Kidnapped, Used & Broken

~10~

Pov Allison

Allison, doe je shirt uit, en tel tot 10, als je niet telt komt er nog een slag bij.' Zegt Jason kil.

'Wat? Nee Jason, dit kan je niet maken!' Schreeuw ik.

'ik had je gewaarschuwd Allison, nu doe wat ik vraag, je maakt het alleen maar erger voor jezelf.' Zegt hij.

Langzaam kijk ik rond naar iedereen die er bij staat, er zijn zelfs jongens die ik
niet ken kijken mee?

Ik krijg het spaans benauwd,
wie denken ze wel niet dat ze zijn, ik heb vrouwlijke vormen!

'Niet zo lang rekken Allison.' Zegt Riccardo geamuseerd. Nou Jason had dan toch gelijk over Riccardo.

Ik doe traag mijn kleren uit en zie dat Jason medelevend kijkt. Nou onze kidnapper heeft toch empathie?

Ik draai me om en kijk naar de witte muur. Ik heb geen zin om al hun loerende gezichten te zien.

'Dus allison tel mee he.' Zegt Jason.

'Auw!' ik voel een harde slag op mijn rug. Mijn ogen worden glazig, en ik wil huilen. Maar dat gaat niet, ik wil het hun niet gunnen.
'Tel mee Allison'

'1'

Probeer ik zelfzeker te zeggen.' Wetend dat de volgende slagen nog pijnlijker gaan worden, ik staar naar hem en kijk recht in zijn ogen dit vergeef ik je nooit Jason.

-Pov Jason-

Na tien slagen met de zweep. Valt Allison flauw. Ik ga instant naar haar en krijg het Spaans benauwd. Dit was te veel voor haar.

'Nu blij baas?!'

Schreeuw ik naar Riccardo.

'Rustig jongen, ik heb hier het voor het zeggen, en als je haar niet onder controle kan houden dan geven we haar toch gewoon lekker aan mij,' knipoogt riccardo

Negerend loop ik weg, naar de auto. Met mijn Allison in mijn handen.

ik kijk haar aan, ze is vredig aan het slapen. Weg van mij en riccardo. Waarom luister je nou ook niet.

Ik stop abrurt als ik haar hoor fluisteren, 'Andy, laat me met rust. Al 'swjeblief. Ik wil niet.' Zegt ze bijna onverstaan.

Huh? waar heeft ze het over, mischien heeft ze een nachtmerrie?

Mijn gedachten gaan instant naar een andy die ik ken, hij handelt mee in meisjes en drugs maar werkt niet voor meer voor riccardo na een paar incidenten met meisjes, ik weet er niet veel van, alleen dat er eentje dood van is.

En de rest verkocht. Ze zullen waarschijnlijk niet geluisterd hebben.

Ik schud mijn hoofd, om alle nare gedachten van andy te wissen.

Maar nu, als Allison terug wakker is, confronteer ik haar. Ik kijk haar aan,

Ze is zo mooi, haar dikke lippen, haar kort blond haar, die nu helemaal onder de klitten zitten. Haar sneden met gedroogd bloed. Allemaal dankzij riccardo..

Maar toch vind ik dat ze had moeten luisteren, ik ben nog steeds haar baas.

'Hey jason, wacht even!'

Ja, dat is een irritante jongenstem Davey dus.

'Ik rij wel'

Ik kijk Davey aan, maar reageer niet. Ik heb geen zin om te praten, alleen tegen Allison.

Ze gaat nog steeds 1 dag straf krijgen bij ons thuis, dit gedrag kan niet beloond worden. Mischien moet ik Andy toch is laten komen,

Ik stap ondertussen naar de auto, met allison nog steeds in mijn armen, en stap in.

De thuisrit is lang en zwijgzaam, mijn broer kent me ondertussen lang genoeg om mij te kennen, en te weten dat ik slechtgezind ben.

Eens thuis aangekomen leg ik Allison in haar bed, en dek haar onder.

'Jason wacht', hoor ik een fluisterende zachte stem zeggen.