joker ⚛ vsoo ✓

3

[jisoo]

Polisleri uygun bir yalanla kendimden uzaklaştırdaktan sonra birkaç gün evde istirahat etmek için hastaneden izin almıştım. Polisler bir an bile intihar girişiminde bulunduğumdan ya da seri katille bir ilişiğim olduğundan şüphelenmemistiler çünkü birincisi, bir psikiyatrist olarak insanları mimiklerimle nasıl kandıracağımı çok iyi biliyordum ve ikincisi, zaten öyle bir şey yok.

Mesleki yeteneklerimi hayatımda ilk defa kendi kıçımı kurtarmak için kullanmıştım açıkcası bu benim için biraz utanç verici fakat yapmak zorundaydım. Zaten bunun sayesinde şuan berjerde oturmuş bir yandan kahvemi yudumlarken bir yandan da Kim Taehyung adlı kâtil hakkında araştırma yapıyordum. İnternette işlediği cinayetler hakkında bilgi vardı sadece, genel olarak kurbanlarını zehirleyerek öldüren bir ruh hastasıydı. Yakalandığı haberide hemen internet ortamına düşmüştü; yarın davasının başlayacağını, sanık Kim Taehyung'un 48 cinayetten, adam yaralamadan, kamu malına zarar vermekten, toplumsal huzur ve refahı kaçırmaktan gibi bir dünya suçtan yargılanacağı yazıyordu. Yazılanlara göre toplu alanlara zehirli gaz bombaları attığı için öldürdüğü insan sayısı bu kadar fazlaydı. Ayrıca Taehyung'un kendisine avukat dahi tutmadığı, suçlamaların hepsini rahat bir şekilde kabul ettiği yazıyordu.

Eğer avukat tutmadıysa ve suçlarınıda kabul ettiyse ceza ilk celsede belli olur zaten. Büyük ihtimal bir akıl hastanesine gönderirler bu ruh hastasını. Cezaevinde tutulacak cinsten bir suçlu değil.

Neden insanları öldürdüğünü merak ettiğimden bu konu hakkında araştırma yapmıştım fakat bir şey bulamadım. Sanırım sorgusuyla alâkalı bilgiler henüz basına duyurulmamıştı.

Kahvemi bitirdikten sonra akşam haberlerini izlemiş, bir şeyler atıştırdıktan sonra yatağa geçip yatmıştım. Gece korkunç bir kâbusla uyandım. Bir an odanın içinde birisi var gibi hissettmiştim ve elim yatağımın altındaki bıçağa gitti, yalnız yaşayan bir kadın olduğumdan bazı tuhaf takıntılarım vardı yatağın altında bıçak bulundurmak gibi, bıçağı elime aldıktan sonra bir süre etrafa bakınıp durdum. Hiçbir ses ya da birisi yoktu, iyice paranoyak olmuştum. Oflayıp bıçağı yerine geri koydum.

Parlak yeşil saçları ve solgun yüzü günlerdir aklımdan çıkmıyor, bıçağımla yüzüne hiç silinmeyecek bir gülümseme çizeceğim.. bu cümle tüm gece kafamın içinde dolanıp durdu, resmen sabahı zor etmiştim.

Gün ağırmaya başladığında yataktan çıkıp hazırlanmaya başladım. İznim bittiği için bugün işe gitmek zorundaydım. Hazırlanma işini bitirdikten sonra arabanın anahtarlarını alıp evi terk etmiştim.

Yolda bir fırıncıda durup kuruvasan ve kahve aldıktan sonra çalıştığım akıl hastanesine sürmeye başladım. Çalıştığım yeri sevdiğimi söyleyemem çünkü kafadan üşütmüş ya da cezaevine gitmemek için bilerek deli taklidi yapan suçluların olduğu berbat bir yer. Umarım Taehyung denen şahısı buraya göndermezler.

Hastaneye vardıktan sonra arabayı park edip odama çıktım. Öğlen molasına kadar hastalardan birisinin oda arkadaşına bıçak saplaması dışında her şey normal geçmişti. Çalışanlarla beraber yemekhaneye gitmek üzereyken başhekimin aniden toplantıya çağırmasıyla kendimi toplantı odasında bulmuştum. Bu çok sinir bozucuydu çünkü çok açtım.

Bir an önce toplantının bitmesini ve yemekhaneye inmeyi hâyal ederken tanıdık bir isim duymamla dikkatim başhekime yönelmişti. Az önce o Kim Taehyung'mu demişti yoksa ben mi yanlış duymuştum? Adamı dinlemediğim için pişman olurken başhekimin tekrardan konuşmaya başlamasıyla düşüncelerim bölünmüştü.

"Bu yüzden dikkatli olmanızı istiyorum arkadaşlar. Profosyonelce hareket etmenizi isteyeceğim hepinizden. İkindiye doğru gelecek olan hasta normal bir hasta değil, evet buradaki hiç bir hasta normal değil fakat o bizim alıştıklarımızın dışında. Kim Taehyung'a karşı çok dikkatli olun. Sorgu dosyası bu sabah okudum, örneğini sizinde onun hakkında bilgi sahibi olmanız için buraya bırakıyorum. " Elindeki beyaz renkli dosyası masanın ortasına doğru ittirdikten sonra devam etmişti. "Bu konu hakkında özel olarak konuşmak isteyen odama gelebilir. Herkese iyi öğlenler."

Toplantı odası yavas yavaş boşalırken ben oturduğum yere çivilenmiştim. En sonunda yanımdaki meslektaşımım dürtmesiyle kendime gelebildim. Kim Taehyung benim çalıstığım akıl hastanesine mi geliyor?

Benim ağzım neden bu kadar uğursuz?