Lauren
Καθόλη την διαδρομή, το κινητό μου δεν παύει να βουίζει. Όλες οι κλήσεις είναι από τον Harry, δεν απαντάω όμως, καλύτερα να το αφήσω να χτυπάει.
Πρέπει να πάρω άμεσα τηλέφωνο τον Paul, να του ζητήσω να ψάξει τον κατάλογο του Harry. Πράγμα που πράττω αμέσως, αγνοώ τα τηλεφωνήματα του και σπεύδω να τηλεφωνήσω στον φίλο μου. Ο ήχος της κλήσης είναι ενοχλητικός ή μάλλον το οτι αργεί να το σηκώσει είναι ενοχλητικό.
«Καλημέρα κυρία Lauren ή μάλλον καλό σας μεσημέρι.» το σηκώνει και λέει, έχει όρεξη για πλάκα. Μακάρι να είχα και εγώ.
«Paul, δεν έχω κέφια για τα αστεία σου. Χρειάζομαι την βοήθεια σου.» απαντάω ενώ προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου, καθώς ταυτόχρονα προσέχω και την οδήγηση μου.
«Τι συμβαίνει; Είναι τίποτα σοβαρό;» ρωτάει με σοβαρή και όλο ενδιαφέρον φωνή.
«Λοιπόν, θα ήθελα να πας στο γραφείο μου, να ανοίξεις τον φάκελο του Harry και να δεις τα ονόματα των γονιών του.» λέω δίχως να μπω σε παραπάνω ανάλυση του θέματος.
«Μισό λεπτό.» μου λέει με την σειρά του. Ευτύχως δεν μπήκε σε παραπάνω ερωτήσεις. Περιμένω κάποια λεπτά. Όταν ο Paul ξανά γυρνάει στο ακουστικό. «Το βρήκα, το όνομα του πατέρα του είναι Anthony Styles ενώ της μητέρας του από οτι βλέπω είναι Erika Antoniadis Styles, ίσως δεν θα είναι Βρετανή...» σχολιάζει.
«Σε ευχαριστώ πολύ.» λέω και δεν λέω τίποτα άλλο.
Τερματίζω την κλήση και συνεχίζω την διαδρομή μου. Έχω άλλα λίγα χιλιόμετρα για το σπίτι της μητέρας μου, αλλά είμαι διστακτική, από την μια θέλω να τα μάθω όλα, από την άλλη αν ο πατέρας μου είναι η αιτία του θανάτου των γονιών του, θα νιώθω ένοχη...ξέρω οτι είναι τρελό αυτό, αλλά δεν θα μπορώ να κοιτάζω στα μάτια καθώς θα ξέρω οτι ο ίδιος μου ο πατέρας άθελα του μεν...του έκανε τέτοιο κακό. Γαμώτο. Είμαι άξια της μοίρας μου.
Το αυτοκίνητο μου σταθμεύει έξω από την οικεία της μητέρας μου. Εισπνέω βαθιά και κατεβαίνω από το αυτοκίνητο μου. Προχωράω την αυλή του σπιτιού, ώσπου φτάνω στην μεγάλη και λευκή από ξύλο πόρτα. Χτυπάω τρεις φορές το κουδούνι και περιμένω να ανοίξει. Η καρδιά μου βαράει σε τρελούς ρυθμούς, το άγχος ποτέ δεν ήταν καλός σύμμαχος.
Η πόρτα ανοίγει και η μητέρα μου, είναι φανερά έκπληκτη με την επίσκεψη μου.
«Αγάπη μου, δεν σε περίμενα.» λέει και πέφτει στην αγκαλιά μου. Η αλήθεια είναι οτι σπάνια έρχομαι σπίτι της, δηλαδή, σχεδόν ποτέ.
YOU ARE READING
The captain of sex Book 1
Fan FiktionΗ μοίρα είναι προγεγραμμένη ή όλα συμβαίνουν στα τυφλά; Όλα είναι καθαρά συμπτώσεις ή κάποιος από ψηλά τα έχει στήσει όλα για να συμβούν; Δύο άνθρωποι που το κοινό τους παρελθόν είναι τόσο ίδιο, από την άλλη τόσο διαφορετικό... Το πάθος τους κυριεύε...
