Chapter 28
"Kamahalan!" Agad na hinanap ni Reniel ang tinatawag sa loob ng kubo ngunit bigo siya, walang naroon sa kubo. Malakas na buntong hininga ang pinakawalan niya ng wala talagang bakas ng tinawag niyang kamahalan ang naroon.
"She's not here." Sabi niya pagkabalik sa sala mula sa kusina, a bit frustrated.
"Sino ba kasi yang hinahanap mo Renirl, kanina ka pa." Tanong ni Angelica sa kabila ng pagkaliyo niya dahil sa ginagawa ni Reniel. Robelyn is only sitting beside the prince, she's tired, all of them is tired. At hindi parin magsink in sa utak niya ang mga nangyayari. She even can't take the idea that Reniel is a disciple of Tahoba and he is now helping them. Hindi niya alam kung ano ang paniniwalaan sa ngayon. She had no choice but to trust this man kahit na ama nito ang isa sa mga alagad ni Tahoba.
"Naomi." Agad na nag-angat ng ulo si Robelyn mula sa pagkakayuko at kunot noong tumingin kay Reniel, her brows somehow furrowed. She seems absorbing the fact what Reniel just said.
"Naomi?" Tanong niya sa pamilyar na pangalan, making sure she heard it right. She was raised in bretonia but she seems to know the name
"Yes, Rouel's mother is alive, buhay ang Reyna ng mga Agre." Halata sa kanila ang pagkagulat as Reniel expected it.
"What? Wait, let me get it. Ano, buhay pa ang ina ni Prinsepe Rouel? How? " Hindi makapaniwalang tanong ni Angelica. Katulad niya ay ganoon din si Robelyn at hindi makapaniwala sa nalaman. It's almost decades when everyone declared her death, at ngayon ay malalaman na lamang nila na buhay pa ito. Sinulyapan nilang tatlo ang prinsepe na hanggang ngayon ay payapa paring natutulog. Ano kaya ang magiging reaksiyon nito kapag nalaman na buhay pa ang ina nito. Siguradong magugulat ito katulad nila at magagalak gayong inaakala nito na ito ay patay na. May kinikilala nga itong ina noong nasa lupa pa ito ng mga normal na tao ngunit iba parin siguro ang mararamdaman nito sa piling ng totoo niyang magulang. Sabay na napabuntong hininga ang dalawang babae dahil sa mga naiisip nila.
Nagpahinga na lamang ang tatlo kasama ang prinsepe na hindi parin nagkamalay.
***
Nakatulala lamang si Reniel at malayo ang mga tingin. Palaisipan parin sa kanya kung bakit hindi parin nagigising ang prinsepe, mahigit tatlong oras na itong natutulog simula ng makuha nila ito sa selda ng mga bugad subulit hindi parin ito nagkamalay.
Ano kaya ang ginawa ng ama nito sa kanya at marami itong mga pasa sa katawan at ang nakapagtataka ay hindi ito nagigising.
The prince was snoring silently and he can't help to pity his higness. He can feel it, marami pang manyayari to test the prince's weaknesses and strengths and worst he can feel the shattering heart of the prince. Iwinaksi na lamang niya sa kanyang isipan ang mga maaring mangyari sa hinaharap.
Lumipas ang ilang mga sandali ay lumabas din siya ng kubo at lumapit kay Robelyn na seryoso lamang na nakamasid sa paligid. He loves observing this girl from afar but now he knows she hate him and that pricked his heart.
Hindi niya mabasa ang mukha nito, what is she thinking right now? He wants to hug her as he could, but why? At first he know there's something with this girl that made him curious. She gaves him the foreign feeling he didnt know he'd be anticipated more and more, what is he expecting?
"Anong iniisip mo?" tanong niya ng makalapit. Yumakap sa kanila ang malamig na hangin kaya napayapos siya sa kanyang mga bisig at bahagyang hinahaplos ito.
Hindi umimik ang babae bagkos ay tumalikod ito paharap sa kanya para sana ay pumasok pero hinawakan niya ang braso nito kaya ito napatigil. The way she's treating him now is hurting himand he seems to know why.
"Why? Why can't you trust me?" he said and shifted his gaze into her eyes. Gustong-gusto niyang tinititigan ang mga bilog nitong mga mata, those brown eyes could drawn him anytime at handa siyang magpakalunod nito.
"Bakit naman ako maniniwala sayo? Hindi dapat paniwalaan ang mga tulad mo na kampon ni Tahoba. This could be one of your plans, itong pag tulong mo samin." Walang emosyon na sabi nito.
Binitawan niya ang braso nito pagkatapos niyang marinig iyon, napangiti na lamang siya ng mapakla and tried to swallow those lumps. Wala siyang masabi, ang tanging alam lang niya ay kung paano kamuhian ang ama for letting everything complicated for him.
Bagsak ang mga balikat at malakas siyang napabuntong hinga ng tuluyan ng makaalis si Robelyn.
Hindi niya alam kung bakit siya nasasaktan but her words somehow pinned him. Naiinis siya dahil nasasaktan siya at hindi niya maintindihan iyon. Is he already falling in love to that brat?
"You like her." Napalingon siya bigla sa nagsalita. It was a statement. Is he? Did he like her? No way he is already falling in that madness. The kind of feeling that can destroy and kill him.
"What? No!" Agad niyang tugon sa sinabi nito. He sounds defensive, but the hell he care. Ayaw niya ang nararamdam ngayon.
"Halata naman sayo eh. Alam mo, noong dumating ka sa selda para sagipin kami ay nagdadalawang isip din ako kung paniwalaan ba kita. I chose to trust you dahil iyon lamang ang pagpipilian na meron ako. Kaya hindi ko masisisi kung hanggang ngayon ay ayaw niyang maniwala sayo." He sighed in a deep and frustrated breath, she hated him now, ano pang magagawa niya?
"At that moment I can see the look in your eyes, you care for her and you have to save her from the wrath of your father's evil plans even if that means to betray him." Another sighed escaped from him, talaga bang obvious siya? Pero kahit ano pa ang nararamdaman niya ngayon, it doesn't matter anymore. She hates him already, at sa isiping iyon ay nasasaktan siya.
"Just give him time Rene, she was my bestfriend I know she has a soft side." she gave him her sweetest smile that long after turn into a faint smile. He could see sadness on her eyes as she mention the bestfriend thing. Agad din namang tumalikod si Angelica ng maramdaman niyang namamasa ang pisngi niya and instantly wiped away those tears falling down to her chubby checks. Hindi niya napigilan ang sarili na maluha ng maalala ang mga araw na palagi silang magkasama ni Robelyn, the time when Jerry is not on the picture yet. The two of them were so close na minsan ay iniiwan nila ang kanilang mga ayda. Pero nawala ang pagkakaibigang iyon ng dahil lang sa isang lalaki.
***
Pilit paring kinakalaban ni Ellysse ang mga puno na humahampas sa kanila. Kanina pa siya naglalabas ng shield bilang panangga nila subalit nasisira lamang ito. She can't seem to find any weakness of these moving trees who wants to tore their body into pieces.
si Iamae naman ay nauubusan na ng lakas dahil kanina pa niya tinitira ng kanyang elemento ang mga dambuhalang walking trees na hindi natitinag.
"Ellysse we need to find Ritche." Sigaw ni Iame at kanina pa naiirita dahil hindi niya mahanap si Ritche. She wants to cry but she needs to be tough, kailangan niyang magpakatatag dahil hindi habang buhay ay may sasagip sa kanya, her kingdom needs her, her clan needs her to be strong as she is the foundation of their strenghts.
Kahit nahibirapan ay pilit paring hinahanap ng mga mata kung nasaan ang nobyo. Hindi niya maiwasang mangamba ng bigla itong mapaimpit kanina at agad na nawala sa tabi niya. Where the hell is he?
Namalayan na lamang niya ang sarili na tumatakbo kasama si Ellyssena hila ang kamay niya. Hinila niya ang kanyang kamay mula sa hawak ni Ellysse at nilingon ang pinanggalingan.
"Si Ritche, hindi natin siya pwedeng iwan." Sabi niya at akmang tatakbo pavalik ng pigilan siya ni Ellysse. Nakita niya ang marahad na pag-iling nito na agad na nagpatulo ng luha niya.
"Please we have to save him." Humikbi siya at agad na pinahid ang luha na umagos sa pisngi niya.
"I want to save him as much as you do but we have to save ourselves first. Let's go!" Wala na siyang nagawa ng hilahin na naman siya ulit ni Ellysse para tumakbo. Her eyes drown with her tears streaming down to her checks. Gusto niyang bumalik pero natatakot siya. Bakit kasi ang duwag-duwag niya. Gusto niyang saktan ang sarili dahil wala man lang siyang magawa para sa nobyo niya.
Napahinto si Ellysse sa pagtakbo kaya napahinto rin si Iamae. Binitawan ni Ellysse ang kamay ng kasama at tiim bagang na tiningnan ang nasa unahan nila.
"Nagkita ulit tayo mga mahal na princessa, unfortunately this could be your last. Julius said with an evil grin on his lips. May mga kasama din itong mga bugad sa likod na handa din sa pagsugod sa kanila.
"Try me." Walang emosyong sabi ni Ellysse na ikinangisi naman ni Julius.
"Oh, how scary. I'm shaking."
Ganon na lamang ang pagkagulat ni Julius ng bigla nalang nasakal ni Ellysse si Julius, napakapit siya sa kamay nito subalit hindi parin nawawala ang demonyong ngisi sa mga labi niya. Si Iamae ay ganoon din at nahulat dahil sa ginawa ni Ellysse.
"Tell me where he is!" She was furious, kailangan niyang malaman kung nasaan ang nobyo, dahil sa bawat segundo na hindi niya ito nakikita ay naghuhurumentado ang puso niya. What if he's in danger? Nakakatakot ang isiping iyon. Mas lumawak pa anh pagngisi ni Julius kahit na nahihirapan na siyang huminga.
"Oh you're mate? He's going to die soon at kapag pinatay mo ako ay malabong makikita mo pa siya. Unti-unting lumuwag ang pagkakasakal niya sa leeg nito. The thought of him dying makes her feet shiver at nangangalaiti ang mga ngipin niya.
Akmang susugod ang mga bugad ng itaas ni Julius ang kamay niya dahilan para manatili lamang ang mga ito sa panonood.
"Dalhin moko sa kanya." Sabi ni Ellysse na nagpalapad muli ng ngisi ng kaharap niya.
"No, Ellysse!" Pag-awat ni Iamae sa dalaga dahil parang hindi ito ang nagsasalita. Ellysse consumed by his anger and eager to see her man. Hindi na ito nakakapag-isip ng maayos and she has to stop her.
-Spider