- Βι... Βίκυ..
- Αυτοπροσώπως!
Να συγκεντρωθω να καταλάβω τι συμβαίνει..
Ψηλή, καστανή, υπερθεά, όμορφο σώμα, άψογο στυλ κομψό κι όμως όχι κρυοκωλέ, γλυκά χαρακτηριστικά και απαράμιλλη γοητεία..
Αυτό είναι τουλάχιστον άδικο!
Σκαρφαλώνει πάνω στον Σωτήρη, οσο εγώ με το μπουστακι από το γυμναστήριο, πιασμένο μαλλί να πετάει, αβαφη, να μου πατάει μισό κεφάλι, καλά.. ένα κεφάλι, στέκομαι δίπλα στον Σωτήρη, του οποίου το βλέμμα... σακατεμμενο.
Αυτή είναι.. Είμαι σίγουρη.
Ότι και να νομιζες πως έχει τελειώσει Σωτήρη, σε καίει.. σε καίει ακόμα.
Σοκαρισμένος δεν έχει σταματήσει να την κοιτάει. Εκείνη ξεσκαρφαλωσε και κρατάει στα χέρια της τα δικά του. Η μητέρα, ο πατέρας, η Μαρθα, γενικώς όλο το σπίτι είναι στο πόδι και κοιτάνε μια εμένα μια αυτούς.
- Δεν θα μου πεις καλωσηρθα;;
- Καλωσηρθες..
Έχει μείνει μαλάκας..
Δεν έχει καμία ελπίδα μαζί της. Σε εμένα μια χαρά μάγκας το παίζει.
- Βίκυ θα μείνεις για το τραπέζι.
- Φυσικά Άννα. Ότι και να μαγειρεψες με τη Μάρθα είμαι σίγουρη πως θα είναι υπέροχο.
Άννα στην πεθερουλα μου..
Κάπου εδώ δεν μπαίνω κι εγώ;;
- Σωτήρη μου; Δεν θα μας συστήσεις;
- Ναι.. να σας συστήσω.. από δω η...
Με κοιτά για λίγο.. γύρνα προς την.. Βίκυ..
- Και από εδώ η..
Κοιτά και το πάτωμα και πάλι από την αρχή..
Υποθέτω εδώ είναι που κόλλα όντως το άσμα.
Αχ ρε Σωτήρη..
- Βίκυ Στρατή.
Καλύπτει την ηλιθιότητα του βλάκα η κοπέλα και μου απλώνει το χέρι της.
- Νεφέλη Δημ.. Αρώνη. Νεφέλη Αρώνη. Χάρηκα.
- Ναι.. κι εγω το ίδιο. Άρα εσύ είσαι.
- Ποια;
- Η γυναίκα του Σωτήρη. Άκουσα πριν λίγες μέρες για τον γάμο και με το που γυρισα Ελλάδα είπα να σας επισκεφτώ να σε γνωρίσω. Συγχαρητήρια για τον γάμο σας. Κάθε ευτυχία..
- Ευχαριστουμε. Πες κι εσύ ευχαριστω Σωτήρη.
- Νεφέλη!
- Έτοιμο το τραπέζι.
- Από εδώ.
Πάω να δείξω στη Βίκυ προς τα που να πάει όταν άνετη περνάει καθιστικό, χολ σκάλες, άλλο καθιστικό σκάλες και βρίσκεται στην κεντρική τραπεζαρία.
Σκουνταω τον Σωτήρη.
- Γι'αυτην με είχες φλομωσει στον καπνό από τα τσιγάρα και τα καψουροτραγουδα τα πέντε πρώτα βράδια;
- Σκάσε μαλακισμενο. Προχώρα και μην μιλήσεις θα σε σκοτώσω.
- Καλά.. πάντως αν θες να έχεις ελπίδα μαζί της θα σου έλεγα να είσαι πιο θερμός μαζί μου. Η ζήλεια πάντα πιάνει.
- Νεφέλη σκάσε. Δεν ξέρεις.
- Καλώς. Θα μάθω!
- Νεφέλη μαζέψου.. Νεφέλη.
- ΒΙΚΥ.. λοιπόν; Που ήσουν τόσο καιρό και έλειπες από την Ελλάδα..
...
Η κοπέλα είναι απίστευτη! Σε προκαλεί να την κοιτάξεις να την προσέξεις. Εγώ συγκεκριμένα δεν αντέχω να την ακούω αλλά πραγματικα αξίζει να το κάνεις. Το θέμα μου είναι πως εκτός από πέρα για πέρα γοητευτική και ανεπανάληπτη είναι και στρείδι!
Τόσες ώρες φαγητό, καφες, και έπειτα δεύτερος καφές κι εγώ έμαθα μόνο πως γνώρισε τον Σωρηρη στο τρίτο έτος του πανεπιστημίου, αργότερα συνεργάστηκαν και επαγγελματικα.. για να γίνω πιο ακριβώς εκείνη δούλεψε στην εταιρεία του Σωτήρη. Ως μοντέλο καλοκαιρινής καμπάνιας.. ασχολιαστο .. όμως μετά αποφάσισε πως δεν την κάλυπτε το επάγγελμα και τώρα μας γύρισε με μάστερ; μάντσεστερ; ντοκτορά.. καπως τα λεγε.. Πάντως αδιάφορα, από εκεί και πέρα βαρέθηκα και απλά εγνεφα καταφατικά.
Συνοψίζοντας η κοπέλα είναι μοντέλο και πανέξυπνη μα γι'αυτόν εδώ δίπλα που ξεροσταλιαζει φρόντισε ότι ανάμνηση έχει να την κρατήσει για τον εαυτό της.
Και πες δεν προσπάθησα; Προσπάθησα. Μα και με τον Σωτήρη πως γνωριστήκατε; Μονολεκτικά αυτή. Κι όμως μείνατε φίλοι επιμένω εγώ.. αυτό είναι δύσκολο στην εποχή μας.. ναι απάντησε αυτή. Πως θα τον χαρακτήριζες; Πολύ καλός άνθρωπος.
Αυτό πόνεσε. Και τον Σώτηρη μα κυρίως..
Με πόνεσε το κεφάλι μου!
Με έσκασε!! Με έσκασε! Είμαι και με μία ώρα ύπνο!
- Νεφέλη μου θα σε πάρω για καφεδάκι σύντομα.
Ναι και θα μάθω αναλυτικά το βιογραφικό σου, οσο ο έρημος από εδώ θα καίγεται.
- Φυσικά.
Η πόρτα κλείνει και πηγαίνω στο δωμάτιο.
- Θα τα πεις μόνος σου ή θα σε πρήξω πρώτα;
- Νεφέλη παράτα με.
Και έτσι σηκώθηκε και κλείστηκε στο μπάνιο.
...
- Σωτήρη έχεις πόση ώρα εκεί μέσα.
- Κι εσύ έχεις πόση ώρα εκεί έξω και δεν το έχεις βουλώσει να ηρεμήσω.
- Ε αυτό σου λέω κι εγώ ποια η διαφορά. Βγες έξω κι απο εδώ τα ίδια θα σου λέω.
Ένας ήχος από το καζανάκι ύστερα νερό και σύντομα η πόρτα ανοίγει.
- Αα όντως εκανες.. γκχμ..μήπως σε διέκοπτα;
- Εσύ γιατί λες πήγα στο μπάνιο;
- Νόμιζα πως ήθελες να ηρεμήσεις μετα την επιστροφή της Βίκυς.
Τον βλέπω να παίρνει μια ανάσα και να κάνει ένα βήμα αυτοσυγκράτησης μακριά μου.
- Μην ανακατευτεί άλλο με αυτό. Η ώρα είναι 6. Στο γραφείο δεν πάω έτσι όπως ήρθαν πάλι τα πράγματα. Μπορείς τουλάχιστον να κάνεις ησυχία να δουλέψω στο γραφείο εδώ;
- Φυσικά θα σε αφήσω. Όμως.. να σου ανάψω τα κεράκια από το ΙΚΕΑ; Ελεγαν πως βοηθούν και στη συγκέντρωση.
- Όχι.
- Μα ρε Σωτήρη δεν με άφησες να βάλω ούτε ένα πολύχρωμο μολυβακι στο γραφείο σου.
- Δεν θα αγγίξεις το γραφείο μου. Το συμφωνήσαμε αυτο.
- Είναι μουντό!
- Και τι σε νοιάζει εσένα; Αργά ή γρήγορα θα φύγεις από εδώ.
- Ναι αλλά μεχρι τότε είναι κρίμα να έχω κάνει όλο το δωμάτιο κουκλάκι και το ένα τέταρτο να μένει έτσι..
- Νεφέλη πήγαινε κάτσε στη ροζ γωνία σου και κάνε ησυχία. Μπορείς;
- Καλά εγώ να βοηθήσω ήθελα..
Κοιτάω λίγο μήπως μετανιώσει και... Αδιαφορία.
Πάω στο φουξ πουφ και κοιτάω τη θάλασσα..
Μισή ώρα μετά..
- Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη ....
Κοιτα υπομονή..
- .... Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη Σωτήρη
- ΤΙ ΘΕΣ ΓΑΜΩΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ!!!!!
- ΜΟΥ ΚΟΨΕΣ ΤΟ ΑΙΜΑ!
- Υψωσες τον τόνο της φωνής σου;
- Ιδέα σου..
- Τι θες;
- Τι κοιτάς εκεί;
- Τις προτάσεις για τα διαφημιστικά για τα νέα προιόντα.
- Μμ..;
- Μμ..
- Να δω κι εγώ;
- Όχι.
- Μην επιμένεις άλλο έρχομαι.
Τον βλέπω να δυσανασχετεί και το ευχαριστιεμαι.
- Που είναι τα σχέδια; Μόνο x βλέπω.
- Είναι όλα για τα σκουπίδια. Τώρα στέλνω μέιλ να τα κάνουν από την αρχή σωστά αλλιώς απολύονται. Φύγε.
- Πήγαινε μια πίσω.
- Άσε με.
- Πήγαινε μωρέ.
- Αυτο;
- Ναι! Αυτό να επιλέξεις. Αυτό είναι τέλειο και δεν έχει και x.
- Αυτό δεν είναι για το διαφημιστικό. Αυτές είναι ρεκλαμες που ετοίμασα δοκιμαστικά για το άρωμα της επόμενης σεζόν.
- Εσύ;
- Νεφέλη με αποσυγκεντρωνεις φύγε.
- Γιατί δεν φτιάχνεις εσύ τη ρεκλαμα;
- Έχω κι άλλες δουλειές δεν μπορώ να κάνω κι αυτό. Με καθυστερείς.
- Να φύγω. Πάντως άμα θες μπορώ να βοηθήσω.
- Πώς;
- Περιέγραψε μου τα αρώματα που ετοιμάσατε και θα σου ετοιμάσω εγω το σχέδιο.
- Άσε με ρε Νεφέλη.
- Δοκίμασε με. Εγώ θα χρειαστώ μόνο τον υπολογιστή, τη γραφίδα σου, μια γωνιά στο γραφείο και δύο ώρες. Εσύ πάρε το λάπτοπ.
- Δηλαδή θα κάτσεις φρονημη για δύο ώρες..
- Ναι.
- Έκλεισε.
Σηκώνεται όρθιος και αρχίζει να αναλύει
- Κέδρος, εσπεριδοειδή, άρωμα ξύλου, και αρώματα που ξυπνούν ανατολή.. διαφορετικά για ξεχωριστές γυναίκες που θέλουν να αναγεννηθουν. Εκρηκτικά αρώματα είναι, που επιλέξαμε για να λιώσουν τον χειμώνα. Για γυναίκες ρομαντικές, δυναμικές, αισθησιακές, ανεξάρτητες, που θέλουν να σκανδαλίσουν και να σκανδαλιστούν.
Να κάνουν τι..;
Ένα χειροκρότημα εκ μέρους μου μια υπόκλιση η απάντηση του.
- Όλα αυτά αυτά τα αρώματα σου;
- Και πολλά παραπάνω.
- Εγώ κουκλίτσα θα την κάνω τη ρεκλαμα μα δεν ντρέπεσαι να κοροϊδεύεις τόσες γυναίκες;
- Δεν πιστεύεις στην δύναμη του αρώματος μικρή;
- Σε βρίσκω απλά υπερβολικο.
- Καθόλου.
- Πολύ.
- Οι αισθήσεις είναι λίγες Νεφέλη. Γι'αυτό είναι τόσο σημαντικές. Μόνο πέντε και αρκεί το ελάχιστο ερέθισμα για να ταράξουν ολόκληρο ανθρώπινο σύστημα. Πέντε. Πρώτα είναι η ακοή.. ένας ήχος.. ψυθιριζει στο αυτί μου και απομακρύνεται
- Μετά η όραση.. ερέθισμα μια γρήγορη ματιά, ένα βλέμμα.. φυσικά.. η αφή
Συνεχίζει και γερνω πίσω καθώς τον αισθάνομαι με τα χέρια του να αγγίζουν αργά το λαιμό μου.. τρανταζομαι όταν του αφήνει ένα φιλί
- Γεύση..
Εξηγεί ενώ γλύφει τα χείλη του
- Και τελευταία Νεφέλη.. η όσφρηση..
Ψελλίζει και πλέκοντας την ανάμεσα στα δάχτυλα του μυρίζει μια τούφα των μαλλιών μου..
- ..φρουτώδεις με ένα ίχνος βανίλιας και γιασεμιού... Νεφέλη. Αυτό είναι το άρωμα σου. Φαντάσου πόσες αλυσιδωτές μπορούν να προκαλέσουν αυτές οι λίγες σταγόνες αρώματος σε όποιον περνά διπλά σου.
- Κάνε! Πίσω! Τώρα!
Μένω ακίνητη κλείνω τα μάτια μου..
Σαστιζει και πάει να απομακρυνθεί.
- Τι έπαθες;
Τι έπαθα..; Δεν ξέρω.
Με άγγιξε.
- Τίποτα.
- Νεφέλη;
- Απλαα..α..α μπήκα ήδη στο κονσεπτ. Δεν χρειάζομαι άλλη παρουσίαση.
- Είσαι καλά; Μου φαίνεσαι κάπως.
- Ναι. Μια χαρα.
Τα χέρια μου αμυντικά αγκαλιάζουν το ένα το άλλο, όπως πάει να με πλησιάσει και πάω γρήγορα στην καρέκλα του.
- Λοιπόν εγώ θα κάτσω εδώ.
- Να πας να φέρεις μια καρέκλα εγώ που θα κάτσω;
- Σιγά μην φέρουμε καρέκλα. Ολόκληρη μαξιλαρα υπερπαραγωγή σου έχω. Παρε το λάπτοπ σου και συνέχισε εκεί. Τυχερούλη θα έχεις και θέα ενώ δουλεύεις.
- Νεφέλη!
- Καλά πήγαινε πάρε καρέκλα. Εγώ από εδώ δεν σηκώνομαι. Είναι ωραία τελικά και όλα σκούρο καφέ. Δεν δείχνω υπέροχη;
- Πάω. Εσύ ξεκινά. Πάνω από όλα αθόρυβα.
...
Δύο ώρες έχουν περάσει και δεν την έχω ξαναδεί τόσο απορροφημένη.
Έχει σκύψει πάνω από τη γραφίδα ένω κάθεται γονατιστή πάνω στη καρέκλα για να βλέπει πιο καλά. Απορω τι μουτζουρες έχει κάνει.
Εγώ απ' την άλλη πρώτη φορά πρόσεξα πόσο ωραία θέα έχω από το δωμάτιο μου. Ακουμπω δίπλα το λάπτοπ, κλείνω τα μάτια μου και αφήνω το κεφάλι μου να στηριχτεί στο κεφαλάρι του παραθύρου. Τώρα την καταλαβαίνω γιατί καθόταν με τις ώρες εδώ..
Ο κρύος αέρας γαργαλαει το πρόσωπο μου, οι μυρωδιές της θάλασσας και των λουλουδιών από τον κήπο κάτω, ο ήχος τον κυμάτων, σχεδόν γεύομαι την αλμύρα τους..
- Έτοιμο!
Ανοίγω τα μάτια και κοιτάω το ρολόι μου. Έκανε λιγο παραπάνω από δύο ώρες ησυχία. Ρεκόρ.
- Έλα να δεις.
Πάω από πάνω της και κοιτάω το προσχέδιο και τους τίτλους της με το υλικό των μοντέλων και των αρωματων που βρήκε στον υπολογιστή.
- Φέρε λίγο τη γραφίδα.
- Οριστεεε!
Της την δίνω ξανά.
- X;; Γιατί X; Μάλλον γιατί τόσα μικρά διάσπαρτα x;;; Είναι τέλειο!
- Ξαναδοκιμάσε και άλλαξε αυτά τα σημεία.
- Με κοροϊδεύεις;
- Έχεις καλό χέρι Νεφέλη. Δοκίμασε ξανά.
Χαμογελάει σαν να της είπα πως το έκανε σωστά.
Δεν μπορώ να την καταλάβω. Δεν θα την καταλάβω ποτέ.
Επιστρέφω στο παράθυρο και την κοιτάω λίγο.
Θυμάμαι πως ήταν παλιά. Όταν ερχόταν η Βίκυ και κοιτούσε τις φωτογραφίες της στον υπολογιστή.. πως χαμογελούσε, την φωτογράφιζα.. και αρνούνταν να διαλέξει αν δεν έλεγα πρώτα εγώ ποια προτιμώ.
Μίλαγε, στεναχωριοταν, γελαγε.. κι εγώ την κοίταζα. Ώρες.
Ενα δυνατό αεράκι με κάνει να πάρω το βλέμμα μου από τη Νεφέλη.
Ούτε η Βίκυ δεν θα έχει προσέξει αυτή τη θέα..
Ούτε και πρόκειται να το κάνει τώρα πια.
Μου αξίζει όσο ακριβά κι αν πληρώσω. Μου αξίζουν τα πάντα.
Δεν μου αξίζει να την έχω.
Η τιμωρία μου ήρθε με τη μορφή της Νεφέλης.
Σάρκα και οστά. Ο δήμιος μου..
Γυρνω προς το μέρος της και την βλέπω σκυμμένη πάνω στη γραφίδα.
Τι κάνει;
Πάω προς το μέρος της.
.. Κοιμήθηκε.
Αγενής, ραδιούργα, φιλοχρήματη, κακοτροπη, ανώριμη, περίεργη, επιθετική, παρορμητική..
Άυπνη..
Παίρνω μια κουβέρτα, τη ρίχνω στην πλάτη της και στέκομαι στο παράθυρο.
Θα πληρώσω..
Το τηλέφωνο της Νεφέλης χτυπά.
Γιάννης.
Ο ξάδερφος.. ή όχι.
Δεν την εμπιστεύομαι.
Πρέπει να μάθω.
- Έλα ρε Νεφέλη δεν απαντάς.
- Σωτήρης Αρώνης.
Το 'κλεισε.
Κάτι κρύβεις μικρή. Και θα το μάθω.