!"
"Si Kaileen?"
Kumunot ang noo ko. "She is okay. Nasa condo ko muna siya. Alam mo naman na di pa pwede silang magkita. Not now, but soon!" tumango-tango ito.
Terrence POV
"PALABASIN n'yo ako dito." Sigaw ng babae mula sa loob ng kwarto na iyon. alam kung nakakulong ito.
Pumasok ako. Ngumiti ito. "Thanks God. Your here! Please, save me Rence. Kinidnap nila ako." mangiyak ngiyak nitong sabi kay Terrence.
Tinitigan ko lang ito. "No, Adelaine. Nagkasala ka. Kaya paparusaha ka namin!" nanlaki ang mga mata nito.
"No, you can do this to me. May anak ako. May anak tayo, Rence. She needs me." umiiyak nito sambit sa akin.
Tanging iling lang ang sinagot ko dito. "No Adelaine. My decision is final." sabi ni Terrence dito.
Isa isang pumasok ang mga tauhan ko at hinawakan si Adelaine. "Rence, please. Please, don't do this. I beg you!" Pagmamakaawa nito, umiiyak ito. "Please. Isipin mo si Kaileen ang anak natin."
Sinamaan ko siya ng tingin. "Don't use the child, Adelaine. And I know she is not yours." galit kong sabi dito.
"Akin siya, Rence. Anak natin siya." sigaw nito sa akin, na may luha.
"No, she isn't. She is my daughter but you are not her mother. She is from me and Ayiesha." madiin kong sabi dito.
"Hindi, akin siya. Rence. Akin siya. Hindi kay Ayiesha." siigaw nito. Sinenyasan kung ilabas si Adelaine.
I give her the punishment that she'd never forget, in her entire life.
Sumunod ako sa kanila. Dadalhin nila si Adelaine sa isang kwarto na minsan lang naming pasukin. Dahil minsan lang din naman namin ito gagamitin.
Itinali si Adelaine. "Please, Rence. Please! Let me go!" Pagmamakaawa nito.
"Hindi pwede. Nagkasala ka Adelaine. Kaya dapat mo itong pagbayaran." malamig na saad ni Beatriz.
"Di naman ako ang may gawa noon. I swear." lumuluhang saad nito.
Nanatiling bingi ako, di ko pinakinggan ang pagmamakaawa ni Adelaine.
"Uuuggghhh!" Ungol nito. Hinampas kasi ito ng latigo.
"Aaaggghhh!" Di ko na nakayanan ang pag ungol nito dahil sa sakit. Gawa ng latigo. Kaya lumabas ako.
Kahit na ganun ay nasasaktan pa rin ako. Dahil may pinagsamahan din kami si Adelaine.
Di ko lang akalain magiging ganito si Adelaine. I know her for a long time. She is my childhood Best Friend.
Pero ang pagkakaibigan namin ay nauwi sa isang pagiging FUBU, na di ko akalain na tatagal sa mahabang panahon.
Natigil lang kami ng dumating si Ayiesha sa buhay ko. I smile, 'cause I remember my wife. I miss her so much. For almost 5 years, di ko naisip na ganun na pala katagal.
Balak ko sana na pumunta sa opisina ng may naisip ako. Kaya lumabas nalang ako sa hideout namin. Sumakay ako sa sasakyan ko at agad ko itong pinaharorot.
Nasa harapan ako ng mansion namin ngayon. Tinignan ko ang bintana kung saan nakalagi si Ayiesha.
Bumaba ako at pumasok. It's still midnight. 4 o' clock to be exact. Nang makapasok ako sa sala ay agad akong pumunta sa itaas.
Dumiretso ako sa kwarto naming mag asawa. Pinihit ko ang seradura at agad naman itong bumukas. She didn't lock the door.
Naglakad ako papunta kama. "Who are you!" tanong sa akin ng mahinang boses ng isang bata. Diko ito nilingon.
"I said who are you?" ulit nito. This time. Humarap na ako sa kanya.
Napasinghap ako, maging ito rin. "Tay!" bulong nito.
Nagulat ako sa sinabi nito. "What did you say!"
"Kailan ka pa po. Nakauwi tay?" tanong nito.
Kumunot ang noo ko. Naguguluhan ako sa inaasal ng bata.
"I'm not your father!" malamig ko itong tinignan.
He give me a smug face. "Alam kung ikakaila mo kami. Like what Tito Earl told us. Hindi na ako nagtataka." nakapamulsa nitong sabi. Seryoso din ako nitong tinignan.
Why do I feel this? Na bakit parang kaharap ko ang batang ako. Ganito ako noon pa man.
Napa buntong-hininga ito. "Good night. Mr. Hope to see you again." sabi nito at tinalikuran ako. Sumampa ito sa kama at humiga sa tabi ni Ayiesha. Niyakap nito ang asawa ko.
Esha POV
NAGISING akong para bang may nakatingin sa akin. Kaya iminulat ko ng kaunti ang aking mga mata.
"Who are you!" mahina kong tanong dito. Dahil talagang inaantok pa ako.
"Just back to sleep. It's still late." bulong nito. His voice is so manly. Nakakaakit ang boses nito.
Dahil na rin siguro sa antok ay nakatulog ako muli.