Küçük Aşk

16 Final

merhaba kitabı buraya kadar okuyan sevgili okuyucular, kitabımız artık final veriyor ilk kitabımız olduğu için çok klişe olduğunu biliyorum ama yazarken çok uğraştık.

Ben sonuçlardan memnunum ve artık kitabı bitirme vakti geldi.

Yağmurun yağışı hızlanırken toprak yoldan yürüdü Savaş. Tek tek mezarları geçerken elindeki çiçeklere baktı. Bir demet gül getirmişti bu sefer sevgilisine.

Sıra sıra mezarları geçerken hissettiği pek bir duygu yoktu.

Özlem dışında.

Ve doğru mezara geldiğinde taştaki yazıyı okudu "Eftelya güneş"

Oturup sırtını mezara dayadığında derin bir nefes aldı ve her zaman yaptığı gibi ona gününü anlatmaya başladı.

"Sensiz bir hafta daha geçti, sen olmadan geçirdiğim iki ay benim için cehennem gibiydi. Ama biliyor musun o şerefsizi hapse tıktırdım ve müebbet yemesini sağladım dava kapandığı için yapacak bir şeyim kalmadı kendimi işe vermeyi denedim ama çok sıkıcı geçiyor günler

Her eve gelişimde sanki senin kapıyı açacağını sanıyorum ama sonra öldüğünü hatırlıyorum benimde çoğu yaram iyileşti. Ama o gün olanlar aklımdan hiç çıkmıyor

Senin sesini duymuştum. Ormanda sonrada çığlığını nasıl koşmuştum ama gittiğimde seni kanlar içinde görmüştüm. Ayaktaydın ama olduğun yerde bekliyordun sana sarıldığımda her şey bitti sanmıştım ama çok erkenmiş sevinmek için

Ardı ardına bir sürü silah sesin gelmişti bende vurulmuştum

Hastanede uyandığımda ilk seni sormuştum ne kadar umutluydum bilemezsin ama senin artık yanımda olmadığını duyduğumda sinir krizi geçirmiştim

Halbuki bir gün önce ikimizde aşkımızı çok mutluyduk ama ertesi günlerde neler geldi başımıza

İlk hafta hiç uyuyamadım ama insan alışıyormuş acıya sen kalbimde doldurulmayacak bir boşluk bıraktın Eftelya ama bir şeyler yapmalı ve hayata devam etmeliyim bu yüzden yetimhaneden bir çocuk evlat edindim

Bir yaşında ve doğduğunda annesi onu terk etmiş Adını Eftelya koydum aslında sen çok güzel bir anne olurdun eminim ama yoksun ben kızımıza çok iyi bir baba olacağım merak etme

Biraz büyüsün onu senle tanıştırmaya geleceğim"

Yağmur şiddetlendiğin de ayağa kalktı savaş. Son kez mezara baktı ve "Görüşürüz Eftelya umarım rüyalarımda seni görebilirim" diye fısıldadı

Ardından mezarlıktan çıktı ve yeni evine doğru arabayı sürmeye başladı.

Eski yaşadığı evi Eftelyayla olan anılarını hatırlatıyordu ve acı çekmesine neden oluyordu. Bu yüzden taşınmıştı ama o evi satmamıştı. Şuan orda kimse yaşamıyordu

Eftelya ve onun mutlu hatıraları hariç.

Eftelya ve savaşın aşkıydı bu , onalrın hikayesiydi ! Savaşın kalbinde hiç unutulmayacak bir yaraydı eftelya , onlar birbirini seviyorlardı ve keşke birbirimizi daha önce bulsaydık diye geçriyorlardı içinden ... Aslında hayat otobüsün sağ camından bakarken sol taraftakileri kaçırmaktan ibaret değilmidir ? Umarım okuyan kişileri bir nebzede olsa aşkın ne kadar mucizevi bir şey olduğunu anlatabilirmişizdir ...

Sevgilerle ŞEFİKA & DİLA

Ve onların aşkı bitti

bir sonraki bölüme son söz yazdım umarım okuyup biraz neşelenmenizi sağlar 🌸