Have You Ever Been In Love, Freedom?

Kabanata 2

Sa pagkakataong ito oras na siguro upang magsalita ako sa mga pagkakamaling nagawa nila. Hindi pupwedeng ganito na lang lagi tuwing hapunan.

"Mga kuya magsalita naman kayo hindi ba kayo magkaka-bad breath. Ew kaya yun. Proper hygiene po." singit ko sa katahimikan nila habang kunware nababahuan sa hininga nila.

Mabango hininga nila oi wag kayo. Nabahuan lang talaga ako sa sarili kong bad breath.

Halos kapain ko na puso ko ng sabay-sabay silang tumingin sa'kin. Grabe! Pang-horror yung mga manika na biglang lilingon sa'yo. Scawyy~

"Free, nagdadasal kami mag-antay ka." sabi ni Kuya Farell.

"Ay? Sorry go on continue." sabi ko at ipinagdikit ang mga palad ko.

Ganito kami tuwing kainan mahdadasal muna bago kumain upang pasalamatan ang Maykapal.

Bilin sa'min nina Mommy at Daddy although hindi ko na talaga sila na meet nun. Baby pa kasi ako at sila kuya halos nagpalaki sa'kin.

Pagkatapos namin kumain ay nagligpit na kami, ako ang maghuhugas ng mga dishes sa gabing iyon.

Nakatira kami sa malaking bahay pero walang mga katulong maliban na lang kapag wala ng oras sa paglilinis ay kumukuha na lang sila ng tagapaglinis.

Hands on kami sa gawaing bahay.

Kadalasan ang ginagawa ko sa gabi gawin ang mga assignments ko tapos gagawa ng story.

Alam niyo ba pangarap ko maging isang magaling na manunulat katulad ni J.K Rowling na author ng Harry Potter.

Ilang istorya na ba ang nagawa ko nasa 10 na, bakit 10 lang?

Nagsisimula pa lang ako stand-alone novel kadalasan ang ginagawa ko kaya balak ko naman mahasa ang pagsusulat ng series book.

I have seen how the world is revolving, the world na kung saan napupuno na ng nga cruel na mga pangyayari.

Minsan naisipan kong gumawa ng tragic story kaso sa tuwing naiisip ko pa lang yun deserve naman ng isang tao ang masayang ending.

Sa sumunod na araw ay kasama ko na naman si Sy na as sumisimsim ng dutchmill nakasimangot ito at pagakit na tinitipa ang cellphone.

"Grrr! Kung kelan importante ang tanong ko kay Fetch tsaka pa hindi nagrereply. " naiinis na bulyaw ni Sy.

Fetch ang kuya ko na bestfriend ni Sy pero may sikreto ako at balak kong ichika sa inyo.

May feelings kasi yang si Sy sa kuya kong mainitin ang ulo, willing naman ako na maging sister-in-law si Sy kababata ko eh at bestfriend din.

Ship ko sila si Sy lang nakaka-tame kay Kuya Fetch eh. Oh diba sanaol!

The Lion versus the cheetah!!!

Rawr!

"Busy yung tao Sy relax magrereply din yan."

Masamang tingin ang pinukol nito sa'kin, "Palibhasa walang ka textmate at boybespren, hmp."

Kaya ayon iniwan ako ni Sy nang tunawag si Kuya Fetch. Pinagpalit ako sa kuya kong may regla, hayzz, nagagawa nga naman ng in love.

Pumunta ako sa cafeteria namin na may puno, ang astig nga ng cafeteria namin eh dahil tinayuan ng cafeteri prineserve nila simula ng ipatayo ito ng founder.

Probably the best part of this school.

"Ba't ka nag-iisa where's your friend." si Sodi yun.

"Ayon busy sa love interest kaya iniwan ako."

Napatingin ako sa bitbit nitong makapal na medical book. Not my kind of field kaya't hindi ko kayo mai-entertain pagdating sa medical medical na yan .

"Can I sit?" tanong niya.

"Sure why not."

We just sat there without minding each others businesses. Me writing on my notebook and him reading his medical book.

Kapal ng libro pero hindi gano'n ka kapal ang mukha. Makapal ang salamin pero hindi gano'n kakapal ang kilay sakto lang. Makapal kaya yung ano niya ehe shh bad.

Ako anong makapal sa'kin yung face ko slight pero cute ako swakto at masayahin masyado.

"Watcha writin' there Freedom Dale." tanong ni Sodi na nakatitig pala sa'kin.

"Tungkol sa isang lalaki na pangarap maging isang doktor at sa isang babae na pangarap maging isang manunulat." tsaka naman ako napatigil at napatingin sa kanya.

"Oh? Familiar ano sa tingin mo?"

"Fiction lang toh."

Now that I think about it ilang araw ko na itong sinusulatan ngunit hindi ako satisfied sa mga kabanatang nagawa ko. I have to start again para kasing lacking.

Isa-isa kong inalis ang mga nagawa ko at itanapon sa malapit na basurahan nagtataka itong tinignan ako.

"Why'd you throw it?" he asked with his furrowed eyebrows.

"Lacking eh." simpleng sagot ko, periodt.

Wala na kaming klase pagkahapon we parted ways nakita ko pa siyang sinundo ng isang magarang sasakyan.

Rich kid, ah.

Alam niyo ba amboring ng buhay ko, sa ngayon. Kasi alam niyo ang buhay proseso yan may mga pangyayaring kailangan nating harapin.

May sasakyan na tumigil sa harapan ko at iniluwal nun si Sodi na hindi suot ang kanyang nerdy glasses.

"Hey, if you have the time baka maisipan mong gawan ng story  tungkol sa'tin dalawa. Baka lang naman." kumindat ito sa'kin kasabay nun ang pagharurot ng sasakyan.

Ako na parang timang natulala, ang puso na dumudugdug , at ang kalamnan na nanginginig.

Hayuff.

Binabawi ko na makapal ang mukha niya hindi glasses niya, pshhhhhh.

"Tsaka na kapag may spark." bulong ko sa hangin.

What a day!