blog: winter bear, entry #82

684 98 3
                                    

Selam! Nasılsınız dostlarım? Umarım iyisinizdir şahsen ben de iyi olmaya çalışıyorum. Bir süredir sizlerle konuşmuyordum, eski sohbet günlerimizi ben de özledim açıkçası. Ancak buraya başka bir haber vermek için geldim, birazdan anlayacaksınız.

Son günlerde düşünüyorum da, aslında ne kadar küçük şeyleri dert ediniyoruz kendimize. Sabaha güzel başlamışsam ve evdeki kahve bitmişse hemen moralim bozulur mesela, ya da bilgisayarda üstünde çalıştığım bir projede hata çıkarsa hemen küserim hayata. Belki de sorun benden kaynaklıdır, bilmiyorum. Çok büyütüyorum belki de olayları. Ancak başıma gerçekten ciddi bir olay geldiğinde anlıyordum aslında bunların ne kadar küçük sorunlar olduğunu.

Çook eski yazılarımın birinde size ilişkimden bahsetmiştim. Hala birlikteyiz, bunda bir sıkıntı yok ancak o zamanlar bana ve başka birine acı veren şeyler artık daha az acı verici geliyor bana? Bilmiyorum, muhtemelen  alışmayı öğrendim ya da gerçekten artık o kadar acı vermiyor. Benim için büyük bir sorundu o zamanlar ama şimdi, giderek küçüldü sonunda. Hala kapandı diyemem, içimde bir yarası kaldı o ayrı.

Demek istediğim o ki, şimdi ağlayarak anlatabileceğim acılarımı ileride gülerek hatırlayacak olmak beni sevindirse de, şimdi gülerek anlattığım anılarımın gelecekte ağlamalarıma dönüşecek olmasından korkuyorum. Küçük, mercimek tanesi kadar dertlerim çığ gibi büyüyüp beni yıkarsa diye ödüm kopuyor. Belki de yanlış taraftan bakıyorum, bencilim, küçük şeylerden mutluluk duymayı bilmiyorum.

Küçük mutluluklarımdan biri de bu blogu anonim olarak yönetmekti. Buraya sayfalarca yazı yazdım, zaman buldukça her birinizle sohbet ettim saatlerce. Ancak üzülerek söylüyorum ki, bir veda zamanı dostlarım. Hayır, sonsuza kadar değil ama belki uzun süreliğine yazılarıma ara vereceğim. Zihnimi toparlamam ve bu küçük acıların çaresine bakmam lazım.

Yine de sizler, daha ortada hiçbir şey yokken, daha ben liseli küçük bir çocukken bana destek oldunuz ve buna minnettarım. O yüzden gitmeden önce belki de kim olduğumu öğrenmeniz gerek.

Şimdiye kadar Kim Taehyung'u, onun minik dünyasını ve içindeki küçük çocuğu okudunuz.

Teşekkür ederim.

Sizleri seviyorum

Görüşmek üzere.

i wish i were heather Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon