Chapter 29
Hinigit niya ang katana na nakasaksak sa tiyan ng bugad na nakalaban niya. Tumulo ang maitim na dugo mula sa katana na siyang simbolo ng pagkawagi. That was the last at imbes na mabawas ang tila tinik sa dibdib ay di niya magawa dahil di maalis sa isip niya ang anak. Inilibot niya ang kanyang paningin at natatanaw niya ang ilan sa mga kawal niya na bakas sa mga mukha nito ang pagkapagod. Sa wakas ay nawagi nila ang paglusob ng nga bugad, pero ganon paman ay hindi pa tapos ang laban.
Dahan-dahan niyang ipinikit ang nga mata at maya-maya pa ay lumabas ang napakalaking agila na Egyan niya. He can see it's eyes flash into raging violet color.
"Thanks blake." Sabi niya at hinaplos ang pakpak ng agila at agad din itong nawala.
Isang madugong labanan ang naganap at pinatunayan nila na hindi nadadaig ng kasamaan ang kabutihan, that light will always shine at the darkness.
Hinanap ng mga mata niya ang tatlong hari at ganon na lamang ang paghugot ng kanyang hininga ng makita na maayos lang ang mga ito.
Linapitan niya si Moros na tinutulungan ang isang dreron na kawal.
"Bring everyone to the safest place of the kingdom at ipatawag ang mga mangagamot. Yung iba ay tumulong sa pagligpit ng mga bangkay para maayos silang mailibing. We will forever thank their bravery for saving the whole Elenos." May sakit at lungkot sa bawat bigkas niya sa mga salita na iyon. Hindi niya kayang tingnan ang libo-libong mga elenian na nasawi dahil sa labanan na naganap. Kaya dapat mabigyan ng hustisya ang sakripisyo at ang pagkasawi ng mga ito. He will make sure their life will be worth it.
"Isa pa, gather all men who can still fight, we'll go to the dark forest before dawn. We'll be coming for the prince." Seryoso niyang saad at hindi mabakas ang emosyon sa mukha niya. Agad din namang tumalima si Moros at sinunod ang utos ng hari.
Dumating ang gabi at naghanda na ang lahat sa pagpunta sa Mineryang na tinatawag ngayong Dark Forest.
Sinulyapan ni Junhnel ang hari ng mga dreron na seryoso lang na nagpapayo sa mga kawal nito. Masaya siya na sa wakas ay nakakasundo na niya ito. Matagal na panahon na din na hindi maayos ang kanilang pakikitungo sa isa't-isa kaya lubos siyang nagagalak ngayon.
Muli ay itinoon niya ang kanyang atensiyon sa ibang mga elenian. Ang apat na klasi ng mga elenian mula sa ibat-ibang kaharian ay nakakaginhawang tingnan sapagkat nagtutulungan ang mga ito. Tila lahat ay abala sa kanilang mga ginagawa, ang ilan ay naghahatid ng mga makakain at mga bagong masusuot at ang iba ay ginagamot ang mga sugatan.
Sa naganap ay hindi parin mawaglit sa kanyang isipan ang mga buhay na nasawi. He will forever mourn their lives for it was holy, naway maging payapa sila sa kabilang buhay ng mga elemento.
Dumating din ang takdang oras at nagsimula na silang lumisan para pumunta sa dark forest. Everyone seems tired but that doesn't stop them to save other lives lalo pa at buhay ng mga prinsipe at prinsesa ang kailangan nilang isalba. The life that serves as their hope and strength, strength that gives them foundation to stand again. Dahil kapag nawala ang anak niya ay mawawalan ng saysay ang pagiging matatag niya sa nagdaang dalawamping taon.
Mula sa tarangkahan ng Sojo Elenian Academy/School, mababakas ang mga katawan ng mga estudyante na nakaparada sa labas, wala ng buhay. Hindi nila maitago ang pighati at lungkot dahil sa mga nakikita. Masyadong malaki ang pinsala na naidulit ng mga bugad and they must be stopped, marami na ang buhay ang nawala.
Pagkapasok nila sa Sozu ay mas nakakatot at nakakagimbal ang nakikita nila, there's no sign of lives in there. Tanging mga walang buhay na mga estudyante kasama ang ilan sa mga bugad na wala na ring buhay at malansang mga dugo na nangangamoy sa buong paligid ng Sojo. It smells death and sorrow, tila naririnig niya ang mga sigaw at pighati ng mga estudyante sa loob ng Sojo.
Every one is hoping for any sign of lives, pero tila lahat ay namatay, wala na talagang natira.
Ipinikit na lamang ni Junhnel ng mahigpit ang mga mata at malakas na napabuntong hininga.
'Goddess of light, give them peace, bless their souls as they are going to the afterlife.' Naibulong niya iyon sa kanyang sarili.
Nagpatuloy sila sa paglalakbay at hinanap ang lagusan patungo sa dark forest. Pumasok sila sa isang silid na itinuro sa kanila ni Jomar.
"I think it's here." Saad ni Haring Jomar na naunang pumasok sa silid. Pero kumunot ang kanyang mukha ng makitang isa lamang itong classroom.
"Are you sure of this Jomar?" Naiinis na rin siya sa sandaling iyon. He badly wants to see his child to hug him, he wants to see him okay na walang masamang nangyari dito.
"Hindi ako pwedeng magkamali sa nararamdaman ko." Lumapit si Steve sa gilid ng classroom at doon nila nakita na may isa pang pinto doon. He gently pressed the door and it opens. Siya na rin ang nagpatiuna sa pagtawid ng pintong iyon at napangisi sa nakita. Napapikit siya and feel the mist of the sorroundings na agad na lumitaw paitaas. It became a droplets of water na pumalibot sa kabuuan ng silid na iyon. His element devour the moment.
"A garden?" Walang emosyon na sabi ni Ronel at inikot ang paningin. They stepped on the bridges that just nearly touched on the water pond. Sari-saring mga halaman ang nakikita nila na iilan lang ang kilala ng mga ito maliban kay Jomar at sa iba pang mga eros na kawal dahil bahagi na sa pagkatao nila ang mga halaman.
Napahinto ang lahat sa pagkamangha ng magsalita ang hari ng mga Eros.
"Tumigil muna kayo, I can sense lives." pabulong ang huli niyang mga salita. Lahat ay napabunot agad ng kanilang sandata at naghahanda sa kanilang elemento, it can be foes.
"Lumabas kayo." Lumipas ang sandali ay may dalawang babae ang lumabas mula sa pagkakakubli sa mga halaman. Dalawang eros, nakilala nila ito batay sa kanilang mga suot na kulay berde.
"Analyn?" Agad na pagkilala ni jomar dito.
"Mahal na hari." Agad na nagyuko ang dalawa ng mapagtanto kung sino ang mga panauhin.
"Salamat at buhay pa kayo." Agad na sabi ni Jomar at sinulyapan ang kasama nito.
"Siya si honeylyn mahal na hari." Hindi na nito sinabi na isa itong estudyante dahil nahahalata naman sa suot nito.
"There are still students who are still alive. Nandito lang kami sa labas para magmasid." Itinuro nito ang daan kung saan nagtatago ang iba pang mga estudyante.
Ganoon na lamang ang pagkagalak nila ng makita ang mga ibang estudyante na buhay pa at ginagamot ng mga mangagamot.
The students bowed when they saw the presence of the Royalties na ikinagalak din nila.
"Jomar, we're running out of time."Sabi ni Ronel na tinanguan naman ng Hari.
" As much as I want to stay here but we need to go to the dark forest, alam mo ba ang daan patungo doon?" Tumang ito.
"Sumunod po kayo sa akin." sabi ng Ade.
"Gusto po naming sumama." Napalingon ang haring Eros sa nagsalita. Papalapit ang mga ito sa kanila na bakas ang determinasiyon sa mukha.
"Jerry? Where's Ryan?" tanong niya ng mapansin na wala ang kaibigan nito na tila hindi mahiwalay nito noon.
"I'm afraid he's one of them, Tahoba's allies." Kahit na gulat ay wala nang magagawa ang hari doon. Hindi niya lubos maisip na magtataksil ang isang Eros na pinagkakatiwalaan niya para sa kanyang prinsepe.
Sumunod silang lahat kay analyn at bumalik sila sa hardin nito. May hinawi lamang ito sa gilid ng pond at pumasok sila sa makitid na tunnel na siyang nagsisislbing lagusan papuntang mineryang.
"The tunnel is full of many illussions I hope kaya niyo itong i-undo." Pagkasabi ng Ayda ay agad na silang iniwan nito. Sinimulan na din nilang lakbayin ang makipot na lagusan. Gaya nga ng sinabi ng Ade ay nababalot ng mga illusion ang lagusan. King jomar manipulate the illussions na agad na nawala. He has the blood of making illusion, he's an Eros not just an Eros but a king.
Katulad ng unang pagtapak ng mga prinsesa at prinsepe ay namangha sila ng makita ang paligid ng Mineryang. The forest looks gloomy and dead pero hindi maipagkakail na dati itong maganda at maaliwalas na kagubatan. Hindi lang ang mineryang ang magiging ganito kundi pati na rin ang buong kapag naghari na ang bugad. That's why kailangan nilang lahat na pigilan ito.
Meanwhile, nag-iba ang timpla ng paligid, ang dating kauting liwanag ng paligid ay unti-unting nagdidilim. Agad na naalerto ang lahat ng magsimulang umusok ang paligid at umaambon.
"It's normal, the dark forest changes its sorroundings every 4 hours, naikwento iyon ni Dhenver." He is referring to his father na siyang dating hari ng Agresia na namamalagi ngayon sa bahing Norte ng Agresia.
"Hindi parin tayo maaring maging kampante na lang." walang emosyon na sabi ni Steve na naghahanda na rin sa sarili.
"Iba ang nararamdaman ko ngayon." dugtong niya sa kanyang sinabi. Hindi na rin sila nagsalita at pinapakiramdaman na lang ang paligid. Hindi nila nagagamit ang kanilang kapangyarihan sa lugar na ito kaya tanging mga lakas at sandata lamang ang kanilang panangga.
Nahugot nila ang kanilang mga sandata ng biglang may lumabas sa bahaging mausok. Susugod na sana sila ng bigla itong magsalita at bakas ang takot sa mga tinig nito.
"It's me-it's me! Ako si Iamae!" Napatigil sila at inayos itong sinuri. Agad itong dinaluhan ng yakap ni Steve ng mapagtanto na ito nga ang anak niyang prinsesa.
"What happened?" Napasinghot ito kaya marahas niyang hinagod ang likod nito.
Hindi na ito nakasagot dahil tuluyan na itong umiyak. Tanging pag-iling lang naisagot nito at ang paghikbi.
"Hush, anak kailangan mong kumalma. We need to know where the others is." Sa huli ay pinilit nitong tumahan at pinunasan ang mga luha nito.
"They have Ritche." Humugot ito ng hininga at agad na pinunasan ang tumulong luha sa pisngi nito.
"And Ellysse, kasama ko siya kanina ng hinarang kami ng nga bugad at sumama siya sa kanila, hes wants to save Rouel. I convinced her but..." Muli ay humagolgol na naman ito ng iyak.
"I don't know where prince Rouel is, but I guess they have him too."
***
Di na niya mabilang kung ilang ulit ba niyang sinubukang sirain ang hindi makitang nakaharang sa kanya. He's imprisoned, at hindi niya alam kung paano makalabas sa invisible barrier na pinaglagyan sa kanya ni Feti. Nawawalan na siya ng lakas sa ilang ulit niyang paghampas dito, halata iyon sa mga kamay niya na parang namumula na sa mga pasa.
Hindi niya alam kung saan nagpunta ang Diyosa, but he knows for sure na hindi maganda ang binabalak nito sa kanya.
Pinilit niya ang sarili na kumalma, kailangan niyang makalabas at makatakas bago paman makabalik si Feti.
Pumikit siya at ipinukos ang sarili sa kanyang elemento. He has to break the barrier made by Feti. Mabuti nalang at nagagamit parin niya ang kanyang elemento dahil isa siyang eros at ang kailangan niya lang gawin ngayon ay paano masisira ang kapangyarihang bumabalot sa kanya.
"Ritchie...Ritchie." Agad niyang naimulat ang kanyang mga mata dahil sa tinig na iyon.
"Allice?" He is sure na si Allice iyon, tinig iyon ni Allyssia. Nakunot ang noo niya dahil nawala na ito. Why is Allice calling him? Alam ba nito na nasa kapahamakan siya?
"Be careful Ritchie, I believe in you, I know you will not turn like them, I knew it the first time I saw you on that library." Mas lalong bakunot ang noo noya ng marinig na naman ang tinig nito. But what is she referring to? Ano ang ibig sabihin ni Allice sa sinabi nito or is she the true Allice?
Sa huli ay muli niyang ipinikit ang ang mga mata. A little moment, he can feel his body raging with power, iminulat niya ang kanyang mga mata with raging green color filled with darker aura. Bumabalot sa kanyang paligid ang maitim na usok na siyang bumasag sa pinagkulungan sa kanya ni Feti. He loves how his body devour the energy of his element.
"What...is...that..?" He shifted his monstrous gaze to his father na ngayon ay nakatulala kasama ng iba pang mga hari at mga kawal dahil sa nasaksihan nilang kapangyarihan mula sa kanya.
to be continued...