İlahi Komedya

Araf | Beşinci Kanto

1 Gölgelerden uzaklaşmış,

rehberimi izlemeye başlamıştım ki,
arkamdan biri parmağını kaldırıp seslendi:

4 "Şuraya bakın, aşağıdaki adamın

sol yanında güneş ışımıyor,
üstelik canlıymış gibi yürüyor!"

7 Başımı bu sesin geldiği yöne döndüm,

şaşkın şaşkın bana baktıklarını gördüm,
bana, bir de kırılan ışığa bakıyorlardı.

10 "Niçin için bunca sıkıldı?"

dedi ustam, "adımların ağırlaştı.

Burada söylenenlerden sana ne?

13 Peşimden gel, aldırma denilenlere.

Rüzgârda doruğu bel vermeyen
sağlam bir kule gibi ol sen;

16 çünkü düşüncesinin üstüne düşünce yeşerten,

uzaklaşmış olur ereğinden,
ikinci düşünce güçsüz kılar ilkini."

19 "Geldim" demenin dışında ne diyebilirdim ki?
Öyle dedim, kişiyi kimi kez bağışlatan
o renge bürünen yüzümle.

22 Bu sırada az ötede, yamaç yönünde

gelenler vardı, bir âyetten bir âyete
Miserere okuyorlardı.

25 Bedenimin ışınları engellediğini
görünce, uzun, boğuk
bir "Oo!"ya dönüştü ilahiler;

28 içlerinden ikisi sanki birer ulak gibi

bize doğru geldi,

"Durumunuz nedir, bilgi verin" dediler.

31 Ustam dedi ki: "Geri dönebilirsiniz,

sizi gönderenlere, bunun bedeninin
etten kemikten olduğunu söyleyebilirsiniz.

34 Sanırım gölgesini görmek için durdular,

öyleyse, gereken yanıtı almış oldular;
saygı gösterirlerse ona, kazançlı çıkarlar."

37 Gece başlangıcının tutuşmuş buharlarından,

gün batımında dingin havayı yaran
ağustos bulutlarından
40 daha hızlı geri döndü, haber almaya gelenler;

oraya varınca, ötekilerle birlikte
dizginden boşanmış gibi bize yöneldiler.

43 "Çok kalabalık, üstümüze gelenler"

dedi ozan, "sana bir şey diyecekler,
bir yandan yürü, bir yandan kulak ver."

46 "Ey içinde doğduğu bedenle

mutluluğa yürüyen ruh" diye seslendiler,

"ağır at biraz adımlarını.

49 Bak bakalım, öbür dünyaya haberini götürebileceğin

tanıdığın biri var mı içimizde?

Hey, niçin durmuyorsun? Niçin gitmektesin?

52 Hepimizin yaşamına şiddet son verdi,

hepimiz son dakikamıza dek günah işledik;
ama göklerin ışığı aydınlatınca bizi,

55 pişmanlık getirdik, affa eriştik,
yaşamı, içimizde onu görme isteği
tutuşturan Tanrı'yla barışık terk ettik"

58 Dedim ki: "Ne denli baksam yüzünüze

tanımıyorum hiçbirinizi; ama elimden,
sizi hoşnut edecek bir şey gelebilirse,